- Home
- james_cameron
- Meningen
Meningen
Hier kun je zien welke berichten james_cameron als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
Cargo (2017)
Sfeervolle, vrij naargeestige Netflix-original uit Australië, een aardige aanwinst binnen het postapocalyptische zombiegenre. Traag en niet bepaald een aktiefilm, maar de film weet te scoren op andere gebieden. Zo zijn de personages goed uitgewerkt, steekt de film visueel fraai in elkaar en is het script gedurfd en compromisloos. Ik kon er wel iets mee.
Carlos (2010)
Alternatieve titel: Carlos the Jackal
De lange versie gezien, die ruim drie (!) uur langer is dan de bioscoopversie. Met 5,5 uur is dit een flinke zit die niet overal even boeiend is, maar uiteindelijk is dit portret van de notoire terrorist Ilich Ramirez Sanchez wel de moeite waard. Hij wordt gevolgd van 1975 tot 1994 en aan de hand van zijn verhaal zien we flink wat geschiedenis aan ons voorbij trekken. Edgar Ramirez is degelijk in de hoofdrol en er wordt een overtuigend tijdsbeeld neergezet, waarbij het gebruik van de werkelijke locaties flink bijdraagt aan de geloofwaardigheid. Jammer alleen dat er weinig spanning wordt opgebouwd en dat de overdaad aan dialoogscenes de vaart er vaak uit haalt. Er werd overigens blijkbaar veel gerookt in die tijd, want gedurende vrijwel de hele speelduur zien we praktisch ieder personage continu met een peuk in de mond.
Carnage (2011)
Scherp geobserveerde verfilming van een toneelstuk, subliem vertolkt door de vier hoofdrolspelers. De langzaam escalerende gebeurtenissen zijn fascinerend om te zien en de film doet gelukkig niet toneelmatig aan, ondanks dat alles zich afspeelt in één appartement gedurende één middag. De dialogen worden subliem gebracht en de film is vaak erg grappig. Minpuntjes zijn de iets te korte speelduur en het nogal abrupte einde.
Carol (2015)
Best mooie film, maar uiteindelijk qua plot iets te vrijblijvend en emotioneel afstandelijk om echt indruk te maken. Vooral de moeite waard vanwege de sterke rollen van zowel Cate Blanchett als Rooney Mara. Beiden zijn hier uitstekend. Vormt een fraaie double bill met Todd Haynes' eerdere film Far From Heaven, die thematisch in het verlengde van Carol ligt.
Carrie (2013)
De zoveelste onnodige remake van een prima klassieker. Natuurlijk, de film is vlot gemaakt, met een aantrekkelijke cast en prima special effects, maar de scherpe randjes zijn er vakkundig afgehaald om de film geschikt te maken voor een zo breed mogelijk (jeugdig) publiek. Het sterke verhaal blijft intact, maar dit haalt het qua sfeer en impact niet bij het origineel. Chloë Grace Moretz is veel te mooi in de hoofdrol; Julianne Moore niet gestoord genoeg als haar moeder.
Carriers (2009)
Beklemmende eind-van-de-wereld film, bijzonder goed gemaakt en gespeeld. Vooral Chris Pine is uitstekend. Qua verhaal heel summier maar dit stoort nergens. Het gaat voornamelijk om de sfeer, en deze is raak getroffen, eindeloos geholpen door fraaie fotografie en een subtiele soundtrack. De sterke personages en goed doordachte dialogen dragen ook bij aan de klasse van het geheel. Te subtiel voor het grote publiek, vrees ik, maar voor de liefhebber van het genre een aanrader.
Cars 2 (2011)
Drukke sequel, met veel vaart en heel veel aktie. De personages raken flink ondergesneeuwd door al het spektakel en het enigzins complexe plot. De charme van het origineel is hier ook ver te zoeken. Visueel wel weer van grote klasse; alles ziet er piekfijn uit en vooral de vele shots van een aantal beroemde wereldsteden in combinatie met spectaculaire racescenes zijn erg mooi. Meer de film van Mater dan van McQueen, wat niet altijd even goed uitpakt, aangezien de roestbak soms flink op de zenuwen werkt, maar hierdoor is alles wel lekker luchtig en komisch, wat dan wel weer een pluspunt is. Absoluut één van de mindere Pixar-films, wellicht de minste, maar wel onderhoudend en nog steeds beter dan 99% van de concurrentie.
Cars 3 (2017)
Beter dan het rommelige en vergezochte tweede deel, maar de hele Cars-franchise blijft het zwarte schaap van Pixar, hoe succesvol de reeks ook is. Ook deze derde film is qua plot en grappen erg dun, met wederom een lading ongewenst sentiment en levensadviezen. Visueel netjes verzorgd, dat kun je Pixar wel toevertrouwen, maar op een paar echt geslaagde scenes na (zo is die demolition derby best leuk bedacht) is dit weinig memorabel.
Cartel Land (2015)
Ontluisterende documentaire over de problematiek rond het grensgebied tussen de VS en Mexico, waar burgerwachten het recht in eigen hand nemen om de heerschappij van de drugssyndicaten tegen te gaan. Fraai in beeld gebracht en regelmatig behoorlijk intens, vooral wanneer de makers met de burgerwachten meegaan bij invallen en de kogels ze om de oren vliegen. De documentaire duurt naar het einde toe iets te lang en de amerikaanse kant van het verhaal is minder boeiend dan de mexicaanse, maar overwegend is dit toch wel een fascinerende kijkervaring. Geproduceerd door Kathryn Bigelow.
Carter (2022)
Alternatieve titel: 카터
Ambitieuze maar nogal vermoeiende en langdradige aktiefilm met een stupide plot. Na een opwindend begin zakt de boel snel af naar een bedenkelijk niveau. De gimmick om de film te laten lijken op één lange take is even leuk, maar de beperkingen van deze constructie blijken al snel. Veel aktiescenes ogen nogal geforceerd en het buitensporige gebruik van opzichtige en vooral lelijke cgi is behoorlijk storend, vooral naar het einde toe. Dat de film geen totale mislukking is kunnen we toeschrijven aan een handjevol echt geweldige scenes, waarbij je je afvraagt hoe ze die in godsnaam zo in beeld hebben kunnen brengen.
Carver (2008)
Zieke film, nog zo'n Texas Chainsaw Massacre-kloon. Overtuigend bloederige make up-effecten, maar het verhaal is zelfs voor dit soort films aan de dunne kant en qua akteer- en camerawerk is het allemaal behoorlijk amateuristisch. Een naar, nihilistisch werkje.
Casa Muda, La (2010)
Alternatieve titel: The Silent House
Knap geconstrueerde horrorfilm, grotendeels in één take opgenomen. Hier en daar wordt er wat dat betreft wel een beetje vals gespeeld, zoals in de scene met de flitser van het fototoestel, maar dat is de makers vergeven. De film is sporadisch doodeng, maar door de beperkte cameravoering helaas ook wat aan de saaie kant. De sfeervolle soundtrack helpt wel enigzins bij het vasthouden van de creepy sfeer, maar toch is het lastig om de aandacht er de volle lengte bij te houden. De suffe wending tegen het einde doet ook afbreuk aan de pret. Jammer, want het geheel is goed geregisseerd en er wordt inventief omgesprongen met de beperkingen die het gegeven met zich meebrengt. Al met al een redelijke film, maar vooral de moeite waard als technisch experiment.
Cashback (2006)
Dromerige, vaak erg grappige film. Visueel zeer indrukwekkend, met fraai camerawerk en ingenieuze special effects. Vooral het stilzetten van de tijd ziet er spectaculair uit. Inhoudelijk niet heel bijzonder helaas; de film voelt meer aan als een aaneenschakeling van leuke ideëen dan als een echt verhaal. De film is ook een beetje pretentieus, vooral door het gebruik van de zelfbewuste voice-over, maar gelukkig overheersen de positieve punten. Geslaagd debuut van regisseur Ellis. Zijn volgende film, The Broken, is ook de moeite waard.
Catfish (2010)
Fascinerende documentaire over bizarre, facebook-gerelateerde verschijnselen. Knap gemonteerd en vakkundig opgebouwd, toewerkend naar een emotioneel bevredigende ontknoping. Natuurlijk kun je je afvragen in hoeverre dit soort documentaires 'echt' zijn, maar de uitwerking van het gegeven is wel bijzonder effectief en onderhoudend gedaan.
Catherine the Great (2019)
Te dik aangezette en sporadisch zelfs nogal bespottelijke miniserie, mooi qua aankleding en production design, maar inhoudelijk amper serieus te nemen. De doorgaans betrouwbare Helen Mirren (nota bene hier één van de producenten) gooit er een beetje met de pet naar in de hoofdrol. De rest van de cast doet het iets beter, maar het houdt niet bepaald over. Tegen het einde wint het geheel aan dramatische kracht, maar het is duidelijk een geval van too little too late.
Cats (2019)
Mogelijk de slechtste film aller tijden, zeker gezien het budget van bijna 100 miljoen dollar. Daar zie je bar weinig van terug op het scherm. De liedjes zijn ondraaglijk, de plot om te janken en de personages om te vermoorden. Judi Dench en Ian McKellen komen nog redelijk ongeschonden uit de strijd, maar verder is dit een absolute ramp. Mooie decors, dat wel.
Caveat (2020)
Wisselvallige, vaak wat saaie horrorfilm met suffe personages en een weliswaar vernuftig in elkaar stekend, maar niet altijd even logisch uitgewerkt plot. Pluspunten zijn er gelukkig ook: de locatie (een vervallen huis op een klein eiland) is bijzonder naargeestig en er zijn een aantal oprecht enge momenten. Beste van alles is het wanstaltige speelgoedkonijn-met-drumstel, dat de hoofdpersonen waarschuwt wanneer er gevaar dreigt. De persoon die dat creepy ding in elkaar heeft gezet verdient of een Oscar, of kan direct het gesticht in.
Cedar Rapids (2011)
Middelmatige komedie die er niet in slaagt doel te treffen. Hoofschuldige is hoofdrolspeler Ed Helms, hier akterend als een geforceerde kruising tussen Ben Stiller en Steve Carell. Niet alle schuld ligt echter bij hem, want het script is ook erg voorspelbaar en weinig inventief. Jammer, want er zijn hier en daar wel wat leuke momenten en vooral John C. Reilly en Anne Heche zetten leuke personages neer.
Celda 211 (2009)
Alternatieve titel: Cell 211
Sterk gevangenisdrama met een spannend, compact script. Het gegeven is intrigerend en wordt op intelligente en (redelijk) geloofwaardige wijze uitgewerkt. Degelijk akteerwerk ook. Visueel niet heel bijzonder maar aantrekkelijk genoeg. Voornaamste pluspunt van de film is het langzaam escalerende sfeertje; aanvankelijk valt er nog wel wat te grinniken over de situatie van de hoofdpersoon, maar gaandeweg wordt alles toch wel erg grimmig en somber. Dat zal helaas wel weer anders zijn in de onvermijdelijke amerikaanse remake.
Cell (2016)
Alternatieve titel: Stephen King's Cell
Het gelijknamige middelmatige boek van Stephen King resulteert in een middelmatige film. John Cusack en Samuel L. Jackson zijn oké in de hoofdrollen, maar de gebeurtenissen maken weinig indruk en de apocalyptische sfeer is niet dreigend genoeg. Er wordt wel enige moeite gedaan om dit te doen onderscheiden van de doorsnee zombie-film, maar de visuele aanpak schiet gewoonweg tekort en de plot is te dun om te blijven boeien. Hier en daar een creepy scene, maar uiteindelijk kunnen we ook hier toch weer zeggen: het boek was beter.
Cemetery Junction (2010)
Uitstekende bitterzoete coming of age-film, fraai in beeld gebracht qua tijdsbeeld en uitstekend gespeeld. Het script zit prachtig in elkaar, met een groot aantal memorabele scenes en geweldige dialogen. Knap werk van regisseurs Gervais en Merchant, beiden te zien in kleine rolletjes, die hier bewijzen nog veelzijdiger te zijn dan ik reeds dacht. De film is grappig, wrang, pijnlijk, ontroerend en ademt een raak getroffen melancholische sfeer uit. Indrukwekkend.
Censor (2021)
Een aardig concept en een leuk jaren '80-sfeertje, maar inhoudelijk en visueel stelt dit toch wel flink teleur. Nergens weet de film echt onder de huid te kruipen en overwegend is de film aan de tamme en matte kant. De production design schiet hier en daar ook wel wat te kort. Het ziet er allemaal net niet overtuigend genoeg uit. Goed gespeeld en hier en daar een paar effectieve scenes, vooral naar het einde toe, maar het is niet voldoende om er iets memorabels van te maken.
Center of the World, The (2001)
Seksueel geladen film, op digitale video geschoten. Ziet er erg mooi uit en is goed gespeeld. Een beetje te vergelijken met Leaving Las Vegas, maar dan minder dramatisch. Voor een amerikaanse film vrij expliciet en best opwindend.
Central do Brasil (1998)
Alternatieve titel: Central Station
Herzien na ruim tien jaar, blijft een mooie en bij vlagen aangrijpende film. De soms wat stroperige muziek is hier en daar wat misplaatst en de jonge De Oliveira is sporadisch iets te onervaren voor de benodigdheden van zijn rol, maar overwegend is de wisselwerking tussen de twee hoofdrolspelers geloofwaardig en overtuigend uitgewerkt. De roadmovie-aspecten van de film zorgen voor mooie plaatjes en een fijne sfeer. Alles verloopt rustig en bouwt mooi op naar een emotionele climax die precies de juiste toon weet te treffen.
Centurion (2010)
Onderhoudende, vlot gemaakte aktiefilm met het betere hakwerk. Plot en karakters stellen niet zoveel voor, maar het tempo ligt lekker hoog en er wordt goed gebruik gemaakt van de fraaie landschappen. De prima cast en de megabloederige taferelen tillen deze rip-off van Gladiator iets boven het b-film maaiveld uit. Het laatste half uur zakt alles een beetje in, maar naar het einde toe worden er gelukkig weer flink wat ledematen afgehakt.
Cerdita (2022)
Alternatieve titel: Piggy
Teleurstellende, nogal rommelige thriller die na een acceptabele eerste helft verzandt in doelloze toestanden en veel hysterisch gegil. De personages missen motivatie, waardoor het lastig is om emotioneel in hen te investeren en de plot is te onbestendig. Jammer, want hoofdrolspeelster Laura Galán zet een gedenkwaardige hoofdrol neer (en niet alleen door haar postuur) en her en der zijn er wel wat sterke scenes.
Cha Cha Real Smooth (2022)
Sympathiek, zij het soms (opzettelijk) wat ongemakkelijk romantisch drama met heel wat grappige momenten. Hoofdrolspeler Cooper Raiff (hier ook regisseur) zal niet iedereen kunnen bekoren met zijn nogal overdreven manier van communiceren, maar net als in zijn debuut Shithouse kan ik hem hier wel hebben. Dakota Johnson is daarnaast uitstekend (en mooi) als de mysterieuze vrouw met wie hij, via haar autistische dochter, bevriend raakt. Niet overal even geslaagd, maar aangenaam genoeg.
Chained (2012)
Intense maar uiteindelijk toch niet heel bijzondere thriller over een seriemoordenaar die het zoontje van één van zijn slachtoffers onder zijn hoede neemt en hem probeert op te voeden in gevangenschap, omringd door dood en verderf. Vincent D'Onofrio is overtuigend in de hoofdrol, maar het script laat herhaaldelijk te wensen over. Vooral het einde, waarin een cruciale twist om de hoek komt kijken, is een behoorlijke misser. Ik vond de vorige film van mevrouw Lynch (dochter van), Surveillance, een stuk beter.
Chameleon, The (2010)
Alternatieve titel: Le Caméléon
Nogal schamel drama met thriller-elementen, niet slecht gedaan maar ook niet bepaald bijzonder. De degelijke cast probeert er nog iets van te maken en het is allemaal redelijk sfeervol in beeld gebracht, maar nergens weet de film uit te stijgen boven het tv-film achtige, 'based on a true story'-gegeven.
Chang-gwol (2018)
Alternatieve titel: Rampant
Deze mix van historisch spektakel en zombiehorror doet sterk denken aan de (eveneens koreaanse) Netflix-serie Kingdom uit 2018, al is die serie net wat beter. Niettemin een onderhoudende en goed gemaakte film, met sympathieke personages. Er vloeit ook meer dan genoeg bloed. Let overigens op het stukje oud-nederlands in de openingsscene! Leuk gedaan.