La Casa Lobo (2018)

Erg knap gemaakte stop motion die zeer losjes gebaseerd is op de geschiedenis van een Duitse religieuze sekte die in de Pinochet-jaren nogal een dikke vinger in de Chileense politiek te brokkelen had. Dat gegeven was mij onbekend en alleen daarom al vond ik deze film de moeite waard. Hij is, zoals ik schreef, ook erg knap gemaakt. Helaas kon de film zelf mij niet zo heel erg boeien. Ik dacht de hele tijd vooral: man, wat een werk moet dat geweest zijn. Omdat ontwikkelingen in het verhaal een beetje uitbleven en er in de vorm ook niet zo gek veel ontwikkeling zat, werd het ondanks de korte duur toch een vrij lange zit.

Mooie companion piece voor Una vez la noche (2018) (eveneens een animatie uit Chili) die ik gisteren zag. Die was al bijzonder, maar deze wint.

En aangezien we toch in de sfeer van animatie voor volwassenen uit Latijns-Amerika zitten met een horror aanduiding, zet ik hierna de Braziliaanse poppen-animatie O Bem-aventurado (2018) maar even op.

Te zien in november op Kaboom Festival

Ongelofelijk creatieve film dit, vaak met verwondering staan kijken hoeveel moeite dat ze gestoken hebben in de stop motion. Dit moet toch een heel proces zijn geweest van monnikenwerk en dat alleen al geeft deze film een streepje voor bij mij.

Ik ben zeer aangenaam verrast over La Casa Lobo. Het is een erg fascinerende trip door een duister sprookje. Het is een trip door de stijl maar ook door de vertelstijl, die bijna kinderlijk gebeurt, met een voice over die soms zelfs kinderliedjes aan het zingen is. Maar dit werk bevreemdend en dat geeft deze film een extra gelaagdheid.

Het is geen eenvoudige zit. Er continue erg veel beweging op het scherm en daardoor soms vermoeiend. Maar net die stijl maakt ook de film weer uniek. De makers zijn tot het uiterste bezig de decors te strippen en nieuwe lagen te geven. Gemaakt kunst terug opnieuw te creëren met eigen kunst.

Uiteraard met stop motion en sprookje denk ik snel terug aan Svankmaier en Burton, maar dit is toch iets heel anders. Nog experimenteler, ontoegankelijker en soms een stukje speelser. Het is gewaagd en het werkt voor mij.

4*

Sterk.

La Casa Lobo kan misschien absoluut als een tang op een varken slaan zodra je er zonder enige voorkennis inspringt. Een film die enkel en alleen op visuele beelden leunt. Zodra je er iets over opzoekt en misschien zelfs nog een keer kijkt zal je er echter een lijn in gaan zien, en die zorgt voor een gitzwart laagje over de film.

De animatie van deze film is wonderschoon. Het project heeft 6 jaar geduurd en dat is dan ook behoorlijk te merken. Deze film is zeer geduldig gemaakt en dat straalt het dan ook op geweldige wijze uit. Zeer knappe stijlen van animatie die ook nog eens verschillend van elkaar zijn. De film duurt niet lang en weet ten alle tijden te boeien.

Het verhaal moet het vooral hebben van de onderliggende betekenis, die de film eigenlijk compleet maakt. Het verhaal dat er is als je dat niet weet is uiteraard zwak. Je zou het in 3 zinnen kunnen uitleggen en dan blijven alleen de mooie beelden zelf over. Ergens is dat jammer, maar ook begrijpelijk om het allemaal te laten werken.

Ik miste wel een beetje sfeer door de film heen. Het ziet er prachtig uit, maar creepy wordt het nooit omdat het editen niet altijd even knap is. Er mist een beetje flow tijdens deze film waardoor het na een tijdje iets minder boeit. De stijl kan niet tot het eind intrigeren, en dat is jammer, want verder is het erg sterk, zoals ik al eerder heb benoemd.

Je zal er misschien droevig van worden als je de boodschap kent, of clueless als je deze niet kent. Ik raad iedereen aan om wat over de film op te zoeken voordat je hem kijkt. De film zal er echt mee veranderen, for the better. Sterke, droevige en sombere film. Erg knap gemaakt, waarvoor mijn diepe respect en bewondering.