Cassandra's Dream (2007)

Nog eens herbekeken en hoewel deze niet zo positief werd onthaald blijf ik het een sterke film vinden. Misschien wel één van Allens allerbeste...

Thematisch gezien erg gelijkaardig aan Match Point, die ik toch nog iets beter vond. In deze Cassandra's Dream is dan wel weer meer ruimte voor humor. Maar dan erg zwarte humor. Vaak weet je niet eens of het de bedoeling is dat je aan het lachen bent. Die conversaties tussen de 2 broers, en dan dat belabbelerde gelaat daarbij van Farrell .

Naar het einde toe blijft Allen wat steken, maar het slot was dan wel weer erg geslaagd.

Ik vond 'm opnieuw prima, ruim 3,5*.

vanavond eens bekijken

ben benieuwd...

Onbevredigend einde, jammer......Voor de rest een prima film, maar dat einde kost een halve ster.

Einde was inderdaad zwakjes, maar voor de rest zeer goed.

Niet bijzonder maar dan nog altijd net boven gemiddeld degelijk Woody Allen produkt met genoeg acteer potentieel om flink uit te pakken, wat helaas niet gebeurt.

Het eeuwen ouden drama dat in een nieuw jasje gestoken wordt, kan nergens een overdonderend hoogtepunt beleven. Al met al een braaf uitgesneden verhaal, dat geen potten weet te breken.

Mooie verrassing vond ik de actrice, die ik nog kende van Happy Go Lukcy (de stoere positivo met de lompe laarzen) Sally Hawkins, die een heel sympathieke wat naieve maar o zo beminnelijke Kate uit de verf liet komen. Jammer dat Farrell en McGregor minder overtuigden.

Aardige film...Soms beetje overacting in de dialogen. De film blijkt eigenlijk in niets erg uit de filmtitel verraadt naarmate de film vordert mijns inziens teveel over de climax

3*

Fijne Woody Allen dit.

De film komt wat traag op gang, maar beviel mij zeker. Ewan McGregor en Colinn Farell doen het beiden behoorlijk goed als de broers, die zichzelf veel beter voordoen dan ze in werkelijkheid zijn. Je leert de broers op een goede manier kennen en ik had voor beiden wel sympathie.

Allen schiet af en toe mooie plaatjes van het fijne Britse landschap en laat de film ook nog eens onvoorspelbaar verlopen. Vooral het einde had ik niet verwacht. Ik dacht dat Mc Gregor misschien Farell zou vermoorden, maar dat liep toch net even iets anders. Verder bevat de film ook wel wat zwarte humor en is de film doorspekt van die typische Allen dialogen.

Ja een prima Allen en de beste zelfs van zijn laatste vijf films. Net iets scherper en beter en ook een film die wat langer blijft hangen.

3,5*

Alweer een tijdje geleden dat ik een (nieuwe) Woody Allen heb gezien, en mijn verwachtingen waren niet zo hoog. Ondanks dat hij behoort tot mijn favoriete filmmakers, raakt mijn geduld een beetje op met de beste man. Hoewel hij met zeer originele werken is aankomen zetten en in het verleden nog wel voor heel wat verrassingen heeft gezorgd, lijkt de thematiek de laatste tijd wel erg veel op elkaar, en nog vervelender, verhaalaspecten zijn gewoon identiek. Voorbeeld? Een van de personages in zijn films zijn altijd (geslaagde of worstelende) actrices, en mannen maar al te vaak architect. Meer kleine dingen die gewoon waardoor zijn film heel wat frisser zou kunnen lijken als hij er gewoon iets meer moeite in had gestoken om iets anders te verzinnen. Ik zou ook zweren dat ik de scène waarin onze sweetheart klaagt over Ian en haar terwijl ze sigaret opsteekt al eens eerder heb gezien, inclusief sigaret (misschien Scarlett Johansson ergens? Of was het in Celebrity?)

De eerste akte van de film vond ik dan ook maar helemaal niks: lelijk gefilmd - dat ben ik niet van hem gewend, en ongeloofwaardig plot (die actrice met autoproblemen, yeah right). Natuurlijk speelt toeval altijd een centrale rol in zijn werk, maar in deze film voelde het zeer geforceerd aan. De verwijzingen naar Griekse mythologie en later ook Dostojevski zijn wel weer aardig, hoewel wel een tikkeltje oppervlakkig. Tweede akte van de film vond ik verrassend goed. De acteurs/personages wonnen mijn sympathie, en het verhaal kon mij ook meer bekoren: Ian die koste wat kost wil doordringen in de high society - een thema dat beter is uitgewerkt in zijn andere Britse film Match Point, en de schijn van het succes bij de suikeroom. De spanningsopbouw werkte verrassend goed en op een gegeven moment voelde ik mijn hart sneller bonken. De moord was een van de weinige dingen die ik echt goed gefilmd vond. Toch weer een aangename verrassing. Helaas ging alles weer verloren in de Derde akte; waar ik het verdergaan met hun leven gedeelte wel geslaagd vond, verliest het haar geloofwaardigheid wanneer ze plannen maken om broertje weg te ruimen.

Woody Allen komt met een van zijn weinige thrillers, en weet voor weinig verrassingen te zorgen. Zijn gedachtegoed die we ondertussen kennen zit er weer volledig in verwerkt zonder tot echt iets nieuws te komen en het was een paar keer slikken bij wat storende Allenisms, en stroeve dialogen. Gek genoeg vond ik het thrilleraspect weer prima uitgevoerd, met de juiste spanningen. Acteerwerk is dik in orde, voornamelijk McGregor en Wilkinson. De weinig aandacht die aan de vorm is besteed doet nog sterker vermoeden dat Woody Allen gewoon weer op de automatische piloot bezig is. Literaire verwijzing hier, idee over lot en seks daar, en we hebben weer eentje voor de berg Allen-films.

Best wel aardig maar soms beetje langdradig.

Acteren was goed en setting ook.

3 sterren

Vanwege het dramatische Match Point (Allen's dieptepunt) had ik deze een tijdje uitgesteld, maar dat bleek gelukkig onterecht. Fijne middenmoot-Allen met genoeg humor die (juist wel) precies goed eindigt. Allen had alleen zelf de rol van Howard op zich moeten nemen.

Oei, dan zou hij voor eens zijn neuroses achterwege moeten laten. Dat heb ik hem nog nooit in een film zien doen.

Zo mogelijk nog zwakker als Match Point.

Met een einde aan gebreid die alle eerder gestelde vragen in de film in de doofpot stopt.

Leuke maar herkenbare score van Philip Glass. Die de film en enkele scenes wel extra dementie meegaf.

Maar ik zal wel nooit een fan van Woody zijn werk worden.

The only ship certain to come in has black sails

Zo rond Kerstmis vorig jaar heb ik van mijn broer praktisch de gehele collectie "Cahiers du Cinema" gekregen waarvan één ervan gewijd was aan Woody Allen. Ik maakte voor het eerst kennis met Allen via Vicky Christina Barcelona en dat was een erg aangename kennismaking. De regisseur geraakte daarna wat in de vergetelheid bij mij, wel het tegenvallende Match Point nog gezien, maar naar aanleiding van het kerstcadeau besloot ik maar terug eens wat meer van Allen te gaan zien. Cassandra's Dream was een gemakkelijke start doordat hij een aantal dagen geleden op televisie was gekomen.

Maar als dit de Allen is die door iedereen zo geniaal wordt gevonden, dan begrijp ik niet wat er zo fantastisch aan de man is. Cassandra's Dream is op zich wel degelijk gemaakt maar het wordt allemaal nogal saai gebracht. Als ik de commentaren hier zo wat lees heb ik de indruk dat ik juist 2 van de slechtste Allen films achter de kiezen heb (deze en Match Point) dus mijn hoop blijft maar die hoop is echter niet genoeg om van Cassandra's Dream een meesterwerk te maken. Het uitgangspunt is één van de oudste in de geschiedenis van de cinema en is op zich wel een interessant gegeven. Het was alleen stom van mij om de plotomschrijving op de decoder te lezen want die geeft echt wel enorm veel prijs maar soit, daar kan de film nu op zich niets aan doen. Cassandra's Dream is op dit gebied voornamelijk een realistische film geworden doordat de hoofdpersonages niet simpelweg als twee emotieloze killers worden voorgesteld maar als mensen van vlees en bloed en die de gevolgen van de moord die ze plegen serieus onderschatten. Hierin zit dan ook meteen het sterkste aspect van heel de film maar met een iets kortere speelduur had het allemaal wat beter kunnen overkomen. Hoewel, dat is ook niet waar want Allen had er beter aan gedaan om het allemaal wat goed te doseren. De problemen van Terry zich wel boeiend voor even maar het loopt allemaal iets te lang door terwijl het einde dan weer veel te abrupt afloopt. Even leek Allen naar een hoger niveau over te schakelen met een geweldige scène op de boot waar Ian zijn broer bijna vergiftigt maar praktisch 2 seconden later draait de aftiteling al over het scherm. Neen, mij kon het toch niet allemaal bekoren. Al vond ik het wel een uitstekende keus om Terry last te laten krijgen van wroeging want om de een of andere reden had ik echt kunnen zweren dat het Ian ging zijn die het mentaal niet ging aankunnen.

Waarom dan toch nog die, weliswaar kleine, 3.5*? Tjah, puur voor de uitstekende cast die hier wordt opgetrommeld. Ik ben nooit zo'n enorme fan geweest van Ewan McGregor, niet in Star Wars en ook niet in The Men Who Stare at Goats, maar hier is hij wel erg sterk. Zoals ik hierboven al zei dacht ik dus dat McGregor degene ging zijn die ging breken maar dat bleek dus helemaal niet waar te zijn. En maar goed ook want hierdoor kan McGregor zijn gangetje gaan en zet hij een geweldige rol neer. Hetzelfde geldt voor Colin Farrell, nog zo'n acteur waar ik niet perse iets mee heb maar die hier wel een erg sterke prestatie neer zet. De dialogen tussen hem en McGregor zijn vaak ontzettend sterk gebracht en ook de wroeging, waar het in deze halve Griekse tragedie bijna om draait, is uitstekend neergezet. Het is wel goed dat Allen voor de hoofdrollen voor 2 typische Engelse acteurs heeft gekozen want als je dit met een stel Amerikanen zou doen, dan zou de lol er nogal snel af zijn denk ik. Trouwens nog wel een vermelding voor Tom Wilkinson die de rol van Howard op zich neemt. Een rol die voor mijn part gerust iets meer had mogen uitgewerkt worden maar wel erg sterk neergezet door Wilkinson. De vrouwen in de film zijn trouwens wel van een ander kaliber (misschien omdat Scarlett Johansson in de voorbije 2 Allen films heeft gespeeld die ik heb gezien) en komen hier totaal niet uit de verf.

Uiteindelijk is deze Cassandra's Dream een film van hoogtes en laagtes geworden. Het wordt allemaal iets te langdradig neergezet maar langs de andere kant krijgen we nog altijd wel een aantal sterke scènes (vooral de moord werd erg knap neergezet). De cast is gelukkig nog van een hoog niveau maar het kan de film uiteindelijk niet redden dus alles opgeteld zorgt Allen wel voor een vermakelijke filmpje maar niet een film waar ik hem om zou herinneren.

Kleine 3.5*

Cassandra's Dream. Nog nooit van gehoord en wist dus ook niet dat ie van Allen was. Wat een saaie non-thriller zeg. Niks geen verrassende wendingen of intrigerende karaktertekeningen. Allen voorspelbare evoluties. Na een dik half uur heb ik letterlijk uitgeroepen "wanneer gaat er nu eindelijk eens iets gebeuren?"
Saai, duf, en een abrupt, onnozel einde dat erop leek of Allen het ook niet meer zo goed wist en dan maar meteen de draad doorknipte.
Erg zwak.

Met Match Point bewees Allen dat hij een originele, verrassende thriller kon maken, maar hier slaat hij de bal volledig mis.

Omdat de cast me wel aansprak deze eens geprobeerd en hij is erg goed meegevallen. De cast deed het trouwens uitstekend. 'k denk dat het de eerste keer was dat Colin Farrell & Ewan McGregor samen speelden, maar stelden zeker niet teleur. Het verhaal boeide ook van begin tot einde, was soms spannend en het einde was toch wel verrassend.

Dit is blijkbaar een film van Woody Allen en ook deze viel niet tegen (blijkbaar vallen ze alleen tegen als hij zelf meedoet ). De film hoort in het rijtje thuis van Match Point, maar het verhaal is natuurlijk wel anders.

Aangenaam verrast door deze film en 'k vond het wel een aanrader.

Zeker geen slechte film al leek het daar in het begin wel op, begin wat traag, maar dan komt uncle en word het een interessante film, ook geen slecht gevonden einde, daarom een ruime voldoende: 3,5

Door de kwalificatie 'drama/misdaad' wordt je bij deze film snel op het verkeerde been gezet. Het is wat mij betreft veel meer een film die zich richt op de psychologie van enkele van de hoofdpersonen voor en na een ingrijpende gebeurtenis.

Daarop beoordeeld, moet ik helaas constateren dat de film niet geslaagd is. De hoofdpersonen, twee broers gespeeld door grote namen, blijven door de gehele fiom wat vlak en stereotype. Het lukte me niet om met zelfs maar een van hen de benodigde binding te krijgen die nodig is om echt in het verhaal mee te gaan. E juist daarin ligt denk ik de zwakte. Zeker als dit wordt vergeleken met die andere, bekende Londense film van Allen, Matchpoint, waarin die binding met de hodpersoon, hoe akelig oneerlijk die eigenlijk ook was, wel ontstond.

Verder is de supporting cast een groep niemendalletjes die ook niet echt aansluiting krijgen.

Het verhaal, naar ik aanneem gedeeltelijk losjes gebaseerd op Dostojewski's 'Misdaad en straf', bindt niet en overtuigd niet. Daarmee geeft de film een wat vervelende, falende smaak af.

Tot slot is dan ook de sfeer van de setting (deels rakend aan de posh wereld, maar voornamelijk in de Londense volksbuurt), niet echtcinematisch aantrekkelijk weergegeven. Daar blijkt maar weer hoe goed Allen paste in zijn geliefde New York en hoe knap hij de Londense jet-set (Match point) en het romantische Barcelone (Vicky, Cristina, Bacelona) heeft aangevoeld en verwerkt in de respectievelijke films.

Nogal overacting van met name McGregor, maar verder een best aardig geacteerd drama. Een paar stylishe scenes, vooral rond de achtervolging net voor de moord. En zoals wel vaker bij Woody Allen wordt er weer flink aandacht aan het high class-wereldje geschonken. Het einde is natuurlijk makkelijk en de film is soms iets te traag, maar de film weet verder ruimschoots voldoende boeien. Ik kon mij in elk geval voldoende identificeren met de twee broers.

Leuke vlotte film van Woody Allen.

Cassandra’s Dream is een film die fijn wegkijkt met een boeiend verhaal, leuke personages, leuke ontwikkelingen en prima acteerwerk van zowel McGregor als Farrell. Maar toch heeft Cassandra’s Dream niet net dat beetje meer. Het is een frisse film maar wordt nergens echt bijzonder goed. Het blinkt nergens in uit. Dat is jammer want er had wellicht meer in gezeten. Het blijft voor mij nu toch een gemiddelde wegkijkfilm met een score van 3,5*.

Langdradig, simpel verhaaltje. Weinig tot geen spanning, psychologie van de koude grond. Dit moet wel de slechtste film van Woody Allen zijn die ik ooit heb gezien.

Dit was de laatste van Woody Allens drie Britse films die ik nog moet zien en ik moet intussen wel concluderen dat dit drietal waarschijnlijk mijn minst favoriete films van hem zijn, na Celebrity. Cassandra's Dream maakt het helemaal bond, want dit is waarschijnlijk de eerste Allen die ik zie die totaal niet aanvoelt als een Allen. Misschien omdat het zo erg Brits is (er zit ook geen enkele Amerikaan in deze keer, misschien vandaar).

Het probleem met Cassandra's Dream is niet dat het misdaadverhaal niet goed uitgewerkt wordt. Alles wordt wel redelijk plausibel gebracht en het steekt allemaal goed in elkaar. Het probleem is dat het zo futloos gebracht wordt en geen greintje originaliteit heeft. Dit is een plot dat ik al veel vaker gezien heb en waar Allen bij Match Point er nog op zijn minst een leuke twist tegenaan gooit, gaat hij hier gewoon het bekende riedeltje af. Dat gebeurt zo nu en dan ook wel eens bij zijn komedies, maar Allen is zo natuurlijk grappig dat het vaak niet stoort. Bij een serieuze film is dat toch wat anders. Daar moet ie meer moeite voor doen. Het helpt ook niet dat ik de hele tijd moest denken aan Before the Devil Knows You're Dead, die toevallig ook uit 2007 komt. Die is een stuk krachtiger uitgewerkt.

Verder is het wel redelijk spannend allemaal en goed geacteerd (behalve door Farrell, die ik eigenlijk nog nooit zo matig zag), maar volgens mij is dit een van die films die Allen zich gedwongen heeft om te maken om maar aan zijn ene film per jaar te blijven en ook om wat in te spelen op het succes van Match Point. Erg veel heeft het niet opgeleverd.

2,5*

Solide Britse Allen prent met puike acteerprestaties van Farrell en McGregor.

Het verhaal is tamelijk traag van spanningsopbouw, maar dat is eigenlijk wel prettig. Door het sterke acteerwerk, en het fraai verzorgde camerawerk zoals we dat van Woody allen gewend zijn, verveelt het geen moment.

Net zoals het soortgelijke Matchpoint is de film bovendien gelardeerd met de nodige zwarte humor.

Het voorspelbare, morele en enigszins zure misdaadverhaal over noodlot, schuld en zonde, werd straf verteld, was sporadisch opwindend en miste de humor. De film duurde ook langer dan nodig was. De solide cast speelde smetteloos, in het bijzonder Colin Farrell.

Mmmm.. Hayley Atwell.

Matig.

Beetje raar om Allen dit soort films te zien maken. Hij laat z'n bekende stijl wat varen, komt met een luchtig misdaadplotje aanzetten en mikt op wat flauwe humor die venijn mist. Cassandra'z Dream zou best een leuke zwarte comedy kunnen zijn, maar daarvoor is het véél te braaf.

McGregor en Farrell zijn oké, maar niet meer dan dat. De rest van de cast is ook maar weinig memorabel. Het plotje amuseert wel, maar is vaak iets te opzichtig. Het is allemaal net niet, inclusief het einde. Normaal vind ik dit soort eindes best leuk, maar het komt gewoon niet aan.

Allemaal net wat te passief, te braaf, te gelikt. Hoewel het er eerlijk gezegd maar karig uitziet. Mnee, Allen's passage in Europa vind ik zeker niet z'n beste periode. Niet dat het héél vervelend is, maar het potentieel van een leuke film maakt het lastig om niet een beetje teleurgesteld te zijn.

2.5*

Ongepast bericht verwijderd.

Uitgezet. Nog nooit zo'n waardeloze Allen gezien. Dit komt vooral door de onsympathieke, clichématige personages; de snobistische Ian, de actrice die als compleet onuitstaanbare golddigger natuurlijk voor de onzin van Ian valt, en de wat sullige gokverslaafde Terry die geldproblemen krijgt. Mist verder ook de gevatte dialogen die ik zo van Allen gewend ben. Nee, wat mij betreft een enorme mislukking. Bah!

Viel me alleszins mee deze a-typische Allen. Als thriller werkt de film niet echt, ik zou het eerder een drama noemen met wat thriller-elementen. Farrell en McGregor zijn goed op dreef als broers die het niet gemaakt hebben en een laatste kans om wat van hun leven te maken oppakken, maar wel tegen een hoge prijs.

Einde was wat afgeraffeld, de confrontatie tussen de broers duurde wel erg kort. Maar aangenaam filmpje, m.i. een van de betere moderne Allen-films

Niet slecht, met een interessante casting van de broers (omdat ik beide acteurs eigenlijk eerder in de rol van de ánder zou verwachten) en een geweldige Tom Wilkinson, maar zonder nou meteen om de cameravoering of de montage van een Paul Greengrass te vragen was een iets intensere stijl van filmen toch wel op z'n plaats geweest, ook al is dat dan ook absoluut niet "des Woody Allens". Desalniettemin redelijk sterk en intrigerend.

Te langdradig en een einde waar ik niet weg van ben.. Had er meer van verwacht.

In z'n eenvoud toch een sterke Allen.

Als komedie werkt dit niet. Veel actie of misdaad hoef je ook niet te verwachten. Wat dat betreft is het allemaal heel erg braaf. Maar als drama is het wel erg sterk. De struggle van de 2 heren voelt echt en puur, mede geholpen door het troosteloze London.

Het einde zal niet iedereen kunnen bekoren, maar het was voor mij de enige echte uitkomst.

Erg fijn filmpje, 3,5*.

Gekeken om Ewan McGregor en Colin Farrell, en omdat ik probeer zoveel mogelijk films van Woody Allen te kijken (dit was nummer 34 als ik goed tel). Maar zoals een hoop (latere) films van hem is dit ook weer een matige.

Tijdens het kijken neem je alles een beetje ter kennisgeving aan, zonder dat het echt spannend wordt of dat je er in geïnvesteerd raakt. Dat komt ook wel een beetje door de wat simplistische 'en toen, en toen' benadering die je vooral ziet in zijn films van deze eeuw. Korte scènes en weer door naar het volgende. Van zijn scherpe humor is ook niets meer over in dit soort flauwe misdaadplotjes.

Het is net uit te kijken (hoewel het nogal aan de lange kant werd op een gegeven moment), en Ewan en Colin hebben natuurlijk aardig wat charisma, maar voor de rest is dit maar een suf en ongeloofwaardig verhaaltje.

2,5*

Een nogal atypische (en mindere) Woody Allen-film, ook al worden er thematisch min of meer dezelfde wegen behandeld als in bijvoorbeeld Crimes And Misdemeanors en Match Point. De britse setting, het getoonde arbeidersmilieu en de dik aangezette accenten passen helaas niet zo goed bij Allen's statische aanpak, met saaie shots die steevast net iets te lang duren, waardoor de toch niet misselijke cast sporadisch door de mand valt. Het script stelt uiteindelijk ook niet veel voor, ondanks een best aangenaam begin.