Carol (2015)

Degelijke film deze Carol, dat zeker, maar ik heb niet de indruk dat ik binnen een paar maanden me er nog veel zal van herinneren. Het verhaal en opbouw is nogal braafjes en doodgewoon. De film had behoorlijk wat succes tijdens diverse awards. Diverse nominaties ook tijdens de grote Oscars, maar geen enkele verzilvering. Het valt me ook op dat hij zelfs niet op de longlist stond voor beste regisseur of beste film. Dit vat voor mij ook alles samen: uitstekende acteerprestaties van Blanchett en Mara, maar dat was het dan ook wat mij betreft.

Geen film die er echt bovenuit springt. Het thema over homoseksualiteit is al veelvuldig aan bod gekomen in Hollywood, of het nu het heden of in de jaren 50 of 60 is, doet er niet toe. En ja, juridische en sociale rechten kwamen voor deze mensen vaak in een verdomhoekje terecht. Ook voor Carol... Voor mij ergens zwevend tussen 3,0* en 3.5*.

Ook me eens aan deze gewaagd en het was niet mis, maar erg bijzonder was hij nu ook niet. Er werd nochtans uitstekend geacteerd en verder zag hij er prima uit.

Voor mij mocht hij misschien iets korter geweest zijn, maar saai werd het nooit.

Geen misse film, maar ook niet waw.

“My angel. Flung out of space.”

Carol is mij bij herziening een stuk beter bevallen. Het is allemaal ontzettend stijlvol en sfeervol, en vooral de score is briljant. Regisseur Todd Haynes weet de jaren 50 op fantastische wijze tot leven te wekken, met prachtige decors en kostuums. En onder die stijlvolle buitenkant zit ook wel een mooi liefdesverhaal verscholen, maar ik blijf moeite houden om helemaal meegesleept te worden in de relatie tussen Carol en Therese.

De eerste woordloze ontmoeting in het warenhuis is een weergaloze scene, maar daarna wordt het steeds iets minder. Het tweede gedeelte (de road trip) is langdradig en soms gewoonweg saai. Blanchett is goed, maar ze wordt hier toch wel overtroffen door Rooney Mara. Ze weet met een blik al zo ongelooflijk veel te zeggen... Carol eindigt ook erg sterk, en de laatste scene met die blik tussen Carol en Therese (en de score) is pure filmmagie.

Sorry, maar ik ga niet akkoord met de vele posters hierboven, want voor mij voelde de slotscène aan alsof de studio aandrong op een 'happy end'. De voice over en Carol die uiteindelijk toch haar zin krijgt ... Meh ... De film had moedig moeten eindigen met Rooney die flirt met dat meisje op het feestje.

Blanchet en rooney spelen allebei heel overtuigend hun rol , de sountrack weet het dramatische nog eens extra aan te dikken wat dat betreft past de score er perfect bij .

En de eindscene met die blik tussen hen beiden is mooi gedaan ( daar moet ik IH88 gelijk geven).

Wat is Cate Blanchett charmant en elegant in deze film. Ik vind haar erg goed gecast. Ook Rooney Mara speelt haar rol goed en de twee vrouwen sleepten mij mee in hun liefdesverhaal. Alles daaromheen, met de mannen en de scheiding en dergelijke, vond ik minder interessant. Wel heel mooi, sfeervol en stijlvol in beeld gebracht, mooie muziek en voelbare emoties. 3,5*

Een mooi romantisch liefdesverhaal, dat uit de massa opvalt door de twee sterke actrices en de heerlijke 50's setting. Mooi gemaakt en zeer sfeervol. De liefde tussen 2 vrouwen werd eerder al vooral gebracht tussen jonge vrouwen als een coming of age. Of tussen twee vrouwen met een leeftijdsverschil. Nu is het tussen twee vrouwen in een nog conservatiever tijdperk dan waar we nu in leven en het gewoon voor vrouwen in het algemeen moeilijker was. Een pareltje dat de tijd zeker zal doorstaan en misschien nog beter wordt met de jaren.

2x in slaap gevallen tijdens de film. Wat een saaie bedoeling zeg!

Cate, mooie vrouw en acteert altijd goed, maar dit was slaapverwekkend.

Vond het verhaal slap, de dialogen slaapverwekkend, film te langdradig en uiteindelijk niet de moeite waard geweest.

Ipv 2 uur had ie in 1 uur verteld kunnen worden. Wellicht had ik het dan wel volgehouden. Wellicht.

Nog een keer gezien (groeidiamant) en opnieuw genoten van twee geweldige actrices.

Todd Haynes maakt er bovendien een prachtig tijdsbeeld van met sfeervolle locaties en kleurgebruik.

Mooie shots door ramen van taxi's, gebouwen, motels. Het einde is daarnaast zeldzaam prachtig gemaakt en ontroerend. Meeslepend allemaal.

De film opent magistraal. Eerst de generiek, dan van rooster naar trein, naar personage (man) volgen naar bar, naar tafeltje met 2 dames naar Blanchett en Rooney. Maar als wij de dames zien, is dit gefilmd als de POV van de man. We weten dat er iets is tussen de dames, de blikken, die aanraking op de schouder (mooi detail !) maar het blijft mysterieus. Wat is er precies tussen die twee gebeurd ? Maar we voelen het verdriet, de pijn. Verschillende mensen vragen zich hier op het forum af waar de film nu precies over gaat. Wel, we gaan niet moeilijk doen op een zonnige zaterdag voormiddag (het is week-end voor iedereen) dus zeg ik het meteen nl het maken van keuzes daarover gaat het en het is nog ongemeen spannend ook. Keuze van Blanchett als hoofdpersonage maar ook Rooney moet kiezen. Beiden het dilemma 'hart of verstand AKA norm'. Persoonlijk vind ik het einde uit de teneur van de film vallen. Er was steeds een doem aanwezig en dat botst met het happy end. Maar dit is (Hollywood) cinema op zijn best. Visueel oogverblindend (fotografie van de grote Edward Lachman), hemelse score van Carter Burwell en als melodrama precies 'to the point'. Ga dat zien ... komaan, je moest al weg zijn !

Wow. Mooi opgebouwd en plots zelf helemaal mee in de betovering. Zowel het verliefd worden als het hunkeren naar worden perfect in beeld gebracht, met (nadat Carol het al prachtig uitgemaakt had , 'well I guess that's that') dat hartverscheurend mooie einde. Ik leek wel trance. Perfect gedaan.
Mooie artdirection ook met veel verwijzingen naar Sal Leiter (denk ik). Pareltje.

Carol is een mooie, stijlvolle film die rustig voortkabbelt. Althans, het eerste uur ofzo. Helaas kunnen de makers het niet laten om het verhaal gaandeweg in de schandaalsfeer te trekken, inclusief privédetectives, gladde advocaten en getrokken revolvers. Tja. Ook bij het acteerwerk heb ik een dubbel gevoel. Blanchett en Mara spelen erg gracieus, maar tegelijk ook wat theatraal en stijf. Dus ja, hier zat wel meer in… Ik geef ‘m toch het voordel van de twijfel. 3*

Helemaal akkoord.

En wat een fantastische slotscene. Inderdaad, pure filmmagie, gebeurt zelden.

De film over twee vrouwen, de ene werkt in een warenhuis en zo leert ze de oudere vrouw kennen die in een scheiding ligt, bouwt mooi op. Ze ontmoeten elkaar steeds vaker en krijgen steeds meer gevoelens voor elkaar, maar daarmee loopt de oudere vrouw tegelijkertijd ook het risico dat ze de voogdij over haar dochtertje verliest. Er wordt ook erg mooi geacteerd. Maar het einde is helaas wat teleurstellend voor mij. Eigenlijk gaat de film als een nachtkaars uit. Het is niet dat het einde niet klopt of zo, maar na zo'n zorgvuldige en mooie opbouw van de film verwacht je dat het einde toch een soort van hoogtepunt is waar alles bij elkaar komt. Verder zijn er een paar interessante zijlijntjes in de film, maar die worden toch ook wat afgeraffeld. Met name de fotografie carrière van de jonge vrouw is uiteindelijk toch wat vaag. Van warenhuis naar krant, maar hoe dat allemaal tot stand komt? Vooral de korte scene onder de brug waar ze een gesprek heeft met een man terwijl ze de doos met haar foto's in de hand heeft is erg vaag. Wat stelt die scene voor? Laat ze haar portfolio aan iemand zien? En waarom moet dat stiekem onder een brug? Al met al geef ik de film nu drie sterren, maar er had meer in kunnen zitten.

Verfilming van Patricia Highsmiths ‘The Price of Salt’ begint en eindigt als Brief Encounter en toont in de tussentijd wat er heeft geleid tot deze aanvankelijk vrij onschuldige ontmoeting tussen Carol Aird [Cate Blanchett] en Therese Belivet [Rooney Mara] in een chic restaurant. Carols huwelijk met Harge [Kyle Chandler] bestaat alleen nog op papier na Carols affaire met Abby Berhard [Sarah Paulson]. Therese werkt in een warenhuis wanneer zij Carol ontmoet en al snel gevoelens ontdekt waarvan ze niet wist dat ze die had. Terwijl de vriendschap tussen Carol en Therese uitbloeit tot een romance, voert Harge de bittere strijd om de voogdij van Rindy [Kk Heim] verder op, hetgeen Carol dwingt tot een moeilijke beslissing. Visueel indrukwekkend romantisch drama (kostuums, make-up en cinematografie leverden veel nominaties en prijzen op) over een vrouw die niet zozeer zelf worstelt met haar seksualiteit, maar wel met de manier waarop de maatschappij daar naar kijkt en wat de potentiële gevolgen daarvan zijn. Niet zo goed als Brief Encounter, maar dat is ook vrijwel onmogelijk.

Carol is een keurige film. Tegen de achtergrond van de jaren vijftig ontwikkelt zich een in allerlei opzichten complexe liefdesrelatie. Het acteerwerk van de twee vrouwelijke hoofdrollen is dik in orde, daar kijk je deze film voor. Toch knaagt er ook wel het één en ander. Ik mis ergens een diepere laag. Het verhaal is daarvoor echt te eenvoudig. Carol is leuk om gezien te hebben, maar niet opzienbarend genoeg voor mij.

Vanavond op Canvas rond 21.30 uur. Grijp je kans of niet

Persoonlijk vind ik het een intrigerende film, maar ook wat traag en braaf, zo tekenend voor die tijdsperiode.

Dit blijft een zeldzaam mooie film. Een mooie liefde met prachtige, hartverscheurende momenten. Mara is een heel mooie vrouw, Blanchett is een heel knappe vrouw. Wat een verschijning toch. Prachtig gedaan met die smoezelige ramen, die het licht mooi breken. De muziek van Burwell vond ik deze keer wel net iets te stroperig en te nadrukkelijk bijwijlen. Ik had deze op 5, maar ik heb vanmiddag ook nog eens incendies bekeken en dat was toch nog iets verbluffender. pech voor Carol.

Een prachtig film die blijft boeien en aan het einde een fenomenale laatste 5 minuten kent.

Therese is als het ware gebiologeerd door Carol. Je voelt zo waar het heen kan gaan. Maar zo eenvoudig is het niet.

Er zijn vele obstakels. Overwint de liefde alles? Er kan zomaar niet over één nacht ijs worden gegaan.

Het is net dit dat ik zeer waardeer aan deze film. Knopen worden met mondjesmaat doorgehakt. Het einde houdt beloften in, maar geen absolute zekerheid. Zijn er wel zekerheden in het leven?

Het is wel moedig om door te zetten en je hart te volgen. Je leeft maar eens. Of ik als kijker ermee eens ben of niet doet er verder niet toe ...

Aparte, maar mooie film met acteerprestaties die overtuigen. Zowel Cate Blanchet in de rol van Carol als Romeu Mora als Therese weten je mee te slepen.