- Home
- james_cameron
- Meningen
Meningen
Hier kun je zien welke berichten james_cameron als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
Black Friday (2021)
Alternatieve titel: Black Friday!
Nogal een miskleun, deze komisch bedoelde horrorfilm waarbij verdacht weinig te lachen valt. Het idee is best grappig en met Bruce Campbell in de cast had het nog wel iets kunnen worden, ware het niet dat het script werkelijk belabberd is en de regisseur niet beschikt over enig noemenswaardig talent en/of gevoel voor timing. Van enig budget lijkt ook geen sprake te zijn, getuige de bijzonder slechte special effects. De vervelende personages maken het geheel in stijl af.
Black Gold (2011)
Alternatieve titel: Or Noir
Een behoorlijke miskleun van regisseur Jean-Jacques Annaud, die toch niet onbekend is met dit soort episch opgezet spektakel. Tahar Rahim, zo goed en overtuigend in Un Prophete, heeft duidelijk moeite om zijn personages geloofwaardig over te laten komen. Antonio Banderas verkeert daarnaast in de veronderstelling zich in een komedie te bevinden. Mark Strong, als de vader van Rahim, komt er nog het beste vanaf met een mooie, ingetogen rol. De plot is best interessant, maar de uitwerking ervan is bijzonder houterig en ongeïnspireerd. Het geheel wil ook maar niet meeslepend en spannend worden. Er is te weinig spektakel, iets dat gecompenseerd schijnt te moeten worden door een dreinende score van James Horner, die iedere nuance platwalst. Het camerawerk is sporadisch best fraai, maar door de ongelukkige montage wil het visueel ook niet echt lukken met de film. Het script is geschreven door de nederlander Menno Meyjes, die duidelijk betere tijden gekend heeft.
Black Mass (2015)
Lichte tegenvaller, zeker gezien de uitstekende staat van dienst van regisseur Scott Cooper tot nu toe. Hij heeft hier een indrukwekkende cast verzameld, maar zowel qua personages als plot is Black Mass niet bepaald geweldig. Het verhaal ontwikkelt zich op nogal voorspelbare wijze en de karakters zijn erg standaard uitgewerkt. Grootste misser is het bizarre uiterlijk van Johnny Depp, die thuis lijkt te horen in een andere film. Hij speelt niet slecht, maar de bizarre rotkop die hem hier is aangemeten leidt continu de aandacht van zijn spel af. Uiteindelijk is Black Mass een onderhoudend maar doorsnee gangsterwerkje geworden, enigszins opgepimpt door de goede cast en de eersteklas score van Junkie XL.
Black Mirror: Bandersnatch (2018)
Alternatieve titel: Bandersnatch
Beetje gemengde gevoelens over deze interactieve Black Mirror-film. Ik denk dat ik toch liever had gekeken zonder allerlei keuzes te hoeven maken. Het resultaat voelt nu wat onbevredigend, alsof ik van alles heb gemist. Wat natuurlijk ook zo is, want er is veel meer content dan je in één keer kunt bekijken. Maar ja, om nog een keer te gaan kijken en andere keuzes te maken... nee, daar is de plot net niet boeiend genoeg voor.
Black Mountain Side (2014)
Statische, low budget mengeling van plotelementen uit The Thing en The Ritual, al klinkt dat wellicht interessanter dan het is. Het extreem lage tempo en het karige akteerwerk doen behoorlijk afbreuk aan de sfeer, en wat betreft special effects of indrukwekkend production design ben je hier helemaal aan het verkeerde adres. En toch... gaandeweg beginnen de gebeurtenissen enigszins te boeien en zijn er ook een aantal oprecht enge scenes. Richting het einde wordt alles ook steeds beter. Al met al niet om over naar huis te schrijven, maar gezien de beperkte middelen heeft regisseur Nick Szostakiwskyj er toch wel iets van weten te maken.
Black Panther (2018)
Erg wisselvallig en nogal kitscherig, deze vermakelijke maar uiteindelijk nogal tweederangs Marvel-film. Het begin is nog wel oké en met Andy Serkis en Michael B. Jordan beschikt de film over twee prima schurken, maar afgezien daarvan is het akteerwerk erg houterig, de plot behoorlijk slap en de visuele aanpak te opzichtig en gekunsteld. De aktiescenes weten daarnaast slechts sporadisch te imponeren. Samen met Spiderman: Homecoming één van de minste Marvel-films van de afgelopen jaren.
Black Panther: Wakanda Forever (2022)
Feitelijk een film zonder bestaansrecht; na het overlijden van hoofdrolspeler Chadwick Boseman had eigenlijk de stekker uit dit project getrokken moeten worden. Maar ja, the almighty dollar dicteert nu eenmaal dat een succesvolle film een vervolg dient te krijgen. Dus zitten we nu opgescheept met een film zonder titelheld. Een echte bad guy blijkt overigens ook te ontbreken, net als een noemenswaardig plot. En dat sleept zich dan ruim 2 1/2 uur voort. Hier en daar een aardige aktiescene, maar echt spectaculair wil de film niet worden. Daar is alles net iets te kunstmatig en vooral kitscherig voor in beeld gebracht.
Black Phone, The (2022)
Spannende, goed gemaakte en fraai vormgegeven bovennatuurlijke thriller die zich afspeelt in de jaren '70. Ethan Hawke is behoorlijk creepy als gestoorde kidnapper die het aan de stok krijgt met zijn meest recente slachtoffer (Mason Thames). Bepaalde verhaalelementen zijn een beetje vergezocht en/ of te dik aangezet, maar overwegend werkt de film naar behoren, met een mooi gerealiseerd tijdsbeeld en een aantal effectieve schrikmomenten.
Black Sea (2014)
Fijne claustrofobische (hoe kan het ook anders) onderzeeboot-thriller met Jude Law als vuilgebekte, vadsige kapitein die met een zootje ongeregeld op zoek gaat naar gezonken nazi-goud. Spannend in elkaar gezet, met een spaarzaam gebruik van special effects. De prima cast weet dit met gemak op de rails te houden, geholpen door een ogenschijnlijk simpel maar uiteindelijk best inventief script. Wordt steeds beter naarmate de film vordert.
Black Swan (2010)
En weer een fraaie film van regisseur Aronofsky. Black Swan is een creepy drama met thriller- en horrorelementen, visueel zeer indrukwekkend en met een eersteklas cast. Vooral Portman is heel erg goed in de complexe hoofdrol. Het verhaal is niet heel erg verrassend, maar het script zit intelligent en vooral intrigerend in elkaar, met veel aandacht voor detail. De wereld van ballet wordt op fascinerende wijze in beeld gebracht. Camerawerk, montage en score zijn prachtig op elkaar afgestemd. Daarnaast is de film intens en sporadisch erg erotisch. Het resulteert allemaal in een dromerige, soms hypnotiserende kijkervaring die naadloos aansluit bij Aronofsky's eerdere werk.
Black Water (2007)
Spannende, goedgemaakte thriller die ondanks het bekende gegeven (Open Water met een krokodil!) toch de volle lengte weet te boeien. Kleinschalig en niet echt verrassend, maar de personages zijn sympathiek en er zijn genoeg enge momenten. Goed camerawerk ook en het spaarzame gebruik van special effects komt de geloofwaardigheid zeker ten goede.
Black Widow (2021)
Waarschijnlijk niemand's favoriete Avenger, maar deze film rond het personage gespeeld door Scarlett Johansson is verrassend goed geslaagd. Dat regisseuse Cate Shortland uitstekend overweg kan met kleinere, intieme drama's wisten we reeds, maar ook met groots opgezet spektakel blijkt ze geen enkel probleem te hebben. Haar strakke, iets meer realistische aanpak van het materiaal is een absoluut pluspunt, maar gezegd moet worden dat de supporting cast absoluut met de eer gaat strijken. Florence Pugh, als de jongere zus van Johansson, heeft er duidelijk zin in en krijgt de kans om flink uit te pakken, maar de show wordt gestolen door David Harbour, geweldig als de surrogaatvader/ obscure russische superheld Red Guardian. De combinatie van humor, spanning, drama en special effects werkt in ieder geval aanstekelijk. En vooruit, Johansson zelf doet het ook helemaal niet slecht in de hoofdrol.
BlackBerry (2023)
Leuke film over de onstuimige opkomst en de spectaculaire ondergang van de BlackBerry. U weet wel; de voorloper van de iPhone. Het nerveuze, documentaire-achtige camerawerk is niet overal even geslaagd en hoofdrolspeler Jay Baruchel is iets te timide, maar er zijn veel leuke momenten en de rol van Glenn Howerton, als de sluwe verkoper Jim Balsillie, is hilarisch. Wel jammer dat het tweede uur van de film nogal ongenuanceerd is, met de personages gereduceerd tot karikaturen. Dat had beter gekund.
Blackbird (2019)
Mooi gespeeld, gaandeweg behoorlijk aangrijpend en tot nadenken stemmend familiedrama, een remake van de deense film Stille Hjerte uit 2014. De eersteklas cast weet wel raak met de prima dialogen en scherpe humor van het script en tilt het gebeuren met gemak naar een hoger niveau. Fijn ook dat de film de aanvankelijk gekozen koers vast weet te houden en nergens kiest voor de makkelijke uitweg.
Blackfish (2013)
Ontluisterende documentaire, geproduceerd door CNN, die een boekje open doet over de duistere kant van SeaWorld. De focus ligt op de onfortuinlijke orca Tilikum, die na een leven in gevangenschap steeds aggressiever wordt en uiteindelijk een trainster doodbijt. Betrokkenen en vele ex-trainers komen aan het woord; langzaam komt een doofpotaffaire aan het licht waar de honden geen brood van lusten. Fascinerend en aangrijpend.
Blackhat (2015)
Tegenvaller van regisseur Michael Mann, maar als aktiethriller best oké. Het probleem ligt bij het nogal afstandelijke script en de weinig boeiende personages, waardoor je als kijker niet echt betrokken raakt bij de gebeurtenissen. Bepaalde scenes zitten ook wat rommelig in elkaar en zijn lelijk gefilmd, iets dat je niet zo snel verwacht van een perfectionist als Mann. De film heeft desondanks zijn momenten en is bij vlagen best spannend.
BlacKkKlansman (2018)
Leuk uitgangspunt, bizar genoeg gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Dat de film toch wat tegenvalt ligt vooral aan de onevenwichtige toon. Die zwalkt heen en weer tussen komedie, drama en misdaadfilm, waardoor de impact minder is dan je zou verwachten van een regisseur als Spike Lee. En vooral naar het einde toe is het script echt veel te ons-kent-ons, met een reeks bijzonder flauwe scenes. Jammer, want het akteerwerk is prima en er zijn zeker een aantal geslaagde momenten.
Blacklight (2022)
Neeson zit duidelijk in de nadagen van zijn carrière als aktieheld. Hij doet nog steeds zijn best, maar de scripts en de beschikbare regisseurs worden steeds minder van kwaliteit. Ook dit werkje is er één om snel te vergeten. De film is niet per se slecht, daarvoor is het allemaal net iets te vakkundig gemaakt en gespeeld, maar plot en personages zijn zo uitwisselbaar dat je de details nog voor de eindcredits rollen alweer bent vergeten. Neeson kreunt en steunt zich dapper door de zich snel opstapelende clichés heen.
Blade Runner 2049 (2017)
Prima sequel hoor, maar damn, wat een lange zit! Het moordend lage tempo helpt ook niet bepaald. Herhaaldelijk kakte ik in tijdens het kijken. Pluspunten zijn de werkelijk schitterende vormgeving, de fraaie muziek en het prima akteerwerk, maar hier had echt wel een half uur uitgemogen. Hopelijk worden we niet vergast op een nog langere director's cut. Al met al een lichte tegenvaller van één van mijn favoriete regisseurs van het moment, al zal ik de film zeker binnenkort een herkansing geven. Wellicht dat mijn verwachtingen iets te hoog waren.
Blair Witch (2016)
Meer een remake dan een vervolg, met een vrijwel identieke opbouw en climax, maar niet slecht gedaan en bij vlagen best creepy. De personages zijn aan de vlakke kant, zoals zo vaak binnen het genre, en slechts sporadisch is de film inventief. Leuk hoor, zo'n drone-camera, maar er wordt feitelijk niets mee gedaan. De setting blijft evenwel effectief (je zult mij niet zien kamperen in een dergelijk eng bos) en de schrikeffecten zijn goed getimed. Zo eng als het origineel wordt het echter nergens. Daar is dit vervolg te weinig suggestief voor.
Blair Witch Project, The (1999)
Herzien na twintig jaar. De film heeft eigenlijk nog niets van zijn kracht verloren, ondanks dat er sindsdien een heel genre uit is ontstaan. De found footage-film is echter nooit zo effectief geweest als hier. Vooral de steeds meer toenemende paniek van de hoofdpersonen is bijzonder knap gerealiseerd. Visueel steekt de film ook overtuigend in elkaar, ondanks een miniscuul budget, met een effectief en haast claustrofobisch gebruik van spaarzame locaties. En de soundtrack maakt het geheel helemaal in stijl af. Die nachtelijke scenes in de tent, met allerlei onheilspellende geluiden diep in het bos... brrrrr. Veel enger dan dit wordt het niet, wat mij betreft.
Bleed for This (2016)
Onderhoudend, vrij luchtig boksdrama, gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Vooral de moeite waard door het akteerwerk van Miles Teller en Aaron Eckhart, beiden hier goed op dreef. Genoeg drama, met de gebruikelijke ups en downs, maar uiteindelijk blijft alles wel een beetje aan de oppervlakte hangen. Wellicht hebben we binnen het beperkte genre al teveel klassiekers gezien. Waaronder die van uitvoerend producent Martin Scorsese.
Blind (2014)
Vreemde, licht surrealistische film over een recentelijk blind geworden jonge vrouw (Ellen Dorrit Petersen) die een bizarre fantasiewereld bevolkt door levensechte personen om zich heen bouwt, compleet met allerlei gebreken. Vrij expliciet qua getoonde seksscenes maar verder helaas behoorlijk statisch en saai, ondanks degelijk akteerwerk en redelijke vormgeving. Regisseur Eskil Vogt is de schrijver van alle films van collega Joachim Trier. Don't give up the day job, zou ik zeggen.
Blinded by the Light (2019)
Leuke feelgoodfilm zoals alleen de engelsen die kunnen maken. Vooral het eerste half uur is onweerstaanbaar, met ook nog eens een heerlijke jaren '80 soundtrack. Eigenlijk vond ik het jammer dat al die fijne hits op gegeven moment plaats moeten maken voor de muziek van Bruce Springsteen, waar een groot deel van de plot om draait. De film lijkt daar ook aan te moeten wennen en niet alles werkt even goed vanaf dat moment. De sympathieke personages en de vele leuke grappen en situaties maken gelukkig veel goed.
Blindness (2008)
Niet helemaal geslaagde eind-van-de-wereld film. Het gegeven is interessant, maar de uitwerking ervan is bij vlagen nogal theatraal en pretentieus. De sfeer is echter goed getroffen, mede door overtuigend production design en indrukwekkend camerawerk. De score is ook erg apart. Bepaalde scenes zijn erg goed en intens; andere zijn wat belerend en statisch. Als je een liefhebber bent van zombie/vernietiging van de mensheid/alleen op de wereld-films (zoals ik) valt er wel het één en ander te genieten, maar er had absoluut meer ingezeten.
Blindsight (2006)
Onderhoudende documentaire, netjes in beeld gebracht maar iets te vrijblijvend en sentimenteel. Het bijzondere onderwerp en de fraaie locatie tillen het iets boven de middelmaat uit, maar hier en daar blijft het project steken in goede bedoelingen. De achtergrond-verhaaltjes over de deelnemers aan de expeditie zijn feitelijk interessanter dan de beklimming zelf; dit kan toch niet de bedoeling zijn geweest.
Blindspotting (2018)
Hip en energiek, deze debuutfilm van regisseur Carlos López Estrada, maar tegelijkertijd geforceerd en onevenwichtig. Rapper Daveed Diggs is sympathiek maar wat onopvallend in de wat sullige hoofdrol. Zijn maat, Rafael Casal, doet het dan een stuk beter. De film heeft wel wat zinnige zaken te melden maar de plot heeft niet veel om het lijf, iets dat sporadisch stoort, vooral wanneer enkele onzinnige en overbodige scenes zich aandienen, zoals de misplaatste 'komische' scene in de kapperszaak.
Bling Ring, The (2013)
Tegenvaller van Sofia Coppola. Natuurlijk, de hoofdpersonen zijn leeghoofdige figuren die slechts geïnteresseerd zijn in blingbling, maar moet de hele film dan ook zo nodig leeg en oppervlakkig zijn? De plot wordt erg voorspelbaar uitgewerkt en uiteindelijk worden zowel de personages als de kijker er weinig wijzer van. De aantrekkelijke cast weet de aandacht er nog net bij te houden, maar verder stelt de film zowel visueel als inhoudelijk flinkt teleur. En het blijkt nog een remake te zijn ook!
Blitz (2011)
Niet slecht, wel nogal doorsnee. De film mist een goed doortimmerd verhaal en ondanks de aanwezigheid van een degelijke cast zijn de personages van bordkarton. Statham kan een rol als dit inmiddels spelen in zijn slaap. Hier en daar best spannend en het geheel is wel met enige stijl in elkaar gezet, maar een overdaad aan subplots en een slappe finale zorgt uiteindelijk helaas voor een middelmatig geheel.
Blomstertid Nu Kommer, Den (2018)
Alternatieve titel: The Unthinkable
Ambitieuze maar nogal ongemakkelijke mengeling van drama en aktiethriller, over een mysterieuze aanval op de bevolking van Zweden. De film is zorgvuldig in elkaar gezet, met prima aktiescenes en flink wat spektakel, maar hoofdrolspeler Christoffer Nordenrot is een behoorlijke droedel en het geheel komt eigenlijk nergens echt van de grond. Daar is het script te langdradig en de film gewoonweg te saai voor.