- Home
- james_cameron
- Meningen
Meningen
Hier kun je zien welke berichten james_cameron als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
Equalizer 2, The (2018)
Best oké tweede deel, feitelijk niet beter of minder dan het reeds weinig opzienbarende origineel. Denzel Washington kan dit soort rollen inmiddels in zijn slaap spelen, maar hij weet als geen ander fraaie invulling te geven aan een ogenschijnlijk vlak personage als dit, iets waardoor je gefascineerd naar hem blijft zitten kijken. Die onderkoelde, doordringende blik, die rustige maar o zo dreigende stem... heerlijk. Na een sterk eerste uur verzandt de boel een beetje in een lang uitgesponnen, meer persoonlijk verhaaltje, waarbij de aandacht helaas een beetje verslapt. Maar goed, Washington houdt de boel op de rails.
Equalizer 3, The (2023)
Acceptabel derde (en laatste?) deel van de reeks, met Denzel Washington weer heerlijk stoïcijns op dreef als autistische wraakengel. De plot laat hem evenwel flink in de steek, vooral tegen het einde van de film, wanneer alles wel erg simplistisch en zoetsappig wordt. Dit deel moet het vooral hebben van een portie bruut geweld waar je u tegen zegt; vooral de openingsscene is behoorlijk bot. Al met al iets beter dan twee, maar ook dit deel komt niet in de buurt van het origineel.
Equalizer, The (2014)
Ik kan me de gelijknamige televisieserie van mid-jaren tachtig nog wel vaag herinneren, maar afgezien van het concept doet deze aktiefilm daar feitelijk totaal niet aan denken. Het heeft qua plot in ieder geval weinig om het lijf, al doet de lengte van de film (dik twee uur) anders vermoeden. Denzel Washington geeft de film oneindig meerwaarde met zijn onderkoelde optreden en stalen blik. Met een Steven Seagal in de hoofdrol had dit toch wel wat minder sterk uitgepakt, denk ik zo. Een handjevol coole aktiescenes en een paar intense momenten, maar verder is dit helaas wel behoorlijk dertien-in-een-dozijn. Denzel verdient beter.
Er Ist Wieder Da (2015)
Alternatieve titel: Look Who's Back
Grappige, verrassend effectieve verfilming van het gelijknamige boek van Timur Vermes. De gimmick is wellicht iets te eenzijdig uitgewerkt en de film gaat te lang door, maar Oliver Masucci is fascinerend in de tegelijkertijd komische en verontrustende hoofdrol en de film heeft zeker zinnige dingen te melden.
Errementari (2017)
Alternatieve titel: Errementari: The Blacksmith and the Devil
Vermakelijk duister sprookje, een soort kruising tussen het werk van Clive Barker en Guillermo Del Toro. Het verhaal komt wat moeizaam op gang en er zijn her en der wat flauwe momenten, maar eenmaal op stoom is het genieten geblazen, met heerlijk bizarre personages en een bijzonder fantasierijke vormgeving. Naarmate hij vordert wordt de film steeds beter, resulterend in een heerlijk groteske finale.
Erwin Olaf, on Beauty and Fall (2009)
Ik heb weinig met de vaak vrij extreme fotografie van enfant terrible Erwin Olaf, maar deze documentaire is desondanks wel de moeite waard. Erwin Olaf wordt gevolgd tijdens een drukke promotiecampagne, waarbij hij openhartig spreekt over zijn beroep en zijn privé-leven. Regisseur Michiel Van Erp weet op zijn typische no-nonsens manier een aantal emotionele momenten aan de fotograaf te ontlokken. Verder gelukkig ook veel humor.
Escape from New York (1981)
Alternatieve titel: John Carpenter's Escape from New York
Herzien. Na al die jaren nog steeds een fijn filmpje, al laten tempo en aktie te wensen over. Gelukkig is Kurt Russell stoer in de hoofdrol, de plot inventief en origineel, de vormgeving indrukwekkend en de soundtrack (uiteraard van regisseur Carpenter zelf) erg cool. Hier en daar wat scenes waar de tand des tijds flink op heeft zitten knabbelen, maar dit blijft een klassieker in het genre.
Escape Plan (2013)
Vermakelijke, licht futuristische aktiethriller, gemodelleerd naar de aktiefilms van eind jaren '80 en vroege jaren '90. En eindelijk de langverwachte samenwerking tussen Stallone en Schwarzenegger. Beiden zijn redelijk goed op dreef; vooral Schwarzenegger lijkt sinds zijn dagen als governator iets beter (en vooral subtieler) te akteren. De film heeft een niet al te hoog tempo maar is voortdurend onderhoudend en bij vlagen best spannend. De finale is helaas wel wat teleurstellend en nogal afgeraffeld.
Escape Room (2019)
Spannende thriller met horrortrekjes, vooral sterk in het eerste uur, met leuke personages en een doeltreffend gebruik van mooi production design. De verschillende 'kamers' zien er bijzonder spectaculair uit en wijken visueel sterk van elkaar af, waardoor het continu verrassende script extra kracht wordt bijgezet. Verfrissend ook om nu eens geen bloederige toestanden a la Saw voorgeschoteld te krijgen. Tegen het einde is de rek er wel een beetje uit en de finale is nogal rommelig en over de top, maar tot die tijd is dit best een aangenaam werkje.
Escape Room: Tournament of Champions (2021)
Alternatieve titel: Escape Room 2
Inferieur vervolg, vergezocht en geforceerd. De twee hier terugkerende hoofdrolspelers van het eerste deel beschikken al niet over veel charisma, maar zij steken nog positief af bij de nieuwe personages, die werkelijk geen enkele indruk achterlaten. Vervelend ook dat iedereen continu aan het rondschreeuwen is wat hij/ zij aan het doen is. Daarnaast zijn de escape rooms ditmaal niet interessant en gaat de plot een kant op waar ik niet zoveel mee kan. Nee, spannend is anders.
Escapist, The (2008)
Intens, spannend gevangenisdrama. De doorgaans wat ondergewaardeerde Cox is fantastisch in de hoofdrol. De film is zeer fraai in elkaar gezet, met een vernuftige verhaalstructuur. Het geweldige camerawerk en de ingenieuze montage geven het geheel absoluut meerwaarde. Het is niet makkelijk om binnen het genre met iets origineels te komen, maar de film weet de meeste cliché's te vermijden en zit vol verrassingen.
Et Dieu... Créa la Femme (1956)
Alternatieve titel: ...And God Created Woman
Saai romantisch drama, slechts de moeite van het kijken waard door de aanwezigheid van een hier nog jonge Brigitte Bardot. Niet dat haar akteerwerk goed is, maar mooi is ze wel. De personages worden redelijk goed uitgewerkt en gelukkig is de boel niet zo flauw als ik had verwacht, maar boeiend willen de gebeurtenissen niet worden en de boel kabbelt maar een beetje doelloos voort.
Eternals (2021)
Alternatieve titel: The Eternals
Het moest er een keer van komen en nu hebben we 'm gekregen: de eerste langdradige, pretentieuze en vervelende Marvel-film. Personages die niet weten te boeien, een wazig plot waar je de aandacht direct bij verliest, anonieme monsters die onduidelijke dingen doen... het gaat maar door. Letterlijk en figuurlijk, ruim 2 1/2 uur lang.
Europa Report (2013)
Langzaam opgebouwd en sporadisch een beetje saai, maar tegelijkertijd wel sfeervol en bij vlagen behoorlijk spannend. Deze SF-variant binnen het found footage-genre zit technisch bijzonder knap in elkaar, met uitstekende special effects en zeer verzorgd production design. De cast is ook prima. Wat van mij achterwege had mogen blijven zijn de interviewfragmenten in het heden en de net iets te duidelijke climax. Ik had zelf nog wel iets meer in het duister willen blijven.
Eurovision Song Contest: The Story of Fire Saga (2020)
Wellicht iets te eerbiedig, te lang en net niet mallotig genoeg, maar ik vond dit toch wel een grappige en vooral lieve film. Ferrell en McAdams doen het uitstekend in de hoofdrollen, maar het is Dan Stevens als de Russische inzending die wegloopt met de film. Wat een rol heeft die gast zeg, geweldig. Hij raakt precies de juiste snaar en zijn muzikale intermezzo, het totaal over de top Lion Of Love, is fantastisch fout. Was de hele film maar zo goed.
Everest (2015)
Intens en meeslepend waargebeurd drama, over de beklimming van de machtige Mount Everest in 1996 door twee teams onder leiding van Jason Clarke en Jake Gyllenhaal. Een overdaad aan bekende gezichten, met als voordeel dat je de enorme cast redelijk goed uit elkaar kunt houden. Nadeel is dat er feitelijk te veel personages zijn, die geen van allen echt tot hun recht komen. Vooral de vrouwen komen er bekaaid af, wat dubbel teleurstellend is omdat dit prima actrices als Keira Knightley en Robin Wright betreft. Maar goed, de film is wel erg mooi gemaakt, spannend en emotioneel geladen, met het spectaculaire nepalese landschap als extra toegevoegde waarde.
Every Day (2010)
Middelmatig alledaags drama, nog enigzins de moeite waard door de prima cast. De film kent een aantal sterke momenten en overtuigende dialogen, maar het geheel wil maar niet van de grond komen. Het script is wat vlakjes en de komische momenten zijn overwegend nogal misplaatst. Het resultaat is een onderhoudende maar nogal onevenwichtige film.
Everybody Wants Some!! (2016)
Niet zo goed als het verwante Dazed And Confused, ook van regisseur Linklater, maar toch wel een leuk en onderhoudend filmpje over drie dagen uit het leven van een honkbalteam, vlak voor de universiteit begint. De dialogen zijn soms wat vergezocht en aan de pretentieuze kant, maar gelukkig maakt de sfeertekening van het jaar 1980 heel veel goed en zijn de (voor mij althans) onbekende akteurs zonder uitzondering uitstekend. En de muziek is natuurlijk heerlijk retro.
Everything Everywhere All at Once (2022)
Jammer dat we het idee van een multiverse inmiddels al kennen van meerdere Marvel-films. Dat neemt toch wat van de verrassing weg. Daarnaast heeft het uitgangspunt ook wel iets weg van The Matrix. Afgezien daarvan valt er gelukkig een boel te beleven in deze nogal chaotische maar wel enthousiast gemaakte en vertolkte mix van genres. De montage is in ieder geval geniaal. Michelle Yeoh is daarnaast geweldig in de hoofdrol(len) en het is leuk om Ke Huy Quan na al die jaren weer eens te zien in een film. Hij doet het prima als haar man(nen). Jamie Lee Curtis steelt de show in een hilarische bijrol. Uiteindelijk iets te vermoeiend, oa door de lengte en een grote reeks nogal flauwe momenten, maar door de energie van het geheel en de niet aflatende stroom maffe ideeën toch wel iets bijzonders.
Everything Is Illuminated (2005)
Originele, aparte film die begint als een soort surrealistische komische roadmovie maar uiteindelijk toewerkt naar een zeer aangrijpende finale. Prachtig in beeld gebracht, uitstekend gespeeld (vooral Hutz is geweldig) en voorzien van geweldige muziek. Een zeer emotionele kijkervaring, wat mij betreft. Indrukwekkend regiedebuut van akteur Liev Screiber.
Everything Must Go (2010)
Alternatieve titel: Neighbor for Sale
Klein maar fijn, deze bitterzoete film met een uitstekende en verrassend subtiele Ferrell in de hoofdrol. Qua sfeer, personages en dialogen zit alles uitstekend in elkaar, al zijn bepaalde plotdetails wel wat geforceerd. Uiteindelijk is de film ook niet helemaal bevredigend, maar toch heeft het wel wat. Vrij origineel in ieder geval en ondanks het gebrek aan tempo zeer onderhoudend.
Everything or Nothing (2012)
Alternatieve titel: Everything or Nothing: The Untold Story of 007
Zeer onderhoudende en continu interessante documentaire over de ontstaansgeschiedenis en de ontwikkeling door de jaren heen van James Bond. Auteur Ian Fleming komt uitgebreid aan bod, net als de meeste films. Grote afwezige bij de interviews is Sean Connery, maar afgezien daarvan hebben de makers de meeste betrokkenen kunnen strikken. Er valt natuurlijk heel veel te vertellen over 50 jaar Bond en je vraagt je af hoe dat allemaal moet passen binnen 90 minuten, maar de makers houden alles overzichtelijk en gestructureerd. Daarnaast veel geweldige filmfragmenten en archiefopnamen.
Evil Dead (2013)
Gelukkig is dit niet de ramp geworden die werd gevreesd, maar deze big budget remake van/ vervolg op/ variatie op het ultra low budget origineel uit 1981 is uiteindelijk wel vrij overbodig. Tuurlijk, de production design is indrukwekkend en de make up-effecten bijzonder smerig, maar echt eng wil het maar niet worden en regisseur Fede Alvarez kleurt teveel binnen de lijntjes. Het stikt van de referenties/ injokes die leuk zijn voor fans van de Evil Dead-reeks, maar zitten die fans hier echt op te wachten? Nee, die zetten het origineel gewoon nog een keer op.
Evil Dead II (1987)
Alternatieve titel: Evil Dead 2: Dead by Dawn
Herzien. Dit blijft toch wel het beste (en meest gestoorde) deel van de trilogie. Wat een overvloed aan maffe ideeën en wat een creativiteit, geweldig. De special effects, destijds al op het randje, hebben de tand des tijds niet doorstaan, maar wat maakt het uit. Het draagt allemaal bij aan een nog steeds unieke kijkervaring.
Evil Dead Rise (2023)
Een frisse (lees: gore) benadering van het bekende gegeven, met in plaats van een hutje in het bos een op instorten staande flat in een appartementencomplex. Proloog en epiloog zijn aan de vage kant en hadden wat mij betreft weggeknipt kunnen worden, maar alles daartussenin is de moeite waard. Na de verplichte introductie van de hoofdpersonen loopt de boel al snel in het honderd en gaan de makers helemaal los. Extreem bloederige en nare toestanden volgen elkaar vervolgens in hoog tempo op. De make-up effecten zijn van bijzonder hoog niveau en ik had vrijwel nergens het gevoel naar cgi te zitten kijken. De stem van Bruce Campbell is nog even te horen op een stukje vinyl.
Ex Drummer (2007)
Instant cultfilm. Visueel zeer indrukwekkend en vaak erg grappig. Tegen het einde ontspoort alles in een nihilistisch bloedbad, maar tot die tijd is het geheel bijzonder meeslepend en origineel. De film heeft sporadisch wel iets weg van Trainspotting, maar is oorspronkelijk genoeg om op eigen benen te kunnen staan. Geweldige soundtrack ook.
Ex Machina (2014)
Redelijke SF-htriller, over een artificial intelligence-programma dat (uiteraard) uit de hand loopt. Slechts vier personages en een beperkte, geïsoleerde setting, maar dit werkt grotendeels in het voordeel van de film. Het kille, claustrofobische gevoel dat wordt opgeroepen past goed bij de materie. Het akteerwerk is daarnaast van niveau; vooral Oscar Isaac is weer eens erg goed. Tegen het einde vervalt het script in voorspelbare toestanden, maar tot die tijd is de film goed te doen. Mooie vormgeving ook.
Exam (2009)
Films die zich afspelen in één ruimte zijn doorgaans de moeite waard; deze is niet anders. Stijlvol in beeld gebracht, goed gespeeld en spannend opgebouwd. Het intrigerende gegeven wordt vakkundig uitgewerkt, maar helaas zakt alles een beetje als een kaartenhuis in elkaar tijdens de climax. Films die zich afspelen in één ruimte hebben doorgaans namelijk wat moeite om alle eindjes op bevredigende wijze aan elkaar te knopen. Deze is helaas niet anders.
Excalibur (1981)
Herzien op dvd. Apart sfeertje heeft deze film nog steeds. Bepaalde aspecten hebben de tand des tijds niet bijster goed doorstaan (waarom schreeuwt bijvoorbeeld iedereen de hele tijd?), maar andere dan weer wel (bijvoorbeeld de naargeestige sfeer en de vele surrealistische visuele details). Het is tekenend voor de onevenwichtige toon van de film. Sterke en matige scenes wisselen elkaar continu af, maar onderhoudend is de film nog steeds. En de rol van Nicol Williamson als Merlin blijft natuurlijk te gek.
Excision (2012)
Bizarre film, een kruising tussen een surrealistische horrorfilm en een highschool-comedy. AnnaLynne McCord is overtuigend maf in de hoofdrol. De meeste bijrollen worden leuk ingevuld door allerlei culthelden, waaronder Traci Lords en Malcolm McDowell. Uiteindelijk mist de film een boeiend plot en een duidelijke koers, waardoor je als kijker toch met een enigzins onbevredigend gevoel blijft zitten. Al met al wel een opmerkelijk regiedebuut van Richard Bates Jr, van wie we vast meer gaan horen in de naaste toekomst.