Enter the Void (2009)
Alternatieve titel: Soudain le Vide
Frankrijk / Duitsland / Italië / Canada
Drama / Thriller
161 minuten
geregisseerd door Gaspar Noé
met Nathaniel Brown, Paz de la Huerta en Cyril Roy
Oscar en zijn zus Linda wonen sinds kort in Tokio. Oscar leeft van de inkomsten van kleine drugsdeals en Linda werkt als stripper in een nachtclub. Tijdens een inval van de politie wordt Oscar geraakt door een kogel. Hij ligt op sterven, maar zijn geest, die eveneens trouw is aan zijn belofte om zijn zus nooit achter te laten, weigert de wereld van de levenden te verlaten. Tijdens de dwaaltocht van zijn geest door de stad worden de visioenen steeds chaotischer en veranderen ze in een ware nachtmerrie. Het verleden, het heden en de toekomst vermengen zich in een hallucinogene draaikolk.
TRAILER
Ah balen
Irréversible is er nog wel zie ik, misschien die meepakken
Voor mij een sterke film die zijn potentie toch niet volledig waarmaakt. Op visueel vlak is de film heel knap, en dat kan je niet ontkennen. Hoewel in mijn herinnering de stroboscopische scenes meer talrijker waren en de flashbacks minder talrijk, maar die flashbacks geven de film juist inhoud. Het geheel zorgt voor een enorme bad trip. Het is geen film waar je gelukkig van wordt. Het geluid is goed tot zeer goed, maar toch beter gedaan in Irréversible.
Het grootste probleem dat ik echter heb met de film is zijn lengte. Ik snap niet waarom het nodig is om een kleine drie uur naar een bad trip te kijken. Het voelt wat uitgerokken aan en steekt tegen na een tijdje. Dat was het grote struikelblok de vorige keer, en is het nu ook deze keer. Als Noé zich minder concentreerde op het steken van choquerende scènes in de film, en zich meer op het geheel focust had deze film ongetwijfeld nog een pak beter geweest. Ik miste ook de trance of hallucinerende van deze film, maar de kwaliteit van de DVD liet helaas de wensen over en dat verstoorde de filmervaring wat. Uiteindelijk blijft het al bij al een goede film, en verdient hij vier sterretjes van mij.
Irréversble omwille van zijn expliciete en gewaagde beelden waarbij hij er niet voor terugdeinst de camera niet weg te draaien. Sex en drugs lopen doorheen de film met erg knappe montages tussen heden en verleden van broer en zus. En Climax omwille van de oppompende beats en een kleurenpallet aan ronddraaiende en -tollende beelden om zelf dizzy van te worden. De hallucinaties en droomwereld zijn een prachtig spektakel.
Montage, camerahantering en cinematografisch geweldig. De ruim 160 minuten vliegen voorbij. Deze eigengereide fragmentarische aanpak zorgt er wel wat voor dat het plot onderschikt is, maar dat stoort hier niet. Puur vakwerk met enkele expliciete beelden zoals de abortus of penetratie helemaal op het einde. Sterkste momenten van de film bevinden zich vooral in het begin met de trip van Oscar, maar ook de zwevende beelden doorheen het rendez-vous hotel op het einde waren knap.
Eentje die toch nog geruime tijd zal nazinderen. Twijfel tussen 4,0* en 4,5*. Mooi!