Irréversible (2002)

Ik zei nog: hij wordt steeds mooier.

Irréversible is een cinematografisch meesterwerk dat bekend staat om zijn provocatieve aanpak en onconventionele vertelstructuur. Het meest opvallende aspect van Irréversible is de omgekeerde chronologie, waarin de gebeurtenissen zich ontvouwen. Deze keuze in vertelstructuur is zowel gedurfd als doelbewust, omdat het de kijker confronteert met de gevolgen voordat de oorzaken worden onthuld. Het legt de nadruk op de onomkeerbaarheid van de acties en roept vragen op over de aard van wraak en de cyclus van geweld.

Naarmate de film vordert, wordt de kijker geconfronteerd met de rauwe en hartverscheurende gebeurtenis die aanleiding gaf tot de wraak. De beruchte tunnelsscène, gefilmd in één ononderbroken shot van ongeveer negen minuten, is zowel visueel verbluffend als emotioneel verwoestend. De langdurige en ononderbroken aard van de scène versterkt de impact ervan, waardoor de kijker gedwongen wordt om ongemakkelijk lang stil te staan bij de gruwelijkheid van de gebeurtenissen.

De omgekeerde volgorde van de gebeurtenissen in Irréversible nodigt de kijker uit tot introspectie. Door eerst de wraak te tonen en pas later de verkrachting, stelt Noé de kijker bloot aan de gevolgen voordat de oorzaken volledig worden begrepen. Dit zorgt ervoor dat de kijker nadenkt over de menselijke natuur, de complexiteit van relaties en de verwoestende impact van impulsieve daden.

De cinematografie van Noé, met name het gebruik van omgekeerde tijd en ononderbroken shots, weeft een web van emotionele intensiteit en provocatie. Het dwingt de kijker om na te denken over de aard van moraliteit, schuld en vergelding. Irréversible is niet slechts een film; het is een ervaring die je achterlaat met een diepgaande indruk en een voortdurende reflectie op de duistere kanten van het menselijk bestaan.

5.0*

The Guardian geeft een 1, ik doe er nog een halfje bij, maar vond het best een vervelende film. En man, wat heb ik er een hoofdpijn van, heb maar een Dafalganneke genomen...