La Haine (1995)

Ook ik had moeite met de hoofdpersonages, een stelletje herrieschoppers die de hele tijd grof taalgebruik hanteerden. Kon er moeilijk sympathie voor opbrengen. Dergelijke rauw realistische films zijn niet aan mij besteed. Ik had voordien al gestemd, maar mijn stem was verdwenen. Ik heb eerst de film opnieuw bekeken vooraleer te stemmen... -2- Dat is natuurlijk subjectief. De film zal gezien zijn hoge score zeker kwaliteiten hebben, maar het is niet mijn smaak.

Grappig hoe je in ruim zes jaar zo kunt veranderen. Destijds een bètaman op het vwo. Sindsdien een bedrijfskundige studie afgerond en nu in de sociale wetenschappen. Voor laatstgenoemde studie dan ook deze film nogmaals moeten kijken en eigenlijk is het best schokkend dat ik het destijds zo verwoord heb.

Ook opvallend, maar wel begrijpelijk, dat ik destijds het eerste 'actievere' deel beter kon waarderen dan het tweede 'symbolischere' deel. Het een kan niet zonder het ander om deze film te 'begrijpen'.

De productie is eigenlijk perfect, alles sluit goed op elkaar aan: het droevige verhaal, het zwartwit, de casting en acteerwerk (Cassel is weer erg goed, maar de donkere jongen vind ik eigenlijk nog meer indruk maken), de dialogen en ook zeker de achterliggende bedoelingen.

Subjectief gezien vind ik het een stuk moeilijker om La Haine te beoordelen. M'n persoonlijke smaak is net wat anders ondanks dat ik genoten heb.

Lekker zo'n niet-Amerikaanse film op z'n tijd. Een goede Franse film laat mij altijd zin hebben in, jawel, meer Franse films.

Aan de ene kant erg realistische personages en situaties, maar aan de andere kant komt het ook ietwat geforceerd over. Sterk acteerwerk, dat wel.

Audiovisueel wel leuk, met vooral goede muziek. Het zwart-wit is passend.

Verder niet bijzonder. Weer een film uit de top 250 die mij tegenvalt.

Kleine 3*.

Uitstekende film waarin drie vrienden uit de buitenwijken van Parijs een dag rondhangen. De film speelt zich af tijdens één dag waarbij de gemoederen langzaam steeds hogerop lopen en waarbij de spanning tussen de jongeren en de politie constant aanwezig en voelbaar is. Redelijk rauw en realistisch in beeld gebracht met mooi camerawerk. Ook de cast doet het goed, waarbij Vincent Cassel er positief uitspringt.

Laatst weer herzien, blijft indruk maken. Zag deze voor het eerst tijdens een andere rellenperiode in Parijs en verbaasde me toen hoe herkenbaar alles weergegeven werd. De verveling, uitzichtloosheid. Erg indruwekkend en meeslepend.

Goede sociale aanklacht. Naar twee kanten, hoe ik het zie. Naar de 'kanslozen', dat ze zich zo gedragen maar ook naar 'de overheid' omdat sommige zaken gewoon heel sh*t geregeld zijn. Niet alleen in Parijs, maar in volgens mij ongeveer ieder westers land. Hoe men soms naar mensen kijkt, ermee omgaat.... Skamdoeëigen zou 'os ooma' zeggen.

Three Reasons: La Haine

Indringende en rauwe kijk op rebelerende jongeren in de rand van de grootstad.

Grove taal, dreiging en opwinding zijn niet uit de lucht.

Sterke cinemataal. Het meest impressionante in het genre dat ik zag en er zijn nogal wat films gemaakt over probleemjongeren.

Schitterende vertolking van Vincent Cassel die er perfect in slaagt gedreven haat in zijn blik en gelaat te leggen.

La haine is een film die ook vandaag de dag perfect past in de hele hetze rond bvb de gele hesjes, eveneens zich afspelend in onder meer Parijs. De film doet me ook denken aan andere mediagebeurtenissen waarbij “slachtoffers” door toedoen van politie-optredens aanzien worden als martelaren tegen het systeem. Een overlijden kan de boel dan flink ophitsen.

La haine is een harde grauwe film in en over het leven van jongeren in de banlieus. Het leven is troosteloos en uitzichtsloos. Vincent Cassell doet het erg goed en geeft haat en geweld letterlijk een gezicht. De wederzijdse druk tussen de jongeren en de politie is steeds aanwezig als een tikkende tijdbom. Maar het is ook opletten geblazen met rivaliserende andere bendes zoals skinheads. La haine brengt de sfeer optimaal weer met de zwart-wit beelden, die klok, de muziek en de onderhuidse spanning(en). Grootste minpunt vond ik echter het aura dat werd gegeven aan de revolver. Alsof het iets unieks was.

Mijn lievelingsfilm. Zeker wanneer je bekend bent met het leven in de Banlieu, weet je dat de wijze waarop deze in beeld wordt gebracht fenominaal is. Eén van de weinige perfecte films. En ja, dat is uiteraard een mening.

‘It was our life, but larger than life’: how La Haine lit a fire under French society | Film | The Guardian - amp.theguardian.com

Zeer goed.

Het duurde lang voordat ik deze film eindelijk zag. Dit was tevens ook 1 van de titels uit de top 250, dus die ging gelijk op de watchlist. Tevens ook de titel uit de top 250 die ik het liefst wilde zien. Deze middag heb ik eindelijk de kans gekregen om hem daadwerkelijk te zien en het is zeker niet tegengevallen.

De film is vooral erg snel en vlot, en met een speelduur van enkel 98 minuten ook geen lange zit. Het is ook precies de goede speelduur, omdat zo'n plot als deze niet perse tot 2 uur uitgerekt hoeft te worden. Kassovitz weet die 98 minuten ook behoorlijk te benutten.

Acteerwerk is sterk, vooral van Cassel, die speelt alsof zijn leven ervanaf hangt. Taghmaoui en Koundé doen ook zeker niet ten onder als overige bendeleden / vrienden. Ze acteren geloofwaardig en met veel overgave, waardoor de film er gelijk een stukje geloofwaardiger mee weet te worden.

De film ademt voor de rest geweld uit. Het zit constant in de lucht, en daardoor heeft de film enkele intense en spannende momenten. De opvliegende karakters van het trio (en voornamelijk Cassel), de gewelddadige periode en de boosheid van de film maken het een behoorlijk intrigerende zit hier en daar.

Alleen jammer dat de film niet ten volle tijden het tempo erin kan houden. Vooral omdat er af en toe een freak voorbijkomt die er niet perse in had gehoeven. Het tempo knalt er ook volledig mee uit, en dan duurt het eventjes voordat de film je weer te pakken krijgt. Maar dat lukt uiteindelijk wel en dan neemt de film je weer goed mee.

Ik vond het camerawerk net niet sterk genoeg en het slaagt er niet altijd in om de intensiteit volop in beeld te brengen. Ik wilde de film oorspronkelijk dan ook 3,5* geven, maar het einde laat toch wel een klap achter waardoor ik toch maar heb verhoogd.

Intense rit, maar wel erg goed. Hier en daar behoorlijk boos en druk, maar heeft zeker wel een plekje in de top 250 verdient.

Deze stond al enige tijd op m'n lijstje, alleen al omdat het rauwe in Franse films me vaak intrigeert. Maar deze was niet zo m'n ding qua uitvoering vh verhaal, vond hem eerlijk gezegd nogal eentonig en saai. Ik heb het hier niet hoe iets gefilmd is en in beeld wordt gebracht, het gegeven boeide me té weinig, veel oninteressant gezever tussen de gasten. Nee deze was een afknapper.

Drie vrienden de blanke Vinz(Cassell), de West-Afrikaanse Hubert(Kounde) en de Noord-Afrikaanse Said (Taghmaoui) wonen in een troosteloze Banlieu van Parijs. Een van hun vrienden is na zijn arrestatie ernstig mishandeld en ligt in het ziekenhuis in coma. Er zijn daarop rellen uitgebroken. Op het moment dat de film begint is het de morning after de rellen. De wijk ligt volledig in puin. De laatste winkels zijn geplunderd en afgebrand en Huberts boksschool ook. Vinz heeft echter een politiepistool buit gemaakt en wil een agent vermoorden. Hubert en Said proberen hem ervan te weerhouden en ter afleiding besluiten ze het centrum in te gaan. Wat volgt is een bijzondere middag, avond en nacht waarin ze van alles meemaken. La Haine is een film die actueel blijft omdat nog altijd geregeld Banlieus in lichterlaaie staan. De film lijkt zich een beetje voort te slepen en is soms haast op het saaie af. Dit is om het lethargische leven dat jongeren in een Banlieu leiden te benadrukken. La Haine is mistroostig, eentonig, rauw, bij vlagen gewelddadig maar wel steengoed.

La Haine 4K Blu-ray

Bioscoop? Welke ?

Precies mijn gedachte... Alle bioscopen zijn dicht. Als het ergens is wil ik best gaan namelijk. La Haine in de bios, lijkt me niet verkeerd

Zo'n film die ik in de jaren '90 op TV ontdekte. Ver voor het een moderne klassieker was en nog steeds een film waar ik vaak aan denk bij sommig wereldnieuws. Ik weet nog heel goed dat de film toen werd uitgezonden in de vroege nacht. Hij begon ergens tussen 12:00 en 1:00 en ik later in een soort jaaroverzicht las dat deze film van alle films die dat jaar op Nederlandse Tv zenders waren uitgezonden (Ik denk dat het 1997 moet zijn geweest) de allerlaagste kijkcijfers had. Hij maakte een enorme indruk en is een belangrijke schakel in mijn filmliefde. Tot op de dag van vandaag mijn favoriete Europese film van de jaren '90.

Forum Groningen sws op of vanaf 12 augustus. Geen idee of dit bredere/langere roulatie krijgt?

Vijfentwintig jaar La haine: een zegen en een vloek - VPRO Cinema

Les Misérables (2019) vond ik een heel sterke, dreigende film en omdat die wel met de ‘klassieker’ La Haine werd vergeleken was ik nieuwsgierig naar deze film. Maar hij viel me tegen: je zit in feite anderhalf uur lang naar drie vooral vervelende jochies te kijken die blowen, heel grof in de mond zijn, kleine criminaliteit bedrijven maar ook wel een politieagent willen neerschieten uit wraak voor de dood als gevolg van politiegeweld van een jongen uit de buurt. Boeiend is het allemaal niet en spannend wil de film ook bijna nergens worden: de jongens zijn voortdurend zo kinderachtig bezig met stoer doen dat het wel een soort Sjors & Sjimmie lijkt en de film neigt bij actie ook meer naar flauwe humor dan naar spanning.

Diepgang heb ik ook niet echt kunnen vinden of het moet de boodschap zijn dat de politie, die zou martelen, en de brave burger, die op Le Pen zou stemmen, het kwaad zijn en deze jongens de goede rebellen zijn (het bevriende drietal is in ieder geval zorgvuldig multicultureel geselecteerd en bestaat aldus uit een jood, een Arabier en een zwarte), maar die boodschap is niet aan mij besteed. Les Misérables zet je meer aan het denken en is in ieder geval wel spannend. La Haine waarschuwt in feite dat de grote klap of ontsporing nog moet komen door middel van de valmetafoor (‘het gaat er niet om hoe je valt maar hoe je neerkomt’) en wellicht is de rauwe werkelijkheid van Les Misérables die grote klap die door La Haine wordt geanticipeerd maar die zelf het niveau van kijken naar irritante belhamels die je zelf zou wilen slaan nog niet ontstijgt.

Absoluut sterk. Erg goeie regie, acteerwerk en prachtig camerawerk. Minpuntje is dat gevoelsmatig het net krachtig beheerste richting mist om de thematiek helemaal goed uit te laten komen. Er lijkt zelfs teveel gezegd en getoond te willen worden, al lijkt het uit maakplezier te zijn dat het dan even de focus te lang verlegd/verliest. Maar zeker een eruitspringend portret van vriendschappen in een banlieu met de lont in het kruitvat. En dan als debuut...oelala

Licht tegenvallend. De film focust vooral op 3 vrienden die vooral opgefokt doen en weinig sympathie opwekken, waarmee ook hun milieu waarin ze leven nooit echt sympathie krijgt. Bovendien had ik iets verwacht over die rellen, maar zowel die rellen (ergens in het begin genoemd, maar daarna nauwelijks meer) als hun leefwereld hangen er vooral wat bij.

Enfin, dat ligt dus deels aan de verwachtingen. Maar deels sowieso aan de invulling. Als gezegd vond ik die 3 weliswaar boeiend, maar meeleven lukte niet. En als de film zich dan vooral op hen richt, weet de film me als geheel ook minder te raken. En hoewel ik normaal zwart-wit erg mooi vind, had hier kleur allicht beter gepast om het broeierige sfeertje wat beter neer te zetten. Dat neemt niet weg dat de film wel goed wegkijkt, enkele sterke losse momenten kent en ook nog wel een idee geeft van hun wereld. Alleen te weinig voor een echte goede score. 3,0*.

Een film waar ik al enige tijd naar uitkeek, en ik was dan ook blij hem eindelijk eens tegen te komen in de kringloop. Gisteren dan ook met hoge verwachtingen begonnen om halverwege en richting het einde toch wat teleurgesteld te zijn, maar de essentie op het einde met de vallende man monoloog verraste me toch positief.

Enkele weken terug nog Banlieu 13 gezien en sindsdien weet ik uiteraard wat een Banlieu is. Dat het er soms niet zachtzinnig aan toe gaat in deze 'districten' blijkt maar weer. Armoe, geweld over en weer, verveling, geen perspectief en de gebruikte spuiten liggen op de grond. Het zijn de drie jongeren Vinz, Said en Hub die gevolgd worden gedurende een dag van onrust, verveling, kattekwaad en problemen met de politie. Toevallig vind ik het idee dat ze met zijn drieën zijn en dat Hub en Vinz perfect een deel van Freud's Id, ego en superego verpersoonlijken. Vinz is het Id met zijn agressie en Hub het Ego dat bedmiddeld en nadenkt. Alleen de rol van Said kan ik niet helemaal kwijt in het superego. Dus wellicht dat het allemaal toeval is.

De cast is uitstekend met Hubert Kounde als verassing en Vincent Cassel zo als gewoonlijk een etter van een vent, wel goed neergezet overigens. De muziek, de fraaie zwart wit stijl en de niet al te lange speelduur zijn prima. Regisseur Kassovitz komt nog voorbij wieberen als skinhead op het einde en vooral de oude baas in het toilet baart opzien met zijn woorden. De vraag of God in de mens gelooft is inderdaad een boeiende stelling en zijn verhaal over zijn kameraad wil zoveel zeggen dat iedere daad, hoe serieus of onnozel mogelijk altijd gevolgen heeft. Als er dan al een minpunt is in de film betreft het toch wel het rondhangen van de drie. Uiteraard hoort dit bij de film, toch neigt het allemaal meer naar baldadigheid met het onfatsoenlijke gedrag bij de kunstexpositie en de ronduit dwaze autodiefstal. De zogenaamde spanning en opbouw richting een geweldsuitbarsting tegen wetshandhavers ontbreekt daar totaal voor mij. Wel erg humoristisch de dronken man tijdens de autodiefstal.

Desondanks baart La Haine opzien met zijn echte beelden, montage, einde en de dunne scheidslijn tussen goed en kwaad. Haat roept haat op en dit wordt soms op treffende en ongemakkelijke wijze gebracht. Toch is dit voorlopig nog niet de topper die ik hoopte, maar wat niet is kan nog komen. Ruime voldoende tot die tijd.

Zo'n vijftien jaar geleden zag ik deze film. Ik wist er niet veel meer van, behalve dat het over rellen in de banlieue ging en dat het ontzettend veel indruk op me maakte. Laatst heb ik hem opnieuw mogen aanschouwen, nu op het witte doek. En wederom zeer onder de indruk. Deed me veel aan Wolf denken, van Taihuttu, ook al zo'n pareltje. Ik had, in tegenstelling tot veel anderen, totaal geen moeite met de hoofdpersonages. Sterker nog, ik heb er bij vlagen flink om kunnen lachen. Hele fijne chemie tussen de heren ook, ze dragen de film.

De vicieuze cirkel van geweld die leidt tot geweld met daarna nog meer geweld tot gevolg. La Haine volgt drie vrienden met verschillende culturele achtergronden, die verenigd zijn in hun strijd tegen het politiegeweld. Met de VS in het achterhoofd voelt deze film nog steeds actueel aan. Ik vind echter dat deze film het vertikt om de achterliggende sociale problemen aan te kaarten en daardoor blijft het voor mij redelijk oppervlakkig met te veel puberaal gezeik binnen het trio. Ach ja, het is altijd de schuld van de politie natuurlijk dat er altijd problemen in de banlieus zijn. De hangjongeren die doen nooit niks verkeerds. Les Misérables (2019) l vond ik veel sterker en toont het allemaal niet zo simplistisch zwart-wit zoals hier het geval is. Een prima Cassel vertolkt een overtuigend boefje en Kassovitz brengt de "génération '90" meesterlijk in beeld. Maar het greep me niet.

Is dat puur toeval dat vier hoofdrolspelers hun eigen voornaam in de film gebruiken?

Voelde qua stijl een beetje als Trainspotting aan, en dat was ook niet my cup of tea.

Ook in 2023 waren er rellen in de banlieus van Parijs (en ver daarbuiten) na een ernstig politie-incident met een jongere. La Haine bewijst daarmee nog steeds actueel te zijn. De film zelf is één brok onbeheerste agressie met een enkel rustpuntje. Ik vond het een erg vermoeiende zit. Er was simpelweg geen situatie waarin de boel niet ontaardde in een hoop geschreeuw en gekibbel. De jongeren hebben geen enkele vorm van nuance en zijn continu opgefokt door wat ze is aangedaan. De rauwe beelden in zwart-wit versterken dit alles. La Haine is een erg veeleisende ervaring waar ik zelf weinig aan beleefde. Het is me veel te eentonig en de impact en mijn interesse namen daardoor al snel af.

Erg fijne herziening.

Wist eigenlijk niet zo goed wat te verwachten, deels omdat deze film toch alweer 30 jaar oud is, maar ook omdat het voor mezelf al zo'n 20 jaar geleden was dat ik hem nog gezien had. Maar kijk, ik vond het misschien nog wel iets indrukwekkender dan de eerste keer.

Met dank aan drie erg sterke acteerprestaties. Van Cassel is dat wel te verwachten, maar Taghmaoui en Koundé moeten zeker niet onder doen. Visueel blijft de film makkelijk overeind, de soundtrack vond ik zelfs iets beter te behappen dan de eerste keer en hoewel het plot redelijk voorspelbaar is, hakt het einde er toch best in.

Erg weinig op aan te merken dus. Knap hoe er empathie gecreëerd wordt met de hoofdpersonages, terwijl het uiteindelijk ook niet de meest aimabele personen zijn. Jammer dat Kassovitz daarna een wat commerciëlere richting is uitgegaan. Duidelijk een film van een jong iemand met de vinger aan de pols, wou dat er zo meer rondliepen.

4.0* en een uitgebreide review

Goed.

Mooi drama. Erg tof geregisseerd ook. Er is werkelijk geen minuut te veel of te weinig naar de film gegaan. Op dat vlak klopt het gewoon. Bovendien is het zwart-wit aangenaam kijken. Het is hier niet gebruikt als gemakkelijk trucje om het allemaal wat grauwer te maken.

Vincent Cassel en z'n kompanen Hubert Koundé en Saïd Taghmaoui acteren verder ook de pannen van het dak. Cassel springt door z'n naam het meest in het oog, maar ik vind bv. die Koundé absoluut niet onder doen. Die geeft ook een klein beetje sympathie mee aan een verder onsympathiek personage. En dat is tegelijkertijd ook een beetje het probleem. Het einde zou een mokerslag moeten zijn, maar ik vind het net iets te potsierlijk. Iets te gemakkelijk ook, zeker dat laatste s(c)hot. Als serieus bedoelde aanklacht tegen een hoop problematieken uit de banlieue kan het mij net niet genoeg beroeren, ook al is de verpakking uitstekend gedaan.

3,5