Al-Mummia (1969)

Deze staat hoog op mijn verlanglijstje van Scorsese restauraties die uitgebracht mogen worden. Verbazend dat de film hier nog niet eerder toegevoegd was... Maar een goeie dus

Na Bab el Hadid een tweede Egyptische film die ik als meesterwerk beschouw. Het gaat over de periode waarin er een cultureel besef begint te bestaan over de rol van de farao´s en er afgezanten worden gestuurd om kunstschatten in bewaring te nemen. Dit levert problemen op met de plaatselijke bevolking, die generaties lang rijkdommen heeft vergaard met grafroven. Met vrijwel emotieloos, statisch acteren en een constant gevoel van beklemming en opgeslotenheid wordt een unheimisch gevoel gecreëerd. Er gebeurt niet eens zoveel, maar door de magnifieke cinematografie gaat het nooit vervelen of tegenstaan. De beelden van de zwarte schimmen rond claustrofobische ruimtes, met op de achtergrond schitterend indringende geluiden van de eroderende woestijnwind, zullen mij bij blijven.

stinissen Zeker een invoerfoutje? (geeft niks):

Ik vermoed dat The Mummy (1999) komt

Klein foutje bedankt voor het doorgeven maar je kunt ook altijd een PM sturen en het zou wel eens wat anders zijn als ze zulke films zouden uitzenden.

Beetje (te) laat om nog te melden, maar deze film draait vanmiddag in EYE (aanvang 16.30, beavis, McSavah en ik zijn er in elk geval bij) in het kader van het Scorsese kiest-programma, naar aanleiding van de Scorsese Exhibition. Is een film uit de restauratie-'catalogus' van Scorsese's World Cinema Foundation. Spijtoptanten hebben volgende week zondag om 19.00 een herkansing.

edit: en de restauratie zag er spic en span uit!

Over de Egyptische identiteit in een tijdperk waarin het kolonialisme in haar nadagen is en de faraonische nalatenschap wordt weggedrukt door de moderniteit en islamfundamentalisme. Wannis (Ahmed Marei) krijgt de zware taak op zijn schouders om het gezag van zijn clan over te nemen, maar ontdekt dat zijn familiegeschiedenis een duistere kant heeft: hun clan rooft al generaties lang Egyptische kunstschatten voor eigen geldelijk gewin. De nieuwe clanleider wil het faraonische testament eerbiedigen, want hij voelt de toorn van het verleden over hoe zijn geslacht de cultuurgeschiedenis heeft verkwanseld. Aan de ene kant staat een traditionele, patriarchale oom die de misdaadcyclus koste wat het kost in stand wil houden, maar aan de andere kant staan overheidsfunctionarissen uit Cairo die de kunstschatten bij zijn clan weg zullen nemen. Kiest Wannis voor het behoud van de corruptie en het egoïsme van de traditie, of laat hij zijn clan met een ongewisse toekomst achter omdat hun enige inkomstenbron wordt weggenomen?

Chadi Abdel Salam was een ongekend talent in de Egyptische filmindustrie. In 'The Night of Counting the Years' (1969) streeft hij een perfectie na in hoe hij symboliek tot een beklemmende filmervaring maakt. De vervreemdende, surreële beelden van personages die als spookverschijningen rondwaren langs de werkelijke monumenten in Luxor, terwijl Wannis door de omkadering en perspectiefkeuze opgesloten lijkt in het beeld. De unheimische soundtrack van Mario Nascimbene die klinkt alsof een harde woestijnwind de sporen van een vroegere beschaving erodeert tot zand en gruis. De archaïsche dialogen in klassiek-Arabisch waardoor de interactie tussen de personages iets onnatuurlijks krijgt, maar op een manier dat ook deze keuze bijdraagt aan het surreële effect dat de film oproept. En dan de close-ups van die schitterende kop van hoofdrolspeler Ahmed Marei, die uit steen gehouwen lijkt met zijn scherpe trekken en zijn stoïcijnse, emotieloze blik - wat hij denkt of voelt komt meestentijds alleen tot uiting in de beeldtaal van de prent, niet per se door zijn acteren

Ik had die restauratie graag gezien. Mijn eigen kopie is behoorlijk matig.

Interessante film, al vond ik 'm qua stijl vrij afstandelijk en emotieloos aandoen. En daardoor was het ook af en toe werken om de aandacht er echt bij te houden. Maar het is een fraai verhaal over familie-loyaliteit, zich afspelend in een Egypte waar langzaamaan aandacht komt voor de rijke historische kunstschatten, en die een hoop morele kwesties opwerken. Ik werd echter vooral gepakt door de fraaie scenes in woestijnen en donkere cryptes en tempels, al was ook mijn kopie helaas niet heel best qua kwaliteit. Wat vervreemdend, maar het heeft me wel geïntrigeerd en ik zal 'm ook zeker nog wel een keertje herkijken.