- Home
- Elineloves
- Meningen
Meningen
Hier kun je zien welke berichten Elineloves als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
Maze Runner: The Scorch Trials (2015)
Alternatieve titel: Maze Runner 2
Eens met Noodless.
Ik had erg naar deze film uitgekeken omdat ik het eerste deel erg tof vond, maar dit viel tegen. Het leek op meerdere fronten de plank mis te slaan. Ik voelde geen spanning meer, terwijl dat juist de bedoeling zou zijn, en het acteerwerk leek ook minder. Het verhaal vloog uit de bocht toen er allerlei horrorshizzle bij kwam, volgens mij hebben de schrijvers teveel zombiefilms gezien. En dat hele love interest gebeuren.. vinden mensen dat echt toegevoegde waarde hebben? Ik voelde totaal geen chemie in ieder geval. Komt misschien ook omdat ik de hoofdrolspeler een omhooggevallen, wannabe hero vind. Jammer.
Me and Mr Jones on Natalee-Island (2011)
Alternatieve titel: Me & Mr Jones on Natalee-Island
Ik was nieuwsgierig. Ik had geen hoge verwachtingen maar toch was ik benieuwd naar het verhaal en de uitwerking.
Net zoals robertus al zei zat ik ook met een 'Daar gaan we weer' moment toen madammeke Verboom uit het water kwam gelopen in haar strakke bikini. Maargoed, niet té snel oordelen Eline. Eerst kijken.
Engelstalig. Hm, ok. Jammer, maar ergens wel begrijpelijk. Wel heel na-druk-ke-lijk en over- gearticuleerd vervelend Engels. Dit zorgde er direct al voor dat ik de hoofdrolspelers irritant vond en dan is het sowieso al lastig film kijken, wanneer deze twee personen constant in beeld zijn en de film horen te 'dragen'.
Verhaal zelf had ook niet veel om het lijf. Nieuwe waarheden? Joh, waar dan? Niets gezien hoor. Alleen een opeenstapeling van oninteressante scènes.
Jammer, had interessant kunnen zijn.
Me before You (2016)
Ja, mooi man. Ik heb GOT niet gevolgd (Haak telkens bij de eerste paar afleveringen al af) dus heb geen probleem gehad om Emilia los te zien van de rol die ze daar speelt. Wat een schattig, mooi en aandoenlijk meisje zet zij hier neer. Echt een meisje om van te houden. En zelf van grumpy Will krijg je af en toe een lach op je gezicht. Ze hebben geweldige chemie samen en ondanks dat het verloop een tikkeltje voorspelbaar is, ben ik blij dat ze voor dit einde hebben gekozen. Het is mooi om hun band te zien groeien. Ondanks het moeilijke thema oogt het fris en kleurrijk. Het voelt niet te zwaar aan en het tempo zit er ondanks enkele trage scenes goed in. De grote verrassing hier was toch Sam, nog redelijk onbekend voor mij, maar hij heeft me weten te overtuigen ondanks dat er niet geschroomd is om bepaalde clichés te ontwijken. Hij samen met Emilia zien voelde als pure, opbloeiende verliefdheid en houden van. Lief.
Blij dat ik deze mooie film eindelijk heb gezien. Ik kreeg er een warm gevoel van, maar de traantjes bleven uit. Ondanks dat toch een dikke 4.0*
Mean Girls (2004)
'' There are two kinds of evil people in the world... those who do evil stuff, and those who see evil stuff being done and don't do anything about it. ''
Tiener'komedies. Ze bevatten zoveel herkenbare dingen uit je eigen jeugd en pubertijd.. en dat weten de makers maar al te goed. Door het gebruik van verschillende thema's wordt het voor iedereen, op welke school je ook gezeten hebt, een feest van ''oh ja, dat was toen bij mij op school ook wel.'' Het wordt helemaal leuk als de cast uit zulke leuke meiden bestaat. Lindsay Lohan, Rachel McAdams, Lacey Chabert en ja, zelfs Amanda Seyfried doet het goed. 4 leuke, verschillende dames waarbij ieder meisje zich toch wel enigszins mee kan identificeren.
Het beeld dat geschetst wordt van de school is realistisch. Welke school had nu geen 'groepjes'? De populaire leerlingen staan aan de top, en de nerdjes zijn telkens het pispaaltje. Jezelf zijn is lastig, aangezien er van je wordt verwacht dat je met de meute meeloopt en je gedraagt als een kuddedier.
En ja, dit soort films zijn oppervlakkig en cliché, maar ook amusant. Dit is toch wel een van de scherpere en inhoudelijkere tienerfilms waarbij de nadruk juist een keer niét ligt op seks, en flauwe poep en pies grappen. 'Mean Girls' is één van de leukste high school-komedies sinds tijden. Zelfs het moraliserende kan ik ze wel vergeven.
Mean Girls 2 (2011)
Mean Girls is één van de leukste tienerkomedies van de afgelopen jaren. Mean Girls 2 maakte me dan ook nieuwsgierig, zeker toen ik zag dat Maiara Walsh meespeelde. Ik vind haar een aantrekkelijk meisje, maar ze past ook perfect in de rol van 'Queen Bee', de rol die origineel vertolkt werd door Rachel McAdams. Maiara heeft een girly uitstraling maar is daarentegen ook 'bitchy'.
Hetzelfde verhaal, maar in een ander jasje gestoken. Het is niet slecht, want het kijkt zeker gemakkelijk weg, maar er mist wel iets. Een bepaald soort aantrekkingskracht tot de personages. In deze film is het lastig 'binding' te voelen met de karakters.
De hoofdrolspeelster was mooi, maar helaas niet altijd even overtuigend. Best aardig dat tomboy-gehalte, maar het maakt haar ook vaak een tikkeltje storend. Al heeft ze wel snel de 'hunk' van school in the pocket. (Hoewel...)
Wel zijn de bijrollen vermakelijker, de andere schoolgenoten zijn wat normaler. Al miste ik de dikke gay-friend en de butchy 'lesbienne' wel een beetje.
Geen hoogvlieger, maar wel aardig.
Mees Kees (2012)
Alternatieve titel: Mister Twister: Class of Fun
Na Bennie Stout en Brammetje Baas was het tijd voor Mees Kees. En wat ben ik blij dat ik deze tot het laatst heb bewaard, want hij is leukkkk!
Ik vond de kinderen echt geweldig. Stuk voor stuk. Heerlijk 'echt'. Ik hou van dit soort films. Onderwijs, kinderen, gebeurtenissen in en om de school. Geweldig.
Kees was in het begin echt ontzettend vreemd. Die zou in het dagelijkse leven heel snel van studie moeten veranderen, vrees ik. Hoewel ik in het begin even dacht; ''vrij autistisch'', ging ik al snel van Mees Kees houden. Heerlijk om te zien hoe open hij is naar zijn leerlingen toe. Hoe hij op speelse, gekke manier lesgeeft is inspirerend. En nog mooier: Hoe de kinderen op hem reageren en van hem gaan houden. Schitterend. En dat als 'stagiair' zijnde. Ik herken er veel van als ik naar mezelf kijk. Ik zit tenslotte in hetzelfde schuitje, alleen ben ik iets minder extreem dan Kees, want de hele dag, week of maand zo les geven werkt niet. Toch is het belangrijk om af en toe de methodes eens aan de kant te leggen en te durven. Speel in op wat kinderen willen. Dat komt hier perfect naar voren. Kinderen leren door DOEN!
Veel mooie, simpele scènes die me raakten. De band tussen Tobias en Harry bijvoorbeeld, zo eenvoudig, maar het raakt me. De film zit vol met dat soort kleine dingen. Prachtig.
Mees Kees op de Planken (2014)
Alternatieve titel: Mister Twister on Stage
Maar Kees films zijn leuk. Niet alleen kan ik terug denken aan mijn groep 7 vorig jaar en alle herkenbare perikelen ( Cito, musical, de drukte van een twintigtal luidruchtige kinderen ) maar ook weten ze de films leuk te houden voor een ouder publiek. Leuk dat er ook bejaarden meespelen, zorgt voor leuke interactie.
Het mooiste van deze films vind ik de liefde die Mees Kees heeft voor zijn leerlingen. De chemie tussen leraar en klas spat van het beeld, zeker met Tobias.
De "bruiloft" vond ik ook ontzettend schattig, ik weet niet of het zwangerschapshormonen zijn maar ik voelde een traantje prikken.
Ik denk dat er nog wel een deel komt, de overgang naar de middelbare is hier te open gelaten. We zullen het zien.
Mees Kees op Kamp (2013)
Alternatieve titel: Class of Fun Goes Camping
Beduidend minder dan het eerste deel. Het lijkt een 'volwassenere' weg ingegaan te zijn, maar dat komt de film niet ten goede. Mees Kees is niet meer wat hij geweest is, de humor is een stuk minder en ook de leerlingen zijn niet zo leuk. Dat donkere meisje met haar 'Op mijn vorige school..' vond ik maar vervelend. De enige leerling die nog de moeite waard is, is Tobias. De chemie tussen hem en Sep is niet meer aanwezig. Gelukkig heeft hij het wel nog met Mees Kees, maar het voelt allemaal zo zwaar. Bij een schoolkamp had ik meer verwacht. Meer grappige situaties, meer humor, meer... blijheid. Het was zo somber allemaal. En dat eeuwige stereotype gedrag van die Dreus.. ik snap dat kinderen er misschien nog om kunnen lachen, maar als je ouder bent dan 13 wordt het allemaal wat moeilijker.
Jammer!
Meet Dave (2008)
Wat een vreselijke film, ik ben sowieso al geen fan van hem, maar het eerste half uur vond ik al zo irritant, dat ik met tegenzin verder heb gekeken. In de hoop dat ie beter werd, maar helaas..
Meet the Spartans (2008)
'' Yo mama's so fat, her pant size is, um, um, um... Bitch, lose some weight! ''
Sommige mensen noemen het pulp, en ik kan begrijpen waarom mensen hier niet van houden.. maar jesus, kijk dan gewoon niet? Als je het bij de vorige parodieën al niks vond, waarom dan toch blijven kijken? Gewoon om iets te zeiken te hebben? Jammer.
De film zegt het zelf al: 'This movie is a cheap rip off from 300′. Schitterend toch, die zelfspot? Zo te zien ben ik een van de weinige mensen die dit soort films kan waarderen. Het is niet de leukste van deze reeks, maar absoluut ook niet zo slecht dat het vreselijk is om te bekijken.
Meeting Evil (2012)
Mja. Kon me niet bekoren. Samuel doet het prima als vreemde creep, Wilson (Ik ben geen fan) acteerde alsof hij net overleden was. Zielloos, zonder enige 'kleur'. Heb dat wel vaker bij hem, maar hier viel het extra op. Het verhaal sprak me ook niet aan. althans: Hoe je het hier voogreschoteld kreeg. Ik kon er niks mee. Weinig spanning, wat jammer is want het begin had zeker potentie. Het lijkt te beginnen als een spannende thriller, maar al snel krijgt het bijna een komische wending.
Ik bleef ook dejavu momenten hebben. Waar ken ik dit van, dat een vreemde vent zich binnendringt in het huis van een ander? Ik heb volgens mij nog niet zo lang geleden een soortgelijke film gezien, maar op de titel komen... Lukt nu niet. Filmlog maar eens terugkijken, want nu wil ik het weten ook.
Wel leuk om 'Charles Westmoreland van Prison Break' weer eens te zien, al waren die politiedetectives toch echt dieptriest hoor. Hun houding was simpelweg irritant.
Het is niet slecht te noemen, het valt zeker uit te kijken, maar het laat je niet met een fijn gevoel achter. Mij niet, althans. Het einde vond ik op zich vrij duidelijk, maar ik kan begrijpen dat mensen met vraagtekens achterblijven, er zitten toch een aantal flinke plotholes in de film.
Had meer kunnen zijn.
Megamind (2010)
Alternatieve titel: Megamind: Superschurk
'' Jij komt me tegenhouden? Oh wow, hoe wil je dat doen, me dood interviewen? ''
Megamind. Mijn eerste bioscoopfilm van 2011.
Lief begin van de film : een flashback naar het kleine babytje en het afscheid van zijn mama en papa. De brave hendrik wist als grote rivaal (zelfs wanneer hij nog in de luiers zat) meteen al een komische toon te zetten. Allebei verschillend, maar ook lijken ze ergens wel op elkaar. Ze hebben elk eigen talenten: Brave hendrik heeft zijn vliegkunst en zijn prachtige haar, en megamind heeft zijn creatieve kunsten.
Een gevangenis voor crimineel hoogbegaafden, lol. Leuk gegeven dat dat zijn eerste echte thuis was. Fijne korte introductie van wie hij is en hoe zijn leven verliep, en vooral, hoe eenzaam hij was. De 'foute' jongen. En zo komen we tot de kern van het verhaal: ''Als ik zo fout ben, wil ik ook de foutste jongen ooit zijn!''
Na jaren strijden zijn ze nog steeds rivalen, maar nu populairder dan ooit: Megamind en Metroman zijn geboren. Natuurlijk hebben we ook nog de cynische journaliste, die weigert te geloven in de krachten van Megamind. Zelfs het volk vindt hem niks. Metroman is de held.
Wanneer zijn perfecte plan mislukt en Metroman de journaliste komt 'redden', begint het pas echt goed op gang te komen. De kinderen in de zaal zaten op 't puntje van de stoel. Vooral erg grappig dat de mensen uit de stad zelf mee konden kijken via de grote schermen. De verrassing en schock op de gezichten wanneer Metroman dood lijkt te zijn, is mooi om te zien.
Na verloop van tijd krijg je te zien dat Megamind ook emoties heeft, en lang niet zo slecht is als hij graag wil zijn. Thema's als schuld, spijt, eenzaamheid, en er bij willen horen komen dan ook ruimschoots aan bod. De Minion is ook grappig en zorgt voor leuke oneliners: 'Dat, meneer, noemen we nou een RAAM, erg trendy onder de jongeren!' _O- En natuurlijk de spandoeken: '' NO YOU CAN'T! '' Geweldige knipogen naar het volwassen publiek.
Leuke restaurantscene met de horloge, hoe hij in verschillende personen transformeerde. Toen hij daarna afgewezen werd door het meisje waar hij verliefd op was, leefde je wel met hem mee. Zielige scene, en ergens hoop je toch dat het kleine, gepeste jongetje die van binnen lief en goed was, weer terug zou komen.
Het viel natuurlijk te verwachten dat Metroman nog leefde. Het duurde alleen wat langer dan ik gedacht had. Grappig dat hij daarna transformeerde maar muziekman, onder het motto : 'het zijn toch dezelfde initialen.'
Heerlijke soundtrack trouwens! Bad to the bone, little less conversation.. het viel me al op dat Metroman flink wat weg had van elvis, haha. De afwisseling tussen 'Highway to hell' en 'Lovin' you' is ook fun. Vooral omdat iedereen iets heeft van 'wat doet die nou?'. Dat is sowieso wel de standaard gedachte van de mensen, wat bezielt die kerel?
Dat het allemaal voorspelbaar is, ach. Dat neem je voor lief. Fijne familiefilm, mooi gemaakt, visueel gezien is het af en toe erg mooi, goede muziek en de personages zijn boeiend.
Een ruime voldoende verdient deze film wel.
Megan Is Missing (2011)
Aardig.
Erg fijne manier van filmen, telkens het verhaal zien door middel van webcambeelden. Past ook goed bij de huidige jeugd die bezig is met social media sites, webcammen, videobloggen etc.
Inderdaad zoals Loisb al zegt komen er schokkende momenten in voor, maar helaas wordt het nergens echt spannend, daarvoor blijft het teveel aan de vlakte. Natuurlijk vind je bepaalde scènes verschrikkelijk en is het met vlagen echt niet prettig om naar te kijken, maar eigenlijk hebben ze dat pas in het laatste kwartier gestopt. De aanloop naar de daadwerkelijke gebeurtenis is te lang. Op zich is het goed benut om de verschillen tussen beide meisjes te laten zien, maar het had wat mij betreft iets korter mogen zijn.
Al met al positief verrast, ookal blijft het een verschrikkelijk iets en draait mijn maag zich om bij de gedachte dat dit zo ontiegelijk vaak gebeurt.
Meisjes (2009)
Alternatieve titel: The Over the Hill Band
'' Elvis? Die vetklep? Dat is fantastisch moeder! ''
Niet mijn soort film. Ik had verwacht dat hij leuker zou zijn maar helaas viel hij aardig tegen. Komt te traag op gang en echt grappige scènes zaten er -voor mij- niet in, soms eerder beschamend. Ik vond het acteerwerk persoonlijk ook niet al te best, de één leek ongeïnteresseerd en de ander juist weer geforceerd. Een te hoog 'ouwe wijven gehalte' zorgde ervoor dat mijn aandacht al snel verslapte.
Snel vergeten.
Men in Black 3 (2012)
Alternatieve titel: Men in Black III
Niet leuk. Waar ik de eerste twee films nog enigszins oke vond, was dit echte bagger. De twee 'leuke' grapjes waren ook in de trailer te zien, de rest van de film is vermoeiend, niet grappig en niet vermakelijk. Ik zal het nog mooier vertellen: Soms had ik moeite mijn ogen open te houden, en zo te zien was ik niet de enige.
Ik vind Will Smith sowieso niet echt grappig meer. Denk dat ik hem liever in een wat gevoelerige en serieuzere rol zie. Ik had gehoopt op vermaak, verstand op 0 en een entertainende popcorn film op 't beeld, maar helaas. Ook de aliens had ik ondertussen wel gezien.
Net als het altijd stalen, emotieloze gezicht van K. De niet-grappige grapjes van Will Smith. Ik ben er wel klaar mee. Leek wel alsof ze de focus kwijt waren, iets van in het eerste deel wel nog aanwezig was. Van mij hoeft er geen deel 4 meer te komen, al zou dat wel weer makkelijk cashen zijn.
Messages Deleted (2009)
'' Do you sleep with goats, mr Brandt? ''
Wat een leuk begin van de film! Ik dacht echt van jesus, wat heb ik nu weer opgezet.. maar als Matthew eenmaal in beeld verschijnt valt het kwartje, en gelukkig! Hoewel ik hem maar moeilijk los kan zien van de Scooby Doo films, vind ik hem wel altijd een erg leuke acteur. Heb hem al in diverse rollen gezien, maar de serieuzere spreken me meer aan dan de lolbroek personages. De openingsscène vertelt meteen wat je kunt verwachten: cliché na cliché na cliché.
Gina Holden als Millie.. Ik moet bekennen dat ik haar wel eerder had gezien, in Final Destination 3, maar echt opgevallen was ze me niet. In deze film vond ik haar wel direct een mooie, spontane verschijning. Prototype eigenwijze studente, net wat anders dan de standaard blondjes..
Grappig toen hij zijn voicemail afluisterde. Eerste bericht met die schreeuw, dat hij helemaal in paniek raakte en dat het zijn overenthousiaste vriendin bleek te zijn... Zijn gezicht, zijn reactie.. schitterend. Wat daarna gebeurde viel natuurlijk wel te verwachten, dat het derde voicemailbericht van het volgende slachtoffer was.
Het sarcasme van de oudere detective, Breedlove, zorgt voor grappige momenten. Toch belangrijk dat er af en toe een luchtige opmerking ertussen door wordt gegooid, anders is het wel droge stof wat je moet verwerken. In feite zit je te wachten op de volgende dode.
Ik vond de voorspelbaarheid in deze film ook niet storend. Je ziet het natuurlijk wel aankomen, maar je blijft nieuwsgierig naar wie de dader is, of beter gezegd: of je het bij het juiste eind hebt. Ik had natuurlijk wel mijn vermoedens en dat bleek juist te zijn. Misschien teveel van dit soort films gezien? Wat Brandt doet is natuurlijk helemaal niet handig.. Hij doet alles wat hij maar kan doen om de schijnwerpers op zichzelf te richten. Beetje stom.
Voor een liefhebber van dit genre krijg je weinig nieuws te zien, maar het is absoluut vermakelijk voor een avondje op de bank.
3.0*
Messengers 2: The Scarecrow (2009)
What the hell.... Nee, zonde van mijn tijd. Vreselijke film, na een half uur was ik al totaal niet meer aan het opletten, omdat het me vrij weinig boeide allemaal..
Zonde zonde zonde!
Miami Vice (2006)
Kijk, dát moeten we hebben! Een film die meteen start met één van mijn favoriete nummers of all time. (Dus wat nou foute muziek keuze?) En dan ook nog direct Colin Farrell in beeld (al ziet ie wel errug gladjes uit, maar dat ondeugende snoetje maakt alles goed)... Lekker maan!
Miami Vice is een film met twee acteurs die me vrijwel altijd zeer goed weten te vermaken... had ik hoge verwachtingen? Best wel. Gelukkig kende ik de serie niet, anders was ik waarschijnlijk iets minder enthousiast geweest. Nu ging ik er 'blanco' in, zo kijk ik een film ook het liefst.
Michael Mann blijft één van mijn favoriete regisseurs. Als geen ander weet hij perfecte locaties te vinden, een interessante sfeer te creëren en wat een oog voor detail! Hoewel de personages stukken beter uitgediept hadden kunnen worden was het nergens echt storend. Al snel weet je hoe ze zijn en dat voldoet. Ik geloofde Farrell en Foxx, ze wisten me te overtuigen en dat is voor mij het belangrijkste.
Visueel is het natuurlijk een plaatje. Erg stylistisch allemaal. Dan maakt het net allemaal iets minder uit dat het verhaal vrij zwak is.
Het is allemaal zo lekker macho, de film heeft vaart, je kunt genieten van prachtige beelden en de sfeer is ook in orde.
Jamie Foxx is toch wel de drager van de film. Farrell daarentegen vond ik iets minder. Hij mag dan wel een 'mooiboy' zijn, ik vond het teleurstellend dat de nadruk zo lag op de liefdesaffaire tussen Isabella en Crockett. Passie? Nee. Verlangen? Nee. Geloofwaardig? Eh, nee?
Ach, ik kan het Mann allemaal wel vergeven. Je ziet gedurende de film genoeg gebeuren, en het feit dat het me visueel zo heeft weten te vermaken is sowieso al een pluspunt.
3.5*
Midnight Express (1978)
Ik vond het zeer indrukkenwekkend om te zien hoe het er daar aan toegaat. Zeer goede film, heb hem de eerste keer gezien toen ik nog vrij jong was, toen vond ik hem volgens mij zo eng dat ik met de dekens over mijn hoofd getrokken zat.. maar een paar maanden geleden nog eens gekeken, zit je er toch met een heel ander gevoel in, prima film!
Midnight Meat Train, The (2008)
Het begin vond ik absoluut oké, maar toen de film tegen het einde aanliep vond ik het jammer.. Vond het erg onrealistisch, had graag gezien dat het wat minder bovennatuurlijk was, maargoed.. verder een goeie film om een keer gezien te hebben..
En wát een engerd, die Vinnie Jones!
Mijn Opa de Bankrover (2011)
Nee, niks voor mij. Ik vond het gebrek aan chemie duidelijk voelbaar. Ontbreekt echt bij iedereen, geen enkel personage leek een klik te hebben met een ander. Alsof ze er allemaal weinig zin in hadden.
Om maar te zwijgen over de verschrikkelijke liedjes en de jonge hoofdrolspeelster die ik liever zag emigreren naar Suriname. Vond haar geen leuk kind. Voor een familiefilm vind ik het wel belangrijk dat ik de verschillende personages leuk, lief of grappig vind. Niks hiervan. Zelfs Tanja Jess, die ik normaal gesproken graag zie, werkte me gruwelijk op mijn zenuwen.
Ik snap dat het een familie/kinder film is maar die constante switch tussen overdreven heppie-de-peppie en oh-god-wat-een-ellende kwam me de strot uit. Zeker naar het einde toe, om jeuk van de krijgen.
Mike and Dave Need Wedding Dates (2016)
Ik was er niet zo kapot van. Ik stoorde me vooral aan de dames, heb werkelijk geen enkele keer om ze gelachen. Nu kon ik sowieso niet vaak lachen tijdens het kijken van deze film, en als het al tot een minimaal glimlachje kwam was het door een van de heren.
Adam vind ik in Modern Family, waar ik hem voornamelijk van ken, wel leuk. Hier vind ik hem vaak over the top en te druk. Zac vond ik ook maar zo-zo. Jammer, na eerder deze week het teleurstellende Neighbors 2 gezien te hebben had ik gehoopt dat deze film iets vermakelijker zou zijn. Helaas is het nogal plat, voorspelbaar (Dat bruidsmeisje, vreselijk irritant) en (te) puberaal. Het acteerwerk is ook niet overal even best, met name Zac had duidelijk moeite hier en daar om geloofwaardig over te komen. Gelukkig maakt zijn uiterlijk veel goed, maar dat red de film ook niet.
Weinig gelachen, veel moeten gapen.?
Mil Gritos Tiene la Noche (1982)
Alternatieve titel: Pieces
'' BASTARD! BASTARD! BASTARD! ''
Mwoah. De kills vond ik erg leuk, de sfeer en soundtrack iets minder. Acteerwerk is natuurlijk om je teentjes van te krommen ( )
Het typische aanzwellende muziekje dat voorspelt dat er iets gaat gebeuren is veelvuldig aanwezig. Gelukkig waren de personages irritant en was het daarom nog leuker om Mr. Killer bezig te zien. Ik moest trouwens soms wel lachen om de mimiek van voornamelijk de actrices. Zó zwaar over the top, beetje zoals ik het doe als ik dramalessen geef aan mijn leerlingen.
Slechte humor, rampzalig acteerwerk, bloederige moorden, zwaar onlogische handelingen en zelfs hier en daar nog wat bloot in beeld. Prima voor een 80's slasher toch? Hoewel, de irritante circusmuziek kon ik niet meer aanhoren, over slecht gesproken.
Al met al redelijk, moet het voornamelijk hebben van de kills en het feit dat je hoopt dat ze allemaal ten prooi vallen. Die tennisscène sloeg werkelijk alles inderdaad.
Middelmatig.
Milf (2010)
Dit was ZO niet leuk. Heb er maar 1 allesomvattend woord voor: vervelend.
Vervelende cast, vervelende grappen, vervelende sfeer, vervelend verhaal (is dat er eigenlijk wel?) en nog vervelendere dialogen. Dit had best leuk kunnen zijn, maar we moeten nou eenmaal onder ogen zien dat dit onderwerp zo ontiegelijk is uitgemolken dat je wel met heel wat moet komen om het nog interessant en leuk te maken.
De Milf's zijn alles behalve hot, complete heksen kun je beter zeggen. Milf staat voor mij voor opwinding, sexyness en erotiek, maar dit was verre van het geval. Blegh, snel vergeten dit.
Minions (2015)
Ik ben Minion-moe geloof ik. Nu heb ik nooit veel met deze hele hype gehad, maar je kunt niet aan de Minions ontkomen.
Deze film was gewoon niet grappig. Het verhaal is slap en rammelt, de humor is bijna niet aanwezig en de hoofdpersonages deden me niet veel. Scarlet was ontzettend over the top en al helemaal niet leuk. Ik vond de stem van Sandra Bullock er ook niet bij passen.
Het duurt allemaal te lang. Voor kinderen vast leuk, maar ik ben er klaar mee.
Minoes (2001)
Alternatieve titel: Miss Minoes
Nah. Vandaag na jáááren weer eens herzien, met 'mijn' leerlingen uit groep 7, maar jezus wat waren het 90 lange minuten zeg. Ik heb sowieso al een hekel aan katten (Daar heb je meteen probleem 1), ik vind pratende katten al helemaal stom (probleem 2) en het verhaal is totaal niet boeiend of grappig, laat staan de personages.(Nummer 3). Grappig om te zien dat de kinderen er ook niet veel aan vonden. 'Het is saai.' en 'Ik hoop dat die kat snel door zijn 9 levens heen is' waren opmerkingen die luidkeels door het lokaal schalden. En nee, niet eens door mijzelf. (Had goed gekund).
Ik snap heus wel dat ik niet echt de doelgroep ben voor deze film, maar ik kon er weinig plezier uit halen. Die rare stemmetjes van die pratende mormels werkten me op mijn zenuwen, en zelfs Carice kon me niet bekoren, terwijl ik haar toch graag zie spelen. Het is echt de film zelf die me niet aansprak, helaas. Volgende keer maar Mees Kees opzetten, dan hebben we gegarandeerd meer plezier.
Mirror Mirror (2012)
Alternatieve titel: Snow White
Ik vond er niks aan. Het grootste punt was inderdaad dat Roberts totaal niet eng of door en door slecht overkomt. Ik zie haar sowieso niet graag in dit soort rollen. Totale miscast wat mij betreft.
Het was een teleurstelling. Misschien ook omdat ik nog met herinneringen in mijn hoofd zat van toen ik klein was en hoe geweldig ik Sneeuwwitje toen vond, en hoe vreselijk eng en gemeen de koningin was, en hoe knap en lief de prins, de romantiek.. etc. Daar was dus niks van over, totaal van de tafel geveegd.
De dwergbandieten werkten me ontzettend op mijn zenuwen, dus dat was ook al niet helemaal geslaagd voor mij. Zelfs de kinderen waar ik het mee keek (8 en 10 jaar) vonden het totaal niet leuk. En dat einde... daar ga ik serieus niet eens over beginnen.
Het enige pluspunt was dat het er mooi uit zag en de locaties en SE goed verzorgd waren. Daar is dan ook mee gezegd. Jammer, snap ook niet dat Collins zich hier voor leende.
Mirrors 2 (2010)
Redelijk.
Ik kon me er wel mee vermaken, al had ik best moeite om 'in het verhaal' te komen. Was ook een flinke tijd geleden dat ik het eerste deel had gezien, dus moest even wennen. Op zich gebeuren er genoeg spannende dingen en is het vrij onderhoudend, maar toch allemaal 'net niet'. De kills waren inderdaad vrij goed, niet echt iets wat ik nog niet eerder had gezien maar het was sfeervol in beeld gebracht. De douchescène is hier een voorbeeld van...
Misérables, Les (2012)
Enthousiast, maar niet zo laaiend als de meeste mensen hier.
Had niemand me kunnen waarschuwen dat er drie uur lang aan één stuk gezongen werd? Hier was ik dus niet van op de hoogte, het viel nogal rauw op mijn dag. Ook niet echt mijn ding, zeg maar. Nu zongen ze wel perfect, maar voor mij had het niet constant gehoeven. Beetje meer afwisseling zou fijn zijn geweest. Ik kon het op een gegeven moment ook lastig serieus nemen. We werden melig. Uiteraard hebben we daar niemand anders mee lastig gevallen, maar ik merkte dat halverwege de film mijn concentratie weg was gezakt. Beetje verveeld zat ik zachtjes mee te zingen en de grote portie ellende was soms iets te overwelmend.
Het verhaal heeft potentie, maar toch stelt het ook ergens teleur. De speelduur was te lang, niet elke verhaallijn was even interessant of juist te snel afgeraffeld. Hoogtepuntjes waren voor mij kleine Cosette en Helena Bonham Carter en Sacha Baron Cohen. Toch nog iets luchtigs en een komische noot, tussen alle drama en huilbuien door. Enkele scènes vond ik dan weer vrij onbevredigend, zoals de suicide van Javert en de dood van Valjean. Gaat hij eerst jarenlang op zoek naar Valjean, heeft hij hem bijna, is het dan 'Oh ik ben zo verward, ik maak mezelf van kant.' Juist ja. Verder heb ik nog nooit iemand zo belachelijk zien 'sterven'. Hoofd laten hangen en *poef*, dood. Tja.
Éponine was, in tegenstelling tot de volwassen Cosette, een verademing. Nu ben ik sowieso al geen fan van Seyfried, ik kan haar hoofd lastig verdragen, maar jeetje. Wat een mooie meid die Samantha Barks. Zong ook erg mooi, zij bezorgde me kippenvel en wist mijn concentratie nog enigszins terug te halen. Want die was vooral nadat Cosette plots volwassen was, al aardig weggezakt waardoor ik me enigszins ging vervelen. Gelukkig wel zonder dan iemand, op mijn vriend na (Die even hard meedeed), er last van had. Toen Fantine stierf vonden wij dat bijvoorbeeld echt een opluchting. Ze deed het zeker niet onverdienstelijk, maar ik kan net als aan Seyfried niet aan haar wennen. Gelukkig maakten Jackman en Crowe veel goed.
Gemengde gevoelens, wat moet ik er mee? Op visueel gebied was het prachtig, verhaaltechnisch voldoende, maar de constante zang en het knoerharde geluid viel een beetje tegen. Misschien ooit nog maar eens in de herziening gooien.
Misery (1990)
Woah! Wat is Kathy Bates een eng wijf joh! Had veel van deze film verwacht, maar dit niet. Zij weet als geen ander de rol van Annie Wilkes neer te zetten. Geen slanke, knappe del, maar een 'echte' vrouw die je in het dagelijkse leven in eerste instantie niet zou opvallen, maar waarvan er wel ontzettend veel rondlopen. De oversprong van lieve fan naar psychotische gek is dan ook fantastisch neergezet.
James Caan is niet slecht, zeker niet als je nagaat dat hij het merendeel van de film in bed ligt. In het begin voel je nog niet bijzonder veel sympathie voor hem, maar dat groeit snel.
Zeer onderhoudende en spannende thriller, met twee geweldige hoofdrolspelers en fijne bijrollen. Erg prettig filmpje!