
Mil Gritos Tiene la Noche (1982)
Alternatieve titels: Pieces | One Thousand Cries Has the Night | The Chainsaw Devil
Spanje / Verenigde Staten / Puerto Rico
Horror
90 minuten
geregisseerd door Juan Piquer Simón
met Christopher George, Lynda Day George en Frank Braña
Jonge studentes worden gedood door een moordenaar met kettingzaag op een college-terrein. De moordenaar probeert een menselijke puzzel samen te stellen van de lichaamsdelen.
TRAILER
https://www.youtube.com/watch?v=ShYV_jTxijs
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Pieces vind ik geen bijzondere film. Plot is wel leuk en de soundtrack was wel oke. De eerste scene met dat jochie die zijn moeder vermoord, vond ik een over gewaardeerd stukje uit de film. Ook een beetje amateuristisch. Vooral raar dat het zich in 1942 moest afspelen, terwijl de puzzel van de naakte vrouw niet de stijl had uit die jaren 40. Er zaten wel wat moorden in die er nog wel goed uitzagen. Zoals een meisje die in het zwembad gaat zwemmen, wordt gepakt door een net, word aan de kant van het zwembad gesleurd en daarna word ze afgemaakt door een kettingzaag . Ook de scene met dat waterbed was wel aardig. Voor de rest wist Pieces mij niet echt te verrassen of interesseren. Vond de film ook een beetje gedateerd. Het einde vond ik ook erg merkwaardig. Ik ben tot nu toe de enige met een lage waardering. Spijtig voor de fans maar Pieces beviel mij niet. 1,5.
Deze stond als 2de op het programma, weinig mensen hadden hier zin in en tijdens de film zijn er nog veel naar buiten gelopen. Objectief gezien terecht natuurlijk, want dit is een hele slechte film. Maar ik heb mij kostelijk geamuseerd! Je kan met geen pen beschrijven wat er allemaal mis is aan deze 'film'; eigenlijk klopt er helemaal niets.
Een kleine bloemlezing:
- het meest suffe hoofdpersonage ooit wordt afgeschilderd als de stud van de campus die moeiteloos studentes en undercover agentes inpakt maar hij ziet er uit alsof hij rechtstreeks uit 'Revenge of the nerds' komt
- deze sufkloot wordt zonder blikken of blozen door de politie ingeschakeld in het onderzoek
- diezelfde politie zet, volgens hun inspecteur, 'alle beschikbare politiemannen' in Boston in maar er zijn nooit meer dan 2 agenten tegelijkertijd te zien
- de 'BASTARD!!, BASTARD!!!, BASTARD!!!!' scene
- heel de film lang loopt de politie maar wat doelloos rond maar 1 telefoontje in de laatste 5 minuten lost alles op
- enz...
Oh ja, als je de film bekijkt met de Engelse ondertitels aan zie je eigenlijk 2 films tegelijk. Op geen enkel ogenblik klopt de ondertiteling met wat er gezegd wordt! Geniaal

Daarnaast één van de meest sleazy slashers die ik ken vol van onbedoeld komische momenten: de beste tennisspelers van Boston bakken er niks van, een vrouw wordt tijdens een bizar red herring-moment aangevallen door een Bruce Lee imitator en 'BASTARD' scène is gewoon een prachtig staaltje method acting.
Ook op vlak van gore hebben de makers zich absoluut niet ingehouden en de waterbed-moord ziet er zelfs fantastisch uit. Het herkeningsmelodietje van de killer klinkt ook heerlijk fout.
Mwoah. De kills vond ik erg leuk, de sfeer en soundtrack iets minder. Acteerwerk is natuurlijk om je teentjes van te krommen (

Het typische aanzwellende muziekje dat voorspelt dat er iets gaat gebeuren is veelvuldig aanwezig. Gelukkig waren de personages irritant en was het daarom nog leuker om Mr. Killer bezig te zien. Ik moest trouwens soms wel lachen om de mimiek van voornamelijk de actrices. Zó zwaar over the top, beetje zoals ik het doe als ik dramalessen geef aan mijn leerlingen.

Slechte humor, rampzalig acteerwerk, bloederige moorden, zwaar onlogische handelingen en zelfs hier en daar nog wat bloot in beeld. Prima voor een 80's slasher toch? Hoewel, de irritante circusmuziek kon ik niet meer aanhoren, over slecht gesproken.

Al met al redelijk, moet het voornamelijk hebben van de kills en het feit dat je hoopt dat ze allemaal ten prooi vallen. Die tennisscène sloeg werkelijk alles inderdaad.

Middelmatig.
De soundtrack was zeer duidelijk geïnspireerd door de Goblin soundtracks en de moorden waren vrij slecht in beeld gebracht. De soundtrack vond ik dan weer best goed en het acteerwerk was lekker cheesy. Helaas word er erg veel aandacht besteed aan het detective gebeuren en heb je als kijker (vanwege het beperkte aantal verdachten) helaas al snel door wie er achter deze brutale moorden zit.
De film heeft echter ook zijn positieve punten, zoals het sfeervolle begin en het originele plot rondom de puzzel.



Dikke 3,5!
Aanrader.
Piquer windt er geen doekjes om met de harde opening. Een jongen die geen vieze puzzeltjes mag maken van zijn moeder draait door en een bloedbad volgt. Veertig jaar later is hij blijkbaar nog steeds niet genezen en richt opnieuw een bloedbad aan. Waarom hij juist nú weer begint te moorden en de jaren ervoor clean is gebleven is mij een raadsel. Eén van de vele raadsels, want Pieces zit vol vreemde scenes die te serieus zijn om met een knipoog te nemen, maar die tevens ook maar moeilijk te plaatsen zijn. Het meisje dat in de glasplaat rijdt bijvoorbeeld, of de hyperactieve kungfu-leraar en de hand van de dode killer die naar een kruis grijpt. Of die idiote carnavalsmuziek die door de speakers knalt. Dit alles doet echter geen afbreuk aan de film en is gewoon heerlijke kaas-ness.
Over het acteerwerk wil ik niet teveel vieze woorden over kwijt. Maar het zou me niks verbazen als Christopher George zijn hartaanval kreeg toen hij een keer ruzie had met zijn vrouw en tegenspeelster Lynda Day George over wie de afwas moest doen. "BASTARD! BASTARD! BASTARD!!!"
Gelukkig worden de grootste schreeuwlelijken in slashers de mond gesnoerd, en dat gebeurt hier op een erg bloederige, en soms creatieve manier. De bloederige hoopjes ledematen die bij iedere crimescene in een poel bloed liggen zien er realistisch genoeg uit. Dat je niet naar Texas hoeft voor een chainsaw massacre is een understatement in deze. De verhaallijn over de politie is giallo-achtig, evenals de mysterieuze killer. De uitkomst is verrassend, maar het lijk dat erna letterlijk uit de kast valt nog meer. Leuk werkje!
Ik moest trouwens soms wel lachen om de mimiek van voornamelijk de actrices. Zó zwaar over the top, beetje zoals ik het doe als ik dramalessen geef aan mijn leerlingen.




De politie komt niet veel verder dan het drinken van koffie en het nuttigen van snoepgoed. Een campus die permanent verlaten is, de media die geen aandacht schenkt, de politie die nooit iets afzet of een gebouw uitkamt.. Het maakt allemaal niet uit. Je lacht je dood. Heerlijk fast paced, foute timings, hilarische dialogen, de raarste personages zoals Bluto de tuinman. De Milf (Bastaaaaaardo). De karate leraar. Een leger van lekkere meisjes, kettingzaag, messen, uitstekende gory effecten. Top openingsscène. 'Briljante' afsluiting a la Carrie.
That's entertainment!
Het is het soort onzin dat zich maar bljft opstapelen en hoe sneller je het doorhebt, hoe grappiger het wordt. Wat zich ook blijft opstapelen, zijn lijken en missende onderdelen, want hoe je het ook wendt of keert, het is al met al wel gewoon een toffe slasher met een klein whodunnit elementje, heel wat gore, een paar piekfijne kills (die in het waterbed, ja) en een killer die iets aan het fabriceren is. En dat leidt tot een geweldig bizar einde. Lachen, gieren, brullen. Of het allemaal zo bedoeld, is een tweede, maar wat geeft het. Bastard! x3.
acteerwerk is erg matig en er zitten wat vreemde scenes tussen die of overbodig zijn en raar aanvoelen .
De kills zijn bloederig creatief en goed uitgevoerd en dat is het enige verder dat de film van de ondergang red .
Ook leuk is het om de trivia van de film te bekijken:
Jack Taylor (Professor Brown) speelde al eerder in tientallen Euro-horrorfilms
Edmund Purdom (de directeur) was vijftig jaar lang actief als B-acteur (erg homofoob, ook in deze film)
Christopher George (inspecteur Bracken) speelt zelfs samen met zijn vrouw Linda Day, de blonde tennisster annex undercoveragente Mary Riggs.
Nadat regisseur Juan Piquer Simon mij ook al verraste met Slugs, Muerte Viscosa (1988) ben ik wel benieuwd geworden naar zijn andere werk!
Het opzet is erg leuk. Alle elementen van de cheesy 80s horrorfilm zitten er in: bloed, gore en de nodige portie bloot. Zo zijn er ook scènes die (onbedoeld) grappig zijn, bizarre figuren die proberen de kijker af te leiden en die misschien net iets te opvallend zouden zijn als verdachte. Ze geven deze film de nodige kleur. Lekkere vaart, de film verspilt geen tijd aan lange opbouw in de naam van karakterontwikkeling, who cares eigenlijk bij een film als deze? Als slashers misschien meer zoals deze waren (lees niet zoveel tijd staken in saaie activiteiten van al even saaie jongeren) zou ik het genre misschien wat leuker vinden. Maar natuurlijk is deze niet niets voor de meer verfijnde filmkijker die geven liever hoge waarderingen aan oersaaie slashers zoals Halloween (1978).
Boeikens dit lijkt me toch echt wel iets voor jou

Het begint meteen al met de eerste scène waarin de jeugdervaring wordt getoond die de aanleiding is voor de verknipte toekomst van de slasher. Die aanleiding is verrukkelijk stompzinnig, slaat helemaal ergens op, maar is wel heel hilarisch. Vervolgens wordt meteen hilarisch doorgepakt door het bijbehorende hak- en snijwerk met grote overdrijving weer te geven. Een overtrokkenheid die bij het verdere slashwerk in al zijn grootsheid terugkeert. Heel fijn. De kills zijn echt iets om je op te verheugen.
De film is ook een flutverhaal met flutpersonages. Maar zowel verhaal als personages zijn op een of andere manier niet irritant en allesbehalve slaapverwekkend. Het verhaal is in al z’n onnozelheid zelfs grappig en boeiend en vervult op een vileine manier een bepaalde behoefte aan smerigheid en pulp. De film amuseert in al zijn onbenul. Het is genieten.
Uiteraard is het acteerwerk dat al deze heerlijkheid invult van laag niveau. Stuntelig en haperend bewegen de personages zich door de film. Storend is dat nooit. Leuk wel. Daarnaast laten de vrouwelijke peronages zich vaak disfunctioneel naakt bewonderen en dat is altijd extra fijn in zo’n foute jaren 80 film. Bovendien leidt de naaktheid weer wat af van het slechte acteerwerk.
De moorden zijn erg ok. Prima sfx hoor. Veel spuitend bloed, afzichtelijk snijwerk en lichamelijk bederf vullen het scherm. Heerlijk.
Fijne killer tenslotte. De moordenaar die onherkenbaar en “onopvallend” gekleed gaat in hoed en donkere kledij en onlosmakelijk verbonden is aan een motorzaag, beweegt zich smerig hijgend door de film. Ook dat is in al z’n overdrevenheid een heerlijke kers op de taart.
Slechte film. Onzinnig verhaal, slechte acteurs enzo, maar oh zo leuk. Ja, een verrukkelijk slechte film.