Santa Sangre (1989)

Prachtige surrealistische slasher van Jodorowsky.

Hoewel de film toch nog behoorlijk apart is en soms moeilijk te volgen, is dit wel de meest toegankelijke film van hem die ik heb gezien. Hij is zelfs rechtlijnig te noemen.

Gelukkig zitten er nog genoeg typische Jodorowsky scenes in (zoals de Olifantenbegrafenis en het de scene waar mongooltjes naar de "bioscoop" gaan) om hem op te tillen naar een hoger gemiddelde.

Het acteerwerk van Axel Jodorowsky is prachtig. Hij heeft speciaal voor deze rol pantomine moeten leren en heeft ook lange tijd acrobatiek moeten leren. Ook Blanca Guerra is sterk.

4,5*

Film die lang niet zo bizar is als zijn reputatie doet vermoeden.Niet gekker i.i.g. dan freaks,psycho of de gemiddelde Buñuel of Fellini,om de duidelijkste voorbeelden voor deze film te noemen.Ook kan niet worden beweerd dat de film surrealistisch is,omdat de beelden zoals gebruikelijk bij J.wel degelijk een bepaalde betekenis hebben en niet geheel afhangen van des kijkers willekeur.Evenmin is het een horror/slasher omdat de film niet als primaire doel heeft het doen schrikken/walgen/lachen van het publiek.De paar inderdaad bloederige moorden doen wat denken aan de films van Dario Argento,waarschijnlijk niet geheel toevallig de broer van de producent .

Je zou SS nog het best een Freudiaans psychodrama kunnen noemen,al geef ik toe dat je met zo'n titulatuur niet te veel volk naar je film trekt.SS heeft een voor J's doen coherent plot en is toegangkelijker dan el topo of the holy mountain.Net als die 2 heeft SS enkele onvergetelijke beelden zoals de dode olifant,de mongooltjes on coke,de "omarming"van moeder en zoon en de wonderschone doofstomme mimespeelster.

THE WAIT IS OVER! ‘SANTA SANGRE’ COMING TO DVD/BLU-RAY UNCUT FROM SEVERIN FILMS! | Severin - severin-films.com

Best een belevenis deze film. De ene situatie is nog idioter dan de andere en toch past het allemaal in het verhaal.
Stel je krijgt telefoon en iemand vraagt wat je precies ziet dan kun je zoiets zeggen als 'nou de hoofdpersoon trapt nu een pop in mekaar das trouwens niet zomaar een pop want stelt zijn moeder voor die hij nu in z'n gedachten vast in mekaar aan het trappen is. Ho, wacht s even Alma, het doofstomme vriendinnetie uit zijn jeugd en dochter van de getatoeëerde vrouw, komt eraan en steekt de pop in de fik begint aardig te branden en daar komen vier clowns aan blij huppelend in polonaise rond de brandende pop.' et cetera.
Het eerste gedeelte van de film zeg tot de opname vind ik erg goed maar het wordt op een gegeven moment wat veel allemaal en best vermoeiend.
Drie sterren

Grappig, deze recensie is buiten wat specifieke woorden namelijk ook geldig voor Jodorowsky film El Topo. Ik heb zo'n beetje hetzelfde gevoel bij deze film. Erg fascinerend, maar de film weet geen duidelijke plotlijn te vinden en blijft op die manier meer een reeks van (goede) ideeën. De film deed me qua soort gekheid denken aan Sion Sono's Love Exposure.

Zeer interessante film, Jodorowsky is zo'n filmmaker met een eigen smoel en daar hou ik wel van. Net als in El Topo slaagt hij er weer in om enkele bizarre beelden te creëren die nog lang blijven nazinderen. Een van de absolute hoogtepunten vond ik de scène met de drie militairen in de achterbuurten van de stad (gevolgd door de moord op de moeder, die waanzinnig sterk gefilmd is). De film bruist volop en prikkelt de zintuigen.
Jammer genoeg zakt de film het laatste halfuur wat in elkaar, door iets explicieter de kaart van de horror te trekken. Wegens een gebrek aan spanning, slechte dialogen e.d. voelde het laatste halfuur ondermaats aan ivm de rest van de film.

Ondanks de valse slotnoot verdient de film alsnog een ruime 3,5*. Zeer benieuw naar The Holy Mountain trouwens...


3,5*

The Holy Mountain is geweldig, zwierig seventies en met een diepzinnige en spirituele touch.

Ik ben dan wel weer benieuwd naar deze van Jodorowski. Kan nog niet vergelijken dus

Een mooie, creatieve film, net zoals bij The Holy Mountain, veel aparte mensen, veel kleur, en mooie sierlijke beelden, het verhaal is een horror verhaal en heeft een beetje wat van de film Psycho, maar zelf vond ik het door de creatievitijd en orginalitijd geen horror maar een mooie, artistieke maar toch wel absurde film

Kleurrijk en bij vlagen clownesk relaas over een seriemoordenaar met mommy-issues. Fenix is een circusgoochelaar die promiscue vrouwen in zijn show betrekt en ze daarna, op bevel van zijn moeder, afslacht. Zoals zo vaak liggen trauma's uit de jeugd aan de basis van een verstoorde haat-liefde verhouding jegens vrouwen en, in dit geval, ook travestieten. De vraag is natuurlijk wat echt is en wat niet. Jodorowsky maakt van elke scène een droom, een nachtmerrie, een hallucinatie of iets daartussen, gehuld in warme kleuren en een sfeer die tegen het absurde aanleunt. De score is een allegaartje van orgelmuziek, Mexicaanse schlagers en door Simon Boswell gecomponeerde aandoenlijke alsook huiveringwekkende melodieën. Het zijn vooral die laatste stukken die - in combinatie met het beeld ( de jonge Fenix die een imposante borsttatoeage krijgt of de volwassen Fenix als messenwerper) - het meeste indruk maken, want het overige neigt me toch een beetje te veel naar kitsch. Sorry.

Niet zo geweldig als The Holy Mountain, maar dit was weer een fascinerend rariteitenkabinet op z'n Jodorowsky's. Qua symboliek iets rechtlijniger dan de eerste film die ik van hem zag, maar dat neemt niet weg dat deze film knotsgek was. Aantal geweldige scenes, waarvan sommige vreemd en ongemakkelijk, andere weer hilarisch. Ook de horror elementen kon ik wel waarderen, zou wel benieuwd naar het resultaat zijn mocht de man ooit een echte volbloed horrorfilm maken.

De film was audiovisueel wat minder apart dan Holy Mountain vond ik, waarin de psychedelische stijl me ook net iets meer aansprak. Ook duurde de film wellicht net wat te lang, waardoor het tweede deel soms wat onnodig begon te slepen. Nochtans heb ik hiervan zitten smullen, op naar de volgende Jodorowsky. Ruime 3,5*.

Mijn eerste film van Alejandro Jodorowsky. Ik was al lang nieuwsgierig naar het werk van deze veelgeprezen surrealistische filmmaker en Santa Sangre stond al langer op mijn Watch-list. Nu voor de Horror-challenge dan maar bekeken. Een ding is zeker, Jodorowsky was aan de drugs toen hij het script schreef, niet toen hij het filmde. Het plot is namelijk bizar, maar het is wel realistisch gefilmd op één enkele hallucinatie na.

De film verteld het verhaal van Feniks (gespeeld door Jodorowsky's zoons) die opgroeit in het circus van zijn vader. Zijn enige vrienden zijn de dwerg Alladin, de clowns en het doof-stomme mimespeler meisje Alma. Zijn moeder is de leidster van een cultus en als zijn vader vreemdgaat zweert ze wraak. Ze dood hem, maar verliest haar beide armen. Jaren later zit Feniks in een inrichting, maar dan komt zijn moeder terug en maakt hem tot slaaf.

Zoals ik al eerder heb gezegd heb ik niets met het circus (voornamelijk door het dierenleed) en al helemaal met dat glitter woonwagenkamp gebeuren uit de VS. Maar goochelaars en mimespelers vind ik dan wel weer leuk. Vond de kleine goochelaar en het mime-meisje erg aandoenlijk samen. Uiteindelijk loopt de film uit in een tragisch liefdesverhaal als zijn moeder iedere vrouw die mij meeneemt laat vermoorden. En dan dat briljante allerlaatste shot waarin Feniks voor het eerst zijn eigen handen weer kan bewegen als de politie ze vraagt om hoog te doen.

De film had die zelfde heerlijke Eurohorror-sfeer van de jaren '80 als bijvoorbeeld Phenomena van Dario Argento ook had. Hoe is dat te verklaren? Claudio Argento (de grote broer van Dario) is producent en Simon Boswell (Phenomena, Demoni 2, Deliria) maakte de muziek voor de spannende scènes. De verdere muziek is vooral Mexicaans en kan soms een beetje eentonig worden, maar opzich had het wel wat dat er steeds uit het niets een Mexicaans bandje op kwam duiken en er op straat steeds andere muziek te horen was.

Op het gebied van hallucinante beelden had ik meer verwacht, maar de beelden die er waren waren mooi geschoten. Het verhaal was trippy maar toch wel aardig uitgewerkt. Ondanks de macabere thema's bleef de toon luchtig en zat er zelfs veel humor in de film, soms was dat een beetje too much (die trans-bokser). Al met al een bijzonder aparte film en dat kan ik opzich wel waarderen. De geweldige soundtrack van Simon Boswell is ook echt een van de hoogtepunten van de film. Ben erg nieuwsgierig geworden naar El Topo en The Holy Mountain, want Spaghettiwesterns en Katholieke symboliek zijn naast Horror ook geliefde thema's bij mij.

Een nominatie die ondanks de lange speelduur en een duidelijk surrealistische stijl mij toch goed is bevallen. Maar de film is eigenlijk toch vrij rechtlijnig doorspekt weliswaar met bizarre scènes waarvan je niet altijd weet of Fenix het zich inbeeldt of het daadwerkelijk gebeurt. Ik vond het wel goed bedacht vooral dat gedeelte waarbij Fenix wordt gedwongen om de handen en armen te zijn voor zijn dominante moeder. De scènes tussen de jonge Fenix en de doofstomme Alma zijn aandoenlijk, het moment als ze elkaar als volwassenen weer ontmoeten wondermooi. Een fijne trip en ik sluit me voor de rest aan bij de recensie van baspls.

Verwachtte niet veel verhaal naar eerst The Holy Mountain te hebben gezien, maar deze combineerde dat perfect met surrealisme. Net wanneer je denkt waar zit ik naar te kijken, het is overigens prachtig, trekt Jodorowsky je terug in het verhaal met geweld en rare gebeurtennissen. Een verhaal dat me bij het einde ademloos achterliet..

Komt 21 april uit op 4k UHD bij Severin films. ❤️

De 4k UHD is misschien wel de beste transfer die ik tot nog toe gezien heb (en dat zijn er een hoop). De kleuren spatten van het scherm af en door de warme avondkleuren, waan je jezelf als toeschouwer aanwezig in de scenes.

Jodorowsky’s romantische horrorfilm is gelardeerd met zwoele hallucinante tonen. Een fijne soundtrack en bijzonder verhaal. Dat laatste wil ik weinig over kwijt, laat je meeslepen en geef je over aan het theater.

Prachtige cinema!

4,5

Ik kijk net even, maar er blijkt een gat in mijn geldbuidel te zitten...

Ik moet het vooralsnog even doen met de dvd (die ik nog steeds niet bekeken heb, want geen subs en dan ben ik overgeleverd aan de hoofdtelefoon - maar de laatste tijd gebruik ik die wel vaak, dus...), maar bedankt voor de bump!

Ja, hij is erg prijzig, maar prachtige box.

Ik kan je wel mijn oude blu ray verkopen. Maar ook geen subs. Stuur maar een pm als je interesse hebt.

Intrigerend.

Eerste Jodorowsky die ik mag aanschouwen. Als regisseur heeft hij wel nog meer films gemaakt die ik wil zien, maar klaarblijkelijk was dit zijn beste. Dat is subjectief, maar het gaf mij genoeg motivatie om met deze film te beginnen. Het was een ervaring, en eentje die waarschijnlijk niet kijkbaar is zonder het bedenken van wat theorieën.

Het acteerwerk vond ik echter slecht, om mijn recensie op negatieve manier te starten. Die Guerra bakt er echt helemaal niks van, en in plaats van een intimiderende moederrol vond ik het vooral een erg irritante en theatrale prestatie die me nergens wist te overtuigen. Dat geldt ook voor de zoon van Jodorowsky. Vervelende, opgeblazen prestatie, en de rest is helaas niet bepaald beter.

Cinematografisch vind ik dit een wisselende film. Ik mag de beelden wel van kleurrijke omgevingen en de massascenes pakken ook weleens goed uit, maar toch lijkt het erg vaak op een normale film die wat kleurrijke doeken op de achtergrond hangt. Ik mis ook wat beter camerawerk die erin slaagt om de surrealistische stijloefeningen beter in beeld te brengen.

Het verhaaltje is zonder wat toevoeging vanuit eigen brein waarschijnlijk niet kijkbaar. Je zal er echt zelf wat aan moeten toevoegen om de film in te vullen, en ik was dan ook blij dat ik de film kon kijken met een groep die de film serieus nam. Maakt de ervaring toch een stuk leerzamer en beter te doen dan als je maar zelf wat in de wilde weg gaat roepen.

Ik vond het een wisselende film met een surrealistisch randje. De moorden zijn leuk in beeld gebracht en de creativiteit mag er zeker vanaf blinken. Ik vind de theatrale manier van acteren, en dan bedoel ik ook echt theatraal, een grote turn-off. Ik had gehoopt dat deze film meer een overweldigende aanraking was, maar daar komt het bij lange na niet in de buurt.

Goeie film over een jongen die opgroeit tussen de circus-artiesten waar zijn vader en moeder ook werken. Een originele film. Kleurrijke en excentrieke personages. Ook de hele aankleding is vrij bont en hier en daar een fijne geweldsuitspatting. Visueel valt er dan ook genoeg te zien. De dialogen zijn wat spaarzamer en op sommige momenten wat langdradig.

Jodorowsky doet Fellini meets Orlacs Hände met een vleugje giallo. Beetje kort door de bocht wellicht, want dit is toch vooral een eigenzinnige film. Vergeleken met de andere films van Jodorowsky verrassend coherent en toegankelijk. Wel enorm grotesk, werd meteen weer even herinnerd waar Álex de la Iglesia zijn inspiratie vandaan heeft, en niet over de hele linie best geacteerd, maar zonder meer onderhoudend. Leuk dat deze op Netflix staat, al zal het horror-etiket dat aan de film kleeft ook tot teleurstellingen gaan leiden.

Op Netflix gekeken. Vooral het geluid is slecht zelfs voor een film van die leeftijd.