Na Srebrnym Globie (1987)

Een film waar Mamoru Oshii gek op blijkt te zijn en die inspiratie heeft gegeven voor zijn film 'Avalon'.

Deze film was even too much voor me. Het begint allemaal erg mooi en het eerste gedeelte van de film vond ik ook nog erg goed te volgen. Het tweede deel was ik echter de draad helemaal kwijt en de gesprekken die bijna volkomen bestaan uit filosofisch gebrabbel maakten het er ook niet makkelijker op. Zulawski houdt van moeilijke films maar deze duurde met zijn 2,5 uur net iets te lang om mij de gehele speeltijd te blijven boeien. De film is wel prachtig geschoten (vooral de beginscènes wanneer ze net op de nieuwe planeet zijn) en sommige wezens zagen er ook erg tof uit. Toch was dit voor mij net iets té allemaal. Misschien dat een herkijk alles wat opheldert.

Voor enkele plaatjes zie: Na Srebrnym Globie/ The Silver Globe (1987) Picture Gallery -- Andrzej Zulawski Film - andrzej-zulawski.com . Sommige zijn werkelijk prachtig (jammer van de kwaliteit).

Prachtige stills! Na Possession ben ik hier echt heel erg benieuwd naar.

Bij het zien van de screenshots van deze film was ik al meteen verkocht. Dit waren overigens niet de stills waar Bas I. een link van geeft. Gelukkig is hij te bekijken in betere kwaliteit, en dus ook zonder die blauwe verkleuring. Dit is mijn eerste Żuławski, zelfs mijn eerste Poolse film. Avalon dan niet meegeteld, waar deze film blijkbaar wel een inspiratie voor is geweest. Vandaar dat Oshii voor de Polen-cast heeft gekozen? Verder zie ik niet heel veel overeenkomsten tussen beide. Wel het filtergebruik en de setting uit het eerste hoofdstuk van deze film en de enigszins aparte humor, al kom je dat vooral tegen in andere Oshii’s, zoals The Red Spectacles en Talking Head. Misschien het filosofische aspect ook? Maar dat heb ik er zo snel niet uitgehaald in ieder geval.

Dan verder over deze film. Hij opent zoals verwacht sterk, en ik zag al een nieuwe 5-sterren film in de maak. Helaas wordt na de intro in het eerste hoofdstuk gebruik gemaakt van een soort van found footage perspectief, waarbij een van de crewleden alles vastlegt met een camera, en waardoor er ook regelmatig in de camera wordt gekeken en gepraat. Vond dit nogal afdoen van de surreële en beklemmende sfeer die geschapen werd. Naarmate dit eerste deel vorderde werd het visueel ook minder spannend en ging het allemaal minder boeien. Een overdreven echo op vage filosofische monologen helpt daarnaast ook bepaald niet mee (vaag is wel altijd positief trouwens). Toch komen er zeker wel mooie scènes en beelden langs, met als hoogtepunten denk ik zo de ontploffinkjesscène en een man in een boomstamkano (ofzo), al is dat laatste enkel twee maal een paar seconden te zien. En nog wel veel meer eigenlijk, leuke camerastandpunten en dynamisch camerawerk. Wel teleurstellend dus, doordat dit gedeeltelijk tenietgedaan wordt door het als eigen gemaakt beeldmateriaal te presenteren. Nou heeft dit wel een doel, want Mark, de aanstaande Messias, schijnt de artistieke beelden van de ‘Oude Man’ gezien te hebben en zodoende te besluiten naar de planeet af te reizen.

Het tweede en derde hoofdstuk doen daarentegen niks fout en zijn niet minder dan geniaal. Hier dus geen found footage toestanden. De groenige bleke filter maakt plaats voor een rijker kleurenpalet en het wordt allemaal nog een stuk vreemder (kan dat?). Het tweede hoofdstuk opent met een briljant gefilmde veldslag met muziek die er echt totaal niet bij past. Sprookjesmuziek wat niet zou misstaan bij Belle en het Beest, werkelijk hilarisch. En inderdaad de Messias arriveert, en wat voor eentje! Totaal krankzinnig, oftewel helemaal goed. Een (audio)visueel overdonderend deel en daarbij zo weird, grappig en smerig. Zoveel gave ideeën zitten hierin. Die acteurs (zo noemen ze zich) zijn bijvoorbeeld zo belachelijk en onzinnig dat het grappig en beangstigend tegelijk is. De vogelmensen pakken ook verrassend goed uit, best netjes gedaan. Vooral de ambient met eentonig insectengezoem(?) dat je erbij hoort is erg tof. Dit overtreft het eerste stuk met gemak.

Het derde hoofdstuk gaat op dezelfde toer verder als de vorige en mengt hierbij twee verhaallijnen. Wat minder sterk als het middenstuk, maar alsnog een van de mooiste stukjes cinema door mij gezien, denk wel top-10 materiaal. Żuławski weet ook hier weer een aparte soundtrack te gebruiken met opeens gitaarmuziek, hoewel het wel toepasselijk is voor de verhaallijn waarvoor het gebruikt wordt, vooral door de auto. Ga er verder ook weinig meer over zeggen, met name inhoudelijk, want dit is iets wat je gewoon moet zien (ja lekker makkelijk hèhè). Nog wel een speciale vermelding voor de hoge palenscène, gruwelijk vet.

Heb niet geprobeerd om de dialogen en de verhalen te volgen, en dat bleek uiteindelijk ook niet nodig, want het ontvouwt zicht uiteindelijk nog verrassend helder, al is ontvouwen niet helemaal de juiste term. De film schijnt trouwens voor een vijfde deel vernietigd te zijn, en die opnames gingen terug tot 1977. Dit vermeld de voice-over (zou Żuławski moeten zijn) tijdens de opening. Hierdoor worden bepaalde delen van het verhaal enkel vertelt door Żuławski, gepaard met beelden van het hedendaagse Polen (of een ander land, kan ook), meestal erg fraai en onorthodox op rijders gefilmd. De vernietiging van het filmmateriaal pakt dus juist goed uit wat mij betreft, vanwege de sterke invulling die eraan gegeven wordt. De film wordt er dynamischer en afwisselender door, en voegt dus echt iets toe. De aftitelingsmuziek (eighties synthesizer klanken) is tenslotte weer compleet maf, misplaatst en onverwacht. Toch deed Żuławski dit al eerder en is het dus zo vreemd eigenlijk niet. New age, tribal, klassieke muziek, ambient, rock, (synth)pop, het zit er allemaal in.

Vanwege het eerste deel voorlopig maar even vier sterren, maar nu na dit getypt te hebben merk ik dat ik ook dat deel beter ga vinden. Hadden instant 5* kunnen zijn, maar wie weet komt dat er ooit nog van. 4.5* zullen mezelf kennende in ieder geval spoedig volgen

coole review! mag je er meer van schrijven

gelijk enthusiast om deze ook maar omhoog te schuiven op mijn te-zien lijstje

Thanks, ben benieuwd wat je ervan vindt Kan me ook goed voorstellen dat mensen dit helemaal niks vinden en het afschrijven als pretentieus geneuzel en gekdoenerij.

17 september in WORM Rotterdam!

WORM.org - Cultfilm: Na srebrnym globie / On the Silver Globe (1988) Andrzej Zulawski

Haha deze film. Met 2 uur en driekwartier een enorme zit. Helemaal omdat het de hele speelduur een vage brij is met veel filosofische gezwets waar je eigenlijk heel weinig mee kunt. Maar desondanks boeit het wel de hele tijd. Allerlei symboliek waar je je vinger niet achter kunt krijgen, maar vooral een fantastische aankleding en locaties is wat de film echt heel bijzonder maakt. Die pakken zijn echt schitterend.

Ook weer erg mooi en herkenbaar op zijn Zulawski's in beeld gebracht met veel intense close-ups en veel beweging. Verder is het ook wel een film waar je blij mee bent als hij afgelopen is maar toch met positieve herinneringen aan terugdenkt.

4.0*

De restauratie is zondag en dinsdag te zien in de cinema in Kortrijk!

Als ik een lijst zou moeten samenstellen van de meest ontoegankelijke films aller tijden, dan zou deze denk ik met stip bovenaan staan. Aan het verhaal kon ik geen touw vastknopen. Zou dat komen omdat de film maar voor 80% af is? Ik denk het. Audiovisueel is de film niettemin dik in orde. De mysterieuze beelden met op de achtergrond de sacrale muziek van Andrzej Korzynski hielden mij aan deze film gekluisterd, hoewel ik er het eerste uur wel veel moeite mee had. De film had ook iets filosofisch zoals deze uitspraak (vertaald in het Engels) "Who Comes to Know Oneself, Comes to Know God" wat zoiets betekent als "Ken je zelve dan ken je God". Voor mij zo duidelijk als wat, hoewel het van mijn kant niet direct voor uitleg vatbaar is. Met logica heeft deze uitspraak namelijk niets te maken.

4.0*

Een door hyperventilatie aangestuurde, rusteloze, primitieve, theatrale, wereldvreemde, psychotische, in radioactieve modder gedoopte, onnavolgbare paniekaanval. Deze brij van verontrustende, ondefinieerbare beelden wensen te snappen is alsof je het basiskruid van je avondmaal probeert terug te vinden in je ochtendontlasting en in de plaats een in in stop motion gekleide kankercel tegenkomt dat zich, je al uitlachende, vermenigvuldigt. Zij die dit beweren te doen lullen uit hun nek of bevinden zich op het randje van waanzin. Eenmaal over dit idee heen, misselijk en vermoeid om de oren geslagen door een twee duizend pagina tellend, achterstevoren voorgelezen filosofie for dummies boek kun je enkel nog op je instinct vertrouwen. Intussen kruip je achterwaarts verdwaalt door de onverlichte, met gemuteerde ratten, kakkerlakken en ander niet helemaal van deze aarde zijnde, in een tijdreismachine mee gerezen, onderweg door de pest besmet ongediertje, gevulde kelders van een verlaten gekkenhuis, terwijl je een strip LSD teveel in je systeem gestampt hebt gekregen en de gehoornde, brullende geesten van een vijftig jaar eerder mislukt electroshock experiment je opjagen, terwijl je troost probeert te vinden in een droom waar je je eigen ogen uitsteekt en een dansje doet met het door de maden krioelende stoffelijk overschot van je ooit zo geliefde buurkat. Ja Zulawski is een soort onvermurwbare, destructieve, hoog begaafde, mentaal niet helemaal capabele geest die zich zelfs in complete isolatie bevindende, niet weet wat hij met zijn opgekropte talent en Ideeën aanmoet en waarschijnlijk nog door zou filmen als de Russen een bom op zijn set hadden laten vallen. Dit doet het door mij zo geliefde Possession in elk geval aanvoelen als een commerciële familiefilm. Wat ik ermee aan moet weet ik niet, een cijfer heeft zich nog nooit zovaak tussen 0,5 en 5 bewogen als hier, het doet je in elk geval nadenken over hoe diep je liefde voor cinema gaat, wat je over hebt voor een kijkervaring en waar het ophoud met je inlevingsvermogen. Dit is, als eenvoudige boerenlul die soms wenst dat hij meer was geweest dan dat, wel mijn grens denk ik. En nu ga ik terug naar mijn veilige haven, te beginnen met een douche godverdomme! Wie kijkt er dan ook zulke films met 30 graden? Precies ik.

Zaterdag 4 mei in LantarenVenster in het kader van een Sience Fiction verzamelprogramma.

Ik was hier erg benieuwd naar na Possession, maar dit is wel even van een andere orde. Je hebt regisseurs die hun kijkers onderschatten, maar hier lijkt het omgekeerde het geval. Ik voelde me na afloop van de film in ieder geval behoorlijk dom, gefrustreerd en ook wel "in awe" dat dit überhaupt gemaakt is.

Ver uit mijn comfortzone dit dus, maar het begin is nog vrij toegankelijk en coherent, het is pas na de komst van Marek dat alles een beetje wazig wordt. Het derde deel met Jaeck is helemaal onbegrijpelijk- wat in de synopsis staat klopt volgens mij ook niet al durf ik niet te zeggen wat er dan wel precies gebeurt. Maar ik vermoed dat de Nieuwe Aarde steeds meer op de oude Aarde is gaan lijken, inclusief technologie en autoradio's, en dat dus helemaal geen sprake is van flashbacks naar de periode op Aarde. Maar het is niet eens zozeer het verhaal wat moeilijk te volgen is- iets over religie en de destructieve aard van de mens of zo- het zijn de gezwollen dialogen die delen bijna onkijkbaar maken. Wordt er op enthousiaste wijze een diepzinnig inzicht verworven waar ik dan nog even rustig over wil nadenken, wordt dat meteen gevolgd door drie nieuwe filosofische doorbraken die luidkeels gedeclameerd worden- ik raakte volledig de draad kwijt en het advies is je niet te veel aantrekken van alles wat in de ondertiteling verschijnt- tenzij je dit allemaal wel kan behappen want het kan ook gewoon aan mij liggen natuurlijk.

Omdat sommige scenes dan wel weer erg tof zijn, en sowieso het hele design, de "look" van de film en de ambitie die eruit spreekt op mijn waardering kunnen rekenen kom ik nog wel op een voldoende uit (misschien verhoog ik na herziening maar de kans dat ik hem nog eens ga kijken acht ik niet zo groot).

Groots spektakel was dit. Wel een hele zit en dus ook in 2 delen gekeken. Verhaal is, wanneer het volgbaar is, ook best interessant, wel zwaar gevuld met symbolisme en filosofisch geschreeuw. Het beste is zonder twijfel de gehele look en sfeer. Kostuums, sets en camerawerk zijn grandioos.

Is hier in prima kwaliteit te zien.

Dat was een flinke trip! Lyrisch acteer- en camerawerk, en het werkt wonderwel. Filosofisch-inhoudelijk alomvattend, visueel bij vlagen erg indrukwekkend. Zelfs de onbedoelde interludes en in/outro dragen bij als kader. Bijzonder project, blij op groot scherm gezien te hebben, dank Imagine!

Komt in mei uit op blu ray in een Zulawski box van Eureka.

Visueel is dit werkelijk een pareltje. De kostuums, het camerawerk, de sfeer en de continu maniakale gelaatsuitdrukkingen van de acteurs en actrices komen non-stop als een stoomwals over je heen. Het is werkelijk een stortvloed aan beelden en teksten die je dan probeert te verwerken tot enige logica, maar pogingen daartoe heb ik maar opgegeven. Ja, religieuze elementen springen er regelmatig uit, maar verder was er geen touw aan vast te knopen. Dialogen zitten vol met poëtische draaikolken en heftige emoties zijn niet te stoppen. Na Srebrnym Globie is een film, waarvan er maar één is, zoveel is wel duidelijk. Een ervaring die ik niet had willen missen is het zeker, maar ik had er graag meer van begrepen.

Eindelijk dit zogenaamd verloren meesterwerk gezien. Hij is uit op blu ray waarbij de vermiste stukken door een voice over worden ingevuld. Maar is het een meesterwerk?

Niet voor mij. Vond het een film met twee gezichten. Op visueel vlak en qua art direction is het absoluut een indrukwekkende film met een geheel eigen stijl. Wel herkenbaar dat het van dezelfde regisseur als Possession is met veel gebruik van groothoek, schokkerige camerabewegingen en veel groteske close ups van personages op en over de grens van waanzin.

Maar helaas is het ook een erg warrige film met eindeloos filosofisch geleuter. Irritant en grotendeels niet te volgen (voor mij). Het heeft wel wat weg van die andere Oostblok film, Hard to be a God. Ik heb gewoon niet veel met al die bespiegelingen waar ook Tarkovsky veel gebruik van maakt. Jammer, want op visueel vlak vond ik m wel erg sterk.

Krappe 3,5