Maze Runner: The Scorch Trials (2015)

Deel 2 is ten opzichte van deel 1 wel een kleine tegenvaller. Waarbij deel 1 het allemaal vrij mysterieus en spannend wist te houden weet dit deel dat niet te doen, althans. Het eerste gedeelte van de film wel, maar vanaf het moment dat ze bij Marcus belanden wordt het allemaal wel een beetje melig en kon ik het even niet heel serieus meer nemen. Tot het einde dan, want ik vond het persoonlijke wel een sterke cliffhanger wat mij zeker laat snakken om het vervolg te gaan bekijken.

De post-apocalyptische setting sprak me wel erg aan en de decor-sets waren weer on point. Ook waren de acteerprestaties wel weer degelijk. Aidan Gillen en Giancarlo Esposito waren twee leuke toevoegingen. Ook al schreeuwt het hoofd van Aidan wel echt een cliché bad guy, was het wel een prima toevoeging.

Conclusie: absoluut niet beter dan deel 1, maar na mijn mening nog steeds beter dan de Divergent reeks of The Hunger Games.

6.5/10

Beter dan deel 1

Op zich wel een goed tweede deel in een apocalypsische wereld met zombies. Hier had wel wat meer achtergrond informatie over gegeven worden, wat in de boeken wel wordt omschreven. Het laatste half uur is rommelig afgewerkt en een ordinaire schietpartij. Weer heel Amerikaans wat de film niet ten goede komt. Mooie opmaat naar het derde deel.

De groep die in The Maze Runner wist te ontsnappen uit “The Glade” lijkt een veilig onderkomen te hebben gevonden bij Mr Janson [Aiden Gillen]. Het is daar weliswaar beter toeven dan in “The Glade”, maar Thomas [Dylan O’Brien] heeft al snel het gevoel dat Mr Janson mogelijk onder één hoedje speelt met WICKED. Ontsnapping is dus gewenst in deze herhaling van zetten waarin de aanwezigheid van Will Poulter node wordt gemist. Het verhaal is bovendien niet meer dan een verbindingsstuk tussen de opening en het slot van trilogie. Je kunt hem in feite best overslaan.

Van de regen in de drop. Kan me best voorstellen dat het luilekkerleventje van Gally achteraf gezien toch zo slecht niet bleek. Nuja, hoe hij de nieuwe problemen sinds Thomas arriveerde ging oplossen, is me ook een raadsel. In de nieuwe wereld is het dus niet bepaald beter. Komen we opeens wat zombies tegen. Niet bijster slim, maar pijlsnel zijn ze wel.

In isolatie bij Mr. Janson valt het allemaal nog wel mee en is het nog leuk om volgen. Het mysterie wordt echter vlug verlaten voor een nieuwe vlucht en bijgevolg nieuwe locaties. Té veel nieuwe locaties en afzonderlijke leefgemeenschappen waardoor het soms iets te fragmentarisch werd.

De setting maakte echter veel goed met kapotgeschoten steden en desolate woestijnlandschappen. Wel veel vluchtelingen. Te veel om echt veel diepgang te krijgen in al de personages. Verder een pak meer actie dan in het eerste deel (voornamelijk dan het schieten en de explosies).

Zeer aardig, dit jongensboekachtige postapocalyptische avontuur. Ontsnappingen uit het complex (door gangen en ventilatieschachten), daarna door de ruïnes uit de verwoeste steden, vervolgens meer gangen van gebouwen die nog nog naar net overeind staan…. Fijn tempo en het maakt dat in deel 2 het maze gevoel overeind blijft, zonder dat er echt een labyrint aan te pas komt. Naar het eind toe wordt het wat te obligaat. De zombies voegen te weinig toe en de motieven van de badguys komen wat verzonnen over. Maar al met al net als zijn voorganger de moeite waard. Ik kom opnieuw op 3,25.

Dit was toch al een stuk minder interessant dan het eerste deel. Dat er niet opnieuw voor een labyrinth wordt gekozen is prima, maar de verwoeste landschappen hadden niet zo'n suspense gevoel als bij dat 1e deel wel was.
Het begint wel meteen volop in actie met dezelfde groep survivors waar je buiten Thomas, het alleen maar starende meisje en die kindse blonde jongen en Minjo verder inwisselbaar naar kan kijken, er wordt ook niet uitmuntend geacteerd en zeker ook niet door Thomas vooral veel korte zinnen en dan veelbetekende blikken ergens heen en dan gebeurt er ook wat. En zo gaat dat de hele film, men moet naar een bestemming en wordt opgejaagd. de spinnen zijn nu vervangen door zombies met wel 1 a 2 schrikmomenten die goed getimed waren
Later krijgen we dan een mysterieus commune gemeenschapgroepje waar Gus (Breaking Bad) opduikt (die ik eerst niet eens had herkend).
Wel benieuwd naar de finale, maar deze hoef ik niet nog een keer te zien.

Kameraadschap, survival en zelfopoffering. They never stop so i am gonna stop them. Dit in een continuüm van actie met en zonder wapens, verraad, vergelding, zelfdoding etc. Amerikaanse kan het haast niet. Dit 2e deel ken geen diepgang en maakt t tot een gemiddelde actiefilm met wat patriottistische trekjes vanuit de rebellen. Verschroeide aarde voor de steden, de natuur blijkt echter nog groen.

Klein halfje erbij na herziening. Regisseur Wes Ball wijkt af van het sciencefictionconcept en introduceert een ietwat voorspelbaardere wereld, maar heeft zijn balans tussen actie, avontuur en thriller veel beter in de hand. Het helpt ook wanneer je Aiden Gillen in een schurkenrol erbij haalt, die speelt altijd wel een betrouwbaar personage (pun intended). Verder valt met name de visuele wereldschepping op, waarin Ball duidelijk zijn gang mocht gaan qua creativiteit. Het levert in ieder geval genoeg vermakelijke momenten op waarbij de spanning degelijk wordt opgevoerd. De keuze om het allemaal wat "enger" te maken is wat mij betreft dus geslaagd, al helemaal wanneer de castleden het naar behoren doen om dat wat verder in de hand te werken. Richting het einde wordt het allemaal wat sentimenteler en zoetsappiger, maar ruim 130 minuten gaan als een trein voorbij. Het feit dat de personages niet opzienbarend veel meer worden uitgewerkt moet je als neutrale kijker maar even voor lief nemen.

Maze Runner: The Scorch Trials

Nu het groepje jongens en Teresa zijn ontsnapt uit het Labyrint, worden ze meegenomen naar een andere basis van WCKD. Maar wanneer ze erachter komen dat ze hier misschien niet levend uitkomen, besluiten ze te vluchten. Hierdoor komen ze voor nieuwe uitdagingen te staan. Uiteindelijk vinden ze de verzetsstrijders, genaamd The Right Arm. Maar nadat Teresa het groepje heeft verraden en de organisatie WCKD heeft getipt waar ze zijn, vallen er veel doden. Plus ze hebben Minho meegenomen terug naar hun basis. Thomas, de andere jongens en de verzetsstrijders gaan in de volgende film ten aanval om Minho te redden en om WCKD te verslaan.

Ik had verwacht dat deze film minder zou zijn dan het eerste deel, aangezien deze een lagere rating kreeg. Maar ik vond hem eigenlijk wel gelijkwaardig. Waar deel 1 nog vrij mysterieus was, was deze qua actie en avontuur veel beter. Wederom ook weer prachtige beelden van o.a. een verwoeste stad en natuurverschijnselen. Ook zien we nu zombie-achtige wezens die heel hard kunnen rennen. Mede hierdoor werd de film ook geregeld spannend.

Ik ben benieuwd naar het laatste deel.

3,5 sterren.

Aardige film waarin het groepje dat ontsnapt is uit het labyrint voor een nieuwe uitdaging staat. Ondanks de titel komt er in dit tweede deel geen doolhof voorbij. Het is dan ook minder origineel dan de eerste film en meer richting een doorsnee post-apocalyptische film. Wel avontuurlijk gebracht en het ziet er opnieuw prima uit met een paar prima actie-scenes. Net geen 3.5 sterren.

"I'm a Crank. I'm slowly going crazy. I keep wanting to chew off my own fingers and randomly kill people.”

Dankzij het feit dat Netflix deze trilogie had toegevoegd op hun dienst is voor mij toch wel de reden om hem zowaar te herzien dan wel verder te kijken want ik heb na het eerste deel deze franchise volledig naast me neergelegd. Ik was niet zo erg kapot van deel één maar, de trailer van dit deel vond ik toch uitermate saai dat ik er al helemaal niet aan begonnen was. Toch zit het in mijn bloed dat als ik één film van een bepaalde franchise zie, ik ook de vervolgdelen wel wil zien (hoe kut dat, dat dan ook is). Dit tweede deel is wat dat betreft zeker niet verkeerd maar, ik merkte wel dat ik nou ook niet héél erg onder de indruk was. Deze films vind ik nogal kinderlijk, en daardoor gebeurt er niet echt veel waanzinnige dingen en berust de film zich eigenlijk op allemaal clichés met veel loshangende logica.

Het hele ‘Maze’ idee vervalt hier toch eigenlijk wel gewoon. Het is dat de franchise zo heet maar, de titel heeft nog maar weinig te maken met een doolhof. Deze film is duidelijk een middenmoter en weer zich ook eigenlijk nergens heel fantastisch te ontplooien. Deze film zit bordenvol met informatie en eigenlijk leer je kennis maken met alles waar dit script om draait. De Cranks vond ik dan wel weer een waanzinnig vette toevoeging, al mag je het gewoon zombies noemen, en Ball weet wat dat betreft best leuk af te wisselen met verschillende tegenstanders in zijn film. Want zowel de Cranks als Wicked zit natuurlijk achter de jongelui aan, en dat zorgt toch voor een paar leuke en actievolle scenes maar, meer dan dat is het eigenlijk ook niet.

Ach, prima dat men gewoon doorgaat overigens met dezelfde cast leden. Dylan O'Brien overduidelijk de hoofdrolspeler maar, dat maakt opzich niks uit. We volgen wat dat betreft best een leuk groepje. Ook wel leuk om Giancarlo Esposito te zien wat ik eigenlijk niet had verwacht in een film als dit. Voor de rest stak niemand er wat mij betreft echt bovenuit, niet erg.

Dus ja, ik vond het wat dat betreft prima om deze reeks weer door te pakken, al merk ik wel dat deze film niet echt héél veel indruk op mij wist te maken. Deel één was bij de herziening opzich nog best vermakelijk, deze film duurt wat dat betreft gewoon te lang en het script boeide me niet altijd even veel. Je weet uiteindelijk waar de film heen wil, en dat is allemaal geen hogere wiskunde.

De sfeerverandering

Na The Maze Runner was ik erg benieuwd naar het tweede deel: The Scorch Trials. Ik vond het wel spannend, want na het eerste deel gelezen te hebben in de boekenserie heb ik deel twee tot op de dag van vandaag nog niet uitgelezen doordat de sfeer direct zo anders was en het mij niet meer trok. Welk effect zou de film op mij hebben?

En inderdaad…

Uiteindelijk hoorde ik uit diverse hoeken dat de film compleet anders is dan het boek, en dan niet een beetje zoals bij deel één, maar echt veel. Ik zal in tegenstelling tot veel andere verfilmingen niet ingaan op de verschillen tussen het boek en de film omdat ik het boek dus nog niet uit heb gelezen. Maar wat ik voelde bij de overgang van het ene naar het andere boek voelde ik ook bij de films. De sfeer is anders.

Het verrassende element

Grote kans dat als je The Maze Runner niks vond, dat je The Scorch Trials wel leuk vindt, en andersom. Waar je in deel één de spanning had van The Maze en het ontsnappen van een specifieke locatie, zie je in The Scorch Trials meer; ze gaan op pad en reizen van de ene naar de andere locatie. In The Maze is het veel muren en groen, in The Scorch is het veel zand en bruin. Daarnaast is het verrassende element van het doolhof niet meer aanwezig, en dat was toch wel wat mij juist zo boeide. Ik heb zelfs het gevoel dat het hele doolhof geen enkele rol meer speelt in deze film, alsof het er nooit is geweest. De sterke elementen en de originaliteit hiervan zijn een groot gemis.

Dylan O’Brien

Dylan O’Brien speelt ook hier weer de sterren van de hemel. Hoewel ik het fantastisch vind om hem wekelijks te kunnen bewonderen in Teen Wolf vind ik het niet meer dan logisch dat hij steeds vaker op het grote doek te zien is. Thomas Brodie-Sangster vind ik trouwens ook steeds sterker worden als acteur, en ook de andere acteurs zijn niet de minste, waaronder Giancarlo Esposito. Toch komen lang niet alle personages goed uit de verf doordat er simpelweg gewoon weinig aandacht aan wordt besteed.

Zombies?

Wat ik echter niet snap is waarom zombie-achtige monsters tegenwoordig zo populair zijn bij het maken van films. In The Hunger Games: Mockingjay hadden ze zombies terwijl ze in het boek toch echt anders omschreven werden, en hoewel ik dat bij The Scorch Trials niet zeker weet heb ik het gevoel dat ook hier een andere omschrijving was. Ik vond ze eigenlijk ook totaal niet bij de film passen. Daarnaast heb ik echt 1000x niks met zombies…

Geen slechte film

Toch is The Scorch Trials geen slechte film, ondanks dat de herhaling op een gegeven moment in lijkt te zetten waardoor de film iets te lang aanvoelt. Zoals ik al zei wordt er goed geacteerd, maar ook bevat de film spanning (vooral door het op de vlucht zijn en achterna gezeten worden). Ook zijn de special effects en green screen momenten, ten opzichte van de film Allegiant die ik laatst keek, vele malen beter gedaan. Er is namelijk heel veel gebruik gemaakt van green screen maar het valt zelden op.

Extra’s

Op de dvd vind je ook nog een aantal extra’s: verwijderde en verlengde scènes, bloopers, galerijen en bioscooptrailers. Persoonlijk vond ik dit wat tegenvallen. Allereerst keek ik natuurlijk de bloopers. Ze zijn leuk, maar niet bijzonder. Eigenlijk had ik ze nog veel grappiger verwacht, Dylan O’Brien kennende. De galerijen zijn leuk voor de mensen die het leuk vinden onder andere storyboards te bekijken in een slideshow, maar ik had het leuker gevonden als ik die zou zien met een verhaaltje van de maker erbij, een beetje meer achtergrond info.

De bioscooptrailers zijn leuk, maar had ik ook best via Youtube kunnen kijken (één zie je zelfs onder deze recensie) en vond ik dus niet echt van toegevoegde waarde. De verwijderde scènes zijn echter wel leuk om te kijken omdat het wél met audiocommentaar is. Je leert dan bijvoorbeeld waarom een scène eruit geknipt is of ingekort is.

Conclusie

Het doolhof maakte de film voor mij interessant en die miste ik in The Scorch Trials ontzettend. Door de compleet andere setting verandert de sfeer dusdanig dat het twee verschillende doelgroepen kan aanspreken. Ik hoor in de groep die de eerste film fantastisch vond, en dit tweede deel minder. Maar andersom kan ook! Voor mij was The Maze toch echt het verrassende element waardoor de film origineel was en extra spanning opriep door het mysterie. Wat ik mij echter nog wel afvraag is of het echt de verandering van sfeer is die de tweede film minder maakt, of dat ze teveel goede elementen uit het boek (dat ik ooit echt nog zal uitlezen) hebben weggelaten.

Toch is de film niet slecht te noemen. De special effects zijn fantastisch gedaan en ook het acteerwerk is, bij de meesten, sterk. Het verhaal weet ondanks alles toch nog spannend te zijn, maar die zombies hadden ze wat mij betreft achterwege mogen laten. Ik ben in elk geval erg benieuwd wat er in het derde deel gaat gebeuren.

Deze recensie verscheen eerst op mijn blog. Deze is offline sinds 1 november 2024. Daarom heb ik alle recensies hiernaartoe verplaatst (om ze te behouden).