- Home
- Elineloves
- Meningen
Meningen
Hier kun je zien welke berichten Elineloves als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
Daddy's Home (2015)
Ik ben niet zo'n fan van Ferrell. Ik word als moe als ik naar die man kijk. Het helpt daarom niet mee dat de film een aantal saaie momenten kent. Gelukkig hebben we daar wel Wahlberg, die wel regelmatig een lach op mijn gezicht wist te toveren. Toegegeven: Ze passen beter bij elkaar dan gedacht, ze hebben wel chemie samen.
Hoe ze elkaar proberen te overtreffen is in het begin leuk om te zien, maar toch heb je het al snel gezien omdat het erg cliché is allemaal. Ook de 'grappen' zijn niet altijd zo geslaagd. Ik vind het bijvoorbeeld niet zo grappig als iemand 'een muur in vliegt'. Om van de NBA scene maar te zwijgen. En die dancebattle... tja, dat was zó cliche dat ik niet wist of ik moest lachen of huilen. Maar goed, het eindigt natuurlijk net zo als je in de eerste vijf minuten al kon voorspellen.
Leuk om een keer gezien te hebben, maar het is niets nieuws onder de zon.
Dallas Buyers Club (2013)
Positief verrast.
Matthew bewijst maar weer dat hij een geweldig acteur is en dat hij moeiteloos een rol kan dragen. Zijn geloofwaardigheid is zo sterk, geen moment kijk je naar een acteur die een rol speelt, maar je gelooft hem en zijn verhaal direct. Jared idem dito, ook een zeer ondergewaardeerd acteur. Hoewel zijn personage niet direct de meeste sympathie oproept, laten we wel wezen: hij/zij was met vlagen zelfs vervelend te noemen, doet hij het zeker niet onverdienstelijk. Vooral samenspel tussen beide heren leverde mooie scene's op. Goede chemie, fijne dialogen.
Het zware onderwerp is gelukkig nergens té dramatisch. Er zitten emotionele en heavy scene's in, maar nergens wordt de kijker verplicht om medelijden te voelen. Het is niet geforceerd, dat is wat het goed kijkbaar maakt. De ellende wordt je niet opgedrongen. Hoe Ron in het leven staat zorgt voor een bepaalde luchtigheid, iets wat deze film ook wel nodig heeft. Als het twee uur alleen maar bittere drama zou zijn, was menig kijker afgehaakt. Gelukkig was dit niet het geval.
Damned Thing, The (2006)
Alternatieve titel: Masters of Horror: The Damned Thing
Het begint veelbelovend. Goede opening, het maakt nieuwsgierig en het nare sfeertje is direct voelbaar. Helaas kakt het daarna best in. De voorspelbaarheid is ontzettend hoog en naarmate het einde vordert, krijg je helaas te maken met een anticlimax.
Het spel van de acteurs is prima, het heeft wat meer 'diepgang' dan je zou verwachten en er zitten niet alleen maar vervelende, vlakke personages in.
Kijkt redelijk weg en is onderhoudend genoeg tot de laatste paar minuten.
Dance of the Dead (2005)
Alternatieve titel: Masters of Horror: Dance of the Dead
Gisteren gezien, en ik verhoog hem toch nog van een 3.0* naar een solide 3.5*. Helemaal zo slecht nog niet, dit werkje!
Begint al met een indrukwekkende en onheilspellende intro, maar wanneer de 'date from hell' begint wordt de film naar een hoger niveau getild. De film is wreed en heeft absoluut een aanwezige morele boodschap. De beelden zijn flitsend, de soundtrack is passend, al kwam dit knoerharde nu-metal me soms wel een beetje de oren uit, maar dit werd goed gemaakt door Robert 'Freddy' Englund. De rest van de cast doet het ook prima.
Niet vol met gore, suspense, mysterie maar de sfeer is heerlijk. Ook slaat de film soms de spijker op zijn kop, en weet het een indruk achter te laten.
Heerlijk, een film die je even laat bezinken en daarna nog meer kan waarderen.
Dance of the Dead (2008)
Is dit serieus een horrorfilm? Ik vond hem meer in het genre komedie passen want ik vond hem eerder grappig dan eng.
Flinke dosis 'humor' er in geduwd, maar de spanning bleef uit.
Ondanks dat keek de film wel goed weg, de opbouw was prima.
Verder is dit geen film die me lang bij zal blijven, maar het was leuk om een keer gezien te hebben.
Dangerous Minds (1995)
What can I say,.. Dangerous minds is best een mooie film. Goede cast, overtuigende leerlingen en een lerares met het hart op de juiste plaats. Toch ontbreekt er iets. Ik kan er niet de vinger op leggen wat nou precies, maar het wist me niet zo te boeien als bijvoorbeeld 'Freedom Writers'. Zou het dan toch door Pfeiffer komen? Ik weet het niet. Voor mijn gevoel kakte het net iets te vaak in.
Dansen op de Vulkaan (2014)
Jammer, het deed me allemaal niet veel. Het ging allemaal te snel en het bleef teveel aan de vlakte om me echt te kunnen raken. De band met zijn ouders kwam moeilijk uit de verf en het acteerwerk was behoorlijk ondermaats.
Hoewel de ziekte natuurlijk al vreselijk genoeg is vond ik dat er te snel overheen gewalst werd, met name in het begin. Wat zijn chronische ziekte precies inhoudt is totaal niet duidelijk. Hij is ziek, moet zijn pillen nemen anders wordt hij nog zieker. Pas tegen het einde aan leefde ik iets meer met Maarten mee. De strijd waar Maarten zich in blijft bevinden "Ik kan niet doen wat anderen wel kunnen, maar ik doe het toch want wil er bij horen" was nogal veel van hetzelfde.
Het einde geeft helemaal het gevoel dat je naar een voorlichtingsfilm hebt gekeken maar eigenlijk heb je weinig gezien. Als je een dergelijk thema aan wil snijden bij de jeugd had dat beter op een andere manier gekund.
Daredevil (2003)
Tja.. wat kan ik zeggen over deze film.. voor mijn gevoel hebben ze de plank misgeslagen door Ben Affleck in de hoofdrol te zetten, op mij kwam het in ieder geval niet echt over.. zelf een tikkeltje geforceerd allemaal.. Jammer, het is toch belangrijk dat je een bepaalde 'klik' met het hoofdpersonage krijgt.. en bij deze film had ik dat niet, met geen enkel personage. Jammer.
Dark Country (2009)
Eigenlijk heb ik hier weinig over te zeggen aangezien ik de film met één oog heb bekeken en met de andere op MSN zat.. maar het feit dat ik behoefte kreeg om andere dingen te doen zegt voor mij al dat de film niks voor mij was. Vond hem erg langdradig en nergens werd het spannend. Ik vond haar ook maar irritant, hij daarentegen wist me wel te overtuigen. Verder een erg mager filmpje.
Dark Floors (2008)
Helaas, ik vond het werkelijk een vreselijke film.
Had me verheugd op een spannend horroravondje in bed, maar helaas vielen me na een half uur de ogen al dicht.
De hele film boeide me niet. Ook vond ik het een zeer verwarrende film die in plaats van boeit, juist je verveeld.
Heel jammer, had er iets veel beters van verwacht toen ik las waar de film over ging.
Dark Knight Rises, The (2012)
Alternatieve titel: T.D.K.R.
Dé film van 2012. Nou, dan zal ik wel stekeblind zijn, maar ik zie het niet. Echt niet.
Ik heb de film in twee keer gezien. De eerste vrijdagavond, toen heb ik het maar liefst bijna twee uur volgehouden en toen ik dacht: ''Nu is het bijna voorbij!'' stonden er nog 52 minuten op de teller. Ik had het behoorlijk gehad met de film, maar gisteren, ondanks de grote teleurstelling, toch nog afgekeken.
Waar te beginnen? Wat een rot sfeer. Werkelijk nergens werd ik gegrepen door de film. Niet door de acteur, niet door het visuele aspect en vooral niet door het verhaal an sich. Maar het ergste was: Wat viel Batman mij tegen! Zo'n ellenlange speelduur en daarin volgens net een half uur 'Batman in kostuum' momenten gezien. (!) Verder leek het een regelrechte herhalingsoefening. Bruce is kreupel. Bruce kijkt moeilijk. Bruce geneest op magische wijze. Batman heeft zijn 10 minutes of fame weer even. Bruce is weer kreupel. Hij kijkt nog eens moeilijk. Bruce geneest wederom binnen één knip in de vingers. Batman zet zijn moeilijke stemmetje weer op en kan Gotham weer redden.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over Bane. Dude, seriously? Die kan toch niemand serieus nemen als evil villain? Leek wel of hij regelrecht uit een Saw opname was gelopen maar ook zijn edele delen afgeknepen had gekregen. Die man had totaal niks wat angst aanjaagde. Zijn backgroundstory zit vol drama en ze proberen je dat ook door je strot te douwen. De scène waarbij hij zijn traantjes de vrije loop liet vond ik ontzettend lachwekkend. Kwam totaal niet over. En dat moet een genie voorstellen?
Mevrouw Catwoman. Ik kan haar niet goed uitstaan, maar wonder boven wonder stoorde me ik aan haar nog het minst. Joseph Gordon-Levitt was dan wel een aangename verrassing, maar zijn personage voelde ook maar geforceerd aan. Kom, laten we nog een bekend gezicht er aan toevoegen! De meeste personages waren dan ook van bordkarton. Spijtig.
Het verhaal had -voor mij- een veel te lange aanloop, een backgroundstory die nergens ging boeien, hele vreemde time-jumps (Zijn ontsnapping, het feit dat hij met benzine even een creatie maakt waardoor zijn 'teken' op een gebouw te zien is, allemaal binnen enkele minuten tijd.) en een plottwist waarvan ik een acute lachbui kreeg. En dat einde... Tja. Dat zag je toch wel van ver aankomen.
Erg bittere nasmaak aan overgehouden. Jammer. Een grote meerderheid van de kijkers loopt met deze film weg, ik vergeet hem het liefst snel. Erg teleurstellend.
Dark Knight, The (2008)
Wát een kei van een film. Voor mij echt een van de beste die ik heb gezien, het is een enerverende en spectaculaire actiefilm. Hoewel ik normaal geen fan van Bale ben, heeft ie me in deze film weten te verbazen, hij is écht Batman. De film heeft een ontzettend duister en grimmig sfeertje, wat geen moment saai of irritant wordt. The Dark Knight heeft absoluut de eerste batman film weten te overtreffen, mede dankzij de geweldige Joker. Hij weet je te verbazen en verrassen.
Overigens ook complimenten voor de verschillende personages die voor een grappige noot kunnen zorgen, zoals Caine en Freeman. Zij zorgen absoluut voor een stukje humor in deze film.
Kan eigenlijk niks negatiefs verzinnen over deze film. Hoewel ik vroeger absoluut niks van Batman wilde weten, omdat ik dacht dat het een of ander slap aftreksel van de strip was, ben ik blij dat ik nu vol enthousiasme het tegendeel kan zeggen: Batman rules!
Dark Lurking, The (2009)
Alternatieve titel: Alien vs. Zombies: The Dark Lurking
Alien vs. Zombies: The Dark Lurking. Het begon vrij mysterieus met een -hoe verrassend- douchescène van een slanke mevrouw. Al snel krijgt het een wazige twist en raak je nieuwsgierig naar hoe de vork precies in de steel zit. Helaas wordt die nieuwsgierigheid al snel de grond in geboord.
Ik had blijkbaar andere verwachtingen bij deze film, na het lezen van de titel Alien vs. Zombies. Je zou denken dat ze tegen elkaar zouden vechten, maar wanneer je hier op hoopt kom je bedrogen uit.
De acteurs zijn verschrikkelijk. Werkelijk. Het acteerspel slaat nergens op en de dialogen zijn soms om te huilen. De personages an sich zijn vervelend en niet interessant. Je zou je bijna bij de monsters aansluiten om deze vervelende mensen uit te schakelen.
Op zich zouden bovenstaande bevindingen geen punt hoeven te zijn, wanneer het verhaal wat vlotter zou verlopen. Ondanks het overduidelijke lage budget zijn er ook pluspunten te noemen. De special effects zijn aardig, evenals de make-up en het grafische geheel. De sfeer is claustrofobisch en beklemmend, maar niet spannend genoeg om je de gehele speelduur geboeid te houden. De 90 minuten voelen daarom ook aan alsof je 2+ uur naar deze film hebt zitten kijken.
Jammer.
Dark Shadows (2012)
Aardig, maar helaas niet het wauw-gevoel.
Ik ben al jaren fan van Depp, en kijk ook elke film waar hij in speelt, ongeacht welk soort rol. In deze film doet hij zijn 'kunstje' weer, de rare goedzak spelen. Dat het een film van Burton is spat er vanaf de eerste minuut al af. Ontzettend mooi gemaakt, oog voor detail, prachtig kleurgebruik en die sfeer... Boh! Vooral het 17e eeuws gebeuren was magnifiek. Anderzijds is het ook rommelig en lijkt het niet te weten welke kant het nou precies op wil. Althans, voor mij niet.
Ik miste iets. Ik kan er de vinger niet op leggen wat dat is, maar ik ging niet helemaal bevredigd naar buiten. De humor was oké, met name Johnny wist natuurlijk de nodige one-liners in te brengen, maar vond ik eerlijk gezegd ook te minimaal.
Er zitten enkele overbodige scènes in die zich (te) lang trekken waardoor je soms een beetje je aandacht verliest. Mijn vriendin viel dan ook na 3/4 film in slaap (as usual ) Ik vond het hele weerwolf gebeuren ook nergens op slaan. Kwam voor mij een beetje uit de lucht vallen. Werd verder ook niks mee gedaan, dus waarom introduceer je dat in de laatste 10 minuten zonder dat het enige toegevoegde waarde heeft, behalve het weirdness gehalte omhoog halen?
De muziek was wel ontzettend catchy en heppie-de-peppie. Moest ik even aan wennen, vooral in het eerste deel en toen ze het kasteel aan het renoveren waren. Het hele liefdesverhaalte en rivalenverhaal werd op een gegeven moment ontzettend vermoeiend en voorspelbaar, kan ook komen omdat ik Victoria maar een saaie muts vond en Angie een griezel.
Al met al heb ik me wel vermaakt, ondanks het onbevredigende gevoel. Maar toch, ik zie Depp nog steeds liever in een 'menselijke' rol dan in telkens hetzelfde typetje in een ander jasje gestoken.
Dark Skies (2013)
Aangenaam verrast. Lang geleden dat ik lekker kon griezelen in de bioscoop. Fijne cast, boeiende personages en een goed opgebouwd verhaal. Ik ben normaal gesproken niet zo van de alienstory's, ik vind ze al snel lachwekkend en/of belachelijk. Dat vond ik bij Dark Skies een grote plus, nergens liep ik tegen een storend gevoel van ongeloofwaardigheid aan. De onmacht van de familie was goed in beeld gebracht, al moet ik bekennen dat ik me wel lichtelijk gestoord heb aan de vader en zijn koppigheid.
De spanning wordt goed opgebouwd en ik betrapte mezelf er op dat ik steeds harder in mijn vriend zijn hand begon te knijpen toen de creepy sfeer steeds beter voelbaar was. Het leek alsof ik deelgenoot was, alsof ik letterlijk vanaf een afstand alle vreemde gebeurtenissen en incidenten kon aanschouwen. Het werd ook steeds akeliger.Groot pluspunt was hoe de aliens geportretteerd waren. Door niet teveel te laten zien werd de verbeelding van de kijker aangesproken en werd het nog onheilspellender. Top.
Dat einde. Nice!
Dark Touch (2013)
Ik kon er helemaal niks mee. De personages niet, de uitwerking van het verhaal niet en de zogenaamde spanning was voor mij niet voelbaar. Ik vond het rommelig, slecht geacteerd en weinig overtuigend. Het kind zelf werkte me ontzettend op mijn zenuwen en de andere personages deden me ook vrij weinig. De dialogen vond ik vreselijk, op sommige momenten ging het helemaal nergens over. De manier van praten leek alsof ze de tekst letterlijk op aan het lezen waren. Om kriegelig van te worden.
Ik raakte de draad ook volledig kwijt naar het einde toe. Het werd zo onlogisch dat ik niet meer begreep wat en waarom dat gebeurde. Kan aan mijn concentratie en oplettendheid hebben gelegen, want die was inmiddels onder het vriespunt gezakt, maar ik kon er geen kaas van maken. Blegh.
Dark Tower, The (2017)
Kan iemand tegen dat kind zeggen dat zijn mond 3/4 van de film open stond? Vreselijk irritant zeg.
Het verhaal zelf is ook niet veel soeps, totaal niet spannend en het wil ook nergens enigszins interessant worden. De personages vond ik vrijwel allemaal vervelend, elk op zijn eigen irritante manier, waardoor ik ook nauwelijks binding voelde met de karakters. Het boeide gewoonweg niet wat er met het joch of met de toren zou gebeuren. Helaas had ik al zo'n vermoeden na het zien van de trailer, die verwachting is waar gebleken. Het komt nergens van de grond en is eigenlijk tamelijk saai. Steeds dezelfde herhalingsoefening werkte voor mij niet. De scenes die grappig moesten zijn sloegen de plank ook volledig mis (de suiker, de hotdog) waardoor het geheel erg duf en traag aanvoelde. Jammer.
Dark Water (2005)
Over ondergewaardeerd gesproken! Is het omdat veel mensen nou eenmaal aversie tegen remakes hebben? Of vind ik hem zo goed omdat ik de Japanse versie nog niet gezien heb?
Dark Water is een prima psychologisch thrillertje. Naargeestig en klam sfeertje, goed uitgediepte personages (chapeau Connelly!) en een fijne opbouw van het verhaal, waarbij je van begin tot eind empathie voelt voor de vrouw die zichzelf lijkt te verliezen, en haar dochtertje die met allerlei zorgwekkende zaken bezig is. Ariel Gade schittert vol overtuiging. Knap hoor, die kindsterretjes.
De beelden zijn doeltreffend. Grauw, grijs, donker.. en smoezelig. (Is het iemand opgevallen dat het echt constant blijft regenen daar? Gezellig!) En dan kom je noodgedwongen in een woning terecht waar je eigenlijk nog niet zou willen wonen, al kreeg je hem gratis.. want de buurt is ook niet echt kindvriendelijk. Wanneer er dan ook nog spookachtige verschijnselen gebeuren, krijg je het natuurlijk helemaal op je heupen.
Mooi aan Dark Water is dat je als kijker eventjes aan jezelf gaat twijfelen: Is het allemaal wel bovennatuurlijk, of speelt het zich af in het hoofd van de vrouw die een paar potjes pillen per dat nuttigt? Dit creëert een suspense sfeertje en houdt je scherp. Samen met de terugkerende 'suggestie' (wat trouwens goed neer is gezet, je hoeft als kijker ook niet alles tot in detail te zien) houdt dit je aan het nadenken.
Geen cheesy plotwendingen of thrills die je om de oren vliegen, maar een rustig opbouwend filmpje waarbij je meeleeft met de personages en zelf meedenkt over what the hell er nou allemaal aan de hand is..
Nee, niet zo slecht. Helemaal niet slecht.
Darkness, The (2016)
Alternatieve titel: 6 Miranda Drive
Bacon. Tja. Geef mij de variant die ik op mijn ei eet maar. Ik vond hem in o.a. The Following best top, maar in deze film voegt hij niet veel toe met zijn ingevallen hoofd, lege blik en op de automatische piloot.
Mikey is een vreemd joch en zijn gedrag gaat al snel irriteren. Sowieso zijn de personages erg stereotype en daardoor is het bijna onmogelijk om iets van sympathie voor ze te krijgen. De schrikmomenten zijn voorspelbaar, jammer dat je bij veel dingen op voorhand al weet wat er gaat gebeuren. Daarom is er van spanning bijna geen sprake. Het kabbelt een beetje voort met de standaard dichtslaande (of juist langzaam openstaande) deuren, creepy geluiden en "voorspellende" dromen. Het is allemaal niet al te best, maar niet zo vreselijk dat je stopt met kijken. Ergens overheerst toch de nieuwsgierigheid hoe het afloopt.
Tegen het einde aan ontspoort het volledig. Totaal ongeloofwaardige acties doen de film volledig de das om. Waarom doen ze niks? Waarom gaan ze naar een hotel -alsof dat de oplossing is-? Dat vreselijke relationele gezever tussendoor hoefde van mij ook niet, om over de opoffering maar te zwijgen. Wat een drama. Zag er overigens ook nog eens crap uit. Meh.
Date Movie (2006)
'' C'mon! It's just a little Jesus juice! ''
Een voorstander van romantische komedies ben ik niet. De meeste vind ik dan ook niet leuk. In Date Movie komen enkele van deze films naar voren die ik niet leuk vond. And Guess What? Tijdens het kijken van Date Movie kreeg ik wel een smile op mijn gezicht.
Neem als voorbeeld films als: 'My Best Friend's Wedding', 'Kill Bill'. 'Notting Hill' , ''Star Wars', 'When Harry met Sally' en 'The Lord of the Rings'.... en vraag je dan af hoe je deze films allemaal met elkaar kunt verbinden. Date Movie laat zien dat het helemaal niet moeilijk is. Pak een bepaalde scene uit een film, laat die vervolgens achtereenvolgend in beeld verschijnen en je hebt een nieuwe parodiefilm.
Natuurlijk zou er meer uit gehaald kunnen worden, het verhaal is dunnetjes en je weet wat er gaat komen, maar bepaalde scenes zijn absoluut de moeite waard om te bekijken. Mits je een liefhebber van dit soort films bent.
Enige wat ik me afvraag is... Wat doen films als Kill Bill en LOTR in een parodie op romantische komedie's?
Date Night (2010)
Standaard komedietje. Ik heb niet veel met Carell, en ook niet met Fey. Eigenlijk vind ik ze best wel irritant. Ik had goede hoop op leuke bijrollen van William Fichtner en Ray Liotta, maar deze waren véél te kort.
Het verhaal lijkt een beetje aan elkaar geplakt van zogenaamde grappige momenten. Ze doen erg veel moeite om de kijker te laten lachen, terwijl dat vaak juist averechts werkt. Het is niet slecht, echt niet... maar ik verwacht wel dat ik bij een komedie af en toe lekker kan lachen. En een écht goede komedie laat me zelfs schuddebuiken. Bij deze film was het geen van beide, ik vond de voor de hand liggende grappen en het cliché verhaal niet vermakelijk.
Het improvisatiegedeelte is zichtbaar te zien aan het einde van de film maar zelfs dat wist me niet te bekoren.
Jammer. 2.0*
Dawn of the Dead (2004)
'' Oh, I get it. You saw hell yesterday, and now you're scared of going to hell for all the bad things you've done. I'll tell you what, go in the stall, say 5 Hail Marys, wipe your ass, and you and God can call it even! ''
Prettig begin van de film. De indrukwekkende openingscène laat je zelfs vergeten dat hoofdrolspeler Ana een ontiegelijke sufkut is die eigenlijk al op zombie-modus leeft. Eentonig en kleurloos portret, maar ach, al snel krijg je een lekkere dosis actie te zien.
De zombies zijn ook perfect. Snel, sterk en lekker smerig. Tempo van de film is vlot, nergens kakt het in en je blijft nieuwsgierig naar meer. Goede mix tussen spanning en humor. De cast is overtuigend (ja zelfs Rhames) en de locaties zijn ook prima.
Good job, Zack Snyder!
Edit: Oh ja, kan natuurlijk niet vergeten om iets te zeggen over de allermooiste intro ooit. Schitterend.
Dawn of the Planet of the Apes (2014)
Ik vind het geweldig. Beste blockbuster sinds.. weet ik veel wanneer.
Ik hou van deze films. Bij ROTPOTA heb ik al gehuild en was ik zwaar onder de indruk, nu misschien nog wel meer. De character development is perfect, van zowel mens als aap. Door simpele, kleine dingen leer je ze beter kennen. Sommigen sluit je in je hart, anderen voel je boosheid voor. Dat een film zoals voor elkaar krijgt vind ik geweldig.
Het is even wennen, apen die paardrijden, die geweren gebruiken en apen die praten, maar je gelooft het. Ieder woord, iedere blik, ik geloofde alles. Alsof ik er zelf bij was. Alsof je de apen bijna aan kon raken... Het is visueel echt prachtig, de sfeer is zo ijzersterk, het zakt nergens in. Gedurende de hele speelduur zat ik op het puntje van mijn stoel.
En ja, wéér raakte ik geëmotioneerd en ontroerd. Wéér voelde ik tranen over mijn wangen biggelen. Het doet iets met je, je wordt steeds meer "team apes" (i.c.m. de good guys dan wel uiteraard). Dat is toch prachtig?
Ik kan alleen maar aanraden om niet teveel te lezen, liefst zelfs geen trailer te bekijken, maar gewoon blanco er heen gaan. Het laat een overweldigende indruk achter, iets wat weinig films gelukt is, maar deze en zijn voorganger absoluut wel.
Day of the Dead (2008)
'' You see a black man with a sharp stick and it's supposed to be a spear? ''
Ik schrok best van het gemiddelde hier, om maar te zwijgen over de cijfers van de mensen die het bericht als ''mening'' hebben gemarkeerd. Is het dan werkelijk zo'n slechte film dacht ik bij mezelf? Toch besloten deze film toe te voegen aan mijn collectie, en vanavond heb ik hem gekeken. Vooral omdat ik toch een zwak heb voor zombieslashfilms.
Het grote verschil met het origineel is dat bij deze versie de nadruk ontzettend ligt op het tiener-gebeuren. Het is allemaal vrij puberaal en de sfeervolle stijl die het origineel hanteert komt nu minder goed uit de verf. Net zoals veel tienerhorrortjes begint de film met een stelletje ''mooiboys'' en hete chickies die lekker wulps om elkaar heen dartelen. Wanneer onze modelletjes in spé allemaal plots bloedneuzen krijgen, zou je toch denken dat er stront aan de knikker is, maar onze horny teenagers willen toch liever doorbatsen.
En dan begint het: cliché na cliché na cliché. Boos meisje alleen in het bos, rennen, vallen, opstaan, nog meer rennen, paar metertjes naar beneden rollen, en gegrepen worden door iets ''onbekends''.
Daarna begint het verhaal langzaam op gang te komen. Hoewel ik Mena Suvari altijd blijf zien als het American Pie doosje, wist ze me hier enigzins te overtuigen. De rest van de cast doet het redelijk, maar echt indruk achter laten doet het nergens. Eng wordt het ook niet, in tegenstelling tot zijn voorganger(s). Het is meer een actiespektakel dan een horror waar je maag van omdraait. Gelukkig volgen de scènes elkaar wel vlot op, en heb je hier en daar nog flink wat schietpartijen waardoor er wat vaart in de film zit. Ook de special effect zijn goed te doen, evenals de locaties.
Toch blijft het meer een afknal-filmpje dan een film met een verhaal, maar vermakelijk is het zeker. En ach, stiekem zijn zombies die tegen muren aan lopen en over plafonds rennen best grappig...
Daybreakers (2009)
Eindelijk, een film waar ik lage verwachtingen van had maar die me ontzettend heeft vermaakt! Horror, actie en sci fi, je ziet van elk genre wel iets terug. En het is nog boeiend en verrassend neergezet ook.
''Daybreakers'' start met een goede introductie. Prachtige shots, erg interessant om te zien, en het wekt meteen nieuwsgierigheid op. Ik was verrast dat er zo'n duistere en onheilspellende sfeer in de lucht hing. Maarja, als je nagaat dat mijn laatste vampierenfilm Twilight was.. Dan is dit toch wel even een ander 'kopje koffie'.
Goeie ondersteuning van muziek ook! De special en visual effects stelden ook niet teleur. A; met al een zeer vermakelijk filmpje die mede dankzij het sterke begin een goede indruk achterlaat.
3.5*, for now.
Dead Genesis (2010)
Het is een groot voordeel dat hoofdrolspeelster Emily Alatalo een mooi meisje is op beeld, anders was de film waarschijnlijk vroegtijdig afgezet. Zij wist de film toch nog enigszins interessant te maken om door te kijken. Door haar looks, maar ook wel haar acteerprestaties. Zwaar geloofwaardig? Neuh, maar ze doet het beste wat ze er mee kan, met het rammelende script, de weirde manier van filmen en het gebrek aan spanning. Zij valt ook op, omdat de rest van de cast het nog beroerder doet. De Deadheads lijken stuk voor stuk domme, nietszeggende knaapjes die weinig tot niks boeiends te melden hebben maar af en toe een zombie afmaken. Hierdoor duren 98 minuten lang. Erg lang zelfs.
Het grootste minpunt was voor mij dan ook de keuze om dit soort film te maken. Niet zozeer het onderwerp, beetje uitgemolken maar wel aardig, maar de manier waarop. Ik werd niet gegrepen door de film, door het camerawerk bleef ik op de achtergrond geduwd. Ik voelde me totaal niet betrokken, terwijl dat volgens mij wel de bedoeling was.
Jammer. Maar nee.
Dead Man Down (2013)
Ook gezien in de sneak. Viel helaas een beetje tegen, had er meer van verwacht. Aan de acteurs heeft het niet gelegen, zowel Colin als Noomi speelden overtuigend, maar het verhaal kakte te vaak in. Vooral een hoog dramagehalte, wat op zich niet erg is, mits er een goede balans is tussen de drama en de actie. Dit was er niet voor mij. Het werd me allemaal net ietsje te zielig en helaas werden de voorspelbare wendingen al ruimschoots van tevoren duidelijk, waardoor er totaal niks meer verrassend was.
Jammer.
Dead Silence (2007)
''If you scare Jamie I'll give you 7 minutes in heaven with my barbie.''
De vraag: '' Een film over een buikspreekpop, zou je dat wel doen Eline? '' schoot even door mijn hoofd toen ik Dead Silence tegenkwam. Dit omdat ik bang ben voor 2 dingen: clowns en poppen. Buikspreekpoppen geven me de bibbers. Toen ik een jaar of 6/7 was kreeg ik van een overbuurvrouw een pop -die overigens nog best wat weg heeft van dat enge mormel op de poster hierboven-. Ik heb de pop één dag gehad voordat hij teruggebracht werd. Ik had namelijk de hele nacht geen oog dicht gedaan. Ik werd bang van de pop zijn akelige, grote, glazen ogen. Dit 'probleem' heb ik telkens wanneer ik een pop zie. Ik vind ze eng, zelfs op beeld. Films met poppen zijn daarom lastig voor mij om naar te kijken, het is een van de weinige dingen waarbij ik echt met de dekens tot aan mijn neus in bed lig en mijn handen voor mijn ogen sla op enge momenten. Toch ben ik een eigenwijze meid die stiekem nieuwsgierig is naar dit soort films. (En dan natuurlijk achteraf wel zeuren dat ze nachtmerries heeft gehad. )
Wetende dat je naar iets gaat kijken waar je moeite mee hebt, ga je er al op een andere manier in. Je hebt van tevoren al een soort 'angst' gekweekt terwijl je de film verder niet eens kent en niet weet wat je te wachten staat. Het beklemmende en opgejaagde gevoel is direct aanwezig, en dat kan een horrorfilm alleen maar ten goede komen, het maakt de filmbelevenis alleen maar intenser. Ook in dit geval.
De film is nog geen tien minuten bezig voordat ik de eerste keer een naar gevoel in mijn buik krijg. De muziek, de sfeer, het tempo.. het komt goed binnen. Fijn dat het geen ellenlange introductie heeft maar direct tot actie overgaat. De personages zijn vrij cliché, maar verder is het erg mooi vormgegeven. De locatie's, de decors, de muziek, de sfeer.. allemaal erg spooky.
Dead Silence biedt niks wat je nog niet eerder in tig andere horrorfilms hebt gezien, maar het is wel prettig om naar te kijken. Je krijgt een aantal schrikmomenten voorgeschoteld, maar er zijn ook momenten waarbij je je afvraagt of het nou de bedoeling is dat je lacht of dat het serieus bedoeld werd. Jammer, deze momenten lieten een beetje een 'Scary Movie' achtig gevoel achter en dat vind ik persoonlijk niet echt toepasselijk bij een film die voornamelijk inspeelt op schrikmomenten en andere horror-aspecten. Het verhaal zelf heeft verder weinig om het lijf. Legendes zijn altijd wel interessant, maar de uitwerking hiervan is risky.
Een film maken over een moordlustige pop is sowieso een lastige klus, wil je niet teveel op Child's Play (1988) gaan lijken. Dead Silence herinnert uiteraard wel eens aan Chucky, maar het krijgt nergens het 'leentjebuur' gevoel. Toegegeven: Chucky is natuurlijk nostalgie. Ik denk dat iedereen die Chucky op jonge leeftijd heeft gezien, nog steeds zal beamen dat de film toendertijd een flinke indruk, al dan niet wat angst heeft achtergelaten. Het psychologische effect bij een film over buikspreekpoppen is groot, want ze zijn nou eenmaal hartstikke creepy. Hoewel ik niet denk dat de meeste mensen deze film echt eng vonden, zeker niet wanneer ze Chucky (vroeger) hebben gezien. Op dit punt is Dead Silence soms net een tikkeltje te 'parodie achtig'.
Toch is het acteerwerk vrij solide. Het stelt nergens echt teleur, terwijl de verschillende karakters nou niet echt uitblinken van originaliteit. De 'standaard typetjes' komen voorbij, maar zijn wel overtuigend neergezet. Ook de manier van filmen helpt hier aan mee. Close-ups op de juiste momenten, bepaalde scènes juist in slowmotion (waardoor de betreffende scènes alleen maar sterker worden) en ook de snelheid waarmee de beelden worden geprojecteerd zorgt voor een vloeiend geheel.
Pas tijdens de aftiteling zag ik de naam James Wan staan. En die kennen we natuurlijk wel! In eerste instantie was het best een verrassing dat hij achter deze film zit, maar achteraf ook weer niet. Wan is toch wel een director om in de gaten te houden, ik hou er wel van! ( )
Ik vind (buikspreek)poppen nog steeds creepy, maar ik heb wel genoten van deze film. Of het nou het onderwerp zelf was of het feit dat het een fobie van mij is, ik weet het niet, maar het was fijn om weer eens écht vol spanning een avondje te griezelen. Dit heb ik de laatste tijd helaas te weinig, dat ik echt vol spanning een film volg en het zelfs eng vind.
''Who's the dummy now?''
Deadgirl (2008)
Deadgirl... Absoluut geen film die ik de komende maanden snel weer op zal zetten, en ik heb ook niet met 'plezier' naar deze film gekeken (wat ik bij andere horrors vaak wel heb), but... I'm impressed.
Ik wist vooraf boven het bovenstaande plot niks over deze film, ik ging er compleet leeg in. Misschien is dat ook de reden dat ik al snel vrij geschokt was. Wat werd het allemaal indrukwekkend in beeld gebracht zeg.. Twee outsiders die een meisje vonden (nouja, kon je dr zo noemen? Lijk eerder.), de obsessie die er gekweekt wordt.. het misbruik.. vre-se-lijk. Bepaalde scenes in deze film waren dan ook misselijkmakend, en dat heb ik niet snel. De verkrachtingsscenes waren smerig, zeker toen hij zo op haar in begon te slaan.
En jesus, wat een goede acteurs! Had nog nooit van ze gehoord, maar wat hebben die kerels hun rol geloofwaardig neergezet. Werd er zo in meegezogen dat ik echt haat begon te voelen voor deze obsessieve viespeuk. Kan er niet meer van maken: Deadgirl is uniek in zijn soort.
Hoewel ik die scene waar hij zijn ingewanden uitscheet toch wel als traumatisch heb ervaren.
Deadheads (2011)
Als SaNDuTjE een bak azijn heeft leeggezopen moet ik toch wel een legertank leeg hebben gezopen..
Nee, ik vond het niet zo heel leuk. Dit komt grotendeels door de krakkemikkige personages en het script rammelt langs alle kanten. Ik had moeite om de hoofdrolspelers 'leuk' te vinden, waardoor ze me op de zenuwen gingen werken. Om ze lachen is dan al helemaal een grote opgave, wat ook amper gelukt is. Ik vond het emotionele/romantische aspect ook totaal niet geslaagd en ik vraag me nou serieus af wat er de toegevoegde waarde van is. Je had met dit gegeven best wat leuks kunnen verzinnen, maar ik vond het niet goed genoeg uit de verf komen. Veel gemiste kansen. Het einde met blondie is dan ook behoorlijk voorspelbaar. Jammer, want ik hou wel van 'belachelijke zombieverhalen', maar dan meer a la de serie 'Death Valley'.