Dance of the Dead (2005)

Het begint allemaal best goed. Een post-apocajeweetwel-sfeertje, zoals hier al eerder aangegeven, brute scenes met een ouder stel dat om hun bloed overvallen wordt, naakte zombiemeisjes die in de afvalbak gaan en, hup, de fik er in, het belooft wat. Ook de ontwikkelingen rond het stelletje en de bezorgde moeder zijn te doen en de let's get high and out of here-scene in de auto mocht er zijn. De regelmatige 'flash'-effects hadden minstens de helft minder gemogen, maar dat is nog niets vergeleken met het tamme gedoe in de 'Doom room', een vervelende Englund en de al even zeurderige finale waar alles even snel uitgelegd wordt. Dat dochterlief haar moeder dan haar verdiende loon geeft, maakt dan al weinig meer uit.

2,0*.

Fijn!

Opnieuw beginnend met de masters of horror reeks, om de tot nu toe missende eens te zien en de rest een herkijkbeurt te geven, ben ik begonnen bij Dance of the Dead. Één die ik nog niet gezien had tot dusver.

Hooper neemt een vrij tof concept en werkt het wel oké uit binnen de redelijk korte speelduur. De sfeer is een draagfactor gebleken voor dit werkje, erg fijn en de visuele effecten werken vaak positief al zijn ze wel met overmaat aanwezig. De scéne in de auto was wel erg sterk op dat vlak.

Het verhaal is prima, lekker onderhoudend en dat in combinatie met het sfeertje en een zoals altijd toffe Robert Englund maakt van Dance of the Dead een erg fijn tussendoortje die vooral dankzij de speelduur zeer boeiend blijft.

3.5*

Ik ben een fan van Tobe Hooper en Richard Matheson. Beiden hebben in het genre van de horror puik werk geleverd. De ene als regisseur, de andere als schrijver. Groot was dan ook mijn teleurstelling bij het zien van deze aflevering van "Masters of Horror". Er zitten goede ideeën in (Blizz), maar de uitwerking ervan, vooral met de vele irritante personnages, de verschrikkelijke hardrockmuziek en de stupiede decadente Doom Room nachtclub doen de balans zwaar negatief overhellen. Ook Robert Englund gaat hier danig op mijn zenuwen werken.
De mooie onschuldige Peggy loopt compleet verloren in de schokkende wereld die voor haar opengaat. Alleen in de sekwens waar moeder opbiecht wat ze met haar oudste dochter Anna heeft gedaan bereiken we even de middelmaat. "Dance of the Dead" is helemaal niet mijn smaak.
Hoge score is een aanfluiting.
Ik had beter "The Texas Chainsaw Massacre" nog eens opnieuw bekeken.

Redelijk chaotisch werkje met een grimmige sfeer. Spanning, gore........niet echt !

Aardig sfeervol maar iets te onnodig chaotisch waaraan ik me nogal stoorde.

De sfeer van de nachtclub en zijn soort satanische bezoekers is goed gedaan. Jammer van de enorme herrie die er wordt afgespeeld maar dat hoort er nou eenmaal bij. Helaas is de montage vaak echt kut. Heel irritant die flitsen steeds door je beeld heen, ook als het totaal geen nut heeft zoals wanneer de twee jongens op de motor rijden. Kijk eens wat een leuk foefje ik nu weer gebruik, lijkt Hooper te denken. Jammer.

Englund is altijd leuk en het is niet toevallig dat hij de baas is van de creepy nachtclub. Lowndes is erg knap en een genot om naar te kijken en McDonald deed me af en toe sterk denken aan Jack Black op een of andere manier. Acteren zat wel goed verder, niks bijzonders. De Dance of the Dead zelf vond ik nogal saai en had meer mee gedaan kunnen worden. Leuk einde wel.

Gisteren gezien, en ik verhoog hem toch nog van een 3.0* naar een solide 3.5*. Helemaal zo slecht nog niet, dit werkje!

Begint al met een indrukwekkende en onheilspellende intro, maar wanneer de 'date from hell' begint wordt de film naar een hoger niveau getild. De film is wreed en heeft absoluut een aanwezige morele boodschap. De beelden zijn flitsend, de soundtrack is passend, al kwam dit knoerharde nu-metal me soms wel een beetje de oren uit, maar dit werd goed gemaakt door Robert 'Freddy' Englund. De rest van de cast doet het ook prima.

Niet vol met gore, suspense, mysterie maar de sfeer is heerlijk. Ook slaat de film soms de spijker op zijn kop, en weet het een indruk achter te laten.

Heerlijk, een film die je even laat bezinken en daarna nog meer kan waarderen.

De slechtste uit de reeks van MoH.

Ik was er aan begonnen en het had ook een heel sterk begin.

Maar toen werd het echt zo saai en vroeg ik me af of er nog wat ging gebeuren.

Dat irritante luide metal deed dus ook echt pijn aan mijn oren.

De enigste punten waren Robert Englund en Jessica Lowndes omdat ik haar ook een hele mooie vrouw vind.

1,0

Te luidruchtig, te rommelige montage, vaag verhaaltje, gewoon niet veel aan. Toch nog wat punten voor Englund en de ontknoping, maar voor de rest ondermaats.

Ik vind deze niet slecht ik heb wel slechteren gezien in de MoH reeks, het was alleen een beetje te nep en te voorspelbaar.

Het enigste wat ik jammer vond is dat ze het Rock Volk een beetje belachelijk maakten als enge en aggressieve mensen, want in het echte leven zijn het altijd vriendelijke lui die geen vlieg kwaad doen.

En die auto ritt op dat moment dat ze allemaal troep in hun lichaam spuiten duurde me een beetje te lang.

Makkelijk weg te kijken filmpje. Jammer alleen van het camerawerk/montage. Veel te veel flitsen, veel te chaotisch en soms amper te volgen. Het verhaal was wel vermakelijk. Ook het einde was top en de twist zag ik echt niet aankomen.

Ik heb me in ieder geval niet verveeld.

3*

Hij keek zeker lekker weg. Jammer alleen van het chaotische camerawerk, het was nauwelijks te volgen soms.

De film moet veel hebben van het sfeertje, in het eerste deel van de film komt het goed naar voren. Maar in de climax verliest het toch haar impact.

Englund is een verschrikkelijk irritant personage in deze film, dat had anders gekund denk ik dan.

Het eerste deel van de film, tot aan 'The Room of Doom' was erg goed. Rond de 3 sterren.

Het hele sfeertje zat er lekker in, de scènes in het restaurant, op straat met de bejaarden en het weggooien van lijken waren goed te doen! In de auto met de drugs was ook wel tof, maar toch wat té chaotisch om écht impact te hebben.

2,5 is een prima cijfer voor Dance of the Dead!

De slechtste MoH die ik tot nu toe heb gezien. Ik zat me kapot te ergeren aan de ADHD/MTV-regie. Denkt die Hooper nou dat dat hip is of weet hij gewoon niet waar hij mee bezig is. Verder is het verhaal niet boeiend en de karakters zijn zeer oppervlakkig. Die 'slechte' vriend sloeg toch echt alles, wat een belachelijk en cliche karakter. Ook was de romance verre van overtuigend, daar sloeg eigenlijk ook nergens op. Tot slot die dans van de doden....ach, laat ik daar maar niets over zeggen, want daar sloeg ook nergens op.

Vermakelijk verhaaltje met een duistere macabere sfeer die helaas ook een aantal minpunten heeft waaronder de irritante 'flashes'en het ontbreken van gore. Vond het toch al met al niet 1 van de mindere van de reeks en kan me dus niet vinden in de score hier en op IMDB.

3*

Een redelijk filmpje, die de sfeer van het postapocalyptische goed neerzet.

Al vind ik het camerawerk echt ondermaats. Leuk geprobeerd om zo'n druk hip filtertje in te bouwen, maar op een gegeven moment vond ik het erg storend worden en mooi is het al helemaal niet.

De karakters zijn niet heel bijzonder, al zet Englund wel een aardig personage neer. Echt eng of spannend wordt het nooit, maar het is redelijk amusant, al had het soms nog best wat heftiger gekund, want op dat gebied blijft het nog tamelijk mak.

Tot nu toe één van de mindere in de reeks.

kleine 2,5*

Mooi filmpje in the reeks "Masters of Horror".

Zit zo'n beetje in de middenmoot.

Had hier en daar beter uitgewerkt kunnen worden, en daarom een gemiddelde 2,5*.

Na dat ik de eerste 2 films had gezien van Masters Of Horror ben ik voor een tijd gestopt met de MOH films omdat die mij zo onwijs tegenvielen.

Gisteravond toch maar weer is een x geprobeerd een film te kijken en hopen dat die me beter zou bevallen als de vorige 2 delen.

En gelukkig was dat zo. Kan zeker niet zeggen dat deze film goed was, maar wel stukke beter als de vorige.

Verhaal was best leuk gedaan, ook leuk om Robert Englund er in te zien spelen en een leuk einde wat ik eerlijk gezegd niet zag aankomen.

1 van de grootste minpunten vond ik wel het camerawerk, dat was af en toe echt vreselijk irritant en chaotisch.

Dit deel heeft mij redelijk goed vermaakt en daarom ga ik toch maar weer verder met de MOH films.

2,5*

Ik vond en verre van goed.

Wat was hier trouwens horror aan?

Het enige wat ik kan bedenken dat is omdat er zombies in meedoen

Tot nu toe valt de reeks me tegen, ik heb 2 leuke en 1 aardige film gezien en de rest was ondermaats naar mijn inzien

2*

Weer een zeer matig filmpje net zoals de hele MOH reeks vind ik, deze behoort tot de mindere. Verhaal kon beter uitgewerkt worden, slechte vervelende muziek. Ik ben grote fan van Englund en voor mij maakt hij de film nog redelijk leuk. Zonder hem zou ik de film nog minder hebben gevonden.

2.5/5 (Score die ik bijna elke film uit de reeks geef)

Wat een middelmatige bende weer. Tobe Hooper werkt vooral een bizarre fantasie uit en ik vraag me af wie er zit te wachten op schokkende (dansense) zombies. Dit is weer zo'n film die best redelijk uit de startblokken schiet. Er hangt een prima sfeertje, het concept is wat eigenaardig, maar halverwege zakt alles als een plumpudding weer in elkaar. Jammer dat een goed acteur als Robert Englund zijn talent aan dit soort pulp moet verspillen (ervan uitgaan dat dit niet zijn eerste keus is) en ook hier is weer weinig horror aan.

Regisseur Tobe Hooper heeft in het verleden een aantal goede en leuke horrorfilms gemaakt maar deze Horror / Sciencefiction film, ook afkomstig uit de "Masters of Horror" TV-serie, stelt helaas weinig voor en heeft ook niet echt veel met Horror te maken. Er mogen dan wel een soort van zombies in meespelen, die heten in deze film dan L. O. F. 's (Levenloos Ondood Fenomeen), maar die deden alleen maar spastische bewegingen maken en werden ook alleen maar misbruikt door mensen en mede door "The MC" (verdienstelijk gespeeld Robert Englund) die de gastheer is van de nachtclub (voorzien van huisband) "The Doom Room".

In dit verhaal draait het om de bijna 17 jarige Peggy (verdienstelijk gespeeld door de mooie Jessica Lowndes), die samen met haar moeder Kate (verdienstelijk maar ook irritant gespeeld door Marilyn Norry) een lunchroom runnen in een post-apocalyptisch (ontstaan door dodelijke terroristische Blizz-aanslagen, die o.a. steden als New York en L.A. hebben verwoest) Amerika. Daar ontmoet Peggy op een gegeven moment de mysterieuze Jak (verdienstelijk gespeeld door Jonathan Tucker) en een paar vrienden/vriendinnen van hem en hij laat haar een andere wereld zien, dan de veilige beschermde wereld die Peggy gewend is, maar wel saai vindt. Daarom neemt Jak (die inmiddels ook verliefd is geworden op Peggy) haar mee naar het roemruchte dorpje Muskeet (wonen alleen maar criminelen, misdadigers, drugsdealers en hoeren) waarin ook de beruchte nachtclub "The Doom Room" ligt. waar ze dan naartoe gaan (mede omdat Jak daar zaken moet doen). Haar moeder Kate is daar natuurlijk niet blij mee en probeert Peggy terug te halen door naar het dorpje Muskeet en de nachtclub "The Doom Room" te gaan.

Het verhaal en de uitvoering ervan stelt weinig voor en het enige leuke in deze film is de nachtclub "The Doom Room" (o.a. vanwege de sfeer en de muziek, ik vond de huisband wel geinig), gastheer "The MC" en het rijkelijke bloot. Dat laatste was o.a. van toepassing op de vrouwelijke L. O. F. 's , waar met name de smerige gastheer "The MC" zich lekker op uitleeft (hij laat zich o.a. pijpen ). De L. O. F. 's zijn overigens ontstaan na chemische aanvallen en zijn levenloze ondode mensen, die door het toevoegen van bloed (dat bezorgt o.a. de mysterieuze Jak op illegale wijze, door deze te beroven van bejaarden) spastische bewegingen beginnen te maken. In de nachtclub "The Doom Room" worden ze dan door "The MC" gebruikt om maf te dansen en dat vindt het publiek leuk om te zien en daarmee verdient "The MC" dan ook zijn geld (door het verkopen van kaartjes) mee.

De cast doet het verdienstelijk en vooral dan Robert Englund (vooral natuurlijk bekend als horror icoon Freddy Krueger uit de "Nightmare on Elm Street" films) in de rol van "The MC" (soort van necrofiel). Hij speelde zijn rol leuk en ook soms lekker smerig, o.a. hoe hij seksueel omging met de L. O. F. 's en ook door het spugen van bloed in een glas. Hij speelt ook een belangrijke rol in het verhaal en dat m.b.t. moeder Kate en haar andere slechte (verslaafd aan drugs) dochter Anna, die halfdood verkocht is geworden aan "The MC" en die haar dan misbruikt als een L. O. F. in de nachtclub "The Doom Room" (dochter Peggy komt daar achter naarmate het einde van het verhaal nadert en ze neemt daarom dan ook wraak op haar moeder, door haar te verkopen aan "The MC").

Al met al leuk om eens gezien te hebben deze korte Horror / Sciencefiction film, maar meer zeker ook niet. Met name Robert Englund, de nachtclub "The Doom Room" en het rijkelijke bloot, maken het nog enigszins vermakelijk en leuk.

MOH aflevering 10.

De verwachtingen voor deze aflevering waren ontzettend laag. Niet alleen sprak het verhaal mij niet aan, maar de scores op MM en imdb zijn toch ook barslecht. En dit is niet voor ons. Het geheel oogt ontzettend amateuristisch t.o.v. van andere afleveringen en nergens wordt het echt boeiend, spannend of eng. Het enige wat de film nog enigszins redt zijn de bij tijd en wijle toffe shots van de Doom Room. Dit zag er nog best wel sfeervol uit. Ach, we hebben het overleefd. 2,0*.

De aflevering die Tobe Hooper, verantwoordelijk voor een paar absolute klassiekers in het genre, maakte voor de Masters of Horror is een verhaal over verlies van onschuld in een post- apocalyptische nachtmerrie. Het is geen standaardhorrorfilm in de vorm van liters bloed of rondlopende ondode. Nee het draait veel meer om de wreedheid van de menselijke natuur. Robert “Freddy Krueger” Englund schittert als de ceremoniemeester van een club die de Doom Room wordt genoemd. De film ademt verder een duistere sfeer uit die versterkt wordt door de score van vooral nu-metal en soms wat industrial. Die score werd trouwens gecomponeerd door Billy Corgan van The Smashing Pupkins. Minpunt is echter de snelle, achter elkaar afwisselende shots of stroboscoop-achtige beelden. Tobe Hooper weet er uiteindelijk nog een aardig horrorfilmpje van te maken maar heeft ons in het verleden zeker ook betere films gebracht.

Het derde deel van de ‘Masters of Horror’ serie en het is Tobe Hooper gelukt om als eerste negatief in de smaak te vallen. ‘Dance of the Dead’ is de eerste film die mij niet wist te overtuigen. En dat nog wel als regisseur van Poltergeist en The Texas Chain Saw Massacre, beiden films wisten mij wel te overtuigen en dat had ik ook gehoopt bij deze kortere film. De film was van begin tot aan het einde eigenlijks nietszeggend, er gebeurd vrij weinig tot helemaal niks zelfs. Zombies waren nauwelijks aanwezig en er is maar weinig horror te bekennen.

Toch, de zombies die aanwezig waren zagen er leuk aan al waren dit er maar een stuk of zes. Er hangt geen sfeer in de film en het is allemaal maar van een matig niveau die ik niet echt kon waarderen. De laatste dertig minuten waren nog wel een spektakel, en met hier en daar wat zombies maar over het algemeen mag je het wel vergeten. Robert Englund speelde niet echt heel lekker, en zo komt de film toch op alle punten veel tekort.

1.5*

Aflevering 3 van Masters of Horror speelt zich af in de Apocalyps, alwaar de zeventienjarige serveerster Peggy zich door een klant op doorreis laat verleiden haarzelf buiten haar veilige comfort zone te begeven. Jak (Jonathan Tucker) neemt haar mee naar de nachtclub The Doom Room, waar men doden tot leven wekt om ze het publiek te laten vermaken.

Wederom een veteraan aan het roer met Tobe Hooper, maar ik vond dit toch weer een vijfje.