Meningen

You pancaked my van! I'm gonna kill you, fool!

-You can't park there, that's a handicap zone!

Wat heb ik een heerlijke avond gehad. Aangekomen in de zaal, bleek dat we vrijwel de enige meiden waren die de film kwamen kijken. Alleen maar mannen in de zaal, mij hoor je niet klagen. Ik had natuurlijk wel al gedacht dat deze film vooral een jongensavontuur zou zijn, maar oh boy, wat ben ik dan graag een van de jongens. Ik heb me werkelijk kostelijk vermaakt bij dit zeer geslaagde actiespektakel. Is het over the top? Ja. Is het onrealistisch? Ja. Is het een absurde film? Abso-fucking-lutely! And guess what, dit is de enige manier waarop je een goede remake kunt neerzetten. Een goede dosis humor, indrukwekkende actiescènes, prima special effects en een knuffelbare (Vooral de knappe Face, uiteraard) cast! What do I need more?

En ja, ik geef het toe: Ik ging alleen om Bradley Cooper te checken, want het feit dat ik jaren geleden met mijn pa de serie (mee)keek deed me niet meer veel. En ja, vanaf nu ben ik er zeker van: Het is niet alleen een cutey, maar ook nog een gevatte, overtuigende acteur. Leuk om Face te zien als iemand die meer kan dan alleen mooie vrouwtjes versieren. (Damn Jessica Biel!) De grote verrassing was echter Sharlto Copley. Ik moet bekennen dat ik mijn twijfels bij hem had. Mijn eerste reactie was dan ook: Sharlto wie? Copley? Wie is dát? Misschien is het maar beter ook dat ik hem niet kende, want ik ben erg onder de indruk. Jim Carrey, screw you! Copley in de huid van Murdock blijkt een briljante casting. ''You spin me right round baby, right round.. '' En zelfs met een pot blauwe verf weet hij een grote lach op je gezicht te brengen. Om nog maar te zwijgen over de scène op het vliegveld.. "Do you speak Swahili?". "Yeah, don't you?" De interactie tussen B.A. en Murdock was schitterend, iets wat ik me niet meer goed kon herinneren uit de serie maar in deze film absoluut goed zichtbaar was. Bij Quinton 'Rampage' Jackson had ik dezelfde reactie als bij Copley: Kennen we hem? Ik vond hem een betere B.A. dan ik gedacht had. De ''echte'' B.A. kan ik niet meer luchten of zien na de vele reclamefilmpjes waar hij zich voor geleend heeft, daarom was deze vent een fijne verandering. Niet alleen een krachtpatser die behangen is met gouden kettingen, maar dit karakter kreeg filosofische diepgang. Dat gezeur over zijn acteerprestaties neem ik maar met een korrel zout, want laten we nou niet doen alsof Mr. T. wél kon acteren. Hij wist zich prima staande te houden te midden van zijn ervaren collega's. ''He looks like a banana!'' Zelfs Liam Neeson stoorde me niet. Hij is een tikkeltje serieuzer dan wat we gewend zijn van een Hannibal maar dat is absoluut geen negatief punt. Over deze castleden hoor je mij dan ook niet klagen. Het enthousiasme spat er van af en ze slagen er in om dit op de kijker over te brengen.

Het enige minpunt vond ik -sorry heren- Jessica Biel. Waarom krijgt zij deze rol? Puur vanwege het feit dat het een mooie vrouw is? Zo lopen er wel meer rond. Ik vond haar allesbehalve geloofwaardig als bikkelharde ''Captain''. Hoe sexy ik haar normaal gesproken ook vind, deze rol heeft meer nodig dan alleen mooi zijn.

Natuurlijk zijn er een aantal situaties waar je de knop moet omzetten naar ''verstand op nul'', denk aan de scène waar het Duitse vrouwtje brood aan het snijden is en haar man in het vissersbootje vissen aan het vermoorden is met bommetjes, maar dit is juist waarom de film zo leuk is. De belachelijkheid maakt het enorm grappig.

De stijl van de film is prima, lekker vlot. Terwijl de kijker enerzijds uitleg krijgt betreft de voorbereiding van een volgende missie, krijg je tegelijkertijd flashforwards te zien waardoor de film fijn wegkijkt en je als kijker niet het gevoel hebt dat je naar ''hetzelfde'' zit te kijken.

Ik kan er niks anders van maken: Deze cast van het A-Team is voor mij het 'echte' A-Team geworden. Na het kijken van deze remake ben ik de originele acteurs al vergeten, en dat is een positief teken. Carnahan heeft erg goed werk geleverd. Zijn regie, de stijl die hij hanteert, de zorgvuldig gekozen actiescènes en de mooie beelden maken dit voor mij een topwerkje.

Ik twijfel tussen een 4.0* en 4,5*, maar omdat ik zo'n heerlijke avond heb gehad en me ontzettend vermaakt heb met deze film (sinds tijden weer een film waar ik écht enthousiast over ben) krijgt hij gewoon een 4.5*! Zo dan!

Middelmatige film. Heb betere films van Brittany Murphy gezien, mag zij rusten in vrede, en haar looks hier waren inderdaad anders dan ik van haar gewend was. Ik vond haar een hele mooie actrice, maar zo te zien had ze toch wat 'plastische veranderingen' ondergaan. Toch zag je aan haar ogen en haar wallen dat ze niet goed in haar vel zat. Maargoed, het uiterlijk van Brittany bespreken heeft verder weinig zin en is ook niet heel respectvol, dus laat ik maar over gaan naar haar acteerprestaties. Inderdaad niet heel overtuigend, iets wat bij deze rol toch wel een must is.

Het verhaal herinnerde me aan een film die ik nog niet zo lang geleden heb gezien, soortgelijk verhaal maar kon de naam er maar niet bij verzinnen, iets wat irritant begon te worden tijdens het kijken van de film.

Ik weet niet goed wat ik met deze film aanmoet. De 90 minuten vlogen weliswaar voorbij, maar heb ik me echt vermaakt? Niet echt. Ik kon niet optimaal genieten van het acteerwerk, niet van de sfeer en ook niet van de 'spannende' gebeurtenissen. Jammer.

Film nummer 3 van mijn 'inhaalslag marathon'. Gekozen voor een herziening van The Abandoned. Helaas was hij iets minder goed dan ik me herinnerde.

Er stond me bij dat 'The Abandoned' een spannende horrorfilm was waarbij ik regelmatig met grote ogen naar het beeld zat te kijken en ik van de ene verbazing in de andere viel. Deze keer was dat -uiteraard- wat minder het geval. Hoewel ik inhoudelijk niet veel meer wist over de film, was het gevoel dat ik er bij had de grootste aanleiding om te kijken of ik deze film na jaren nog steeds bijzonder vond. Het antwoord is nee.

Waar het aan ligt? Geen idee. Helaas vond ik het langdradig en een tikkeltje 'stoffig' op sommige momenten. De schrikmomenten waren redelijk maar wisten nergens écht te overtuigen. De sfeer, want ja, aan sfeer geen gebrek, was dan ook het sterkste punt aan de film, samen met het acteerwerk. Visueel zag het er ook wel aardig uit. Het kleurgebruik, de settings, de omgevingen.. het zorgt er allemaal voor dat het een mysterieus tintje krijgt.

Op een gegeven moment wordt het te druk, de chaos die ontstaat doet de film geen goed. Het is bovenal een dramafilm, met horror-achtige (Is dat überhaupt wel een woord? ) invloeden, want alleen 'horror' zou ik het niet willen noemen. Het is anderzijds wel verfrissend dat dit toch anders is dan je gewend bent wanneer je horror leest bij een film. Geen slashers, geen dolgedraaide serialkiller en geen jonge, blonde miepjes die als een kip zonder kop wat heen en weer rennen en veel met de goedgevulde inhoud van de bh die ze dragen pronken.

Toch ben ik minder enthousiast dan ik verwacht had. Is dit wellicht een film die de eerste keer veel indruk maakt, waardoor het tijdens de herziening lastig is om die eerste indruk te overtreffen? Of was ik er gewoon met te hoge verwachtingen ingestapt? Don't know...

Dus, weer twee uur van mijn tijd kwijt.

De A tot Z'tjes:

A (Amateur): je krijgt geen tijd om met je ogen te knipperen, zo vlug gaat het allemaal. Verhaal sprak me totaal niet aan. Voor zover je van een verhaal kunt spreken..

*Onvoldoende*

B (Badger): vervelend gefilmd, vervelende vent die Peter. Eerder lachwekkend dan eng. Wel erg slecht, als we hardop zitten te lachen. Of juist briljant, maar dan niet aan mij besteed.

*Onvoldoende*

C (Capital Punishment): iets beter, tikkeltje dichter bij de werkelijkheid. Ziet er ook vrij gruwelijk uit sommige momenten.

*Voldoende*

D (Deloused): WTF was dat. Ranzigheid. Heel apart, spreekt meteen aan. Niet omdat het zo geweldig is, maar omdat je geïntrigeerd zit te kijken. Hier krijg ik dus nachtmerries van. Regisseur is goed ziek.

*Goed*

E (Equilibrium): Deze regisseur moet direct een carrière switch maken. Aardappelen gaan sorteren ofzo.

*Onvoldoende*

F (Falling): zie commentaar bij E.

*Onvoldoende*

G (Grandad): geef die kleinzoon eens iets te eten. Mager scharminkel. Verhaal slaat werkelijk nergens op. Die penisgrap. Hadden ze niks beters kunnen verzinnen?

*Onvoldoende*

H (Head Games): Best cool gemaakt. Inhoudelijk bagger, visueel voldoende. Voorbij in een oogwenk, zonde.

*Onvoldoende*

I (Invincible): had potentie. De eerste minuut is best sfeervol. Iets beter dan de rest.

*Voldoende*

J (Jesus): Ook hier een stijgende lijn te zien. Komt al iets meer binnen. Had het hier iets moeilijker mee om naar te kijken, hoofdpersoon was iets "echter".

*Goed*

K (Knell): Spannend! Deze voelde ik onderhuids. Freaky shit.

*Goed*

L (Legacy): Mag ook door naar de aardappelen sorteer fabriek. Cameraman mag meteen mee.

*Onvoldoende*

M (Masticate): Bah. Gewoon bah. In alle opzichten.

*Onvoldoende*

N (Nexus): Gezellig dorpje. Visueel best oké, met name makers waren erg sfeervol. Heftig om te zien.

*Goed*

O (Ochlocracy): Zombies. Keul. Zit leuk in elkaar, grappig gemaakt. Best origineel.

*Voldoende*

P (P-P-P-P-scary): Verschrikkelijk. Welke randdebiel heeft dit verzonnen? Die moet zich gaan zitten schamen in een donker hoekje.

*Onvoldoende*

Q (Questionnaire): Apart verhaal. Best boeiend ook nog. Al is na die vorige bijna alles wel boeiend. Kudo's voor het redelijk originele idee.

*Voldoende*

R (Roulette): Duitsers. ONVOLDOENDE!! Nee, grapje. Maar toch wel.

*Onvoldoende*

S (Split): leuk, die splitscreens. Begint vrij menselijk, dan heb je al de helft gewonnen bij mij. Aardige dosis suspense, heftige beelden.

*Goed*

T (Torture Porn): Hahaha. Dude. Nee.

*Onvoldoende*

U (Utopia): Ik zie liever de Utopia van SBS 6, dat zegt genoeg.

*Onvoldoende*

V (Vacation): Oh god. That's sick. Verrekte cru.

*Goed*

W (Wish): Vreselijk. Dit is wel erg cheap gemaakt.

*Onvoldoende*

X (Xylophone): Bekende actrice (kom niet op haar naam, vreselijk irritant is zoiets) en behoorlijk ziek verhaal. Gruwelijk.

*Voldoende*

Y (Youth): Gekke Japanners weer. Hamburger was een dieptepuntje hoor.

*Onvoldoende*

Z (Zygote): WTF Is dat. Als zwangere vrouw vond ik dit schrikbarend. Ik kon er niet naar kijken zonder pijn in mijn buik te voelen en te kokhalzen. Oh hemel, de nachtmerries. Dit was echt ontzettend voor.

*Voldoende*

Een verzameling rotte eieren, waar als je goed kijkt toch nog een paar tussen zitten die niet van ellende groen uit zijn geslagen.

Aardig, maar niet meer dan dat.

Het begint vrij standaard en puberaal, de eerste helft zit er sowieso weinig vaart in het verhaal en wordt de tijd genomen om het personage van Lautner te leren kennen. De actie zit voornamelijk in de tweede helft van de film, wat ook wel logisch is.

Toch boeide het me allemaal niet echt veel, ik keek er naar, wou ook wel weten hoe het afliep maar echt nieuwsgierig was ik niet geworden. Het cliché badguy verhaaltje, het vluchten, het telkens ternauwernood ontsnappen.. We hebben het allemaal wel vaker gezien.

Het enige wat me verbaasde, ja sorry dames, is dat Lautner niet telkens zijn shirt uit trok. Jammer, heb het hem volgens mij niet 1 keer zien doen. Wel een hoog 'pretty boy' gehalte, al vond ik hem niet zo spectaculair. Lily daarentegen was veel mooier, wat een stuk.

Acteren van Lautner, tsja.. de hoofdrol. Hij doet het niet slecht, maar weet de film ook niet echt te dragen. Hij maakte niet echt iets bijzonders van zijn personage, had liever een ander soort acteur hiervoor gezien. De psycholoog vond ik wel weer een pluspunt.

Jammer van het einde, had graag gezien wie Martin was, maar begrijp waarom deze keuze is gemaakt.

Ach, al met al wel vermakelijk. Dankzij de prachtige Lily een voldoende.

Abeltje, haha! God, ik vond hem best een knap jochie vroeger, maar wel een beetje 'ordinair'

Heb laatst nog een stukje van deze film gezien op tv, het eerste wat ik dacht was: wát een onzin.. maar achteraf is dit wel dé kinderfilm die mij altijd het beste is bijgebleven en waarvan ik nog steeds dialogen kon naspreken alsof ik de film gisteren nog had bekeken.. Vooral Lambrechts vond ik een érg leuk personage. Met zijn mottenballen, haha!

Gewoon leuk voor kinderen, verder niet teveel over nadenken.

Jaren geleden heb ik het boek van Nick Hornby gelezen. Dit was verplichte kost voor het vak Engels, want ik moest er een werkstuk van maken. Het boek beviel prima. De fout die ik maakte, was om vlak na het lezen van het boek de film te gaan bekijken. Dit had ik niet moeten doen.

Mijn grootste irritatiepunt was Hugh Grant. Ik blijf het moeilijk vinden te begrijpen waarom veel mensen hem als held zien. Ik kan het gevoel van gladde Engelsman die met zijn oppervlakkigheid en akelig slome gezichtsuitdrukkingen niet van me afschudden. Zelfs de kleine Marcus (Nicholas Hoult) wist me allerminst te amuseren. Vreemd, ik ben dol op kinderen, maar dit jochie wist me op geen enkele manier te raken. In deze film dan.

De plank wordt compleet misgeslagen wanneer ze drama en komedie in één proberen over te laten lopen. Nee, dit is een film die ik snel wens te vergeten, want ik krijg nog steeds kippevel als ik dat gezicht van Hugh voor me zie.. en dat is niet positief!

Mooi.

Tim is geweldig. Een lieve, zachte, ietwat onhandige knul die geen beachboy verkiezing zal winnen maar die het hart op de juiste plaats heeft. Vanaf het eerste moment dat ik hem zag vond ik hem aandoenlijk, en dat doet de film veel goed. Eigenlijk kun je de film in twee delen splitsen: Tim en zijn familie en Tim met zijn liefje. Hoe mooi ik de romance tussen Tim en Mary ook vond, en hoe geweldig de chemie ook was, het meest ontroerend van de hele film waren de vader-zoon momenten.

Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik een papa's kindje ben. Ik denk dat dat ook één van de redenen is waarom ik regelmatig met een brok in mijn keel, of zelfs met tranen in de ogen zat te kijken. Aan het einde van de film hield ik het dan ook niet droog. De band tussen vader en zoon is simpel. Het is niet echt uitgediept, maar de liefde is voelbaar.

Deze film heeft geen ellenlange uitleg of voorgekauwde dialogen nodig. Ik vond het puur en echt overkomen. N.a.v. de trailer had ik hele andere verwachten. Ik was bang dat het een film zou worden waarbij de jongen constant heen en weer zou reizen in de tijd om het meisje te kunnen krijgen. Maar gelukkig, deze kant gaat het niet op. De onderlinge familiebanden zijn veel belangrijker, en dat is ook de kracht van deze film.

Genoten. Met betraande oogjes en rode wangetjes liep ik de zaal uit.

Ik was niet echt dolenthousiast, vond het maar matig. Zowel het acteerwerk als het verhaal wist me niet te boeien. Niet eens zozeer omdat er niet veel gebeurde, maar de sfeer wist mij niet te raken. Je merkt ook aan alles dat het lowbudget is, dat hoeft niet storend te zijn maar wanneer je al niet lekker in een film zit ga je er op letten, zeker wanneer bepaalde scènes zich te lang rekken. Nee, geen fan.

"Elk nadeel heb z'n voordeel."

© Johan Cruijff

Zo, en dat klopt zeg. Na een avond/nachtdienst zag ik er een tikkeltje tegenop om om 06.00 AM op te staan. Want, Eline staat gewoonlijk rond een uur of 07.30/08.00 op en dat 1,5 uur was toch wel een gemis. Vooral als je al niet bepaald het zonnetje in huis bent 's ochtends. Maar vanochtend was het anders. Eline heeft Film1 ontdekt! En een nieuwe wereld ging voor haar open.. Eerst nog een flink stuk 'Komt een vrouw bij de dokter' meegepikt, daar wordt je sowieso wel vakker van, en daarna deze film met de bijzonder knappe Jeffrey Dean Morgan. GOODMORNING WORLD! LET THE SUN SHINE! (Nouja, dat laatste lijkt me sterk vandaag, maar, Jeffrey weet mij in elk geval een warm gevoel te geven.) Niet dat de film nou zo geweldig was, het is niets minder dan een clichématige romcom, maar je door de ochtend worstelen onder het genot van een film (Lees: Jeffrey) is altijd lekker.

Emma Lloyd is eigenlijk een heel vervelend mens als hopeloos verloren en betweterige liefdesdokter. Nu heb ik sinds de Kill Bill films al geen hoge pet van haar op, maar van alle vrouwen zetten ze juist haar in de hoofdrol. En dan ook nog dit personage. Jammer. Toegegeven: het idee van de film is leuk. Maar al snel merk je dat de film eigenlijk helemaal niet zo bijzonder is. Waar is de romantiek? Waar zijn de grappen? En chemie was ook ver te zoeken. Waarom vechten deze twee, niet onaantrekkelijke kerels, op een irritant en nerveus mens als Emma? Colin Firth mag ook eens een andere weg inslaan, deze rollen kennen we ondertussen wel.

Ach, wat kan ik er verder over zeggen.. Ik denk dat ik met het nieuw ontdekte Film1 speeltje (Ja, ik loop altijd wat achter met dit soort dingen) de ochtend verder doorbreng, en op zoek ga naar een leuke rebound van deze film.

Ik ben dól op films over kinderen. Van kleuters tot deze 'achtste groepers', ik vind het schitterend om er naar te kijken. Echt mijn passie. Ik ben bewust zonder al teveel voorkennis deze film in gegaan. Ik wist dat het ging over een meisje dat leukemie had, maar verder wist ik niks. Ik hoopte dat dit een ervaring zou worden die me nog lang bij zou blijven.

Ik had even een 'OH NEE HE' gevoel toen ik Nils Verkooijen zag, ik herkende hem meteen als dat vervelende joch uit Dik Trom. En toen keek ik nog eens goed, zag ik nog een meisje staan dat in Dik Trom speelde. (Elise, het meisje met de buitenbeugel.) And guess what! De lerares... ook uit Dik Trom! Reünie daar ofzo? Dit zorgde voor een paar bekende gezichten in de film.

Vanaf het moment dat de symptomen zichtbaar worden hangt er een hele nare, zielige sfeer. Je leeft al snel mee met het jonge, levenslustige meisje. Het hele ziekenhuis gebeuren vond ik mooi, maar ook triest om te volgen. Akkie haar band met Afida (Dorothea uit GTST, wat een lieverd) vond ik puur en oprecht overkomen.

Ik vond het mooi. Het verhaal raakte me, maar de échte emotie bleef uit. Ik had verwacht dat er wat tranen zouden vloeien, maar dit gebeurde niet. Hoewel ik het allemaal heel erg vond voor haar, vond ik het soms ook aan de vlakte blijven.

Ik hoopte te zien wat het met haar en het gezin deed, maar de vader was bijvoorbeeld amper is beeld. Nu draaide het niet niet om, maar toch, wanneer een kind leukemie krijgt hoort dit er toch wel bij, ookal zou het maar kort in beeld worden gebracht. Maar enfin, ik realiseer me dat dit een film (voornamelijk) is die voor de doelgroep gemaakt is en dat daarom de nadruk meer ligt op de vriendschappen/verliefdheden, het voetbaltoernooi en Akkie als ziek meisje.

Akkie speelde voortreffelijk, en zelfs Nils, waar ik in het begin niet blij mee was, kon ik al snel begrijpen en waarderen. Mijn antipathie tegen hem verdween als sneeuw voor de zon.

Het einde was, ondanks de voorspelbaarheid, erg mooi. Ja, deze film blijft nog wel even hangen.

Ik heb 'm een jaar of 2 geleden bij een videotheek gekocht, lag in zo'n rommelbak voor een eurootje of 3.

Het was leuk om na jaren weer eens The Addams Family te zien. Vroeger keer ik het altijd op TV en dit was een serie die me mee wist te slepen. De personages zijn allemaal op hun eigen manier ontzettend leuk, en er is ook niks of niemand wat buiten de boot valt. Wil je een avondje entertainment, dan is deze film een aanrader. Zeker als je net zoals ik een trouwe kijker van de serie was.

Positief verrast.

De jonge cast is zeer overtuigend, het verhaal steekt goed in elkaar en hoewel je de personages niet echt buiten het ziekenhuis leert kennen, is dit nergens storend. De chemie tussen Tom en Xavier is duidelijk voelbaar en al snel leef je met ze mee, zonder dat je gemaakt sentiment door je strot gedouwd krijgt. Hoe de jongens met hun ziekte omgaan is dan ook erg mooi in beeld gebracht.

Voor de meeste mensen valt het niet te beseffen, hoe zou je omgaan met het feit dat je niet oud gaat worden? Ga je bij de pakken neerzitten, kruip je in een hoekje weg en wacht je op het moment dat het zal gebeuren? Of haal je alles uit het leven wat mogelijk is?

De humor in deze film is flink aanwezig, zelfspot en cynisme zijn meerdere malen aan de orde. Dit zorgt er voor dat het toch al zware thema luchtig blijft.

De in quarantaine geplaatste Eline (leuk om die naam eens in een film te horen, heb ik nog niet eerder gezien, geloof ik) zorgt ook voor een komische noot en de relatie tussen haar en Tom is aandoenlijk, maar met vlagen ook hard om te zien.

Het enige waar ik tegenaan liep, was de relatie tussen Tom en zijn ouders. Voor mijn gevoel iets teveel conflicten en dat haalt de vaart uit de film.

Al met al een zeer degelijke film, leerzaam, een eye-opener en een prent die zowel de zonnige als de duistere kanten van het leven laat zien. Mooi.

Nee, dit was werkelijk niks. Ik heb sowieso al niet veel met Georgina (Sorry fanboys!) en ook in deze film kon ik helemaal niks met haar. Ze heeft iets wat me al heel snel (na een paar seconden al) irritant. Hoewel ik moet zeggen dat ze in de tv serie 'Van God Los' me voor het eerst wél wist te raken, dus ze boekt progressie. Daar is ze vast heel blij mee.

Maar nee, zelfs Georgina had de film niet kunnen redden, want het is gewoon bar slecht. Het script, het acteerwerk, de actie. Het wist me allemaal niet te bekoren.

Tsja, Eisenberg en Stewart. Ik heb met beide niets. Is dat een reden om de film links te laten liggen? Nee, voor mij niet. Gelukkig heb ik me minder aan ze gestoord dan verwacht, met name Stewart viel mee. Voor de rol van James had ik persoonlijk liever Michael Cera gezien, maar ik heb het niet voor het zeggen. Ryan Reynolds deed het aardig, maar het meest enthousiast was ik over Margarita Levieva, best een stoot zeg. Het acteerwerk voelt 'echt' aan, nergens geforceerd of ongeloofwaardig. Fijn.

Pluspunt van de film vind ik dat het echt aanvoelde als 1987. Vaak moet het de jaren '80 voorstellen maar zie je zoveel fouten of missers waardoor het al niet meer geloofwaardig is. Bij Adventureland is dit niet het geval. Ook de soundtrack is prima in orde.

Voor een romantische komedie vond ik zelf de balans tussen romantiek en humor een beetje uit het zicht verloren, het leunt voor mij dan ook voornamelijk op het romantische aspect, maar dat is niet storend.

Best aardig, ik ben niet teleurgesteld geworden.

Duizend bommen en granaten.

Daar zat ik dan. Zaterdagmiddag, in een vrij volle zaal met bijna uitsluitend kleine, drukke jongetjes. Ik was allang blij dat het niet 'Bennie Stout' was geworden maar dat het jongetje van mijn werk liever naar Kuifje ging, want dat was, ik citeer: 'Een hele coole jongensfilm'.

Vroeger, toen ik nog een klein Elineke was, vond ik Kuifje geweldig. Ik kon zijn naam nooit uitspreken, zei altijd 'Kuivsje'. Tegenwoordig lukt me dat gelukkig wel.

Ik vond de film vanaf het begin al leuk. Het zat zich in de kleine dingetjes. Bijvoorbeeld die grote hond die helemaal onderdanig werd van het kleine witte pluizenbolletje. God, wat vind ik dat een schattig ding zeg. Ook omdat ik door hem natuurlijk telkens aan mijn eigen gekke hondje moest denken.

Op visueel gebied is het natuurlijk ook prachtig te noemen. De regenachtige straatjes, de personages, het appartement van Kuifje, de actiescenes, de woestijn.. Alles is tot in detail verzorgd. Het was zelfs zo leuk, dat ik zelfs toen ik ontzettend moest plassen niet wou gaan. En dat voor een film waarvan ik riep dat ik wel zou wachten op de DVD release. Nooit gedacht dat ik 'm zo leuk zou gaan vinden, ookal was hij in het Vlaams.

''Ik ken deze wateren beter dan de wratten op het gezicht van mijn moeder.''

Jansen en Jansen zijn ook schitterend.

''Het is een kleptomaan!''

- ''Hij is bang voor open ruimtes! Daarom bewaard hij zijn portemonnee's binnen.''

De eerste helft was beter dan de tweede helft, en de speelduur was net iets te lang, maar verder een leuke film voor jong en oud.

Ik heb deze film een aantal jaren geleden gezien met mijn toenmalige klas (10-11 jarigen) die allemaal razend enthousiast waren om deze film te zien.

''Afblijven'' is een fijne maar weinig verrassende jeugdfilm en natuurlijk is het thema zeer eigentijds. De meeste mensen van deze doelgroep hebben de boeken dan ook verslonden, en zijn zeer benieuwd naar de verfilming.

Het is allemaal zo erg nog niet. Natuurlijk zit er wel iets herkenbaars in voor iedereen, het is leuk gebracht en vertolkt door de jonge acteurs en actrices, maar een hoogvlieger is het niet. Mag je ook niet verwachten van een film als deze, wat al zo vaak uitgekauwd is geworden dat we er langzaamaan een béétje moe van worden als volwassenen, maar in het achterhoofd houdend dat ik de doelgroep -niet meer- ben, is het toch een voldoende waard.

Zulke lage verwachtingen, maar zo positief verrast.

Wat een chemie tussen de hoofdrolspelers. Puur acteerwerk, heel naturel, wat een verademing. Nergens ongeloofwaardig en ze namen de kijker mee in het verhaal en alle zieke gebeurtenissen. Toen ik alle symptomen op een rijtje had gezet viel het kwartje wat er aan de hand was met Derek.

De film kent zeker zijn ranzige momenten. De scène met het varkentje ging me door merg en been. Kan ik lastig tegen. De aftakeling van Derek kreeg ik nog wel gehandeld, was ook erg goed in beeld gebracht. De opbouw is prima, er wordt tijd genomen om het verhaal te vertellen, maar nergens langdradig of saai.

De scène na de bloedbank/ambulancetrip was creepy, de aanval van Derek en zijn transformatie was buitengewoon eng. Daarna ging het allemaal erg vlot, het tempo zat er toen goed in en er gebeurden dingen die ik niet had verwacht. Voorspelbaar vond ik het absoluut niet.

Het zag er allemaal erg goed uit, de locaties waren perfect (dat gebouw met die graffiti, wauw) en de special effects waren dik in orde. Het is echt vet gemaakt, de actie momenten waren best indrukwekkend. Niet verwacht.

Van begin tot einde boeiend, echt een van de betere found footagefilms die ik gezien heb. Het camerawerk heeft geen minuut gestoord, chapeau.

Gaap.

Mijn hemel, zelfs op de poster trekt dat kind een geslagen honden gezicht, alsof 100 minuten kijken naar zo'n gezichtsuitdrukking niet erg genoeg was.

Niet wat ik verwacht had. Zie papa Will wel graag spelen, dus had niet verwacht dat het zo'n snoozefest zou worden, maar helaas dus wel. Het verhaal had potentie, maar de uitwerking.. een kwartier voor de aftiteling vielen mijn ogen dicht en had ik -achteraf teruggekeken- niks gemist wat de film nog had kunnen redden.

Het geforceerde vader zoon verhaal sprak me niet aan en in tegenstelling tot The Karate Kid werkte Jaden me op mijn zenuwen. Het gebrek aan emotie maakt hem ongeloofwaardig en hij was niet geschikt voor een rol als deze. De spanning ontbreekt ook volledig, waardoor de kijker nog verder weg komt te staan en volledig de binding met de personages verliest.

Heel anders dan verwacht, wel vermakelijk.

Film zit best goed in elkaar. Prettige opbouw, boeiend en soms zelf spannend en het acteerwerk kan er mee door. De Harry Potter en Glee sterretjes pik je er wel direct tussenuit. De switch tussen het klaslokaal en de bunker is gelukkig goed in balans, het is niet zo dat het één meer aandacht krijgt dan het ander. Fijne wisselwerking daartussen. Hoewel je op een gegeven moment wel door hebt hoe de vork in de steel zit en je eigenlijk al hardop kunt benoemen wat er gaat gebeuren blijft het best leuk om te zien. Naar het einde toe neemt het helaas wel dramatische wendingen aan waardoor het begint te ontsporen. Voor mij was dat vooral storend omdat ik dat blonde grietje zeer vervelend vond, en de leerkracht eveneens.

Desalniettemin leuk om eens gezien te hebben. Best een fris concept, maar helaas werd er niet het maximale uitgehaald.

Het had leuk kunnen zijn, maar voor mij werkte het niet. Op zich heeft After.Life een interessant gegeven. De kijker mag uitvogelen of Anna echt dood is, of dat ze toch nog leeft. In plaats van spannend te worden, is het juist een tikkeltje vervelend zo nu en dan. Aan filosofie geen gebrek, maar zelfs dit kan de film niet redden.

Liam Neeson zet een redelijke rol neer, maar voor mij bleef hij net wat te vaag. Ik hou er niet van om direct alles voorgeschoteld te krijgen, maar telkens schommelen tussen wel waar-niet waar, is ook vervelend.

Nee, niks voor mij. Dat gemekker de hele tijd van dat depressieve, halfnaakte mens. Yawn.

‘Did you know that scars are the roadmap to the soul? ‘

Wat krijg je als je Kevin Bacon, Julie Delpy, Brendan Fraser, Andy Garcia, Sarah Michelle Gellar, Clark Gregg, Emile Hirsch, Forest Whitaker, Kelly Hu in één film stopt? Een sterrencast! Dat klinkt imposant toch? Nou, dat valt reuze mee.

Het is een interessant gegeven: vier personen die elk een emotie vertegenwoordigen. Het was de bedoeling dat elk personage en hun verhalen, je uiteindelijk een belangrijke levensles zouden leren. Nou, die zal ik wel gemist hebben dan, want het boeide me allemaal niet veel. Dit komt voornamelijk omdat ik het script magertjes vond en amper empathie of binding voelde voor en met de personages. Hoewel er een flinke portie drama in wordt gegooid is dit eerder vervelend dan meeslepend. Het voelt allemaal erg gemaakt. De speelduur is dan wél weer prettig. Had ook niet veel langer hoeven duren. Helaas wel een flinke anti-climax.

Begon best leuk, maar kakte daarna flink in. Gemiste kans, het ziet er allemaal best leuk uit, nu nog een goed geschreven verhaal, boeiende dialogen en interessante, uitgediepte personages.

‘I always wondered, when a butterfly leaves the safety of its cocoon, does it realize how beautiful it has become? Or does it still just see itself as a caterpillar?‘

Zucht. Vrijwel alle stereotype personages die je kunt bedenken waren aanwezig, de enige die nog ontbrak was een hoogzwangere vrouw, dan was het 'feest' compleet. Tsja, rip-off is het goede woord. Weinig origineel, geen spanningsopbouw en personages die je het liefst hoogstpersoonlijk het vliegtuig uittrapt. Zonder parachute, uiteraard.

Who dunnit? I dont care. Ookal beuken ze elkaar over elke vliegtuigstoel heen, het kon me niet interessant. De uiteindelijke ontknoping vond ik ook ontzettend lame, evenals dat einde. Dude, seriously?

Nee, een van de minste vliegtuigfilms die ik ooit gezien heb.

Lol, deze film was zo weird. Gisteren gezien en ik wist serieus niet of ik moest lachen of huilen. Dat stemmetje van die Indiër, oh God, dat was irritant zeg.

Het verhaal begon best leuk, al snel kregen we allebei het gevoel dat we in een aflevering Goosebumps terecht waren gekomen, vooral door de openingsscène. Dit veranderde al vrij snel, we zaten in een vrij clichematig horrorverhaaltje zonder al teveel verrassingen.

De manier van filmen is niet al te prettig, soms zijn de shots te vaag en te donker waardoor je weinig kunt zien, en op een gegeven moment zal het je ook een worst wezen zolang ze maar dood gaan.

Ach ja, snel vergeten dit onzinwerkje.

Tja. Ik had blijkbaar iets heel anders verwacht. Mede door de volgende zin in het plot:

'' Sullivan besluit Cross een dodelijke boodschap te sturen door diens vrouw in koele bloede te vermoorden. ''

Dit gebeurde pas na welgeteld 55 minuten. Daardoor trok het eerste uur zich heel erg lang en was er, mijn inziens, weinig spanning. Fox blijf ik zien als Jack van 'Lost', beetje lastig om hem los te koppelen van dat personage. Perry stelde me eigenlijk een beetje teleur, ik miste een bepaalde overgave bij hem, iets wat hem 'echt' maakte. Ik voelde geen binding met zijn personage. Misschien ook omdat ik Freeman erg gemist heb. Hij zou er met kop en schouders bovenuit hebben gestoken.

De meeste actiemomenten werden in het laatste half uur gepropt wat het nogal chaotisch maakt, na die trage aanloop. Verder een behoorlijk cliché verhaaltje dan aan een zijden draadje hangt.

Kudo's voor Fox, die aardig overtuigend was.

Vrouwen die er uit zien als strippers vind ik geen probleem hoor, zeker niet wanneer ze nog knap zijn ook...

Maar nee, acteren kunnen ze natuurlijk niet. Tenminste, ze krijgen er ook niet heel erg de kans voor in een film als deze.

De manier van filmen was iets waar ik aan moest wennen, soms kreeg ik het gevoel dat mijn lenzen vies waren maar dat bleek dus de film zelf te zijn. Wazig, vaag. De kills zijn werkelijk tenenkrommend, maar stiekem zat ik toch met een lachje te kijken en stiekem te grinniken over hoeveel shit deze film toch over zich heen moet krijgen van mensen die het een gedrocht vinden. Ik zal nooit beweren dat dit een goede, leuke of interessante film is, zelfs niet voor de liefhebbers, maar voor mij had het iets genietbaars. Het enige wat me opviel is dat het voelde alsof ik pas 3 kwartiertjes aan het kijken was, toen de aftiteling in beeld verscheen. De tijd vloog om, terwijl er eigenlijk helemaal niet veel gebeurde.

Het is precies wat Jeroen zegt, als je direct al weet dat je dit waardeloos gaat vinden, bespaar je de 1,5 uur dan en kijk iets anders.

Eerste wat ik dacht was: wat een saaie, opgedroogde muts, die Alice. Absoluut geen leuk meisje om naar te kijken. Laat staan 108 minuten.

Het ziet er allemaal mooie en sfeervol uit.. visueel is het natuurlijk een plaatje, maar qua verhaal is het niet veel soeps. Misschien komt het omdat ik nooit echt een fan ben geweest van Alice in Wonderland.

De stemacteurs waren inderdaad leuk. '' Hoorde ik daar nou professor Snape? '' maar daar hield het qua verrassingen ook op.

Zelfs Johnny Depp wist me niet te bekoren. Met de ogen dicht wel, zodat ik zijn schattige stem kon horen.. maar ik vond het niet om aan te zien. Veel te overdreven allemaal, nog my cup of tea.

Kun je natuurlijk op voorhand al verwachten, maar ik wou toch wel eens weten wat al die heisa rondom deze film nou was.

Conclusie: Als ik hem niet gekeken had, had ik niks gemist.

Zoals Theunissen zegt: een prachtig spektakel voor kinderen, maar voor grote mensen iets minder.

Nou, als je brak bent van een te kort nachtje, is dit wel een goede film om vanuit bed te kijken. Het is in ieder geval vermakelijk genoeg om wakker te blijven. Niet altijd even overtuigend, de humor is vaak te kinderlijk (maargoed, wat verwacht je?) maar de jonge acteurs doen het zeker niet slecht. De aliens zorgden wel voor vrij grappige situaties, al duurden sommigen net iets te lang.

Het kleine meiske was wel super schattig, wat een popje. Tisdale blijf ik altijd zien als dat miepje van High School Musical, maar ook zij deed het wel aardig.

Middelmatig.

Sandra Bullock is een mooie vrouw. Ik zie haar films graag, ookal speelt ze in ‘All about Steve’ een personage dat we al in honderd andere films hebben gezien. En jesus, wat een vervelend personage speelt ze. Bij de vrachtwagenscène met Norman, vrij in het begin van de film, zou je al bijna hopen dat er een of andere horrortwist in kwam, maar helaas.

Enkele herkenbare je-ouders-irriteren-je situaties. De frustratie is van haar gezicht te lezen wanneer haar ouders haar op haar lip zitten.

En dan hebben we Steve. And indeed, it’s all about Steve. For me it is. Ik vind Bradley Cooper geweldig. Heerlijk lichaam, goeie kop, schitterende lach en hij kan nog leuk acteren ook.

Over de acteurs ben ik normaal gesproken ook enthousiast. Maar niet in deze film. Het verhaal is te mager, de grappen net niet leuk genoeg en ondanks dat het vrij onderhoudend is, stijgt het nergens boven de middelmaat uit. We hebben het in ieder geval tot de aftiteling gered.

Typische RTL 4 film.

Trieste dialogen, voorspelbaarheid, weinig spanning. Hier en daar proberen ze het sentimenteel te maken, daar gebruiken ze Dylan voor.

De huwelijksproblemen zijn totaal niet boeiend. Komt ook omdat je gewoon geen sympathie kunt opwekken voor de vaker. Eigenlijk ook niet voor de moeder, maar zij is zo'n mooie verschijning dat het wel fijn is om naar haar te kijken. Zolang ze zwijgt.

De eerste 'kennismaking' met de clown was best goed in beeld gebracht. Mysterieus, er werd niet teveel weggegeven. De momenten dat hij bij Dylan op de slaapkamer zit zijn het sterkst. Verder is het niet veel soeps, jammer genoeg. Het heeft de neiging komisch te worden in plaats van creepy.

Het eerste uur gebeurde er vrij weinig. Je ziet vader wel afzakken (door de drugs e.d.) en daar komt dan de 'psychologische twist' om de hoek, maar deze zag je ook aankomen. Geen kills, bloed of gore in deze film. Nee, voor een slasher zit je bij deze film verkeerd. Dat was ook wat ik verwacht had, maar je krijgt het verhaal te zien van een man die doordraait en welke impact dat heeft. Boo-hoo.

De laatste tien minuten zijn pas interessant, maar dan heb je al meer dan een uur naar een grauw, sfeerloos geheel zitten kijken.

Och, waarschijnlijk begrijp ik het gewoon niet. Of wil ik het niet begrijpen. Ik had aardige kritieken gelezen over deze film maar ik snap de lovende woorden niet. Ik heb het in ieder geval niet zo ervaren. Jammer.