About Time (2013)

About time sluit wel wat aan bij de topper Groundhog Day (Film, 1993). Iets minder kolderiek weliswaar, maar wel één waarbij ook (die typische Britse) humor aanwezig is en het romantische gedeelte ook de nodige aandacht krijgt. Geen romcom pur sang, daarvoor is hij toch te serieus en biedt het verhaal voldoende draagkracht. Er zijn ook wel duidelijke boodschappen te trekken uit het plot waardoor de film toch een zeker niveau behaalt.

Zeker genoten van deze film. Prima rol overigens van in de eerste plaats Domhnall Gleeson die als onervaren kluns zijn grote liefde tracht te vinden. De film verveelt niet en heeft wel een aantal mooie scènes. Schattige en luchtige film die de aandacht blijft behouden, mede door het goede acteerwerk en de chemie onderling.

Interessante moraal om het leven te nemen zoals het is, en waarbij tegenslagen nu eenmaal bij het leven horen. Blijkbaar ook van de makers van Notting Hill en Love actually, awel ja, daar heeft het wel wat van weg. En ook de time trival is hier een fijne bijkomende factor (waar je je niet te veel moet indiepen wat kan en niet kan).

Negatieve vooroordelen door de poster die me aan als The Notebook doet denken, en door de sf-insteek die zelden m'n ding is; maar: heel aangename verrassing !

Het tijdreizen is weinig meer dan een aanzet tot een aantal grappige scenes, en zowel de humor als de acteurs doen het prima.

Jammer dat het tweede deel van de film eerder richting drama gaat. De 'moraal van het verhaal' was hier totaal overbodig, en houdt About Time toch weg uit m'n persoonlijke top 100.

Tim [Domhnall Gleeson] is net 21 geworden en krijgt van zijn vader [Bill Nighy], een rentenierende voormalige Universiteitsprofessor, te horen dat hij vanaf nu beschikt over de mogelijkheid om te reizen in de tijd, met de beperking dat hij dat alleen kan doen binnen zijn eigen leven en dat hij niet in de toekomst kan reizen. Tim ziet zijn kans schoon om gemaakte fouten recht te zetten of gemiste kansen alsnog te grijpen, maar leert dat hij daarmee nog steeds niet zijn eigen lot kan bepalen. Curtis bevolkt de film met de excentrieke, kleurrijke personages die je van hem verwacht en McAdams is ronduit charmant als Tims grote liefde. Het niet onaardige basisidee is echter wat mager uitgewerkt waardoor de samenhang lijkt te ontbreken. Tom Hollander is vermakelijk als de extreme brompot bij wie Tim een kamer in Londen huurt en er zijn amusante, zelfspottende cameo’s van Richard Griffith en Richard E. Grant. In één van haar eerste substantiële filmrollen is Margot Robbie te zien als Tims aantrekkelijke nicht.

één van de beste films die ik in jaren heb gezien. Als je goed gaat nadenken over dat tijdreizen kun je jezelf wat vragen stellen, maar wat geeft het als het verhaal eromheen goed in elkaar zit.

Deze film vloog in het laatste kwartier helaas uit de bocht doordat de schrijver/regisseur er iets te veel melodrama in stopte.

Wat een heerlijke film.

In het begin denk je een romcom te kijken, maar halverwege draait het geheel om naar een soort van meeslepend drama.

De band van een jongen met z'n vriendin (het wel of niet lukken van de vonk die overslaat) en de band met z'n vader.

Het geheim dat ze beiden delen.

Ergens in John Milton zit toch een softie die een zwak heeft voor Richard Curtis films. Ook deze raakt ondanks dat ik er prima kritiek op zou kunnen geven, alsnog de juiste snaar. Spijtig dat hij hierna geen speelfilm meer gemaakt heeft.

-Richard Curtis: 'About Time will probably be the last film I direct' | The Guardian - 2013

-Richard Curtis will not be writing any more films - 2023

Goede cast, goede soundtrack, deze. Maar met bovenstaande in ogenschouw heb ik alleen The Boat that Rocked nog voor de boeg, en dat was het dan. Al kan ik van zijn schrijfwerk natuurlijk nog wel het een en ander (her)zien. Ik zie net dat hij ook Blackadder gedaan heeft. Briljant.

3,8*

IJzersterke film! Het is een zeer geslaagde combi van romantiek (zonder poezelig te worden), drama (zonder zwaar te worden) en droge, britse humor (geen onderbroeken lol). De term 'Romcom' zou de film onrecht doen: het overstijgt dit niveau op alle fronten maar het is luchtiger dan een gemiddeld melo-drama.

Uitstekend acteerwerk van de volledige cast, maar met een speciaal compliment voor de twee jonge hoofdrolspelers. De bonus hier is de chemie tussen de hoofdrolspelers en misschien wel de chemie tussen de volledige cast. Het komt authentiek over, je gelooft het en je leeft mee. Ze doen dit alles ondersteund met een briljant script. Het concept van het tijdreizen klopt hier en daar niet helemaal, maar dat stoort niet. De soundtrack is ook spot on. De karakters maken vloeiende en geloofwaardige ontwikkelingen door en het is eenvoudig om je ermee te identificeren en in te leven of mee te leven.

Ik kan er eigenlijk maar weinig op aanmerken. Ja, het einde is misschien wat moralistisch en zoet, maar ik denk dat het voor vele onder ons een (bekende) levensles die het waard is om af en toe herhaald te worden. Voor mij is deze film de verassing van de afgelopen maanden. 4.5 sterren!

Aardige film die lekker wegkijkt zonder sf effecten. De boodschap ligt er wel wat dik bovenop maar goed.

Fijne luchtige film, alleen ik voelde de chemie tussen Domhnall Gleeson en Rachel McAdams niet zo. Ergens leek het gewoon niet zon geschikte match voor onze hoofdpersonage.

Domhnall Gleeson vertolkt de rol van de 21-jarige Tim, die over een bijzondere gave beschikt. Zo is hij in staat om naar het verleden terug te keren, en zijn klungelige levensstijl opnieuw vorm te geven. Al snel komt hij in contact met Mary. Een opvallend detail is dat de echte moeder van Gleeson eveneens Mary heet. In eerste instantie werd Zooey Deschanel gecast voor de rol van Mary, maar wegens planningsconflicten werd ze vervangen door Rachel McAdams. Voor McAdams was dit niet haar eerste film met een tijdreis-thema. Eerder was ze te zien in The Time Traveler's Wife en Midnight in Paris. Later was ze nog te zien in Doctor Strange. Tevens was dit de laatste film voor Richard Griffiths. In het verhaal heeft hij maar een kleine rol. De acteur overleed op 28 maart 2013 op 65-jarige leeftijd. Samen met Bill Nighy en Domhnall Gleeson was hij eveneens te zien in de “Harry Potter”-serie. Margot Robbie en Domhnall Gleeson werkten later nog samen in Goodbye Christopher Robin en Peter Rabbit. Voor Bill Nighy en Tom Hollander was dit hun derde project na Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest en Pirates of the Caribbean: At World's End. Vanessa Kirby en Harry Hadden-Paton werden later herenigt in de eerste twee seizoenen van The Crown. Ondanks dat de film zich in Engeland afspeelt, zijn de belangrijkste hoofdpersonages afkomstig uit Ierland, Canada en Australië. De Amerikaanse releasedatum vond plaats op 8 november. Voor regisseur Richard Curtis was dit een leuk verjaardagscadeau, omdat hij op deze dag in 1956 werd geboren. Zijn zoon speelt richting het einde de rol van de jonge Tim. De film verscheen onder de codenaam “Cupboard” in diverse theaters.

Met name in Zuid-Korea werd deze film lovend ontvangen. Ruim drie miljoen kijkers waren getuigen van een verrassingshit. Hoewel het niet direct mijn favoriete genre is, heeft deze film me goed weten te onderhouden. Het concept is misschien niet origineel, maar de dramatische wending richting het einde is meeslepend. Vooral de soundtrack is op dat moment zorgvuldig samengesteld. Zo horen we het aangrijpende “Into My Arms” van Nick Cave. Het nummer wat zijn vader als afscheidslied had uitgekozen. De humor vond ik niet altijd even geslaagd, maar gelukkig dreigt het ook niet saai te worden. De cast is goed samengesteld. Het einde bevat een leuke verwijzing naar Trash. Dit was de volgende film die o.a. door Richard Curtis werd geschreven. Filmliefhebbers zullen ook snel opmerken dat het citaat “You can’t kill Hitler or shag Helen of Troy” een verwijzing is naar de films Valkyrie en Troy. Wellicht heb ik het thema de laatste tijd iets te vaak gezien, en kwam ik vrij recent nog in aanraking met het matige 57 Seconds en 12 Dates of Christmas. Ik denk dat dit de belangrijkste reden is om vooralsnog niet hoger te stemmen. Mocht je een liefhebber zijn van Click en Groundhog Day, dan is deze film zeker het bekijken waard.

3,0 *

Tof.

Sympathieke romcom. Brits genoeg om ook écht sympathiek te zijn. Inhoudelijk zou ik niet té veel op zoek gaan naar logica, daar de film zijn eigen tijdreiswetten heeft. Wanneer het even vermoeiend dreigt te worden, lost het tempo dat ook weeral op. Verder een paar toffe typetjes waarbij die aimabele Bill Nighy toch weer de kroon spant. Dat is steeds weer een perfecte casting in dit soort film en voor dit soort rol.

Mijn vrouw moest bij haar zoveelste herziening de tranen de vrije loop laten. Zo ver is het bij mij geen seconde gekomen. Vind dit ook niet per se een tranentrekker, wel een sympathiek tussendoortje.

3