The Time Traveler's Wife (2009)

Heeeel goed filmke! Had geen verwachtingen, dus is dit super meegevallen

Ik had eigenlijk een boeiendere film verwacht maar achteraf was dit toch een tegenvallend flauw romantisch drama die moeilijk te doorgronden was. Het verhaal was opzicht best goed gevonden en visueel zag het er ook best fraai uit maar helaas kwam ik nooit in de ban van het verhaal. Dat kwam misschien ook omdat de doelgroep voor deze film vooral vrouwen is. De cast deed het overigens best goed en dan natuurlijk vooral beide hoofdrolspelers Eric Bana en de fraaie Rachel McAdams.

Een apart verhaal, mysterieus. Voor mij waarschijnlijk het enig romantisch drama waarbij ik elke minuut aan de buis gekluisterd zat omdat ik wilde weten hoe het verder zou gaan en hoe het nu precies zou verlopen. Het feit dat ik zo in de film kon opgaan zegt mij dat het acteerwerk prima was en de beelden en muziek vond ik ook mooi.
Het verhaal is prikkelend om over te filosoferen. De man kon als het ware tegelijk in heden, verleden en toekomst leven en dat is het overdenken waard.
Het zit ergens tussen 3.5* en 4* voor mij. Voordeel van de twijfel

Interessant concept, een romantische film met wat science fiction erin. Dat kan mij zeker wel bekoren. De uitwerking viel mij helaas wat tegen. Wat Henry zoal doet tijdens zijn tijdreizen wordt nauwelijks duidelijk gemaakt, en het einde waarin hij per ongeluk wordt doodgeschoten tijdens de jacht maakt dan ook nauwelijks indruk. Bovendien vind ik dat het door iedereen, inclusief de dokter, wel heel snel geaccepteerd wordt dat Henry tijdreiziger is en niet een psychiatrisch patiënt, en dat er verder heel weinig aan onderzoek en dergelijke gedaan wordt. Ook zien we niets van Henry's pogingen om het verleden te veranderen (hoewel hij dat naar eigen zeggen wel geprobeerd heeft). Het feit dat Henry zonder medeweten van zijn vrouw een vasectomie ondergaat vind ik dan wel weer een leuke wending, maar de 'ruzie' die erop volgt stelt niet zoveel voor.
Ik ben dus wat teleurgesteld in de uitwerking van het concept. Gelukkig maken de acteurs veel goed. Eric Bana en Rachel McAdams zijn goed op elkaar ingespeeld en vormen een geloofwaardig koppel. Daarom uiteindelijk nog 3,5 sterren.

Vermakelijke sfeerfilm met een uitstekende chemie binnen de cast. Ik moest er wel even 'inkomen', maar daarna bleef de film boeien tot het einde.

Mooie film. Erg goed gespeeld en een goede film neergezet.

Onzin, maar met in de hoofdrollen twee mooie mensen waar ik graag naar blijf kijken. Dus toch wel genoten.
 

Onwaarschijnlijk verhaal. Plaatjes zijn mooi, romantiek is erg RTL8.

Best fijn.

Op zich is het geen al te complex verhaal, maar de film maakt het zichzelf wat moeilijk door Bana er doorheen de tijd weinig anders te laten uitzien. Blijkbaar zorgen een stoppelbaardje en een half grijs haar ervoor dat je 10 jaar ouder bent, daarom moet je vooral tijdens het eerste half uur redelijk goed opletten.

Verder een typisch romantisch verhaaltje, maar wel fijn gebracht. Bana en McAdams vormen een leuk koppel, wat aardige plaatjes erbij en een verhaaltje dat alles klaarzet voor een licht-dramatisch einde met een zoete nasmaak. Op het randje van kitsch soms, maar wel erg kundig uitgewerkt, waardoor het nooit echt stoort.

Je kan je afvragen of de film het zichzelf niet wat moeilijk maakt, maar eigenlijk is het wel leuk om net die variatie in een verder nogal braaf genre als dit te krijgen. Best vermakelijk.

3.0*

Redelijke romantische film. Er wordt goed gespeeld en de boel is zeker intrigerend. Jammer genoeg is dat veruit het interessantste element van de film, het tijdreizen, zeer matig wordt gebracht. Zelden een tijdreisfilm met zoveel plot holes gezien. De toekomst kan blijkbaar niet veranderen, maar soms ook wel? Stel dat Eric Bana(na) zijn moeder invalide had geschopt in de metro, dan had zij toch moeilijk kunnen verongelukken terwijl ze auto reed? Voorbeeldje maar hoor.. Ik gebruik de uitdrukking niet vaak maar "verstand op nul" is bij deze film op z'n plaats.

Tijdloze liefde

The Time Traveler's Wife was een film die al erg lang op mijn verlanglijstje stond maar die ik eigenlijk maar zelden tegenkwam. Ooit eens gevonden op een rommelmarkt maar toen ging het om een gekopieerde DVD dus die natuurlijk laten liggen. Afgelopen zondag dan eindelijk toch eens op de kop kunnen tikken en gisteravond maar meteen opgezet, wat erg snel voor mijn doen is want mijn kijkachterstand is enorm waardoor het soms meer dan een jaar duurt eer ik een recent aangekochte film heb gekeken.

En het is een interessante zit geworden. De titel doet vermoeden dat het hier om een science-fiction verhaal zal gaan maar het tijdreizen op zich fungeert enkel en alleen als hindernis die de twee geliefden moeten overwinnen. Voor de rest dus op het eerste zicht een vrij standaard love story zoals we er al zoveel hebben gezien maar juist de toevoeging van tijdreizen maakt het interessant. Nu ben ik sowieso al een fan van alles wat daar mee heeft te maken maar Robert Schwentke weet het geheel geslaagd in beeld te brengen. Al had de aanduiding van de leeftijd van Henry wel wat beter gemogen want met uitzondering van een stoppelbaard en een paar grijze haren maakt hij geen enkele fysieke verandering door. Het is maar een kleine smet op een film die voor de rest visueel in elkaar zit. Zeker de scènes waar er gespeeld wordt met de verschillende tijdsperiodes in één beeld zijn erg geslaagd te noemen. Daar komt dan ook nog eens bij dat het romantiek gedeelte op zich mooi in elkaar zit. Het gevaar zit hem altijd in het feit dat dit wel eens erg klef kan gaan worden maar de climax voelt oprecht en ongeforceerd aan. Mooie symboliek ook dat hoewel Henry eigenlijk al lang dood is, zijn jongere versie nog altijd wel tevoorschijn kan komen in de levens van zijn familie. Toegegeven, voor heel de love story op poten te zetten moeten ze wel een groot deel van het klassieke tijdreizen op zich over boord gooien, ben nog geen enkele film/serie/boek tegen gekomen waarin twee incarnaties van dezelfde persoon elkaar zo vrijelijk mogen ontmoeten, maar in mijn opzicht is het dat waard.

Rachel McAdams, mij enkel bekend vanuit The Hot Chick maar dit doet ze goed. Moet toch eens hoognodig aan The Notebook beginnen want het schijnt dat ze daar nog beter in zou zijn. Ze slaagt er in om een zekere chemie op te wekken (zeker in haar eerste ontmoeting met Henry in de bibliotheek) die ervoor zorgt dat je haar vrij snel gelooft in haar liefde voor Henry. Eric Bana doet dit dan ook meer dan uitstekend want hij moet continu wisselen tussen de verschillende tijdsperiodes maar de chemie tussen beide personages spat in ieder geval van het scherm af. Interessante bijrollen ook nog voor Jane McLean en Ron Livingston als Charisse en Gomez maar daar had volgens mij wel net iets meer ingezeten. Hoogstwaarschijnlijk komt dat in het boek nog net iets beter tot zijn recht. De verschillende actrices die Alba spelen verraste me trouwens ook nog op een positieve manier doordat ze er in slagen om hun rol toch ook geloofwaardig weer te geven.

Jammer van de Joy Division toevoeging aan de trouwpartij (nummer is sowieso al niet één van mijn favorieten maar past gewoonweg niet in de scène) maar voor de rest is dit een erg genietbare film. Volgens mij typisch zo'n film waar je per kijkbeurt meer en meer subtiliteiten in gaat zien. Een ietwat atypisch thema vanwege het sci-fi aspect maar het zorgt voor een geslaagde romantische opzet.

4*

Er Is Een Roos Ontsprongen. Way een prachtig klein kerstliedje is dat toch.

Geen hoogdraver deze film, maar toch een vermakelijke combinatie van tijdreizen en romantiek. In die zin toch wel weer origineel. Bana en McAdams maken er wat mij betreft iets moois van, al was het bij vlagen een beetje langdradig. De kleine Hailey McCann moeten we ook in de gaten houden (is inmiddels ook alweer 18).

Ik vond er niet veel aan. Er zijn wel meer films gemaakt over reizen in de tijd, maar meestal gebeurt er dan wat wanneer de tijdreiziger is aangekomen in een ander tijdsgewricht. Dat is in deze film niet het geval. Er gebeurt vrijwel niets en dat maakt tijdreizen een vrij zinloze bezigheid totdat... de vader zijn dochtertje tegenkomt, die ook kan reizen in de tijd. Vanaf dat moment komt er wat spirit in de film, maar het is te laat en te weinig. Een tegenvaller, ondanks het redelijke spel van McAdams en Bana.

Leuke variant op het toch wat brave genre van de romantische zwijmelfilm.

Wat daar een hoop bij helpt natuurlijk is dat de beelden best gelikt zijn, en Bana en McAdams een aardig koppel zijn. Vooral de mooie glimlach van McAdams doet daar nog eens een hoop extra goeds aan.

Toch had er wel wat meer spannends in het script mogen worden toegelaten. We zien bijvoorbeeld vrij weinig van hoe Henry overal aan nieuwe kleren komt, terwijl dat toch echt niet zo makkelijk kan gaan. En iemand die bij klaar daglicht zomaar verdwijnt trekt ook wel wat aandacht, zou je denken. En er komen maar een paar voorvallen langs die een extra stukje drama aan het geheel geven, Henry die zijn dochter tegenkomt terwijl hij nog niet wist dat hij ooit vader zou worden, en Clare's zwangerschap vlak nadat Henry z'n operatie gehad heeft.

Daar had wel wat meer gebruik van gemaakt mogen worden. Maar allez, ook zo is het een aardige film. En de altijd charmante tekst van de Joy Division, als eerste dansmuziekje op de bruiloft liet mij wel weer even lachen. Maar dat ligt misschien aan mij...

Nu ik t heb herzien toch een punt minder, hij is toch stukken minder dan t boek

Leuke film en goed uitgewerkt. Natuurlijk heb je met tijdreizen momenten die niet kloppen.

Goeie film, laat zien wat er kan gebeuren met het reizen in verschillende tijdlijnen, wat mensen in hun werkelijkheid waarnemen. Fantastisch hoe dit is verfilmd en is neer gezet. Juist het waarnemen van verschillende realiteiten en tijdslijnen is in deze tijd 2014, belangrijk om te weten en er achter te komen wie je werkelijk bent. Topper!

Als deze film romantische film bekijkt is hij redelijk goed, maar het tijdreizen is niet goed uitgewerkt.
Voor mij viel dit wel wat tegen, maar zoals ik al zei, romantische zielen zullen wel van deze film kunnen genieten, voor mij is het een beetje té....

Ok filmpje om eens gezien te hebben maar vind ook zoals hierboven beschreven het teidreizen niet zo goed uitgewerkt jammer ander had hij voor mij nog iets hoger gescoord. Zou hem niet meer herbekijken ofzo goed voor 1 maal. 6/10

geen typische zeemzoete romantische film en daarom ook een hogere quotering.
de film wordt gedragen door de 2 hoofdpersonages, sterk neergezet door Bana en McAdams. Zij zorgen ervoor dat de reflectie van een veelvoorkomende relatie (want dat is het eigenlijk) perfect omgezet wordt in het tijdreisconcept. Zoals Tarkus hierboven aangaf, er zitten soms wat onlogisch-heden in. Zoals Bana's personage: Hij heeft al ontelbare keren geprobeerd om zijn mama te redden en ontmoet McAdams personage wanneer hij wil. Maar anderzijds zien we hem in de tijdloop van het verhaal zelf wel zonder eigen wil constant verdwijnen naar die plaatsen (werkt dus tegenstrijdig). Dat is dan ook éen van de weinige kritische punten die ik kan aangeven maar is natuurlijk wel belangrijk als dit éen van je hoofdonderwerpen is. Toch is de film echt goed: kleurgebruik, de muziek, de dialogen. Alles heeft zijn nut én werkt echt om je volledig in de film te laten leven. Het einde is misschien nogal onnodig geweest en ook nogal snel afgehandeld (nogal snel een reden gezocht) maar het boete op zich niks in aan de rest van de film

TTTW is een leuk romantisch drama in een tof concept. Ondanks de niet altijd perfecte uitwerking houd de cast de film méér dan recht en worden vele minpuntjes meteen naar het verleden gestuurd

Enigszins warrig kwam dit zooitje wel op me over.
Maar Rachel McAdams steelt weer de show, Eric Bana is heel lief met al die kinderen. Dat scherpt het gevoel wel aan. Daardoor blijf je geboeid. Althans, ik. Door de schattige kinderen, Eric en Rachel. Plus de solide bijrollen die elk hun ding mooi genoeg uitmaken. Het is wel dus warrig, want welke Henry hoort bij welke Clare? In welk jaar zitten we nu? Maar als je er even over nadenkt, komt het antwoord natuurlijk vanzelf. Heerlijk romantisch, lichtelijk dramatisch. Ja, hier kan ik me zeker mee vermaken. Dank je wel Rianneke_Dan !

Viel me zeker niet tegen.
Ik heb me prima vermaakt met dit romantisch drama.

Prachtige film die meer over de liefde gaat dan over het tijdreizen. Door de sterke cast, de soundtrack en de prachtig geschoten beelden is dit simpele verhaaltje in mijn ogen een topper. Enige minpunt is dat wij als kijker weinig meekrijgen van de gebeurtenissen tijdens het tijdreizen. Dat mocht echter een fijne beleving niet drukken.

Ik had hier net iets meer van voorgesteld. The Time Traveler's Wife combineert min of meer het plot van About Time (2013) - ook al met Rachel McAdams - met de look & feel van The Age of Adaline (2015). Die films waren er toen weliswaar nog niet, maar ik sluit niets uit na het zien van The Time Traveler's Wife.

Wel is hij een stukje minder dan met name die tweede. Enerzijds komt dat doordat ik door al die vermoeiende tijdssprongen nooit echt lekker in het verhaal kwam, anderzijds doordat Eric Bana vrij vlak speelt. Hij krijgt nogal wat over zich heen, maar dat zie je nooit echt aan hem af; toch wel een groot gemis in een film die het voor een groot deel van de emoties moet hebben.

Vanwege de altijd goede McAdams en het fijne sfeertje met mooie warme beelden krijgt hij alsnog een voldoende van me, maar het is zeker niet het pareltje dat ik had verwacht.

“I wouldn't change one second of our life together.”

Tijdreizen, romantiek en Rachel McAdams, dat kan al bijna niet meer fout gaan. Dat gaat het ook niet want The Time Traveler's Wife is een originele, dramatische maar toch ook grappige en mierzoete film die door de acteurs en de bij vlagen schitterende cinematografie blijft boeien. Het begin is vreemd en wat rommelig maar zodra McAdams in het verhaal verschijnt wordt het een stuk beter.

McAdams en Bana hebben een heerlijke chemie en de liefde tussen Henry en Clare vormt het bonkend hart van de film. Ook leuk zijn de uitstapjes van Henry naar een jonge Clare en die scènes op dat weide veld zien er geweldig uit. Gelukkig wordt de kijker serieus genomen en wordt de dramatische twist niet als verrassing gebracht, maar meer als een gegeven. Het was voor iedereen wel duidelijk hoe het Henry zou vergaan en gelukkig maakt regisseur Schwentke er geen groot mysterie van. De nadruk ligt op de romantiek in plaats van het tijdreizen en dat werkt uitstekend. En tja, Rachel McAdams... Een mooie dame en een uitstekend actrice. Ik ben fan!

"Could we pretend just for a minute that this is the first time we've met?"

Een film met goede en slechte momenten die elkaar goed uitbalanceren. Bij het tijdreizen en de interactie tussen personages moet je niet al te veel gaan nadenken. De schrijvers en Schwentke laten daar behoorlijk wat steken vallen. Het romantische verhaaltje is gelukkig niet heel erg cliché en verzand daardoor niet in over sentimentele momenten. Het is vrij ingetogen allemaal. Het tijdreizen kan wat verwarrend werken, aangezien Bana er op alle leeftijden nagenoeg hetzelfde uitziet. Maar naarmate de film vordert raak je daar aan gewend en let je daar niet meer op. Dat komt voornamelijk door het goede spel van Bana en McAdams. Verder komen er wat mooie plaatjes voorbij en is de muziek best mooi, zonder ergens opdringerig te worden. Het einde van de film zie je wel al van behoorlijk ver aankomen, maar past perfect in de film.

Genietbare film met een heel fijn sfeertje.

Ik was het boek aan het lezen en ik vond het nogal saai, dus ik besloot de film te kijken. Die kon mij absoluut meer bekoren. De combinatie romantiek en science-fiction is er eentje die mij zeker ligt, en The Time Traveler's Wife is in dat genre zowat het ultieme zwijmel drama. Erg romantisch als je van dit soort dingen houdt en bereid bent voor lief te nemen dat de personages wat eendimensionaal blijven. Laat mijn omschrijving je niet meteen afschrikken als je niet van romantiek houdt: door het tijdreis element is het geen standaard meisje-ontmoet-jongen prent. Het verhaal is (vind ik) knap in elkaar verweven en daarmee misschien ook leuk om een keer te zien voor mensen die van tijdreis/tijd paradox films houden. Verwacht geen Looper of Predestination, zo ver gaat het nooit, maar een film waarin een eigenlijk gewone relatie tussen twee mensen centraal staat, en het tijdreizen meer fungeert als hindernis en instrument om hun verhaal te vertellen.

De gebeurtenissen volgen elkaar snel op, of beter gezegd: lopen snel door elkaar heen, want door al het ge-tijdreis van Henry kan het voor sommigen misschien een klein beetje verwarrend zijn. In de basis is het verhaal echter heel simpel en als je je aandacht erbij houdt is het meer dan prima te volgen.
Ik vond de personages in de film een stuk leuker en sympathieker overkomen dan op papier, waardoor ik ook veel meer meeleefde. Met Rachel McAdams ben ik niet zo bekend, The Notebook heb ik nooit gezien, maar zeker een sterke actrice die perfect gecast is in deze rol. Ze speelt met veel gevoel. Eric Bana moet het vooral hebben van zijn charme: het is vooral een hele mooie man om te zien die alleen al met zijn gevoelige donkere ogen bakken sympathie weet op te wekken voor Henry. Qua dialoog is hij minder sterk, hij is zo'n acteur die alles op een fluister-gromtoon uitspreekt, en daar hou ik nooit zo van. Máár in dit geval kan ik daar best doorheen kijken.

De laatste scène is wat The Time Traveler's Wife voor mij boven het gemiddelde uit tilt. Gewoon erg mooi en ik was er aangenaam mee verrast. Ik had van te voren eigenlijk verwacht dat Henry à la Butterfly Effect zou terugreizen in de tijd naar het moment van zijn moeders ongeluk, met haar zou omkomen en daarmee zijn hele toekomst met Clare ongedaan zou maken. Ik was blij dat dat niet zo was, want dat was pas echt deprimerend geweest. Dit einde heeft die perfecte 'bitterzoete' balans tussen tranentrekkend en mooi. Als je dan toch een zielig einde hebt, wat bij zo'n film bijna onvermijdelijk is, dan heb ik het tien keer liever zo dan op de Butterfly Effect manier. Het zou zomaar kunnen dat ik er na een herziening nog een halfje bovenop gooi, want een herziening zit er zeker in. Voor nu: 3,5.

Precies zeven jaar na de vorige kijkbeurt ben ik hier toch wat minder enthousiast over: de twee hoofdrolspelers zijn bijzonder mooi en hun chemie is bijna tastbaar, maar de opzet zit me toch niet lekker. Ik blijf de hele tijd het gevoel houden dat Henry's bizarre afwijking eigenlijk alleen maar in het leven is geroepen opdat de filmmakers op gezette tijd een stok tussen de romantische wielen konden gooien, als het ware "om de daad nog wat uit te kunnen stellen". Met psychologie of realisme heeft dat dus niets te maken, met de kunstmatige manipulatie van een marionettenspeler des te meer, en als toeschouwer voel me ik eigenlijk gewoon bekocht.
        Mevrouw Thornhill vraagt zich altijd af waarom zwangere buiken er in films altijd zo nep uitzien ("waarom kunnen ze dat nou niet goed krijgen?"), maar daar heb ik normaliter geen last van. Die ballon van Rachel McAdams in de badkuip doet echter zelfs míj fronsen: wat een kromme rug moet Clare wel niet maken om zo'n eiland boven water te laten uitsteken...