The Notebook (2004)

Qua genre drama / romantiek, vind ik deze film heel erg goed. Heel origineel weergegeven en heerlijke scènes waar ik van smulde. Als vrouw zijnde misschien net iets meer dan als een man er van zou smullen?

Ik zeg maar meteen dat ik een groot fan ben van Ryan Gosling. Ik houd juist van zijn manier van acteren. Bij hem geldt less is more.

En Rachel heeft een heerlijke charme.

De chemistry tussen Ryan en Rachel tillen ook het niveau van de film om hoog.

Ik heb deze film al 3 keer gezien. Ok , niet liegen, 10 keer.

Gewoon een absolute aanrader als je van een romantisch drama houdt

Wat een wonderschone überromantische film! Prachtige cinematografie met oogstrelende beelden op het meer, ronduit schitterend! Mooie stemmige muziek bij de scenes. Prachtig en zeer overtuigend gespeeld door Gosling en McAdams. Tja, die eerste liefde blijft speciaal.... Ach hoe triest, ik heb mijn oma op deze manier zien afglijden, gewoonweg mensonterend, mijn opa stierf daardoor ook elke dag een beetje........ Geweldig mooie symboliek aan het eind van de film met de opvliegende vogels, die metaforisch staan voor de opgaande zielen......

Goede herziening, nog steeds prachtig hoor. Halfje erbij. Ik vind Ryan Gosling wel echt geknipt voor deze rol. Ik vond hem goed acteren, maar ook weer niet uitmuntend. Hij past gewoon goed in het plaatje en ziet er ook goed uit in deze film. McAdams vond ik beter acteren eigenlijk, maar het scheelt niet veel. Goede chemie. Tja, over het verhaal hoef ik niets meer te zeggen. Prachtig.

4,5

Ik zag er erg tegenop aangezien ik niet zo van de Nicholas Sparks zwijmel ben, maar het viel me erg mee. Gosling en McAdams weten het prima te verkopen, en Garner en Rowlands in de oudere rollen eveneens. Echt verrassend wordt het wat mij betreft niet en er zijn over (liefde en) dementie wat mij betreft betere films gemaakt, zoals Away from Her (2006) - MovieMeter.nl.

Je ziet de clichés wel, en het schurkt regelmatig tegen de suikerrand aan, maar het glazuur bleef op de een of andere manier toch op de tanden. Dat zegt toch wel iets.

Misschien niet de meest prijzende woorden op deze pagina, maar uit mijn mond is het best wat.

3,5*

voorspelbaar heel langdradig

Een erg fijne film in zijn genre. Ik heb hem meerdere keren gezien, terwijl ik normaal gesproken niet zo van de romantiek ben. Het tijdsbeeld wordt mooi geschetst en het acteerwerk is dik in orde.
Een persoonlijk puntje van irritatie is hoe de arme nieuwe vriendin van Gosling blijkbaar altijd heeft moeten horen hoe geweldig zijn ex is, direct inziet dat ze daar niet tegenop kan wanneer McAdams voor haar deur staat en genadeloos aan de kant geschoven wordt. Daarmee verdwijnt bij mij wat empathie voor de hoofdpersonages.

Leuk dat je dat zegt, want naar verluidt konden de twee totaal niet met elkaar overweg op de set. Zie nr. 25 van 28 Facts About The Notebook - Things You Never Knew About The Notebook - seventeen.com

Dat had ik ook ergens mee gekregen dat er onenigheid was tussen de 2 hoofdrolspelers. Kun je nagaan hoe goed ze kunnen acteren. :-P

Want dit zou een 'vrouwenfilm' zijn? Ik vind het een goed samengaan van drama en romantiek. Misschien kunnen drama en romantiek überhaupt nooit los van elkaar bestaan. Daarom vind ik films die alleen romantisch zijn niet zo interessant.

Ryan Gosling vond ik hier nog wel verfrissend, maar zijn latere films mee in acht genomen vind ik hem nogal een 'one-trick pony'. Less is more, totdat blijkt dat er niks meer is dan minder.

Ik zeg nergens dat dit een vrouwenfilm is. En gezien zijn rol in First Man en in Drive snap ik je opmerking maar ben het niet met je eens gezien zijn hele oeuvre. Maar Ryan komt terug heb ik vernomen. En dat vind ik leuk nieuws.

Bijna nooit kijk ik Romantische films maar oh wat een juweeltje is deze film.

Ontroerend en een adembenemende Rachel McAdams

3x maar?

Ik ben de tel kwijt

Heb hem heel lang geleden gezien en vond hem toen prachtig. Kijken of dat nog zo is.

Nu eindelijk ook eens gezien. Tja, wat kan ik ervan zeggen? De film heeft zeker zijn sterke kanten, maar wist me ook maar matig te boeien. Het is dat het de film er niet naar was, maar ergens dacht ik nog: die ouwe man, is dat niet eigenlijk die man die ze toch niet wilde en die een verhaal vertelt steeds aan zijn dementerende vrouw waarin voor haar wel een gelukkige uitkomst ligt? Als een soort liefde? Volgens mij kan het wel, maar als gezegd, dat is er de film niet naar. Acteurs doen verder hun ding maar heel bijzonder vond ik het niet. Visueel vaak wel mooi, zoals die tocht tussen al die watervogels is erg fijn. 2,5*.

Ik ben niet zo van de romantische films maar deze vind ik de ultieme romantische film en in die zin volmaakt. Hier en daar is het verhaal wat ongeloofwaardig, maar dat doet er eigenlijk niet toe zoals ook in de liefde er niets meer toe doet omdat liefde alles is. Wat ook helpt is dat de casting heel goed is: de twee hoofdpersonen zijn zo mooi en schattig dat je sowieso hoopt dat het goed afloopt voor ze. Mooie film die je hart verwarmt.

Westerse Aladdin zonder geest. Voor mij een grote tegenvaller. Wat een vervelende cliché film. Zeer voorspelbaar, niet best geacteerd, geen diepgang en dan nog even dementie erbij halen met een goedkope manier om nog even de ontroeren. Dat ziektebeeld was overigens ook totaal niet realistisch neergezet. Het enige positieve dat ik kan bedenken zijn de sets en de mooie auto's.

Zeer mooie emotionele boekverfilming! Prachtige rolverdeling, vooral de topactrice Gena Rowlands zet mooie rol neer. Ook de jongere cast weet te bekoren. Mooi.

Kreeg deze aangeraden. Bah bah, wat een kitsch. Slecht acteerwerk, slechte make up, vaak slechte muziek, ter weinig humor en te veel drama: een regelrechte zeikfilm.

Het is: het oerverhaal der romantiek, over liefdes die niet loslaten.

Het is: epiek, compleet van de werkelijkheid losgeslagen, Hollywood als dromenfabriek.

Het is: onrustwekkend, omdat het doelpubliek (meisjes die nog beschaamd zijn over het feit dat ze überhaupt menstrueren?) er een verkeerd beeld van relaties aan overhoudt.

Liefde is immers niet de vaststaande, noodlottige verbondenheid tussen twee individuen.

Wat dan wel? Welnu, liefde is veeleer het construct daarvan, het geloof tegen beter weten in, kortom het niet overtuigd willen geraken van de wetmatigheid dat liefde een werkwoord is, een dagdagelijkse keuze om tot elkaar bevoorrecht én veroordeeld te zijn, meer een toestand dan een onveranderlijk feit waar de externe krachten die het leven maken tot wat het is (afkomst, welvaart, tijd) afbreuk aan proberen te doen.

Dus is ‘The notebook’ een en al illusie.

Of liever: desillusie, voor wie daadwerkelijk iets van de film verwacht had.

Hoezo dan een nog milde score? Omdat Ryan Gosling en Rachel McAdams het wezenlijke van hun liefde - het luchtkasteel waar ze die zonovergoten zomer in toeven - mooi neerzetten, met danspassen in het luchtledige, een ballet op een godverlaten kruispunt (als metafoor voor de keuzes waar zij voor staan, en voor hun diametraal tegenovergestelde wegen tot nog toe), op een romantisch deuntje dat ze verdorie zelf moeten zien te verzinnen!

Juist ja, dàt is romantiek...romantiek als verzinsel om rotsvast in te geloven, althans voor zolang het redelijkerwijs duurt…ook dat toont de film, zij het vooral (helaas!) het nauwelijks te verteren gepoedersuikerde tegendeel.

2,5*

Mooie romantische film

The Notebook is een erg goeie film.

het is misschien ook een cliche maar je kan hem zo vaak opnieuw kijken en nog steeds blijft hij intressant.

door de plottwist die aan het einde van de film komt die eigelijk het verhaal nog intressanter maakt en je opnieuw over de hele film laat nadenken maakt het de verhaallijn van de film nog intressanter.

deze film heeft aan al mijn verwachtingen voldaan vond alles eraan perfect en super schattig en lief nog.

ik heb geen min punten aan deze film alles er aan was perfect.

ik vond dat de acteurs echt bij de personages in de film passen.

10/10

[quote]

Heerlijke film om bij weg te zwijmelen. Kan er geen genoeg van krijgen!

Leuk. Gosling zie ik altijd wel graag, maar met name McAdams is een actrice die meer en meer tot mijn favorieten begint te behoren. En als de combinatie dan ook nog lijkt te werken, heb je natuurlijk kat in het bakkie.

In de film blijkt er verder van een driehoeksrelatie sprake te zijn, wat voor een dilemma voor de vrouwelijke hoofdpersone blijkt te zorgen, maar ergens ook voor de kijker, aangezien de andere man eigenlijk ook best wel sympathiek is. Het geeft de film wat meer diepgang. Dit in tegenstelling tot Lady Chatterley's Lover, die ik ook recent gezien heb en waar ook sprake is van een driehoeksrelatie, maar waar de andere man veel minder sympathiek is. Het plot met de bejaarden verklapt natuurlijk al wat de uitkomst is, maar ook dat plot had wel wat.

Qua beelden en soundtrack heeft de film me dan weer wat minder weten te overtuigen, de beelden leken soms zelfs out of focus te zijn, waardoor ik uiteindelijk op 3* uitkom.

Meeslepend verhaal. Normaal is dit soort films niet mijn genre maar deze vond ik bijzonder beklijvend. Er zijn al vele pogingen gedaan om liefde te definiëren, maar het immer aanwezige vlammetje, zelfs wanneer een mens begint te dementeren, is wel een mooi beeld. Eens die vlam er is kan ze niet meer uitgedoofd worden. Ze moet gewoon terug aangewakkerd worden via herinneringen. Het vertelperspectief vanuit het oogpunt van het ouder koppel is dan ook een sterke zet in de film. Liefde is niet alleen iets moois, het is ook iets tragisch omdat er een onomkeerbaar moment van afscheid komt.

De romantiek tussen Allie en Noah is bij momenten cliché maar geïdealiseerd zou ik het nog niet durven noemen. De klassenverschillen, de frequente ruzies van het koppel en de onbesliste houding van Allie wanneer ze tussen twee mannen moet kiezen is redelijk met de voeten op de grond. De intensiteit van de gevoelens vind je alleen maar in films terug, dus we mogen ons met z'n allen eventjes ongelukkig voelen wanneer de eindcredits rollen.

Gosling en McAdams vinden een sterke chemie in hun rollen en weken gevoel en sympathie los. Het wordt ook allemaal zo gebracht dat het net niet te klef, net niet te stroperig en net niet te melo wordt allemaal. Cassavetes zet hiermee een best indrukwekkende prestatie neer in een genre waarin het moeilijk is om aan te slaan.