My Sister's Keeper (2009)

My sisters keeper is een film over Anna (Abigail Breslin), een meisje dat gekweekt is om haar oudere zus die aan leukemie lijdt in leven te houden. Ze is een perfect match voor beenmergdonaties en dergelijke. Van de een op andere dag besluit ze een advocaat in de hand te nemen om zichzelf onafhankelijk te laten verklaren omdat ze geen nier wil doneren. Wat de verhouding tussen haar en haar moeder(Cameron Diaz) op scherp zet. Hoewel deze film vooral een tranentrekker is, heb ik persoonlijk mijn kop gebroken op de gedachte gaat de moeder te ver? Want hoe ver zou ik als ouder gaan om 1 van mijn dochters te redden? Heel ver, zeg ik naar eer en geweten. Maar of ik zo ver zou gaan door een kind te krijgen voor spare parts, dat zou ik nu niet kunnen beantwoorden. Ik had waarschijnlijk wel eerder tegen mijn vrouw in opstand gekomen want na het zien van een behoorlijk heftige scene waarin Anna op een operatietafel vlak voor de zoveelste ingreep in haar jonge leven in doodsangst krijst om haar vader werd ik in mijn vaderhart getroffen. Haar gekrijs ging bij mij door merg en been. Dat zou voor mij de druppel geweest zijn want een grotere realitycheck kun je eigenlijk niet krijgen als ouder. Wie wil zijn of haar kind zoiets aandoen? Ook al is het om je andere kind te redden? Breslin speelt goed, Alec Baldwin die haar advocaat speelt ook. Cameron Diaz speelde de harde bitch vrij goed maar de scenes waarin ze meer moeder moest zijn kwamen mij ietwat gemaakt over. Jason Patrick kwam er qua grootte van rol ietwat bekaaid af maar met de beperkte ruimte die hij kreeg wist hij wel een krachtige performance neer te zetten. Zowel de scene dat hij het in een gesprek het voor Anna opneemt. Sides? So there are sides now? en de scene dat hij zijn zieke dochter nog een mooie dag op het strand wil bieden tegen de wensen in van moeders zijn allebei zeer sterk en waren misschien wel de beste uit de film. De film presenteert een moeilijk vraagstuk op een zeer goede wijze en daarom zeker het bekijken waard. Is het daarmee ook een goede film? Ja en nee. Nee omdat ik een goede film vaker dan 1 keer wil zien en deze film is na 1 keer kijken wel genoeg.

Lijkt mij een gedrocht....

Een prachtige film en zeker een aanrader, moet je wel van drama houden en een traantje durven wegpinken

Ik vind het een zeer zwakke film, het leunt eigenlijk vooral op de drama van het zieke meisje en hierbij proberen ze eigenlijk hun kracht uit te halen. Hiermee falen ze wel, want de film is saai, de dialogen zijn slecht en de film zelf heeft gewoon weinig om zich heen hangen. Het is zeer zonde want dit had een uitstekende film kunnen zijn, een gemiste kans

Normaliter kijk ik nooit naar dergelijke drama's maar deze trok toch wel bij mij zodanig de aandacht dat ik hem helemaal geen uitgekeken. Indrukwekkend verhaal. De moeite van het kijken waard.

Wat ik mij nog afvraag is of deze film op waarheid is gebaseerd. Iemand?

Nee dit verhaal is fictief maar het idee dat ouders een genetisch samengesteld kind krijgen met als doel om hun andere kind te redden is wel geïnspireerd door ware geschiedenis van Lisa en Adam Nash.

Weinig fillms die meer in mijn allergie zitten, dan deze. Een weeïge, labiele film over een walgelijke moeder die ten eerste een kind neemt om haar andere kind te redden (weet je gelijk met wat voor schuldgevoel dat kind op de wereld is gekomen), en daarna pure kindermishandeling pleegt op dat kind. Alles en alleen om haar zin door te drammen. En dan nog een beetje fijn einde... Hopelijk dat in het echt ziekenhuizen niet meegaan met dit soort misdadige ouders en als dit wel gebeurd, deze ouders per direct uit het ouderlijk gezag worden gezet.

melo-drama dus

Droevige maar prettig gespeelde film

Veel zin had ik hier eerlijk gezegd niet in. Ik verwachtte een formulefilm met een opdringerige moraalles. En ja, My Sister's Keeper bevat zeker enkele tenenkrommende momenten, maar overall is het een verrassend volwassen drama dat de kijkers niet als idioten behandelt. We zien hoe de verschillende betrokkenen op hun eigen manier met de dood omgaan. Daarbij bestaat uiteraard niet echt een “juiste” manier. Zelfs voor Diaz’ personage, hoe gestoord ook, kon ik ergens wel begrip opbrengen.

3,5*

Net als in Capharnaüm (Film, 2018) daagt een kind zijn ouders voor de rechter. Niet omwille van kansarmoede hier, maar omdat de kleine Anna zich als medisch lappendeken voelt om haar oudere zus die aan kanker lijdt te doen genezen. Een interessant uitgangspunt samen met het feit dat de overbezorgde moeder alle realiteit verliest door overmande emoties om alles (maar dan ook alles) in het werk te stellen om Kate te redden.

Het is moeilijk om de moeder moederliefde te verwijten waardoor een moreel oordeel niet zomaar zwart op wit te vellen valt. De klemtoon ligt hier gelukkig wat meer bij Anna, al kon dit zeker nog verder uitgediept worden.

Een film die balanceert op de grenzen van het sentiment, maar toch nog zijn sereniteit behoudt. Ook de prima acteerprestaties dragen bij tot een prima film.

19de film van de Cameron Diaz marathon!

De film stond al zeker meer dan 10 jaar in mijn kast, maar nooit de kans of zin gehad om te kijken. Was de film het wachten waard? Ja en nee.

Ja en nee, omdat ik het eigenlijk minder vond dan ik vooraf had gehoopt vooral vanwege het onderwerp en de hoge score. De film raakte me op sommige momenten heel erg vooral de dag datKate naar het strand mocht, de ruzie die daarvoor ontstond en de samenkomst daarna.

Wat ik storend vond is dat de scenes niet helemaal chronologisch lopen waardoor ik het lastig vond om het te volgen. Wanneer Diaz haar haar geschoren had kon ik niet echt plaatsen, want ze had de andere scenes allemaal lang haar en ook de laatste scene samen met haar dochter.

Toch fijn dat ik de film eindelijk heb gezien en het is zeker een aanrader, maar dan voor eenmalig.

3,5*