Capharnaüm (2018)

FANTASTISCHE FILM!!! Ontroerend, spannend en eigenzinnig, een dijk van een film en we beoordeelden hem met een 8+!

Gewoon gaan kijken.

bol.com | Zoekresultaten voor 'capharnaum dvd'

Hier is de film nog verkrijgbaar met Nederlandse en Franse ondertiteling

Indrukwekkend. Natuurlijk vanwege het onderwerp, maar ook de overtuiging. Een film die niet als een film aanvoelt; meer als een getuigenis van een werkelijkheid. Knap hoor.

Hartverscheurend.

Is dit een pleidooi voor geboortebeperking? Misschien wel. Terecht trouwens. Voor sommigen is dit mss niet politiek correct, maar het is gewoon een van de grootste problemen van deze aarde dat gezinnen nog kiezen voor meer dan (pakweg) drie kinderen. En of je dit nu erg vindt, of beledigend, of hardvochtig of whatever, het is nu eenmaal zo dat vooral kansarmen kiezen voor meerdere kinderen. Dat zien we ook in onze Westerse wereld, als er al eens een gezin in het nieuws komt met 9 kinderen zijn het meestal niet de hoogst opgeleide ouders. Dus ja, maximum 3 kinderen per gezin mag van mij onmiddellijk wet worden. Als je een nieuw gezin vormt worden de respectievelijke kinderen uit eerdere huwelijken opgeteld.

Jammer genoeg is dit amper te bewerkstelligen in een democratie, en ook niet in landen waar geen deftige staatsstructuur bestaat. In een dictatuur is dit dan weer perfect te verwezenlijken, maar dat willen we dan ook weer niet

Let op, ik ben geen rechtse rakker, integendeel. Maar men gaat er soms teveel van uit dat kinderen maken/krijgen het ultieme recht is van elk mens. Daar ben ik het dus niet mee eens, hoe fascistisch dit ook mag klinken.

Prachtige film. Goed gecast. Vooral de jongen Zain.

Capharnaüm snijdt een knoert van een taboe-onderwerp aan: hebben kinderen het “recht” om niet geboren te worden in een bepaalde omgeving? Het thema komt nu en dan aan bod in de media - ook in onze contreien - en het levert meestal weinig constructieve discussies op. Wat mij betreft is er simpelweg geen zwart/wit-antwoord. Het siert Labaki dan ook dat ze het onderwerp vanuit verschillende perspectieven belicht. Al blijft Capharnaüm natuurlijk een keiharde film vol doffe ellende en met hooguit een sprankeltje hoop.

Ik snap dus zeker waarom deze film een hoge score krijgt op MM. Zelf hou ik het bij 3*, omdat ik niet zo'n fan ben van "sociaal geëngageerde cinema" (bij gebrek aan een betere term). Zulke topics behandel je m.i. beter in een documentaire, al moet ik toegeven dat zowel het acteerwerk als de mise-en-scène zeer authentiek aanvoelt.

Veel meer ellende in een film proppen is bijna onmogelijk. Je kan het ventje Zain in de gehele film slechts één keer zien lachen en dat zegt genoeg. Een kijkje in de kansarme bevolkingslagen van Libanon is bij voorbaat al geen feest, maar dit drama wordt met een grote hoofdletter D geschreven. De rechtszaak zelf deed er voor mij niet meer zoveel toe, al is dat wel de kapstok waar alles aan opgehangen wordt. De beelden zelf spreken al meer dan genoeg voor zichzelf, zo'n corrupte samenleving waarin kansarmen op grove wijze worden uitgebuit en kleine meisjes gedwongen worden te trouwen, de gruwel is echt gigantisch. Qua film had er artistiek nog wel meer mee gedaan kunnen worden, qua trieste beelden had ik het op een gegeven moment wel gezien.

Sterk.

Deze film destijds in de bioscopen overgeslagen omdat het me toen niet erg trok. Ook nu kijk ik hem in principe alleen maar omdat het in de top 250 voorkomt. Zonder twijfel is dit een van de betere films die onlangs is uitgekomen, al lijken dit soort films die zich in onveilig gebied afspelen zich automatisch staande te houden.

Niettemin is dit een erg sterke en vooral mooie film geworden die eigenlijk heel deprimerend is en regelmatig voor een brok in de keel zorgt. Het is toch wel even lang geleden dat een film in staat was om dit bij me voor elkaar te krijgen. Deze film voelt ook rauwer aan waardoor het sentiment net wat zwaarder aankomt bij de kijker, en dat is uiteraard positief.

Opvallend aan de film is dat er maar weinig hoop te bekennen is. Vanaf het begin voel je de deprimerende sfeer al hangen dat er gewoon niks goed gaat komen. De dialogen zijn indringend, net als het camerawerk en de cinematografie. Alles klopt eigenlijk gewoon aan de film, buiten de soms ietwat voorspelbare situaties. Verder blijft de film altijd op niveau.

Dat ventje doet het inderdaad erg sterk. De emoties rollen regelmatig op een sterke wijze van het scherm en eenmaal de baby ook een centraal deel in het verhaal gaat opeisen mag je als kijker oppassen dat er niet per ongeluk een traantje over je wang gaat lopen. Ik heb het droog gehouden, maar ik voelde me zeker geraakt door de film, en nogmaals, dat was lang geleden.

Caparnaum verdient de roem en liefde die het krijgt vanuit het publiek. Aardig verhaal, harde kritiek en weinig hoop. Je kan deze film op meerdere manieren ervaren, namelijk als een warme, verdrietige en/of sombere film. Voor mij was het 't laatste. Mooie film die er soms visueel niet altijd even netjes uitziet maar verder goed en emotioneel in beeld wordt gebracht.

Schrijnende film met een voor de hand liggende conclusie: schitterende vertolking van deze vroegrijpe, eigenwijze, slimme Zain. Het leed dat deze jongen te verduren krijgt is dan ook hemeltergend. Een aaneenschakeling van claustrofobische belevenissen: opgesloten in zijn gezin, in de sloppenwijk, tenslotte in de gevangenis.
De film opent knap met heel het punt van de film: de aanklacht. Slim. Dan krijgen we in etappes te zien wat daartoe geleid heeft. Ik heb doorgaans een laatdunkende mening over mensen die op deze site klagen dat iets 'té lang' duurt, maar ik zondig nu zelf even: in de sloppenwijk duurde het mij allemaal nét even te lang en verslapte mijn enthousiasme en verbazing. De zeldzame komische noot (met het mislukte optreden van de Kakkerlakman en diens vrouw (?) ) hielp me er net op tijd weer even door.
Nog even dit: de moeder van Zain - ook slachtoffer - doet haar eigen pleidooi (in de rechtbank) en ik denk dat het de bedoeling was om daar begrip voor op te brengen. Moest dat gelukt zijn, zou ik zeggen 'bravo', maar het kon me helaas niet overtuigen. Dat zegt waarschijnlijk meer over mijn bevoorrechte positie, want dat pleidooi was tegen de advocate/mij gericht, maar toch… ik begreep het, maar 'voelde' het niet.
Wel een magistraal einde met die heerlijke glimlach waar we heel de film op hebben moeten wachten.

Hele mooie film. Qua beeld is hij echt fantastisch mooi. Leven is Libanon is een keiharde struggle om te overleven. Arme gezinnen, beroerde huisvesting, en ondanks dat toch nog grote gezinnen. Treurig is ook de attitude van de hoofdpersoon's ouders dat 'als god iets neemt hij ook iets geeft'. Lekker makkelijk de eigen verantwoording afschuiven op 'het is nu eenmaal Gods wil'.

Gelukkig is de jonge hoofdpersoon uit de film verstandiger als zijn ouders en veel volwassenen. Jammergenoeg kan hij door de verantwoording die hij op zich neemt geen onbezorgd kind zijn.. Een treurige situatie, een soort vicieuze cirkel. Vluchten naar Europa is te begrijpen voor hen, maar voor ons niet gezien het gigantische verschil qua attitude en kijk op het leven...

Maar goed.. fantastische film..

Ik heb echt geen idee waarom mensen nog Hollywood producties kijken als er dit soort pareltjes zijn.

'Capharnaüm' (2018) doet me wat denken aan de Ghibli-klassieker 'Grave of the Fireflies' (1988). Of groot werelds leed door de lens van kinderlijke onschuld en de onmachtige stemlozen. Wat dat aangaat is de kleine Zain (Zain Al Rafeea) ook een vondst als het extreem schattige jongetje in de hoofdrol, die met zijn bruine kijkers toeziet hoe zijn kleine leventje verscheurd wordt door onmenselijke keuzes uit geldgebrek. 'Capharnaüm' (2018) werkt het best als aangrijpende sfeerschets van de Libanese achterbuurten, waar kleine Zain zijn hoofd boven water probeert te houden met scharrelen en kleine criminaliteit. Helaas trapt 'Capharnaüm' (2018) in de valkuil van 'films met een belangrijke boodschap' door het allemaal nóg gewichtiger te maken met een rechtszaak en gloedvolle speeches over moraliteit. Zelfs een tikkeltje pedant wanneer de regisseuse zichzelf cast als advocaat om de zaak van het jongetje te verdedigen. Het maakt 'Capharnaüm' (2018) een klassiek realistisch werk, waarin hard wordt geoordeeld over onderklassen terwijl ingewikkelde machtssystemen zelf nauwelijks ter discussie staan.

Die begrijp ik niet. Het is toch meestal zo dat dit soort kunst, a la Victor Hugo, opkomt voor de onderklasse? (In mijn ogen doet deze film dat ook trouwens).

Maar wel vanuit een paternalistische positie waarin namens die onderklasse wordt gesproken en niet met hen. Want waarom worden die ouders van Zain bijvoorbeeld neergezet als slechter dan slecht? En waarom zet ze zichzelf neer als verdediger van goede waarden?

Ik heb eerder al dit geschreven over het einde:

"De rechtszaak is ook lang niet zo zwart-wit als wordt voorgesteld. Het einde is eigenlijk het eerste moment in de film dat je als kijker compassie krijgt met de ouders van Zain. Die moeder met name zegt hele rake dingen en ook nog eens op een waarachtige toon (die bij mij wel binnen kwam). En tenslotte is een advocate geen rechtspreker, maar een strafpleiter. Advocaten staan ook mensen bij van wie ze de woorden of daden zelf verafschuwen."

Ik begrijp niet waarom de mening van Zain als de boodschap van de film wordt gezien. Het werkte bij mij eerder andersom en mijn indruk is dat de maker het ook zo bedoelt: dat zo'n minderjarig jochie tot deze conclusies komt stelt de maatschappij waarin hij moet leven aan de kaak. Het is geen werkelijk pleidooi voor een vorm van geboortebeperking, het is een middel om de ogen van het publiek te openen voor misstanden en ongelijkheid.

Goed.

Secuur gemaakt drama dat de ene na de andere schrijnende toestand toont. De toon van de film is weinig hoopvol. Er hangt een erg deprimerend sfeertje, waarin het jongetje, zo lijkt het, steeds maar weer in een uitzichtloze situatie beland.

Men zou kunnen denken dat het allemaal wat veel drama is voor een langspeelfilm van twee uur, maar het past moeiteloos in het plaatje. Het is bijna logisch dat er zoveel schrijnende zaken voorbij komen. Regisseuse Nadine Labaki brengt alles keurig in beeld, maar de film staat ook zonder al te veel franjes als een huis. Het acteerwerk is over de ganse lijn sterk. Dat jongetje is ronduit indrukwekkend.

3,5

Mooie film, al had ik daar iets anders van verwacht. Toen ik de ouders met de kinderen bezig zag, zei ik wel dat het goed was dat Zain zijn ouders aanklaagden. Alleen het einde met de ouders??? Jammer ... Maar heb er wel van genoten.

Wat een ontroerend mooie film!

Vooral Zain al Rafeea speelt heel overtuigend.

Tot tranen geroerd door alle misère geef ik deze 4☆

Behoorlijk onbekende titel die ik vanwege de goede waarderingen hier op MovieMeter begin van het jaar of zelfs vorig jaar opgenomen had en vanmiddag maar eens aangeslingerd heb voor een kijkbeurt. En poeh...Capharnaum is op zijn zachtst gezegd nog al wat.

Capharnaum betekent zoveel als chaos, en chaos is wat we te zien krijgen terwijl we over het schouder van de kleine Zaid meekijken en diens worsteling met het gezin waar hij uitkomt en probeert te overleven in het armoedige en vijandige Beiroet. Het zaadje van de meeste ellende wordt geplant met het uithuwelijken van het zusje genaamd Sahar, de kolder, hoe oud zal het kind zijn. De ruzie die vanwege deze actie in het trappenhuis ontstaat is intens en beklijvend van aard waarna Zaid de benen neemt.

Het beeld vol ellende dat daarna ontstaat was niet helemaal wat ik verwacht had maar maakt niet minder indruk. Zaid is brutaal en clever genoeg om zich een weg te banen door het gevaarlijke Beiroet waar een mensenleven weinig waard lijkt en dat van een kind nog minder. Ontstellend is tevens al die kinderen, leg er verdomme een knop in of hou op wippen, weer een mond om te voeden. Het lijkt praktisch een keuze om onverschillig en onverstandig te willen zijn op dat vlak en het uithuwelijken lijkt eerder een oplossing om een te voeden mond te schrappen dan dat er iets of iemand anders beter van wordt. De film heeft op dat vlak dan ook verschillende raakvlakken met bijvoorbeeld Angela's Ashes, slechts de tijd en het continent zijn anders, de problemen hetzelfde.

De jonge acteurs in de vorm Zain en zijn zus zijn sterk, net als Shiferaw in de rol als Afrikaanse vluchteling. De soundtrack is zo nu en dan prachtig. De aanklacht van Zaid tegen zijn ouders snijdt hout en de scene waarin Zaid gewapend met een mens de straat op snelt is net zo beklijvend en sterk als de trappenhal. Maar ergens gaat er halverwege wel het nodige mis voor mij. De stroom aan ellende, armoede en problematiek is zo groot dat ik het gevoel er voor op een gegeven moment kwijt raakt, een soort van overload als het ware, sowieso iets dat ik vaker heb met dergelijke films, plus het feit dat de fase waarin Zain op Yonas moet passen, en uiteindelijk opgezadeld raakt, erg lang duurt.

Maar met een aantal sterke scènes en goed acteerwerk maakt Capharnaum wel zeker indruk maar buitencategorie is het voor mij net niet. Desondanks interessant te zien en een wake up call hoe bedroevend slecht het is op andere plekken in de wereld.

Indrukwekkende film, mooi geschoten, uitstekend geacteerd. Maar ook een verhaal met enkel doffe ellende. Het idee van zo’n rechtszaak maakte nieuwsgierig maar uiteindelijk speelt dat een marginale rol in de film. De ruime twee uur vond ik wat te veel van het goede. Daarom toch slechts kleine voldoende. Maar man o man, wat een ellendige wereld is dit..

Schrijnende film over een ongeveer 12 jarige jongen in Libanon die weggelopen is bij zijn ouders en zichzelf maar moet zien te redden. Meestal zijn films uit dat soort landen vooral interessant vanwege de toeristische waarde. Ze geven een kijkje in een wereld in een vreemd land waar je normaal als toerist nooit achter komt. Als film stelt het dan niet zo heel veel voor. Zo komt deze film aanvankelijk voor mij ook over. Maar dat verandert toch wel gaandeweg. Deze film heeft wel een verhaal te vertellen en bouwt ook mooi op met hele bijzondere en mooie scenes. En daarnaast wordt er ook fantastisch en naturel geacteerd. Een Libanese versie van een Mike Leigh film of zo. Om maar iemand te noemen. En dat is een heel groot compliment. Ik kan me voorstellen dat ik de film een nog hogere waardering geef als ik hem nog eens zie.

Indrukwekkende film over de outcast van de Libaneese samenleving.

Pareltje van een film. Eindelijk weer eens een hoge waardering kunnen geven. Een kijkje in de keuken van de zelfkant van de samenleving. In dit geval in Beirut. Overtuigend gefilmd en gebracht.

Ik ga niet mee met de hoge scores hier op Moviemeter en op IMDB. Ja, de kleine Zain acteert grandioos, het camerawerk is goed en de soundtrack redelijk. Er is veel op locatie filmt en het geheel straat één en al realisme uit.

Ik heb alleen moeite met het script. De ellende wordt in vol ornaat in beeld gebracht. De tegenpolen van goed en slecht worden uitvergroot en versimpeld. Ja, Zain heeft een verschrikkelijk leven en de situatie in de Libanese sloppenwijken is ultiem schrijnend. Zoals in heel veel sloppenwijken. En dat heeft de film goed in beeld gebracht voor het geval je dat nog niet wist of je er geen voorstelling bij kon maken. Maar de manier waarop deze ellende in beeld is gebracht is gewoon 'te veel van het goede'. Het stompt af. En de film is met afstand gefilmd waardoor je er als kijker 'buiten staat' en niet meevoelt met de hoofdpersonen. De film riep bij mij weerzin op, maar geen emotie, en dat mis ik wel. Ik weet hoe slecht sommige mensen het hebben in dergelijke steden, maar laat het me voelen als je er een film over maakt! Dat vind ik het hét grote gemis van deze film voor mij.

Over het thema van geboortebeperking: dat gaat verder dan alleen in kansarme situaties, maar het is een start, dat wel (overbevolking van onze aarde is hét probleem van de toekomst waar we nog allemaal voor wegkijken). Het is triest om te zien dat er zo veel kinderen op de wereld worden gezet die bij voorbaat kansloos zijn om een acceptabel leven te kunnen gaan leiden.

Ik denk dat het precies de film is geworden die Nadine heeft willen maken, maar het is niet 'mijn ding'. Maar goed, dat maakt het natuurlijk geen slechte film. Daarom 3 sterren.

Prachtige, ijzersterke, en bijzonder aangrijpende film over (kans)armoede en (over)leven in bepaalde wijken in bepaalde (en allicht vele) steden.

Er valt veel over te schrijven, maar dat ga ik níet doen; ik verwijs naar zowat iedereen die hier 4 of meer * geeft, en nog het meeste naar De filosoof op Pagina 1 van de commentaren hier.

Een paar zaken die ik toch wil vermelden:

De scene waar Sahar het huis uit moet: veel hartverscheurender kan een film niet zijn.

Het acteerwerk van Zain, blijkbaar zelf een vluchteling zonder enige ervaring: niet te vatten. Al die scenes waarin hij zich over de peuter ontfermt, hoe men dat gedaan gekregen heeft - met Zain én met de peuter... Bovendien stel ik me, zoals verschillende mensen hier, enerzijds theoretisch vragen bij de wijsheid van de 12-jarige. Maar anderzijds heeft hij een charisma die hem uitstraling geeft van een kind dat al voldoende dingen rondom zich zag gebeuren, en dat vanaf jonge leeftijd z'n plan moet trekken... Waardoor het dan toch best wel realistisch over komt.

In tegenstelling tot een aantal kijkers vond ik niet dat Capharnaüm korter had mogen zijn; dat het verhaal ergens in het midden van de film, wanneer Zain met Yonas op het skateboard achter hem de stad intrekt, te vaak de ellende herhaalt. Integendeel, het toont sterk hoe overleven elke dag, elk uur, een strijd is voor helaas heel veel mensen.

En verder zie ik dit niet als een aanklacht specifiek tegen de situatie in Libanon, en zeker niet als een oproep tot geboortebeperking. Het is gewoon nog steeds een feit dat in landen waar geen deftig sociaal netwerk - bijvoorbeeld leefbare pensioenen - bestaat, kinderen nog steeds een 'investering' zijn om ooit voor de ouders te zorgen. Ik zie het dus wel gewoon als een oproep om iets te doen aan armoede in het algemeen, en om voor iedereen een basiswelvaart te garanderen.

Opnieuw: prachtige film.

Teleurstellend. Omdat ik het niet voel. De film vertelt weliswaar schrijnende toestanden en wentelt zich in onrechtvaardigheid maar echt beklijvend vond ik het niet. Nochtans komt het armtierig leven in Libanon op de voorgrond te staan. Uithuwelijken, armoede, illegaliteit, manipulatie. Grondige research. Maar zeer mainstream (fotogeniek, score) gemaakt waardoor ik telkens het gevoel had ; dit is teveel getelefoneerd. De kinderen zijn zeer schattig, vertederend droevige score, panoramische shots slow motion ... alsof ik naar een goocheltruc kijk en meteen zag hoe de truc tot stand kwam.

Ik ben er mij wel van bewust dat elke film een vorm van manipulatie is (trouwens, The Truman show die dit subliem aankaart, is een favoriete film van mij) maar hoe komt het dan dat het juist in deze film mij stoort ? Ik kan er niet direct mijn vinger opleggen. Misschien omdat ik net (in het kader van Movie world challenge) 'kleinere' films zag zoals Joy (Sudabeh Mortezai 2018) of Enklava ( Goran Radovanovic 2015) die door een sobere mis-en-scene veel authentieker en pakkender een miserabele toestand aanklagen ?

Ik geloof het niet. Ik geloof Capharnaum, de chaos niet. Te gemaakt. Net zo min als dat ik het einde (de hoop) geloof. Jammer want ik lees dat het script op echt gebeurde feiten gebaseerd is, dat het een deel is van wat het jongetje echt heeft beleefd als straatkind. Dan nog dit : er werd op de filmpagina nogal wat eenzijdigheid verweten maar ik vind de speech van de moeder op het einde in de rechtszaal wel getuigen van een andere kant van de zaak. En het feit dat Labaki de rol van de advokaat van het jongetje speelt, is volgens mij wel degelijk een statement.

Je bent niet fascistisch maar een beetje dom. In de Derde Wereld krijgen ouders veel kinderen omdat 1) de kindersterfte hoog is, je weet niet hoeveel kinderen blijven leven en ook 2) omdat de kinderen hun ouderdomsvoorziening zijn. Niemand, de Staat niet, de gemeente niet, zal voor ze zorgen als ze oud zijn en niet meer kunnen werken. Daarom hebben armen veel kinderen. Nogmaals, je bent niet fascistisch, je denkt gewoon niet na. Je gaat uit van de situatie in een welvaartstaat als Nederland waar iedereen AOW krijgt en waar nodig huursubsidie. Kijk eens verder dan je neus lang is.

Denk eens na man! Waarom kiezen armen die geen AOW en zonder toegang tot de gezondheidszorg voor veel kinderen? De wereld is groter dan de grachtengordel.

Eerst maar even de feite:

1. Ja: ik denk na.

2. Nee: ik kom niet uit de grachtengordel.

Het gaat er niet om wat ik vind of wat jij vindt van de problematiek (daarvoor hebben we andere fora waar je terecht kunt). Het gaat volgens mij bij dit forum om wat de filmmaker vindt en wat het met mij (of met jou) doet. Mijn interpretatie is dat de filmmaker dit heeft willen overbrengen: "Het is triest om te zien dat er zo veel kinderen op de wereld worden gezet die bij voorbaat kansloos zijn om een acceptabel leven te kunnen gaan leiden." En voor mij (dat mag voor jou anders zijn) raakt dit aan het probleem van de overbevolking van onze planeet wat de grondoorzaak is van veel ellende waar we mee te kampen hebben (dat is overigens een feit). Dat is wat de film voor bij betekent. Natuurlijk begrijp ik waarom de onderkant van de samenleving veel kinderen krijgt, maar dat maakt het feit zelf (voor mij) niet minder triest en ongewenst voor de kinderen. En dat maakt ook dat het probleem voor onze aarde er (voor mij) niet minder op wordt. Dat maakt deze film voor mij zo interessant en verrassend.

Verzoek: laten we elkaar hier wel respectvol benaderen en niet suggereren dat anderen reviews plaatsen (waar je het misschien niet mee eens bent) zonder na denken of zonder het vermogen te hebben buiten de wereld van 'de grachtengordel' te kunnen denken. Ik praat graag met anderen over film, maar dit soort suggesties waardeer ik niet.

De grondoorzaak is niet de overbevolking, er is op de wereld genoeg voedsel en ruimte voor iedereen. De grondoorzaak is de ongelijke verdeling van de welvaart. Armen krijgen niet zoveel kinderen omdat ze graag veel kinderen hebben, ze doen dat om te overleven. Rijken hebben geen kinderen nodig om te overleven, daar hebben ze hun bankrekening en pensioen voor.

Ik denk dat de film juist in beeld probeert te brengen dat (ongeacht de reden, want de verklaring die je geeft is helaas niet helemaal correct/volledig) er een andere kant zit aan het verwekken van kinderen als je er eigenlijk niet voor kunt zorgen. Misschien logisch, begrijpelijk of zelfs noodzakelijk dat ze voor kinderen 'kiezen', maar de filmmaker laat een andere kant van dit ethische dilemma zien. Het perspectief van het kind. Dit is een perspectief dat vaak buiten beeld blijft. Is het ethisch om kinderen op de wereld te brengen om je eigen ellende (deels) op te lossen terwijl je weet dat je daarmee nog veel meer mensen (nota bene je eigen kinderen) met hetzelfde probleem opzadelt? Voor mij gaat het om het perspectief dat de filmmaker toevoegt aan de discussie. Vervolgens kan iedereen er van vinden wat hij wil.

P.S. Dat er op termijn genoeg voedsel is of zelfs genoeg ruimte om genoeg voedsel te verbouwen om iedereen te voeden is helaas een illusie. Zeker als we vol blijven houden dat we niet meer met genetisch gemanipuleerd voedsel willen werken en nog alleen biologisch willen eten. Tel daarbij de klimaatverandering op die hele gebieden praktisch onbruikbaar (of veel lastiger) maakt voor verbouwing van voedsel in de toekomst. Ook zo'n dilemma zonder makkelijke antwoorden. Maar daarover wordt vast nog een keer een andere film gemaakt .

Inderdaad, laten zien. Maar dat betekent niet dat hij een standpunt inneemt. Zoals al eerder werd geschreven: zolang er landen of regio's geen sociale voorzieningen zullen zijn, dienen kinderen om voor de ouders te zorgen wanneer die dat zelf niet meer kunnen. Het is een algemene vaststelling dat waar de welvaart groeit, het geboortecijfer daalt.

Nee hoor, dat valt wel mee. Alleen zullen we moeten afstappen van onze overdosis aan dierlijke voeding; Tien tot vijftien kilogram plantaardige voeding voor één kilogram vlees: enorme verspilling. Om nog niet te spreken over de impact op onze ecologische voetafdruk.

Denk je heus dat ik niet weet waarom men in de derde wereld soms zoveel kinderen heeft?

Je reactie is hautain. Wie anderen “een beetje dom” noemt beschikt trouwens zelf veelal over een beperkt denkkader.

Ik ga hier niet verder op ingaan, daar zijn idd andere fora of sociale media voor.