Sorry We Missed You (2019)

Ik moest tijdens deze film denken aan de pakketbezorger die enigszins verbolgen aan de deur kwam vragen waarom ik een klacht tegen hem ingediend had. Uitgelegd dat ik geen klacht ingediend had maar gevraagd had hoe het kwam dat ik een pakketje wat als bezorgd vermeld stond niet gekregen had, geen klacht, gewoon een vraag.

Dan krijgt zo'n man dus van zijn werkgever te horen dat een klant een klacht ingediend heeft.

Dag later kwam ie weer om zijn verontschuldiging aan te bieden omdat hij het pakketje per ongeluk een paar huizen verder afgeleverd had, daar moest ie 4 pakketjes bezorgen en daar was de mijne per ongeluk tussen gekomen. De buren hadden het pakketje al bij me gebracht, dus verder alles klaar, maar ik kon wel aan hem merken dat de bezorger een stressbaantje heeft.

Anyway, in de UK is het allemaal nog slechter geregeld dan hier, goed dat Loach het in zijn films altijd voor de working class hero op blijft nemen.

Een beetje deprimerend is het allemaal wel, het zit nooit eens even mee. Voor veel van die ontevreden zeurkousen in Nederland goed om dit soort films eens te zien en te realiseren hoe goed ze het getroffen hebben.

Phoe, dit kijkje achter de schermen ( en de werkdruk) van de postbezorgers kwam zeker realistisch over.

goede cast, en een film waarnam je in de stemming moet zijn vanwege dat alles er hoe meer richting het eind juist steeds slechter aan toe gaat.

Over het eind was ik wat verbaast toen de aftiteling ineens in beeld kwam, maar tijdens al die lettertjes voorbij komen en de film wat bezinkt was het eind zo ook wel goed om het zelf verder in te vullen.

filmkeuring AL kan denk ik wel iets hoger.

Prima drama en de acteurs doen het ook goed.

Loach dikt zijn film misschien wel weer net wat te veel aan en wil soms wat preken en net wat te veel zeggen, maar het slaat wel in als een bom omdat hij hier weer mooi voor compenseert door natuurlijk spel uit zijn acteurs te krijgen. Vooral Honeywood heeft een heel mooi zachtaardige rol. Je geeft om deze mensen vanaf de eerste minuut, en uiteindelijk blijft de film toch redelijk dicht bij de waarheid in een aanklacht tegen de duistere kantjes van flexwerken.

Het zorgt voor een stressvolle kijkervaring, ook al bevat de film met regelmaat ook wel echt hartverwarmende momenten en mooie humor hier en daar, die je door alle miserie des te meer gaat waarderen. Die discussie tussen Ricky de Manchester United-supporter en een klant die voor Newcastle United is is schitterend. Zo mooi dat soort kleinzerigheid. Vond deze beter dan Loach zijn vorige film. Een royale 3.5*.

Ik heb de film nog een 2de keer bekeken en vond hem nog beter dan de eerste keer.

Daarom geef ik er nog een welverdiende ster bij!

Ken Loach is echt top!

Dus *****

Ken Loach lijkt absoluut wel totally my cup of tea te gaan worden. Tweede film van hem, en hij overtreft gewoon I, Daniel Blake. Er zijn er weinigen die sociale en maatschappelijke thema's zo kunnen aansnijden als hij dat doet. Misschien komen enkel de Dardennes in de buurt, die dat ook al deden met Deux jours, une nuit.

Deze film doet je enorm nadenken, maar het is al materie waar ik heel veel over nadenk, soms zelfs dagelijks. De manier waarop ik het zie. Slavernij is (nog) niet uit de wereld. Het is alive and kicking, en it's called capitalism, en deze film toont aan in welke zin dit zo is. Het wordt gewoon verbloemd. Men noemt het nu arbeid. Net zoals op de manier een poetsvrouw nu een hygiënische assistente wordt genoemd. Maloney zegt het zelf: jij bent bedrijfsleider / zelfstandige. Maar dit is wat je er in de praktijk voor terugkrijgt. Nu, de andere kant zal beargumenteren dat arbeid nodig is om de maatschappij te laten functioneren, en misschien heeft men daar in een punt. Misschien moeten we wachten op technologische revolutie om die problemen aan te pakken. In dit geval AI. Bij klimaatverandering dan weer geo-engineering en nieuwe vormen van energie. Echter creeren ook die oplossingen nieuwe problemen, want uiteindelijk pak je de oorzaak niet aan, maar kleef je gewoon een pleister op de wonde. Net zoals een auto ook nooit deftig gerepareerd wordt, bij sommige garagisten. Het zal misschien weer eventjes werken, maar echt rendabel is het niet.

Is een goed draaiende economie ook ethisch houdbaar. Moet economie boven gezondheidszorg, klimaat en welzijn van de mensen staan? Of kunnen we op een alternatieve manier weer iets opbouwen. Geld is nu niet meer ondenkbaar, maar is het van noodzaak dat er een systeem als valuta bestaat. Idem voor tijd, vroeger bestond dat niet, en waren we allemaal afhankelijk van ons instinct of waar de zon nu toevallig aan de hemel stond als je geluk had dat het een zonnige dag was. Deze maatschapij is zo verstrikt geraakt in structuur en we vergeten wat essentie is, en wat bijzaak is. Mensen zijn tegenwoordig zo ondankbaar voor anderen geworden omdat ze zich niet kunnen verplaatsen in het perspectief van een ander, omdat ze niet de ervaringen hebben van die persoon, omdat ze niet weten wat er in hen omgaat, en wat bij hen gebeurt. Een heel mooi voorbeeld in deze film is wanneer de zoon begint over de reclame en hoe wij ons zowaar verleidt worden om allemaal dingen te kopen die wij uiteindelijk totaal niet nodig hebben., en dat noemt men overconsumptie. Overconsumptie leidt tot overproductie. Overproductie leidt tot jawel een betere economie, meer jobs, een beter inkomen, en meer welvaart right? (waar wij weliswaar maar 1 procentje van te zien krijgen). We zien dat ook terug in hoe dat beeld vervormd wordt door éne Werner Herzog in Into The Inferno waar Herzog poneert: "There is no advertising anywhere, instead, just the ever-present propaganda", wat wellicht de meest hypocriete uitspraak is dat ik ooit heb gehoord. Het enige dat me wellicht uit die film is bijgebleven.

Nu goed, dat wou ik even toelichten. Mijn excuses voor de lange post, maar dit moest ik even neerpennen. Ik verwacht zeker niet dat men met alles akkoord gaat, maar gewoon wat voeding just to think about. Loach maakt er geen geheim van een links gedachtengoed op na te houden. Daarvoor zal ik hem altijd respecteren. Samen met Corbyn wellicht de Bernie van de UK. If only there were more of them.

De laatste films van Ken Loach behoren voor mij tot de moeilijkste om een sterrenbeoordeling aan te geven. Enerzijds waardeer ik de menselijkheid en de geëngageerdheid ervan. Die raakt me ook. Ik kreeg in de eerste tien minuten al zo'n beetje buikpijn bij het idee wat een ellende de personages weer voor hun kiezen zouden krijgen, pfff. In Sorry we missed you zitten misschien nog wel meer momenten die emotie oproepen dan in I, Daniel Blake (hoewel de scene in de voedselbank krachtiger is, dat beeld blijft echt bij). Anderzijds hebben deze titels filmisch niet zoveel te bieden, is het soms iets te aangezet en vond ik het acteerwerk hier ook niet zo sterk. In mijn ogen is de rol van moeder Abbie eigenlijk interessanter dan die van de pakketbezorger. Dat zo'n vrouw met zulk werk niet genoeg geld verdient om een gezin te onderhouden stelt overduidelijk het hele systeem aan de kaak als fundamenteel oneerlijk. Qua impact is het eerder vier sterren maar ik houd het toch weer op 3,5.

Leuke film.. realistisch drama. Heerlijk om zo'n film te zien ipv van zo'n neppe Hollywood productie. Herkenbaar hoe een gezin strompeld om het hoofd boven water te houden. Het irritantste character is de zoon.. een egoistische puber die eigenlijk de bron van alle problemen is. Maar goed, z'n ouders zijn ook zwak en hadden hem harder aan moeten pakken...

Wat een prachtige film. Heel indrukwekkend en ontroerend. Harde waarheid.

Best sterk.

Nog nooit een film van Loach gezien, maar ik denk dat deze film wel duidelijk maakt wat die man algemeen wil vertellen. Het is namelijk ook een belangrijk concept en thema, ditmaal in Engeland. Of het sterk aangezet of afwijkt van de realiteit weet ik niet, maar in ieder geval laat Loach het wel erg dichtbij aanvoelen.

Sorry We Missed You is een erg eenvoudig opgezette film en daar draagt de regie mooi aan bij. Loach is minder geïnteresseerd in de presentatie en meer in de vertelling. Daar slaagt de film dan ook wel goed in. Elke scene staat in het kader van realisme. Weinig filters en een rauwe look dus, maar wel jammer dat de camera van Loach alles een beetje onstabiel in beeld brengt. Iets te energiek voor een film die helemaal niet op energie gefocust is.

Acteerwerk is zonder meer sterk. Uiteraard komen er wat cliches voorbijwandelen die de film niet al te sterk ontwijkt of implementeert, maar in principe vallen ze moeilijk onrealistisch te noemen. De gevechten tussen de familieleden zijn niet indringend genoeg, maar maken niettemin indruk. De aftakeling van Hitchen wordt mooi vormgegeven en weet naar het einde toe ook indruk achter te laten.

Het is geen film waar je vrolijk van zal worden. Alle hoop die in het begin nog aanwezig was loopt gaandeweg steeds verder af waardoor ik de film niet zal aanraden op een familieavond of voor een avondje bankhangen. Denk beter dat de film past als educatief middel, want het schept een sterk beeld van de situatie die wordt benadrukt. Omdat het daarin slaagt krijgt het een ruim voldoende van me, want normaal gesproken zijn dit soort films niet zozeer mijn ding.

Oeff, relentless. Als je dacht dat het niet slechter kon, kwam er weer een tegenslag. Pakketbezorging is meer het symptoom van een tijd waarin mensenlevens ondergeschikt zijn gemaakt aan een door ons zelf opgelegd systeem. Want als ZZPers gaan mensen zelf de ellende aan van steeds maar meer moeten leveren. Goeie film. Nog meer reden om een hekel te hebben aan die werkelijk stompzinnige TV reclame "Hier is prinses papa".

In een van de eerdere reacties werd gesproken over een ‘realistische horrorfilm’, en ik vind dat een treffende omschrijving. De film laat uitermate goed zien hoe sociale problematiek uiteindelijk kan uitgroeien tot een drijfzand situatie waar geen ontkomen meer aan is. Het zet ook aan het denken over het hele systeem van internet bestellingen. Na het zien van de film voelde ik mij direct ongemakkelijk bij mijn Bol.com bestelling van eerder die dag.

Prachtfilm.
Echt om te bleiten, ook letterlijk (bij de biecht van het zusje hield ik het niet droog).

Normaal een 4,5, omdat ook ik de ellende iéts te dik aangezet vond (de overval), maar ik geef tóch een 5/5 wegens de urgentie van deze film.

Ik zette me schrap voor een hoop ellende, maar uiteindelijk is de film toch minder hardcore dan gevreesd. Rauwe, cynische scènes worden afgewisseld met verrassend warme momenten. Fijn dat Loach z’n geloof in de mensheid nog niet verloren heeft. Zelfs voor de leidinggevende lijkt hij clementie te tonen. Die bullenbak is uiteindelijk ook maar een product van zijn omgeving, een radartje in een rot systeem.

Voorts creëert de regisseur - naar goede gewoonte - een authentieke sfeer zonder tierlantijntjes. Iedereen acteert erg naturel en dat sappig accentje maakt het natuurlijk helemaal af (ondertitels zijn wel sterk aan te raden).

Enkel naar het einde toe verliest Loach een beetje de pedalen. Echt alles wat fout kan gaan, gaat ook (extreem) fout. Bepaalde taferelen had hij misschien beter bewaard voor een andere film, bv. eentje over slachtoffers van Oost-Europese mensenhandel.

Jammer van de finale. Voor de rest zeer sterk. 3,5*

Indrukwekkende film, die zowel de slavenpraktijken in de postpakketbezorging als de thuiszorg blootlegt.
Dit is geen ver van mijn bed show, deze praktijken vinden ook in ons land plaats. Als ik nog eens een pakket voor de buren aanneem, zal je nog meer aan de bezorger denken die ik hiermee ontlast.
Ik heb al zo vaak de bezorgers in mijn wijk zien veranderen, nu weet ik dat het geen wonder is dat dat gebeurt onder deze omstandigheden.
In de thuiszorg hier heeft men ook geen tijd meer voor een praatje of een kop koffie en zijn reistijden te kort ingeroosterd.
Het sterke van deze film is dat het inzoomt op de gevolgen voor het gezin, dat ook nog eens een graffiti makend probleemkind heeft. Pa en ma zijn 's avonds te moe om zich nog goed om de kinderen te kunnen bekommeren.
Waar het een beetje misgaat wat mij betreft is het worst case scenario.
Ik vond het naar het einde toe een beetje too much, waardoor het leek op dramaporno.
Het statement was al zonder dit einde al krachtig genoeg namelijk, de film schiet daar een beetje te ver in door.

Ik zat onlangs in isolatie door corona infectie en heb eens boodschappen laten bezorgen door Carrefour, de Franse winkelketen die overal in Vlaanderen te vinden is. Het pakket met voedingswaren zou er tussen 17u00 en 18u00 zijn. Via het trackingsysteem kreeg ik echter regelmatig meldingen dat het later en nog later zou worden. Uiteindelijk was de bezorger hier om 21u30. Tot mijn verbazing was hij Franstalig. Sprak geen woord Nederlands. Ik vroeg me meteen af in welk magazijn hij zijn kleine vrachtwagen moest laden. In Franstalig België? Ik woon op enkele kilometers van de Nederlandse grens. Moet wellicht een gigantische ronde doen en nooit weten om hoe laat hij 's avonds klaar is.

De meest aangrijpende scène vond ik als de ouders 's avonds helemaal uitgeteld op de bank lagen te slapen en hun dochter uit bed kwam om de tv uit te zetten en de ouders wakker te maken zodat die ook in bed verder konden gaan slapen.

Weer zo'n ongemakkelijke film van loach. Helaas ook maar al te realistisch. De hele tijd prijs je jezelf gelukkig niet in zo'n situatie te zitten. Maar ook ben je pislink op zowat elk karakter in de film, hoe goed ze het ook bedoelen, ze werken zich in de nesten.

Niks mis met het internet bestellen. Wel met de beloning van bezorgers.

Dit drama over een pakjesbezorger en z'n gezin. Vond het een aangrijpende film. De cast deed het uitstekend en kwam overtuigd over. Het verhaal verveelde niet, er viel genoeg te gebeuren. Het einde was wel abrupt. Vond het wel een aanrader.

Het drama in deze film liegt er niet om. Een op het oog doorsnee gezin moet alle zeilen bijzetten om in harmonie samen te leven. De uitdagingen op het gebied van opvoeding, onderwijs, balans werk en privé en onderlinge relaties zijn in Sorry, we missed you gewoon gigantisch. Deels komt dat door domme keuzes, maar ook door onwetendheid en toeval. De opeenhoping van tegenslagen draaft hier wel erg hard door, tot het punt dat ik het wel gezien had. Het doet je wel realiseren dat belangrijke dingen op de rit hebben een voorwaarde is om vrolijk door het leven te kunnen.

Fascinerende film. Het is een sociaal drama wat zich afspeelt aan de onderkant van de arbeidersklasse. Schrijnend, en plaatsvervangengde schaamte krijg je ervan. De film slaagt erin hoe ziek het systeem is in Engeland alsmede ook in Nederand. Toen ik de film keek was er net op het nieuws dat een miljoen mensen in Nederland onder de armoede grens dalen. Ik weet niet of de situatie onder pakketbezorgers zo ernstig is als hier in deze film maar je zou nooit meer wat bestellen. Anderhalf uur lang laat de film ons zien hoe een gezin ernstig gebukt gaat onder een te laag inkomen. De handelingen, beslissingen, gebeurtenissen en weer de reacties hierop zorgen voor steeds meer ellende. Dit alles is keurig en zonder opsmuk en zonder sensatiezucht in beeld gebracht. En toch vond ik het geen topfilm. Filmisch heeft 'sorry we missed you' niet zo veel te bieden. De mooiste scenes zijn de kleine scenes met intermenselijke acties. Enkele pareltjes zijn er te bewonderen. Voor de rest blijven de scenes toch een beetje op tv-filmachtig niveau. Het acteerniveau vond ik af en toe krakkemikkig. Met name de moeder van gezin kon mij niet overtuigen. Het einde van de film is weer sterk en onthutsend en geeft de radeloosheid van de onderklasse weer en hoe ziek het systeem is.

Al met al drie sterren. Sorry we missed you is dan toch als een schoen die fijn loopt maar niet mooi genoeg is om vaak te dragen.

Over de boodschap achter deze film niets dan lof, maar als film is Sorry We Missed You toch weinig verheffend. De misstanden in enkele sectoren moge bekend zijn, maar dan kun je volgens mij net zo goed een aflevering van Tegenlicht kijken. Al met al wist deze mij niet echt naar de keel te grijpen, vooral omdat deze als film nogal plat en eendimensionaal is.

Goede film die de aandacht toch weet vast te houden ondanks het feit dat het allemaal wat voorspelbaar is. Op 1 of andere wijze wordt je er toch wel ingezogen in het verhaal. Goed acteerwerk ook van de cast.