Les Misérables (2012)

ik heb deze film een of twee keer gezien ik vind hem steen goed
en af en toe een traantje weg pinken

Klein stuk gekeken, wat erg dat gezang. Slaat nergens op. Crowe zingen brrr.

Ja man, ronduit belachelijk bij een musical.

Ok musical.

Een film waarin alles gezongen is is bij mij nieuw in mijn boekje. Vooral omdat ik maar weinig musicals kijk, en ik had toch wel moeite om dat hier dan te accepteren. Crowe en Jackman vallen nogal tegen met hun stemmen, en bij de emotionele scene van Hathaway voelde ik helemaal niets.

Ik kon soms mijn aandacht er ook niet echt bijhouden, ontroerend vond ik hem ook nergens echt zelfs niet toen het kind was neergeschoten.. Maar dat is de negatieve kant, positief vond ik het er visueel erg mooi uitzien, het acteerwerk is mooi en het wil in het tweede deel wel vermakelijk overkomen.

Cohen vind ik weer geweldig, Seyfried is leuk en Eddie Redmayne ook. In dat opzicht is het ook wel een goede film dat mooie effecten draagt. De laatste scene vond ik ook het mooist van de hele film. Ik denk dat deze films gewoon niet voor mij in de wieg gelegd zijn. Maarja

Op tijd en stond mag er al eens ene musical de revue passeren. La la land vond ik geweldig en ook Moulin Rouge kon me best bekoren. Les misérables heeft zeker sterke punten, maar 100% zang waarbij alle teksten en dialogen geuit worden in gezang, het is toch eventjes wennen. Overdaad schaadt en bij mij was dit toch af en toe het geval waardoor het wat minder serieus overkwam. Sommige dramamomenten en vaak erg schrijnende scènes werden zo overstemd door de zang en dat vond ik jammer.

De openingsscène is overrompelend. Zeer sterk en bombastisch met de rijen gevangenen die een galjoen op het droge trachten te krijgen. Ook het liedje "Look down" bevatte erg veel kracht en grauwheid. Het verhaal van Jean Valjean en diens tegenpool met inspecteur Javert is al meermaals verhaald door auteurs en regisseurs in films en toneelstukken, maar Hooper slaagt erin dit geweldige verhaal van Victor Hugo in de schaduw te laten ten koste van de muzikale overheersing. Haast elke seconde, te pas en te onpas, wordt tegen je ingebeukt met melodieën, en dat ruim 2,5 uur lang. Hooper zorgt met zijn vele close-ups er ook voor dat de emoties letterlijk tot in de huiskamer vliegen.

Les misérables is een visueel spektakel van kostuums en decors. Het was een huzarenstukje wellicht om de zang over te laten aan bekende Hollywoodacteurs. Veel tijd en investering zal er wellicht in deze film gestoken zijn. Het resultaat mag best gezien worden, dat zeker! Anne Hathaway was uitstekend. Jackman doet het nog redelijk als zanger, Crowe is dat toch wat minder, maar is op zich niet storend. Integendeel: chapeau voor de hele cast! Er hoeft niet steeds perfectie te zijn, overtuiging en daadkracht zijn minstens even belangrijk.

Ik heb veel filmversies van dit geweldige verhaal gezien en dit is ronduit de beste tot nu toe. Geweldig wat een idee om de cast zelf te laten zingen, niks een ander laten inzingen van de rollen, dat het zo af en toe rauw en ietwat vals is verhoogt in mijn ogen alleen maar de kracht van het verhaal welke vertelt over een niet zo fraaie periode in de geschiedenis, en niet alleen van Frankrijk. Hugo is in zijn verhaal geslaagd een indringend tijdsbeeld te geven van Frankrijk en dan met name Parijs, maar om dat te kunnen vertalen naar het witte doek of naar het toneel, dan moet je van goede huize komen, Hooper slaagt als regisseur met vlag en wimpel, de cast steekt werkelijk boven zichzelf uit, natuurlijk zijn het geen een van allen geschoolde zangers en zangeressen, maar juist dat authentieke geluid maakt dat je op het puntje van je stoel blijft zitten en dat de gespeelde emotie geloofwaardig is met als uitschieter de rol van Hathaway en die van Jackman. Deze twee haal ik er uit zonder daarbij de anderen te kort te doen, maar zij dragen echt de film al is de bijdrage van Hathaway maar kort maar zij maakt een verpletterende indruk en als zij dan op het laatst verschijnt om Valjean op zijn laatste reis te begeleiden komt dat volstrekt geloofwaardig over. Crowe had misschien iets meer uit zijn rol kunnen halen als hij wat flamboyanter had geacteerd, nu was het mij wat te ingetogen. Andere opmerkelijke rollen waren er voor Tveit, subliem zoals hij een leider van de opstand speelt, maar ook Barks als Eponine mag er zijn.
Het Parijs van de negentiende eeuw is op een geweldige manier in beeld gebracht, dit heeft mede bij gedragen naar het hoge niveau van de film.
Dit alles samen met de magistrale muziek zette mij op het puntje van mijn stoel en maakte dat ik mij gedurende ruim twee en een half uur volledig heb kunnen afsluiten voor niets anders dan de film, deze wil ik veel vaker zien.

Geweldige film die na herziening alleen maar beter wordt. Het is gewoon zeer knap hoe ze de vele songs op dit niveau en vaak in lange stukken hebben opgenomen. Dat niet iedereen foutloos zingt ten alle tijden neem ik voor lief. Want wat ze zingen en de emotie die ze over brengen is ongekend.