The Social Network (2010)

Maandag lag Face book plat (je zag het aan al die verweesde blikken van mensen die zich ter pletter verveelden) maar yours truly vond dit de ultieme gelegenheid om The social network te bekijken. Zo was (The) Facebook toch nog aanwezig in de samenleving. Mijn bijdrage tot het welzijn van de mens. Geen dank. Graag gedaan. De film van Fincher is ontzettend onderhoudend met dank aan het script van Sorkin,, de montage van Kirk Baxter en Angus Wall (alle twee huismonteurs bij Fincher maar ook vakmensen in de business van producer tot (in het geval van Wall) video music/clip director) en de score van Trent Reznor en Atticus Ross (bv die eerste sequentie van face match is een pareltje in ritme gecreëerd door die drie elementen). Er waren nog van die momenten waardoor ik plots dacht : dit had een film van Danny Boyle kunnen zijn. Dat Sorkin en Boyle voor elkaar gemaakt waren, bewees later de film Steve Jobs. In TSN gebruikt Sorkin de flasback structuur om de spanningen tussen de personages te verklaren. Centraal staat een samenkomst van alle personages (hier de hoorzitting) en via de flashback krijgen we één bepaald conflict te zien. om een drama te tonen. Zuckerberg die een idee steelt van de tweeling, soms zelf een episode van een minuut zoals de kippen scene tot aan die knappe scene waarin Eduardo ontdekt dat hij buitenspel gezet is. Zuckerberg is in de ogen van Sorkin en Fincher een tragische figuur met Shakespeareaanse dimensies. Opgeklommen tot koning (of CEO) die zijn omgeving heeft verraden, die anderen verkeerd heeft ingeschat (de gladde Sean Parker) en steeds de pijn van afgewezen te zijn door zijn liefje nooit kon verwerken. Of zoals die briljante tagline het zegt : you don't get to make 500 million friends without making a few enemies. Meer heeft de film niet te vertellen. Geen filosofische discussies omtrent de rol van sociale media, geen maatschappelijke relevantie, geen kritische benadering. Het gaat over een persoon, niet over een instrument. En daarin is de film zeer geslaagd.

Mark Zuckerberg [Jesse Eisenberg], de onberekenbare CEO van Facebook, krijgt twee ernstige aanklachtenvoort de broek. Zijn voormalige beste vriend Eduardo Severin [Andrew Garfield] eist $600 miljoen wegens een afspraak dat Eduardo een belang van 30% in Facebook zou hebben. Tweelingbroers Cameron en Tyler Winklevoss [een dubbelrol voor Armie Hammer] en hun partner Divya Narenda [Max Minghella] beweren dat Zuckerberg een arbeidsovereenkomst heeft verbroken en hun idee heeft gestolen om Facebook op te zetten. In flashbacks leren we Mark Zuckerberg kennen als een student met een uiterst hoog IQ, maar een extreem laag EQ die nimmer lijkt te beseffen wie hij vertrapt om zijn plannen te verwezenlijken. Ondanks de uiterst twijfelachtige handelswijze van Zuckerberg weet Eisenberg de Facebook-oprichter toch neer te zetten als het complexe personage dat hij – zo durf ik aan te nemen – in werkelijkheid is. Timberlake blijkt een briljante keuze voor de rol van Sean Parker, het uiterst charismatische ongeleide projectiel dat Napster oprichtte en met zijn gladde praatjes Zuckerbergs vertrouwen weet te winnen. Een film die met de dag relevanter lijkt te worden. Niet te missen!

” Sorry! My Prada's at the cleaners! Along with my hoodie and my 'fuck you' flip-flops, you pretentious douchebag!”

Eigenlijk gebeurd er in deze film helemaal niet zo heel veel. De dingen die zijn gebeurd tijdens het maken en uitbreiden van ‘Facebook’ zijn helemaal niet zo verbijsterend. In feiten is er nooit écht plagiaat gepleegd Ja, of het voor Zuckerberg zijn morele kompas heel goed is kun je over discussiëren, maar een gestolen idee was het niet. Uiteindelijk is er ook niet echt iemand belazerd, want alle mensen die hebben gewerkt aan het maken van ‘Facebook’ staan nog steeds bekend als ‘mede-oprichters’ van het netwerk. Dus je kunt in zeker zin wel stellen, dat er eigenlijk helemaal niet zo veel gebeurd in deze film.

Er gebeurd zelfs zo weinig dat de rol van Sean Parker, is veranderd in een meer ‘schurk achtige’ type, dan hij in werkelijkheid was. Want met een beetje research, kom je al vrij snel achter het feit dat Parker, gewoon een nice-guy was die Zuckerberg alleen maar met goede intenties heeft geholpen en niemand in dat proces heeft dwarsgezeten, ook Saverin niet.

Tòch weet Fincher, er wel een nog wat vermakelijk verhaal van te maken. Ondanks dat het bron materiaal helemaal niet zo spannend is. Toch is de manier van verhaal vertelling, het geen wat deze film overeind houd. Samen met de prestatie van Eisenberg, waar hij terecht een Oscar nominatie voor kreeg. Ook Andrew Garfield, leverde hier een goede prestatie af.

“You know, you really don't need a forensics team to get to the bottom of this. If you guys were the inventors of Facebook, you'd have invented Facebook.”

Eigenlijk niet echt een boeiende film als je het mij vraagt. Ja, het is leuk om de groei en ontstaan van Facebook mee te krijgen maar, daar is dan ook meteen alles mee gezegd. De film is bij vlagen saai, en het verhaal is op veel momenten heel verwarrend als je door verschillende tijdperken reist. Toch blijft mijn interesse van het ontstaan van ‘Facebook’ wel aanwezig waardoor ik met wat meer vermogen de film kon volgen, mocht ik dat niet hebben dan heb ik waarschijnlijk een hele zware zit gehad. ‘Facebook’ is immers vaak in het nieuws voorbijgekomen de laatste jaren door hun privacy schandaal en ik ben als persoon bewuster geworden met het gebruik omtrent sociale media wat zo’n beetje allemaal in de handen van ‘Zuckerberg’ ligt. Toch is de film bij vlagen ook interessant, omdat we als kijkers een duidelijker beeld krijgen wie ‘Zuckerberg’ nou daadwerkelijk was, en hoe het nou eigenlijk is ontstaan.

Je komt er vooral achter als kijker wat voor een kwal die ‘Zuckerberg’ nou daadwerkelijk was, iets wat we allang wisten als je naar zijn foto’s kijkt maar zijn ware persoonlijkheid kwam daar toch wel echt naar boven. Het is dan ook niet raar dat een persoon als ‘Jesse Eisenberg’ deze rol mocht vervullen die ten eerste aardig op ‘Zuckerberg’ lijkt en zijn rollen zijn vaak in de trant als dit dus hij is erg goed in wat hij doet, ik hoop echter niet dat hij in het echt ook zo’n backstabber is. Voor de rest deed de cast het wel leuk maar, vond ik dat er geen echte hoogvliegers in te zien waren. Alleen ‘Andrew Garfield’ viel nog een beetje op, en dat was het ook wel.

Maar voor de rest is de film gewoon simpel, soms misschien een beetje saai? En dat komt omdat het materiaal wat vertoond wordt niet altijd even boeiend is. De opmars van ‘Facebook’ is leuk om te volgen maar, eigenlijk is het helemaal niet bijzonder. Een jongeman die als het ware een idee van zijn medestudenten heeft gebruikt en dat heeft verwerkt in een eigen website die wel aanslaat en veel successen biedt, en wat bij de anderen dan niet aanslaat. Jaloezie is daar dan snel op te merken maar, ook het duivelse wat ‘Zuckerberg’ bezit kwam goed tot zijn recht, en zo’n lief mannetje lijkt het me namelijk ook niet altijd.

Tja, dan had ik toch echt wel meer verwacht van deze film, zeker met een ‘Fincher’ aan het roer. Helaas is niet alles een meteen een succes, en deze film verloor zichzelf door er interessanter uit te zien dan hij daadwerkelijk was. Leuk om eens mee gepakt te hebben, en ik ben hem denk ik binnen de kortste keren weer vergeten.

The Social Network is een interessante film met een goede cast want met Jesse Eisenberg had ik wel het gevoel dat ik naar een echt verhaal aan het kijken was.

Intrigerende film, maar wat me echt stoorde is de bloedirritante soundtrack. Het geeft de film een gehaast karakter. Tel hier het 300 woorden per seconden tempo van Eisenberg bij op en het voelt als een rush.

Als deze film historisch en karakterologisch accuraat zou zijn geweest, kreeg hij van mij 4,5 sterren! Maar helaas, dat is hij niet. Hij neemt allemaal ware gebeurtenissen en personen en feitjes en dramatiseert vervolgens de boel zodanig dat het "lekkerder" wordt. Dat mag wel van mij, wanneer het gaat om gebeurtenissen, in een ver verleden, die ooit belangrijk waren maar nu niet meer zo'n relevant deel van onze wereld uitmaken. En waarvan het duidelijker is dat er wat van gemaakt wordt ten bate van creativiteit, kunst en cultuur.

Echter, bij personen en gebeurtenissen die zo'n groot deel uit maken van ons heden (de geschiedenis van de oprichting van Facebook en de karakterologie van tegenwoordige uitvinders/zakenmensen), pik ik het niet. Jawel, ik heb genoten van de film! Hij is voor mij beslist niet saai en filmtechnisch is het een goede film en Jesse Eisenberg is een fijne acteur. Maar naderhand moet ik altijd wel even uitzoeken bij een 'geïnspireerd-op-ware-gebeurtenissen-film', wat precies de accuraatheid is. Voordat ik ga stemmen! Dat uitzoeken is dan ook deel van mijn plezier.

Citaat van Facebook's Chief Operating Officer 2008-2022 Sheryl Sandberg:

Zo knap hoe van een weinig cinematisch onderwerp met vele scènes in kantoren en vergaderzalen zo'n ongelofelijk vlotte film wordt gemaakt, vooral dankzij de muziek en editing. Als de gebeurtenissen bijvoorbeeld keurig in chronologische waren gezet dan was het een totaal andere, misschien zelfs stoffige, film geworden.

Het script van Sorkin is een knap geconstrueerd drama gebouwd op onzekerheden. Een heel enkele keer hebben de dialogen wat overdreven veel venijn (zoals bijvoorbeeld tijdens de scène in het kantoor van de president van Harvard), maar over het algemeen zijn ze om te smullen. Eisenberg is ook echt gemaakt voor de hoofdrol. Deze film is nog even goed als toen hij uitkwam.

Het verhaal over het ontstaan van Facebook is niet bijzonder opzienbarend in die zin dat het vraagt om verfilming. Althans dat zou men kunnen denken. Wat ook niet tot de verbeelding spreekt is dat de echte Zuckerberg niet een echt sexy personage is. Wat verklaart dan het grote succes van ‘Social Network”?

De film gaat over de oprichting van Facebook door Mark Zuckerberg, een briljante maar sociaal onhandige student aan Harvard. Het begint met zijn idee om een exclusieve sociale netwerksite te creëren en volgt zijn snelle weg naar succes.

De film verkent thema's als ambitie, verraad en de prijs van macht door twee rechtszaken: één met zijn voormalige beste vriend Eduardo Saverin, die hem hielp Facebook op te starten, en één met de Winklevoss-tweeling, die claimt dat Zuckerberg hun idee stal.

De openingsscène, check https://youtu.be/xcecQSajtwM?si=QvHnPlzKWzlFmTA1 is briljant in zijn eenvoud: in een paar minuten worden de complexe dynamiek van Mark’s karakter en de belangrijkste thema's van de film geïntroduceerd, terwijl de actie direct in gang wordt gezet. In deze ijzersterke 5 minuten introduceert scenarioschrijver Aaron Sorkin de volgende belangrijke elementen:

Zuckerberg’s Karakter: De scène toont zijn intellect en ambitie, maar ook zijn onvermogen om empathisch te zijn of menselijke connecties op waarde te schatten. Sorkin schetst uiterst treffend de invloed van Asperger op gedrag en communicatie.

Thema’s van de Film: De opening zet de thema’s van macht, sociale acceptatie en verraad neer. Mark’s obsessie met succes en erkenning is een drijvende kracht in het verhaal.

De breuk met Erica benadrukt zijn eenzaamheid en gebrek aan sociale vaardigheden, wat later een rode draad in zijn relaties zal blijken.

Motivatie en Actie: Erica’s afwijzing is de katalysator die Mark’s acties aanwakkert. Zijn gekwetste ego drijft hem om iets te creëren dat niet alleen zijn intelligentie bewijst, maar ook zijn sociale status verhoogt.

Symbolische Start: De scène weerspiegelt hoe Mark’s persoonlijke frustraties en onzekerheden hem ertoe brengen om beslissingen te nemen die zijn leven (en de wereld) blijvend zullen veranderen.

Deze film is uiterst geslaagd, in menig opzicht. De film excelleert op vrijwel elk vlak van filmmaken: van het scenario tot de regie, de acteerprestaties, de muziek en de thematische diepgang.

Het Scenario van Aaron Sorkin:

Meesterlijke Dialogen: Sorkins scenario is scherp en intelligent . De dialogen zijn niet alleen realistisch, maar ook dramatisch en ritmisch, check How Aaron Sorkin Creates Musical Dialogue

Complexe Personages: De film geeft een diepgaande kijk op de personages, vooral Mark Zuckerberg, die wordt neergezet als hoog intelligent maar sociaal onhandig. De morele ambiguïteit van de personages maakt hen interessant en menselijk.

Thema’s van Loyaliteit, Macht en Verraad: Sorkin gebruikt de opkomst van Facebook als een lens om grotere thema’s te verkennen, zoals ambitie, jaloezie en hoe succes mensen kan veranderen.

Regie van David Fincher

Visuele Stijl: Fincher's regie is strak en gecontroleerd. Zijn gebruik van cinematografie (donkere, koele kleurenpaletten) en zijn aandacht voor detail versterken de toon van de film.

Pacing: Ondanks dat het onderwerp hoofdzakelijk draait om gesprekken en rechtszaken, voelt de film snel en spannend aan door de vloeiende montage en de manier waarop Fincher spanning opbouwt door een niet-lineaire vertelstructuur te volgen.

Het Acteerwerk

Jesse Eisenberg als Mark Zuckerberg: Eisenberg's optreden als Zuckerberg brengt een mengsel van briljantie, onzekerheid en arrogantie, waardoor hij zowel bewondering als afkeer over hem oproept.

Andrew Garfield als Eduardo Saverin: Garfield’s emotionele vertolking geeft het verhaal een hart, vooral in scènes waarin zijn vriendschap met Zuckerberg uiteenvalt.

Justin Timberlake als Sean Parker: Timberlake brengt flair en charisma als de ambitieuze oprichter van Napster, die een cruciale rol speelt in de groei van Facebook.

Men kan gerust stellen dat het Facebook-verhaal in de handen van een vakkundige scenarioschrijver en een begenadigde regisseur geresulteerd heeft in een bescheiden meesterwerk.