
Inception (2010)
Verenigde Staten / Verenigd Koninkrijk
Thriller / Sciencefiction
148 minuten
geregisseerd door Christopher Nolan
met Leonardo DiCaprio, Ken Watanabe en Joseph Gordon-Levitt
Dom Cobb (Leonardo DiCaprio) is een meesterdief, gespecialiseerd in het “stelen” van waardevolle geheimen in de droomstaat van een mens, wanneer de geest het kwetsbaarst is. Cobb is hierdoor een gewilde speler in de verraderlijke nieuwe wereld van bedrijfsspionage, maar dit heeft hem tegelijkertijd ook tot een internationale vluchteling gemaakt, wat hem alles kan kosten wat hij ooit lief had. Nu krijgen Cobb en zijn team van specialisten een nieuwe taak aangeboden. Een 'laatste' taak die ervoor kan zorgen dat Cobb zijn oude leven weer terugkrijgt. Deze taak is niet het stelen van een idee, maar het plaatsen van een idee. Als ze slagen, dan kan het de perfecte misdaad zijn. Maar er is ook een levensgevaarlijke vijand, iemand die altijd Cobb's volgende zet lijkt te voorspellen...
- nummer 43 in de top 250
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=66TuSJo4dZM
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (8,8 / 2080822)trailer (YouTube)spoilertopicboek (BoekMeter)filmscore (MusicMeter)kijk op NetflixiTunes: € 3,99 / huur € 2,99Google Play: € 7,99 / huur € 2,99Pathé Thuis: vanaf € 9,99 / huur € 2,99kijk op Amazon PrimeIk moet wel zeggen dat het camerawerk goed in elkaar was en het acteerwerk was ook goed.
4.5* voor de 1e helft
2.5* voor de 2e helft
Ik denk persoonlijk dat een meer ingetogen en op een spanningsgerichte benadering voor mij beter had gewerkt. Tussen alle (onnodige) actie door propt Nolan het verhaal van de vrouw van Dom. Dit verhaal zit slim in elkaar, maar raakte mij verder voor geen meter. Vooral vanaf de sneeuwwereld wordt de film echt wel saai.
Positieve punten: De special effects zijn indrukwekkend en de muziek van Zimmer past erg goed bij de film. Het acteerwerk is sterk, vooral Leonardo DiCaprio is erg overtuigend in zijn rol.
1,5*
Nolan is sowieso mijn favoriete regisseur. Ook zijn consistente samenwerking met Hans Zimmer kan me heel erg bekoren. Ik vind bijna al zijn films geweldig mede omdat hij altijd de juiste muziek in zijn films heeft. Kijk daarom ook enorm uit naar Tenet.
De 'Time' soundtrack van Hans Zimmer is misschien ook wel een van de meest ontroerende, melancholische, droevige doch hoopvolle stukjes muziek ooit gehoord in film.
4.5*
Bijvoorbeeld Cobb en Adrianne zitten ergens koffie te drinken in een Frans cafeetje. Cobb zegt: in een droom kom je altijd uit het niets. Je wordt geplaatst in een context zonder dat het wordt uitgelegd, je neemt simpelweg aan dat het de werkelijkheid is. Vervolgens vraagt Cobb: hoe zijn we hier gekomen? . Wat blijkt Adrianne en Cobb zitten in een droom. Adrianne wist hier niets van: net als in Descartes' verhaal werd ze bedrogen met betrekking tot de werkelijkheid van haar realiteit.
Inception gaat alleen een stapje verder dan de Matrix. Ongeacht of de wereld als zodanig bestaat of niet, soms ervaren we de wereld anders dan het misschien is. We projecteren onze verlangens op de wereld, en we projecteren onze angsten en herinneringen op de wereld. Maar als we teveel projecteren dan wordt de wereld ongeloofwaardig. Hoe meer fantasie je in de wereld stopt, des te groter de kans op een crisis. Uiteindelijk zal je erachter komen dat je fantasie met wereld verward hebt: je loopt tegen de muur van de werkelijkheid aan.
Dit maakt onze dromen zulke rare plekken: in de droom wordt de grens tussen fantasie, wereld, en herinnering wazig. Dit maakt de droom een ongeloofwaardige plek. Maar dit maakt de droom (net als de film btw) een interessante plek. De wereld als zodanig is bij uitstek een saaie plek, een plek die niet luistert naar onze verlangens. Maar de droom (en de film) zijn tijdelijke excursies uit de sleur van alledag. Ze geven de mogelijkheid de wereld naar onze fantasie te vormen. In andere woorden, an de ene kant interessant, aan de andere kant ongeloofwaardig.
Maar deze tijdelijke excursies brengen een gevaar met zich mee. We kunnen zo meegaan in onze fantasie dat we de grens tussen werkelijkheid en verlangen niet alleen in onze droom maar ook in werkelijkheid niet meer kunnen - of willen - zien. De mens is een zwak dier omdat het makkelijk een verhaal aanziet voor realiteit. Cobb is hiermee in gevecht: hij verlangt zijn vrouw zo erg terug dat hij de grens tussen zijn fantasie en de werkelijkheid dreigt te verliezen.
Er is prima facie misschien een verschil tussen onze fantasie in onze dromen en de realiteit als zodanig. De realiteit wordt gekenmerkt door bepaalde elementaire natuurwetten. Een steen valt, andere mensen bestaan niet ter dienste van jou, etc. Echter, de grens tussen realiteit en droom vervaagd in inception. Cobb wordt namelijk zowel in de echte wereld als in de droomwereld aangevallen door "witte bloedlichamen", de dromen lijken levensecht, enzovoorts. Daarnaast hebben we niet meer grip over onze dromen dan onze realiteit. We hebben namelijk geen grip over ons onderbewuste, en daarom beantwoord de droom soms net zo weinig aan onze verlangens als aan de elementaire natuurwetten.
Enfin, als de grenzen tussen dromen en werkelijkheid wazig zijn soms, hoe kunnen we dan een onderscheid tussen droom en werkelijkheid maken? Waarom zouden we niet in de wereld van Descartes' Demon geloven? Ik denk dat Nolan hier een heel mooi antwoord op heeft bedacht. In de woorden van Simone Weil: Overtuigd zijn in het bestaan van de wereld en de realiteit van anderen is een act van liefde.
Het verschil tussen droom en werkelijkheid, kan slechts door ons begrepen worden wanneer er andere mensen zijn met wie we onze wereld bevestigen en delen. Zo was het probleem tussen Mal en Cobb niet zozeer dat Cobb kennis van zaken had en Mal niet (immers in de droom waren ze samen redelijk gelukkig). Het probleem tussen Mal en Cobb was dat ze geen wereld meer deelden. Mal kon niet meer in haar kinderen geloven, ze had hen niet meer lief.
De rede zal ons nooit overtuigen dat de wereld waarin we leven werkelijk of niet werkelijk is, maar liefde kan ons dit wel overtuigen. Omdat we delen in een wereld, omdat we geven om anderen, kunnen we en moeten we geloven dat de wereld werkelijk is. Als we geen werkelijkheid zouden delen met anderen dan zijn we gevangen in ons egoïsme: dan zouden we allemaal leven in ons eigen Limbo. Maar omdat we anderen liefhebben, zijn wij niet slechts monaden maar voelen we ons thuis met de Ander. Zo kon Cobb Saito redden uit Limbo: door zich te tonen als iemand anders die werkelijk bestaat .
Maar er zijn ook een paar tegenvallers: de film legt de film veel te lang uit. De eerste helft van de film gebeurt niets behalve uitleg van de regels van het spel. Dat zou prima zijn geweest als de regels van de droomwereld niet zo oppervlakkig zouden zijn geweest. Voorbeelden: het brein werkt sneller wanneer je slaapt (waarom?), het onbewuste heeft witte bloedlichamen en staat in dienst van het bewustzijn (hoezo?), het onderbewuste bestaat uit individuele personen, personen blijven hetzelfde in hun slaap (denk ik niet).
Ik denk dat er meer in had gezeten als Nolan wat meer Freud had gelezen, en het onderbewuste niet zo gek had afgebeeld als een verdubbeling van het bewustzijn, maar als iets dat werkelijk onbewust is (i.e. verlangens die we geblokkeerd hebben, angsten die we niet durven toe te geven, etc.). Bijvoorbeeld, In Eternal Sunshine of the Spotless mind wordt de hoofdpersoon een baby wanneer hij in zijn gedachtes naar een kinderherinnering gaat. Toch een gemiste kans voor inception.
Eigenlijk is Inception een soort Mission: Impossible; een team gaat een missie uitvoeren met een hoop uitleg, waar je als kijker vrij snel klaar mee bent. Na het zoveelste ‘droom in een droom in een Limbo in een droom’ gedoe ben je wel klaar voor wat actie. Die actie komt er ook, maar ook die stelt wellicht wat teleur. Een paar scènes zijn nog steeds indrukwekkend, met name de dichtklappende stad en - vooral - het hele zweefgevecht in het hotel met Joseph Gordon Levitt. Je verwacht echter dat naar mate de film vordert de gevechten en actiescènes steeds spectaculairder worden, maar de ‘final battle’ met de sneeuwscooters is eigenlijk belachelijk underwhelming. Sowieso valt op dat Nolan maar een paar keer goed gebruik maakt van de creativiteit en speelsheid van dromen, vaak is alles eigenlijk vrij inspiratieloos. Je onderbewustzijn dat wordt bewaakt zijn gewoon simpele mannen met geweren, die je in praktisch elke actiefilm rond ziet lopen. Ook al voelt Inception aan de premisse een pak creatiever dan een gemiddelde Mission: Impossible, in praktijk valt dat eigenlijk vies tegen.
Wat dat betreft heeft Inception best wat interessante ideeën en een paar simpelweg uitstekende visuals, maar is qua personages, setpieces en look eigenlijk opvallend grauw, saai en grijs.
3 sterren.
De zwakste punten zitten in het laatste halfuur. De film verandert in een vrij simpele actiefilm, visueel is het wat minder boeiend allemaal (die sneeuwomgeving is zelfs saai te noemen) en de tijd klopt ook niet helemaal meer wat echt wel afbreuk doet aan de film. Ook is lang niet elke rol even sterk geschreven, sommige acteurs hangen er net te veel bij. Een film die lang heel goed is, maar aan het eind toch wat wegzakt. En eigenlijk weet dat centrale liefdesverhaal nergens te overtuigen. Dan blijft over 3,5*.
Herzien in IMAX, 30-6-'20
Geen makkelijke film dus ik kan me voorstellen dat sommige er niets aan vonden. Maar het zit wel goed in elkaar en het blijft constante spanning. Een film die je makkelijk nog een keer kan kijken want er zit veel symboliek in en het idee is goed verfilmd.
Nogmaals bekeken een ik doe er een halve ster bij. Het zit gewoon goed in elkaar.
Toch een tegenvaller van Nolan, tuurlijk is alles lekker bombastisch aan de film en ziet het er visueel gelikt uit. Helaas bekroop me wel een klein gevoel van teleurstelling, dat ligt toch vooral op verhaal technisch gebied.
De film duurt maar liefst 148 minuten, dit betekent dat er een boel nietszeggende plotjes in de film zaten. Vooral dat gedoe met DiCaprio en zijn overleden vrouw zorgden er vooral voor dat het tempo uit de film gehaald werd. Daarbij komt ook nog is dat ik het geen sterke rol van DiCaprio vindt en dat ik bijna geen sympathie voor zijn personage had. Dit nekte de film helaas wel richting het einde, wat behoorlijk langdradig en saai werd. Er werd op een gegeven moment ontzettend vaak geswitcht tussen "Limbo", de sneeuwbunker, Levitt in de lift en de auto die in het water viel.Veel nutteloze en saaie actiemomenten traden op dit moment de film in, vooral al die vuurgevechten in en rondom die sneeuwbunker waren behoorlijk saai en dus ook niet boeiend.
Ook zaten er veel nutteloze bijrollen in de film waarvan je na de film dacht of ze werkelijk wat hebben toegevoegd, Caine en Levitt bijvoorbeeld. Ondanks dat het prettige acteurs zijn waren het maar nietszeggende personages. Zo vond ik Page bijvoorbeeld veel leuker en ze voegde tenminste ook echt wat toe.
Jammer, want het verhaal in de basis is best intelligent en dat was eigenlijk ook het leukste aan de film. De momenten dat ze bezig waren om Robert Fischer Jr. zijn gedachten/dromen te manipuleren waren het interessantst.
Visueel ziet de film er wel prachtig uit, veel mooie scenes en de droomwereld wordt vooral in het begin prachtig neergezet in Parijs. Toch bekroop me richting het einde toch ook het gevoel dat ze met de droomwerelden er meer uit hadden kunnen halen. Te veel kreeg ik het gevoel dat ik naar een grafische opgepoetste versie van een Ocean's film zat te kijken. Een groep mensen probeert iemand te bedotten, alleen met wat mooiere settings.
Helaas, een lichte vorm van teleurstelling. Er werd teveel afgedwaald naar verhaallijnen die niet boeiend waren, omdat de film teveel pretendeert te zijn. Zo kom je veel actie tegen, zit er teveel dramatiek in en tegelijkertijd poogt het een hersenkraker te zijn. Jammer, want deze film heeft zoveel potentie, nu dramt het een half uur te lang door.
2,5*
Na een decennium eindelijk de film eens herzien. Niet dat ik erom zat te springen, maar met Tenet (waar ik qua thematiek mezelf ook een beetje zorgen maak) op komt, leek het me verstandig om de film nog een keer te kijken. Ik zie nu mijn review staan en eigenlijk heb ik in de tien jaar tijd dat de tijd is verstreken eigenlijk nog exact dezelfde gedachten over de film.
Het hele plot vind ik gewoon totaal niet boeiend. Nolan neemt zichzelf met deze film veel te serieus. Dat stoort mij enorm bij deze film. Het uitgangspunt is interessant, maar het is vooral heel vervelend dat iedereen zichzelf ook enorm interessant lijkt te vinden. Alles wordt maar als waarheid gebracht en vanaf het begin heb je geen enkele tijd om alle onzin die op je geprojecteerd wordt ook maar enigszins te laten landen.
De ene na de andere inhoudsloze personage vliegt voorbij en eigenlijk is de hele heist (want dit is uiteindelijk niet meer dan een uit de klauwen gewassen heistfilm met wellicht wat diepzinnig bedoelde thema's van Nolan) op weinig gebaseerd en is het hele doel van het plot echt compleet oninteressant. Had er nou niet iets spannender plot met meer urgentie geschreven kunnen worden?
Waar de eerste 90 minuten voorbij denderen en ik an sich nog met alle gedachten die achter de film schuil gaan, stort het laatste uur echt volledig in. Echt gigantisch oninteressant gedoe in de limbo tussen DiCaprio en Cotillard (die echt matig acteert hier) en een niet meer dan standaard actiewerkje in het besneeuwde fort zorgen ervoor dat de film ontzettend langzaam richting de eindstreep kruipt. Het was voor mij dan ook bijzonder moeizaam om door dat laatste uur heen te komen.
Ja, Nolan is nog steeds een talentvolle regisseur. Visueel is de film nog steeds fingerlicking. Inception is inmiddels tien jaar oud en we komen nu op een punt dat films van dik 10 jaar oud de tand des tijds op visueel gebied ook kunnen doorstaan. Ook de score is goed en de actie is gewoon degelijk gefilmd.
Maar dit type film en eigenlijk de hele reden waarom het plot draait boeit mij gewoon totaal niet. Tien jaar later is dit nog steeds veruit de minste Nolan film. Ik vrees toch voor Tenet dat die thematisch uit dezelfde vaatjes gaat tappen.
3* (was 4*)
Het verhaal/script is uitstekend, met behoorlijk wat actie, spectaculaire beelden en veel diepgang. Wel zijn er weinig plotwendingen, maar dat maakt het einde meer dan goed. Als de reden van het verschijnen van de vrouw van de hoofdpersoon in zijn dromen en de reden van haar dood wordt verklaard. Dit deed mij sterk denken aan die andere topper met Leonardo di Caprio, Shutter Island. Wat een goede film was dat zeg. Maar Inception is zeker niet minder.
Inception heb ik nooit willen kijken omdat er een aura van 'complexiteit' omheen hing. Wat dat betreft een grote meevaller: doordat eigenlijk ieder aspect zeer geduldig wordt uitgelegd en visueel tot in den treuren benadrukt kun je op je gemakje de film volgen. Ik was juist bang dat je enorm gefocust moest zijn om de film 'te snappen' (wat ik volstrekt oninteressant vind voor een filmervaring), maar dat viel gelukkig reuze mee.
Qua personages en acteerwerk is het eigenlijk totaal oninteressant. De film leunt volledig op het spel met de verschillende droomlagen en de tijdsbelevingen. Eigenlijk flinterdun, maar niet onaardig uitgewerkt.
Echter 10 jaar ouder geworden en soms moet je films meerdere keren bekijken om hem te vatten al blijft ie voor mij nog wel lastig. Het eerste uur is nog wel te doen, maar daarna gaat ie alle kanten op. Er is ook nog zoiets als dromen fantasien ideeen, maar dat fluctueert in deze film allemaal door elkaar. Een droom is nog geen idee nietwaar? Er wordt over dromen gepraat, maar de doelstelling is om een plan in iemands hoofd te veranderen. En dat zijn geen dromen! En dat gegeven vind ik dan wel gek in deze film. Maar misschien heb ik dat ook wel niet begrepen in deze tweede kijkbeurt

Dus kort samengevat. Prima beeld op 4K prima geluid en prachtige shots. Droom en echt beter te onderscheiden, maar het uiteindelijke doel toch matig uitgewerkt. Een krappe voldoende anno 2020.
Echter 10 jaar ouder geworden en soms moet je films meerdere keren bekijken om hem te vatten al blijft ie voor mij nog wel lastig. Het eerste uur is nog wel te doen, maar daarna gaat ie alle kanten op. Er is ook nog zoiets als dromen fantasieën, maar dat fluctueert in deze film allemaal door elkaar. Een droom is nog geen idee nietwaar? Er wordt over dromen gepraat, maar de doelstelling is om een plan in iemands hoofd te veranderen. En dat zijn geen dromen! En dat gegeven vind ik dan wel gek in deze film. Maar misschien heb ik dat ook wel niet begrepen in deze tweede kijkbeurt

Dus kort samengevat. Prima beeld op 4K prima geluid en prachtige shots. Droom en echt beter te onderscheiden, maar het uiteindelijke doel toch matig uitgewerkt. Een krappe voldoende anno 2020.
Echter 10 jaar ouder geworden en soms moet je films meerdere keren bekijken om hem te vatten al blijft ie voor mij nog wel lastig. Het eerste uur is nog wel te doen, maar daarna gaat ie alle kanten op. Er is ook nog zoiets als dromen fantasieën en ideeën, maar dat fluctueert in deze film allemaal door elkaar. Een droom is nog geen idee nietwaar? Er wordt over dromen gepraat, maar de doelstelling is om een plan in iemands hoofd te veranderen. En dat zijn geen dromen! En dat gegeven vind ik dan wel gek in deze film. Maar misschien heb ik dat ook wel niet begrepen in deze tweede kijkbeurt

Dus kort samengevat. Prima beeld op 4K prima geluid en prachtige shots. Droom en realiteit beter te onderscheiden, maar het uiteindelijke doel toch matig uitgewerkt. Een krappe voldoende anno 2020.
Christopher Nolan levert toch vaak subliem werk af, altijd richting de perfectie. Ook bij deze Inception is het niet anders, wat een zalige sciencefiction-thriller, met een top-cast, die je werkelijk omverblaast. De dikke volle punten!
Om te beginnen is de actie flets, saai. Als voorbeeld de achtervolging met het busje; doordat dit gefragmenteerd aangeboden wordt en doordat de aandacht eigenlijk allang verschoven is naar de diepere dromen voel je hier totaal geen spanning bij. En de beelden zijn ook niet spectaculair genoeg om de aandacht vast te houden. Het voegt gewoon niks toe.
Verder ben ik misschien minder kritisch naar elementen die er puur voor kijkplezier in worden gestopt, maar ik ben kennelijk wel kritischer dan de geloofwaardigheid van het concept waar de film om draait. Het gaat te snel om geloofwaardig over te komen. Zeker de nieuwe architect die zonder enige moeite meedraait; daar kan ik niet in meekomen. Ook het hele 'in limbo'-gevaar voelt zeer geforceerd aan.
Meest kwalijke is echter de ongeloofwaardigheid van Dom. Die zou dé expert zijn maar het is volstrekt onduidelijk wat hij toevoegt en al te duidelijk waar hij juist de hele onderneming in gevaar brengt; de voorspelbaarheid waarmee hij niet op Mal kan schieten op moment suprême, is kinderlijk.
Ook kwalijk is dat je nauwelijks de personages echt leert kennen en weinig meevoelt. De geschiedenis tussen Dom en Mal is super tragisch, maar roept toch weinig emotie op. Niet in de laatste plaats omdat Mal alleen maar onsympathiek en hysterisch over komt. Tot slot kan ook de andere lijn, namelijk de onderneming van Fisscher me weinig interesseren dus ook dat voel je niet mee.
Wat overblijft zijn mooie beelden en een interessant concept. Meer niet. En dat is matig. Zeker voor DiCaprio-begrippen.
Veel gestileerde shots die mij te arty aan doen. Het rijmt niet met de actie. Ik probeer steeds Nolan films goed te vinden, maar het valt me niet mee. In mijn ogen heeft hij 1 echt meesterwerk gemaakt met Memento en daarna toch een sellout geworden voor de big budget blockbusters. Ondanks de kritiek die ik heb op deze film, toch een van zijn betere.