Pulp Fiction (1994)

Ook herzien en in de bioscoop ditmaal. Wat me opviel was hoe enorm mooi de film eruit ziet met die kleuren en het diepe zwart. Ook de zwierige shots komen nog meer tot hun recht. Ik lees in mijn review uit 2015 dat ik de film er wat gewoontjes uit vond vinden. Allicht had ik een andere smaak, allicht helpt het grote doek, maar dat gevoel had ik nu totaal niet. Ook het geluid viel meer op, vooral in de cafés of restaurants waar het geroezemoes ook duidelijk aanwezig was en echt leven geeft aan die scènes.

Ik blijf vooral het taalgebruik mooi vinden. Enorm bloemrijk. Vooral als je de vertaling ziet, hoe plat die is waar vooral vertaald wordt wat er gezegd en bedoeld wordt, zonder dat mooie taalgebruik te gebruiken. Soms komt het qua gevoel in de buurt. Zo werd I'ma get medieval on your ass vertaald als "Ik ga ja laten zien wat martelen is". Wat op zich best een oké vertaling is qua toon en betekenis. Maar toch, het origineel klinkt gewoon net wat beter. En dat was nog een van de betere vertalingen.

Ook het stuk rond Butch is me meer en meer gaan trekken door de jaren heen. Uitstekend geregisseerd vooral. En zo zijn de zwakke puntjes die ik toen nog kon noemen verdwenen. Verhoogd naar 5,0*.

Ik denk dat elke film een vorm van kunst is, of onder de naam kunst valt.

Dank je, dacht dat ik de enige was.

De titel kende ik al jaren, maar toch ik had deze nog nooit gezien... Dus nu wordt het wel eens tijd, zeker omdat ik de meeste filmliefhebbers vaak over deze hoor praten. Het is best een leuk filmpje waar er heel wat in gebeurt, al had. ik door alle commentaren over deze film misschien nog net iets meer verwacht. Hij duurt ook wel even maar kijkt zeer vlot weg, ook de jaren 90 sfeer erin maakt dit voor me helemaal goed.

Nee hoor, kunst is geen film. Maar film kan soms kunst zijn...

Interessant. Maar, waaraan moet film voldoen om kunst te zijn?

Ik wist niet wat ik moest verwachten van Pulp Fiction. Het is een film met een legendarische status en heeft veel impact gehad op popcultuur. Dat is ook eigenlijk de reden waarom ik het keek. De stijl spreekt me namelijk totaal niet aan.

Op audiovisueel vlak is deze film zwaar belabberd. Er wordt niet gespeeld met geluid, en de beelden lijken vaak op een typisch jaren negentig-film—heel lelijk allemaal. Pulp Fiction probeert zich te onderscheiden van veel films uit die tijd. Soms zie je wel interessante invalshoeken wat de shots betreft, maar dat is zelden het geval.

Tarantino moet dus indruk maken op narratief vlak. De karakters zijn gewoon karikaturen wat ik heel teleurstellend vond. De acteerprestaties zijn over het algemeen niet slecht, maar heel memorabel zijn ze niet. Bruce Willis en zijn vrouw acteren niet overtuigend. Het concept is zeer origineel, en daarvoor krijgt de film wel punten. De film probeert heel grappig te zijn, maar echt grappig vond ik het niet. Ik vind het wel knap dat de film zijn verhaal vrij vlot en efficiënt verteld, ondanks de lange speelduur. Het kakt wel een beetje in met het stuk van Bruce Willis. Dat gedeelte was vrij cliché. De zogenaamde 'gewelddadigheid' in deze film is braaf uitgewerkt. Het is gewelddadig voor Amerikaanse standaarden. Grandrieux doet dit veel beter—je kunt beter zijn films kijken.

Het doel van Pulp Fiction is om mensen te vermaken. Ik was echter nooit verrast of omver geblazen met het verhaal. De karakters zijn oninteressant, het is niet grappig of gewelddadig, en audiovisueel is het een kerkhof. Snel vergeten dit prul.

Over smaak valt niet te twisten, maar waarom je het werk van Grandieuix er bijhaalt is me een raadsel. Hun stijl kent vrijwel een enkele overeenkomst. Het geweld in Trarantino’s film is juist humoristisch

Er was eens een serie, eind jaren 80 "Prettig geregeld". Met Anne Will Blankers en Peter Faber, erg leuk allemaal, hilarische humor. Een stukje in 1 aflevering is mij altijd bijgebleven. Elke x als hier over kunst gesproken word moet ik hier aan denken. Jan Wolkers, ja die kunstenaar, schrijver van Texel (God hebbe zijn ziel helaas) had wel eens een gastrol.

In deze aflevering kwakte ons Jan emmers vol koeiestront op de muur en smeerde dit vervolgens uit over de wand. Hij vond dit kunst. Geweldig natuurlijk, volgens mij lag minimaal half Nederland in een deuk. Het kunstige hiervan is dat ik er nog steeds om kan lachen. Is dat ook kunst ? Of is dat gewoon gelul.

Gast, wat kan jij slap lullen zeg.

Dat had ik ook ergens wel door, maar ik vond het niet bepaald grappig. Ik denk gewoon dat het meer gewelddadig kon zijn. De uitgangspunt doet er niet zozeer toe.

Kunst definieer je als je iets toevoegt aan het genre. Pulp Fiction voegt iets toe aan het misdaadgenre. Structuur en dialogen. Dit is toepasbaar op alles. Muziek, film, boeken. Een nieuwe dj komt met een nieuwe soort beat aan en allemaal andere dj's gaan hem kopiëren. Degene die ermee is begonnen is de kunstenaar en degene die hem nadoen zijn vaak de kopieerapparaten. Dit geldt ook voor meubels. Iemand maakt een nieuwe soort stoel, anders dan anders en andere meubelmakers gaan hem nadoen. Zo zijn er veel mensen die Tarantino nadoen maar ze voegen niks toe aan het genre en dat is het verschil tussen kunst en commercie of creativiteit en namaak.

Waarom zou gewelddadiger een doel op zich zijn? Gaat toch om context….

En vanavond zowaar weer op het grote scherm gezien. Pathe Mystery Classic bleek PF te zijn.

2,5 maand geleden nog in de bios gezien en nu dus weer.

Omdat het nog maar zo kort geleden was had ik liever een andere classic gezien, maar ach, PF blijft geweldig.

Meesterlijke film van Quentin Tarantino.

3 verhalen doorelkaar gehusseld. Heb deze film al vaak gezien en gisteren nog een keer. En weer kwamen er details naar boven die ik niet zag en nu wel. John Travolta zijn beste rol tot nu toe als Vincent Vega en natuurlijk Samuel L. Jackson weer steengoed acterend. Ook Harvey Keitel prima als mr wolf. Bruce Willis ook goed, maar ondergesneeuwd door de 3 boven genoemde acteurs. Weer genoten voor de zoveelste keer van deze film en hoog in mijn lijst staat en zeker in de top 5 voorkomt.