Schindler's List (1993)

This list... is an absolute good. The list is life. All around its margins lies the gulf.

Schinder’s List, een monument van een film maar mijn laatste kijkbeurt dateert alweer uit 2011 dus het werd wel tijd om de film nog eens opnieuw te zien. Ik durf Schindler’s List wel de belangrijkste oorlogsfilm aller tijden te noemen en een van de, of misschien wel dé belangrijkste film ooit gemaakt. Maar dat is uiteraard subjectief, zelf zou ik geen belangrijkere titel kennen. Deze film maakt denk ik wel perfect duidelijk wat er in de oorlog met de Joden is gebeurd en hoe onmenselijk wreed zij zijn behandeld. Daarom doet het me ook zeer dat mensen er niks van geleerd hebben en tegenwoordig nog altijd aan Jodenhaat doen in de wereld.

Het verhaal van Oskar Schindler is denk ik wel bekend. Iemand die in het begin gewoon uit was op eigen gewin en langzaam ontdooide en menselijker werd toen hij met eigen ogen zag wat de Nazi’s de Joden aan deden tijdens de oorlog, terwijl hij de middelen en macht had om er een klein beetje wat aan te doen, wat hij ook deed door 1100 Joden te redden door ze te laten werken in zijn fabriek en een deel zelfs terug te halen uit Auschwitz voor de poorten van een zekere dood.

Steven Spielberg is natuurlijk niet vies van sentiment en emotie in zijn films te stoppen en dat doet hij hier ook, maar wel met zoveel respect en nederigheid naar de slachtoffers dat het allemaal heel erg natuurlijk aanvoelt en een aantal momenten, zeker op het einde, oprecht emotioneel en mooi voelen. Dit komt ook tot uiting door het zwart-wit beeld, op een meisje in een rood jasje na (die je later helaas nog eens ziet in een triest moment) en uiteraard het laatste deel met de echte mensen die Schindler heeft kunnen redden. De muziek is ook prachtig, ingetogen maar zo raak. En verder teert de film enorm op drie waanzinnige acteerkanonnen die de rol van hun leven spelen. Liam Neeson mag vandaag de dag wel zijn jaren volmaken met b-actiefilms, maar hij kan echt wel wat. Hij is fenomenaal als Oskar Schindler, met alle nukken die hij had. En Ben Kingsley is ook zo sterk als Iszhak Stern, de Joodse boekhouder die zoveel goed werk verrichte. En de laatste is Ralph Fiennes als de kwaadaardige SS-commandant Amon Göth, die maniakaal, onmenselijk wreed en zelfs een beetje charismatisch was. Een perfecte tegenspeler in deze film, maar bizar dat zo’n walgelijk stuk stront echt heeft bestaan. Volgens Wikipedia schijnt hij persoonlijk al zo’n 500 Joden te hebben vermoord, los van de moordorders die hij dagelijks gaf.

Eigenlijk is alles wat ik over de film typ vrij zinloos, want bijna iedereen kent deze film wel en is er vermoedelijk onder de indruk van. Verplichte kost om minstens eens gezien te hebben, maar ook na vele extra kijkbeurten raakt de film me nog steeds. Ik ben zelf een paar jaar geleden in Auschwitz geweest, dat was zo heftig dat ik sindsdien nog meer kan worden geraakt door dit soort films vol menselijke waanzin.

5* blijven natuurlijk staan

Dat is ook zo. Het wrange is nu juist dat die douche-scène helemaal niet zo bedoeld was. In de orginele versie Zastihla Me Noc (Film, 1986) van Juraj Herz die Spielberg simpelweg geplagieerd heeft gaat het niet om kitscherig effectbejag.

Gisteravond weer gekeken n.a.v. de dodenherdenking. Waanzinnige film, nog steeds. De eerste kijkbeurt terug in 2017 wist al veel indruk te maken maar, deze herziening wekt weer heel veel los. Drie uur lang aan de buis gekluisterd, en ik had het gevoel dat het nog wel langer mocht duren, en dat heb ik echt niet vaak. Indrukwekkend, bedrukt en keihard, het zwart witte maakt het nog heftiger.

Wellicht de beste oorlogsfilm allertijden. Je voelt de gruwel en onwezenlijkheid van W.O. 2 en dit is op vele vlakken in deze film voelbaar. Spielberg geeft een stem aan alle joden die deze onmenselijkheden moesten ondergaan en het is vaak zwaar om te zien. Ik ben geen grote liefhebber van oorlogsfilms omdat ze vaak langdradig zijn en een lange zit zijn, maar deze film duurt geen minuut te lang vind ik. De oorlog duurde nu éénmaal lang en dat is zo ook voelbaar als kijker...Eveneens de voorzichtige opluchting wanneer alles achter de rug lijkt, net zoals een boze droom...

Deze film toen in de bioscoop gezien met een aantal vrienden en vriendinnen. We zouden daarna nog op stap gaan. Ik was toen 22 jaar.

We waren zo ontdaan en emotioneel onder de indruk dat we stil voor ons uit zaten te staren in de kroeg. We hebben toen maar besloten om naar huis te gaan.

Deze film is VERPLICHTE KOST voor iedereen.

Ik vraag me af wat wereldleiders, zoals Poetin, Trump, Kim Jong-un, etc. van deze film vinden en dan nadenken over hun eigen handelen.

Als je dit ziet, schaam ik me echt dat ik een mens ben. Wat een vreselijk wezen. Ik had liever een Orka of Condor geweest.

En nu weer -5-

Bedankt voor deze inkijk in je stemgedrag. Ik was er al bang voor.

Deze film eindelijk gezien, het is niet bepaald een film waar je vrolijk van wordt. Dit wist ik natuurlijk daarom bleef ik het maar uitstellen om hem eens te bekijken. Het is een film die je echt eens moet gezien hebben. Alles wordt mooi weergegeven de vele herkenbare verhalen... Heel leerrijk om bij te leren uit deze triestige tijd geschiedenis.

Na het zien van de Duitse docu "Emilie Schindler, die vergessene Heldin", van Annette Baumeister (2024) krijg je een wat andere kijk op de persoon Oskar Schindler, en de veel grotere rol die zijn vrouw Emilie speelde bij het redden van de Joden.