The Godfather (1972)

equaLz, voor zover ik je Nederlands begrijp: ik zeg toch juist dat elke film anders is en daarom bepaalde aspecten wel of niet werken VOOR MIJ. Bovendien beoordeel ik een film op hoe ik de film ervaar, als dat negatief is denk ik niet 'ah joh dat genre ligt me gewoon niet, hier heb je 5*'.

Meer kan ik er echt niet van maken?

Je weet van te voren dat als je een film gaat kijken uit 1972 dat die wel eens visueel gedateerd kan zijn de tijd van nu, en toch geef je er commentaar op?
Alsof je gewoon zoekt naar kritiek op deze film.

Mensen en lezen, zucht. Als jij morgen nou eens de oudste Nokia mobiel aanschaft, gebruikt voor een maand en geen commentaar geeft?

Nee ik zoek geen kritiek, ik beoordeel iets op hoe ik het ervaar en hoe meer ik terug denk aan The Godfather, hoe gekker ik het vind dat ik nog op een 3.5* uitkwam.

Een Nokio telefoon werkt nog altijd beter en langer dan een gemiddelde telefoon van tegenwoordig dus die vergelijking kun je meteen van tafel vegen.
Misschien ben je nog te jong om de The Godfather een goede en interessante film te vinden?

Nou ja, The Godfather duurt ook langer dan de gemiddelde film van tegenwoordig, dus dat van tafel vegen kun je ook gelijk weer van tafel vegen.

Wat jij wilt jonge, ik zal van je grote liefde afblijven.

The Godfather Cast Reunited To Talk About Making The Movie - uproxx.com Mooi om alle acteurs samen te zien. De Niro, Duvall, Keaton, Shire, Pacino. Altijd interessant om te lezen hoeveel toeval en geluk er bij het maken van zo'n meesterwerk is geweest. En doorzettingsvermogen van Coppola natuurlijk.

Ik ben eindelijk aanbeland bij The Godfather. Zulke films zeiden me vroeger niet zoveel, maar nu heb ik er ondertussen toch een aantal grote in het genre al gezien. De zogenaamde beste trilogie in dit genre echter nog niet. Ik kan onmogelijk zeggen dat The Godfather een gewone film is. Zelfs ik geef toe dat het dat niet is. Momenteel zie ik er echter nog geen 'Beste film aller tijden' in, maar wat niet is kan ooit nog komen.

Na deze eerste zit blijf ik achter met gemengde gevoelens. Zo kwam de sfeer in deze eerste film, die zo fantastisch zou zijn, niet echt bij mij naar binnen. Het logische gevolg was namelijk dat ik zeker in het eerste anderhalf uur gewoon niet in de film geraakte. Nu heb ik deel 2 ook al gezien en ik moet zeggen dat ik het meestal niet langer dan een halfuur volhoud zonder even te pauzeren. Nu, ik pauzeer sowieso waarschijnlijk relatief veel ten opzichte van andere mensen maar gemiddeld hou ik het toch wel langer vol dan 25 minuten. In deel 1 was dat vooral in het begin dus nog erger. Ik vond het echt een saaie bedoening.

Het vreemde is echter dat nadat ik de film gezien had dacht van dit had wel iets, het is misschien toch een goede film. Hmmm... ik weet alleen niet waarom ik dat denk. De fans hier zullen ongetwijfeld zeggen: omdat het gewoon zo is... Ik denk ook dat de eerste film zeker even wat tijd vergt omdat er best veel personages geïntroduceerd worden. Helaas ontging me soms een naam of kon ik het niet bij een bepaald gezicht plakken - heeft vast ook te maken met mijn aandacht die te snel verslapte. Er zitten echter een aantal dingen in de film die gebeuren maar waar er nadien verder niks meer gedaan wordt. Het beste voorbeeld is volgens mij de tijd die Michael doorbrengt in Sicilië en waarbij hij weduwe wordt nadat Apollonia in een bomauto die voor Michael bedoelt was stapt. In de rest van de film wordt er nergens nog een woord over haar gerept.

Dan de acteurs, natuurlijk een fenomenale cast met Al Pacino, James Caan, Robert Duvall, Cazale. Ik ben nog steeds niet helemaal weg van Marlon Brando zijn zogenaamde method-acting. Ik vind hem zelfs moeilijk verstaanbaar en met zo een stemmetje vind ik hem zelfs niet geloofwaardig als maffiabaas. Ik ben vast de enige persoon op Aarde die er zo over denkt, maar dat vind ik niet erg. Al Pacino vind ik erg goed en ook de anderen moeten niet onder doen.

De overgangen tussen Italiaans en Engels zijn wel een fijne extra en dat zie je niet al te vaak in andere films. De soundtrack vond ik lange tijd maar niks en hoewel ik het nog steeds niet geweldig of iets dergelijks vind, heb ik de soundtrack inmiddels in de armen gesloten of geaccepteerd. Voorlopig ben ik misschien (te) streng in mijn eindoordeel, maar ik beoordeel nog steeds een film hoe ik het ervaar en dan kom ik bij mijn eerste kijkbeurt toch niet verder dan 2,5*.

Alathir, als ik jou recensie zo lees, dan denk ik dat je bij een tweede kijkbeurt van deze film nog meer dingen gaat ontdekken die je bij de eerste kijkbeurt hebt gemist waardoor je de film misschien nog meer gaat waarderen. De Godfather is een zeer gelaagde film en bij elke kijbeurt pel er bij wijze van spreke een af.

Grote liefde? Jouw grote liefde is kenbaar onnodig kritiek geven.

Ga je nou echt maanden later nog steeds kinderachtig doen? En hoezo onnodig? Alleen positieve kritiek is toegestaan bij The Godfather? Voor een kijkervaring in 2017 ergerde ik me aan het gedateerde visuele aspect van deze film, punt. Ik kan je verzekeren dat ik dit door jou echt niet anders ga vinden whaha.

Wat voor gefrustreerd bericht je er nu weer neer gaat ploffen, het interesseert me niet meer. Discussie beëindigt, fijne dag.

tja,wat kan je nog zeggen over deze film?

topdialogen, uitstekende cast, 1 van de beste ooit gemaakt.

toch een 4.5* wegens de lange zit, maar blijft top.

Voor mij persoonlijk niet de beste die ik gezien heb in zijn genre

4.5*

Nog nooit gezien. Ik durf het gewoon niet aan, ben zo bang dat het niet "mijn film" is en dat het verschrikkelijk tegen zal vallen ... Misschien later een keer.

Nou geeft toch niet als die tegen zou vallen , dan weet je dat ook weer. Als je het kan uithouden om een paar uur naar die maffiamachos te kijken valt die misschien wel mee !

Was er een beetje bang voor, hou niet zo van oude films & ook niet echt van maffia en dat soort genre's..
Maar heb maanden geleden een lijstje gemaakt met alle films die ik nog graag wil zien, en daar konden verschillende klassiekers niet aan ontbreken, dus heb ik The Godfather er uiteindelijk toch ook maar aan toegevoegd.. Toch had ik wel hoge verwachtingen aangezien de hoge score, en deze verwachtingen zijn redelijk goed ingevuld! Leuke, spannende film, verveeld geen seconde!

****

Een film die de tand des tijds uitstekend heeft weten te doorstaan. Het verhaal staat nog steeds als een huis en drama en spanning wisselen elkaar prima af. Een aantal scenes zijn ondertussen toch wel legendarisch te noemen. Daarnaast ook een pluim voor de casting, de juiste mensen in de juiste rol.

Zo wat is deze film mij ontzettend tegengevallen. Dan lees je alle hoge scores, de hoge noteringen in de 'beste film aller tijden' lijstjes, en dan zie je een film die je nergens meesleept, nergens raakt, nergens laat nadenken, nergens in een andere sfeer weet mee te nemen, nergens echt weet te boeien, nergens weet te verrassen. Jammer.

Na de aanschaf van het bordspel " The Godfather: Coleone's Empire deze nog eens herzien. Ongelooflijk dat 45 jaar na datum dit nog steeds een briljante film is. En dan vind ik part II persoonlijk nog beter.

Dit moet één van mijn streefdoelen zijn voor het voorjaar van 2018. Al dacht ik dit ook voor 2017 ...
Tot mijn scha en schande heb ik The godfather nog nooit gezien (althans in zijn geheel). Niet zo best eigenlijk als filmliefhebber. Ze liggen hier te liggen en kom er maar niet toe ze op te leggen. Er is altijd wel één of andere film die ervoor glipt. En het is nu niet dat ik geen films zie op een week/maand.

Iets houdt me tegen, maar ik weet niet wat. Ik heb een haat-liefdeverhouding met maffiafilms. Ik vind ze achteraf steeds geweldig (Once upon a time in Amerika, Scarface, Donnie Brasco, Casino, ...). Vaak is het de lange speelduur die me tegenhoudt, of de vele personages dito bijnamen, plot waarbij je je aandacht moet houden, enz ...

Fisico
Je timing is uitstekend, hij draait komende maand tijdelijk bij Pathé.

Ik ga nu niet speciaal naar Nederland rijden om naar een film te kijken. Mijn vrouw verklaart me gek. Ik heb ze hier alle drie liggen, dat is niet meteen het probleem. Mss moet ik er me de komende 30 dagen me toch eens aan wagen. De meeste gelijkgestemden voor andere films hier (jij, Antonev, Wataru, IH88, W.V.,...) stemmen me hoopvol!

Ik ging er gemakshalve even van uit dat je in Nederland woont.

Ondanks de talloze recensies wil ik toch ook even mijn zegje doen over The godfather. Het heeft me alvast redelijk wat moeite gekost om hem op te leggen. Me gisteren na bovenstaand voornemen hem toch opgelegd en ik heb er - zoals voorspeld - geen spijt van gehad. The godfather is een ultieme oerklassieker. Zowat elke topmafiafilm, van Casino over Goodfellas tot Donnie Brasco en Scarface, ze haalden allen hun mosterd bij The godfather, hét meesterwerk van Francis Ford Coppola.

De magie en toon wordt meteen gezet tijdens het huwelijksfeest. Don Corleone aanhoort als een machiavellistische burgervader - Il Principe, verdeel en heers - enerzijds de gelukwensen voor zijn dochter, maar anderzijds de lofzang en smeekbeden van zijn vazallen. De sfeerschepping is donker en de camera filmt van achter Don Corleone uit, zijn kin rustend op zijn rechterhand, terwijl zijn discipelen vol ontzag, maar ook angst hem toespreken. Vriendschap, loyaliteit, maar vooral familie (denk maar aan de doop en 2 huwelijken die de film rijk is) zijn de kernwaarden van Don Corleone. Respect voor vrouwen ook, voor zijn vrouw en dochter. Ook zijn zoons hanteren dezelfde normen, al gaat er eentje over de schreef (schoonbroer Carlo Rizzi). En bovenal, de onverzettelijkheid tot het niet loochenen van de eigen principes: gokken en prostitutie, maar het mijden van de drugswereld. Het leidt tot een heuse bendeoorlog.

Uiteraard kunnen we rekenen op een geweldige cast. Marlon Brando's karakter als Don Corleone vond ik vooral impressionant en indrukwekkend op de bruiloft. Nadien vond ik eerder een oude aftakelende man wiens kwetsbaarheid en fragiliteit letterlijk zichtbaar werden, zelfs vóór de gebeurtenis. Harvey Keitel en James Caan doen het ook meer dan prima. De jonge Al Pacino als de evenwichtige afzijdige ((maar loyale) Michael doet het schitterend. Ook hij dient vroeg of laat kleur te bekennen en dient te doen wat iedereen van hem verwacht wat hij moet doen. Er is geen ontsnappen mogelijk en er is geen vlucht behoudens de dood.

Corruptie, intriges, verraad, ... het zijn de antipolen van de kernwaarden van zowat elke mafiafamilie. Binnen de eigen cirkel is alles heilig, alles erbuiten moet worden gedomineerd of vernietigd. Wij versus zij. De politie en de politiek zijn een middel (wapen) om doelen te bereiken: macht, aanzien, bescherming, maar eveneens voor afrekeningen. The godfather geeft verschillende keren het ambigue evenwicht weer van deze instrumenten. The godfather kent ook een aantal erg mooie scènes: de afrekening van Paulie in de graanvelden met op de achtergrond het Vrijheidsbeeld, de scène met Solozzo en Luca Brazi, het bed van Jack Woltz, Michael in het restaurant, de prachtige rustige (natuur)beelden van het golvende Sicilië, en ga zo maar door ...

Weergaloze film! Dé referentie voor zowat elke mafiafilm. Dikke 4,5*, geen idee waarom de vijf uitblijft eigenlijk...

Omdat Harvey Keitel niet mee doet?

Oops, dat moest Robert Duvall zijn
Ik zat met Reservoir dogs in mijn gedachten, daarmee ...
Maar ik blijf het voorlopig op 4,5* houden

Indrukmakende film over de Italiaans-Amerikaanse maffiawereld. Een boeiend maar ook onthutsend relaas over het doen en laten van een familie die tot die wereld behoort. Film munt uit in heel wat die cinema genietbaar maakt : de compactheid van het verhaal (geen zwakke punten waarbij de aandacht automatisch verslapt), prachtig camerawerk waardoor cinematografisch zeker in orde, sterke dialogen, enkele memorabele scènes en een clevere casting van prima acteurs.
Als ik dan toch even moet afwijken van de superlatieven : toch eigenaardig dat de kijker mogelijks geneigd zal zijn de familie Corleone als "de goeden" te aanzien en de anderen als "de slechte", terwijl ze toch allemaal in één en dezelfde niet zo stichtende trommel zitten...
Ook mooie muziek.