The Godfather (1972)

Aah joh, gewoon schijt aan hebben. Je geeft Taxi Driver, American Beauty, A Clockwork Orange, Alien, The Exorcist en City of God ook gewoon 5 sterren. Zo wereldvreemd ben je niet .

TornadoEF5
Je weet dat ik je mening apprecieer. Dankzij jou trouwens enkele mooie filmpjes ontdekt als Gattaca, een film van Kim Ki-Duk of Sideways van Payne. Geloof me, er is niets mis met je filmsmaak Ik dacht trouwens dat ik je ook in de top250 topic al “waarschuwde” voor The godfather. Ik worstelde er ook mee om eraan te beginnen. Trouwens, niet elke film moet steeds dezelfde quotaties opleveren, hoe saai zou dat wel niet zijn!

Welke wordt je volgende?

Dank je. Misschien dat ik ook wel wat films ga bekijken die jij mooi vindt als we dan toch zo een gelijkaardige smaak. The Godfather pt II, Reservoir Dogs en Pulp Fiction zijn de eerste films die ik wil zien. Er staan heel wat films nog klaar om te bekijken, maar ik zal wellicht dankzij de verwijderpolitiek van Netflix geforceerd worden om Videodrome (1983) morgen te kijken (en The Fly (1986) staat ook nog op bij mijn opnames), en Cronenberg verdient wel eens een kans van ik. A History of Violence (2005) van dezelfde regisseur (in een weliswaar ander tijdperk) vond ik al erg goed. Als het WK voetbal gedaan is (en de drukste fase is eigenlijk al voorbij) zal je wel zien dat ik een heleboel meer films weer ga zien terug, en nu ga ik echt wel een heleboel must-see films, netflix films, wat opnames en klassiekers dus bekijken. Soms ook een beetje een combinatie van... zo heb ik via CAZ heel wat oorlogsklassiekers opgenomen die ik nog moet bekijken (The Thin Red Line, A Bridge Too Far, The Great Escape, The Longest Day, Platoon maar bijvoorbeeld ook The French Connection, The Omen, Good Will Hunting en The Untouchables en in het oorlogsgenre wil ik ook graag Braveheart, Hacksaw Ridge en Apocalypse Now nog zien.

Toch wel wat overdreven reactie op een film, maar kan het wel begrijpen. Vind The Godfather ook erg overprezen als ik eerlijk ben. Ik vind het erg goed, maar talloze films scoren vele male hoger dan deze (voor mij). Interessante films die je hebt genoemd: Videodrome, The Fly (cronenberg remake), A History of Violence. Apocalypse Now. Tja ga die zien, beste Francis Ford Coppola voor mij.

Vreselijk.

Ben benieuwd wat je ervan vindt

Als je van andere Tarantino houdt, dan zit je zeker goed bij Pulp Fiction (fan van Samuel LJ zal ook al veel doen), ook met Reservoir Dogs trouwens. Vreemd dat je deze nog niet zag al kan je niet alles tegelijk zien natuurlijk.
En ook al die andere zijn best de moeite waard! The thin red line heeft zijn voor- en (in mindere mate) tegenstanders, maar de combi oorlog en psychologie vond ik erg indrukwekkend. Platoon en Apocalypse now moet je zien als filmliefhebber al vind ik eerstgenoemde beter. Hacksaw Ridge is mja, visueel best ok (op zijn Mel Gibson's als je begrijpt wat ik bedoel) en voor mij te heroïsch of patriottistisch. Braveheart daarentegen is nostalgie en heeft toch net die extra touch. De oude CAZ-oorlogsfilms zag ik ook laatst, ik zou ze niet allemaal na elkaar zien, dat steekt tegen (ze duren ook stuk voor stuk lang) En de klassieke eighties horrorklassiekers met The fly en The omen zijn best gewoon degelijk! Veel plezier ermee!

Jij hebt echt trauma's aan die titel hé nog maar eens over hebben.

Da's goed! Bier past uitstekend bij een verhitte discussie

Één ding zal ik niet gaan missen als ik niet meer in Antwerpen vertoef: het legioen straatmuzikanten dat een pact gesloten lijkt te hebben om het main theme van The Godfather op zoveel mogelijk verschillende manieren muzikaal te verkrachten.

Eindelijk heb ik deze klassieker een keer bekeken! Ik zette de film op met torenhoge verwachtingen en ben zeker niet teleurgesteld.

The Godfather was voor mij niet de beste film die ik gezien heb tot nu toe, maar verdiend zeker een plaats in de top 10. Ten eerste spelen de acteurs fantastisch, hoe Al Pacino en Marlon Brando spelen maakt de film gewoon stukken beter.

Ook was de film fantastisch in beeld gebracht wat veel impact op mij maakte, vooral de scene waarin Marlon Brando tussen de fruitbomen speelde met zijn kleinzoon vond ik echt fantastisch in beeld gebracht. De muziek versterkte het verhaal goed. Het beeld vertelde het verhaal en niet zoals in veel slechte films dat alleen de personages spreken.


Een ding zorgde ervoor dat ik de film iets minder vond. Ik vond het verhaal niet altijd even meeslepend doordat de film geen concreet doel had zoals in bijvoorbeeld Scarface, daar wil hij een rijke en succesvolle crimineel worden. In deze film begreep ik soms eerst niet waar naar ik zat te kijken tot later het kwartje viel. Ook raakte ik weleens in de war met de families en personages.

Al met al een goede film!

4,5*

Het enige wat ik hier over kan zeggen is: meesterwerk!

5,0 sterren

Zeer sterk.

Toch wel een sterke film dit. Coppola heeft hiermee bewezen het genre behoorlijk onder de controle te hebben. Vooral het karakter van Marlon Brando is natuurlijk legendarisch, en doet het ook zeer overtuigend. Al Pacino ook in zijn beste prestatie.

Erg sterk verhaal vooral, afgewisseld met rustige momenten. De film duurt vrij lang, maar weet elke minuut realistisch over te brengen. Het verhaal is uitermate boeiend om te volgen en kent een paar lekker dreigende en spannende momenten. De moord in het restaurant als hoogtepunt.

Ik heb eigenlijk niets slechts over de film te zeggen, blijft een meesterwerk. Ik moet echt de vervolgdelen een keer zien, maar die 200 minuten houden me eigenlijk wel tegen. Maar als nummer 4 op MM ga ik hem zeker wel een keertje kijken.

Vind dat langzame wel erg moeilijk om doorheen te komen.. heel lastig, maar prachtige films

Nog t/m 20 januari op het grote doek te zien in R'dam: Cinerama Filmtheater Rotterdam - cineramabios.nl

Dat had ik ook. Op zich hele mooie dialogen, maar toch wel heel erg traag. Hier moet je echt voor zijn. Na een tijdje gaat dit beter en kan je ook meer genieten van deze film. De acteerprestaties zijn dan ook geweldig. Ik ben toch eens van plan om een avondje een Godfather-marathon te houden en mij heel erg op alles te focussen. Ik twijfelde tussen een 3,5 en een 4, maar heb toch voor een 4 gekozen. Het blijft op bepaalde vlakken een kunstwerk.

Wát een geweldige film.
Vanaf de eerste scene wordt je meegetrokken in de wereld van de Corleones, en wil je steeds meer weten.
Wat ik zeer prettig vond aan deze film is de afwisseling tussen sterke dialogen en goede actiescenes.
Mooie sleutelscene wanneer Michael bijna zelf lijkt te schrikken van het feit dat hij niet trilt oid (tijdens het aansteken van de sigaret van Enzo) maar bestand lijkt te zijn tegen het wereldje.

Rol van Fredo ook sterk, ondergewaardeerd ook. Hij is de underdog van de familie, voelt zich niet gewenst en heeft bijna een kinderlijk trotse blik als hij naar Vegas mag. Mooi gespeeld.

Leuk. RTL7 gaat hem maandag weer uitzenden. Hopelijk deel 2 en 3 ook, die heb ik nog niet gezien. (Iets waar ik me nog steeds behoorlijk voor schaam).

Met The Godfather heb je natuurlijk een klassieker van jewelste in handen. Het zit boordevol iconische scenes, die nooit gaan vervelen. De acteurs doen het geweldig en door de jaren heen is de film fier overeind gebleven. Qua tempo en verhaal zit The Godfather gewoon geniaal en overzichtelijk in elkaar. Het was echt een feest deze film weer eens te bekijken.

Lang heb ik tegen deze film aan gehikt. Enerzijds was ik wel benieuwd naar de film door de hoge waardering, maar anderzijds had ik wel al verwacht dat deze film niets voor mij zou zijn. Het is een maffiafilm en ik houd niet van maffia’s. Maar wel van film, dus ik probeerde het toch maar.

Maar eerlijk gezegd vond ik er weinig filmische aspecten in zitten. Visueel valt er weinig weinig tot niets te beleven. Het saaie kleurgebruik verveelt al snel en het camerawerk valt ook echt nergens positief op. Ik kan mij één aardige shot met een rode lamp herinneren. Verder vond ik de afwerking van beeld en geluid soms ook ronduit slordig. Op een gegeven moment (volgens mij bij de Siciliaanse bruiloft) slaat de muziek tussen twee cuts een tel over. Ook het in- en outfaden van de shots is vaak redelijk lelijk, om nog maar niet te spreken over die knullige scène-overgangen of die montages waarin die beelden zo door elkaar lopen. Dit is bij oude films vaak niet zo geslaagd, en deze film is daarop geen uitzondering. Ook het geluid heeft duidelijk de tand des tijds niet doorstaan.

De vaak opgehemelde score vond ik weinig geslaagd. Misschien dat het zonder de film wel aardige muziek is, maar als score in combinatie met de beelden vond ik het vaak eerder afbreuk doen aan de film. Dat heb ik trouwens wel vaker met die “klassieke scores”: ook bijvoorbeeld John Williams’ muziek vind ik als filmmuziek zelden geslaagd. Ouderwets.
Op een gegeven moment heb je die scène waarin Michael in dat restaurant-toilet op zoek is naar dat wapen om Sollozzo en McCluskey neer te schieten. In die scène is de klassieke score afwezig, maar in plaats daarvan hoor je aanzwellend gezoem (bijna ambient-achtig). Dat vind ik vele malen sfeervoller en effectiever. Dat is voor mij het enige moment dat de film enige spanning weet op te wekken. Helaas keert aan het einde van die restaurantscène na de moord de knullige muziek weer terug, zodat alle opgebouwde sfeer zo’n beetje weer om zeep geholpen is.
De enige plek waar ik de klassieke score wel redelijk goed vond werken, is in de 'couleur locale'-montage van het Siciliaanse landschap. Het hoofdthema werkte daar best aardig bij. Maar goed, de romantische scène met Michael en Apollonia wordt dan weer begeleid door een mandoline die het hoofdthema tokkelt, waardoor alle eventuele zwoelheid weer afwezig is. (Wie bedenkt zoiets?)

Dit gebrek aan audiovisueel genot wordt helaas ook nergens gecompenseerd met een boeiend verhaal of sterke dialoog. Eigenlijk is de inhoud van deze film redelijk in overeenstemming met de vorm waarin het gepresenteerd wordt: saai en traag. Het repetitieve verhaal sleept zich voort, en verantwoordt zeker niet de lange speelduur. Neem nou die twee ellenlange bruiloftsscènes (de bruiloft van Conny en Rizzie aan het begin en later in de film de Siciliaanse bruiloft): ik vermoed dat het de bedoeling was om het contrast tussen die twee te duiden. Maar dat had allemaal makkelijk korter gekund, wat mij betreft. Maar ja, het schijnt dat een goede film langer dan twee uur moet duren, want 'lang is episch' of zo...
Geen enkele personage is echt interessant (ze zijn allemaal vrij inwisselbaar) en van enige ontwikkeling is ook geen sprake. Voor boeiende menselijke personages en sterke beeldtaal kijk ik liever naar de films van Sofia in plaats van het werk van Francis Ford.
Maar goed, zo kabbelt het plot een beetje door. Af en toe komen de personages bij elkaar om in een saai gesprek te vertellen wat er zo allemaal gebeurt en dat is het dan. Voor mijn gevoel is tachtig procent van de film saai gepraat. Er zijn opvallend weinig scènes met een beetje actie, en als die actie plaatsvindt, is het ook niet echt bepaald spannend, eerder knullig. Bijvoorbeeld de vechtscène met Sonny en Rizzi zag er niet al te best uit: je ziet duidelijk dat James Caan Gianni Russo niet raakt.

Het acteerwerk is nergens bepaald om over naar huis te schrijven. Het typetje van Marlon Brando is eigenlijk bijna lachwekkend (dat stemmetje, die moeilijke blik...). Eigenlijk is Brando de enige die me echt negatief opviel. De rest van de cast is verder niet echt storend, eigenlijk valt verder niemand positief of negatief op: het acteerwerk is net zo kleurloos als de rest van de film. Wel leuk om Diane Keaton eens zonder Woody Allen te zien. Hoewel haar rol ook niet zo memorabel is, speelt zij wat mij betreft wel in de meest gedenkwaardige scène: de eindscène met de deur. Eigenlijk is dat (samen met de sigaret-scène bij het ziekenhuis) de enige scène waarin Coppola echt iets met het beeld doet en waarin de verhoudingen tussen de personages op een boeiende manier uitgebeeld worden.
En met die scène heeft de film in ieder geval wel een sterk einde.

Voor de rest is deze film totaal mijn ding niet.

Ik ben zelf niet zo van de DVDs en download nooit illegaal. Dan kom je al snel bij streamingdiensten terecht. Als je zoekt op hoogst beoordeelde films in het Netflix aanbod vind je natuurlijk direct The Godfather. Excuseer mij, ik had hem nog nooit gezien. Maar wat heb ik genoten! Ik snap bijzonder goed dat dit gezien wordt als een van de niet te missen klassiekers. Heerlijk

Blijft een topper! wel 20 maal gezien, gemaakt in 1972 (!) dus een foutje hier en daar mag toch wel. Ach, ik ben fan, zelfs mijn dochter naar een karakter vernoemd van de film. Deze staat voor mij absoluut in de top 5 beste films.

'' I'm gonna make him an offer he can't refuse''
Op voorbereiding voor de nieuwe Scorsese film The Irishman (heb een soort van mafia film maand), deze nog maar eens uit de kast gehaald. The Godfather uit 1972 is zonder enige twijfel een van de beste films ooit gemaakt met legendarische acteerprestaties, klassieken citaten, legendarische scene's, meesterlijke filmscore etc. Vanaf de openingscene zit je al ''gehooked'' terwijl het niets meer is als een lange praatscene. De eerste 20 minuten van de film heeft op het eerste oog nog niks te maken met het verhaal van de rest van de film, er is een bruiloft en meer weten we nog niet, dingen die op de bruiloft gezegd/gedaan worden komen wel later in de film terug (Enzo ''the baker'', Bonesera de begrafenis ondernemer, het verhaal van de bandleider etc.). Pas nadat Tom Hagen (Robert Duvall) naar Californië gaat om met een studiobaas een deal te maken komt het verhaal pas op gang zogezegd. Daar krijgen we ook meteen een van de eerste legendarische en memorabele scenes; De paardenkop in het bed van de studiobaas. En zo gaat het verhaal verder met een meeting tussen de Don (Marlon Brando) en een drugshandelaar die zijn politieke invloed en bescherming wel kan gebruiken. Wanneer de Don weigert om in de drugshandel mee te gaan beginnen pas echt de problemen; en er gebeurt een aanslag op de Don waardoor Micheal Corleone (Al Pacino) zijn jongste zoon, betrokken raakt met de familiezaken waar hij tot nu toe niks mee te maken wou hebben ...

De acteer prestaties:
Marlon Brando is legendarisch in zijn optreden al Vito Corleone, met zijn ''bulldog like'' gezicht en zijn kalme heese stem. Je voelt echt de warmte van dit personege en het respect wat deze man in andere oproept door de hele film heen en hij heeft ook terecht een Oscar voor de rol gewonnen.
James Caan doet het zeer zeker ook niet slecht als de heethoofd Sonny Corleone, evenals Robert Duvall en John Cazale als Tom Hagen en Fredo Corleone; de wijze raadsgever en de zwakkere middelste broer.
Daarnaast hebben we nog de vrouwelijke cast; Diane Keaton, Talia Shire, Simonetta Stefanelli en Morgana King als Kay Adams, Connie Corleone, Apollonia en Mama Corleone. En deze doen het voor wat ze krijgen ook wel degelijk, alleen vond ik Talia Shire wat minder. Wat best wel jammer is want ik vond haar in de Rocky films altijd heel goed.
Ook niet te vergeten een paar ''sidecharacters'' zoals Abe Vigoda en Richard Castellano als de capo regimes Tessio en Clemenza, ook deze doen het zeer goed.
Maar dan is er nog Al Pacino als Micheal Corleone. Wow... wat kan ik hier nog over zeggen. Pacino is gewoon briljant in deze film, hoe hij zijn personage op twee verschillende manieren hier speelt, dankzij de transitie halverwege de film, is zo meesterlijk geacteerd door hem. Zeer jammer ook dat hij hier de Oscar niet voor heeft gewonnen. De scene in het restaurant waar hij Sollozo en de Politiecommandant vermoordt, het is allemaal daar te zien in die blik wat hij heeft, en sinds dat punt is hij een ander personage.

Zeer zeker een aanrader voor degene die hem nog niet gezien heeft, echt een meesterlijke film.
5*

Ha, dat heb ik ook gedaan maar dan bij Pulp Fiction!

Prachtige film maar ook een film over een stel monsters, waarin een levensstijl wordt gevierd van een groep psychopaten die 's avonds laat, nadat ze erop los hebben gemoord, gezellig aan tafel met de familie pasta gaan eten. Voor wat? Om de familie te beschermen? Ik denk veeleer dat ze machtsgeile gewetensloze mannen zijn met een verknipt ideaal van masculiniteit. Moeten we dit soort levensstijl nu echt zo vieren?
Scorcsese & Coppola vinden blijkbaar van wel.

Hoe geweldig mooie films het soms ook oplevert, Ik heb zo mijn twijfels. Ja, het zijn goede films. Het camerawerk, de muziek, de acteurs, het is allemaal top. Maar misschien zou het beter zijn om de nadruk meer op de kritische, of beter: psychopatische, kant van een dergelijke levensstijl te leggen. En het zou beter zijn om de romantiek eromheen te laten zien voor wat het is: een leugen.

nou, dat is precies wat the godfather doet. vergeet niet dat het ook een 'drama' film is. zie hoe zijn familie-leden afgeslacht worden, het verraad enz.

Apart he. De film is bijna 50 jaar oud en nog steeds praten we erover en wordt het beschouwd als 1 van de beste films aller tijden. Gewoon een meesterwerk. En Brando's rol is iconisch.

Films waren toen velen malen beter Dan nu.

Vanavond op tv en het feit dat ik hem kan dromen weerhoudt mij niet me om hem weer te kijken.

Magistrale film

Ik vind de films van toen ook beter inderdaad, alhoewel voor mij de jaren 90 de absolute top was. De 00's waren wel OK opzich met ook een paar toppers maar vorig decennium was echt vreselijk.

Ik blijf het iets verbazingwekkends vinden hoeveel honende reacties afwijkende meningen vaak opleveren. Zulke reacties voegen toch helemaal niks toe, ze bevestigen alleen maar het even irritante als voorspelbare "wie-films-met-een-klassiekerstatus-niet-geniaal-vindt-is-gek"-sfeertje.