The Godfather (1972)

Ik blijf het iets verbazingwekkends vinden hoeveel honende reacties afwijkende meningen vaak opleveren. Zulke reacties voegen toch helemaal niks toe, ze bevestigen alleen maar het even irritante als voorspelbare "wie-films-met-een-klassiekerstatus-niet-geniaal-vindt-is-gek"-sfeertje.

@Ted Kerkjes
Waar dan? Ik heb een behoorlijk aantal berichten teruggelezen. Volgens mij heeft er niemand gereageerd op je 1,5.

Ziegler, Het ging mij op de emoji van de grunt, als reactie op de mening van Onderhond (van alweer vijftien jaar oud).

Gisteren de eerste helft van The Godfather bekeken. Het blijft een geweldige film. Dit weekend worden ze alle drie uitgezonden en aangezien we de komende tijd veel thuis zullen zijn, maken we er een mini-serie van. Zijn we weer een weekje voorzien.

Hoogtepunt van deel 1 vind ik toch de scene in het Italiaanse restaurant waar Micheal definitief voor een crimineel leven kiest.

Het werd tijd om deze klassieker nog eens op te zoeken. Een film uit mijn top 10. Hoort die daar nog wel thuis? Het antwoord is ja, na een nieuwe kijkbeurt. Er is al veel geschreven over deze film. Ik ga de film dan ook niet tot in de puntjes analyseren, maar even zien waarom die film voor mij net zo goed is.

The Godfather gaat terug naar een sterk geschreven boek, er wordt vertrokken van een zeer goed verhaal. Als je bij het verfilmen kan rekenen op een ongelofelijk cast en crew, is het resultaat een mooie samenloop van omstandigheden en vakmanschap. Het is geen gangsterfilm zoals de latere Scorsese films. The Godfather heeft is het verhaal van een evolutie van oude waarden naar een nieuwe tijd. De tijdsgeest is wat veranderd. Een tijd van codes en ongeschreven regels met families en clans. Gebouwd op vertrouwen en tradities. Centraal staat de Corleone familie met de pater familias Vito Corleone aan het hoofd. Rond hem zijn kinderen met elk hun plaats binnen of buiten die organisatie. Doorheen de film komt er een revolutie in het wereldje en zie je mooi hoe de positie van al die kinderen verandert.

Het mooie aan The Godfather is dat de familie centraal staat, wat in de sequels minder het geval is. Zeer prachtig gefilmd en één van die zeldzame films waarin je merkt als kijker dat geen enkele scène overbodig is. Er wordt in latere gangsterfilms soms wel meer geweld gebruikt, maar de impact in The Godfather is zo veel groter. Omdat het niet de zoveelste gangster is, maar je net de emotie voelt die er bij komt. Niet dat je hun daden moet goedkeuren, maar het zijn mensen met gevoelens, normen en waarden. Ook al hoort doden bij hun activiteiten, heeft het ook voor hen gevolgen en is het geen macho gedoe.

De film blijft een topfilm, puur vakmanschap. Net omdat het niet alleen draait rond een groep gangsters, maar er ook een verhaal is, de nodige drama en romantiek en alles zo goed op zijn plaats zit. Van het trouwfeest (dat echt als een trouw aanvoelt en niet als een bal vol verplichtingen) over Michael Corleone in Italië naar de verhoudingen tussen de familieleden. Heerlijke film!!