The Godfather (1972)

equaLz, voor zover ik je Nederlands begrijp: ik zeg toch juist dat elke film anders is en daarom bepaalde aspecten wel of niet werken VOOR MIJ. Bovendien beoordeel ik een film op hoe ik de film ervaar, als dat negatief is denk ik niet 'ah joh dat genre ligt me gewoon niet, hier heb je 5*'.

Meer kan ik er echt niet van maken?

Je weet van te voren dat als je een film gaat kijken uit 1972 dat die wel eens visueel gedateerd kan zijn de tijd van nu, en toch geef je er commentaar op?
Alsof je gewoon zoekt naar kritiek op deze film.

Mensen en lezen, zucht. Als jij morgen nou eens de oudste Nokia mobiel aanschaft, gebruikt voor een maand en geen commentaar geeft?

Nee ik zoek geen kritiek, ik beoordeel iets op hoe ik het ervaar en hoe meer ik terug denk aan The Godfather, hoe gekker ik het vind dat ik nog op een 3.5* uitkwam.

Een Nokio telefoon werkt nog altijd beter en langer dan een gemiddelde telefoon van tegenwoordig dus die vergelijking kun je meteen van tafel vegen.
Misschien ben je nog te jong om de The Godfather een goede en interessante film te vinden?

Nou ja, The Godfather duurt ook langer dan de gemiddelde film van tegenwoordig, dus dat van tafel vegen kun je ook gelijk weer van tafel vegen.

Wat jij wilt jonge, ik zal van je grote liefde afblijven.

The Godfather Cast Reunited To Talk About Making The Movie - uproxx.com Mooi om alle acteurs samen te zien. De Niro, Duvall, Keaton, Shire, Pacino. Altijd interessant om te lezen hoeveel toeval en geluk er bij het maken van zo'n meesterwerk is geweest. En doorzettingsvermogen van Coppola natuurlijk.

Ik ben eindelijk aanbeland bij The Godfather. Zulke films zeiden me vroeger niet zoveel, maar nu heb ik er ondertussen toch een aantal grote in het genre al gezien. De zogenaamde beste trilogie in dit genre echter nog niet. Ik kan onmogelijk zeggen dat The Godfather een gewone film is. Zelfs ik geef toe dat het dat niet is. Momenteel zie ik er echter nog geen 'Beste film aller tijden' in, maar wat niet is kan ooit nog komen.

Na deze eerste zit blijf ik achter met gemengde gevoelens. Zo kwam de sfeer in deze eerste film, die zo fantastisch zou zijn, niet echt bij mij naar binnen. Het logische gevolg was namelijk dat ik zeker in het eerste anderhalf uur gewoon niet in de film geraakte. Nu heb ik deel 2 ook al gezien en ik moet zeggen dat ik het meestal niet langer dan een halfuur volhoud zonder even te pauzeren. Nu, ik pauzeer sowieso waarschijnlijk relatief veel ten opzichte van andere mensen maar gemiddeld hou ik het toch wel langer vol dan 25 minuten. In deel 1 was dat vooral in het begin dus nog erger. Ik vond het echt een saaie bedoening.

Het vreemde is echter dat nadat ik de film gezien had dacht van dit had wel iets, het is misschien toch een goede film. Hmmm... ik weet alleen niet waarom ik dat denk. De fans hier zullen ongetwijfeld zeggen: omdat het gewoon zo is... Ik denk ook dat de eerste film zeker even wat tijd vergt omdat er best veel personages geïntroduceerd worden. Helaas ontging me soms een naam of kon ik het niet bij een bepaald gezicht plakken - heeft vast ook te maken met mijn aandacht die te snel verslapte. Er zitten echter een aantal dingen in de film die gebeuren maar waar er nadien verder niks meer gedaan wordt. Het beste voorbeeld is volgens mij de tijd die Michael doorbrengt in Sicilië en waarbij hij weduwe wordt nadat Apollonia in een bomauto die voor Michael bedoelt was stapt. In de rest van de film wordt er nergens nog een woord over haar gerept.

Dan de acteurs, natuurlijk een fenomenale cast met Al Pacino, James Caan, Robert Duvall, Cazale. Ik ben nog steeds niet helemaal weg van Marlon Brando zijn zogenaamde method-acting. Ik vind hem zelfs moeilijk verstaanbaar en met zo een stemmetje vind ik hem zelfs niet geloofwaardig als maffiabaas. Ik ben vast de enige persoon op Aarde die er zo over denkt, maar dat vind ik niet erg. Al Pacino vind ik erg goed en ook de anderen moeten niet onder doen.

De overgangen tussen Italiaans en Engels zijn wel een fijne extra en dat zie je niet al te vaak in andere films. De soundtrack vond ik lange tijd maar niks en hoewel ik het nog steeds niet geweldig of iets dergelijks vind, heb ik de soundtrack inmiddels in de armen gesloten of geaccepteerd. Voorlopig ben ik misschien (te) streng in mijn eindoordeel, maar ik beoordeel nog steeds een film hoe ik het ervaar en dan kom ik bij mijn eerste kijkbeurt toch niet verder dan 2,5*.

Alathir, als ik jou recensie zo lees, dan denk ik dat je bij een tweede kijkbeurt van deze film nog meer dingen gaat ontdekken die je bij de eerste kijkbeurt hebt gemist waardoor je de film misschien nog meer gaat waarderen. De Godfather is een zeer gelaagde film en bij elke kijbeurt pel er bij wijze van spreke een af.

Grote liefde? Jouw grote liefde is kenbaar onnodig kritiek geven.

Ga je nou echt maanden later nog steeds kinderachtig doen? En hoezo onnodig? Alleen positieve kritiek is toegestaan bij The Godfather? Voor een kijkervaring in 2017 ergerde ik me aan het gedateerde visuele aspect van deze film, punt. Ik kan je verzekeren dat ik dit door jou echt niet anders ga vinden whaha.

Wat voor gefrustreerd bericht je er nu weer neer gaat ploffen, het interesseert me niet meer. Discussie beëindigt, fijne dag.