C'era una Volta il West (1968)

Weer eens herkeken. Blijft toch wel 1 van de beste westerns allertijden. Plaatjes die geschoten zijn echt zoals je ze wilt in westerns. Acteerwerk is goed. Lekker overdreven. Je ziet waar Quentin Tarantino het iig vandaan heeft, zeg maar. En dan natuurlijk de onvergetelijke filmmuziek. Ongeëvenaard!

5*

Ik denk dast de film eerder zijn "beroemdheid en onsterfelijkheid" heeft door de muziek , dan de film zelf, die erg lang duurt. Bij elke scene iconische muziek die een ieder mee neuriet/zingt. Ben er gister aan begonnen, lang geleden een paar keer gezien en het blijft een verpletterende western. Natuurlijk zijn er veel scenes die veel te lang duren , maar de acteurs slepen je er met gemak door heen. Wat een kanonnen: Bronson, Robards, Fonda. Cardinale bakt er niks, van en werd op latere leeftijd pas echt mooi.

Veruit de beste western ooit gemaakt , met aan het stuur Leone en Morricone, en dat in "68.!!!! Er is geen western die in de buurt van deze komt ( EEN TIEN) , ook die niet met Eastwood ( EEN ACHT)

Ik help je een beetje; alles in deze film is bewust over the top, van dialogen , acteren, tot karakters, zelfs de theatrale , bombastische, bijna foute melige ,filmmuziek . En TOCH , toch, toch is de combinatie van dit allen een meesterwerk. Kijk nou nog een keer, met in het hoofd de grote knipoog van Leone, en Morricone..

Zijn uitspraken zou ik kunnen plaatsen bij die Eastwood-reeks, maar zijn m.i. zeker niet van toepassing op dit totaalkunstwerk.

Maar inderdaad, ieder z'n ding (ik vind Apocalypse now bijvoorbeeld niet om aan te zien).

Apocalypse Now ik ook niet , en Titanic niet, en Glorious Bastards niet , en Dances with wolves niet , en se7en niet...en nog wel dertig kaskrakers......Nee dan een redelijk onbekende film, bv..."'The mean season'...wowwww

In zekere zin is dit "een foute film , in veel opzichten; veel te langdradig, minutenlang scenes van nietszeggendheid ( Cardinale een minuut of drie in de spiegel kijkend), ...maar wat smullen dit. Het verhaal is bull, maar Leone, de acteurs, de settings, het landschap, de Western sfeer maakten een iconisch iets.

Dat is slecht Nederlands, maar vooruit, leg eens uit.

Weet jij wel.....

frans123

Wat "bull "is wel , maar waarom het verhaal slecht is bedoelde ik eigenlijk?

Goede Westerns zijn gebaseerd op het "wraak thema". Westerns moeten het niet hebben van het verhaal, maar met name sfeer , mysterie, dreiging, setting , beelden, de revolverheld , het finale duel..etc.. En waarin deze film uitblinkt.. de muziek. De muziek is meer iconisch dan het verhaal. Het verhaal is ondergeschikt en een kapstok waar alles aan hangt. : de acteurs , de muziek, de sfeer , de setting.....ach je begrijpt het nu wel. Niemand weet het verhaal nog na 50 jaar, de acteurs en de muziek wel. "'Once upon...??/>>> Bronson, Fonda...

Uhh, het verhaal versterkt de muziek en de muziek het verhaal. Het mysterie draait bijna letterlijk om de mondharmonica en de muziek danst daar vervolgens fantastisch omheen. De valse noot spreekt overigens ook boekdelen, in de zin van muziek zegt meer dan duizend beelden. In het kort, deze film is beter dan opera, beter dan muziek, beter dan film en overstijgt daarmee het genre van de western.

Ik zie de mondharmonica als het "wraakinstrument" in deze wraakfilm.

Kan mij niet voorstellen dat men dit los kan zien van het verhaal, of ook maar vergeten.

De muziek was geschreven voordat de beelden er waren heb ik gehoord.

Knappe montage, dat zeker.

Hoe mooi kun je iets verwoorden.

Geef dan deze film als uitzondering 5 sterren, Als er een film is die dat verdiend is deze het.

dit blijft de beste western ooit gemaakt,staat ook niet voor niets in de top 10

Wederom een keer bekeken (3e) en qua mening niets veranderd.

Een ware klassieker.

Door de prachtige fotografie, de fantastische soundtrack van Ennio Morricone en niet in de laatste plaats door het sterke acteerwerk. De inktzwarte schurk Frank goed neergezet door Henry Fonda die meestal de good guy speelde, de zwijgzame Harmonica treffend gespeeld door Charles Bronson en de heldhaftige en aantrekkelijke Claudia Cardinale als Jill.

Ik ben op zich niet echt een western fan maar deze moet je minstens een keer gezien hebben.

Een 8!

Deze klassieker van de Italiaanse regisseur Sergio Leone was gisterenavond te zien op de Duitse televisiezender NDR en ondanks dat het dan op zijn Duits is, de film al ruim 50 jaar oud is en ik de film al diverse keren heb gezien, bleef ik toch weer geboeid kijken. Want deze Western film blijft gewoon een genot om naar te kijken van de eerste tot de laatste minuut.

De mysterieuze vreemdeling Harmonica (Charles Bronson) werkt samen met beruchte schurk Cheyenne (Jason Robards) om een mooie weduwe, te weten Jill McBain (Claudia Cardinale), te beschermen tegen moordenaar Frank (Henry Fonda), die in opdracht van de spoorwegen haar land wil afpakken. De drie schurken hebben bovendien nog een oude rekening te vereffenen...

"Once upon a Time in the West" is een schitterend epos over de problemen van een vrouw, te weten Jill McBain (Claudia Cardinale), met een groep bandieten in het Amerika van de cowboys. Een echte western dus, maar dan wel één van de beste ooit gemaakt (samen met "The Good, the Bad and the Ugly (1966)" en "The Wild Bunch (1969)"). Het verhaal, hoewel boeiend en vermakelijk, waarin niet eens zo heel veel in gebeurt is niet de grootste trekpleister.

Wat me vooral aanspreekt zijn de prachtige decors en locaties die je enorm in de sfeer brengen. De openingsscène is gefilmd in Zuid-Spanje (in het Spaanse plaatsje Guadix) en de rest van de film is gefilmd in Monument Valley in Utah (Verenigde Staten). Na aanleiding van het bericht hieronder van westernkenner "Brix", heb ik de voorgaande regel aangepast. Buiten deze mooie beelden vind ik de muziek ook heel erg sfeervol. Elke keer als je een mondharmonica hoort weet je dat Charles Bronson weer ergens in de buurt is, maar niet wat hij nu weer van plan is. Het acteerwerk is ook erg goed, wat er voor zorgt dat er een goede karakterontwikkeling in deze film zit.

Wat extra bijdraagt aan deze ontwikkeling zijn de soms erg trage scenes waarin we mensen gewoon hun ding zien doen. Vooral de legendarische openingsscène is hier geniaal in. We zien minuten lang drie cowboys een beetje lamballen (o.a. met een vlieg). Je krijgt het idee dat ze de hoofdpersonen van de film zijn, ze zijn immers wel erg lang in beeld. Maar als je opeens de mondharmonica hoort worden ze alle drie neergeschoten. Deze legendarische openingsscène luidt het begin in van een tergend spannend relaas over de komst van een spoorbaan en de strijd om de grond langs het traject.

Het ingehouden tempo, de prachtige muziek van Morricone en de zeer doeltreffende acteerprestaties van de cast, vooral natuurlijk Charles Bronson (speelt zijn beste rol ooit als de stille, harmonica spelende held zonder naam), Henry Fonda (als de schurk), de prachtige Claudia Cardinale (de perfecte belichaming van de seksbom c.q. dame) en Jason Robards (als de sympathieke schurk), maken deze film tot een must-see voor iedere filmliefhebber.

Deze film is een geweldige ervaring van beeld (inclusief de prachtige close-ups, zoals de ogen van Charles Bronson) en geluid. De traagheid, de spanning, de emotie en de dramatiek van het verhaal brengen je direct vanaf openingsscène in vervoering. Deze film toont in alle opzichten aan dat een perfectionist en een meesterlijk regisseur aan het werk is geweest.

P.S. leuk weetje, de rol van "Harmonica" zou oorspronkelijk gespeeld worden door Clint Eastwood, in een poging om de sterren van "The Good, The Bad and The Ugly" weer bij elkaar te brengen.

Theunissen

(Wat me vooral aanspreekt zijn de prachtige decors en locaties die je enorm in de sfeer brengen. Deze zijn trouwens opgenomen in Zuid-Spanje, maar daar is niks van af te zien.)

Whooa, hold your horses!

Een groot gedeelte van de buitenopnames is gemaakt in de USA > Monument Valley Arizona ("John Ford country" zeg maar)

Helemaal gelijk en ik heb het inmiddels ook aangepast.