Once upon a Time in America (1984)

Inmiddels 3 thumbs up...Ik speel niet op de man. Als iemand schrijft dat hij de film niet begrepen heeft en DAAROM een 2,5* geeft , doe ik daar mijn zegje je over, mag ik? .Dat is hetzelfde als dat je de Rubik kubus niet kan oplossen en zegt dat het een waardeloze kubus is. Guernica van Picasso niet begrijpt en vinden dat het geen kunst is....

Ik denk niet dat hij nog op je bericht gaat antwoorden frans123, aangezien 'Zwolle84' zich al in 2019 heeft uitgeschreven.

lol.....

“Here they are, "The Four Horsemen Of The Apocalypse"! Did you happen to see that movie, Joe? It's a good movie.”

Eindelijk na alle jaren heb ik dan toch deze film gezien, die gelukkig nog via de streamingsdienst ‘Netflix’ beschikbaar was. Ik heb heel lang gewacht om deze film eens te kijken, maar toen ik laatst ‘Taxi Driver’ had gezien waar ‘Robert DeNiro’ ook in schitterde was mijn interesse meer dan gewekt om ook deze film te kijken. Wellicht komt het ook omdat ik pas geleden ‘Goodfellas’ weer heb herzien en ook bezig ben aan de serie ‘The Sopranos’, dat ik helemaal in de ‘gangster’ sfeer zit. Al om al pakte het erg goed uit, en mijn lange wachten werd beloond met echt werkelijk waar een fantastische film, wat je misschien stiekem van te voren al wel kon verwachten. Ik heb de film dan wel in twee kijkbeurten moeten opsplitsen, waar de ruim drie en een half uur me toch iets wat te lang waren om in één keer af te kijken, dat mocht de pret immers niet verpesten, aangezien de film mij beide keren toch wisten te imponeren, al vond ik het laatste stuk erg taai om af en toe door heen te komen, aangezien de film dan toch wat afzwakt. Die drie en een half uur stonden me overigens ook wel wat tegen, dat was het enige waar ik echt tegen op keek met deze film.

Het begin zat me wat tegen, ik wist niet zo goed waar ‘Leone’ naar toe wou en soms begreep ik niet altijd even goed waar we waren, dit wordt je allemaal duidelijker als je de film even wat doorkijkt en we toch naar het eerste tijdperk van het leven gaan; kind zijn. Hier maken we de groep vrienden mee in een erg leuke setting vol met nieuwsgierigheid, wat resulteert in misschien nieuwere vriendschappen maar ook de liefde die al van jongs af aan met ons mee gaat. En inderdaad, zoals ik ook al las in de reacties hieronder vond ik ook het stukje met het taartje een legendarische scene. Waar je toch de bepaalde drang zag voor zijn doeleinde, kon hij zich ook niet inhouden om toch stiekem te snoepen wat daarna natuurlijk fout ging en resulteerde dat hij het taartje op at maar, later ook zijn zin kreeg omdat ze zagen dat ook de politieagent die hun altijd achter na zat werd gesnapt door de jongens. Een mooi beeld van kameraadschap, en toch het ondeugende en ontdekkende van het leven, neem bijvoorbeeld ook als ze ’Peggy’ langs gaan om even hun ding te doen, en dat kost je dan één slagroomtaartje, toen waren het betere tijden !

Na het moment met het steekincident als ook hun maatje neer wordt geschoten, maken we flinke stappen door naar de toekomst, zeker als ‘Noodles’ de gevangenis uitkomt. De drooglegging is in volle gang en daar ziet de groep van ‘Noodles’ wel bepaalde handel mee, ook doen ze hier en daar een klusje en dit was eigenlijk het moment dat de film het meeste actie bevatte en ook enorm snel voorbij vloog. Toch het oude worden hakte er vaak in, ook bij die vrienden die in het begin nog wel lekker met elkaar door gingen maar je merkte dat op een gegeven moment mensen tegen elkaar aan liepen.

De film is erg stijlvol, en dat is overal in terug te zien maar, dat is ook wel een touch die ‘Leone’ vaak achterlaat. Overal is aan gedacht, en overal wordt aan gewerkt. De sfeer is ieder moment anders, en daar weet ook hij mee te spelen. De film is fleurig op zijn momenten, waar het oogt als of er niks aan de hand is en het leven prachtig is maar, kent ook duistere momenten waar ‘Leone’ niet altijd de volle schijnwerpers op gooit maar, de houding en het sfeer zijn werk laat doen. Neem bijvoorbeeld het moment bij het graf, ik meende helemaal op het begin.

Dan hang ik toch op het moment dat ik gaarne weg het einde wat meer moeite ging krijgen, de film liep ten einde en ook de personages waren bij hun laatste ‘levensfase’ aangekomen, en behoorden nu bij de oudere garde. Dit zijn eigenlijk momenten waar niet veel echt spannends gebeurd, althans dat vond ik niet. Dit is ook het moment dat de laatste drie kwartier voor mij de koek wat op was, en ik toch wat moest worstelen soms om niet de doorspoel knop in te drukken. Hoewel de dialogen wederom prachtig waren, en ook deze drie kwartier achteraf gezien niet héél erg waren vond ik het wel een smet op de film, die mij ervan weerhoudt sowieso op dit moment de volle mep aan deze film te verkopen.


Je kunt er gewoon niet om heen dat hier een meesterwerk is neer gezet, met echt één van de meest sfeervolle scenes die ik ooit heb gezien. Namelijk het moment, die ook volgedrukt op de cover staat, waar je het groepje vrienden langs de wijken zag lopen met op de achtergrond de ‘Manhatten Bridge’. Prachtige beelden, en daar zit de film ook mee vol, ik heb me uitstekend weten te vermaken, ondanks het voor mij wat klein minpuntje. Overigens prachtige cast, en wederom echt een topper van ’Leone’ die (zoals ik er nu bij zit) over een poosje echt wel weer een herziening nodig heeft. Want ik ben er van overtuigd dat ik dan nog meer punten in de film op merk, en hij nog mooier is, omdat je zo veel ziet dat je het soms niet eens bij kan houden, en wellicht is mijn smaak noch mening dan toch anders, en verhoog (of verlaag) ik mijn cijfer. Blij hem eens gezien te hebben.

Hoewel ik mij normaal gesproken aan kindacteurs kan ergeren vond ik het gedeelte met de jonge cast verreweg het sterkst. De klassieke coming of age en lost of innocence thema's worden in dat stuk mooi uitgewerkt. Het draait om vriendschap, avontuur en het ruige leven in het begin van de 20e eeuw. De omstandigheden leiden tot het tragische verlies en de gevangenisstraf van twee leden uit de vriendengroep.

Wanneer de tijdsprong naar de volwassen personages wordt gemaakt verliest Once Upon a Time in America veel van haar charme. Ik ben geen fan van James Woods. Ook Robert De Niro's personage verliest snel mijn sympathie wanneer hij zomaar meerdere vrouwen verkracht. Het verhaal begint door overbodige scènes heen te treuzelen en lijkt nauwelijks ergens naartoe te werken. Ennio Morricone's muziek roept hier en daar nog emoties op, maar over het geheel was de Extended Version misschien net iets teveel van het goede.

Het fascinerende aan Sergio Leone was dat hij zijn eigen visie gebruikte van cinema historische films, om daarmee weergaloos een streep door het cliché te trekken. Bijv. het (Amerikaanse) western genre (John Wayne films bijv.) en zoals hier het gangster genre. Deze film rekent o.a. af met het klassieke gangster genre (Scarface 1932, The Public Enemy, White Heat etc.)

Once Upon A Time In America: The Death of the American Gangster Film

Vandaag deze film weer eens bekeken. Het blijft voor mij een meesterwerk en de beste film ooit. Het complexe verhaal, de muziek, cinematografie, de indrukwekkende scènes, de acteurs en hun acteerprestaties, zorgen er voor dat deze film bij mij iedere keer weer een onuitwisbare indruk achter laat. Geweldig en ongeëvenaard!

The Letter, deze scene met Elizabeth McGovern is een 1 van de de toppertjes in de filmgeschiedenis, wat een act.

Buitengewoon.