Goodfellas (1990)

Je mag een moderator zijn, en de macht hebben om iets weg te halen omdat je het irritant vindt, maar ik vind je opmerking evengoed irritant. Kijk maar of je dit irritant vindt, want dan haal je het gewoon weg!!

Goed.

Maar niet briljant naar mijn mening. Scorsese is dan ook niet mijn favoriete regisseur, alhoewel staat The Wolf of Wall Street in mijn top 10. Gelukkig kon ik Goofellas in het algemeen wel goed waarderen. Het genre ligt me ook gewoon niet helemaal.

Dus dan is het al een groot pluspunt dat de film een voldoende krijgt. De film kent enkele sterke scenes (Am i like a clown to you, do i make you laugh?). Maar in het algemeen weet zo'n rise and fall type film me niet echt meer te raken of mee te nemen.

Voor de rest is het een vrij sterke film die ondanks zijn redelijk pittige speelduur best blijft boeien maar het genre is ondertussen niet bepaald bijzonder meer. Grote bonuspunten voor enkele erg sterke scenes, dat is zeker.

maar dat is wolf of wall street toch ook? En een misdaadfilm bovendien.

Soms zijn er toch van die pareltjes die me wel wegblazen. Die film was daar een van, en ook gelijk de enige.

Wat een topfilm. Zag hem 20 jaar geleden voor het eerst en gisteren nog een keer bekeken. Topcast, topscript, topdialogen gekruid met grove maar gepaste humor, topregisseur, topsoundtrack. O ja, topcinematografie.
De manier waarop Ray Liotta op het einde van de film, na zijn voice-over verhaal, in de lens kijkt om de kijker zijn conclusie mee te delen: grandioos.
Goodfellas is een absolute klassieker in het misdaadgenre, niet te missen.

Na flink wat jaren herzien en er is tich wat gkans vanaf. Misschien komt het ondat in net de Godfather heb gezien, maar ze komen hier toch wat karikaturaal over. Ook de voice over die alles toelicht is natuurlijk een flinke stap terug ten opzichte van het geweldige openingsfeest van The Godfather, waar alles je tussen de regels door duidelijk wordt gemaakt. Maar de tweede helft neemt het tempo toe en het blijft een fantastische film.

4,5

Al 4 keer gezien en nog altijd mijn favoriete film. Kan geen genoeg krijgen van de maffia genre. Echt alles klopt aan Goodfellas. 5* is helaas het maximale wat ik kan geven hier

Bij de Godfather krijgt alles wat te veel glans, naar mijn gevoel. Allemaal superieure strategen en die eeuwige, vage 'erecode'. (grandioos in beeld gebracht, dat wel)
Ik had net het idee, dat in Goodfellas ik een veel realistischer beeld voorgeschoteld kreeg: uiteindelijk allemaal ordinaire criminelen die hun eigen grootje zouden verraden als puntje bij paaltje komt. Ook grandioos in beeld gebracht, maar allemaal in wat marginalere decors. En razendsnel en boeiend verteld.

Het heeft niet gebracht wat ik had gehoopt.
Daarvoor was voor mij het stukje drama niet diep genoeg uitgewerkt.
Ik had gedacht dat De Niro de show zou stelen, maar niets is minder waar. Wat een klasbak is Liotta, hij draagt in mijn ogen echt de film.
*3.5

Heb lang gewacht deze te kijken. Ik kan niet begrijpen waarom deze film zo hoog gewaardeerd wordt ;Overschat dus

Eens met bovenstaande eigenlijk. Ik wil hem eigenlijk heel goed vinden, maar voor mijn gevoel is het allemaal net niet. Het komt allemaal vrij rommelig over, misschien dat een tweede kijkbeurt meer helderheid geeft, want de kwaliteit is zeker te zien. Pesci!

Je kunt er eigenlijk niet veel over zeggen: hou je van gangsterfilms dan moet je deze gezien hebben.

Als je wilt testen of je van gangsterfilms houdt pak je eerst the godfather.

Houd je niet van gangsters, of grove taal: deze gaat je zeker niet van gedachten veranderen!

Na heel wat jaren maar weer eens herzien en hij blijft mooi in mijn top 10 staan. Goodfellas is een grandioos rise & fall-verhaal gebaseerd op het echte leven van gangster Henry Hill. Ik heb ook het boek gelezen en die is minst zo interessant.

Zo'n beetje alles klopt in deze film. Het begint al met een gewelddadige afrekening die meteen de toon zet voor de harde onderwereld waarin Hill en kornuiten opgroeien. Hij weet zich snel op te werken tot grote meneer en dat gaat letterlijk over lijken. De vertelstem van Liotta geeft de film net dat beetje luchtigheid mee wat bij menig ander gerelateerde film ontbreekt.

De film haalt veel kracht uit zijn personages, waarvoor dank ook aan hun echte evenbeelden. Ray Liotta speelt overtuigend een gangster die van het leven wilt genieten en tot op zekere hoogte braaf zijn orders opvolgt. Dat lachje van hem af en toe is hilarisch. Robert DeNiro is Jimmy Conway, een baas die bij menigeen respect afdwingt en Joe Pesci speelt zichzelf zou je bijna zeggen. Ook hier speelt hij als Tommy weer een enorme driftkikker. Perfect vertolkt en ik moet ook altijd meteen aan de Spider-scene denken. Hij haalt continu het bloed onder je nagels vandaan, maar heel erg vermakelijk is het wel.

Scorscese neemt uitgebreid de tijd om het verhaal te vertellen, maar gaat er soms ook weer snel doorheen. Daardoor ligt het tempo best hoog wat de film ten goede komt. De dialogen zijn hilarisch, boeiend, spannend, het is nooit saai. De muziek is altijd raak, de actie is gematigd, maar de kills hard. Het is een keiharde wereld die me oneindig fascineert, en Scorscese weet dat het beste naar het scherm te brengen met deze Goodfellas.

Prima geacteerd! Maar ik begon me snel al te vervelen! Jammer Taxi Driver was beter!

Onwijs goede film.
Martin Scorsese krijgt het elke keer weer voor elkaar om precies de goede sfeer in de film te brengen. Als je van maffia films houd moet je deze zeker gezien hebben.

Ondanks de lengte (tijd)hield het me toch vast naar de afloop.
Begin wat actie daarna kabbelt het wat door de levensloop van de heren.
Veel bekende gezichten uit de maffia films.
Waar ik ook van genoten heb is de muziek en de old timers (auto')
Thuis gezien op 55'inch tv met 5.1 audio.
Lekker op de bank biertje toast en genieten.
Te lang voor een bios.

Viel mee, hoor. En die opening die koud op je maag valt op groot scherm… briljant. Dan weet je direct 'We're in for a ride!'

Ik vond deze film vroeger maar niets. Het is een hele andere film dan The Godfather bvb of Scarface. Met The Irishman vorig jaar, werd het toch tijd om Goodfellas nog een keer te zien.

De film wordt gedragen door Ray Liotta, Robert De Niro en Joe Pesci. Alhoewel het vooral de andere figuren uit de bende/familie die voor de nodige kleur zorgen. Het lijkt soms wel een parodie, wat ik ironisch genoeg niet had bij The Godfather wat in zijn tijdsgeest een soort barokfilm was en daar minder bij stoorde. De eerste helft van Goodfellas is in elk geval het mooiste. Heerlijke sfeer, passende muziek... Je ziet er veel van Casino of Sopranos in. Italianen en Ieren met een grote mond die met de bling bling showen. Paulie lijkt wel uit The Godfather te komen en naar de jonkies te kijken die met Goodfellas de nieuwe generatie zijn waar hij minder van begrijpt.

In de tweede helft van de film ligt de nadruk meer op Ray Liotta De charme is weg, daar gaat de glitter en glammer, het wordt wat harder. Maar ook minder boeiend en soms iets te langdradig. Alsof Scorsese al zijn troef had opgebruikt en nog een dik half uur film moest maken met de kaarten die hij nog in handen had. Het is niet slecht natuurlijk, maar ik mis wel de grootse finale die de andere gangsterfilms wel hebben. De grens tussen de romantiek van de maffiafilms en een parodie is soms klein. Het eindresultaat mag er in elk geval zijn, maar het is zeker niet de beste film uit zijn genre. Wel die met een grote invloed op latere maffiafilms en series.

Deze maffiamovie schetst het leven van de echte maffia, niet die familie/eer/hc van The Godfather, dit zijn gewoon normale mannen die als beroep mensen afpersen.
Hoe ik het zie is het een groepje van drie dat probeert te klimmen in de rangenladder, deze ladder wordt steeds gammeler hoe hoger je klimt. Sommige klimmers gooien concurrenten van hun ladder, sommige klimmers slaan een trede over. Dit soort acties worden niet getolereerd door de grote bazen, dus af en toe wordt er iemand gewhacked.

Een top regisseur die van elke film een echt kunstwerk maakt.
Acteurs......
Deze film moet een voorbeeld zijn voor recentere misbaksels als Gotti en Gangster Squad!

prima film zit goed in elkaar

Ook deze top250 film nu vr de eerste maal gezien. En deze was echt wel vet, zeker eerste anderhalf uur, was echt top, daarna ietsje minder, mr nog steeds zeer boeiend en vermakelijk. Zat goed tempo in de film, het wel en wee van een maffiawereld, echt zalig gebracht met heerlijk sfeertje, en top camerawerk.

Gisteravond/-nacht voor de tigste keer bekeken, maar met andere ogen. Meer dan ooit raakte ik doordrongen van de door hen zelf gecreëerde nachtmerrie die deze wiseguys leven. De glimlach is nooit zo breed als vlak voordat de ijspriem in je nek doordringt, paranoia blijkt slechts een onderschatting van de gruwelen die je in werkelijkheid opwachten, mededogen is acht met bloed doordrenkte schorten, opvoeden een leren riem. Je kunt er sterven aan een misplaatste grap.

Poeh, er is ontegenzeggelijk humor te vinden, maar wel de galgenvariant. Lucht is er amper. Eigenlijk van meet af aan. De enige lichtvoetigheid zit in de danse macabre die je uit dient te voeren volgens de absolute erecode van de Sicilianen langs het licht ontvlambare gemoed van de psychopaten aan de rand van de dansvloer. Voortdurend op je tenen. Zogenaamd een vrije vogel, maar gebonden aan je vrouw, aan Paulie, aan de volgende misdaad, aan de kleine kring van soortgelijke zonderlingen, aan het heilige zwijgen. Het is een karikatuur van vrijheid, van het goede leven, een parodiërende omkering, een grotesque. En de nadrukkelijke close-ups van de kinderen te midden van al dit ongebreidelde geweld maakt alles nog zwaarder verteerbaar.

Wat een film.

Het magnum opus van Scorsese en één van dé ultieme maffiafilms in het algemeen. Het is het typische rise and fall verhaal dat zo inherent is aan het genre en aan Scorsese's visie, maar het valt denk ik niet te overzien wat voor enorme impact deze film gehad heeft, en nog steeds heeft. Als je anno 2020 Goodfellas voor de eerste keer kijkt en vindt dat het niet zo origineel is, moet je beseffen dat dat komt omdat Goodfellas gewoon deels (uiteraard helemaal niet volledig) dit Italiaanse maffia subgenre en de gebruikelijke formules gevormd heeft.

Wat ik vooral keer op keer zo opmerkelijk vind aan deze film, is dat het zo énorm gemakkelijk wegkijkt. De 2.5 uur vliegen echt belachelijk snel voorbij. Het algehele tempo is razend. Als kijker word je helemaal verplaatst in Henry Hill, die op deze manier vaak als een soort proxy dient (zonder zijn eigen distincte karakter te verliezen), waardoor zijn gemoedstoestand wordt overgebracht op de kijker. In het begin verwondering door de pracht en praal en het machtsvertoon, op het einde een rollercoaster aan opgejaagdheid en paranoia. Het eigenlijke einde heb ik altijd een beetje het minste aspect gevonden; Henry verdient erger dan wat er uiteindelijk met hem gebeurt, ondanks dat het laatste shot geen vrolijke toekomst voor hem voorspelt. Ray Liotta zet in ieder geval een fantastische acteerpresatie neer, met erg veel range. Hij komt afwisselend sympathiek, duister, afschuwelijk, grappig, verloren en paranoïde over, en soms dit alles tegelijk. De rest van de cast is evengoed schitterend; je wéét dat het personage van Pesci bijvoorbeeld een monsterlijke psychopaat is, en toch is soms lachen met hem of zijn vreemde gedrag sterker dan je zelf. Dit soort morele ambiguïteit is zowel een verdienste van de acteurs als van Scorsese, en is wat dit soort films, en vooral Goodfellas, zo briljant maakt.

Hét beste op maffiagebied is en blijft The Sopranos, maar bon, dat is een oneerlijke intermediale vergelijking. Op vlak van film steekt Goodfellas met kop en schouders uit boven de rest van het genre, eventueel gezelschap gehouden door een select groepje andere films. Voorlopig hou ik het op een bescheiden 4.5*, maar daar gaat in de toekomst ongetwijfeld nog wel eens een 5* uit vloeien.

Prima film binnen het maffia misdaad genre, iets dat mij over het algemeen niet zo ligt. Toch valt deze film wel op vanwege zijn acteerprestaties, dik aangezette karakters, humor en heerlijke soundtrack.

Als in menig maffia prent wordt de opkomst van een loopjongen gevolgd. In dit geval Henry. Het eerste half uur wordt met veel sjeu en humor vertelt, een deel waarin we ook kennismaken met Tommy en Jimmy en vooral Tommy opvalt als een vaatje buskruit die de indruk wekt zelfs ruzie te kunnen krijgen met zijn schaduw. Het is vooral de eeuwige rumoer rondom Tommy en de vertel wijze rond Henry die de film goed doet.

Maar...het is ondanks alle humor en sfeer een typische misdaad Maffia film. Een komen en gaan van namen en personages met lange aan eenschakeling van heel veel kleine gebeurtenissen. Deurtje hier, daar wat brengen, hier wat ophalen, auto rijden hier, auto rijden daar, gesprekje met veel scheldwoorden met die, meppartij hier, aanslag daar...iets dat op een gegeven moment voor mij afvlakt qua indruk en aanvoelt als lang terwijl de film nog maar een uurtje bezig is. Zoals ik zeg, dat ligt puur aan mij en dat het genre me niet ligt.

Desondanks weet Goodfellas vooral door de innemende Ray Liotta tot op het einde een bepaald niveau beet te houden. Verder valt de fijne soundtrack op met teveel goede bands en nummers om op te noemen. Erg aardig voor een keer.

Liotta is ook crimineel goed in dit spotje van Heineken:
Heineken- Better Drinkers with Ray Liotta - YouTube

Goodfellas is mijns inziens de allerbeste maffiafilm ooit. Het is geen maffia fairytale zoals The Godfather (ook een geweldige film!) maar een keiharde rauwe In Your Face film. De maffia wordt in al zijn onaangenaamheid getoond maar tegelijk weet hij ook die verlokkelijke aantrekkingskracht te tonen die hoofdfiguur Henry Hill (Ray Liotta) er inzoog. Liotta speelt de rol van zijn leven als Henry Hill. Hij weet Hill enerzijds als een charismatische en innemende gozer neer te zetten. Een geboren inpakker die zelfs zijn grootste vijand voor zich kan winnen en onweerstaanbaar voor dames is, de James Dean van de Onderwereld. Maar anderzijds zet hij hem ook neer als een miezerige, paranoia cokejunk. Die transformatie van hero naar zero is schitterend! Ik denk dat Liotta hier ook best een oscarnominatie voor had verdient. De Niro speelt ook een van zijn beste rollen als Jimmy Conway. Eenerzijds de amaibele, getapte gozer maar anderzijds een berekenende psychopaat die niet op een mensenleven meer of minder kijkt. Joe Pesci speelt zoals we hem het best kennen en het liefst zien: de kleine, opvliegende sociopaat. De combinatie Scorscese, De Niro en Pesci is altijd goed. De meest memorabele scene vind ik: wanneer Jimmy zijn geld terugeist van Morrie de pruikenboer en hij Morrie wurgt met een telefoonkoord. Op het moment dat de pruik van Morrie afvalt begint Hill te lachen. Wie goed kijkt ziet ook dat Morrie lacht en enkel De Niro in character blijft. Dit was eigenlijk een blooper maar Scorcese vond dat dit het schizofrene karakter van 'het wereldje' eigenlijk goed weergaf en daarom liet hij het erin. Goodfellas is inmiddels 30 jaar oud maar nog steeds een geweldige film!

Denk dat ik deze film al een stuk of 15 keer heb gezien en ook bij de kijkbeurt van gisteravond (op bluray), werd ik wederom (en zoals bij iedere kijkbeurt) meegezogen in het verhaal door mister Scorsese himself. We volgen Henry Hill die vanaf jongsaf aan niets anders wilde, dan bij de bigshots-wiseguys horen, zelfs nog liever dan dé president worden van de U.S.A...

Decennia lang wordt het leven van deze Hill gevolgd. Zijn werkgever is caporegime Paul Vario (in de film Cicero). Zij allen vallen onder de beruchte maffiafamilie Lucchese, die vanuit Brooklyn N.Y. opereert. Liotta zet echt een heerlijke rol neer. Niks op aan te merken. Je wordt door zijn voiceover ook nog eens heerlijk meegezogen in het verhaal. Dan hebben we nog de levensgevaarlijke Jimmy the Gent, gespeeld door De Niro. Niet zijn beste vertolking, maar hij weet absoluut te overtuigen als een doorgewinterde harde crimineel. En dan de psychopaat Tommy, die werkelijk briljant neergezet is door Joe Pesci. Meer dan terecht kreeg hij dan ook de Oscar voor de beste mannelijke bijrol. Deze man kan je echt het stuipen op het lijf jagen. 'You know Spider, you're a fuckin' mumbling stuttering little fuck. You know that? of deze; Hey spider that fucking bandage on your foot is bigger than your fucking head

De films is erg sfeervol. Zoals bijvoorbeeld de bar- restaurant scenes. Typische misdaadsfeer, maar deze moet je wel weten te creëren. Laat dat maar aan Scorsese over. De film verliest nergens zijn vaart. Het opvallende camerawerk krijgt ook mijn complimenten. Let op de lange shot als Hill Karen uiteten neemt. Via de 'achterdeur', door de keuken, door het restaurant waarna hun tafel wordt klaargezet en vervolgens gaat ook nog eens de cabaratier los. Een paar heerlijke nummers doen het ook goed. Nummer van Clapton bijvoorbeeld, als Jimmy het plannetje aan het smeden is om Morrie uit de weg te ruimen.

Dit blijft voor mij de ultime maffiafilm. Perfecte films zullen wel niet bestaan, maar deze komt voor mij tegen het perfecte aan!

I always wanted to be a gangster.

Meneer Scorsese en ik zijn nog niet echt vrienden.
Gangs of New York bijvoorbeeld, die ik grondig gewist heb uit mijn geheugen (...), mag de twijfelachtige eer hebben, om een onvoldoende te hebben gekregen van mij. Misschien eens opnieuw zien, in de verre, verre toekomst. Of toch niet.
Wel, dit scoort wel veel hoger dan alle films die ik tot nu toe heb gezien.
De sfeer is natuurlijk geweldig. Het acteren is ook hier weer, net als bij Donnie, om likkebaardend naar te kijken. Prachtige prent, vol pracht momenten. Interessant allemaal.
Ik dacht eerlijk gezegd dat Joe Pesci gewoon onherkenbaar in Donnie zat, overigens.. Ik vond één van die gasten namelijk heel erg op hem lijken. Dat ik daar dacht tijdens het kijken: Hee, dat is Joe, toch?
Maar niemand kan Joe Pesci spelen zoals hij dat zelf kan, natuurlijk.