Apocalypse Now (1979)

Meest verschrikkelijke oorlogsfilm dat ik ooit zag.

Wat Capolla hier doet is op z'n zachtst gezegd buitengewoon. Met een mix van bombast en mysterieuze droombeelden tilt hij het oorlogsgenre naar een volledig nieuw niveau. Hij maakt er een soort operastuk van, weliswaar doordrenkt van cynisme en zonder al te veel “glamour”.

Dankzij deze weinig voor de hand liggende keuzes heeft Apocalypse Now de tand des tijds goed overleefd. Dit is geen relikwie uit de jaren 70, maar een klassieker die ruim 40 jaar na de release nog steeds mooi oogt én klinkt.

En toch heeft de film op mij niet dezelfde verpletterende indruk gemaakt als op vele andere filmfans… Vooral de monologen en dialogen vind ik teleurstellend. Ja, er is die ene napalm-quote, maar voor de rest bevat Apocalypse Now weinig interessante uitspraken of zielenroerselen.

Voorts vind ik het allemaal wat geënsceneerd. Dat is natuurlijk de keerzijde van het hoge operagehalte. Het realisme van bv. Dunkirk ontbreekt hier volledig. Nu, daar valt op zich wel mee te leven, alleen ervaar je de gebeurtenissen wat meer vanop afstand, je beseft dat je naar een "creatie" zit te kijken.

Daarom “slechts" 3,5*

Deze film zou in de "50 Films To See Before You Die" van Film4 staan en aan de hand van de hoge score en positieve recensies hier op moviemeter dacht ik: "Duidelijk, die MOET ik zien."

Zojuist afgekeken, en helaas waren mijn verwachtingen blijkbaar veel te hoog. Ik kijk graag oorlogsfilms, maar man, man, man, wat een moeite heeft het gekost om deze film helemaal af te kijken.

Pluspunten:
- Prachtige camerashots
- Mooie omgeving
- Goed geacteerd

Minpunten:
- Veeeeeeel te langdradig. Ik moest de film in drie delen kijken, omdat m'n ogen voortdurend dichtvielen. Bij een aantal scènes dacht ik: 'Wat voor toegevoegde waarde heeft dit nou aan het verhaal dat de film wilt vertellen?' Die scène met dat lange gebrabbel en gezeur van die Fransman aan tafel kon absoluut ook weggelaten worden.

- De hele film wacht je op de confrontatie tussen Willard en Kurtz, maar ook dat viel tegen. Er is nauwelijks een gesprek tussen de twee, behalve Kurtz met een aantal zweverige verhalen.

- Soms voelde je een ongemakkelijke sfeer in de scènes met Marlon Brando. Na de film las ik dat hij blijkbaar een moeilijk persoon is om mee om te gaan, dat hij ook vaak ruzie had met collega's, dat hij niet eens de 'source material' had gelezen op verzoek van de regisseur als voorbereiding voor zijn rol, en dat hij nog steeds een aantal dingen wilde veranderen aan de film. Zo was hij bijvoorbeeld van mening dat de naam Kurtz niet bij zijn gespeelde personage zou passen, en vond hij de naam Leighley beter passen. Na het maken van de film besloot hij om de source material te lezen en besloot hij dat de naam Kurtz wel paste, en eiste hij dat de naam werd veranderd naar Kurtz. Daardoor moesten een aantal teksten in de film opnieuw ingesproken worden.

- Bij sommige scènes dacht ik: 'Wat bezielt die acteur nou?' Bijvoorbeeld Lance de surfer die uit het niets steeds meer en meer van de realiteit verwijderd lijkt te zijn. Na de film las ik dat er blijkbaar acteurs op de set waren met drugs en drank problemen.

Het is overduidelijk dat het een lastige film was om te maken. Niet alles ging als gepland en de regisseur heeft daardoor veel uit zijn eigen portemonnee moeten betalen.

Respect dat hij er toch nog 'iets' van heeft weten te maken, maar achteraf gezien kon ik deze film net zo goed hebben overgeslagen. Soms heb je gewoon van die films die op een overdreven manier de hemel in worden geprezen, en dit was wat mij betreft ook zo 'n film. Er zaten absoluut mooie shots en memorabele teksten tussen, maar het verhaal vind ik net zo belangrijk en het uitwerken ervan kon beter. Het voelde veel te rommelig.

Maar goed, dit is mijn persoonlijke mening en ik kan begrijpen dat anderen deze film anders beleven.
Dat is niet voor mij weggelegd en dit is zeker geen film waarvan ik zou zeggen: "Wowwww die moet je echt zien, joh!"

Fun fact: in de film Hot Shots Part Deux is er een scene op de boot met een cameo rolletje van Martin Sheen, verwijzend naar deze film.

100% mee eens.

Apocalypse Now is een geweldige film in beeld en geluid en zintuigelijk vermogen. Er zitten scenes tussen dat je gewoon aan het genieten bent van weinig wat toch veel heeft te zeggen. Zeer knappe film!!

Verschrikkelijkste pro-oorlog film die ik ooit zag.

Bwèghh.

Alweer een tijd geleden dat ik deze gezien heb. Het blijft een hele goede film met een aantal legendarische scenes. De surf majoor, het optreden van de playboy meisjes in de jungle en natuurlijk de eindscenes met de synchrone afslachting van zowel de koe als Kurtz. Hoewel het ondanks zijn lengte toch een boeiende film blijft, heb ik deze keer toch voor het eerst een paar keer op de klok zitten kijken hoe lang hij nog duurt. En daarom dus nu een ster eraf, want bij een echt goede film vliegt de tijd om.

pro ? dus dat je echt zoiets had van hmm, lijkt me best gezellig ?

Ik zou het niet echt een pro-oorlog film willen noemen. Het is geen verheerlijking, maar geeft eerder een beeld wat zo'n verschrikkelijke oorlog met mensen kan doen.

Ja hier ben ik het wel mee eens. Volgens mij zat die scene ook niet in de originele versie maar kwam die later weer in de director's cut. Het vertelt enigszins wat de Fransen in Vietnam te zoeken hadden. Dat was immers de geschiedenis van de Vietnam oorlog. Maar het heeft verder inderdaad niets met het hoofdverhaal van de film te maken.

Xoals zo vaak is de kortste versie de beste ook hier. De langere versies zijn ook fantastisch als je nog dieper in de waanzin wilt duiken, maar ik raad iedereen aan te beginnen met de originele versie. Heerlijke tempo heeft die.

Niemand zei iets over gezellig. Maar ieder frame verheerlijkte deze oorlog. Hij maakte het avontuurlijk, spannend, psychedelisch, transgressief, taboe, uitdagend, kleurrijk, manisch, een beetje Dolle Dinsdag, sportwedstrijd, opera (Walkürenritt!), Woodstock (de Playboy danseressen op het podium, alweer de helicopters, was je reinste Woodstock by night)... kortom, MOOI. Als dit een anti-oorlogsfilm was, dan had hij weerzinwekkend en saai moeten zijn. Zo had Coppola de surfer-kolonel (Duvall) als getikt EN afstotelijk kunnen afschilderen. Maar hij maakte hem getikt en innemend.

Deze film was een militaire operatie. Made in Hollywood - daarvandaan komt alle propaganda. Feitelijk was Coppola zelf een soort Kolonel.

Goh, dus als je ergens tegen bent, moet je dat op een zo saai mogelijke nanier mededelen? Werkelijk?

Is juist het tonen van de waanzin (op een manier dat men ook blijft kijken) niet een veel sterker statement.

Daarbij stamt de film uit de jaren 70. Heel Hollywood (en Amerika) had toen een hekel aan het leger. Waarom zou Coppola (die de film uit eigen zak financierde en geen enkele medewerking van het leger kreeg, hun kolonel zijn?

Ik heb eerlijk gezdgd zelden zulke onzin gelezen…

Alternatieve titel: Armageddon Now.

In waarheid, maar dat kunt u natuurlijk niet weten, kon deze film überhaupt niet tot stand zijn gekomen zonder het Pentagon en de Mil. Inlichtingendienst: hun advies, de lingo en vooral de uitrusting. De berichtgeving destijds in de media betrof de enorme afmetingen van deze operatie (er waren herhaaldelijke tegenslagen, e.d., die breed uitgemeten werden), m.a.w. de militaire dimensies.

Als u nog vragen hebt.

"The war became film, the film becomes war, the two are joined by their common hemorrhage into technology" (Jean Baudrillard, Simulacra and Simulations)

Dat ze een paar militair adviseurs hebben ingehuurd voor bepaalde adviezen, maakt natuurlijk niet dat het Pentagon betrokken was. Maar goed, raaskal vrolijk verder….

Eén van de allerlaatste grote meesterwerken van New Hollywood. In 1980 ging het helaas mis toen 1 flop heel United Artists de afgrond in stortte. In de rewatch meer dan 30 jaar nadit ik hem eind jaren tachtig of begin jaren negentig voor het eerst zag. Dit is toch wel fenomenaal allemaal. Nog veel meer waanzin dan in The Deer Hunter en het meesterwerk van Francis Ford Coppola. 3 uur durende queeste over de rivier in de al jaren slepende Vietnamoorlog. Martin Sheen op weg naar het einddoel, kolonel Brando.

Goed verwoord Bassie. !!!.De film laat de waanzin en het absurde zien van oorlog , en zeker die van Vietnam. Meer dan drie uur waanzin, chaos en absurditeit maken de kans groot dat je de film om een " verkeerde reden verwerpt . De waarderingen hier lopen nogal uiteen ; van waardeloos tot ongekend hoogtepunt in de filmgeschiedenis. Onzinnige nietes-welles discussie.

De film is voor allemaal, maar zeker niet voor iedereen.

Het sterke en krachtige van deze film is dat hij de tand des tijds met gemak heeft doorstaan.

Dan heb je vast en zeker een andere film gezien. De film gaat over chaos, gekte, waanzin , en absurditeit van elke oorlog en in het bijzonder de Vietnam oorlog

Kijk m nog eens...

Weer gezien na jaren. De redux meer dan 3 uur . In etappes gezien En gezapt. Indrukwekkend , overweldigend, cinematografisch een Meesterwerk. De veel te lange duur, de vele oninteressante scenes , dat grote feest , die twee gestoorde meiden, die Fransen , en de Fransman met zijn eindeloze lulverhaal en ga zo maar door , zorgen er voor dat de film uiteindelijk niet boeiend is.

Het wordt een lange zit en er wordt behoorlijk wat gevraagd van je uithoudingsvermogen

Het verhaal; kapitein Willard krijgt de opdracht een ontspoorde kolonel Kurtz omringd door zijn eigen leger in Cambodja op te sporen en uit te vermoorden. In zijn eentje..Tja. Waarom niet een paar straaljagers sturen met raketten...in 1 minuuut alles weg ( O ja het is Cambodja)

De film staat bol van chaos, gekte , absurditeit, en soms heb h je het gevoel zelf wat "op te hebben". Of je aan het trippen bent.

"'Who is the commander...who is the commander??" een keer of tien. Deze vraag wordt niet voor niets herhaaldelijk gesteld ; het ontbrak het leger op alle fronten aan visie en leiding.

Als je de film ziet en min of meer waarheidsgetrouw is begrijp je dat de VS deze guerilla niet kon winnen.

Het verhaal is een kapstok om de waanzin van deze (en iedere ) oorlog te laten zien. Geweldige beelden, prachtige natuur , goede overtuigende actie, zeer goede acteurs en dat alles in de meesterhand van Coppola.

Het verhaal is een 1*, maar alles alles er om heen is een adembenemende 5*.

Dus kijk niet voor het verhaal , laat je wegblazen door Coppola

Misschien heb je hier iets aan bij het kijken van deze film;

Er is geen weg naar geluk het is de weg zelf..... ( uit het Boeddhisme) . Willard moet Kurtz doden, maar de kracht en waarde van de film is de REIS naar Kurtz . Niet of ie m vindt, hem wel of niet doodt .

Ik snap dat binnen de context van de film die scenes als overbodig gezien kunnen worden. Ik ben dan ook bovenal fan van de oorspronkelijke versie waar die scenes niet in zaten. Maar op zichzelf zijn het wel twee fantastische scenes. De scene met ‘de gestoorde meiden’ prikt de ballon van uiterlijk vertoon door: ook Playboy bunnies hebben hun trauma’s en onzekerheden. Terwijl de Franse plantage de situatie van de nodige diepgang en historische plaatsing voorziet. En vooral symbool staat voor de ontheemding. Zo passen ze prima in het breder perspectief van de film, waarbij alle romantiek ontmaskerd wordt.

Maar goed, de kortste versie heeft wel meer focus en de beste flow.

Eens. De film wordt er niet beter/ sterker door. Het verslapt de aandacht

Heb hem na 20 jaar zo ongeveer een herzien. Had ik beter niet kunnen doen. Nu, als 40-er, kan de film me niet echt beklijven. Toevallig Deer Hunter erna gekeken, maar die pakt me toch veel meer in. Ik begrijp best wat AN wil aanstippen en laten zien, maar zoveel dingen zijn zwaar onlogisch, in mijn optiek. Ook het over-the-top creeren van de mystiek rondom Brando, met lichteffecten die niet eens kunnen, dat vond ik erg overdreven.

3*