The Lord of the Rings: The Return of the King (2003)

lol

En ook deze laatste LOTR film wegens extra tijd over in deze Corona-tijden in extended bluray uit de kast gehaald. The Two Towers vind ik net wat completer, maar deze afsluiter mag er ook zeker zijn, met een schitterende veldslag om Minas Tirith en het slot bij Mount Doom. Het spokenleger blijft jammer, zowel voor het verhaal als vanwege nu best wel verouderde CGI beelden. Dat zie je ook met Legolas die een Oliphaunt beklimt. Maar geeft niet. Het blijft boeien van de eerste tot de laatste seconde, al vraag je je toch altijd af waarom die adelaars niet eens wat eerder Frodo kwamen helpen. En ik raak altijd een tikje emotioneel bij de ''My friends, you bow to no one'' scène. Zo enorm mooi. Ik verwacht niet dat er ooit nog een fantasyreeks komt die dit niveau kan behalen. En kom niet aan met Game of Thrones, dat was nog niet de helft van LOTR

5* blijven staan

Naar 10 jaar heb ik deze fenomenale trilogie weer eens bekeken en net als voorheen vind ik alle drie de films eigenlijk even goed, maar als ik moet kiezen vind ik deel één het beste.

Na een prima opbouw, een bijzonder goede tweede deel waar het verhaal echt opgang komt, toch een mindere afsluiting en wat mij betreft wellicht de minste van de drie mede door de herhalingsfactor en de aanzienlijke looptijd die dit allemaal nodig heeft.

De film heeft een aantal prachtige momenten, kippenvel waardige beelden en de spanning wordt op bepaalde momenten prima opgedreven. Toch vervalt de film ondanks zijn prachtige sfeer, muziek en landschappen na een uur teveel in een herhaling van zetten. Weer een veldslag, sterker, twee zelfs, weer een stad die belaagd wordt, weer een narrow escape, weer Frodo die het al zo moeilijk heeft met Sam die het niet minder lastig heeft en wiens dialoog meestal weer niet verder komt dan het paniekerige 'Frodo!!!'. Dan de ontsnapping via de vogels en het spookleger, de ontknoping voelt allemaal erg gemakkelijk aan, en zoals iemand anders hier al zegt, ondanks al die strijd is het opmerkelijk dat iedereen het overleeft. Dus...hier sloot Tolkien zich tien jaar voor op. Net als Onderhond ben ik ook van mening dat het eindproduct dan best wel tegenvalt. Vooral de ontknoping voelt afgeraffeld en gemakkelijk aan. Om nog maar niet te spreken van een scene als het ontwaken van Frodo waarop iedereen druppelsgewijs binnen komt, een soort slap sentiment in slow motion waarop ieders naam genoemd moet worden, het lijkt wel een must de film zo lang mogelijk te maken. Het zelfde met de kroning waarop de koning tussen alle metgezellen door loopt en werkelijk iedereen apart met een groet of een knikje in beeld moet worden genomen. Niet veel anders wanneer die ouwe op de boot gaat en iedereen gelegenheid krijgt zijn of haar emotie te laten zien. Pffff...wat een gedraal.

The Return of the King is een aardig spektakel te noemen die op sommige momenten lekker weg kijkt, naar het einde toe stroperig traag en onnodig lang aanvoelt, maar vooral het meeste last heeft van herhaling, herhaling en nog eens herhaling. De logica waarom deze film dan ook plek zeven bezet in de top 250 ontgaat mij dan ook best wel. Maar goed, dat zal vooral ook een kwestie van smaak zijn.

Gisteren nog een keertje in de bios in de special extended versie gaan bekijken. Ik denk dat ik dit de meest indrukwekkende en meeslepende van de drie vind. De reden echter dat ik deze toch minder beoordeel is de laatste 3 kwartier “gezeik”. En daarnaast vind ik persoonlijk de toegevoegde scènes het verhaal wel duidelijker maken, maar wel minder verrassend. Als voorbeeld: Ik snap waarom ik de allereerste keer toen ik deze film zag me ineens afvroeg waar die adelaars vandaan kwamen uit het niets, dat is in deze versie duidelijker. Ik prefereer echter toch de verassingen. En voor wat het “gezeik” betreft, ik was het gejank en ge emmer van Frodo en zn irritante vriendjes al zat, moet Aragorn ook nog perse een liedje zingen met z’n hoedje op. Daarnaast vind ik de afsluitende scènes gewoon weinig toevoegen. Het had erbij moeten ophouden dat Frodo het boek afsluit en thats it. The lord of the rings is een geweldige reeks, ik skip echter het liefst de verhaallijn van Frodo, terwijl het daar eigenlijk om draait. Van de andere kant maakt het dit ook een filmreeks met een heel breed fundament, prachtig gedaan wat dat betreft.

Wat me overigens wel extreem opvalt, nog meer dan in de andere films, zijn de trage dialogen, het lijkt wel alsof het trager wordt afgespeeld om het interessanter te laten lijken.

Haha, my man. Zie mijn bericht bij de Fellowship.

Is ook wel zo. Frodo is een beetje een kneusje en Sam een zeikwijf. Aan het begin van Fellowship en op het einde van Return of the King zijn hun verhalen wel boeiend. Daartussen is het heel wisselvallig.

Ik vermoed dat we niet de enigen zijn haha.

De afsluiter van dit magische epos blijkt in de extended cut in de bioscoop stiekem nog sterker dan die in de herinnering was. Ergens vond ik dit altijd de mindere en misschien is het dat ook wel, maar wauw wat is Return of the King een goede film. Ja nog steeds.

De opbouw naar die allesomvattende battle om Minas Tirith, de mooiste stad uit de trilogie, is zó goed en spannend.. Aan alles voel je hoe groots het is. Episch is hier nog een understatement. Die Rohirrim..hoe groots wil je het hebben?!! In de eerste helft van de film wordt er nog weinig gecut tussen de verhaallijnen van Frodo en Aragorn en dat is de juiste keuze van Peter Jackson. Naar het einde toe krijgen we steeds meer te zien van de ringdrager en zijn loodzware tocht door Mordor. Tof ook met die extra scènes daar in deze bijzondere uitgave. Daarover gesproken; het einde van Saruman mag toch eigenlijk niet ontbreken, maar dat deed het opmerkelijk genoeg wel in de bioscoopversie. Onmisbare scène.

Fantasy die misschien niet het boek pagina voor pagina gevolgd heeft maar door de fans terecht is omarmd. Onovertroffen cinema. Ondenkbaar is het ook hoe de trilogie zou zijn zonder het magnum opus van Howard Shore. Film en muziek zijn hier onlosmakelijk met elkaar verbonden. Jackson bedankt.

5,0*

Tja, toen kon je dit soort films nog maken.

Nu zou het commentaar zijn: " Hey! This movie has a diversity problem! Where's all the black folks? No Black Elves, Dwarves, Hobbits or Wizards? All the kind of creepy looking folks are the bad guys again ey? That ain't fair."

Ik heb The Return of the King, en de andere 2 Lord of the Rings-delen, in extended versie, een paar weken terug nog net op tijd kunnen meepikken in de cinema. En mijn god, hoe vaak ik de trilogie ook al gezien had, wat een enorm geweldige ervaring is het om dit op het grote scherm te kunnen bewonderen. Ik vond dit derde deel altijd het 'net iets minder geweldig fantastische' broertje van de drieling, maar op die mening kom ik nu helemaal terug. Al schuift die waardering altijd wel een beetje bij mij, en is het uiteindelijk ook gewoon 1 lange film. Maar Return of the King dus; epiek wordt letterlijk geherdefinieerd door deze vier uur durende zit. Ik ken elk moment van buiten, en toch weet elke scène keer op keer zo'n enorme indruk te maken. De actie, de visuele effecten, de personages, de emotie, de acteurs die het beste van zichzelf geven, gewoonweg de scope van het alles. Niet normaal. De battle of Minas Tirith staat net een tikkeltje onder de Battle of Helmsdeep, maar dit derde deel heeft ook buiten die climactische slag zoveel te bieden. Dat hele laatste stuk, met het For Frodo moment, terwijl Sam en Frodo intussen in hun laatste krachten Mount Doom beklimmen.. Kippenvel tot in het extreme, altijd. Maar ook het moment waarop de Rohirrim op het laatste moment arriveren en het tij keren is schitterend, en misschien wel een van de beste cinema-momenten ooit.

Veel nieuws kan ik natuurlijk niet zeggen, want deze film en de hele trilogie krijgt natuurlijk constant lof vanuit elke hoek, terecht. Maar qua cinema-ervaring was dit gewoon een van de beste dingen die ik ooit gezien heb, en dat vond ik nog wel eens een vermelding waard. Het enige minpunt dat ik in principe zou kunnen bedenken, is dat Frodo en Aragorn soms een bijrol hebben in hun 'eigen' film, maar bon, dat is echt maar gewoon om iets te zeggen. Cinema wordt niet beter dan dit.

Met de kerstdagen de hele trilogie maar weer eens gekeken, de extended versies ditmaal. Ik dacht dat ik ze nog niet gezien had, maar er was maar heel weinig dat me niet bekend voorkwam, wellicht omdat ik al die losse scènes al gezien in de extra's.

Hoe dan ook, de extended versies vielen me niet bepaald mee. Op de eerste film na (nog steeds veruit de beste) wordt de pacing vaak ernstig overhoop gegooid. In The Return of the King zijn met name de eerste driekwartier of zo lastig door te komen. De verhaallijnen van Denethor en Faramir en Frodo, Sam en Gollum weten ook weinig te boeien.

De grote slag op het einde is nog wel altijd indrukwekkend, met epische momenten als de aankomst van de Rohirrim en de speech van Theoden. En in tegenstelling tot bijvoorbeeld Game of Thrones zijn de gevechten daadwerkelijk overtuigend in tactisch opzicht.

Jammer alleen dat de CGI zo overheerst. Dat haalt toch een beetje de ziel uit de film. Vooral zo'n dodenleger dat volledig uit de computer is komen rollen heeft geen enkele charme. De film mist ook de mystiek die The Fellowship nog wel had. Je hoort eigenlijk maar weinig vreemde talen meer. Iedereen spreekt voornamelijk Engels. Verlaagd naar 3.0*.

Tja wat kan ik van deze film zeggen ..

Al denk ik 30 keer gezien en nog steeds kijk ik met plezier naar deze film. Ik ben een lord of the rings van en vind alle delen stuk voor stuk een topper. Maar dit laatste deel spant wel de kroon. Met de grootste veldslagen en het spannende einde als slot voor de trilogie. Verder bevat de film, net zoals de andere delen, prachtige muziek, prachtige beelden , goed acteerwerk en vele humor .

Kortom een topper van de bovenste plank die je minimaal één keer in je leven gezien moet hebben

Reeds de gehele extended trilogie in de bios herzien. Werkelijk magie op het scherm. Ben zelf groot fan van het boek, deze verfilming(en) blijven aardig trouw aan het boek en veranderen elementen waar nodig is om het op het witte doek tot zijn recht te komen. Midden aarde wordt prachtig uitgewerkt waardoor alles natuurlijk en geloofwaardig overkomt. Uiteraard zijn de acteurs ook schitterend in hun rollen. Naar mijn mening worden er vandaag de dag niet meer van dit soort films gemaakt. De thema´s van de films zijn tijdloos, er wordt merendeel gebruik gemaakt van praktische effecten waardoor het allemaal wat geloofwaardiger overkomt. Er is gewoon geen enkele film of trilogie die zoveel indruk op mij heeft gemaakt. LOTR is niet persé de beste trilogie ooit gemaakt, maar wel de meest ontroerende en epische!

Het laatste deel van de trilogie gaat gewoon verder waar de 2 andere films mee bezig waren. Ook nu veel te lang, te weinig avontuur en weinig boeiend. Wel zijn er in de veldslagen enkele leuke scènes die nog goed meevielen. Maar ze kunnen de film niet redden. De film is alvast beter dan zijn voorganger.

'The Lord Of The Rings’ Trilogy: A Look Back At A Breathtaking Gamble 20 Years Later - Deadline

Certainty of death. Small chance of success. What are we waiting for?

Met gemak de beste van de trilogie. Deze werd voor mij steeds beter. Hoewel ik hem nog erg matig vind beginnen met de niet realistisch geacteerde en neergezette geschiedenis van Smeagle. Hij had al voor hij de ring ooit heeft aangeraakt die gecorrumpeerde stem. Ondanks de vanzelfsprekende begeerte voor de ring, past deze stem niet voor deze dan nog zuivere hobbit.

Ook het stukje met Saruman viel wat tegen. Jackson volgt hier niet het boek en dat kan ik hier goed billijken. Het wordt er echter niet indrukwekkender van. Dat hij vrijwillig de palantir afstaat is vreemd. Jackson kiest er vaker voor het boek niet te volgen. Soms terecht, soms onnodig denk ik.

Daarna wordt de film snel beter. Episch in beeld gebrachte gevechten die doen denken aan de historische slag bij Thermopylae met de Perzen die toen ook schepen en olifanten inzetten. Wat een enorme cast moet daarvoor ingezet zijn.

Het gedeelte van Sam en Frodo is ook top. Gollum heeft daar de beste rol. Sam valt soms wat tegen in zijn acteren. Mordor is mooi neergezet en het einde is episch, extra indrukwekkend in de uitgebreide editie.

Het derde boek vond ik teleurstellend en veel minder dan de eerste twee. Bij de films zie ik het andersom. Dit is het meesterwerk.

Opnieuw weer een hoop plussen en minnen. En opnieuw kom ik niet hoger uit dan 3.5 sterren. Komt misschien ook omdat het niet echt mijn genre is. De plus is met name voor de prachtige beelden geluid en muziek. En die scene met die spin vond ik fenomenaal mooi gemaakt. Misschien wel het beste uit deze film. Het verhaal loopt verder goed, maar ik vond het op een gegeven moment wel erg langdradig gaan worden. Ook weer opnieuw veldslagen. Een hoop geprevel en op het eind veel te emotioneel gemaakt. Tergend langzaam allemaal ook pfff. Wat ik ook wat jammer vond was de rol van de vijand. Dit kwam nu amper in beeld. De strategie het bespreken van dit alles ontbreekt nagenoeg in dit deel. We horen voornamelijk het kamp van de good guys zullen we maar zeggen. Okay een echte fan zal ik wel nooit worden van dit soort films. Toch heb ik me nog best vermaakt. De volgende keer ga ik wel kijken naar de normale versie want ik heb niet de indruk dat de extended version een echte meerwaarde is. Gek genoeg ontbreken trouwens de extra's in deze box.

Film 3.5

Beeld 4.5 ($K)

Geluid 5.0

Zou mezelf nooit aan de bioscoopversies wagen. De extended cuts geven voldoende diepgang en laten grote gaten uit de bioscoopversies open. Je ziet in de bioscoopversie dus nooit wat er met Saruman gebeurt. Aan het einde van the Two Towers winnen de enten de slag om Isengard en dat was het. In de bioscoopversie van Return of the King wordt Saruman eigenlijk gewoon vergeten. De extended cut vult dit soort gaten mooi.

Lord Of The Rings: 15 Best Deleted Scenes | ScreenRant

Zijn van die kleine dingen die mij ontzettend zouden irriteren als dat geen fatsoenlijke afsluiting of uitdieping krijgt. Maar als fan van de films zou er wat mij betreft nog 6 uur aan vast mogen zitten. Ik kan best begrijpen dat als je het niet fantastisch vind, dat dit allemaal extra lang aanvoelt.

Welke box heb je trouwens? In de 4K box die ik heb zitten de extra's ook niet. Maar heb de extended cuts ook nog op blu-ray en 2 verschillende setjes op dvd. Dus echt nodig voelt het ook niet voor mij, aangezien die extra's ook bij de blu-ray set gewoon nog op dvd zijn.

Het laatste deel, en nog moordender lang dan de eerste twee delen. Zelfs de originele versie vond ik indertijd in de bioscoop al zeker anderhalf uur te lang, en ik kon ook absoluut geen begrip opbrengen voor Jackson's vrijheden met het narratief. Het weglaten van Sjappie bijvoorbeeld is ronduit onvergefelijk - sowieso was meer screentime voor Christopher Lee veel fijner geweest, maar in Jackson's versie is het einde veel te slap en veel te langdradig. Eigenlijk gewoon slecht.

De vormgeving van Minas Tirith is dan wel weer leuk, en Faramir is goed - maar Denethor zwak. De vormgeving van het baken op Amon Din is mooi, maar het narratief eromheen klopt niet - weer zo'n onnodige 'verbetering' van Jackson. Net als de verhaallijn rond de Paden der Doden - en wat een lelijke vormgeving daar ook nog eens. Net als Minas Morgul en de trap - lelijk en gemakzuchtig. Kennelijk was de energie een beetje op - en dat gevoel had ik bij de Slag op de Pelennor en de eindstrijd voor de Morannon ook nogal, vooral veel gedoe en veel herhaling, en lelijke cgi. Nouja, de olifanten zijn wel leuk.

Eigenlijk in alle opzichten een teleurstellende afsluiting van de serie. Als een van de weinige positieve punten dan dat Mortensen een tikkeltje gegroeid is in zijn Aragorn. Maar helaas ook weer veel te veel Liv Tyler.

Deze film lijdt een beetje aan hetzelfde probleem als het eerste deel uit de trilogie, maar waar daar de inleiding maar moeizaam op gang komt, is het hier dat nadat de ring eindelijk vernietigd is en de belangrijkste spanningsboog afgehandeld is, het lang duurt voordat het daadwerkelijk aan een einde komt.

De film duurt dus lang, waarbij de uitgesponnen gevechten weinig helpen. Ik blijf het spookleger een zwaktebod vinden. De schrijver mag het geschreven hebben, maar de wijze waarop het in de film uitgebeeld wordt voelt toch een beetje aan alsof Jerommeke uit Suske en Wiske op komt dagen. De tegenstander kan wel inpakken, want hij is toch onoverwinnelijk. Verder een aantal nutteloze momenten met Tyler om de screentime van vrouwen maar te vergroten. Niettemin leefte mijn vriendin, die deze film met veel tegenzin meekeek, heel eventjes op bij de zoenscène van Tyler en Mortensen: "he already approached her with his mouth open!".

Het is aardig dat dit verhaal verfilmd is, en over het algemeen is het met veel aandacht gedaan (ook al zijn de special effects redelijk verouderd), maar er zitten gewoon beperkingen aan, wat ook aan het bronmateriaal ligt. Ondanks de haken en ogen aan deze films zitten, geef ik er de voorkeur aan boven de boeken, die ik slecht geschreven vind. Het grote verhaal is weliswaar interessant, maar Tolkiens stijl ligt me gewoon niet. Veel elementen zijn ook uit Wagners opera tetralogie Der Ring des Nibelungen gehaald (een ring van almacht die vernietigd moet worden en wiens drager vervloekt is, een dwergachtig wezen dat hem bemachtigd en kwijtraakt, de raadselspelletjes en het doden van een draak die een schat bewaakt (uit de Hobbit), een broedermoord om de ring te bemachtigen (neven bij Tolkien), een gebroken zwaard dat opnieuw gesmeden dient te worden, onzichtbaarheid (door de ring bij Tolkien en door een hoed bij Wagner), een machtige zwerver met een staf (Gandalf bij Tolkien, Wotan bij Wagner). Tolkien zei: "de enige overeenkomst is dat beide ringen rond zijn", maar daar maakte hij zich wel erg makkelijk mee af.

Wel is de wereld van Tolkien wel veel dieper uitgewerkt dan die van Wagner, die zich natuurlijk daarnaast ook op de muziek richtte. Voor beiden gold dat hun werk een kritiek op industrialisatie en de focus op macht en geld was. Bij Tolkien spelen ook zijn ervaringen in de Eerste Wereldoorlog mee. Aan het einde van de film heb je toch het idee dat de hobbits in een gat vallen na al hun ervaringen, en Frodo lijkt zelfs PTSS te hebben. Het is de vraag in welke mate Tolkiens ervaringen daadwerkelijk invloed op het verhaal hebben gehad. Om eerlijk te zijn, van de negen leden van de het genootschap van de ring gaat er maar één dood, en dat is gelijk de minst sympathieke.

Uiteindelijk blijft het tweede deel (net als bij de originele Star Wars trilogie) het meest boeiend omdat je daar direct in de actie zit en daar ook tot het einde toe in blijft. Wil ik één deel van Lord of de Rings zien, dan kies ik altijd voor het tweede deel. Dit deel krijg dan ook dezelfde waardering als het eerste: 2,5*.

Alle drie de delen herzien (Extended Version) en wederom met veel plezier gedaan. Ze blijven alle drie ongelooflijk goed en behouden dan ook de vijf volle sterren. Ik bekijk de trilogie bijna elk jaar wel rond deze tijd maar vervelen doen ze me nooit.

Op naar de volgende herziening!