The Wolf of Wall Street (2013)

De film is veel te lang. We weten het wel, na een uur, aan welke uitspattingen zulke nieuwe rijken zich zoal schuldig maken. En dat blijft zich maar herhalen. Komt daarbij nog een zeer voorspelbaar slot. Tijdverlies, ondanks de uitmuntende acteerprestatie van Di Caprio.

Geniale (absurde?) film, op waarheid berust, een echte geldwolven film. Je kunt er van alles achter zoeken, maar zo gebeurt het nog iedere dag. Je houdt er van of je vindt het helemaal niets.

Wat een fantastische acteer prestatie zet Leonardo DiCaprio hier neer zeg. Al vind je de film zelf niks, alleen de manier waarop hij de rol neerzet is al 4 sterren waard!

De zoveelste magnum opus van Scorsese. Hij haalt wederom alles uit de kast voor deze film. Enorm budget, topacteurs, lange speelduur, epische scènes, bizarre scènes en zelfs een lastige take van een jacht in een storm.

De film is een realistische weergave van het bonte leven van Jordan Belfort. Hoewel het soms te bizar voor woorden is, is het meeste waargebeurd. Zowel zijn carrière als louche effecten makelaar als zijn privéleven wordt weergegeven en een scheiding tussen beide is er nauwelijks. Er wordt als primaten geleefd, wat zich uit in impulsief (veel seks, drugsgebruik, risicogedrag), weinig empathie en haantjesgedrag. Ook ontstaat er een opmerkelijke groepsdynamiek waarin Jordan als leider (op de apenrots) lange tijd zo'n beetje alles kon maken.

Di Caprio heeft zich weer helemaal in de gedaante van het hoofdpersonage gegoten. ik vond hem niet erg sympathiek in deze rol, maar toch is de film zo gemaakt dat je vaak met hem meevoelt. Margot Robbie is sexier dan ooit. Ze had daar zelf op aangedrongen bij Scorsese (ze wilde zelf de naaktscène(s) die initieel niet gescript waren). Jonah Hill, die vergeleken met Di Caprio een schijntje kreeg voor zijn rol, maakte echter het meeste indruk op mij. Hij speelt subliem een hele bizarre kerel.

Een supersterke scène vond ik het gekruip van Di Caprio naar zijn auto en alles wat er daarna volgt in hun overdosis. Het einde van de film vond ik minder indrukwekkend. Ook een minpuntje vind ik de cameo van Jorden Belfort zelf. Dat vind ik een vorm van verheerlijking van zijn malafide praktijken en daarmee eigenlijk ook van alle malafide praktijken op Wall street en andere beursen in die tijd en nu nog steeds, zoals Joris Luyendijk mooi heeft geanalyseerd.

The Wolf of Wall Street wordt voornamelijk gedomineerd door een overweldigende visuele pracht en praal, gecombineerd door non-stop feestjes, seks en drugs. Het is op inhoudelijk vlak wellicht een van Scorsese's leegste films, maar mijn god, hij weet je toch maar mee te slepen voor de volle 180 minuten, zonder dat er ook maar een moment van verveling opduikt. Het is gewoon een erg vermakelijke film, die echt niet per se diep duikt in karakteruitdieping of iets van die aard, maar gewoon met non-stop vaart doorheen het enerverende leven van Jordan Belfort raast. Leonardo DiCaprio zet in ieder geval wel één van zijn meest iconische acteerprestaties tot nu toe neer. Hij moet een ongelooflijk moreel corrupt personage neerzetten, en doet dat op zulk een manier, dat je ook nog met hem gaat meeleven tot op een bepaald niveau. Zonder dat je uit het oog verliest dat hij een vreselijk persoon is. Dus je hebt hier te maken met schitterend schrijf- en acteerwerk op dat vlak. Maar ook de andere acteurs, waaronder Jonah Hill en de beeldschone Margot Robbie, acteren zeer sterk. Vooral Hill, die ik om de een of andere reden vooral als standaard komedisch acteur beschouw, is echt top.

De regiestijl van Scorsese is gewoon erg sterk, en draagt buiten de sterke acteerprestaties de film volledig. Al die kleurrijke en stijlvolle shots maken de cinematografie een lust voor het oog, camerawerk is pure klasse, maar ook geluid en muziek is zeer goed. Het is ook echt niet moeilijk te begrijpen waarom dit een van zijn meest populaire films is; het is, ondanks de lange speelduur, een enorm toegankelijke film die nergens echt uitdagend of moeilijk wordt wat betreft thema's of boodschap etc. Het is absoluut een erg leuke film, met een grote herkijkwaarde ook, maar het komt wat mij betreft wel bij lange na niet terecht in zijn lijstje van allerbeste films. Wat natuurlijk wel ook veel zegt over de man zijn catalogus.

4*

leuke film, grappige dialogen

Dat Scosese nog ooit zoiets moois maakt als Taxi Driver of Raging Bull of Bringing Out The Dead dat heb ik eigenlijk al tijden opgegegeven en ook dit isheel zeker niet op het niveau van mijn Scorsese-favorieten. Rise and fall is toch wel heel erg een Scorsese-thema. Hier vooral met een komische rand maar ook een erg oppervlakkig vehaal en boven alles echt veel te lang over een wereld die me niet echt boeit. Drie uur is voor een film die nooit de echte diepte opzoekt minstens een uur te veel. Wel wat frisse vondsten met de vierde wand een DiCaprrio die de pannen van het dak speelt en wat geinige verrassingen (Zoals en bijrolletje van Joanna Lumley). Fijn is ook dat de film nooit ingehouden is.

Ik vind aandelen één van de meest saaie onderwerpen die ik maar kan verzinnen. En dan ook nog een film die maar liefst drie uur duurt. Kortom dit is een film waar ik eigenlijk enorm tegenop zag. Toch krijgt hij wel een erg hoge waardering en is de hoofdrolspeler Leonardo DiCaprio. En dat is wel een goede acteur. Gisterenavond is het er dan toch maar eens van gekomen om naar de film te gaan kijken. En hij is me absoluut niet tegengevallen. Ook al had ik dus geen hoge verwachting. Hij ging veel minder technisch over aandelen dan ik verwacht had. Het ging meer over extreem luxueuze leven dat een handelaar in aandelen had. Een ontzettend gladde verkoper. Maar eigenlijk ook een kind omringd door domme volgers. Toch zijn de drie uur wel omgevlogen. Het was half twaalf voor ik er erg in had. En dus was het wel een goede film. Eigenlijk deed de film me ook meer denken aan een soort gangsterfilm. Over het reilen en zeilen van een gang. Maar dan zonder het moorden en het bloed. Het bedrijf en zijn medewerkers deden me trouwens ook regelmatig denken aan Trump en zijn fanatieke aanhangers. Maar goed, al met al toch een goede film al hoef ik hem ook niet veel vaker meer te zien.

Ondanks de lange speelduur geen moment verveeld. Prima komedie vol humor. Bizar dat het op een waargebeurd verhaal gebaseerd is, maar er gebeuren vast nog wel wildere dingen in de/ die wereld.

Mag wezen, maar dan maakt Scorsese toch wel heel vaak dezelfde film: "Oooh, kijk die mensen toch gaan en bezig zijn". Met Goodfellas prima, maar erna gaat het vervelen met die voiceovers. Het riekt naar sensatiezucht. Had overgens 2 weken terug Taxi Driver gezien, en da's dus andere koek. Begrijp me goed: ik vind Scorese een vakman, maar er is een reden dat ie pas met Departed z'n eerste regie oscar won. En dat riekte meer naar een long overdue erkenning voor een niet erg geweldige film.

Domme film.

Als je een loser portretteert doet dat dan ook goed, hij wordt echt teveel als een succesvol figuur geportretteerd, terwijl het in mijn ogen tenminste een loser is.

Overbodige film vooral.

Nou ik wil niet veel zeggen maar als je zoveel geld te spenderen had ben je toch best wel succesvol. En natuurlijk is het niet allemaal precies zo gebeurd als in de film, dat snap ik ook wel maar Martin Scorsese heeft er gewoon een mooi verhaal van gemaakt. Dus jij vind de film echt niet goed omdat je het een loser vind??

Ik zou kunnen zeggen ik vind jou ook wel een loser omdat je het daarom 1 ster stemt. Dat slaat toch ook nergens op. Maar dat vind ik dus wel.

Hoezo is het een loser? Hij is inmiddels gewoon weer multimiljonair. Zo’n loser wil ik ook wel zijn.

Los daarvan is je bericht totaal nietszeggend. Wat is er mis met deze biopic met duidelijk komische insteek. Vind je het slecht gefilmd? Waar zit je wrevel? Of is het puur omdat je wat tegen Jordan Belford hebt? Ken je m misschien of heeft hij je iets aangedaan?

Ik zie dat je America Hustle (een soort kloon van deze film), wel 5* geeft, terwijl dat ook boefjes zijn.

"I Made $49 Million, Which Really P***** Me Off Because It Was Three Shy Of A Million A Week."

Het is toch best wel een indrukwekkende film. Ik heb hem lang uitgesteld, omdat ik dacht dat een 3 uur durende film, over een verknipte aandeelhouder nog al erg lang is. Gek genoeg, viel dat best mee.

De film ratelt eigenlijk in een vloeiende lijn van begin tot eind lekker door. Daardoor valt een 180 minuut durende film nog best mee. Het is namelijk een vrij indrukwekkend verhaal en gaat meer over zijn privé leven en hoe hij zich eigenlijk compleet verliest in al het succes, dan over zijn aandelen.

Wat er ook aan te pas komt is een indrukwekkende cast. DiCaprio en Jonah Hill waren écht geweldig. Zo ook, ondanks vrij kort. Matthew McConaughey als Mark Hanna. Maar eigenlijk was iedereen gewoon indrukwekkend.

Uiteindelijk misschien niet heel gek, dat deze film geen enkele nominatie ontving. Waar de film namelijk een beetje de plank misslaat, is het verheerlijken van Jordan Belfort. Jordan Belfort was/is gewoon de type persoon die (letterlijk) over lijken gaat voor succes. Tòch zet Scorsese hem op zodanige wijze neer, dat zijn daden ergens rechtvaardig lijken. Komt misschien mede door het feit dat Belfort vrij nauw betrokken was bij het project. Zo krijgt hij zelfs nog (totaal misplaatst) een cameo aan het einde.

Teleurgesteld. Niet omdat het geen goede film zou zijn (ik zou de film quoteren zoals het gros van de grijze massa nl een drie). De film is knap gemaakt. Wanneer bv de peptalk om de telefoon te nemen en te verkopen gaat de camera boven de hoofden van de mensen glijden terwijl iedereen zich stort op de telefoons : zo’n dynamiek in woorden en beelden, zo harmonieus. Of dat eerste shot waarin de leeuw (embleem van de firma) door het kantoor wandelt. Er zijn nog van die mooie momenten. TWOWS is entertainment gedrenkt in cynisme en karikaturen (sign of the times Mr Scorsese ?) en gaat vlotjes binnen zoals een glas rode wijn Châteauneuf-du -Pape naast een knetterend haardvuur. Nee, teleurgesteld omdat Scorsese een beetje automatisch piloot speelt. Goodfellas' gewijs vertellen met voice-over, overladen met popsongs, zwierige camera bewegingen, strak ritme, The rise and fall thema. We hebben het al meer dan eens gezien in een Scorsese film. Daarenboven lijkt het me alsof Scorsese niet voluit gaat Bv volgende scene : de speech wanneer Di Caprio moet opgeven maar dan terug komt op zijn besluit. Daar zit een fragment in met Kimmie waarin blijkt dat hij zo maar (omdat hij in haar geloofd) veel geld gaf. Het is toch echt een goed mens schreeuwt die scene. Tweede scene als vb : dat shot van Chandler in de metro als verwijzing naar het gesprek op de boot van Di Caprio die pijnlijk duidelijk maakte dat agent een zielig bestaan heeft. Di Caprio heeft dan toch gewonnen, schreeuwt dat shot. De visie dat mensen met geld per definitie amorele mensen moeten zijn, kan je in vijf minuten zeggen en heb je dus geen drie uur voor nodig. Daardoor voelt de film wat repetitief aan. Niks nieuws, niks verrassend. Maar het is wel het soort film dat je vrolijk maakt over misselijke mensen, die natuurlijk verkeerde beslissingen nemen, arrogante met als summum de scene met de Yacht in de storm. Met als afsluiter nog een glas Châteauneuf-du-Pape. Beiden hebben immer een zachte afdronk.

In het midden van de jaren ’80 begint Jordan Belfort [Leonard DiCaprio] zijn carrière als effectenmakelaar als pupil van Mark Hanna [Matthew McConaughey]. Wanneer hij 1987 eindelijk een licentie behaald om zelfstandig te kunnen werken verdient hij al gauw een riant salaris waardoor zijn buurman Donnie Azoff [Jonah Hill] zijn baan opzeg en plechtig belooft direct voor Jordan te werken als hij hetzelfde kan verdienen. Na een aardig eerste half uur dompelt Scorcese ons onder in een eindeloze reeks aan scènes waarin de volstrekt doorgeslagen Jordan en Donnie zich tegoed doen aan drank, drugs en seks. Het eentonige en afstompende hedonisme wordt alleen onderbroken door een confrontatie tussen Belfort en FBI-agent Patrick Denham [Kyle Chandler] op Belofts miljoenenjacht, maar daarna is het meer van hetzelfde. Lawaaiig en over-the-top, maar McConaughey is onvergetelijk en DiCaprio’s poging om onder invloed van een overdosis Quaaludes per auto huiswaarts te keren is meesterlijk. De échte Jordan Beloft verschijnt tegen het einde als de MC bij een conferentie in Auckland.

Kreeg een déjà vu naar Goodfellas die ik een tijd geleden nog een keer gezien heb. Zelfde soort opbouw (opkomst/neergang) met de voice over van het hoofdpersonage die alles fijntjes uitlegt aan de kijker. Ook weer rijkelijk gebruik van muziek (zelfs Plastic Bertrand komt langs) om sfeer te zetten, en een opeenvolging van uitspattingen. Enige verschil tussen de Goodfellas en de witteboordencriminelen is dat er geen mensen koud gemaakt worden. Maar verder? En dan het taalgebruik. Mijn perceptie heeft me dan toch niet bedrogen wanneer ik lees dat in deze film een record aantal f***’s werd gebruikt. Lijkt me echt wel overdreven in dit milieu - denk dat het vooral ligt aan scenaristen die gewend zijn gangsterdialogen uit te braken. En ook in een aantal specifieke scenes leek men er flink over te gaan (Jonah Hill die 2 keer en public zijn jongeheer bovenhaalt). Men zegt wel eens dat de werkelijkheid de fictie overtreft … dus ik wil Scorsese & co wel nog het voordeel van de twijfel geven. Sowieso is deze toch wel lange film volgestouwd met excessen. Als je uit bent op een intiemere karaktertekening moet je hier niet wezen. Sex, drugs & let it roll is waar het hier om draait. Erg sensationeel natuurlijk maar op de duur had ik het ook wel gezien. Het doet me eraan twijfelen of ik dit soort films van Scorsese nog even hard kan appreciëren als vroeger.

Het blijft een geweldige film over een verschrikkelijke vent. 3e kijkbeurt en weer een halve punt erop. Wellicht dat ie bij een volgende kijkbeurt de 5 aantikt…

Om te beginnen duurt de film veel te lang. Het eerste uur is moeilijk door te komen omdat hij eindeloos in herhaling valt. Ja, het is zuipen, neuken en drugs daar aan Wall Street. We get it.

Daarna wordt het wat kijkbaarder omdat er daadwerkelijk ontwikkelingen komen. De details daarvan zijn af en toe lastig te volgen als je het verhaal van Jordan Belfort niet kent en/of weinig weet van het aandelenwereldje, maar de grote lijn is duidelijk. Wat opvalt is het gebrek aan sterke scènes. Een spaarzaam hoogtepunt is de dialoog tussen Belfort en FBI-agent Denham op de boot. Mooi opgebouwd. Andere scènes die leuk dreigen te worden irriteren uiteindelijk omdat ze weer een jaar te lang duren. Denk aan de high-scènes in Belforts huis. Om nog maar te zwijgen over de speeches voor zijn personeel. Veel te lang en zwaar over de top. De humor is van bedenkelijk niveau.

DiCaprio acteert verder goed. Maar alles moet ook wel van hem komen. Donnie is geen personage, maar een typetje, veel te zwaar aangezet om geloofwaardig over te komen. Kyle Chandler maakt ook weinig indruk als FBI-agent Denham, afgezien van eerder genoemde scène. Anderzijds is zijn ingehouden spel wel verfrissend in deze schreeuwerige film.

Achteraf overheerst het gevoel of het (waargebeurde) verhaal voldoende is voor een film van deze proporties. Een losbandige aandelenhandelaar opereert niet helemaal jofel, valt van zijn voetstuk en moet een paar jaar de cel in. That's it. Om dat tot blockbusterformaat op te blazen is een hoop geschreeuw en overdreven gedoe nodig. Gezien het succes van de film is die opzet geslaagd, dat dan weer wel.

Erg pompeuze film met uiteindelijk erg weinig om het lijf. Cliché rise and fall verhaal over overambitieuze gewetenloze zak. Waarom het bijna drie uur moet duren om dat verhaal te vertellen is me een raadsel, te meer er niets wordt verteld over de afkomst van Belfort; hij is er gewoon. Alle studentikoze excessen moeten grappig zijn denk ik maar zijn saai en storend. Eerste enigszins sterke scène is de poging tot omkoping op de jacht, daarna is het shot van de bijna total loss gereden auto een glimlach waard, de scène met Hill en DiCaprio daaraan voorafgaand was juist een dieptepunt in de film. Geen enkele verrassende wending in het plot. DiCaprio speelt natuurlijk prima maar voor zijn doen ook niet bijzonder. Nee, niet Scorsese- of DiCaprio-waardig. Twee sterren is mild.

Edit: eigenlijk dus wat Mr. Rock zegt.

Aardig

TWOWS is een goede film alleen niet een geweldige. Het kan best grappig zijn en het acteerwerk is niet verkeerd. DiCaprio zet een leuke rol neer. Het duurt een beetje te lang. Ik kon mijn aandacht erbij houden maar het voelt onnodig lang. Films zoals Lawrence of Arabia, Apocalypse Now, 2001 hebben een reden om zo lang te zijn. Die films zijn perfect gemaakt voor een lange runtime want ze zijn zo innemend. TWOWS heeft niet echt een reden want het is een komedie film. Dat betekent niet per se dat ze niet lang kunnen zijn maar deze film heeft niet gigantische plotwendingen. Ik weet het niet maar het voelt overbodig. Ik vond de eerste helft leuker dan het tweede helft van de film. De reden daarvoor is het dat het meer uniek voelde en bepaalde grappen goed uit de verf komen. Het tweede helft is uiteraard meer voorspelbaar en sommige grappen zijn wat minder grappig. Het einde was dan weer goed gedaan door Scorsese. Hij regisseert goed maar het is in zijn geheel een beetje teleurstellend. Camerawerk is niet verkeerd en sommige bewegingen zijn slim voor bepaalde scènes. Die met het vliegtuig met al die vrouwen is een voorbeeld. Ik ben bang dat dit toch een van Scorsese zijn mindere films is. Ik weet niet of hij Taxi Driver ooit zal overtreffen. Ik heb nog niet al zijn films gezien dus dat wordt nog wat.

Ik heb in mijn leven aardig wat films gezien, maar er zijn er maar weinig die zo slecht zijn als deze. Oprecht 2x in slaap gevallen zo ongeloofelijk saai.

Film die ik veel te lang links heb laten liggen, ondanks talloze aanbevelingen en het feit dat ik de film al best een behoorlijke tijd in mijn bezit heb. Het verhaal sprak me nooit zo aan en ook de speelduur stond me tegen. Maar aangezien ik nog niet zo lang geleden ook Goodfellas voor het eerst van mijn lijstje heb afgestreept, was het een mooie gelegenheid om ook The Wolf of Wall Street te proberen.

De films deden me overigens geregeld aan elkaar denken. Ondanks de compleet verschillende werelden (alhoewel...) die je krijgt voorgeschoteld, is het ''rise and fall'' element natuurlijk overeenkomstig. Waar The Wolf of Wall Street echter vooral door opvalt is de absurditeiten die je allemaal voorbij ziet komen. Het is een aaneenschakeling van scènes waarin volwassenen het leven beleven alsof het één groot feest is en daarbij alles en iedereen uit de weg gaan om de top te bereiken, zodat ze kunnen genieten van alles dat God verboden heeft. Je valt als kijker van de ene verbazing in de andere, maar de film heeft wel - niet heel anders dan bij een romantische komedie - enigszins last van een hoog voorspelbaarheidsgehalte. In ieder geval tot op zekere hoogte.

Gelukkig weet de film daar goed mee om te gaan via de hoofdrolspeler, want daardoor vergeet je dit ook weer gauw. Leonardo DiCaprio speelt echt fantastisch hier. Ik vind hem eigenlijk steevast een goede acteur, maar dit is toch wel een van de betere rollen denk ik. Hij kan gigantisch uitpakken met zijn speeches en de bijna surrealistische levensstijl van Belfort. Het is echter die scène op de cruise die mijn favoriet is. Geweldige combinatie van goed acteerwerk en een fijn geschreven script; iets dat uiteindelijk de film als geheel ook wel kenmerkt. Sowieso is het niet alleen DiCaprio die indruk weet te maken: ook onder meer Margot Robbie, Rob Reiner, Kyle Chandler en Jon Bernthal zijn goed op dreef. Ik kan me nu ook wel indenken waarom alle jongens tijdens mijn middelbare schooltijd massaal naar deze film gingen en daarbij altijd de naam van Margot Robbie lieten vallen. Natuurlijk was ik te tegendraads om hun voorbeeld te volgen en daar heb ik nu spijt van... Het aandeel van Matthew McConaughey bleek te klein om indruk te maken en Jonah Hill is sowieso een acteur waar ik iets minder mee heb, hoewel die laatste eerlijk gezegd nog boven verwachtingen speelde.

Wat opvalt is dat de film gemakkelijk weet te boeien. Door de satirische stijl kan Scorsese heel ver gaan, dus ik bleef geïnteresseerd naar hoe ver Belfort in de put zou raken. De film ziet er gelikt uit, maar blijft toch vooral overeind door de combinatie van goed schrijfwerk en een goede overdracht door de acteurs. Leo laat echt wat mij betreft nergens een steekje vallen en is voor een groot deel verantwoordelijk voor dat ik de film als dusdanig geslaagd heb ervaren. Is het daardoor een onemanshow? Misschien bij vlagen wel. Maar dan wel een héle sterke.

4*

Toch een ster eraf, niet een goede film

I’ve been a rich man, and I’ve been poor man. And I choose rich every fucking time. Cause, At least as a rich man, when I have to face my problems, I show up in the back of a limo wearing a $2000 suit …and $40,000 gold fuckin’ watch!‘

Toen ik op een koude januari dag in 2014 uit de bioscoop liep, was ik zo onder de indruk van deze film. Wat een film dacht ik.. Man, waar heb ik naar zitten kijken, maar dan in positieve zin. Wat een rollercoaster van een film. Mijn top 10 was een jaar of 7 ongewijzigd en ineens was daar The Wolf of Wall Street. Ik werd fan, kocht de soundtrack en las het boek van Belfort himself in vrij korte periode uit.

Gisteren was het weer eens tijd en het was weer spectaculair. Zoals altijd. De regie van Scorsese is uitmuntend. DiCaprio in zijn allerbeste rol. Wat een acteerprestatie zet die man hier neer zeg. De speeches, zijn mimiek en houding als die dronken- of onder invloed is van drugs, die scene met het klimmen in de auto, de ruzies met Robbie en ga zo maar door. Zo verschrikkelijk goed allemaal. Het verhaal is simpel maar tegelijk ook zeer vermakelijk. Een mislukkeling op het gebied van ondernemerschap, die het uiteindelijk zo verschrikkelijk ver schopt dat die schat rijk wordt. Van een nobody tot een big-shot. Heb je wel vaker in de misdaad natuurlijk, de rise en uiteindelijk de fall, maar dit wordt op zo’n amusemente en humoristische manier verteld dat de 3 uren voorbij razen.

McConaughey, Hill, Robbie en Bernthal. Wat een personages, maar wat zetten ze die ontzettend lekker neer zeg. Mark Hanna, met zijn ‘cocaine and hookers my friend, ah’, wat een heerlijke (helaas vrij korte) rol. Hill ‘hey listen, I quit’, is ontzettend grappig met die grote ogen die hij soms opzet en parel witte tanden. Robbie, tjah. Geweldige actrice. De vrouwelijke ster van Hollywood momenteel. Dat was vrij duidelijk na deze rol. In een klap werd ze wereldberoemd. Nog niet eens gesproken over haar uiterlijk.

Na zoveelste herziening blijf ik dit een dijk van een film vinden. Man, wat kan ik hier van genieten. Een juweeltje van een film.