Django Unchained (2012)

Wat mij betreft een 4 á 5 sterren film!

Direct maar het minpunt: de onnodige , bloedige, overdadige ketchup-uitspattingen die Tarantino altijd maar blijft hanteren, als er weer iemand neergeknald wordt. Iemand wordt neergeschoten en de witte muur erachter, inclusief plafond zit onder 2 liter Heinz-tomatoketchup....totaal onnodig en haalt de glans er wel ietsje vanaf....maar ja, das Tarantino's style zullen we maar zeggen en leert ie niet af.

Voor de rest; niets anders dan lof en de 4-5 sterren zeker waard. Mooie filmtechnisch, maar bovenal een supercast waar feitelijk iedereen verrassend boven zichzelf uitstijgt. Chistoph Waltz steelt samen met een andere kant van Samual L. Jackson de show. Christoph is subliem. Hij heeft altijd een bepaalt mysterie om zich, moet je 'm nou vertrouwen of toch niet? Maar hier is hij degene die aan de juiste zijde van je gevoel staat. Datzelfde mysterie op zijn gezicht speelde hij ook in Tarantino's blockbuster Inglorius Bastard. Ook daar was hij fenomenaal door de geslepen, intelligente SS Oficier te spelen; ook briljant neergezet (aanrader voor wie 'm echt nog niet gezien heeft, wat ik me niet kan voorstellen overigens) . Nu dus mooi vertolkt, met name op het eind ook waarin hij de aan tafel-scene bij Di Caprio vertolkt. Spannende dialogen, een opbouw waarin je je afvraagt, waar gaat t naartoe...Zeer zeer fraai vertolkt door hem.

Daarnaast dus Samual L. Jackson. Wanneer hij in de 1e scene instroomt, begint het al prachtig in een felle dialoog met Di Caprio met humor, waarvan je denkt ;''huh? hij is zelf zwart en heeft een bloedhekel aan zijn soortgenoten?''...Zeer goede rol van hem.

Ook Di Caprio doet het subliem, scherp en vol in zijn verrassende rol. Niet gedacht. Mooie twist is dat Tarantino zelf ook plots opduikt in z'n eigen film en er terecht op 'n leuke manier ook weer uitgaat.

Dus mensen vergeet het bloedige af en toe, da's gewoon Tarantino's ding helaas, en voor de rest ; verstand lekker op 0 en lekker onderuit genieten, van het verhaal en de topspelers.

Dit kun je misschien ook wel wat minder belerend uitleggen, want dit komt uiterst arrogant over!!

Bedankt dat je dat bericht van 7 jaar geleden even kon quoteren, zat me inderdaad altijd dwars sindsdien; hoe ik dat verwoorde.

Dat het 7 jaar geleden was had ik even niet gezien, maar ik ben blij dat het je toch dwars zat! Veranderen lijkt me na 7 jaar overbodig!

“I count six shots, nigger.”
“I count two guns, nigger.”

IJzersterke film van Tarantino. De man had zin in een western, en het resultaat is een keiharde, scherpe en expliciete film zoals alleen Tarantino die kan maken. In het eerste gedeelte mogen Waltz en Foxx hun acteerkunsten tonen, en beide laten zien goed overweg te kunnen met de Tarantino dialogen en het absurde sfeertje.

Tarantino neemt z’n tijd en het eerste gedeelte is vooral een sfeervolle introductie van de personages en de kleurrijke wereld. Zodra DiCaprio en Jackson hun opwachting maken wordt het nog beter. De spanning is om te snijden, met de scènes rond de dinertafel als hoogtepunten. Het laatste gedeelte is weer een samensmelting van expliciet geweld, lange dialogen, absurde humor en een aparte muziekkeuze. Laat dat maar aan Tarantino over.

DiCaprio steelt wat mij betreft toch wel de show. Goede film die toch wel wat lang aanvoelt. Maar verder wel van genoten.

Gisternacht voor het eerst terug gezien sinds ik hem in 2012 in de bioscoop zag. Ik ben een Tarantino fan, eigenlijk vind ik allen Death Proof wat minder, de rest van zijn films vind ik allemaal geweldig. In de zes jaar die het geleden was dat ik hem zag was ik genoeg vergeten om er weer redelijk open van te kunnen genieten (in de zin van dat ik niet doorlopend dacht 'oh ja, nu gebeurt dit'), grote lijnen wist ik nog wel, maar de details was ik kwijt. Geweldig om terug te zien.
Al die typische Tarantino dingen waar ik van hou zitten er in, geweldig!


Denk dat ik Jackie Brown binnenkort ook maar weer eens ga zien, die heb ik al vaker gezien, maar de laatste keer dat ik die zag is ook alweer een tijdje terug. En Death Proof ook nog maar eens terug kijken, die heb ik pas 1 keer gezien. Wellicht dat ie bij herkijken toch beter blijkt dan ik me herinner.

Geweldige film, heb genoten ervan.
Ik sta verbaasd dat Tarantino ook een western heeft gemaakt.
Een veelzijdige regisseur waarvan we nog veel kunnen verwachten

Geslaagde western waar ik met veel plezier naar heb gekeken, goed in elkaar gezet, toppertje.

Met als fijne bijkomstigheid een übergave titelsong. Al komt het nummer van origine van Django (1966), die ik deswege nog eens wil bekijken.

Geweldige film. Bij herziening toch wel één van de beste Tarantino's.

Verhoogd naar 5*.

Absoluut 1 van de beste films ooit gemaakt! Genieten!

Al tijden behoorlijk Tarantino moe, wat mij betreft een one trick pony regisseur, maar omdat ik westernliefhebber ben deze een aantal weken geleden eens gekeken. En het is best aardig, maar het hoge gemiddelde vind ik dan wel weer zwaar overdreven, daarvoor duurt het veel te lang en spanning voel ik ook niet echt meer in zijn films.

Waanzinnig goede film ;maar wat wil je ook.
Hij is van de meester en hij speelt er zelf ook nog in !!

Volgens mij speelt "de meester" altijd een (kleine) rol in zijn eigen films....

Verder goede film, als je het overdadige ketchup geweld voor lief neemt ?

Gisteravond opnieuw bekeken toen hij op netflix uitkwam, blijft nog steeds een leuke film. Christoph Waltz toch wel het beste van de film. Jamie Foxx toont weinig uitstraling en Samuel L Jackson leek een aap en deed als een papegaai, maar dat lag aan de rol die hij moest spelen. Leonardo Dicaprio speelt zijn rol ook overtuigend. Net zoals elke andere Tarantino film heeft deze ook weer het vermakelijke geweld dat we van Tarantino gewend zijn. De openingsscene is top! En het stuk daarna ook. Wanneer ze Leonardo Dicaprio tegenkomen is de vaart er wel een beetje uit, maar als ze aankomen bij Candieland (of candyland) is het weer helemaal goed tot aan het einde. Ook een minpuntje is de rare muziekkeuze, zo hoor je rapmuziek en dan opeens oude muziek bijvoorbeeld, maar in Dat was in Kill Bill ook zo'n vreemde muziekkeuze. Ik vind dit de beste film van Tarantino en daarna inglourious basterds. Ben nu ook wel benieuwd naar zijn nieuwste film, the Hateful eight

Wat bedoel je hier precies mee?

Ik vond dat hij een beetje als een aap leek met hoe hij keek. En met papegaai bedoel ik dat hij leonardo Dicaprio af en toe na zat te praten.

Geweldige film met een stel topacteurs...Fox, Waltz en Dicaprio spelen echt geweldig. Vooral Dicaprio had een geweldige bij-rol. Van begin tot het eind zat ik op het puntje van mijn stoel...

Die scene met de hoofdzakken is toch wel briljant. Hoe verzin je het!?

Nu heb ik alle recensiepagina's over deze film nagekeken want bij "Mijn updates" werd aangegeven dat ik een mening erin had gezet. Ben dus benieuwd toen we vanavond weer naar deze film zaten te kijken hoe lang geleden dat we hem gezien hadden. Kon niets vinden en bij het overzicht op andere filmsites ook niets. Dan maar bij deze de mening over deze film.
Heb intussen ook even naar andere meningen gekeken en het zijn niet allemaal liefhebbers van deze film. Sommigen durven een 5 neer te zetten. Jammer. Het verhaal is kostelijk, humor ontbreekt niet maar spanning is er ook voldoende. Nu is het enigszins een 'feel good movie', dus je weet dat er weinig fout kan gaan. De crew doet het werk goed en de film is een prima avondvulling. Hij duurt bijna 3 uren en voor ons was dat echt niet te lang.
Onze waardering is een ruime 8+!

Net op Netflix gekeken,vanwege de lange speelduur lang mee gewacht maar wat een wereldfilm is dit weer van Tarantino. Zijn beste naar mijn bescheiden mening.de caprio,waltz,foxx én Jackson in het bijzonder leveren vakwerk af !!! Humor,actie en een diepgang het zit er allemaal in.ook tarantino's ketchup shots????zijn weer present.dit is waarom film kijken zo leuk is......4.5 stars.

Ik kom ook echt hier om dit filmpje te delen, en dan ben jij me voor...grrr (Maar zeer interessant!)

Verveelt geen moment. Spannend, mooie beelden, goed verhaal. Ben sowieso Tarantino fan.

Behalve veel cameo's is er nog iets heel bijzonder aan deze film,namelijk de dubbele rol van James Remar.
In deze film wordt een paar keer verwezen naar het boek 'de drie musketiers' van Alexandre Dumas. En dit is geen toeval, in de verfilming 'de drie musketiers' van Richard Lester (een film boordevol beroemdheden) speelt Frank Finlay (Porthos) nog een rol : die van O'Reilly, edelsmid in dienst van de hertog van Buckingham. Om welke reden? Mij een raadsel. Een kleine rol weliswaar, te vergelijken met de kleine rol van James Remar in het begin van 'Django Unchained'.
M.a.w. behalve het aanhalen van 'de drie musketiers' van Dumas wordt in deze film, net zoals in die van Richard Lester, twee rollen gespeeld door één akteur.

Een goede en aangrijpende film!

De film verdwijnt volgende week van Netflix, dus besloot ik deze film nog snel even te kijken.

Het is een typische Tarantino film. Vooral de dialogen zijn enorm goed gedaan. Er zaten erg heftige beelden in over de slavernij, waardoor de film erg aangrijpend werd.

Zelf ben ik zeker geen Tarantino fan. Alleen deze film en Inglourious Basterds kan ik wel waarderen. Kill Bill en Pulp Fiction vond ik niks aan, al moet ik de laatste nog eens kijken.

Zeker het kijken waard!

Lang geleden dat ik zo een goeie western heb gezien, geweldige acteurs !

Na Once Upon a Time in Hollywood heb ik deze film van QT opnieuw bezocht. De herziening deed mijn waardering voor de film geen goed. De karakters voelen te karikaturaal, voorgesorteerd om zo veel mogelijk shock value te genereren rond de gevoelige thematiek. Vooral DiCaprio stelt teleur in zijn geforceerde rol als plantage eigenaar. Er valt evenwel nog genoeg te genieten dus ik laat de waardering intact, maar het bevestigt mijn gevoel dat de laatste film van QT mijn favoriete werk is van deze regisseur sinds Jackie Brown.

You silvertongue devil you!

Samen met Inglorieus Bastards toch wel de leukste en vermakelijkste film van QT, wellicht niet de beste, maar in mijn optiek wel samen met IB de leukste qua achtergrond en humor. Django Unchained valt wat mij betreft op qua verhaal, kostelijk geweld, dik aangezette karakters en een boeiende achtergrond.

De film begint met Schultz die het slaventransport tegen houd, een scene die meteen opvalt en typerende is qua sfeer, fraaie dialogen en een stukje expliciet geweld. Een al net zo fraaie scene is die met de sheriff in het dorpje waar een ronduit kolderieke situatie zich voordoet met de sheriff en daarna de Marshall om de KKK bende rond Big Daddy niet te vergeten. Wat een ronduit kostelijke discussie over de kijkgaten in de zakken. Opvallende is daarnaast de contradictie tussen de welgemanierdheid en welbespraaktheid van Schultz en de ronduit de domme en sadistische omgeving.

Het is slechts allemaal een ingeleide tot de ontmoeting met Calvin Candy en het verhaal rond de Mandigogevechten. Pas dan komt de ware aard van de beestje naar boven en stijgt de spanning en inzet steeds meer. Een zeer fraai, uiteraard dik aangezet, beeld komt naar voren van het slavenbeleid, de gedachten omtrent en vooral de gewoonheid van zaken. Het doet me denken aan De Welwillenden van Jonathan Littell waarin ontmenselijking centraal staat. De uiteindelijk aanloop naar de eerste schietpartij is geweldig opgebouwd, de schietpartij zelf is een parel qua choreografie, camerawerk en natuurlijk over the top obsceen geweld, heerlijk! De tweede schietpartij is ook fraai opgebouwd om helaas toch wat aan kracht in te boeten met het opblazen en het rare dansje met het paard. QT zal er vast iets mee bedoeld hebben toch zegt het mij niets.

De hele 'gang' wordt weer van stal gehaald met Waltz, Jackson, QT zelf, Walton Goggins en heel kort onderandere Bruce Dern, Zoe Bell, Savini, Franco Nero en vader en zoon Parks. Persoonlijk vind ik DiCarpio en Waltz erg goed, maar vind Jackson en vooral Goggins de show stelen. Vooral wat de rol van de licht arrogante en verwijfde Billy Crash betreft, vind ik het jammer dat hij er niet meer in voor komt. Don Johnson is overigens ook kostelijk.

Zwak punt is wellicht dat de film wat te lang duurt maar dat zie ik door de vingers vanwege de ronduit vermakelijke humor, dialogen, expliciet en kostelijk geweld en kleurrijke karakters, niet te vergeten de Morricone achtige muziek. Django Unchained is een heerlijke film en wat mij betreft nipte winnaar van QT's gehele oeuvre.