Intouchables (2011)

Film nu voor de 3e keer gezien. Zo een moet je in huis hebben. Prachtig waargebeurd verhaal met geweldige humor. Fantastische muziek en tegelijk ook een kijkje in het leven van iemand met een dwarslaesie. Aanrader! 5/5

Deze film stond absoluut op mijn verlanglijstje om te bekijken, onlangs was ik blij dat hij eindelijk eens op tv verscheen. Ik moet zeggen dat ik toch een klein beetje teleurgesteld ben over Intouchables. Het is zeker geen slechte film maar had er eerlijk gezegd toch wat meer van verwacht. Het feel good verhaaltje werkt wel maar toch kan de film mij niet volledig overtuigen. Het acteerwerk zelf is inderdaad wel schitterend en de personages worden goed neergezet. Ook is er voldoende drama en humor aanwezig (vooral die baard/Hitler scene was geweldig), maar ook de beginscène is erg leuk. Het einde zelf was ook mooi maar toch miste ik iets, moeilijk uit te leggen. Had er enorme hoge verwachtingen van en deze zijn maar deels ingelost. Voor mij hoort deze film zeker niet zo hoog in de toplijst te staan. Film vloog wel als een trein voorbij.
3.75/5

Iets heeft me altijd weerhouden om Intouchables te kijken, en was ik nu maar naar mijn intuïtie blijven luisteren, dat had me twee uur pure ergernis gescheeld.

Want wat een ongelooflijke bocht is dit. Dat zit hem met name in het hemeltergend irritante personage van 'Driss', een luidruchtige, criminele lowlife uit de banlieus die als een soort noble sauvage wordt opgevoerd. Maar zijn vervelende en asociale gedrag, waar de nietsvermoedende kijker schijnbaar minzaam om hoort te glimlachen, is zo pertinent onsympathiek dat je slechts wenst dat Phillipe een levenslange act opvoert en in de derde akte uit zijn rolstoel opstaat om de steeldief van zijn kostbare ei op gruwelijke wijze een bloederige les te leren.

Zover komt het helaas niet.

Niks mis met deze film en goddank eindigt deze niet op een manier die je zou verwachten. Een thema die denk ik al vaak voorbij is gekomen in films, maar in deze wordt het perfect uitgewerkt.

Voor de komische noten in de film werken perfect.

Wat een geweldige film
Sterk verhaal, geweldige humor, na 3x kijken of meer nog steeds een succes.
Ik heb deze film met meerdere mensen bekeken en iedereen vond het een geweldige film.

Heerlijk

Misschien helpt het, otherfool, als je wat achtergrond informatie over deze film zou googlen, want nu maak je jezelf met je commentaar alleen maar belachelijk.

Nee dank je.

Waauuww..

Evren Ünlü ? waauuww wat? Lekker duidelijk dit...

Vanavond weer... Gelukkig heel laat weggestopt op BBC.

Prima acteerprestaties en sfeer - ook door de mooie soundtrack - weet de film neer te zetten. Maar wat een gedrocht van een script. Moralistisch is de logica echt ver te zoeken. Het lijkt te willen gaan over hoe verschillende culturen naar elkaar toegroeien door het ontstaan van een nieuwe bijzondere vriendschap tussen de twee hoofdpersonages. Maar in werkelijkheid schuift Philippe alleen maar steeds meer richting Driss op door zijn (bijna louter criminele) gedrag goed te keuren en zelfs over te nemen. Wat ontroerend allemaal zeg. De mooie sfeer en en goede cast maken blijkbaar voor veel mensen een hoop goed, gezien het hoge gemiddelde.
Maar voor mij kunnen deze zaken het erbarmelijke script niet maskeren.

Al meerdere malen gekeken, Ge-wel-di-ge film, Een sterk staal(tje) humor, goede acteurs, en een geweldig emotioneel verhaa;, en ook nog eens waargebeurd.

Driss is een brutale, eigenlijk asociale jongen die 'een baan zoekt', waar hij wordt afgewezen en een uitkering wil ontvangen.
Maar als hij langs de behinderde Phillipe komt, die hem plotseling aanneemt omdat Driss' pragmatische karakter hem wel aanspreekt, begint hij aan een geweldig avontuur.

En ook nog een geweldige soundtrack.
10/10!

In 2012 schreef ik dat ik me ergerde dat het er zo nadrukkelijk bovenop gelegd werd dat deze film op ware gebeurtenissen is gebaseerd. In de film is het namelijk allemaal erg opgeblazen en komt het totaal niet realistisch over. Maar als je die gedachte los laat en de film als een fictieve film ziet is het toch een erg goede film. De kracht zit hem vooral in de opbouw van het verhaal. Hoe twee heel verschillende mannen met een totaal verschillende achtergrond toch zo mooi tot elkaar kunnen komen. Ook na wederzien blijft dat nog steeds ontroerend.

Het is wel een aardig filmpje maar of die ook op plek 14 thuis hoort? Maar ja, Nederland heeft gestemd he.

Hoe rijk die ook is...maar zijn geld beetje delen met de persoon die hem weer gelukkig maakt? Ho maar

Nee nee, hij wil liever investeren in dure schilderijen. Wat maakt de ellende van zijn verzorger hem nou uit.
Als de verzorger hem nou blijft amuseren he.

Oh Hell, alweer deze overgewaardeerdste onder de overgewaardeerde films. Shit, heb ik nog 1,5* voor deze film gegeven?... Oh ja, de Maserati was cool.

Wat een mooie film. De muziek, het verhaal en de personages vormen wat mij betreft een ontroerend en meeslepend geheel. Om de grappen heb ik echt kunnen lachen en ik vind het acteerwerk en de uitwerking erg sterk. 4,5*

Ik vond de film geweldig!! Heb er van genoten!!

Haha, ik herken de frustratie wel, ook al vind ik hem gewoon oké. Als een niet-filmverslaafde collega vraagt “Weet je wat ik een goede film vind?”, dan ben ik altijd geneigd “Ja: Intouchables” te antwoorden. Laatst ook een keer echt gedaan; klopte. Ze was nog verbaasd ook.

Wat zo fijn is aan Intouchables is dat de film voorbij vliegt. Het is een lekker vlot verhaaltje, hier en daar grappig en een fijne soundtrack. Waar ik me in de tijd meer aan ben begon te ergeren is dat het er zo op wordt gelegd dat het waargebeurd is. En als er iets echt is aan de film, is dat het meeste dat je ziet niet waargebeurd is. Dat Philippe een brave miljonair is die van het leven leert te genieten door Driss is onzin. Daar had hij Driss helemaal niet voor nodig. Dat deed hij al. Misschien wel dankzij zijn geld maakt Philippe er altijd al een feestje van.

Dat romantische lijntje in de film is ook weer fijn voor het feel-good gehalte van de film, maar onzin. Aan hoe het zogenaamd echt is gebeurd wordt in de film voor het effect steeds een andere draai gegeven. Het is een modern sprookje over tegenovergestelde karakters die het beste uit het leven proberen te halen. En met dat etiket is de film nog steeds leuk om te zien.

Blijft schitterend.

Een van mijn all time favorieten, deze film blijft gewoon die glans hebben waar ik zo dol op ben. Misschien wel wat te zoet op sommige momenten, maar dat vind ik alleen maar meer bij deze film horen. Zo puur als hier in geacteerd wordt, zo zie ik ze zelden.

Omar Sy in de rol van zijn leven, speelt ook foutloos. Ik kon me volledig in zijn karakter plaatsen, ook Cluzet is zeker niet slecht als de in de rolstoel gekleefde Philippe. De film is lief, menselijk en nergens te overdreven. Precies zoals het hoort.

Keurige Franse film. Het land dat naar mijn mening de beste films aflevert. Uiterst interessant verhaal, uiterst boeiende karakters en verrassend ontroerende momenten. Toen ik dit zag was het ook weer een tijdje geleden dat een film me kon raken.

Na de herziening van vanavond besloten deze film een opslag van 1,5 ster te geven.

Een film is naar mijn mening pas écht goed als hij na de zoveelste kijkbeurt toch nog weet te boeien en diep te ontroeren. Daarnaast staan de mooie shots en acteerprestaties als een paal boven water, en dan hebben we het nog niet eens over de muziek gehad.

Rode draad door de film heen zijn de ontroerende momenten, welke worden opgevolgd door luchterige scenes. Is een persoonlijk iets, werkt fijn.
Daarnaast vervalt de film totaal niet in clichés, wat ook een fijne zaak is.


Wat een plaatje, genieten. Ik ga een plekje in m’n top 10 inruimen!

Valt me op dat er mensen zijn die vallen over het criminele gedrag van Driss.
Toegegeven, er is één deel in de film dat ik niet bevatten kan:het vriendje van die dochter maakt het uit en wordt in de film hiermee als 'fout' weggezet door als sloofje gebruikt te mogen worden (de croissants).
Dat is iets wat er bij mij geheel niet ingaat.
Wat de rest betreft zie ik het als een behoorlijk realistische weergave:
Driss komt uit een achterstandswijk, en daarin spelen er moralen waarvoor de gemiddelde Nederlander het hazepad zou kiezen. Het mag niet vergeten worden dat het leven in een achterstandswijk er veel harder aan toe gaat dan de leek bevatten kan. En inderdaad, ook betreft de omgang met vrouwen. Staat wel tegenover dat globaal genomen de vrouw in een dergelijke buurt óók gehard is: die weet van zich af te bijten.
En betreft het geweld geldt exact hetzelfde: in het harde(re) leven in de ondergeschoven regionen van de samenleving is gebruik van geweld dan niet de standaard, maar wel iets waar serieus rekening mee wordt gehouden. Overigens:volgens mij is het enige geweld dat Driss gebruikt wanneer de man exact voor de uitrit staat en Driss hem 'op zijn verantwoordelijkheid wijst'. Hardhandig misschien, maar echt gewelddadig vind ik het niet. Maar ook hier: wat je maar gewend ben natuurlijk.
Het is een waar gebeurd verhaal, iets overtrokken of niet. En dat maakt het stukje moraal dat de film meegeeft misschien een toevalstreffer: Phillipe heeft zich altijd aan regels, dogma''s en standaards gehouden zoals hij vond dat het zo hoorde te zijn, en Driss had er geen één. Dat deze werelden samenkomen, elkaar iets geven en van elkaar iets leren, vind ik dan ook geweldig: Driss bewijst met de moeite die hij doet om het ei terug te vinden dat zijn bedoelingen niet slecht zijn en dat hij bereid is zijn leven te beteren. En die betert hij ook door bijvoorbeeld werk te vinden. En Phillipe is weer in staat van het leven te genieten om, geïnspireerd door Driss, zich te bevrijden van vastgeroeste structuren middels (dikwijls) overbodige protocollen. Moraal zou je kunnen zien als twee mensen die elkaars' pad kruisen en elkaars' leven naar een hoger level tillen..
Ik heb de film diverse malen gezien en het blijft me verbazen dat 'ie me maar niet kan vervelen. Iedere keer weer is een traktatie op zich. Voor mij is er maar één denkbaar te geven cijfer: 5

Wauw, wat een film! Het is er één waar ik met hoge verwachtingen op smachte. Helemaal mijn genre; drama en komedie. Over een rijke invalide man die het leven nou niet bepaald door een roze zonnebril ziet. Passie en een gevoel voor humor heeft hij wel, maar niet iemand om het mee te delen.

Dan komt er een ‘onbeschaafde straatgast’ zijn pad op gewandeld. Weliswaar een man met een hart van goud die zegt waar het op staat. Een ex gedetineerde waar de meeste niks mee te maken willen hebben heeft hem weer leven in geblazen. Ontroerend maar niet té veel van dat zielig en sentimenteel gedoe. Eindelijk een film waar niet het plaatje wordt geschets van een hopeloze gehandicapte, in een depressieve sfeer. Deze film bevat droge, sarcastische grappen maar gaat niet over the top.

Zeker 5 sterren waard, want dit soort films vergeet je niet vaak. En heeft me vanaf het begin tot einde mee laten voelen en mee laten lachen. Prachtige taal dat Frans. Heel de verhaallijn zit gewoon goed in elkaar. Veel beter als dat geglazuurde , theatrale, Amerikaans in mijn ogen. Magnifique!

Ps; ik snapte alleen de bedoeling van dat ei niet