Midnight Express (1978)

Ik zag deze film voor het eerst tijdens Veronica's meimaand filmmaand in 1988. Vooral de eerste 20 minuten voor Billy Hayes in de gevangenis beland vond ik bloedspannend. Een beklemmende film die goed laat zien dat het leven in buitenlandse gevangenissen bepaald geen pretje is, ook al heeft Oliver Stone in het scenario hier en daar een loopje met de feiten genomen. Gisteren nog eens teruggekeken op Canvas. Hij blijft goed en krijgt van mij vier sterren.

Een mooie film met een goed verhaal. Het begin is zeer spannend, maar een beetje langdradig. In de gevangenis krijgt Billy het moeilijk. Hij vindt er enkele vrienden: Jimmy en Max. Nadat Billy terug is in Amerika krijgen we niets meer over hen te horen. Wordt Max terug gezond? Wat is er met Jimmy gebeurd? Dat vind ik jammer. Het is onduidelijk.

Goede wegkijkfilm vol spanning ,maar de scene waarin hij de jury probeert te overtuigen hem vrij te laten (i think ive had my scentence) snap ik niet zo goed(ook niet in andere soortgelijke films)

Je hébt en wil drugs smokkellen in /uit een land waarvan je wéét dat de straffen hoog zijn. dat is ook precies waarom je er zoveel aan verdient. dan ga je niet klagen als je gepakt wordt: ik ben Amerikaan,sorrie,was niet de bedoeling,is echtwaar de eerste keer ,is toch maar 2 kilo,niet zoveel,toch?

Heb dan ook maar ballen.


Goed,dan wordt hij gepakt,dan wéét je natuurlijk dat de jury niet met je wegloopt,en niet gediend is van "Have Mercy",in een land als Turkije,en dat ze je niet,zoals in Nederland,in een 3 sterren hotel stoppen,en vriendelijk (menselijk) vragen wat je wil eten,vegetarisch of niet

Dan doe je maar 1 ding,stiekem een plan maken weg te komen,en zekler niet samen met een dopehead,en een kort vloekend lontjes figuur,maar in je eentje.

Die aspecten maakt de film (en misschien het boek ook?) een beetje ongeloofwaardig,

Je kan natuurlijk niet verwachten dat een land waar bijna de doodstraf staat op drugs, jou wel begrijpt,en dat het allemaal wel meevalt,en ze je na 6 maanden vrijlaten,en je ook nog even naar het vliegveld brengen ,met welgemeende excuses voor het oponthoud.

Feit is dat de film zwaar gedramatiseerd is,en dat is precies waar de excuses voor aangeboden zijn ( you all are pigs...had je maar niet moeten smokkelen in/uit "pigland",vriend,had je dus kunnen weten,denk ik dan ) en dat is wat het echte verhaal ( the real midnight express) het gelukkig allemaal wel rechtzet.

Als je wil smokkelen,doe het dan goed,of neem de consequenties zoals ze zijn.

Bruut, waargebeurd en heel goed geacteerd in deze Midnight Express. Het eerste deel van de film vond ik echt sterk naarmate het einde iets minder... Toch geef ik deze film een 8/10. Geen lachtertje zo die buitenlandse gevangenis!

Niet zo waargebeurd, overdreven en behoorlijk fake, maar blijft grappig en vermakelijk.

Lol. Ik keek naar waarom zoveel mensen 0.5 geven voor deze film. Blijkt dat het in het merendeel om Turken gaat. Triestig... . Erg controversiele film, en is geen top 250 plek puur door Turkse en moslimstemmers. Kan er weinig begrip voor opbrengen. Ik denk dat anderen hun conclusies zelf wel kunnen trekken

Ikzelf vind het een topfilm. Een meesterwerk. Misschien beargumenteer ik later nog wel over waarom, nu weinig zin.

Een goede gevangenisfilm en vooral voor de jaren 70. Het is best spannend (vooral het begin) en er werd sterk geacteerd. Tegen het einde werd het wat saai en dat is jammer want het overgrote deel is goed.

Het is een waar gebeurd verhaal echter zoals met alle op waarheid beruste films hebben ze het een en ander aangepast voor de kijkers.

Een meesterwerk deze film...

Waanzinnig goede film ,en zeer goede acteur.
Het einde is iets verdraait met de werkelijkheid maar dat mag de pret niet drukken.

Prima film, een van de betere waargebeurde films en ook hoog op de ranking in het gevangenis genre. Film die je best vaker kunt zien.

Scenario en verhaallijn is degelijk, film neemt je goed mee.
Typische Alan Parker film.

Film uit 1978 was zijn tijd behoorlijk vooruit.

Heftig om te zien hoe het er in buitenlandse gevangenissen aan toe gaat. De film neemt overal de tijd voor maar wordt richting het eind afgeraffeld. Word wel goed gespeeld.

Spannend begin, tot Hayes daadwerkelijk in de gevangenis terecht komt. Uiteindelijk na een uur stopgezet, dat gevangenis leven in Turkije wist me totaal niet te boeien, laat staan de inzittenden. Eigenlijk is er geen vanaf dan geen positief punt te noemen.

For a nation of pigs, it sures is funny you don't eat'em!

Oliver Stone (Scarface, Platoon, JFK) en Alan Parker (Angel Heart, Mississipi Burning) bundelen hun kruchten in dit rauwe Misdaad-drama over een amerikaan die in Turkije wordt gepakt voor drugsbezit. Twee nogal politiek bewuste filmmakers, dus geen wonder dat de film vrij controversieel is geworden.

Brad Davis weet de frustratie in zijn positie erg goed te vertolken. Omdat de Turken niet van ondertitels zijn voorzien voelen we ons als kijker net zo vervreemd als Billy zelf. John Hurt speelde ook sterk als de Brit Max (een rol die veel ouder is dan hij zelf was op dat moment).

De Echte Billy Hayes heeft vele jaren na de verschijning van de film te kennen gegeven dat veel voorvallen in de film overdreven zijn en Oliver Stone heeft zijn excuses gemaakt aan de Turkse overheid over de manier waarop hij Turken heeft neergezet. In Nederland is een bioscoopzaal in brand gezet toen deze film werd gedraaid en in Duitsland bracht de film het minste op van heel Europa (rara, hoe komt dat). Nu is het in Hollywood altijd zo dat dingen worden gedramatiseerd, maar desondanks is het in mijn ogen een geslaagd portret. Als westerling gevangen zitten in een land als Turkije is natuurlijk verschrikkelijk, voor helemaal niets krijg je de zwaarste straffen en de omstandigheden zijn alles behalve prettig.

De eerste film met muziek van Giorgio Moroder en hij won er meteen een oscar voor. Het soundtrack-album van de film is natuurlijk veel bekender dan de film zelf en ik kende het dan ook al lang voordat ik de film had gezien. Opvallend is dat de muziek op het album veel beter is dan de muziek die uiteindelijk in de film is gebruikt en daarnaast verbaas ik me erover hoe sommige nummers zijn gebruikt (met name de Love Theme).

De film was aardig opgenomen. Realistische filmstijl zonder veel stillisme om de film een documentaire-achtige indruk te geven. De geluidsband zorgde vooral voor de spanning. Omdat ze niet in Turkije konden filmen is er op Malta en in Libië gefilmd, vandaar dat er veel Maltees en Arabisch is te horen in de film.

Midnight Express vind ik een sterke film met een schokkend portret van het Turkse gevangenis systeem.

Gevangenissen blijken inspirerende omgevingen voor speelfilms. Zo te zien was dat jaren geleden ook al het geval. Dit keer ligt de nadruk niet op het ontsnappen, maar op een politiek en juridisch spel over het hoofd van een jonge Amerikaan, die een oliedom plan in duigen zag vallen. Het ruige leven in de gevangenis komt goed in beeld, maar de film wordt sterker als hij zijn psychologische grenzen leert kennen en het een strijd van leven op dood wordt. Diverse karikaturen doen afbreuk aan de impact, maar verder het blijft deze gevangenisfilm fier overeind.

Indrukwekkende keiharde op waarheid gebaseerde Misdaad / Drama film, waarvan het harde verhaal vanaf de eerste tot de laatste minuut (duurt circa 120 minuten) weet te boeien en spannend is en daarbij leef je ook mee met hoofdrolspeler Brad Davis, die ik veel vond lijken op onze wijlen Willem Ruis.

In dit op waarheid gebaseerde verhaal, wordt de Amerikaanse Billy Hayes (Brad Davis) op 6 oktober 1970 gesnapt in Turkije met het smokkelen van een flinke hoeveelheid drugs. Hij krijgt een gevangenisstraf van vier jaar en twee maanden en belandt in de primitieve Turkse "Sağmalcılar" gevangenis, waar corrupte bewakers, zoals Hamidou (Paul L. Smith), een waar schrikbewind voeren. In hoger beroep wordt zijn straf omgezet in smokkelen en krijgt hij 30 jaar. Hij probeert te overleven, maar zijn psychische en fysieke gezondheid gaat steeds sneller achteruit.

Onthutsend verhaal, gebaseerd op ware feiten en door scenarist Oliver Stone bewerkt tot film. Het harde verhaal zit gewoon uitstekend in elkaar (het zou je maar overkomen) en is daarbij vanaf de eerste tot de laatste minuut spannend en geregeld ook schokkend (zeker als kind zijnde destijds, toen ik deze film voor het eerst zag op de televisie). Door de extreme zwart/wit schets van goede Amerikanen en wrede Turken, werd hij beticht van racistische tendensen, waarvoor hij ook zijn excuses aanbood. Zijn scenario en de muziek van de Italiaan Giorgio Moroder, kregen een Oscar.

De scène waarbij Billy Hayes op zijn vriendin Susan (gespeeld door Irene Miracle, waarvan tijdens de beruchte scène ook wat bloot van is te zien) zit te geilen in de gevangenis, was best apart en dat geldt eigenlijk voor meerdere scènes in deze film, zoals de scène waarbij Billy Hayes informant Rifki (Paolo Bonacelli) vermoordt (hij wordt daardoor ook overgeplaatst naar een psychiatrische afdeling binnen de gevangenis). Ook het einde mocht er wezen, waarbij Billy Hayes bijna wordt verkracht en daardoor wel uiteindelijk weet te ontsnappen. Hij komt uiteindelijk op 25 oktober 1975 veilig aan op Amerikaanse grond.

De cast speelt uitstekend en overtuigend en vooral natuurlijk hoofdrolspeler Brad Davis, die net zoals zijn evenbeeld Willem Ruis, helaas veel te vroeg is overleden. De cast is ook best indrukwekkend en dan doel ik vooral op het meespelen van John Hurt als de Amerikaan Max, waarmee Brad Davis bevriend raakt in de gevangenis. En dat laatste geldt ook voor een andere bekende acteur, namelijk Randy Quaid (in de rol van Jimmy Booth). De rol van Paul L. Smith als smerige en corrupte bewaker Hamidou, vond ik destijds beangstigend.

Al met al een indrukwekkende op waarheid gebaseerde Misdaad / Drama film, die niet geschikt is voor tere zieltjes en die na 40 jaar nog steeds staat als een huis (of beter gezegd gevangenis ).

“I find that loneliness is a physical pain... which hurts all over.”

Rauw gevangenisdrama van Alan Parker en Oliver Stone. Je voelt zelfs als kijker de gekte en waanzin toenemen, en Brad Davis acteert het allemaal fenomenaal. Vooral zijn uiteindelijke uitbarsting tegen Rifki (Bonacelli) is pijnlijk. Niet alles wat er zich in de gevangenis afspeelt is even interessant en het einde (de uitbraak) is ook wat makkelijk. Het mist de intensiteit van het eerste deel van de film, en ook de scènes in het 'gekkenhuis' zijn niet al te boeiend. Maar Midnight Express laat op indrukwekkende wijze zien hoe iemand helemaal door kan draaien in de gevangenis, en op die momenten maakt de film indruk.

Film die destijds veel indruk maakte en die dat vandaag op argeloze kijkers zeker nog altijd zal doen, vanwege het hoge nachtmerriegehalte. Het zal je maar overkomen… Natuurlijk ook oerstom om zo'n truc te willen uithalen.
Ik weet niet of de Turken hier zo blij mee waren. Vooral de lekker politiek incorrecte speech wond er geen doekjes om. Hoewel je dit soort bureacratische onmacht ongeveer in heel de wereld zou kunnen situeren. The wrong guy in the wrong place…
Bij het herbekijken is me vooral de rol van John Hurt opgevallen ( 40 jaar later herinnerde ik me eigenlijk alleen nog de ontknoping met die kapstok) en wat speelt die hier weer ongelofelijk goed.
Meesterzet blijft evenwel de muziek van Moroder op deze prent. Lekker contrasterend met de beelden en veertig jaar later er toch onlosmakelijk mee verbonden.

Klassieker in de 'gemiddelde' zin van het woord. Een film met een sfeer die steeds grimmiger wordt en de 'juiste' sfeer opwekt (mede door ondersteunende muzieklijn) van bij het begin (i.e. hartslag), waardoor je af en toe vergeet te slikken. Dat het gebaseerd is op waargebeurde feiten maakt het des te zwaarder om te vatten.
Toch kan de film me niet overtuigen richting 4*; sommige acteerprestaties zijn te middelmatig, andere scènes dan weer compleet overbodig, ofwel te vluchtig. Het is in elk geval wel een film die me zal bijblijven; zeker gezien de tijdsgeest.

Ongelooflijk dat dit een klassieker is geworden. Oliver Stone heeft later zijn excuses nog aangeboden voor de manier waar op hij Turkije neerzette in het script, en ook de echte Billy Hayes gaf toe dat zaken sterk overdreven waren. Tsja. Met Billy had ik geen medelijden: je bent een lul met vingers als je drugs gaat smokkelen in een land als Turkije. Wie z'n billen brandt moet op de blaren zitten. Aardige rollen van Quaid en Hurt en soms best sfeervol, voor de rest onterecht als klassieker aangezien.

2,0*

Nou, die excuses kan hij wel weer intrekken als je je bedenkt hoe het nu met dat land gesteld is. Zou daar geen politieke gevangene willen zijn....

Ik zou sowieso geen gevangene willen zijn in een land als Turkije met een totalitair regime!

Dus zorg dan ook dat je niet zulke idiote dingen doet in een dergelijk land!

Nobody’s perfect... Maar dat levert dan gelukkig wel vaak mooi drama op.

Verder weet ik niet of jij ooit drugs gebruikt (hebt), maar het is een vrij inschuldig goedje. De straffen erop zijn (zeker in een aantal landen) disproportioneel. Neemt verder niet weg dat het behoorlijk stom is.

Zeer beklemmende emotionele film. Het zal je maar overkomen. Ondanks dat hij zelf dat grote risico nam..
Iets wat deze film ook zeker als klassieker maakt, is de muziek score van Giorgio Moroder / Faltermejer . Vooral het nummer 'Chase ' is waanzinnig.

Zeer overtuigende film die laat zien dat een ondoordachte actie in bepaalde landen verstrekkende gevolgen kan hebben. De sfeer is sterk neergezet en het acteerwerk zeer goed. Zelden zo'n overtuigende film gezien.

In het begin dacht ik dat het een lange zit zou worden. Een film over een Amerikaanse jongere in een Turkse gevangenis die op een waar gebeurd verhaal was gebaseerd, wat kon dat nou worden. Echter, toen de film op gang was gekomen, greep ie mij bij de keel en was ie voorbij voordat ik het wist. Met een einde dat mij aan de Shawshank Redemption deed denken. En wie kent die film nu niet?

Stukje jeugdsentiment die nog weinig van zijn glans verloren heeft. Ik meen me te kunnen herinneren dat we deze film moesten zien in de brugklas bij maatschappijleer als waarschuwing wat drugsgebruik voor gevolg kan hebben.

Benieuwd of de film inmiddels gedateerd was, er voor gaan zitten, overigens met de wetenschap dat Billy Hayes geruime tijd in Turkije gevangen zat maar dat er verschillende dingen pertinent onwaar zijn aan de film. Oliver Stone moet zelfs zijn excuses aangeboden hebben voor het onterechte stigmata dat deze film veroorzaakte.

Desalniettemin blijft de film prima overeind als goed gevangenisdrama met een goed verhaal en vooral ook hele aardige acteerprestaties van onder andere Brad Davis en John Hurt. De film boeit, verveelt niet en vooral de woedeaanval die Hayes uiteindelijk opsluiting in de psychiatrische afdeling oplevert vind ik erg goed.
Inclusief met de typische jaren tachtig synthesizermuziek is het meer dan prima dramafilm, sfeervol, beklemmend in die warmte en het idee dat je daar niemand kan vertrouwen en die hoofdcipier, godsamme, dat is ook een erg sterkte rol. Hebben ze er goed bij gezocht.

Midnight Express is een prachtige film over de lotgevallen van Billy Hayes, een man die in Turkije vier jaar gevangenisstraf krijgt wegens drugssmokkel. In de gevangenis blijkt dat de Turken het niet zo nauw nemen met de mensenrechten en daar ondergaat Hayes de ene na de andere vernedering.

Na het zien van deze film weet ik het zeker: ik ga nooit van mijn leven meer naar Turkije... Maar dat was ik toch al niet van plan. 4*