
Mississippi Burning (1988)
Verenigde Staten
Misdaad / Drama
128 minuten
geregisseerd door Alan Parker
met Gene Hackman, Willem Dafoe en Frances McDormand
Mississippi 1964. Drie mensenrechtenactivisten worden op gruwelijke wijze vermoord. Reden genoeg voor onderzoek. Twee FBI agenten, de jonge Ward (William Dafoe) en de wat oudere, doorgewinterde Anderson (Gene Hackman), merken al snel dat ze niet welkom zijn in het stadje. Hoe meer bewijzen er naar boven komen, hoe meer huizen als waarschuwing in brand worden gestoken.
- nummer 183 in de top 250
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=SUtlJwfNEtI
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,8 / 88725)trailer (YouTube)filmscore (MusicMeter)iTunes: € 9,99 / huur € 3,99Pathé Thuis: vanaf € 10,99 / huur € 2,99Toen ik deze film indertijd voor het eerst zag bevreemdde het me vooral dat er zo'n verschil in "gewicht" tussen de rollen van Hackman en Dafoe zat: als je zo de poster ziet lijkt het of er een gelijkwaardig duo de strijd aangaat, maar in de praktijk krijgt Hackman de beste scènes (inclusief die met McDormand), de meeste karakterontwikkeling en (kortom) de beste en meest genuanceerde rol van de twee, hetgeen ik hem van harte gun maar wat wel tot gevolg heeft dat de rol van Dafoe enigszins eendimensionaal blijft, en omdat die natuurlijk toch (ook) veel screentime heeft komt dat de film als geheel niet ten goede. Het verhaal wordt echter zo krachtig verteld en de acteerprestaties zijn zo sterk (en stevig) dat de film als geheel ook een kwart eeuw later z'n impact houdt, mede vanwege de fraaie fotografie en het sfeervolle tijdsbeeld.
Mississippi is op ware feiten gebaseerd. De drie jongens zijn inderdaad op gruwelijke wijze vermoord, maar de rest van het verhaal moet ik nog induiken qua echtheid. Op deze link is het e.e.a. te lezen:
Mississippi Burning review – incandescent civil rights thriller | Film | The Guardian - theguardian.com
Na het zien van de film krijg je wel een gevoel van hoe heeft het kunnen gebeuren. MB begint erg sterk met de daarbij behorende muziek. Daarna begint het onderzoek met twee uitstekende rechercheurs die niet geliefd zijn in het dorpje "Jessup County: . Wat opvalt is vooral de haat in het dorp tegen kleurlingen al behoort niet iedereen daarbij. Probleem is deze gevoelens vooral niet te tonen. Het laatste half uur krijgt MB een heerlijke ontlading.
Hoe dan ook een absolute aanrader om deze film een keer te zien. Bovendien helaas altijd wel actueel.
Onvoorstelbaar overigens dat dit allemaal echt gebeurd is vroeger, en dat 'vroeger' nog niet eens zoooooo heel lang geleden is. Brr
Sterke verfilming!
Goed spel van Gene Hackman en Willem Dafoe. Met name Hackman's lompe personage vond ik erg sterk. Brad Dourif was daarnaast ook geknipt voor de rol van racistische hulpsheriff.
De film is sterk opgenomen. Alan Parker heeft zelfs met een speciaal ontwikkelde kleurstof gewerkt om de nadruk te leggen op de huidskleur van de acteurs. Trevor Jones maakte een mooie elektronische soundtrack die een beetje herhalend was, maar wel de spanning ten goede deed.
De film is gebaseerd op een waargebeurd verhaal, maar volgens critici heeft de film wel erg veel creatieve vrijheden genomen. Opmerkelijk is dat veel extras echte leden van de KKK waren en dat de 'interviews' in de film niet in scène zijn gezet. Geen goede reclame voor Mississippi allemaal.
Mississippi Burning is een erg sterke politieke Thriller van Alan Parker over de rassen-segregatie in de VS van de jaren '60. Persoonlijk vond ik Parker's Angel Heart beter, maar deze wat meer politieke film mag er ook zeker wezen.
Dit verhaal gaat over het waargebeurde rassenconflict in Mississippi in begin jaren '60 in de tijd dat Kennedy net vermoord was en Martin Luther King in opkomst kwam.
Film die veel indruk op me maakte, ook door de film zelf en de sfeer daarin. Mooi opgebouwde verhaallijn met een langzaam opgevoerde en steeds verbetener strijd tussen de FBI en de lokale red necks die in de film net zo achterlijk neergezet worden als de naar eigen zeggen donkere medemens, beetje het gemiddelde volk wat nu op Trump heeft gestemd als je het mij vraagt. Film die je meeneemt in een politiek/sociaal probleem dat van alle tijden is. Moet ook zeggen dat ik bij het zien van deze film moest denken aan onze Sinterklaas discussie, oftewel een onschuldig kinderfeestje. Dit was andere koek. Over hoofd- en bijzaken gesproken...
De combinatie Hackman en Dafoe kon niet beter. Hackman, de uit de streek afkomstige boerenpummel, praktischer, doorgewinterd en die eerst slaat voordat hij praat en Dafoe de wat nettere en kantoornerderige superieur die alles volgens het schoolboekje wil doen. Je ziet de heren ook naar elkaar toe groeien in de film. Erg mooi gedaan. Wat is er trouwens met Willem Dafoe gebeurd na de jaren '80 en '90 waarin hij goede films maakte (Platoon, Body of Evidence o.a.) en nu enkel in B-films te zien is of bijrollen.
Topfilm in het politieke dramagenre
4,5 sterren.
De productiewaarde is prima, je zit duidelijk in de rumoerige sixties. De film doet zijn naam eer aan met veel brandstichtingen en barst van de bekende gezichten waarvan je veel (uitstekende) acteurs wel eens gezien hebt in andere hoofd- of bijrollen. Frances McDormand was toen nog echt een Southern Belle! Lee Ermey had een jaar daarvoor diepe indruk gemaakt in Full Metal Jacket en volstaat hier ook als burgemeester. Brad Dourif en Michael Rooker spelen fantastische, psychopatische redneck lomperikken.
Minpuntje: de eentonige soundtrack, elke keer hetzelfde monotone deuntje gaat vervelen. Wat gospel hier en daar kan het niet redden.
Wat is er trouwens met Willem Dafoe gebeurd na de jaren '80 en '90 waarin hij goede films maakte (Platoon, Body of Evidence o.a.) en nu enkel in B-films te zien is of bijrollen.
Hij is bijzonder productief maar heeft bijna louter (sterke) bijrollen gespeeld, of soms de bad guy zoals in de Spiderman films van Sam Raimi. In de game Beyond 2 Souls had hij ook een prominente rol (en zie je zijn gezicht ook) maar ook daar had hij niet de hoofdrol. Misschien gewoon een van de bekendste bijrolacteurs die er zijn en ik denk dat ze hem niet het type hoofdrolspeler vinden door zijn markante, wat magere gelaat. Het is wel jammer want ik denk dat hij alles kan. Hollywood denkt nu eenmaal in bepaalde hokjes en demografieen om aan te spreken en Dafoe valt niet in de gebruikelijke cliche's en archetypen. Gewoon kortzichtigheid want hij kan een film makkelijk dragen met zijn kwaliteiten, ook voor een breed en op commercieler werk georienteerd publiek.
Mississippi Burning geeft een goed beeld van de rassensegmentatie. Desondanks vond ik de film wel wat teveel onderscheid maken tussen puur goed en puur slecht. Zo worden de zwarten wel erg neergezet als slachtoffers die alles maar pikken
Nope, er zijn duidelijk twee die niet alles pikken en eentje kidnapt zelfs de burgemeester
Ook niet waar, bijvoorbeeld het karakter van Frances geeft aan dat ze gesteund wordt door andere dorpelingen die zich door haar nog steeds laten knippen ondanks het "verraad". Het probleem dat mede aangekaart wordt is dat er ook veel zijn die niet meedoen maar het wel laten gebeuren en niets doen. De KKK is eigenlijk maar een klein clubje in de kern maar het is een kwaadaardig gezwel in de gemeenschap. Op dezelfde manier is heb je ook maar een paar fanatieke haatbaarden nodig om alles grondig te verpesten voor iedereen en de segmentatie te versterken. Laat de film maar een brede waarschuwing zijn voor iedereen. Nu hoor ik dat het steeds populairder wordt om auto's in de fik steken...
Twee FBI agenten onderzoeken de drievoudige moord op mensenrechtenactivisten (twee joden, een zwarte) in een dorp in de staat Mississipi, dat stevig onder de invloed staat van de lokale Ku Klux Klan. Het lijkt onbegonnen werk, daar de leden verankerd zitten in alle bestuurlijke niveaus. Dafoe en vooral Hackman schitteren wel op het scherm, en ook Dourif is weer heerlijk als hatelijke deputy. Alleen vond ik de kant van de zwarte bevolking nogal onderbelicht. Ze zien er schuw en geterroriseerd (wat ook wel zo geweest zal zijn) uit maar verder krijgt de zwarte gemeenschap in deze film niet echt een stem. Dit verhaal is gebaseerd op echt gebeurde feiten en brengt sfeervol het racistische Amerika van de jaren '60 tot leven.
Begon nogal standaard en ik begon te twijfelen of dit wel niet nog zo'n filmpje zou worden dat me totaal niet kon boeien. Maar deze film weet zijn eigen draaien eraan te geven. Mede door erg gewelddadige en pijnlijke scenes neer te zetten.
Het engste hieraan is dat dit soort mensen echt hebben bestaan. De dreiging is aanwezig, de scenes zijn boeiend neergezet en het acteerwerk is bovengemiddeld. Leuk dat Tobin Saw Bell en Brad Chucky Dourif er ook in meespelen. Ze zetten prima acteerprestaties neer en daarmee is de film best geslaagd daarin.
De film durft verder te gaan dan de standaard film. De harde scenes zijn soms pittig in beeld gebracht, maar ik respecteer Alan Parker dat hij met dit filmpje toch wel ogen kan openen. Het is nogal zielig dat dit soort ook onder de mensheid bestond.
Mississippi Burning is een heftige, zeer indrukwekkende film over zoiets weerzinwekkends als rassenhaat. Het is nauwelijks voor te stellen dat er slechts vijftig jaar geleden in de zuidelijke Amerikaanse staten nog zoiets bestond als segregatie, en dat een walgelijke organisatie als de Ku Klux Klan ongestraft zijn gang kon gaan. Gelukkig is er sindsdien al veel veranderd, maar helaas kan het nog steeds veel beter. Zo lang de mens op aarde rondloopt zal er waarschijnlijk altijd wel zoiets als racisme blijven bestaan, maar ik denk dat deze film sinds 1988 veel positiefs heeft bijgedragen aan het bespreekbaar maken van het onderwerp. Belangrijke film dus, niet alleen omdat het een uitstekend verhaal heeft en er prima wordt geacteerd, maar ook vanwege het gevoelige onderwerp dat anno 2018 helaas nog steeds redelijk actueel is. 4,5*
Klopt. Net als dat achterbank gesprek met Lester.
De 2 agenten pakken dat ook aan op hun eigen manier. De jonge FBI-agent uit het noorden die een einde wil maken aan dat racistische verleden. Ambitieus als hij is, trekt hij alle registers open om de zaak op te lossen. De ervaren agent uit het eigen Mississippi is deels moe gestreden omdat hij weinig steun vindt in het lokale politiekorps dat evengoed mee schuldig is. Die ervaart dat hij buiten de lijntjes moet kleuren om iets gedaan te kunnen krijgen. Gaandeweg vinden ze elkaar wel in de verschillende manieren van aanpak.
Een boeiende film met een verhaal dat nog steeds actueel is. Sterk geacteerd, passende regie en montage die zorgen dat het verhaal de nodige pit heeft. Na 30 jaar nog steeds relevant!
Het water is erg diep tussen beide gemeenschappen waar de KKK de plak zwaait en de corrupte politie maar al te vaak de andere kant opkijkt. Meer zelfs, meermaals nemen ze zelf deel aan bepaalde misdrijven en draaien ze hun handen niet om voor een beetje geweld en discriminatie. De angst en de haat zit diep en wordt knap in beeld gebracht. Aan de andere kant zie je een angstige zwarte gemeenschap die liever ondergaat dan te protesteren, te "klikken" of te spreken. Het water is diep, zeer diep en het is verbazingwekkend dat al deze conflicten en vooral onderhuidse angst/onwetendheid - heden zo afgevlakt is (los van enkele nieuwe incidenten de voorbije jaren). Toen had je echt de indruk dat er een volledig (politiek) apparaat was die deze segregatie in stand hield. Dit is vandaag toch anders. De haat werd overigens sterk doorgetrokken naar de bemoeizuchtige communistische bureaucratische snuifheren van de Noordelijke staten.
Als achtergrond dus een schitterende film. Inhoudelijk vond ik het iets minder met een karikaturaal en voorspelbaar tegengesteld FBI-duo die elk zijn manier en waarheid heeft om de zaken aan te pakken. Desalniettemin mogen de acteerprestaties van Willem Dafoe en Gene Hackman gezien worden. De afwerking van de arrestaties op het einde toe van het hoe, wat en waarom gebeurde snelsnel en vond ik jammer. Maar desalniettemin een erg sterke film die een blijvende indruk heeft nagelaten op mij. Een film om bij stil te staan, dat zeker!
En wat is Gene Hackman toch een ongelooflijk goede acteur.
Op het neerzetten van een echt karakter misschien wel de allerbeste.
Uitstekend acteerwerk, boeiend van begin tot eind, meeslepend, en ook nog waargebeurd. Solide 4*.
Er goed geregisseerd en geacteerd. Parker zet goed het tijdsbeeld neer en filmt dat ook nog eens op een mooie manier. Wat weer in schril contrast staat met het onderwerp van de film. En ook daar weet Parker de boodschap meer dan goed over te brengen. Zo goed zelfs dat je tijdens de hele film een gevoel van ongemak hebt. Vanaf het begin met het shot van de gescheiden wasbakken tot het einde houd de film je in zijn grip. Zelfs als de aftiteling loopt ben je nog onder de indruk van wat je zojuist hebt gezien. Al verliest de film richting het einde wel wat aan kracht. Vooral doordat het lijkt alsof men aan het einde het tempo zo hoog omhoog geschroefd hebben om de film zo snel mogelijk tot een einde te brengen
Dafoe en vooral Hackman zijn hier ontzettend sterk. Maar ook de bijrollen worden ontzettend goed ingevuld door een Ermey, Rooker, Dourif, McDormand Djola en Vince.
Echt zo'n film die, als je hem eenmaal gezien hebt, niet snel weer wil zien vanwege zijn emotionele impact.
Dikke 4*
Zelfs nu is het land een ongelooflijke tegenstrijdigheid van arm en rijk, zwart en wit.
Deze film was gemaakt toen het nog verser in het geheugen lag maar dat neemt niet weg dat het een film is die de moeite waard is om te bekijken. Gene Hackman en Willem Dafoe zijn twee klasbakken van acteurs.
Vond het wel vreemd dat er honderden FBI agenten werden opgeroepen en er werd niemand gestationeerd bij de kerk of zo waar je zeker weet dat ze daar wel langs gaan komen.
De film begint best wel goed, maar na een tijdje wordt het eigenlijk afgezaagd. Ook de personages zijn weinig uitgediept. Enkel Gene Hackman krijgt een beetje achtergrond. Dat is behoorlijk zwak voor een film van deze lengte, want daar start een goede film voor mij. Er wordt teveel gefocust op het centrale thema van de film: rassenhaat. Het verhaal op zich is weinig mysterieus en spannend al helemaal niet. 2*
Toch geeft het een realistisch beeld van de segregatie. In het begin zien we gescheiden toiletten, daarna een restaurant met een onzichtbare scheidslijn. De KKK deed moeilijk wanneer die lijn overschreden werd. Ze waren tegen rassenvermenging, maar hun haat richtte zich evenzeer tegen blanken en joden die opkwamen voor gelijke rechten. Ook katholieken waren ongewenst. Enkele tv-interviews met plaatselijke bewoners laten de typische vooroordelen horen. De zuiderlingen spreken met een grof accent en gebruiken bijbelcitaten om segregatie te verantwoorden. Daartegenover staan de Afro-Amerikanen met hun donzige taaltje, hun levendige gospelmuziek en de protestmarsen van de burgerrechtenbeweging. Het meest pijnlijke moment is wanneer de drie daders slechts een voorwaardelijke straf krijgen, wat associaties oproept met recentere zaken.
Naast een drama over een beginnende sociale omwenteling is het ook een politiethriller. De twee FBI-agenten hebben een verschillende aanpak. Ward is het groentje dat net van de politieschool komt en gelooft in de bulldozeraanpak, maar dan wel volgens het boekje. De ervaren Anderson daarentegen, zelf uit het Zuiden, wil een band opbouwen met de bevolking om hen zo aan het praten te krijgen. Uiteindelijk komen ze tot een verstandhouding, al gebruiken ze wel erg onorthodoxe methodes, zoals een getuigenis onder dwang. Het doel heiligt blijkbaar de middelen.
De groezelige sfeer van het Zuiden wordt goed weergegeven, met koplampen die opdoemen uit de verte, opwaaiend stof, brandende kruisen van de KKK, het moeras en die mooie, vleesetende trompetbekerplantjes. Het is een spannende thriller waar een dosis Amerikaanse geschiedenis in verwerkt zit.