JFK (1991)

Vorig jaar zag ik met Jackie een sterk staaltje cinemavan één van de meest charismatische presidenten die de VS ooit heeft gekend. Ook deze film van Stone hoeft daar niet voor onder te doen. Weliswaar eveneens een film ná de dood van de president, maar toch uit een totaal andere invalshoek. Geen focus op Jackie, wel de aandacht voor de moordverdacht(en) en het onrafelen van wat er nu echt gebeurd is. Complottheorieën zijn bij deze nooit ver weg geweest.

Stone koppelt met JFK historische nieuwsbeelden met sterke fictie en een hoogstaand acteursarsenaal. De vele gebruikte archiefbeelden doen soms wat documentaireachtig aan, maar net daarom is deze historische film zo interessant. De acteurslijst is legio en was top. Costner was begin de jaren 90 één van de meest gerenommeerde acteurs van Hollywood. Vooral het eindpleidooi van Garrison was indrukwekkend. Ook de andere acteurs waren van een hoog niveau. Denk maar aan Gary Oldman die griezelig knap Lee Harvey Oswald vertolkt. Verder blinkt de film uit in een sterke montage en de goede opbouw van de film. Hoewel de film drie uur duurt, verveelt hij bijna niet en is de schwung steeds aanwezig. Niet onlogisch dat ze vooral daarvoor zijn bekroond op de internationale filmfestivals. Stone bewijst nog maar eens waarom hij een absolute topper is! De mythe rond JFK vertaalt hij perfect in de film. Hij heeft eveneens aandacht voor zijn tegenstanders en de mindere slaagacties (Cuba bvb) van de president.

Stone presenteert een geloofwaardig verhaal en zwengelde de complottheorieën alleen maar aan. De mythe rond JFK blijft overeind en groeide na zijn dood. Ook vandaag nog is JFK een president waarbij steeds met enige emotie of nostalgie wordt over gesproken. Wie van historische films of Amerikaanse geschiede is houdt, een absolute must see! Mooie 4,0*!

Eigenlijk is het vrij eenvoudig: het is onwaarschijnlijk dat Lee Harvey Oswald degene is geweest die Kennedy heeft doodgeschoten, het is praktisch onmogelijk dat hij de enige dader was. De officiële versie klopt dus niet. Blijft de vraag over wie er belang heeft bij deze versie (het qui bono-principe). Je komt dan in de hoek van de gegronde opinie, waarbij Oliver Stone er waarschijnlijk niet ver af zit met z'n beschuldiging aan het adres van de CIA en de militaire hardliners. (De CIA maakte het in die jaren ongeveer tot z'n basisstrategie om regime's, ook wanneer democratisch verkozen, omver te werpen.)

In het boek De vorm van ruïnes, van Juan Gabriel Vasquez, komt de moord op Kennedy zijdelings ter sprake, maar de focus ligt bij twee moorden op progressieve politici in Colombia. Daar valt hetzelfde patroon te ontwaren: in een vloek en een zucht wordt er een verdachte gevonden die alleen zou hebben geopereerd (bij een van de moorden werd diegene direct gelynched), bewijsmateriaal wordt genegeerd, getuigen geliquideerd en de conservatieve krachten die duidelijk aan het werk zijn geweest drukken verder onderzoek de kop in.

Het verhaal zelf is ook wel de belangrijkste pijler van deze film. Maar het moet gezegd worden dat Oliver Stone een buitengewoon efficiënte manier heeft gevonden om dit verhaal in beelden te vertellen. Vooral de tweede helft is erg meeslepend. Ook weet hij heel goed zijn eigen visie te verwerken, die er eenheid aan geeft, zonder dit al te zwaar te laten doorwegen. Grote dissonant zijn toch wel de scenes met het gezin, enorm karikaturaal en misplaatst. Niettemin wel genoten. En de tekst aan het einde mag er zijn: What Is Past Is Prologue.

Uh, dat is nog niets veranderd in de jaren daarna tot op heden.

Ik ga vanavond nog eens een keer kijken. Oliver Stone heeft hele goede dingen gemaakt.

Metalfist: De speech van Garrison op het einde is indrukwekkend in al zijn facetten maar die waterige ogen, het kijken in de camera, ... Het had voor mij niet gehoeven.

Wat die waterige ogen betreft op het einde had ik juist het idee dat die echt waren. en dit is zo gebleken: Kevin liet zich in die slotscene helemaal meeslepen in zijn rol waardoor hij werkelijk geëmotioneerd raakte. Wat dat kijken in de camera betreft, daar ga ik helemaal in mee. Ik heb de indruk dat Oliver met het betoog een statement heeft willen maken en om deze te richten tot ook de kijker. Leuk geprobeerd misschien, maar dat moment voelt echt heel onecht aan, ik weet niet hoe ik het moet omschrijven.
Maar verder...de impact die het had op mij met eerste kijkbeurt heeft het niet meer, maar het raakt me nog altijd wel. Toppertje deze.

Ik ben geen hele grote fan van Kevin Costner maar hier speelt hij een sublieme rol. Zeker aan het einde in de rechtszaal. Meer dan 200 min boeiend zitten kijken. Dat er een conspiracy was is voor mij duidelijk. De magic bullet en het geheim houden van documenten voor 75 jaar in de hoop dat iedereen het vergeten zal zijn zeggen alles. Heel sterk hoe Kevin te kennen geeft dat eens je wakker bent je niet meer terug kan. Weer een pareltje van Oliver Stone.

schitterende film, Stone vertelt een eerste klas spannende thriller met een historisch alom gekende gebeurtenis - il faut le faire, toch.

Maar in cinema canvas van dit jaar vertelde de filmanalist Anke dat de film (en niet alleen deze film) ontstond omdat Stone een persoonlijke agenda had. Ergens in de film (tussen de vele complotten, theorieën en verhaallijnen) wordt er gewag gemaakt dat Kennedy de Vietnam oorlog wou stil leggen omdat er te veel weerstand was door de publieke opinie en het was dus één van de redenen waarom Kennedy weg moest. Er werd namelijk veel geld en macht geïnvesteerd in Vietnam. Na de moord op Kennedy is de Vietnamoorlog gewoon doorgegaan. En wie heeft dat mogen voelen ? Oliver Stone. Hij werd opgeroepen, gevochten en gewond in Vietnam (uit die ervaringen kwam het meesterwerk Platoon). Wat als Kennedy niet werd vermoord ? Geen oorlog meer, Stone niet naar Vietnam. Het is dus uit die woede, frustratie dat Stone de moord op Kennedy onder de loep nam, aldus de filmanalist Anke en volgens mij heeft ze wel een punt.

Hoe dan ook : eerste klas film, Stone (en zijn ploeg) beheerst het filmmaken tot in zijn vingertoppen en het vuur en passie dat hij heeft over het onderwerp spat van het scherm. Stone is/was een van de interessantste filmmakers van zijn generatie.

Geweldige film waarin een officier van justitie een paar jaar na de moord op JFK een eigen onderzoek begint. Een behoorlijk ingewikkeld com(plot) dat hier ook groots wordt gebracht. Vooral sterk gemonteerde scenes (in het bijzonder de opening, de monoloog van Donald Sutherland en de rechtbankscene). Mede dankzij deze montage en de muziek van John Williams blijft het spannend. Een flinke cast met eigenlijk alleen maar bekende namen (ook in de kleine rollen). Wat mij betreft Oliver Stone's magnum opus.

‘JFK’: Oliver Stone’s Emotionally Accurate and Masterfully Crafted Trip Down the Rabbit Hole

Zonder meer een Oliver Stone special die zich kan meten met zijn andere hoogtepunt Platoon. Stone weet het bekende boek, van Garrison zelf, meer dan goed te volgen.

Op innemende wijze wordt eerst een kleine aanloop en de uiteindelijke aanslag gebracht. Wat mij betreft aangrijpend, de schok van de mensen, waarop doorgeschakeld wordt naar Jim Garrison zelf. Al vrij snel valt er ook een vrij rigide verdeeldheid te merken. Een bijzonder lange maar niet minder boeiende speurtocht vangt aan, en met het 'complot', of beter gezegd 'schandaal', dat stukje bij beetje ontrafelt wordt stijgt bij mij de verbazing en weerzin. Talloze schimmige figuren passeren de revue en eigenlijk duizelt het je op een bepaald moment voor de ogen. De grootsheid van dit complot, al die mensen en schaduwfiguren, zoveel vraagtekens, en de inzet? Oorlog, ego en vooral geld. Toch ondanks de overdaad aan bewijs dat er vreselijk veel dingen niet klopten blijft het een raadsel.

De stijl van Stone is zoals gebruikelijk, Rustig moment afgewisseld met felle en scherpe dialogen om vervolgens weer een onconventioneel en verontrustend shot er tussen te monteren. Soms je bijna in slaap sussend, zoals de regering het ook met de bevolking deed, om meteen weer geconfronteerd te worden met rare feiten, iemand die opgeruimd is of gek verklaart wordt, om meteen die frictie te ontwikkelen dat je denkt; dit klopt voor geen meter? Subtiel, hard, stijlvol, confronterend. Vooral de uitleg van de 'magic-bullet', de eindspeech en natuurlijk de Zappruder film. Ik smul eerlijk gezegd van dergelijke feiten, ik hou wel van wat reuring en de kans om zelf na te kunnen denken over zulke dingen.

De stijl qua beeld is zowel apart als mooi gekozen. De wat oud aandoende kleuren met naar overbelichting neigende opnames, geven echt de indruk van oude beelden, gemonteerd met zwart/wit wat nog meer die indruk wekken. Mooie stijl in die zin. Prima soundtrack van Williams die ik trouwens erg op bepaalde muziek vind lijken uit Under Siege. De acteerprestaties van Costner is geweldig, vooral die eindspeech. Toch zat er dat jaar bij de Oscars niet eens een nominatie in. De pech voor de film, toen de prijzen uitgedeeld werden, was sowieso dat er een prentje meedeed van ene Jonathan Demme die er met de meeste prijzen vandoor ging, wat dan weer niet erg verwonderlijk was. Soms heb je die pech, terwijl de film toch best wel meer eer had mogen hebben. De speelduur overigens met zijn drie uren lijkt lang maar ik heb daar geen moeite mee, de film boeit de gehele lenget en vliegt voorbij wat mij betreft.

Boeiend, verontrustend, bijzonder goed uitgelegd, goed geacteerd, geweldige cast verder met Oldman, TL Jones, Rooker, een hilarische John Candy, Sutherland natuurlijk, en de echte Garrison komt overigens ook nog voorbij. De film is wat mij betreft een home run op alle fronten. Een must see voor thriller fanaten en films met een politieke of historische inslag.

Tijdens mijn middelbaar school periode was ik geobsedeerd met de moord op John F Kennedy. Ik was elke dag naar allerlei informatie aan het zoeken en ik heb heel wat docu’s gekeken. Ik wist al vanaf het 1e moment dat ik hier van hoorde, dat er nooit maar één schutter kan zijn geweest. Helaas heeft nooit iemand dit kunnen bewijzen en is heel dit moordcomplot in de doofpot gestopt, ook al weet de mensheid echt wel dat er iets niet pluis is binnen deze zaak en de CIA en het witte huis hier 100% achterzitten. Helaas zullen we waarschijnlijk nooit meer achter de waarheid komen en zal er nooit iemand voor vervolgd worden en Lee Harvey Oswald zal altijd de enige schutter op papier zijn en is gewoon de zondebok van een perfect opgezet plan.

De film zelf is echt fenomenaal, met name omdat het zich focused op het moordcomplot en niet op de president zelf. Er zit in 3uur en 10 min totaal geen actie en normaal gesproken kan een film dan nooit zo goed zijn als de speelduur zolang is en totaal geen actie heeft zou je denken. Toch is Oliver Stone er in geslaagd een uiterst interessante film er van te maken die letterlijk 3 uur lang gewoon spannend is. Daar heb je natuurlijk ijzersterke dialogen voor nodig, goede muziek en een flink arsenaal aan top acteurs. En Oliver is in alle drie geslaagd.

The final speech van Kevin Costner was ook fenomenaal en de scenario’s hoe Kennedy dan precies gedood zou zijn, is ook uiterst goed in beeld gebracht kreeg echt kippenvel van die speech.

Geweldig gemaakte film. Ben normaal niet zo'n fan van de edits en montage van Stone, maar hier is het geweldig gedaan. Erg sterke vertelling van het onderzoek van Garrison naar de mogelijke waarheid rond de moord op JFK.

Als film is dit een echt huzarenstuk. Hoe verpak je een boodschap zo, dat hij drie uur lang boeit? Zo, dus. Met slimme tempowisselingen, uitgekiende montage, scherpe dialogen en boeiende monologen. En uiteraard: een perfecte cast die het overweldigende verhaal kan dragen.

Stone had uiteraard een missie met deze film: aantonen dat het Warren Report over de moord op Kennedy aan alle kanten rammelt en ernstig tekort schiet. Wat Jim Garrison als openbaar aanklager in New Orleans ontrafelde is nogal wat: de moord was een staatsgreep vanuit het militair-industrieel complex, met hulp van de maffia en anti-Castrocubanen die een even grote hekel aan de president hadden. Het boek dat Garrison er in 1988 over publiceerde is even meeslepend als de film. Wie dat boek leest, deze film ziet, kan bijna niet meer geloven dat Lee Harvey Oswald de enige dader was - als hij überhaupt al geschoten heeft...

In aansluiting op de film bekeek ik op YouTube originele nieuwsuitzendingen van CBS, NBC en ABC rond het breaking news. Terwijl deze nieuwsorganisaties hun uiterste best deden een helder beeld van de gebeurtenissen te krijgen, was tussen alle verwarring, chaos en onduidelijkheid één 'feit' opvallend snel helder: er waren drie schoten gelost. Niet 'drie of vier' of 'een aantal' - nee, precies drie. Met boek en film in het achterhoofd is dat opvallend.

Het jarenlange onderzoek van Garrison culmineerde in het proces tegen Clay Shaw, waarvan hij wist dat de kans op veroordeling minimaal was. Hoe kon de jury iemand schuldig achten van wie niet bewezen kon worden dat hij op die 22ste november werkelijk geschoten had? Het proces was vooral Garrisons podium om het complot onder de aandacht te brengen - de werkelijke schutters deden er niet zoveel toe. Het proces leidde tot een nieuw parlementair onderzoek, dat na drie jaar in 1979 beëindigd moest worden wegens gebrek aan financiële middelen. Het kreeg nooit een vervolg, wat zekere partijen uitstekend uitkwam.

Zo zijn de conclusies van de commissie Warren nog steeds de officiële lezing en waarschijnlijk blijven ze dat tot tenminste 2038, als de geheimhoudingstermijn van veel documenten verstrijkt. Of de wereld dan de waarheid zal leren is twijfelachtig.

Terug naar de film: in tegenstelling tot anderen vind ik de huiselijke scènes van de familie Costner zeer nuttig. Ze laten ruimte om de informatiestroom te laten bezinken en benadrukken onder welke druk Garrison werkte. De scène waarin de kinderen bedreigd gaan worden bezorgde me een buitengewoon onaangenaam gevoel. Behalve Costner - en anderen - maakte vooral ook Joe Pesci als David Ferrie indruk op mij.

Dit is wel een hele hele lange zit. Had de film nog nooit gezien en gezien er een blu ray versie van was, maar eens besloten om hem te bekijken. Dat duurde bijna 3.5 uur lang. Te lang daarom maar in twee gedeeltes bekeken. Hij is best boeiend, maar ook bij tijd en wijle saai en er wordt het nodige gesproken. Wellicht de film met de meeste woorden in 3.5 uur. Vermoeiend vond ik hem wel af en toe. Maar tussendoor zitten best interessante stukken tussen. Met name het gesprek tussen Jim Garrison en mister X gespeeld door Donald Sutherland. Misschien wel het hoogtepunt van de film. De rechtszaak zelf duurde lang en imponeerde ook ook al mis je de echte strijd tussen de twee kampen in dit geval die van Jim en Clay Shaw. De uitspraak is de verwachten en dat is natuurlijk ook een beetje het manco van de film. Feitelijk weten we nog niks al geloof ik best dat de "schutter" Lee Harvey Oswald niet de feitelijke dader is geweest. Voor meer details moeten we helaas wachten tot 2029. Nog 8 jaar wachten dus. Ben benieuwd of daar nog wat uitkomt. En zo ja dan is het niet meer dan een historisch feit. Acteurs spelen over het algemeen goed, maar ik ben nooit geen fan van Joe Pesci. Duidelijk geval van overacting. Opvallend aan alles is natuurlijk dat vele getuigen werden "opgeruimd". Overigens Jim Garrison overleed 1 jaar na dato van deze film op 71 jarige leeftijd.

Voor wie naar Dallas een keer gaat. Mijn neef was er vorig jaar en hij zag dat precies op die plek een groot wit kruis staat gegrafeerd op het asfalt.

Film 3.5

Beeld BD 3.5/4,0

Geluid 3.5

Extra's 4,5

Technisch een prima film, echter, nog los van de vraag of hetgeen gebracht wordt plausibel is: het drie uur durende spervuur aan informatie en ingewikkelde netwerken werd uiteindelijk slaapverwekkend, er zit geen enkel rustmoment in, en een band met de personages kreeg ik gewoon niet.

Ik wil er best voor gaan zitten, All the President's Men bijvoorbeeld heb ik met plezier meerdere keren gekeken, maar aan deze semi-documentaire, die maar niet spannend wil worden, begin ik geen tweede keer meer.

Een film die ik door omstandigheden (klein tv-scherm en daardoor relatief slechte beeldkwaliteit) echt nog wel eens opnieuw wil zien. Toch beviel JFK mij nu al vrij goed; in tegenstelling tot een eerdere poging toen ik waarschijnlijk nog wat te jong was hiervoor. Het is dan ook een lange zit en men gaat diep op de materie in, maar ik waardeer wel dat het zo'n grootse film is geworden. De cast is er natuurlijk eentje om je vingers bij af te likken. Kevin Costner, Gary Oldman, Kevin Bacon, Joe Pesci, Tommy Lee Jones, Sissy Spacek, John Candy... Het lijstje is lang. Degene die overigens écht indruk wist te maken was Donald Sutherland. Hij brengt een monoloog dat me geen moment losliet. Ook het eindpleidooi maakt diepe indruk. De film is ontzettend scherp geschreven en de montage is zodanig dat het bijna niet verveelt. Er zit geen moment rust in en dat bedoel ik zowel complimenteus als als een punt van kritiek: er mocht van mij ook best hier en daar wat meer ruimte zijn geweest om adem te halen. Het is duidelijk dat Stone een hoop te vertellen heeft.

Voorlopig 3,5*. Bij een herziening onder betere omstandigheden zou dit zomaar nog hoger kunnen eindigen.

Heel saaie langdradige film, na meer dan 2 uur afgezet,

Ik had de film sinds z’n premiere (ik zag m ooit in Tushinski 1) niet meer gezien. Vond m toen ook boeiend, maar ging niet helemaal mee met de complottheorie die drammer Stone presenteerde.

Er is inmiddels natuurlijk een hoop gebeurd, ben zelf wellicht ook wat minder naïef en wellicht kwam het beter tot uiting in de langere director’s cut, maar dit keer ging ik er meer in mee. Kon de film daarom ook meer waarderen en de hoeveelheid bewijsmateriaal dat achter gehouden wordt of verdwenen is, is niets minder dan schokkend. Ervan uitgaande dat wat Stone daarover vertelt wel waar is.

Enfin, indrukwekkende film 4*

Erg indrukwekkende film/ documentaire van Stone.

Zeker zo indrukwekkend is de rol van Kevin Costner. Met name het pleidooi van Garrison aan het einde van de film is fenomenaal!

Zeker 4☆

Heb de film onlangs weer bekeken en het blijft een pakkende film over het mysterie rond van er zich daadwerkelijk heeft afgespeeld.

Herzien in de DC. Indrukwekkende film toch van Stone, met een overweldigend oog voor detail- het is natuurlijk ook wel het grootste mysterie van de moderne tijd, en bron van vele conspiracy theories- wie vermoordde JFK. Het moet haast wel een passieproject zijn geweest voor Stone, maar dat heb ik bij meer films van zijn hand: het lijkt altijd persoonlijk. Dat de moord op JFK uiteindelijk leidde tot de escalatie van de Vietnam-oorlog is bijna wel zeker- ik zag niet helemaal toevallig later vandaag de documentaire The Fog of War waarin McNamara tot dezelfde conclusie komt, en alles wat met Vietnam te maken heeft is natuurlijk typisch Stone-terrein.

JFK is bijna documentair van opzet, en is behoorlijk overtuigend, en al is voor zover ik weet de officiële Warren-lezing nooit herzien, tenzij Stone hier onzin verkoopt moet er toch heel wat hebben gespeeld. Costner is geen groot acteur, maar als ietwat kleurloze 'man in office' is hij wel te pruimen, beter dan als held in elk geval, en dit is misschien wel zijn beste rol. Een grote, indrukwekkende cast staat hem bij. Ook de echte Garrison heeft nog een klein rolletje in de film als Warren- ik dacht zelf heel even dat het Jack Elam was vanwege de onfortuinlijke stand van de ogen.

JFK blijft tot en met de traditionele rechtbank-scène spannend en boeiend. De slotwoorden van Garrison komen voor een deel overeen met de slotspeech in de film, maar de meest extreme gedeeltes waarin gesuggereerd wordt dat ook Bobby Kennedy en Martin Luther King door hun overheid zijn vermoord, en dat elke hartaanval, auto-ongeluk etc. van bekende figuren met enige argwaan moeten worden bekeken, lijken toch uit de koker van Stone te komen. In hoeverre de Amerikaanse overheid betrokken was bij de moord- het blijft onduidelijk, ondanks de reeks aan documenten die de laatste jaren zijn vrijgekomen, 97% zou nu beschikbaar moeten zijn. In juni dit jaar volgt nog een batch documenten die Biden nog achterhield, dus wie weet volgt binnenkort dan eindelijk een doorbraak.

Herzien. Nog steeds schitterend. Knap hoe een bijna 3 en half uur film (ik zag dus de director’s cut) maar 1 of 2 scenes heeft die wegzakken (voornamelijk tijdens de huiselijke ruzies bij Costner en Spacek waa vooral de scene net voor het proces zal beginnen Costner bekent te weinig tijd voor gezin heeft gemaakt – alsof hij het nu pas door heeft). Maar de film met zijn tempo heeft zo veel details bv wanneer ze de carrière van Oswald overlopen zien we flitsen van een hand die een tekening uitsnijdt, een tekening die een man met een wapen voorstelt. Wat later zien we op de cover van Time diezelfde foto en iemand van het Costner team (ik denk de vrouw) zegt dat alles bij Oswald in scene is gezet zelfs de foto van Time Magazine. Hoe Stone dus het complot visueel brengt – als een eerste klas thriller – is verbazend en elke scene, elk shot heeft een geheim prijs. Voor mij één van de grootste die Oliver Stone heeft gemaakt.

Ik vrees dat de waarheid nooit meer boven tafel komt. De vraag is ook of er ooit een paper trail is geweest (komt in de film ook aan bod) en indien ja (=onwaarschijnlijk) dan is waarschijnlijk alles vernietigd (ondanks archiveringswetten etc). Dat de moord de daad van 1 man is geweest dat gelooft vrijwel niemand meer. Het zal wel altijd een mysterie blijven maar van alle complottheorieen is die van het militair industrieel complex (follow the money) in combinatie met weerzin en wraak (CIA/FBI etc degenen die door JFK ontslagen zijn) het meest voor de hand liggend. De term Coup d' Etat lijkt het meest op zijn plaats. Dat verklaart wellicht ook de befaamde knipoog van een congressman richting LBJ aan boord van Air Force One toen LBJ werd ingezworen als nieuwe President (zie: The Wink photograph).

De vraag is of een film meerwaarde krijgt door alle details uit een boek hardop te laten zeggen door acteurs. De stortvloed aan tekst die de acteurs over ons uitstorten komt af en toe 'opgezegd' over, als ze uit Wikipedia voorlezen. Hoewel de korte documentaire-achtige flitsen tussendoor goed werken, gaat ook dat effect na een tijd vervelen. Deze film zou een stuk beter zijn geweest als die flink was ingekort en alle overbodige details weggelaten. De eindrede in de rechtbank begint heel indrukwekkend, maar duurt ook weer veel te lang en ontaardt in de gebruikelijke Amerikaanse sentimentele kletspraat.

Film niet gezien ,maar ik ga m huren of bestellen, nu er een boek uitgekomen is van een politieman, 88 nu, die ter plekke was en het heeft over verschillende schutters.

Jaren geleden een echt goede docu gezien. Kennedy is vermoord door een huurmoordenaar uit Marseille, die dezelfde dag terug vloog. Op het Zapruder filmpje is het deels te zien, hij staat achter een schutting die VOOR de limousine van Kennedy is , DAAROM vliegt zijn halve hoofd naar ACHTEREN. 1 schot, een prof dus. Als iemand -Oswald - van achteren schiet, is het onmogelijk dat het halve hoofd naar achteren gaat. Die nautuurwet is niet te overtreden. Ja Oswald schoot ook, en raakte mogelijk iemand in de auto .

Juist. Het halve hoofd van Kennedy vliegt naar Achteren Dus het dodelijke schot kwam van Voren . Onbegrijpelijk dat een commissie met profs ( ballastiek heet dat toch??) aan zo'n simpel feit en natuurwet voor bij gaan.

Er is nu een boek verschenen van een politeman , die toen ter plekke was , hij heeft het ook over meerdere schutters. Mss is het de man waar jij het over had.

Note; wel vreemd , of niet, dat er 2 -3?? schutters op dezelfde plek waren. Allemaal bij die bocht gestationeerd.