- Home
- maxcomthrilla
- Meningen
Meningen
Hier kun je zien welke berichten maxcomthrilla als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
Hachi: A Dog's Tale (2009)
Alternatieve titel: Hachiko: A Dog's Story
Een mooie film over onvoorwaardelijke loyaliteit!
Ik vond het voor de verandering wel fijn dat deze film niet beschikte over een spanningsboog. De film is vrij repetitief van aard, maar dat komt ten goede aan het niet nodeloos introduceren van allerlei drama - randzaken ( waarbij mensen bv. misbruik maken van Hachiko `s kunsten ). Daarbij is Hachiko gewoon een schattige en lieve hond, waar ik wel 90 minuten naar kan kijken. Er waren maar weinig scenes waarin Hachiko geen screentime had en zo hoort het ook te zijn natuurlijk!
Het verhaal is fascinerend en draagt er samen met Hachiko en het gebrek aan spanningsboog sterk toe bij dat deze film niet in het rijtje woensdagavond RTL 4 films terecht komt. Ik ving de film namelijk aan met de nodige scepsis, aangezien ik Richard Gere, nou echt zo `n verlopen favoriet voor huismoeders - acteur vindt. Gelukkig kon ik mij nergens aan hem of andere acteurs/actrices storen. Toen Hachiko zo `n 9 jaar na de dood van zijn baasje nog steeds op kwam dagen op het station, moest ik zelfs even een traan wegpinken.......Ik had eerst een 4* genoteerd, maar nu de emoties weer bedwelmd zijn, vind ik een dikke 3,5* wel genoeg.
Hadaka no Shima (1960)
Alternatieve titel: The Naked Island
Even een vol punt eraf gehaald omdat de film veel te veel punten van kritiek kent voor een 4*. Een van de vreselijkste muzikale ondersteuningen die ik ooit in een film heb meegemaakt. De handelingen in de film zijn vaak subtiel, de muziek is echter bombastisch en bijna constant luid en duidelijk aanwezig. Haalt ongelofelijk veel sfeer weg. Verder cinematografisch ook niet echt bijzonder, zoals ik al eerder aangaf. 3*
Hae Anseon (2002)
Alternatieve titel: The Coast Guard
Gewoon een prima film van Ki - duk,
Vooral op visueel gebied viel er genoeg te beleven. Prachtige shots van die rij palen in het water en van een meisje die verdwaald is in haar wereld en te nadrukkelijk op zoek gaat naar een vorm van affectie. Maar ook de relatie tussen de verstoten militair en zijn collega `s leverden fraaie momenten op. Vooral het moment waarop de verstotene ' zijn manschappen ' opdracht gaf zich op te drukken in het water.
De film loopt wat parallel aan Mendes ' Jarhead '. Daar waar de militairen in die film zich met spelletjes vermaakten doen de soldaten dit hier ook. Maar vooral vergelijkbaar omdat in beide films niet expliciet gevochten wordt tegen een externe vijand. In Coast Guard komt het gevaar van binnenuit, al lijkt lang niet iedereen zich daar lange tijd van bewust. De fase waarin Kang zijn voormalige collega `s daadwerkelijk onder vuur nam oogden wat minder omdat de actie en de spanning beiden ondermaats waren.
Wel een boeiende film met ook nog eens veel vermakelijke trainingen die dienden als straf voor het peloton vanwege hun momenten van onachtzaamheid. De muziek die werd afgespeeld klonk ook lekker. Dikke 3,5*
Haine, La (1995)
Alternatieve titel: Hate
Leuk gegeven, erg actueel. Dus ik was erg benieuwd naar deze film. De film begon gereserveerd: veel personen werden voorgesteld en er werd veel gepraat. Daarna werd de film wel boeiender maar mistte ik de nodige sympathie voor de jongeren. Terwijl dit toch een doel was van de filmmaker, schat ik zo. Die scène dat ze op 2 meisjes afstappen en ze belachelijk maken vind ik erg goed. Al is het voorafgaande gegeven dat ze door de politie zijn aangepakt net iets te slapjes voor mij om zich zo te wreken. Bovendien mistte ik wat achtergrondinformatie: wat voor een rol spelen ouders in dit verhaal?, weinig van gezien. Verder weinig actiescènes maar redelijk veel praatwerk in sfeervolle zwart/witte beelden. Ook actueel, en wat een rotte appels lopen er bij de Franse politie bij zeg, echt slecht! 3,5*
Hak Se Wooi (2005)
Alternatieve titel: Election
Een redelijk vermakelijke misdaadfilm die niet geheel tot volle wasdom komt door het nogal warrige verhaal. Een wirwar aan intimidaties, verschillende namen, verschillende personages die het toneel betreden zorgen voor een wat chaotische film die niet weet te beklijven, omdat echte dreiging èn actie vrijwel uitbleef. Ik was niet zo onder de indruk van de baasjes in deze film, des te meer was ik onder de indruk van de visuele uitstraling van de film. De restaurants zijn tip top verzorgt en nachtelijk Hong Kong is dankzij zijn vele licht ook een welkome locatie voor een film die zich veelal in de nachtelijke uurtjes afspeelt. Een kleine 3*
Hak Se Wui: Yi Wo Wai Kwai (2006)
Alternatieve titel: Election 2
Eigenlijk nogal inwisselbaar vergeleken met het eerste deel van deze matige reeks.
Het verhaal is gelukkig wat eenvoudiger en beter te volgen, maar verder kan ik nog geen 3 weken nadat ik de film gezien heb een scene benoemen die mij echt in vervoering wist te brengen. Het is allemaal wel vermakelijk voor zolang het duurt dankzij de aparte muziek, aardige visuele vondsten en het wat interessantere personage: Jimmy Li, maar daarna is het allemaal bar snel van mijn harde schijf verdwenen. Al komen er nu spontaan weer een paar harde, typische scenes boven borrelen: Lok die de oude clanbaas van de trap afgooit, die scene waarin Jimmy Li een aantal onwelwillende mensen gevangen neemt om voor hem een missie uit te voeren, die rennende vent op straat die uiteindelijk toch wordt opgepikt & die rollende lijkenkist op straat
Al met al iets beter dan het eerste deel van deze reeks. Een 3*
Hakuchi (1951)
Alternatieve titel: The Idiot
Niet mijn soort drama,
Kameda wordt afgebeeld als een zielepoot. Iets wat hij zelf ook onderschrijft door zich telkens nederig te gedragen en nimmer keuzes te durven maken. En dat bijna 3 uur lang. Niet dat ik gelijk een doos aan karakterontwikkeling verwacht maar 3 uur lang rond blijven draaien om de gunsten van 2 vrouwen, zonder daarbij enige vorm van chemie te voelen vind ik vrij funest voor een film. Kurosawa maakt weinig gebruik van verbeeldingskracht of andere elementen die de film wat opfleuren, iets wat hij in Drunken Angel al wel voor de dag wist te leggen.
Daar waar de buitenscenes vaak voor aardige zwart - wit contrasten zorgden die soms even een sprookjesachtig gevoel opriepen, verslonst Kurosawa de scenes binnenshuis nogal, slechts de aanzichten door het raam waren soms fraai. Kortom een film die mij soms verveelde maar die mij vaak weer bij de hand nam dankzij een paar aansprekende personages zoals de moeder, wiens gezicht ik gelijk linkte aan de (groot)mama in Tokyo.Story. Hara Setsuko vond ik redelijk spelen, maar ver verwijderd van haar niveau in Ozu `s eerder genoemde film. Toshirô Mifune `s allesbehalve ingetogen rol scoorde qua amusementswaarde, mede dankzij het contrast met die slome duikelaar van een Kameda ook goed. Op Yojimbo na, Kurosawa `s slechtste film. Miniscule 2,5*
O ja, laat je niet foppen. De recent uitgegeven Nederlandse release van Hakuchi duurt niet 203 minuten zoals achterop vermeld staat, maar gewoon 166 minuten. Het betreft dus nog steeds de versie waar behoorlijk in geknipt is.
Hall Pass (2011)
Slecht!
De Farrelly broers mikken hier te nadrukkelijk op drama. De humor is zeer schreeuwerig van aard, te gemakkelijk en teveel in je gezicht. De film liep ook gewoon niet helemaal lekker. Het leuke basisidee ten spijt, is dit een film met hopen gemist potentieel. Nauwelijks gedenkwaardige freaks en alles is werkelijk waar veel te zoetsappig opgezet om ook maar een beetje van zich af te kunnen bijten. Resten een paar leuke scenes, waren bij jullie de piemels van die zwarte man en Ierse man ook gecensureerd? Leek mij nou net het punt van de film dat ze deze scene beter niet hadden kunnen censureren? Hou trouwens sowieso niet van censuur. Flauw! 2*
Halloween (1978)
Alternatieve titel: John Carpenter's Halloween
The Keys....The Keeyyss.....The Keyyysss
Mijn liefde voor deze horrorklassieker zal niet snel verloren gaan. Deze film heeft gewoon alles in zich waarover een horrorfilm zou moeten beschikken, namelijk spanning! Geen hoop gedoe, om de moorden maar zo inventief en goor mogelijk voor de dag te toveren, de geinige spookmoord uitgezonderd.
De huiveringwekkende Michael Myers heeft aan een oogopslag genoeg om je lekker te laten sidderen. Hij verschijnt en verdwijnt. John Carpenter maakte met Halloween gewoon de ultieme suspensefilm die inspeelt op de meest basale angsten van de mens. Al ben je nog zo oud, je ontkomt er niet aan om even onder je bed en achter je gordijnen te snuffelen voor het slapen gaan, als je deze film bekeken hebt.
De muziek heeft een stevige vinger in de pap als het om de grandioze sfeer in deze film gaat. Maar laten we ook niet de prachtige, onheilspellend gekadreerde shots vergeten waarin bv. een schooljochie tegen Michael Myers opbotst, gezien vanuit diens schouderblad. Halloween beklijft opnieuw en consolideert zijn 5* met verve. Slechts zijn 10# positie staat wat op de tocht, al vraag ik mij af of Michael Myers het toestaat dat collega tegenstanders bij hem in zijn nek beginnen te hijgen.
Halloween (2018)
Slechts vermakelijk.
Grootste debet aan deze film is dat Michael Myers ineens van een stalkende voyeur in een gewetenloze moordmachine is veranderd. De film voelt daardoor veel meer aan als een dertien in een dozijn productie. Nergens heerst er nog die onhebbelijke spanning die het origineel zo kenmerkt. De sfeervolle locatie, de prima muziek en enkele fijne scenes ten spijt. Slap einde ook. 3*
Hana-Bi (1997)
Alternatieve titel: Fireworks
Heerlijke film om naar te kijken. Eentje die meer biedt dan een gewone actiefilm. De camerastandpunten die werden ingenomen tijdens de diverse moorden zagen er verbluffend realistisch uit. vooral toen de 2 mannen op elkaar lagen en er 1 schot gelost werd
Daarnaast is de film ook in visueel opzicht erg mooi geschoten, met name de tekeningen van Kitano en de mooie rustieke zee op de achtergrond droegen daar aan bij. Het contrast tussen rust en actie wordt in deze film mooi weergegeven. De muziekkeuze vond ik niet echt opvallend en zeker niet zo goed als in Dolls of Kikujiro No Natsu. Deze film verdient echter zeker een herzienbeurt. Voorlopig krijgt deze film een 4*
Handsome Devil (2016)
Wel oké, was vooral gecharmeerd van Ned, een outsider maar dan wel een met wat meer pit en eigenheid zonder zich gelijk willoos te laten pesten door zijn omstanders. Dat zelfbewuste sfeertje in deze film geeft alles gelijk wat meer smoel. Film kijkt gewoon lekker weg, zonder ergens zwaar indruk achter te laten. Dus 3,5*
Hangover, The (2009)
Vond een Very Bad Things toch duidelijk geslaagder op het gebied van het in beeld brengen van een uit de hand gelopen uitstapje naar Las Vegas. Alhoewel ik zelf ook wel besef dat deze film niet zo zwartgallig en wrang in zijn humor als Very Bad Things wil zijn, onderneemt Phillips duidelijk pogingen om het Las Vegas avontuur van een stel vrienden zo onaangenaam mogelijk te maken.
Ik lees dat mensen het hier hebben over dat Hollywoodkomedies zichzelf hebben 'heruitgevonden' maar dan toch zeker alleen het inventieve script waarmee de film van start ging?! Zeker, de tijger was een leuke vondst, de infantiele politie in Vegas idemdito, die 'motherfuccccckkkkkkaaaaa' Chinees was geweldig in zijn pesterijtjes jegens de wat dikkere mensen op onze planeet aarde en ook Zach Galifianakis was bijna altijd op en top in zijn presentatie, om nog maar te zwijgen over het kattenbak moment.
Maar verder was het toch gewoon niet meer dan een zeer vermakelijke komedie die lekker wegkeek dankzij een lekker vlot verteltempo met veel gebeurtenissen in het verhaal en daardoor geen moment verveelde? Overigens niet dat ik mij zozeer stoor aan het hoge gemiddelde, vindt het kei gaaf dat 'een komedie' eens zulke hoge ogen weet te gooien. Laat mensen dan even wat zeggen over de Shawshank rampen van deze wereld.
Grootste debet aan de film is absoluut het einde. Had Doug dan nee moeten zeggen tegen zijn aanstaande op de bruiloft? Nee! Ze hadden gewoon in de verste verte niet in de buurt van die bruiloft mogen komen! en ja, ik weet dat The Hangover II inmiddels gepland staat, de schoften..... Had hier gewoon even de puntjes op de i gezet!
Vond het verder ook wat jammer dat Ed Helms personage zonodig onder de duim van zijn vrouw vandaan moest komen, met als vreselijkste moment toen de vrienden op hem stonden te wachten en hij tot de ontdekking kwam dat de vrouw waarmee hij per ongeluk getrouwd was de ware voor hem was. In een film die zich presenteert als zijnde vlot ben ik niet van dat soort onzin gediend.
De muziek vond ik vooral goedkoop. Lekker makkelijk scoren met popmuziek. Vond ik die onverwachte Simon & Garfunkel in het zwembad van Old School toch wat meer toevoegen. Vond de hele Mike Tyson episode ook niet echt geweldig, alhoewel zeker leuk bedacht op papier.
Verders waren de foto s aan het einde van de film wel leuk qua idee, maar afgezien van die gast die met een grote lach zijn tand uit zijn mond zag vertrekken vond ik het allemaal nou ook weer niet zo heel erg haha of ruig. Maar dat kan aan mij liggen, aangezien ik gisteren nog getuige was van een heuse ping pong show.
Ze hadden de honden wat beter uit mogen laten....3,5*
Hannah and Her Sisters (1986)
Hannah and Her Sisters is net zo duf als de titel doet vermoeden.
Het lijkt allemaal teveel op een doordeweekse televisie aflevering van Sex and the City 40+ met al zijn relatieperikelen, al is mijn vergelijking niet helemaal fair aangezien deze televisie aflevering van Woody Allen overduidelijk over een eigen identiteit beschikt. In Annie Hall was de nervositeit nog grappig en aandoenlijk, Manhattan had nog de beschikking over de prachtige sfeer die over Manhattan hing maar Hannah and Her Sisters is een vervelende aandoening van Woody Allen die hopeloos op de herhalingstoer gaat.
Hij heeft weer eens een maagzweer opgelopen en loopt de godganse tijd te zaniken en zich dingen in zijn hoofd in te beelden die er niet zijn. Om nog maar te zwijgen over zijn ego dat weer eens aangetast werd, na de date met Holly die meer aandacht had voor haar cocaïne dan voor hem.
Op een mooi shot na, waarbij Woody Allen de skyline van New York in beeld brengt om hierna uit te zoomen, tot aan de voeten van een grasveld, is het huilen met de pet op. Woody Allen lijkt veel te random wat gebouwen in beeld te brengen en klooit maar wat aan. Hij faalt hopeloos om wat sfeer uit deze film te persen.
Wat overblijft is een verhaal over 3 zussen + aanhang dat me gestolen kon worden. Niet alleen vrij onsympathieke, maar tevens nogal stoffige, naïeve personages die nooit tot leven kwamen. De meest storende factor was die echtgenoot van Hannah, wat een onsympathieke loser zeg. Niks memorabels tegengekomen, al werd er soms nog wat leuks gepoogd met de hoofdstukindelingen en is het allemaal nog wel door te komen. Televisie materiaal, je zou dit in een bioscoop zien zeg.....! 2*
Happiness (1998)
Redelijk vermakelijke film die moeilijke kwesties als moord en doodslag, pedofilie en sex/ouders op de korrel neemt. Ik had er meer van verwacht, af en toe grappig en vertederend. Het verhaal van Joy vond ik prachtig....Ik hoopte voor verzon in mijn hoofd al een happy end voor haar! Dat zulke mensen nog bestaan. De andere verhalen vond ik leuk om aan te zien, maar het wist me niet echt te raken. Wel bizar was natuurlijk de rol van de vader! Bah 3*
Happy Gilmore (1996)
Een erg leuke komedie: veel amusement op de golfbaan. Alleen jammer van dat `vriendschappelijke afspraakje `dat natuurlijk weer een andere functie kreeg. Maar genoeg gelachen, dus *3.
Happy-Go-Lucky (2008)
Wow! Apart hoe mensen hier ageren tegen Poppy.
Poppy is een vrolijke, levenslustige meid die positief in het leven staat ( hoe bestaat het ? ) Er is geen probleem dat opgelost dient te worden of een probleem dat Poppy in de film voortdurend wordt aangepraat ( dus draait de film nergens om want ja, het leven moet schijnbaar uit problemen bestaan ).
Wat je voorgeschoteld krijgt is een prachtige slice of life waarbij Poppy zich wat mengt in de maatschappij en deze positief benaderd. Heb zeker waardering voor haar instelling aangezien je beter de dag kunt plukken dan de hele dag suf voor je uit kunt zitten staren. Haar luidruchtige gedrag werd haar niet altijd in dank afgenomen ( in de boekenwinkel, de rijinstructeur die poogde dat zij hem expres op zou winden ). De boekenverkoper was gewoon een duffe nerd zoals je wel meer in winkels ziet, maar die rijinstructeur was inderdaad wel iets te tegengesteld t.o.v. Poppy. Niet dat het mij verder heel erg kon deren hoor.
Ik kan best geloven dat als zij je niet ligt dat je de film ook niet ziet zitten, aangezien zij veel screentime heeft. Een film die staat of valt bij je acceptatie voor Poppy, je kunt er immers niet omheenkijken hier. Vandaar denk ik die heftige reacties of iemand is gewoon met het verkeerde been uit bed gestapt. Kan ook natuurlijk.
Prachtige film met veel leuke op zichzelf staande scenes die soms geniaal zijn ( flamenco lessen, Poppy die op een trampoline door het beeldscherm springt ) maar soms te vergezocht zijn. Het gedeelte met die zwerver had integraal geschrapt mogen worden. De uiteindelijke boodschap van de film: je kunt niet de hele wereld voor je winnen cq verbeteren mag dan niet nieuw zijn, hij is daarom niet minder waar(d)!
Sally Hawkins excelleert in deze uitbundige film die qua muziek net wat te standaard is en op een interessante optiteling + trampolinescenes na net te weinig weet te brengen op cinematografisch vlak. Ik laat nog wat kruid in het vat zitten. 3,5*
Hard Candy (2005)
Constant boeiende film,
De dialogen zijn gevat, lokken veel onderlinge reacties uit en blijven soms wat op de vlakte waardoor de film zich goed verder ontwikkeld tot een spannende en visueel ook prachtige climax.
Verder blijft ook in het midden wie nou daadwerkelijk de slechterik is. Absoluut een meerwaarde voor deze film.
De acteerprestaties in deze film slepen deze film naar een hoog niveau toe. Immers, bijna 100 minuten naar eigenlijk alleen maar de verrichtingen van 2 personen kijken en toch genoeg stof tot nadenken overlaten en boeiend zijn is knap. De film is dus mysterieus en geeft zich niet te snel bloot.
Verder een bijzonder leuk uitgangspunt. Een beetje een middelvinger ook naar veel films waarin meisjes altijd de slachtofferrol moeten spelen. Hard 4*
Harold and Maude (1971)
Prachtfilm
Het geïdealiseerde beeld dat jongeren per definitie levenslustige feestbeesten zijn en oudere mensen versleten producten, wordt in deze film hardhandig om zeep geholpen. De film heeft op z`n zachtst gezegd ook schijt aan het overbrengen van verplichte levenslessen, zoals moeders dat bij hun kinderen doen. De relatie tussen Harold & Maude is uniek rebels en ontstaan dankzij een voor de maatschappij nogal vreemde hobby, namelijk het bezoeken van begrafenissen.
Het is gelukkig ook geen film geworden waar lukraak wat tegen de maatschappij en diens bekrompenheid wordt aangeschopt. Men mag zich dan afzetten van typisch kuddegedrag en zich inlaten met wat burgerlijke ongehoorzaamheid, Harold & Maude kenmerkt zich voor mij vooral als een bevlogen, hartsverwarmende film tussen 2 (verloren) zielen, die de gangbare gang van zaken vervloeken omdat deze hen niet zichzelf wil laten zijn.
De neiging tot zelfmoord bij Harold mag dan leuk gebracht zijn. Scenes die pas echt in mijn geheugen gegrift zullen blijven staan, zijn de scenes met de boom in de laadklep en het dollen met wat politie agenten. Zelden zo `n mooie rol gespeeld zien worden, zoals Ruth Gordon het hier deed. Ik lag krom van het lachen bij de voorbedachte ruzie, om er maar voor te zorgen dat Harold niet in het leger hoefde te gaan. Daarbij was de moeder van Harold ook geestig, vooral toen ze zelf even alle antwoorden voor zoonlief invulde. De muziek was fijn, alhoewel niet echt gelijk een meerwaarde.
En laat ik nou altijd gedacht hebben dat Ruth Gordon ook de rol van Coco in Mulholland Dr. voor haar rekening nam. Dat blijkt dus onzin te zijn. 4*
Harry Brown (2009)
Heftig!
De film begint gelijk goed met een prachtig gefilmde scene, weliswaar in een naargeestige en bedreigende setting. Hierna neemt de film even gas terug en maakt de regisseur ons fijntjes duidelijk dat de hoofdpersoon in een door jeugd geterroriseerde achterstandswijk woont waar het niet fijn vertoeven is. Aanvankelijk gaat de misère aan Harry Brown voorbij, maar als er zich plots een noodlot voltrekt in zijn omgeving knapt er iets in hem.
De regisseur levert een knappe prestatie af door een film af te leveren waarin de politie machteloos toe moet zien hoe een wijk is veranderd in een wetteloze jungle, waar je je leven niet zeker bent en alleen de allersterksten overleven. Michael Caine is fantastisch op zijn plaats als iemand die helemaal niets meer te verliezen heeft.
De scenes bij de drugsdealers, in de tunnel en in zijn totaliteit: de intimiderende, onbehagelijke sfeer in de laatste 15 minuten blijven mij nog wel even voor de geest staan. Een dikke 4*
Harry, un Ami Qui Vous Veut du Bien (2000)
Alternatieve titel: Harry, He's Here to Help
Een boeiende film die wat tijd nodig heeft om op gang te komen. Een vraag die mij lang bezighield was: Wat is het doel van Harry om terreur te willen zaaien? Ik dacht dat hij samen met zijn vriendin achter de kinderen aanzat maar dat bleek uiteindelijk niet het geval, aangezien ook Harry `s vriendin een verwaarloosbaar object bleek te zijn. De film is spannend genoeg, zonder dat er echt schrikmomenten in voorkomen. Eigenlijk is het een film waarin op een aanvankelijk onverklaarbare manier een hoop rare voorvallen plaatsvinden. Een fijn concept, waar best nog wat meer uit gehaald kon worden. 3,5*
Harte Jungs (2000)
Alternatieve titel: Ants in the Pants
Nog nooit van de film gehoord, maar in de cinematheek viel mijn oog op deze film. Op de hoes stond met grote letters: groot succes, door ruim 2.000.000 bezoekers in België en Duitsland bezocht. Zoiets heeft toch nog een grote aantrekkingskracht op mij. Vooral ook omdat het een komedie betrof.
Maar populariteit, blijkt dus weer eens geen voorbode te zijn voor een kwalitatief goede film. Ach, ik houd nog wel van een flauwe film op zijn tijd. Als je zegt dat deze film uit de VS. komt zou iedereen het zo geloven. De film is Engels gedubt en bevat eigenlijk alleen maar clichés zoals je ze al veel vaker bent tegengekomen in Amerikaanse films als: American Pie. Veel slapstick momenten, waarbij personen tegen een paal aan lopen of struikelen. En ouders die sexuele voorlichting geven en er wat omheen draaien. Tel daarbij de vele gesprekken tussen de hoofdpersoon en zijn gereedschap op en je weet wat voor een niveau de film nastreeft. En dan stoor ik mij nog geen eens aan het wel erg voorspelbare verhaal. Ongetwijfeld voer voor kinderen uit de doelgroep 12-14 jr.
Verder slecht acteerwerk van met name de hoofdpersoon, bijna constant trekt hij een gezicht alsof hij terminaal is. Vertwijfeling uitbeelden okè, maar niet constant dezelfde blik opzetten.
Op zich heb ik mij wel vermaakt, maar voor mensen die niet houden van highschoolkomedies moet dit een regelrechte ramp zijn. Nou, heb ik qua komedies wel slechtere dingen gezien. Gelukkig is deze film niet alleen maar een verzameling aan weirde, onsamenhangende en onfunctionele/ongrappige karikaturen. Soms, kon ik er wel om lachen, vooral het middenstuk was grappig. Met name de scène met de pashokjes. Het was wel allemaal gerycyclede humor. 2,5*
Haunting, The (1963)
Alternatieve titel: The Haunting of Hill House
Robert Wise waar ken ik die naam toch van?!!!!
Ik heb pas nog mogen genieten van Hitchcock `s Rebecca en onbedoeld is die film ( die zich ook grotendeels afspeelt in een landhuis ) veel onheilspellender en dreigender dan deze matte, saaie bedoening.
Het begin mocht er echter nog best zijn. We krijgen een korte introductie over de historie van het landhuis en zijn voormalige bewoners, zo komen wij te weten waar het landhuis zijn befaamde reputatie nou aan te danken heeft. Daarbij vond ik het wel goed voor de sinistere sfeer, die de film zo graag wou oproepen, dat iedereen kwaad sprak over het huis en Jan en alleman sterk afraadde om een bezoek te komen brengen aan het huis.
Snel daarna loopt het geheel al in de soep. Ik vond het allereerst al geen goede keuze dat zoveel mensen ineens hun intrek, in het pand deden, ik was in de veronderstelling dat Eleonor de nacht alleen zou doorbrengen in het pand. De schrikeffecten in de hele film vond ik ook ver onder de maat: spiegeleffecten, hard gebonk op een deur, schaduwen, geen enge huishoudsters of ander personeel die rondspookten.
Ik kreeg gewoon nooit het idee dat er werkelijk een bepaalde dreiging vanuit het landhuis uitging en dat de personages die de film bevolken iets kon overkomen. Ik hoef echt niet te verschieten van de schrik bij een horrorfilm uit de jaren `60 maar een beetje meer spanning had de film best mogen genereren. De zwart - wit fotografie was bij momenten nog wel redelijk, zij het wat tè statisch, de regisseur leek maar wat graag een beroep te doen op telkens maar weer dat overzichtshot van het landhuis. Een 2*
En alsof de duvel ermee speelt, bleef de letter R van mijn toetsenbord net hangen en ik maar denken: waarom blijft de letter R zich maar ongevraagd vermenigvuldigen?!
Hauptmann, Der (2017)
Alternatieve titel: The Captain
Ontluisterend knap!
Vrij origineel gegeven wordt zowel komisch als dramatisch gebracht in een zinderende rit. Alhoewel het voor mij dus vooral komisch uitpakte hoe een sloeber/opgeschoten wild zich omhoog werkt en om iedere vorm van verdenking tegen te gaan, zelf nog gruwelijker gaat handelen dan de zo gevreesde nazi`s destijds.
De tijd waarin dit verhaal zich afspeelt was het chaos en dat heeft de regisseur keurig over weten te brengen in zijn film. Alle realiteitszin lijkt verloren te zijn bij de personages, met die prachtige, haast surrealistische bijna laatste scene in de stad als hoogtepunt waarin iedereen van gekkigheid niet meer lijkt te weten wat ze doen. Dik 4*
Hauru no Ugoku Shiro (2004)
Alternatieve titel: Howl's Moving Castle
Leuke film met weer erg mooi getekende en levendige personages. Vooral de relatie tussen het vuurtje en Sophia is erg leuk om te zien.
Het verhaal is inderdaad wat minder, soms leek het wel alsof er wat dingen uit de lucht kwamen vallen. Het was dan weliswaar nog best wel een zoete inval omdat de personages interessant waren. Ik heb me erg vermaakt met de trapscène. Wat een fantasie om een heks zo `n rol toe te kennen.
Uiteindelijk vond ik het ook bijzonder en zeldzaam dat een kwaad persoon, de heks, omarmd wordt en zelfs veel zorg en liefde krijgt Ik heb me weer erg vermaakt met deze Miyazaki. 4*
Haute Tension (2003)
Alternatieve titel: Switchblade Romance
Tot het moment dat Muse `s New Born door het scherm heen galmde, zat ik lang op 4,5* Maar een fantastische adrenalinekick bestaande uit snoeiharde muziek geheel in de lijn met deze kneiterharde, dreigende, fraai geschoten film lift de film bij mijn 3de herziening toch weer naar een ietwat wankele 5* Dat wel.
Haze (2005)
Alternatieve titel: HAZE ヘイズ
Aardige Tsukamoto,
Het begin zal ongetwijfeld claustrofobisch bedoeld zijn, maar ik vond het allemaal net even wat te donker. Je ziet bijna niets, iets wat iemand in zo `n situatie natuurlijk ook daadwerkelijk ondergaat maar toch.
Maar als de 1ste flashbacks zich aandienen en duidelijk wordt dat de hoofdpersoon zich maar mondjesmaat kan voortbewegen dan wordt het allemaal wat beklemmender. Vooral als blijkt dat de kelder behoorlijk is ondergelopen. Zelf wel eens speleologie gedaan, maar dat onderwater duiken was echt niet prettig. Ook niet voor maar heel even. Gewoon het idee dat je nergens naar toe kan als het water stijgt.....
De montage is zoals altijd weer ontzettend fraai bij Tsukamoto. Kleuren die nogal stroken met de grauwigheid van de kleine ruimte en soms wat vaag ogen, maar wel mooi in elkaar overlopen. Hetzelfde geldt voor de muziek, echt een meerwaarde in deze film. Zeer intens, soms gebruik makend van lichaamsgeluiden en gelukkig nooit vrolijk.
Uiteindelijk leverden de scènes richting het einde ook een fraai contrast op met de rest van de film. Verder sluit ik mij aan bij Nkyou dat dit echt een film is die ik zeker nog eens ga zien, wellicht dat ik dan nog meer onder de indruk ben. Tot nu toe, de minste Tsukamoto. 4*
He Liu (1997)
Alternatieve titel: The River
Tegenvallertje,
Het begint allemaal nog wel aardig, met mooie beelden van de rivier en van de stad. Daarna verzandt de film teveel in uitstapjes naar darkrooms en in een beeldenstroom van iemand die nekpijn heeft.
Grootste gebrek van deze film is het vrijwel ontbreken van muziek. Daarnaast ontbreekt er ook de nodige visuele flair. Iets dat The Wayward Cloud wel bezat. De film begint wel komisch. welke gek gaat er nou met een wit hemd een vuile rivier in? Alleen naarmate de film vordert verdwijnt de humor en komt de nietszeggende nekpijn. Ik zeg nietszeggend omdat het mij niet greep of aan het hart ging. De film faalt dus op meerdere vlakken, waarvan ik aan het falen op dramatisch vlak, niet zoveel waarde hecht.
Toch is het verhaal niet saai, het wordt alleen veel te eentonig om te kunnen tippen aan The Wayward Cloud. 3*
Heartbreak Kid, The (2007)
De besonjes tussen Eddie en Lila op huwelijksreis zijn verreweg het leukste, met name kromgelegen bij hun 1ste sexpartij waarbij Eddie flink aan het werk gezet wordt, maar ook de koppige Lila die weigert om zich in te smeren met zonnebrand, met alle gevolgen van dien zijn goud waard.
Verder had de film niet zoveel te bieden. Miranda vond ik eigenlijk maar een saaie doos, niet echt het type waar je je huwelijk voor op het spel zet. Daarbij was die ADHD achtige broer van haar nou niet echt grappig met zijn gevloek en getier. Het duurt allemaal ook net wat te lang. Niet dat het echt vervelend wordt, maar het sleept zich allemaal maar voort zonder zich te ontdoen van wat flauwigheden in het script alsmede de personages waarbij vooral de reprimande van Eddie jegens een Mexicaan die zich over zijn vrouw ontfermde, als boter na de maaltijd komt. Het is meer iets waar mijn brein zegt: hier zou je om moeten lachen aangezien Eddie zelf ook allesbehalve trouw is en iemand op zijn fatsoen aanspreekt.
Heat (1995)
Mooie actiefilm die zeker op het begin erg de moeite waard is. De actiescènes zien er sterk uit en visueel zijn er ook prachtige scènes te bespeuren. Mocht een kijker dan toch een beetje in slaap dommelen dan zorgt de tunnelscène met al zijn licht er wel voor dat je er weer bij bent.
Over het acteerwerk van Robert De Niro en Al Pacino heb ik ook niks aan te merken, net zo min als op de soms aardige dialogen, vooral die scène tussen De Niro en Pacino in koffieshop was groots.
Toch vind ik dit verre van een meesterwerk, dat komt doordat de film, zoals Mug eerder al aangaf veel te veel onnodige irritante zijweggetjes aanboort. Het leek wel alsof Mann in zijn hoofd had zitten dat hij de 170 minuten persè moest vullen. Bv. De scène waar de dochter van Pacino zelfmoord pleegde vond ik dan ook nergens op slaan. Ik had hetzelfde als wat ik met Hart van Nederland altijd heb. De brand, het auto ongeluk, de kat in de boom...Het komt allemaal routineus voorbij. Prima dat je wat verhaal wil aanbrengen in een actiefilm. Maar hele wel en wee van de familie van Pacino hoef ik niet te weten. Zeker omdat er toch geen diepgang in zat en dus nauwelijks toegevoegde waarde had voor mij.
Helaas een gemiste kans, want de actiescènes die er in zaten mochten er wezen. Ik had alleen wel wat meer gewild. Nee, Mann had beter wat meer tijd aan het einde kunnen besteden. Gelukkig heb ik me nergens verveeld en is dit veel beter werk dan zijn misbaksel Collateral. 4*