- Home
- maxcomthrilla
- Meningen
Meningen
Hier kun je zien welke berichten maxcomthrilla als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
Nabbeun Namja (2001)
Alternatieve titel: Bad Guy
De minste Ki - Duk tot nu toe,
En net nadat ik weer wat hoger van hem op begon te geven. Aan toevalligheden of onwaarschijnlijkheden binnen het plot hoef ik mij niet altijd te ergeren, maar hier stoorde het mij teveel. Meest storende vond ik dat Han-Gi opgehangen zou worden en vervolgens ineens weer op vrije voeten was. De transformatie van een net schoolmeisje naar een hoer vond ik ook te abrupt weergeven. In het begin moest zij niets van hem hebben, je zou toch verwachtten dat ze wat meer moeite had gedaan om de politie te benaderen, ondanks de littekens die de vrouw die er tevens werkzaam was liet zien. Grootste probleem was dus dat ik mij niet echt over kon geven aan deze film, omdat ik alles teveel wantrouwde.
Het personage Han-Gi was een intrigerend personage, omdat hij zich slechts een keer uitsprak en het daardoor een raadsel was waar de film zich naartoe zou bewegen. Zijn vechtersbaas mentaliteit werd wat teniet gedaan omdat het soms wat onduidelijk was waarom hij soms de confrontatie opzocht. Te belachelijk was ook dat hij zowat herrees uit de dood, na 2 x gestoken te zijn met een mes en wat al niet meer eerder in de film.
De nonchalanche waarmee bepaalde gebeurtenissen snel weer teniet werden gedaan, zorgde ervoor dat ik nooit echt in de film kon komen. Het gleed allemaal langs mij af. Enkele losstaande scenes en fraaie muziek zorgen voor een nipte voldoende, daar waar het geheel mij veel te weinig deed. Ik miste zijn ( magische ) realisme. 3*
Naboer (2005)
Alternatieve titel: Next Door
Ik had mij eigenlijk best wel verheugd op deze film, toch wist deze film de hooggespannen verwachtingen niet waar te maken.
Op alle vlakken schiet de film namelijk net wat tekort bij zijn grotere broers. Met name op visueel gebied ben ik hevig teleurgesteld in deze film. De soundtrack zou moeten bijdragen aan de spanning, maar komt als geheel nogal vlak over. Nou werd de muziek ook nooit geholpen door het voospelbare verloop van de film.
Ondanks alle kritiek toch een bovengemiddeld cijfer omdat de acteerprestaties mij wel konden bekoren en het idee door te spelen met 'tijd' gewoon leuk was, helaas doorzag ik gelijk de bedoelingen van de regisseur. Ik heb mij nooit zitten te vervelen, alleen is zowat alles reeds beter uitgevoerd, zelfs het einde.
Zo weet Fabrice du Welz in zijn kortfilm: Quand on est amoureux c'est merveilleux vele malen creatiever en beter om te springen met zo `n luguber onderwerp en dàt in notabene een veel korter tijdsbestek. Een 3,5*
Nadine (2007)
Erik de Bruyn is een van de weinige regisseurs in Nederland die er met Wilde Mossels in slaagde om op visueel gebied, zijn film wat op te tuigen. Nadine bevat wat minder zorgvuldig gekadreerde shots ( openingsscene met dat lijnenspel was wel gaaf ) en Maastricht had gemakkelijk wat sfeervoller in beeld gebracht kunnen worden, al was de scene bij de in mist gehulde maas wel mooi.
Gelukkig maken de zonovergoten scenes vanuit een idyllisch Portugal veel goed en vond ik het acteerwerk van de verschillende vrouwen die Nadine vertolkten naadloos op elkaar aansluiten. Slechts in het begin dacht ik eerst even dat die blonde mevrouw een vriendin van haar of zo moest voorstellen. De resem aan problemen die zich bij Nadine voordeden voordat ze de baby ontvoerde zie ik als een optelsom, waardoor ze tot haar daad kwam. Fijne film. 3,5*
Naissance des Pieuvres (2007)
Alternatieve titel: Water Lilies
Apart dat ik nog niemand hier heb gehoord over het camerawerk. Het lijkt namelijk alsof je 80 minuten naar slow - motion beelden zit te kijken maar dan wat sneller. Deze vertraagde beelden dragen bij aan een ietwat melancholische sfeer die er heerst in deze film.
Zwijgzaam, maar vol van een onvervulbaar verlangen banjert Marie zich een rondte in het plaatselijke zwembad. De personages gedragen zich allesbehalve sympathiek. Niet alleen ' het loeder ' van het zwembad maar ook Marie & Anne `s kwellingen komen naarstig aan bod, zonder zich er openlijk over uit te spreken. Op een gegeven moment had ik echt zoiets van; Marie lach eens even. Zelfs voor een puber kan het leven niet zo `n nietsbedoelende hel zijn. Of om een vriendin van mij te citeren; volgens mij behoort zij ook al tot de welbefaamde 90%.
Toch wist de film mij, ondanks zijn afstandelijkheid wel degelijk te pakken. De enorme vertwijfeling, de prestigestrijd tussen jongeren, niet weten hoe de vork nou in de steel zit, is het nou vriendschap, status of liefde wat de hoofdrolspeelsters beweegt? Dit werd allemaal nog nooit op zo `n fraaie manier in beeld gebracht. Prachtige beeldcomposities van synchroonzwemmen worden afgewisseld met veel feestjes waar dan weer behoorlijk stemmige, tranceversterkende muziek wordt gedraaid.
Het einde is er een om in te lijsten. Geweldig hoe 2 vriendinnen weer tot elkaar komen , iets wat alleen met beelden duidelijk gemaakt wordt. Ondertussen danst iemand onverstoorbaar door op elegante muziek. Dit einde had zelfs wat weg van het einde van Beau Travail. Qua thema verwante films doemen, ook bij mij Fucking Amal en My Summer of Love op. Soms net wat te gezochte, klassieke muziek die je bij gelegenheden als synchroonzwemmen kunt verwachten. Maar verder een geweldige combinatie van beeld en geluid en een fascinerende inkijk in de complexe wereld van de puber. 4*
Naked (1993)
Een rauwe en een van glazurenlaag ontnomen film. Ver verwijderd van vele andere gelikte drama `s. Daardoor weet de film, vooral geholpen door middel van zijn sarcastische en aan de onderlaag van de maatschappij levende personages te schitteren.
Het sarcasme waarmee Johnny door het leven gaat en zijn omstanders erin mee laat gaan, leidt tot een bijzonder komische film. Die op dramatisch vlak ook nooit te zwaar te behappen is. Goede combinatie van genres dus, verder geweldige dialogen. Alleen jammer van de net wat te standaard muziek. 4 Stabiele sterren, in tegenstelling tot de personages die in de film rond lopen.
Naked Gun 2½: The Smell of Fear, The (1991)
Alternatieve titel: The Naked Gun 2½
Ik had het al wel eens gezien, maar gisteren weer eens opgezet.
Blijft een leuke film dankzij de plank-voor-de-kop humor waar ik mij altijd wel mee kan amuseren. Zo `n politiek figuur die heel belangrijk loopt te doen, waarna Leslie Nielsen vrij plots op het podium verschijnt en de deur in haar gezicht knalt en er geen enkele notie van lijkt te nemen is gewoon lekker droog.
Leslie Nielsen is gewoon ook zo `n man die hier prima te pruimen valt en van wie je het pikt dat hij knullig, lomp en onsubtiel is. Een paar andere hilarische momenten waren toen hij zich aan de verkeerde kant van de boot naar achter liet vallen en toen hij een vriendschappelijke tik op de rug van een scherpschutter gaf, die prompt het vuur opende. Verder blijft het leuk hoe sommige personages heel wat leed te verstouwen hebben als Leslie Nielsen zich in hun buurt begeeft, de woordgrappen blijven ook minstens zo leuk. Wel had de grappendichtheid wat hoger gekund.
Alhoewel wat flauw en simpel, nog steeds leuk vermaak. 3*
Nashan Naren Nagou (1999)
Alternatieve titel: Postmen in the Mountains
Sentimenteel of niet?
Onlangs bekeek ik Pather Panchali en was ik zo gecharmeerd van die film omdat er niet opzichtig geknuffeld werd of liefkozende woordjes in elkaars oren gefluisterd werden en de personages niet constant op elkaars lip zaten, ondanks dit bleek gewoon uit de lichaamstaal van de personages dat ze niet zonder elkaar konden en dat ze ondanks alle twisten een hecht gezin vormden.
Postmen in the Mountains had gemakkelijker wat subtieler kunnen zijn, zo lagen sommige opmerkingen er nogal dik bovenop vanuit het oogpunt om het drama - element te laten werken zoals toen vader en zoon die jongen tegenkwamen die sinds kort de opleiding journalistiek volgde en met het idee rondliep om vader en zoon de volgende keer een artikel te laten lezen waarin hij over hun avonturen zou verhalen, waarna vader liet ontglippen dat er voor hem geen volgende keer meer zou komen.
Daarnaast heeft Postmen in the Mountains de schijn wat tegen omdat de 2 hoofdpersonages op elkaars lip zitten, waardoor iedere handeling een verkeerde zou kunnen zijn, zeker in de wetenschap verkerende dat de voice - over al wat te kennen heeft gegeven over de doelstellingen van de zoon m.b.t. zijn vader gedurende de reis. Voeg daarbij de vader die zijn zoon ook bepaalde dingen wil inprenten, waarbij hij zijn zoon er vooral van wil doordringen dat hij voor veel mensen meer dan een postbode is, wat een enorme verantwoordelijkheid vergt van zijn zoon.
Het had dus gemakkelijk een eenzijdige of moralistische preek kunnen worden, maar het pakte helemaal anders uit. Van geforceerd contact tussen vader en zoon tijdens de reis is geen sprake. Het ijs wordt pas gebroken als via bezochte dorpen en de contacten die men daar opdoet, duidelijk blijkt dat de zoon een andere visie voorhanden heeft dan zijn vader. Het is makkelijker om eerst over koetjes en kalfjes te praten dan over hoe het zit met de wat moeizame onderlinge relatie. Zo `n moment waarop de zoon zijn vader naar de overkant van de rivier droeg was dan ook gewoon oprecht en voelde fijn ' nostalgisch ' aan.
Buitengewoon charmant en aandoenlijk zijn de vele ontmoetingen die het tweetal hebben met de lokale bevolking. Vooral mooi om te zien hoe de dorpsbewoners uitliepen om de nieuwe postbezorger te bezichtigen of hoe beide postbezorgers ' met als achtergrond de boze buitenwereld in de vorm van uitbaters van bazen of omhoog gevallen ex - dorpelingen ' er toch voor probeerde te zorgen om het iedereen zo goed mogelijk na de zin te maken. I.p.v. sentimenteel, vond ik het vooral een schattige en inderdaad ietwat zoetsappige film maar dan wel eentje met haar hart op de juiste plek!
Niet te vergeten natuurlijk is de de manier waarop het geheel in beeld gebracht werd. De vele verschillende groene tinten waren niet van de lucht, tesamen met de (over)belichting zorgden zij voor een hypnotiserend effect waarbij ik in alle rust zat vastgeklampt aan mijn tv. Prima film! 4*
Nathalie... (2003)
Fijne film die lekker voortkabbelt. Er mag dan niets spectaculairs gebeuren, doch weet de film een mooie sfeer op te bouwen door een klein, ingetogen drama rustig uit te werken. De voice over van Emmanuelle Beart deed mij ook wat aan een Godard muze van de jaren `60 denken, het werd allemaal wat onwerkelijk, zwoel en loom gebracht.
Overigens complimenten voor het acteerwerk in deze film. Vooral de bedriegende, hoogst aantrekkelijke Beart en ongemakkelijke Ardant die duidelijk op 2 gedachten lijkt te hinken, zetten hun rollen als respectievelijk prostituee/huisvrouw met een enorme overgave aan passie neer. Dikke 3*
National Lampoon's Van Wilder (2002)
Alternatieve titel: Van Wilder
Dit was echt een leuke komedie. Ik heb een aantal keren helemaal plat gelegen van het lachen. De film leek een beetje op Revenge of the Nerds, met de strijd tussen de schoolgroepen. Leuk uitgewerkt! Zeker geen fiasco zoals bijv. Dorm Daze. 4*
Nattevagten (1994)
Alternatieve titel: Nightwatch
Spannende film,
Stukken beter ook dan zijn remake. Gelukkig beloopt de remake niet helemaal hetzelfde pad, de stukjes rondom de kerk zijn eruit gelaten meende ik, al ben ik het met Wouter eens dat hij compleet overbodig is.
Die weddenschappen tussen de 2 vrienden zorgden niet alleen voor grappige situaties maar ook voor wat extra sfeer omdat alles wel eens een dubbele lading zou kunnen hebben. In ieder geval in een deuk gelegen toen dat hoertje onder de tafel dook onder toeziend oog van vele toeschouwers.
De scènes in het mortuarium waren soms best wel huivering wekkend. Ijzersterk uitgangspunt dat gevolgd wordt door veel onderlinge verdachtmakerij. Weinig van de muziek gemerkt, maar dat doet er niet toe. Film biedt dus meer dan alleen geluids schrikeffecten.
Aardige ontknoping. Alleen wat jammer, dat de moordenaar wat te vroeg werd prijsgegeven. Maar eindelijk weer eens een film waarbij ik op het puntje van mijn stoel zat. Vooral dankzij sterke acteerprestaties van met name de rechtenstudent en zijn vriendin. Mooie chemie tussen beiden, het werd er ook nooit te dik bovenop gelegd, maar oogde juist teder en schattig. Iets dat heftig contrasteerde met de sfeer in het motuarium. 4*
Natural Born Killers (1994)
Zo zie ik ze graag. Nooit zoveel creativiteit achter iemand als Oliver Stone gezocht. Maar hier gaat hij helemaal los, op meerdere fronten.
Laat ik maar eens beginnen bij het fantastische camerawerk. De kleurenfilters zorgen voor een aangenaam contrast in kleur. Groene, zwart - witte, rode en blauwe kleuren wisselen elkaar regelmatig af. Soms worden er zelfs felle kleuren in combinatie met zwart - wit gebruikt. Het ene moment dat Mickey helemaal oranje gekleurd is vond ik ook mooi. De vele close - ups van dieren en van bepaalde materiële zaken vervelen niet maar zijn als een lenzenreiniger die je weer beter doet zien.
Het verhaal is ook al briljant. Neem nou het prachtige begin. Lekker sfeertje mede dankzij de fijne muziek. Als Mickey en Mallory de boel vermoorden loopt Mallory als een soort konijn naar de enige overlevende . Onwijs grappig begin, vooral als je bedenkt dat je met een alledaagse film te maken gaat krijgen. Komisch hoogtepunt vond ik het moment dat Mallory iemand vermoord omdat hij haar niet goed gebeft had.
Het verhaal doet je ook aan het denken zetten onder het genot van een lekker anarchistisch 2de uurtje waarin er veel geweld en geweld aan bod blijven komen. Waar de hoofdpersonages moorden omdat ze schijt aan alles en iedereen hebben, lijkt het alsof de regisseur hetzelfde motto deelt.
Naast controversieel ook heerlijk experimenteel! Gelukkig dat Tarantino zich hier verder nauwelijks mee heeft bemoeid. 4,5*
Ne Le Dis à Personne (2006)
Alternatieve titel: Tell No One
Een film die het niet moet hebben van ' puntje van mijn stoel niveau '. Meer een film die soms weet te verrassen, dankzij enkele plotwendingen. Sterk begin, waarna het allemaal even verslapt. Gelukkig leunt de film niet alleen maar op enkele plotwendingen maar voelt de rest van de inhoud dynamisch genoeg aan dankzij wat achtervolgingen en de inbreng van personages die zich maar moeilijk aan wat gangbaar is in de maatschappij aan kunnen passen. Dit alles gaat nogal eens gepaard met fraai camerawerk waarin de hoofdpersoon zich soms letterlijk behoorlijk klein voelt tussen die imposante bomen. De film straalt een wat liefdelijk sfeertje uit dat af en toe een beetje onderbroken wordt door wat actie die nooit echt gruwelijk oogt maar zeer vermakelijk is. Verder lekkere muziek van onder meer U2 - With or Without You.
Extra mooi gestileerd zijn de scenes waarin wij inzicht krijgen over hoe de jeugd van de hoofdpersoon er ongeveer uitzag op het romantische vlak. Deze bevatten een warme zomergloed die goed valt te onderscheiden van het heden. 4*
Neko no Ongaeshi (2002)
Alternatieve titel: The Cat Returns
Vermakelijk!
Deze film wordt nogal eens aangehaald als de minste film van de Ghibli studio `s.
Onterecht, aangezien er genoeg losstaande scenes inzitten die meer dan de moeite waard zijn, ik noem: de kattenoptocht, de ontdekking van het plein van de baron en de merels die samen een trap vormen voor de vallende hoofdpersonen.
Het is verder allemaal niets nieuws onder de Ghbili zon ( lief verhaal over een wat dromerige, twijfelende scholiere ), maar het is gedetailleerd geanimeerd en interessant genoeg om naar te blijven kijken, de scene waarin de zon op het plein van de baron schijnt is zelfs schitterend! Een 3,5*
Nella Città l'Inferno (1959)
Alternatieve titel: De Hel in de Stad
Anna Magnani en Giulietta Masina spelen fijne rollen, maar helaas worden zij toch wat beperkt in hun mogelijkheden. Ik las dat de regisseur de 2 Italiaanse filmdiva `s zoveel ruimte liet, om hun excentrieke voorkomen in de vorm van het uiten van emoties uit te kunnen buiten. De lichaamstaal werkt inderdaad, maar had veel beter uitgewerkt kunnen worden. De femme fatale mocht nog wel wat meer van zich af bijten en het verlegen schaapje. Tja, zo `n rol is natuurlijk ook niet nieuw voor Masina.
Qua verhaal stelt het eigenlijk helemaal niks voor. Aardige moraal, maar sommige personages stellen hun mening wel erg makkelijk bij. Aardig filmpje dus, meer niet. 3*
Nerve (2016)
Duizelingwekkende film!
Spannend en bij de tijds product. Met name het eerste uur is deze film een geweldige rush die over je heen komt. Top notch camerawerk, met de mooiste stadsbelichting en camerastandpunten die ik zag sinds Enter the Void!
De muziek is poppy maar dromerig zoals ook het hoofdpersonage die in een droom lijkt te zijn belandt. De opdrachten en de rage daarachter zijn ook aardig cool/voorstelbaar en hebben de tijdsgeest duidelijk mee. Zenuwslopend spannend, had alleen een beter einde verdiend dan het wat suffe einde van nu waarin ineens alles braaf volgens de lijntjes wordt ingekleurd. Dikke 4*
Never Back Down (2008)
Alternatieve titel: Geef Nooit Op
De film zat zeker vol met cliches, soms zelfs doorslaand naar bijna irritatiegraad ( gast, waarom ga je dat gevecht nou weer aan als je alles netjes voor elkaar hebt? en de nodige stoerdoenerij maar zag er lekker gelikt uit en keek vlot weg. Vond de gevechten best wel dynamisch in beeld gebracht worden wat zeker voor wat meerwaarde zorgden. De ruzies tussen zoon en moeder en de omgang tussen trainer en leerling waren op het gebied van drama niet bijster overtuigend. Na de zoveelste aanvaring met zijn moeder had ik zoiets van, stop met schreeuwen en fleem gewoon eventjes, zegt zoveel meer dan maar tegen elkaar blijven opbitsen. 3*
New World, The (2005)
Aaauuuwtsj....
Het begon allemaal nog zo overrompelend met een sublieme onderwaterscene, gevolgd door de intrede van de Engelsen. Nauwlettend in de gaten gehouden door de Indianen die zich voor een dynamische camera van boom tot boom richting het wateroppervlak spoedden om zich te verbazen over de vreemde reuzen op het water en dat alles ondersteund door de dromerige muziek: Das Rheingold van Wagner.
Dat het geheel op kliffen stukloopt ligt alvast niet aan de beeldende, van positieve energie overlopende Q'Orianka Kilcher. Het ligt aan het euvel van Malick om voldoende poëtische noten in de film aan te brengen. Dat Engelse gepeupel doet zijn intrede, loopt te bleren en veel bombast te maken, daar waar ik liever had gehad dat Pocahontas met John Smith het ruime sop verkoos of in dit geval het wijde achterland.
The New World is een faliekante mislukking omdat Malick gevangen zit tussen natuurschoon in beeld brengen en bulderende kolonisten, niet echt een combinatie van je van het. Hij had de kaart van de Indianen moeten spelen, ik vond het een waardeloze keuze dat John Smith weer zijn toevlucht zocht tot de hongerende kolonisten met al het geklaag en gevecht wat er op volgde.
Enige parel is Q'Orianka Kilcher, wiens lot mij wel aangreep tussen mensen die allen slecht stonden te acteren. Colin Farrel als poëtische ziel?! Malick had zeker nog nooit een dronken Ier gezien, sodeknetter zeg. Tussendoor veerde ik alleen op als men de kaken op elkaar hield en Wagner weer klonk, waarbij ik wel even notie wil maken van het prachtige, ontroerende einde in de Engelse tuinen met een dansende Q'Orianka Kilcher. Haar voorkomen, een prachtige opening en nog enkele leuke vondsten brengen het geheel naar een 2,5*
Newcastle (2008)
Alternatieve titel: Blue Blue Blue
Zon, zee, strand, surfen, nacht, drama: Newcastle in een notendop!
Ik mag graag (proberen te ) surfen, mits ik de zee binnen handbereik heb. Aan zee geen gebrek in deze film, het water klotst voortdurend tegen de camera aan, die af en toe naar adem hapt. De prachtig in beeld gebrachte (surf)scenes in en als het even kan natuurlijk òp de zee vormen dè attractie, waarom je Newcastle een blik waardig zou moeten gunnen.
Verder kleurt de film nergens buiten de lijnen, alhoewel de regisseur wel zijn best doet om sfeer te scheppen door zijn scenes bv. langer te rekken, het komt helaas niet altijd even goed van de grond omdat de beelden dan plotseling wel heel donker zijn, ook al besef ik mij dat het nacht is.
Het drama gedeelte is nog aardig poëtisch in beeld gebracht, al bevalt de film mij naast de spectaculaire surfscenes vooral zo goed, omdat de film het hart (uiteindelijk) op de juiste plaats heeft zitten, ondanks een soms wat onuitstaanbare hoofdrolspeler in de gedaante van Jesse. Het voelde trouwens ook weer als een warm bad, om dat typisch Australische Engels te horen! Een fijne, zomerse film. 4*
Ni Na Bian Ji Dian (2001)
Alternatieve titel: What Time Is It There?
Na het eigenlijk bar slechte The River en het geweldige The Wayward Cloud moest ik mij zeker nog eens aan Tsai gaan wagen.
Het opsnuiven van de Franse cultuur door in Taiwan op zoek te gaan naar Franse films vond ik boeiend om te zien. Net zoals hoe je je leven kunt laten hangen naar aanleiding van een bepaalde gebeurtenis die indruk heeft gemaakt. Zegt vooral veel over wat er allemaal mist in je leven.
Tsai `s zorgt voor veel boeiends. En dat is knap want er komt niet zo gek veel dialoog in voor. Net zoals er ook niet al te veel gebeurt. De hoofdpersonen slenteren wat rond. Allemaal zijn ze eenzaam op een bepaalde manier. Verstoten van huis en haard of nog steeds in de ban van een periode die normaliter wat sneller naar de achtergrond dringt. De ruzie tussen moeder en zoon was ontroerend om te zien, het moment in de bioscoop zag er prachtig uit, de soms lompe en daardoor grappige communicatie patronen hielden de boel levendig. Toch kon de film mij niet helemaal tevreden stellen.
Het moment dat het meisje buiten in de stoel lag, leek te zijn gekopieerd van het veel sterkere Los Amantes del Circulo Polar.
Daarnaast vond ik het vrijwel ontbreken van muziek wat jammer. Verder raakte het mij allemaal ook niet zo, om het als geheel een 4* te geven. Visueel aardig maar ook niet echt speciaal. Op naar Dong en Bu San. 3,5*
Night of the Hunter, The (1955)
De mise en scene in deze film is nog steeds ongekend en van een betoverend niveau. Neem nou het moment waarop de kinderen in hun bed liggen en de schaduw van een man, door het raam zien prikken. Een onaangename, sinistere eerste kennismaking tussen de kinderen en Harry Powell die zich genesteld heeft onder een straatlantaarnpaal.
Tijdens een herziening heeft deze film niet hoeven inboeten aan populariteit. De lange wapperende haren van Miss Harper onder water en de boottocht van de kinderen door dag en dauw staan op mijn netvlies gegrift. Net zoals de aanblik van Harry Powell op een paard, tegen de horizon gehouden.
Het gedeelte waarin Rachel Cooper zich ontfermd over de kinderen en ze hen van de grote, allesopslokkende boze wolf 'is in het kader van dit sprookje inderdaad een perfecte benaming' probeert weg te houden is geniaal. Robert Mitchum is geweldig als een man die het woord van god verkondigt, maar ondertussen alles en iedereen bedriegt en bedreigt. Een memorabel kunstwerk. 4,5*
Ik snap alleen nog steeds niet helemaal waarom die mensenmenigte zich massaal lijkt te keren tegen Rachel Cooper en haar pleegkinderen.
Night of the Living Dead (1968)
Aangenaam!
Eindelijk een keer kennis gemaakt met George A. Romero.
Een prima film die gelijk sfeervol begint met quasi grappige scenes op een begraafplaats. De zombie invasie die al snel volgt is fijn uitgewerkt maar had net wat meer pit verdient. Met name dat geruzie tussen al die mensen in het huis is wat mij betreft nogal misplaatst in een horrorfilm en brengt de boel dan ook absoluut niet naar een hoger niveau. Gelukkig zijn er nog wel enkele gave moordscenes te zien en is het einde best schokkend. Een dikke 3,5*
Night on Earth (1991)
Heerlijke sympathieke film die eigenlijk een heel simpel plot heeft maar oh zo goed uitgewerkt wordt. Jammer genoeg kregen we niet nog wat meer taxiritjes van mensen uit andere steden te zien. Dan maar een Night On Earth II?
Alle verhalen hadden wel iets maar met name het verhaal in New York en Rome sprongen eruit, ik denk omdat deze verhalen het meeste humor bevatten. De wederom hyperactieve Begnini speelt een fantastische rol waarin hij een bisschop! de dood injaagd met zijn dirty talk over zijn pompoenen, schapen enz. . En die Oost - Duitse gast die wil slagen in New York en nog geen eens auto kan rijden was erg geslaagd.
Het positieve aan de film is dat je wel wat dramatische verhaaltjes krijgt geserveerd maar dat in combinatie met veel humor en dat gegoten in een leuke vertelstructuur. Er werd gewoon 1 moment uit het leven van bepaalde mensen gegrepen, het was vervolgens aan de kijker om te bepalen hoe een bepaalde context nou zou zijn afgelopen. De taxiritjes starten allemaal vanuit een ander uitgangspunt, de monoloog van Begnini bv. voordat hij een klant oppikte. Deze film krijgt van mijn een wel verdiende 4*
Nightcrawler (2014)
Intrigerend!
Sterk verhaal over sensatiedrang versus het ontbreken van je eigen geweten/moreel handelen, de film gaat af en toe best ver in de zin dat hij goed de akeligheid van een situatie over weet te brengen. Gyllenhaal zet een geniaal personage neer die ver over grenzen gaat om zijn eigen ego maar te kunnen blijven strelen. Hoogtepunt is als hij met gevaar voor eigen leven verslag gaat doen in dat landhuis, om maar een primeur te scoren.
Ja, waardige opvolger van Natural Born Killers! 4*
Nijûshi no Hitomi (1954)
Alternatieve titel: Twenty-four Eyes
Een ontroerende film!
Omdat ik zelf leerkracht basisonderwijs ben, stond deze film al lang op mijn verlanglijst. Ik zou er immers misschien zelfs nog wat van op kunnen steken!
Uiteindelijk is het voor mij meer een film geworden waarbij ik heb genoten van de tijdsgeest, de cultuurverschillen, de verschillen in onderwijs en de omgeving. Nu scheelt het natuurlijk of je maar 12 kinderen of 22 kinderen in je klas hebt zitten, maar zelfs met 12 kinderen zou ik niet aan een onderneming buiten het schoolterrein beginnen, zonder de begeleiding van enkele ouders, maar het ligt er waarschijnlijk meer aan dat ik in een stad sta en de juffrouw hier op het platteland.
Ik zag ook opmerkelijk veel gelijkenissen. Ik vond het erg mooi hoe lieflijk de juffrouw met de kinderen omging. Dat begon al tijdens het namen oplezen, waarbij de juf aandacht schonk aan de bijnamen voor de kinderen. Ik zelf begin de dag in ieder geval ook altijd met het oplezen van de namen van de kinderen ( maar niet op alfabetische volgorde en mede i.v.m. de absentielijst ) en met een welgemeend goedemorgen, dat schept toch een band i.p.v. gelijk de rekenboeken tevoorschijn toveren. Trouwens, geen type volk dat er zo op gebrandt is dat je hun naam correct uitspreekt, als kinderen!
Ik verbaasde mij er eerlijk gezegd wel even over dat de kinderen in deze film vaak zo armlastig waren, Japan heeft na Amerika en sinds kort China, de grootste economie van de wereld. Voor de 2de wereldoorlog zal het vast anders geweest zijn dan nu, maar dat sommige kinderen nauwelijks aan primaire levensbehoeften zoals eten en onderdak konden voldoen had ik niet zo gauw verwacht om terug te zien in deze film.
Overigens was het wel mooi om te zien hoe alle kinderen zich hechten aan de juffrouw ( het onverwachte bezoek ) en met veel plezier naar school gingen. Een soortgelijke ervaring had ik vorig jaar toen ik in een volkswijk les gaf. Vaak toch veel dankbaarder werk, dan lesgeven aan kinderen, wiens ouders allemaal dokters, advocaten etc. zijn.
De tijd vloog eigenlijk voorbij. Ik heb wel genoten van deze film, die op dramatisch vlak zeker werkte. Ik vond het vooral pijnlijk om te zien hoe iedereen voor zijn vaderland de oorlog ingestuurd werd. Alleen de armoedesetting vond ik niet altijd helemaal geslaagd, i.t.t. de machteloze, betrokken rol van de juffrouw, die geen invloed op dingen buiten de school uit kon oefenen, maar de pijn slechts wat kon verlichten en dat ook zeker niet naliet om te doen. Een 4*
Nikita (1990)
Alternatieve titel: La Femme Nikita
Nikita kijkt vlot weg, heeft de beschikking over een goede dosis actie - drama, maar weet toch niet helemaal te overtuigen. Luc Besson heeft gewoon al veel apartere films gemaakt waarin hij zijn hele hebben en houden geeft, terwijl ik hier het idee had dat het een wat vluchtig in elkaar gedraaide thriller is, die binnen het verstrijken van een oogwenk, bij elkaar geschoten is. Het doet op de een of andere manier allemaal ook wat aan als een 13 in een dozijn film, zonder de cruciale stempel van de meester. Huiscomponist Eric Serra heeft ook vele betere scores op zijn naam staan. 3*
Ninth Gate, The (1999)
Het kwam allemaal een beetje traag op gang, maar eenmaal Depp zijn boek veilig dacht op te hebben geborgen bij een vriend kwam het er allemaal uit: achterdocht, niemand is te vertrouwen, onheilspellende en onbehaaglijke kleine incidenten die je het gevoel gaven nergens compleet veilig te zijn. Het voelde echt aan als een ouderwets avondje sidderen en griezelen op de bank, maar dan als in een bonte galavoorstelling met majesteuze, steeds weer op de loer liggende muziek en introverte, moeilijk te peilen personages die zomaar eens anders zouden kunnen handelen dan je bij voorbaat van ze zou denken,
Polanski doet niet echt pogingen om Depp te voorzien van een integer, te vertrouwen persoon, wat het gelijk veel leuker maakt. Film draait dan ook niet om plottwists of het oplossen van een groot mysterie, de weg die er naartoe wordt belopen is gewoon veel boeiender. Je bent te ver geraakt om ergens vandaan te lopen en huiverend vervolg je je weg op zoek naar aanwijzigingen, houvast om te bevatten wat je ondergaat.
Eigenlijk een ruwere mix van The Omen versus Eyes Wide Shut met veel onheilspellende signalen, sfeervolle locaties en geingere moord gadjets zoals die vrouw in die opgevoerde rolstoel die aan haar einde komt. Depp speelt zijn rol van argeloze, levensgenieter die nonchalant begint aan wat er op zijn pad komt goed en evenaart zijn tot nog toe beste rol in Secret Window, ook zo `n lekker duister filmpje met boeken in de buurt.
Film had mij compleet in zijn macht met een lekker geschift einde. Alleen jammer dat de film niet stopte nadat Depp en de mysterieuze motorrijdster vlammende, beestachtige sex hadden en je in de ogen 'voor meerdere interpretaties vatbaar' van haar keek. Fijne optiteling ook trouwens! Ik zat alleen te wachten op het moment dat een deur plotseling dichtklapte. Zeker de beste Polanski tot dusverre. 4*
No Country for Old Men (2007)
Ongetwijfeld een van de grofste films die de broertjes gemaakt hebben. Een hoop viezigheid in de vorm van uit de hand gelopen geweldsescapades in een soort vrijstaat, waar geen wetten lijken te gelden en waar men de grip op de werkelijkheid compleet verloren lijkt te zijn. Motivaties voor slachtpartijen worden niet in bestelling genomen. Als kijker vang je aan, neem je enkele taferelen waar en wordt je vervolgens overgeleverd aan een bijzonder spannend 1ste uur waarbij zich een kat en muisspel ontvouwd. De deelnemers aan deze race worden niet uitgediept, lange tijd weet je zelfs niet wie er nou op wie jaagt. Echter, dit vormt geen enkele belemmering omdat slechts 1 ding telt in deze zinderende film: in leven proberen te blijven.
Lange tijd geen film gezien die de spanning zo goed op weet te voeren. En ineens zie je er twee in een weekend. De suspense druipt er vanaf hier. Wie zich stoort aan domme personages kan zich deze film misschien beter besparen, maar ik vond die scene waarin de jager terugkeert naar de moordplek met catastrofale gevolgen magistraal! Mooi geschoten. Erg knap ook hoe de film suspensevol blijft onder enkele geweldscenes. Om elke hoek lonkt suggestief geweld of een persoon waar je niet op zit te wachten. Zelfs bij daglicht zijn enkele conversaties huiveringwekkend om te zien. Snap de opmerkingen over een gebrek aan humor ook niet zo. Het is zeker niet aan het oppervlak aanwezig, maar de broertjes laten weer een hoop tegenstrijdige personages elkaar kruisen in deze film. Wat resulteert in verschillende visies op het leven in zijn algemeenheid.
Het uitgangspunt doet mij ook wat denken aan die van A Simple Plan, waarin 3 mannen weinig lol ondervinden van het bij toeval vinden van een flinke som geld.
De rol van Tommy Lee Jones vond ik naar het einde wat overbodig. Evenals het wat jammere einde, heb het boek zelf niet gelezen maar het eindigde voor mijn gevoel wat in mineur, ondanks een geweldige onverwachte car crash. Hoogtepunt was ongetwijfeld het spel dat met het licht werd gespeeld toen Bardem de jager in de hotelkamer aantrof. Ijzingwekkend spannend moment. De muziek is overigens nogal afwezig, maar als hij aanwezig is lekker duister of weet hij juist een compleet tegengesteld gevoel op te roepen, zoals met die Mexicanen.
Ten slotte nog even vermelden dat Josh Brolin en Javier Bardem geweldig acteren. Rauw, heblustig, onguur.....het straalde van hen af.
Na de kleine echec `s die Intolerable Cruelty en The Ladykillers heten, zijn de Coen broertjes gelukkig weer helemaal terug aan het front met deze fantastische thriller. Het 1ste uur was nagenoeg foutloos, het 2de uur kende richting het einde wat mankementjes. Toch 4,5* Laat die ( maar liefst?) 4 films die nu in productie zijn maar komen!
No Direction Home: Bob Dylan (2005)
Dè film uit de Top 250 waar ik het meest tegenop zag.
Gelukkig blijkt het allemaal goed mee te vallen. Juist omdat ik van tevoren helemaal niets af wist van de persoon Bob Dylan. De naam was mij wel bekend, maar of hij nou dood of levend was en welke nummers nou bij hem hoorden, geen idee en ook nooit enige moeite gedaan om hem even te googelen.
De 200 minuten gingen gewoon best vlot voorbij. Bob Dylan die zelf aan het woord is, was een beetje saai. Het verhaal over zijn opkomst, zijn ( hypocriete ) fans, de inhoud van Bob Dylan `s muziek en de vele gesprekken met mensen die met hem gewerkt hebben waren wèl interessant. Al was ik graag nog wat meer te weten gekomen over de thuissituatie van Bob Dylan.
De muziek had ik nog nooit eerder gehoord, maar vond ik toch best wel aangenaam voor een keertje. Uitzondering op die regel, is: Like a Rolling Stone. Een fijn nummer die ik gelijk even toegevoegd heb aan mijn mp3 playlist. Een 3*
No Moriré Sola (2008)
Alternatieve titel: I'll Never Die Alone
Een hommage!
Zo `n scene waarin we een meisje op het toilet volgen, doet mij gelijk aan de films van Reygadas denken. Een trage scene die niet perse in het verhaal thuishoort, maar dient als sfeervanger. Wat mij betreft allemaal net wat te geforceerd gemaakt, want`waar een dergelijke scene bij Reygadas nog wel eens een eigen leven wil gaan leiden, zorgt hij hier vooral voor oponthoud.
Na een wat stroef begin ontspint zich er toch een meer dan interessante film, niet in de laatste plaats dankzij het geweldige(!) sounddesign van de film. Veel ruis en omgevingsgeluiden die worden uitvergroot en voor een constant dreigende/ongemakkelijke sfeer zorgen. Daarnaast zijn de verkrachtingsscenes behoorlijk gruwelijk weergegeven, de scenes daarna in het bos deden mij echter meer. Het ongeloof van wat er zojuist gebeurt was druipt er vanaf, je ziet mensen die in een soort van trance zijn belandt, hun hart bonkt zowat uit hun lijf. En dan lopen ze door het bos, alles lijkt zo vredig zo pais en vree, met als toppunt het zonnetje dat achteloos door het bladerdek prikte. Sterke scene!
De ontknoping mocht er ook zeker zijn. Alhoewel ik het wel wat jammer vond dat de laatste dader aan zijn einde kwam door toedoen van een stel zwijnen en niet door de meiden zelf. Een nogal gemakkelijke oplossing of ben ik te wraakbelust?! De slome politieagent was ook niet bijster slim trouwens: Er is net een moord in zijn district gepleegd en hij kreeg net een verontrustend telefoontje over 4 meisjes in nood, dan denk je de man is op zijn hoede, maar nee: hij gaat op patrouille en gaat met zijn rug(!) naar een auto vol ( verdachte ) mensen staan.
Desondanks veranderd het allemaal weinig aan mijn waardering voor deze film. 4*
Noche de los Girasoles, La (2006)
Alternatieve titel: The Night of the Sunflowers
The Night of the Sunflowers is een onderhoudende film waarin uitgebreid de tijd wordt genomen om een heftige gebeurtenis steeds weer vanuit een wat andere invalshoek te bekijken, waardoor je helemaal meeleeft als het compleet fout dreigt te gaan.
Dat je als kijker echter al helemaal weet hoe de vork in de steel zit en je nog een half uur moet kijken naar hoe ' iemand anders ' er nog achter moet zien te komen wat er nou werkelijk gebeurt is en hoe alles in zo `n normaliter vreedzaam dorpje zo heeft kunnen escaleren, beschadigt de film onherstelbaar.
Het thriller jasje wordt te snel uitgedaan, waarvoor een hoop krimi - drama elementen terugkeren. Wel heftig was het dat de aanstichter van de waanzin ontkwam, ik had hem graag in elkaar gerost. 3*