No Country for Old Men (2007)

De lugubere poëzie van de Coen Brothers, over: Geld, Geweld en de Dood. Over: Mexicanen, Sheriffs en de Gewone Man.

Als er iets is in films wat me altijd fascineert dan is dat wel het toepassen van het abstracte begrip "symmetrie." Een knap staaltje symmetrie toveren de Coens uit hun koker door de volgende twee scenes onder elkaar te zetten.

Llewelyn Moss, alias de Gewone Man, heeft een kudde wilde (antilopen?) dieren in het vizier. Hij richt zijn geweer op een van hen en ... haalt de trekker over. Het dier zijgt niet meteen ter aarde, maar strompelt en hinkt weg. Dan valt het oog van Moss op een hond. Die min of meer verschrikt omkijkt. Is die hond gewond, want hij lijkt mank te lopen? Vervolgens volgt Moss een bloedspoor om per toeval uit te komen op de restanten van een Mexicaanse afrekening: geld en drugs.

Die nacht krijgt Moss wroeging van het feit dat hij de enige overlevende in die Mexicaanse afrekening aan zijn lot had overgelaten. Zijn nederige verzoek was slechts een slokje water. Moss keert terug naar de plaats des onheils. Te laat, de Mexicaan leeft niet meer. Dan doemt in de verte een schijnwerper boven een immense pick-up op. Moss maakt zich uit de voeten en wordt als wild op de korrel genomen. Ternauwernood weet hij te ontsnappen aan de vervaarlijke kaken van ... jawel, een hond. De hond als trouwe viervoeter om aangeschoten wild naar het baasje te brengen?

Thuis, in zijn trailer, verzorgt hij zijn wonden. De sporen van een schot hagel in zijn schouder leggen een macabere waarheid bloot; welk weldenkend persoon ziet zijn medemens immers als een stuk wild waarop gejaagd kan worden? Wat is dit? Een nachtmerrie?

De volgende symmetrie is van een geheel andere orde.

Anton Chigurh schiet mensen door het hoofd, zoals de koeienslachter het vee; een op luchtdruk uitgeschoten metalen huls meedogenloos door het hoofd.

Hij gebruikt zijn "wapen" niet alleen om mensen naar een andere wereld te helpen, maar opent er ook deuren mee, waarmee hij zich letterlijk toegang verschaft tot een "andere ruimte." Is de dood wellicht volgens de Coens een metafysische gebeurtenis om van A naar B te gaan?

Begin en eind. Dit is geen wereld meer voor oude mannen.
Rond het geld cirkelt een niet te bevatten geweldsgolf, waarin dood en verderf het leven ondraaglijk maakt. De wet en de wetshandhaver staan machteloos aan de zijlijn als toeschouwers bij een afschuwelijke slachtpartij. Zelfs God heeft de redelijke mens in de steek gelaten. De dood had, heeft en zal altijd het laatste woord hebben. Wie "hem" niet kent (niet herkent), of wie hem niet kan of wil zien, is gezegend. En toch alle ellende begint telkens weer met en bij het geld; "het was mijn shirt."

De dood kwam op kousenvoeten en verdween als een niet bestaand figuur uit het verhaal onder het toeziend oog van de jeugd.

God, de leidende vader, verdween uit zicht in de droom van de sheriff.

Jij mag die mening natuurlijk hebben en je hebt ook het recht om maar een halve ster te geven. Ik vind het alleen jammer dat je alleen kijkt naar het verhaal en dat jij concludeert dat het nergens op slaat. Ten eerste slaat het wel ergens op. Het is een simpel verhaal en op dat vlak is het misschien niet heel origineel. Iemand 'steelt' geld van iemand en de 'eigenaar' zet de achtervolging in. Al heel vaak gedaan. Alleen heeft deze film uitstekende acteurs, prachtige locaties, het is uitstekend gefilmd en er is in tegenstelling tot wat jij beweert wel een constante spanning. Het einde was inderdaad wat abrupt en ik ga dit nog eens herbekijken, want dat was teleurstellend.

Ik en vele gebruikers komen op moviemeter om te bekijken hoe films worden beoordeeld. En als je dan voor op zijn minst een heel aardige film maar een halve ster geeft, geeft dat een wat vertekend beeld in mijn ogen.

Maar nogmaals: het is jouw mening en ik ga het hier bij laten.

Zijn er nog gelijkaardige films (roadmovie, thriller) die jullie me kunnen aanraden?
Deze vond ik echt een heel goed eerste anderhalf uur hebben. Had een 5 kunnen zijn.

Probeer als je het nog niet deed in ieder geval ook eens andere films van de gebroeders Coen. Het zijn niet allemaal roadmovies of thrillers, maar de rode draad is bijna altijd een protagonist die zich uit een netelige situatie wil redden maar zich steeds verder in de miserie werkt.

Je zou kunnen denken aan de film "Fargo" van diezelfde Coen-brothers. In het kort gaat de film over een autohandelaar die door fraude en oplichting onder zijn schulden probeert uit te komen. De situatie escaleert echter en eindigt in moord en doodslag.

A Simple Plan

buffalotid: Duel (1971)

Leuk.

Een andere soort Coen dan ik van de twee gewend ben, maar uiteindelijk wel 1 van de betere die ik tot nu toe heb gezien. Het mag dan geen doldwaze komedie zijn, het is wel een spannende thriller met een erg interessante moordenaar.

Bardem maakt de film voor mij juist. Alhoewel hij er natuurlijk niet uitziet, is hij een heerlijk figuur om tegenaan te kijken. Het is ook vooral wachten wanneer hij in beeld komt, want de scenes met Brolin waren allemaal een stuk minder boeiend.

Bij het weglaten van de soundtrack en traag cameragebruik zou je denken dat dit vooral saai zal worden. Maar niets is minder waar, want dit is uiteindelijk nog wel heel spannend. Bardem heeft een aantal goede momenten en heeft veel charme.

Tempo mag dan misschien niet al te hoog liggen, de film is eigenlijk in no-time over. Zolang je er eenmaal inzit kom je er ook niet echt meer uit. Vooral het thriller aspect in de film vond ik knap uitgewerkt, qua misdaad is het allemaal iets meer standaard.

Een aantal leuke twistjes, maar in de laatste 20 minuten gaat het dan weer mis. De stukken waar Lee Jones loopt te jammeren vond ik nagenoeg niets aan. Ik verloor mijn aandacht ook gelijk. Voor de rest een spannende film, die zeker een hogere voldoende krijgt.

Vandaag nog maar eens bekeken, een film die ik al vaak gezien heb.
Er word weinig gezegd maar sterk geacteerd. Een film die je vastneemt en niet meer los laat. De mindere stukjes waren die met de sherrif Lee Jones, die begreep ik soms niet helemaal.

Top film.

Beste scene was de coin toss scene (de eerste) en de scene waarbij Anton zijn laarzen controleert als hij het huis verlaat, dan weet je als kijker wat er gebeurt is...

Ik kan nog steeds niet zien wat zoveel andere mensen hierin zien. Ik kan de creepy Javier Bardem, de omgeving, het sfeertje en met name het gesprek van Tommy Lee Jones met zijn oom tot op een zekere hoogte waarderen, maar dat verandert niets aan het ontzettend saaie en trage verhaal. Dat doet de film voor mij gewoon enorm de das om; het is gewoon niet boeiend om naar te kijken en dat is toch het minste wat je kan verwachten van een film. Het voelt allemaal als een mislukte versie van Hell or High Water waar voor mij het sfeertje wél helemaal werkte. (En ja, ik weet dat No Country for Old Men er veel eerder was dan Hell or High Water).

*1.5 [/quote]
Ook grotendeel mijn mening. Net als bij Tarantino moet je blijkbaar als filmliefhebber De Coen brothers geniaal vinden. Deze regisseurs pretenderen enkel geniaal te zijn. In wezen is het mijns inziens een lege doos. De acteerprestaties zijn dik in orde. Cinematografisch klopt het ook wel maar het is zo slaapverwekkend saai. Een tergend trage film met pseudo-interessanterige dialogen. Echt slecht is het niet maar in het genre zijn er zoveel betere films die jammergenoeg op minder aandacht mogen rekenen.

Nee hoor. Burn After Trading is niet direct mijn ding, en A Serious Man vind ik al helemaal niks.
Deze is gewoon prima. Maar de gustibus et coloribus....