Scarface (1983)

Ook ik was in Kino voor de Scarface screening en het is inderdaad een meesterwerk hoewel er van alles op aan te merken valt. Deze film heeft nl. het belangrijkste wat een uitzonderlijk goede film moet hebben -en Frank niet heeft-...BALLEN!

Het was ook een fijn weerzien met allerlei bijpersonages als Frank -De Kunstkenner-, Nick the Pig (die Pfeiffer als vriend heeft), Omar, Manny en zijn versiertruukjes, Angel, de intens gemene "Indiaan" van "trenta metres", Ernie (het moment dat de zweterige Ernie een nieuwe baan krijgt aangeboden na de liquidatie van Frank en de felicitatie van zijn nieuwe collega Angel in ontvangst neemt is één van de grappigste momenten van de film).

Op het grote doek vallen weer allerlei details op die mij niet opvielen bij eerdere kijkbeurten (laatste was 7 1/2 jaar geleden bij de Bluray release). Morodor's muziek -o.m. Push it to The Limit!- is geweldig op hoog volume en past perfekt in het tijdsbeeld.

Ik kan niet anders dan ophogen naar de volle mep.

Wat mij voor het eerst opviel en ik erg geestig vond, is dat wanneer ze voor het eerst bij Soza zijn en ze na de lunch een bakje water met een citroenschijf krijgen om hun handen te reinigen. Tony die citroen gaat opeten alsof het het dessert was.

Paar dagen geleden het genoegen gehad deze klassieker in KINO op het witte doek te mogen aanschouwen. Scarface is een nagenoeg perfecte smeltkroes van humor, drama en bovenal geweld in een onvervalste foute 80's vibe. Vooral Al Pacino's over-the-top vertolking van de roekeloze gangsterhork Tony Montana bezorgt dit werk een welverdiend plekje binnen de canon van (misdaad)films. Tijdloos.

@ Basto: wat mij opviel was deze continuïteitsfout bij de liquidatie van Frank en de tijd die de cijferklok aangeeft:

When the phone is ringing, it's 3:00 AM sharp. More than six minutes have past, but when the camera spotted on Ernie, we can see it's 3:03 AM.

Sorry gemist, was mijn stopwatch vergeten.

Misschien was de batterij op.

Meest overgewaadeerde film ooit, maar toch wel lekker, ondanks de veels te lange speelduur

Er zijn van die ‘klassiekers’ die me zo tegenstaan dat ik ze niet of nauwelijks kan kijken. Scarface is zo’n film. De film begint meteen superirritant met Tony die tegen iedereen, ook tegen autoriteiten en maffiabazen, volstrekt ongeloofwaardig overdreven stoer doet door superstoer te kijken en te zeggen dat ze hun smoel in hun kont moeten steken. Dat blijft ie de hele film door doen en dat is dan ook helaas het niveau van de hele film. Hij is een vreselijk irritant karikatuur en dat geldt voor alle personen in de film: de debiele maffiabaas die zich als een idiote clown gedraagt (en zich gewoon laat beledigen en bedreigen door z’n hulpje Tony), het meisje dat beledigd wordt maar dat wel spannend vindt, het maatje dat alleen maar naar mooie vrouwen kan kijken, etc. En natuurlijk is Tony wel opeens heel nederig tegen zijn moeder. De film stapelt louter clichés op elkaar zonder dat er ooit iets interessants wordt gezegd of gebeurt. De film is een soort parodie op de maffiafilms die wel goed zijn maar zonder dat je erom kunt lachen. De film is in één woord (welk woord Tony wel zou bevallen) strontvervelend.

Ik heb even de recensie van Roger Ebert gelezen. Ook hij erkent dat de film volledig over the top is maar acht de film evengoed een meesterwerk en rechtvaardigt het karikaturale van de film doordat a) alle films van De Palma "in overdrive mode" zijn b) Tony niets had en dus met puur bluf en bravoure de top moest bereiken zodat Pacino terecht z'n gangsterrol over the top speelt. Hoe dan ook, dat de film zo over the top is maakt 'm denk ik zo populair (ook onder criminelen en rappers overigens die dat stoere gedoe graag imiteren) maar het is niet mijn ding.

Een interessante observatie van Ebert is overigens dat Tony een soort MacBeth is: hij wint de wereld maar dat leidt ook tot z'n paranoia en ondergang. Het is dit MacBeth-verhaal dat de film z'n (enige) kwaliteit geeft.

Daar vergis je je lelijk in filosoof. Er zijn personages die qua persoonlijkheid en de wijze waarop ze zich manifesteren in real life helemaal niet zo veel afwijken van de personage Tony Montana in deze film. Zeker als mensen onder de invloed van cocaine zijn kunnen ze heel vreemde gedragingen vertonen.

En dan geef je hem 4 sterren?

Op deze site scoort de film maar liefst 4,20 en veel criminelen vinden film eveneens fantastisch. Dat heeft iets bizars veroorzaakt: filmmakers maken een karikatuur van echte criminelen en echte criminelen zijn vervolgens zo gecharmeerd van die karikatuur dat ze die zijn gaan imiteren en 'm zo echt hebben gemaakt...

Mogelijk heb je ook wel gelijk dat er echt criminelen als Tony bestonden. Van een documentaire heb ik wel eens begrepen dat in de jaren '80 de remmen los gingen in de Amerikaanse misdaad: waar voorheen de maffia berekenend te werk ging en alleen mensen vermoordde als het niet anders kon, zou met de opkomst van de cocaïnemarkt en de latino's in die markt een geheel ander soort crimineel zijn ontstaan, namelijk criminelen die eerst iedereen doodschieten die toevallig in hun vizier komen om pas daarna na te denken. Wat dat betreft zou Tony een typische representant daarvan kunnen zijn.

Al met al lijkt een en ander beetje op het kip-en-ei-vraagstuk.

Het zal toch niet zo zijn dat door deze film alle latino’s in opgefokte standjes zijn veranderd.

Daarbij is Scarface in essentie natuurlijk een remake. En geloof me, in de jaren 30 schoten ze er ook vast op los.

Tja, ik weet het niet. Mij stond de figuur Tony gewoon niet aan c.q. ik vond de figuren niet boeiend en het verhaal pas interessant worden als de neergang zich inzet.

Dat kan Tony is natuurlijk ook maar een ingemanierde crimineel met een grote bek. Maar de situaties waar hij in beland, de hele 80’s sfeer en het vakmanschap waarmee DePalma het allemaal brengt zijn fantastisch.

Misschien helpt dit je ook de film beter te waarderen.

SCARFACE - The death of Tony Montana - film analysis - YouTube - m.youtube.com

Interessante analyse. Die sterfscene is inderdaad weer typisch zo'n 'over the top'-scene waardoor ik de film onuitstaanbaar vindt: weer zo'n enorm cliché en totaal ongeloofwaardig hoe Tony in z'n eentje een heel leger van 50 man uitschakelt voordat ze hem raken en dat hij dan nog 100 kogels kan overleven totdat ie eindelijk sterft. Ager beaamt dat het volstrekt onrealistisch is maar betoogt dat het allemaal symboliek is. In dat opzicht is er zeker iets vreemds aan de hand met Tony in seksueel opzicht en lopen seks en geweld in elkaar over. Dat is wel een interessante toevoeging aan de klassieke MacBeth.

De acteurs van tegenwoordig zijn wel goed wou je zeggen?
dan hoef ik niet te weten van welke films jij houd maar Scarface is een topfilm!

tegenwoordig kunnen ze geen goede films meer maken want die gaan meestal nergens meer over en de figuren die meespelen zijn vaak te belabberd om aan te zien.

@ De filosoof wellicht bevalt de Pacino als galante witteboordencrimineel in The Godfather (1972) je beter dan de Pacino als puberale 'streetwise' crimineel met dito manieren in Scarface.

Laat die nou ook net op het grote doek te bewonderen zijn t/m 20 januari: Cinerama Filmtheater Rotterdam - cineramabios.nl

The Godfather vind ik ook wat overschat, maar nota bene Carlito's Way (1993) - MovieMeter.nl van dezelfde De Palma vond ik een stuk beter wegkijken dan Scarface.

Die vind ik dan weer een stuk minder. Ook al zou ik m graag geweldig vinden. Misschien binnenkort weer eens proberen.

Al napratend met Basto over de film ben ik de film beter gaan waarderen. Ik verhoog m’n score met een punt en dit is mijn nieuwe analyse van de film:

Tony is een man die boven alles zijn wil wil opleggen aan anderen en de wereld (hij is een soort Übermensch met een sterke wil tot macht). Seks en geweld zijn voor hem twee kanten van dezelfde medaille om dat doel te bereiken (zoals dat in wezen voor elke man geldt): seks en geweld gaan over verovering en de ander domineren en onderwerpen. Alles draait om het ‘fucken’ van de ander en dat de ander jou niet ‘fuckt’. Net als MacBeth benut Tony de gelegenheid, die zich voordoet, om zijn doel te realiseren van het veroveren van de wereld c.q. de macht te grijpen, maar doordat hij dit door middel van geweld en misdaad doet maakt hij onvermijdelijk vijanden. Hier wordt het verhaal net als bij MacBeth door een door tragisch: Tony ontkomt er niet aan om uit lijfsbehoud zijn vijanden uit te moorden maar hoe meer hij moordt hij meer vijanden hij maakt dus hoe meer hij moet moorden. Net als bij de nazi’s resteert er zo uiteindelijk niets anders dan totale oorlog en totale vernietiging. Uiteindelijk ontkomen zelfs de enige mensen die nog iets om hem geven er niet aan om door hem te worden vermoord. Niemand kan nog worden vertrouwd en niemand is nog veilig. De koning die de hele wereld heeft wordt zo onvermijdelijk totaal eenzaam en nog slechts omringd door een wereld vol vijanden. De wil tot macht voert zo onvermijdelijk tot zelfvernietiging. Simpel gezegd: ‘If you live by the sword you die by the sword’.

Opnieuw toch nog een link met de werkelijkheid: Scarface zou criminelen in de VS hebben geïnspireerd en uiteindelijk ook de nieuwe generatie nietsontziende criminelen in Nederland (https://www.ad.nl/home/scarface-is-aanwezig-bij-elke-inval-door-politie-amsterdam~a2ec6ffb/). Dat is opvallend want de boodschap van de film is juist dat het niet goed afloopt met zulke agressieve criminelen. Maar blijkbaar omarmt de nieuwe generatie criminelen precies de tragiek van Scarface. ‘Life by the sword, die by the sword’ is voor hen geen waarschuwing maar het ultieme heroïsme. Weliswaar een kwaadaardige heroïek maar toch een heroïek omdat het onvermijdelijk tot de dood en dus tot een soort martelaarschap leidt. Op een Nietzscheaanse manier offert men zichzelf op voor de wil tot macht, de waarheid, en dient groots leven te eindigen in een groots sterven.

Afgelopen week maar weer eens bekeken. Al jaren mijn favoriete film, ik ben de tel kwijt geraakt wat betreft de hoeveelheid keren dat ik de film gezien heb.
Ik kan eigenlijk geen minpunten over de film benoemen, ook na de zoveelste kijkbeurt niet.

Al Pacino speelt een geweldige rol als Tony Montana, wat mij betreft zijn beste rol ooit. De rest van de cast verbleekt bij zijn aanwezigheid, alleen het personage Alejandro Sosa heeft nog een behoorlijke uitstraling. De film kent een groot aantal scènes die je nooit meer vergeet, ook al heb je de film maar 1 keer gezien.
De sfeer is ook ongekend goed. De film zit vol met prachtige locaties en beelden, maar is tegelijkertijd ook keihard.
De soundtrack behoort tot mijn all-time favorieten, vooral het gedeelte aan het einde van de film maakt altijd diepe indruk.

Ik ben vaak huiverig met het zien van films die in mijn top tien staan omdat ik bang ben dat het toch op de een of andere manier tegen gaat vallen, bij deze film heb ik dat nooit. Een in mijn ogen absoluut meesterwerk van De Palma, een film die ik nog vaak hoop te zien.

Ik heb deze film al gewaardeerd in de jaren '90 met 3 sterren,en ik zie dat ik hier nog niets geschreven heb.

Ik blijf toch bij die 3 sterren,ik snap eigenlijk niet zo goed waarom deze boven de 4 sterren uitkomt,
Tis veel praten,uiteraard speelt Pacino uitstekend (anders was ie nog geen 2 sterren geweest)maar tis toch lang niet zo goed dan The Godfather serie.

En waarom gaat na een half uur ofzo ineens 3 jaar verder ??
Hij begon heel sterk en het einde was ook nie verkeerd,maar daar tussen kon beter !!

Ik lees in jouw ‘review’ geen woord over de long takes en de gewelding opbouw van scenes. De beeldregie van DePalma is alleen al 4 sterren waard. En dan is er ook nig de soundtrack van Morroder.

Film is zo veel meer dan enkel het verhaal.

Had deze film nog nooit gezien, vanavond toch maar aan begonnen.
De film stond me eerst niet aan, maar god wat ben k blij dat ik em eindelijk heb gezien.
Dat ik deze film niet eerder heb gezien zeg, in 1 woord geweldig.
Hoe pacino Montana speelt, kon niet beter.
Ook heel mooi hoe miami in beeld is gebracht.
Nu snap ik pas waarom deze zo hoog staat aangeschreven staat en al me vrienden hier het altijd over hadden.

1 van de beste fims ooit.

Een dikke 5

Ik kijk gewoon de film,en dit is mijn verhaal,ik geef 'm toch ook een ruim voldoende

Je gaf aan niet te snappen, waarom die boven de 4 sterren uitkwam. Dacht dat ik je wat uitleg gaf.

Ik snap wel wat je zegt,maar dit is niet voor iedereen hetzelfde,wil ik zeggen, Basto

Lachen.

De Palma levert hier een uiterst boeiende, vermakelijke maar vooral een knotsgekke misdaads/thriller/drama af. Eentje die zo knotsgek was dat ik af en toe eventjes de draad kwijt was in wat ik serieus moest gaan nemen en wat niet.

Pacino in een heerlijke rol, met enkele houterige klanken maar daarnaast is het een grappige, grofgebekte en ronduit heerlijke Montana. Gek de hele 170 minuten, brutaal als een aap en oh zo leuk om tegenaan te kijken. Tegen hem kan letterlijk niemand op in deze film.

De film vind ik niet te lang duren, misschien wat oud nu maar dat maakte gewoon haast niet uit. Lomp geweld vermengt met leuk camerawerk soms, nergens saai (dat erg wonderlijk is voor een misdaadsfilm voor mij) en gewoon vermakelijk.

Jammer dat buitenom Pacino sommige scenes wel erg zwak zijn, de dood van baas Frank was echt niet te harden. Wil je zeggen dat iemand gewoon bij hem naar binnen kan lopen met een wapen en geen toezicht op zich krijgt? En zo zitten er wel nog een paar momentjes in. Maar dat zal vast wel bij het knotsgekke horen.

Ook het plot rondom de zus van Pacino was niet erg nodig en voorspelbaar, toen de agent kwam hield ik mijn hart ook even vast. gelukkig is hij al na zo'n 45 minuten afgeschoten. En Pfeiffer ziet er hier wel jong uit, het type karakter voert ze simpelweg niet overtuigend uit. Net toen de film echt dreigde te verzwakken eindigt het natuurlijk weer met een te gekke eindfase. Heerlijk.

Leuk dat dit dus een beetje anders is dan de meeste misdaadsdramas. Ik heb me wel goed vermaakt.

Ja

Ongeloofwaardig.

De 2 uur en 50 minuten vlogen voorbij. de eerste 2 uren waren top en het acteerwerk van Pacino was nog wel te genieten. Na die 2 uur speelde Pacino erg hebzuchtig en grof, ik weet dat dat voor de film is en hoe het aantoont hoe egoïstisch Tony is geworden, maar ik vond het wel best irritant. Tussen de 2 uur en de laatste 10 minuten vond ik wel het minste van de hele film, Tony loopt zo'n beetje iedereen en alles uit te schelden. De bekende scène met de kettingzaag was goed en spannend gemaakt. De film heeft ook mooi kleurgebruik. Het einde is ook super over de top maar mocht van mij wel nog wat langer doorknallen. Wel jammer dat Michelle Pfeiffer een beetje als een hark acteert. Vermakelijke en best goede film maar kon toch wel wat beter zijn. Toch wel een beetje meer van verwacht eigenlijk.