Night of the Living Dead (1968)

Was dat anders de remake van savini?

nee, het is wel degelijk de versie van romero. 2 disc special edition, Original 1968 digitally mastered 'coloured version' staat op het doosje. snap alleen niet wat ze bedoelen met 'coloured'... de remake van savini is natuurlijk wel in kleur

Ik dacht heel misschien een dubbel feature van beide... Nee dan snap ik het ook niet.

Er bestaat ook wel degelijk een kleur versie van deze originele Night of the Living Dead. Daarom vind ik het raar dat hij niet in die dvd van jullie zit, terwijl men op de hoes het wel beloofd.

Ja, maar die is toch niet met goedkeuring van Romero gemaakt, las ik ooit ergens? Met nieuw beeldmateriaal erin? Of vergis ik me nu...?

Jammer voor regisseur George A. Romero maar de film heeft de tijd niet doorstaan.
Het is te gemaakt voor deze tijd, dus zou ik zeggen dat er een remake moet komen. (misschien is die er al?)
Sommige films (Hitchcock) zijn nog veel ouder maar kunnen de tijd doorstaan, helaas is dat met deze film niet het geval. Het is allemaal te traag en veel komt gekunsteld over.
Jammer, want vanwege de hoge score hadden wij hier meer van verwacht!

Al sinds 1990 Niet eens zo verkeerd ook, trouwens.

Benieuwd naar de kwaliteit van deze blu-ray van Night of the Living Dead (1968). Heeft iemand deze?

De kwaliteit van de transfers verschilt nogal tussen de verschillende blu-rays

They're coming to get you Barbara

"They're coming to get you, Barbara, there's one of them now!"

De laatste tijd een heleboel horror gezien en nu maar eens begonnen met de films van George A. Romero. Eerst had ik het niet zo met zombies maar dat kwam vooral door die moderne films, Lucio Fulci had er al voor gezorgd dat ik zombies toch erg gaaf ben gaan vinden.

Het acteerwerk was wel in orde. Bijzonder is dat dit de eerste Amerikaanse film is waar een zwarte acteur de hoofdpersoon speelt. Duane Jones doet het ook prima.

De zwart-wit beelden zien er erg sfeervol uit en geven de film een beetje het karakter van een film die veel eerder is gemaakt. Als de film in kleur was denk ik dat hij veel minder sterk geweest zou zijn. Bovendien lijkt de film ondanks het budget minder goedkoop. Bloed is gemaakt met chocolade-siroop, wie ziet het verschil in zwart-wit? Het huis dat is gebruikt voor de opnames mochten de filmmakers gebruiken van de eigenaar omdat hij het toch wou slopen.

De zombies hadden soms wat beter gekund. Vooral die eerste, behalve wat rare bewegingen en een bleek gezicht zie je niet dat het een levende dode is. Er zaten wel een paar erg goede tussen en voor die tijd is er met de gore niets mis. Kannibalisme is een leuk idee van Romero, in die tijd veroorzaakte de film dan ook veel ophef, mensen dachten dat het kannibalisme zou aanmoedigen...

De muziek vond ik ook wel gaaf, echt die klassieke horror. Helaas is het allemaal stock music, niet voor de film geschreven dus. Het gaafste vond ik de muziek meteen in het begin, heerlijk.

Wel moet ik bekennen dat het een best lange zit was... De film is niet echt spannend en al helemaal niet eng, al had ik dat ook niet verwacht. Wel ben ik erg benieuwt naar de latere films van Romero. Voor die tijd is het een bijzonder aardige horror, al vind ik dat Hammer in Engeland wel een paar betere films heeft gemaakt toen der tijd.

baspls ik zou je zeker de 2 sequels aanbevelen. Dawn of the Dead (1978) en Day of the Dead (1985). Deze zijn een stuk spannender en hebben een betere karakterontwikkeling en verhaal (vooral Day gaat toch naar een hoog niveau op dat vlak). Bij deze films heb je ook meer dat apocalyptische gevoel. Bij Night heb je eerder een claustrofobisch gevoel en leer je de karakters ook nooit echt kennen. Het blijft natuurlijk een baanbrekende film.
Ik zou zeggen kijk die 2 en mijd de remakes en moderne zombiefilms.

Heb de Uncut-versies van de vervolgen ook meteen al aangeschaft. Waarschijnlijk is Dawn aankomend weekend al aan de beurt. Had sowieso voor de vervolgen wat hogere verwachtingen.

Haha!

Nou deze kan ik als zombie-fetishist eindelijk van mijn lijstje strepen. Fotografisch best iconisch, maar verder heb ik toch veel meer met de hedendaagse zombiefilms en -series.

Ook na een zoveelste kijkbeurt, nog steeds een toppertje!

"De" eerste zombie die bepalend was voor al wat volgen zou, zelf nu no komt de basis van het verhaal zo vaak terug. Mensen zijn opgesloten, hebben onderling onenigheid en worden bovenop nog bedreigd door iets ongekend maar uiterst dodelijks van buitenaf. Dat in combinatie met prachtige sfeerschepping zal, zelfs zwart/wit, altijd vermakelijk blijven!

De zwart/witte versie van George A. Romero had ik nog niet gezien. Redelijk goede film. Al blijven de mensen in het huis wat oppervlakkig. De film zette wel de toon voor alle films die later nog gingen komen toch geef ik meer de voorkeur aan Dawn of the Dead (1978) en Day of the Dead (1985). Deze waren net iets beter. Niet dat deze nu slecht is want er zitten een paar fantastische scene`s in.

Waarschijnlijk een van de meest invloedrijke horrorfilms, die de archetypische zombie introduceerde zoals we die nog steeds kennen uit o.a. The Walking Dead. Baanbrekend en belangrijk, maar helaas ook wel wat gedateerd.

Terwijl klassieke drama's, westerns of oorlogsfilms met gemak overeind blijven na tientallen jaren, ligt dat bij horror vaak wat anders. De horrorklassiekers uit de jaren 20 jagen al helemaal geen schrik meer aan, maar zijn in elk geval artistiek nog interessant, Night of the Living Dead is toch vooral traag, met name in het middenstuk kakt het behoorlijk in. Hoewel er wat aardige scenes in zitten die destijds ongetwijfeld heftig waren, zal de hedendaagse kijker nauwelijks nog iets zien wat hij al niet 100 keer voorbij heeft zien komen.

Daarmee moet Night of the Living Dead het dus vooral hebben om zijn pioniersrol en invloed op het genre, die onmiskenbaar is.

De blauwdruk die het zombiegenre mee bepaalde. De film die de spelregels neerzette. Latere films zouden er creatief mee omgaan, maar altijd blijven deze basisregels het genre overheersen. In tegenstelling tot bvb vampieren (van Dracula tot Blade, van Buffy tot Twilight) dat veel kanten uit ging met vampieren, blijft een zombiefilm een zombiefilm. De ene gaat al wat sneller dan de andere, de oorzaak veranderd wel eens en de setting, maar verder blijft dat toch hetzelfde.

Zonder deze Night of the living dead zou het er helemaal anders uit zien of geen zombiefilms gemaakt worden. Maar de film zelf is ondertussen al wel verbeterd. Dawn of the dead, The Walking Dead en 28 days later zijn een pak beter geworden. Een belangrijke film dus, maar ondertussen voorbijgestreefd en wel wat verouderd.

blijft toch de mother of all zombiefilms dus samen met dawn of the dead ( 1979 ) voor mij nog steeds de beste en dat zal wel zo blijven. Remake van Savini ook ok maar deze heeft toch echt de voorkeur. Juist omdat hij oud en zwart-wit is. RIP Romero.

Te zien in KIno Rotterdam komende vrijdag om 22:25 nav het overlijden van Romero.

Deze dus herzien naar aanleiding van Romero's overlijden. Niet de eerste zombiefilm maar wel de eerste van weer tot leven gekomen vleesetende lijken. Romero mag terecht de godfather van de moderne zombie worden genoemd. Bij mijn vorige kijkbeurt heb ik deze te hard beoordeeld.
Romero heeft zich in deze film laten inspireren door A Thing from Another World uit 1951. Niet alleen is er de dreiging van een monster maar ook een groeiend conflict tussen de personen onderling. Dezelfde elementen komen terug in Night. De zwart-wit cinematografie schept nog een bijkomende dreigende sfeer en vermits de film voor het grootste deel in een hutje afspeelt is er dat claustrofobische. Het einde is een schok en ook heel ongewoon voor de tijd waarbi het de gewoonte was dat de good guys overleefden. Dat Ben er dus toch aangaat is pijnlijk maar aan de andere kant is hij deels medeplichtig aan de dood van zijn gezellen. Rauw en realistisch (ook al bestaan er natuurlijk geen levende doden), I salute you George A. Romero, bedankt voor dit fijne subgenre dat je ons hebt gegeven.

George Romero regisseerde in 1968 de ultieme horrorfilm 'Night Of The Living Dead'. Vanwege beperkt budget in zwart/wit van niet al te beste celluloid-kwaliteit en dat is maar goed ook. Het is de dood in de pot voor de griezelfactor als je alle details goed kunt onderscheiden. Dan zou je meteen doorhebben dat het bloed eigenlijk chocolade-saus is en dat de afgerukte ledematen vers vlees van de slager om de hoek bevatten. Echt revolutionair wordt Romero aan het einde van de film wanneer de held van het verhaal (zwarte acteur Duane Jones) totaal onverwacht in navolging van de rest van het ensemble ook het loodje legt. No one here gets out alive, hetgeen voor het Amerikaanse publiek associaties met het drama in Vietnam van die jaren opriep.

Tegenvaller. De zombies zijn totaal niet eng, het acteerwerk is matig en die overdreven muziek de hele tij d is zeer irritant. Matige film.

Er is een prequel in de maak, door een zoon van Romero vertelde gisteravond een van de acteurs die daarin meedoen (in een Belgisch TV programma)

De eerste keer dat ik deze film zag was een videoband met de 30th Anniversary versie erop. Mijn eerste kennismaking met Night of the Living Dead was dus inclusief die debiele priester en ander onnodig extra beeldmateriaal dat scenarist John Russo ertussen propte om wat extra geld te verdienen. Maar gelukkig heb ik gaandeweg genoeg tijd gehad om deze klassieker van George A. Romero een paar keer in oorspronkelijke vorm te zien. En ik ben deze iconische film ook met de jaren steeds meer gaan waarderen.

De film opent met Barbara en Johnny op het kerkhof, waar de bekende quote ‘There coming to get you, Barbara’ al heel snel ten gehore wordt gebracht. Niet veel later worden ze aangevallen door Bill Hinzman, die de geschiedenisboeken in kan gaan als de eerste moderne zombie. Want zombies bestonden natuurlijk al veel langer, maar van de slenterende en kreunende kannibalen die we allemaal nu kennen was hij de eerste. Het is dan ook vreemd om te zien hoe de zombie met een steen een ruit inslaat, inmiddels zouden we allemaal zeggen dat zombies dat niet kunnen. Maar ja, in deze eerste film zijn ze prima in staat om ruiten en koplampen in te slaan met stenen. En daar blijft het wat betreft Romero ook niet bij, als je ziet wat de zombies kunnen in de latere delen van zijn wandelende-lijken-franchise. Het is af en toe goed om, ondanks dat we nu worden doodgegooid worden met zombiefilms, even in te denken hoe het moet zijn geweest als je anno de jaren 60 dit voor het eerst voor je plaat krijgt. Niets geen gotische vampiers in kastelen of monsters en gestoorde wetenschappers, maar je eigen familieleden, buren en vrienden als ondode kannibalen.

Niet in elk aspect heeft Night of the Living Dead de tand des tijds doorstaan. Zeker tijdens bepaalde gevechtsscènes is de film nogal knullig. Daarentegen is de film op zijn sterkst als de personages onderling met elkaar in conflict zijn. De film is wat dat betreft knullig tijdens de actie, maar sterk tijdens de interactie. Scènes waarin Duane Jones en Karl Hardman ruziën zijn soms spannender dan als de wandelende lijken hun ondode handen door de ramen steken. Je zou verwachten dat Barbara de protagonist wordt van de film, maar zij raakt snel in shock en doet verder weinig meer. De focus verhuist dan naar Jones en hij is één van de grootste krachten van de film en speelt een ijzersterke rol. Er werd vaak beweerd dat Romero voor de lading een zwarte acteur koos, maar in werkelijkheid was Jones gewoon de beste acteur voor de rol en zou Ben oorspronkelijk een witte acteur zijn. Toegegeven, deze casting geeft wel een extra laag, zeker aan het einde. Naast Jones zijn de kleinere rollen zoals Johnny en Cooper ook prima. Zoals gezegd is de film niet op zijn best tijdens de actie, maar de film draait ook vooral om de mensen. Het is enorm effectief om in dergelijke gevallen mensen rondom de televisie - of radio - te zien zitten, om te ontdekken wat er in hemelsnaam aan de hand is. Dat voelt echt. En dát voelt eng.

4 sterren.

De jongere horrorliefhebbers onder ons zouden zich eens moeten wagen aan deze slashers uit deze tijdperk. Dan zouden ze zich achter de oren krabben met al die remakes. Ik wil niet alle remakes af kraken, maar algemeen ga ik voor de originele. Geen hoogvlieger, maar zeker de grondlegger van het zombiegenre. Dat deze film in z/w gefilmd is is voor mij een pluspunt qua sfeer. Opvolger Dawn of the Dead is super en voor mij een cult classic. Heb deze in 3 versies. De 3e, Day of the Dead vond ik dan weer minder, maar wel goed.

“They're coming to get you, Barbara, there's one of them now!”

Waanzinnig knap wat regisseur Romero heeft gecreëerd met de weinige middelen die hij ter beschikking had. Night of the Living Dead laat zien dat je geen 50 miljoen dollar nodig hebt om een spannende, gruwelijke en soms ook grappige horrorfilm te maken. Natuurlijk ziet het er soms amateuristisch uit, maar dat draagt alleen maar bij aan de charme van de film. Net zoals de zwart-wit beelden, de praktische effecten en de setting. Een landhuis, een stel personages, aardig wat gore, humor, en een donker en naargeestig einde. Soms heb je niet meer nodig voor een geslaagde horrorfilm.