The Thing (1982)

Volgens mij is het doel van The Thing overleven en daarna inderdaad "world domination". Dat beest werd door een ruimteschip op Antartica gelanceerd (jaren voor McReady en zijn team en die Noren) en trok zich daarna heel lang terug om ingevroren te kunnen afwachten tot een groep het zou ontdekken en daarna hopen te ontdooien (wat meerdere malen gebeurde). Wat de film vervolgens uitlegde is dat bij ontdooiing het wezen nog actieve bloedcellen heeft (geen normale bloedcellen zoals bij mensen, maar bloedcellen die willen overleven kosten wat het kost en willen imiteren) en daarna Bennings (die in het magazijn aan het werk was) aangevallen/gekopieerd werd door The Thing.

Dat probeert het toch ook. En het is nu eenmaal niet perfect. Elke soort maakt z'n fouten.

Ik begrijp wel wat er gebeurt in de film, echter vind ik het wezen niet heel erg snugger handelen. Door al de opzichtige mutaties maakt het de mensen bewust van zijn aanwezigheid. Had hij iemand van de crew geïnfecteerd zonder dat zij van bestaan op de hoogte waren had het op den duur ongemerkt Antarctica kunnen verlaten en de rest van de mensheid kunnen infecteren.

Het ding grijpt gewoon zijn kans, wanneer die de kans krijgt. Het is gewoon een virus. Geen hyperintelligent wezen. Bovendie hie moet het nu weten dat Antarctica weinig bezocht wordt. Bovendien zou het nog best de bewoonde wereld kunnen bereiken...

Tevens blijft het de vraag of het wezen wel echt world domination nastreeft of gewoon probeert te overleven en weer naar zijn homeworld probeert terug te keren. Waarom zou hij anders proberen een ruimteschip te maken? Een wezen/ras wat in staat is door de ruimte te reizen is naar mijn mening toch wel aardig intelligent.

Volgend jaar komt de remake van Halloween uit die niet geregisseerd, maar wel geproduceerd gaat worden door Carpenter.

Persoonlijk vind ik The Thing (zowel het origineel, als de remake) beide niet echt boeiend. Sowieso vind ik Carpenter als horror regisseur heel erg overrated. Christine, In the Mouth of Madness en Halloween vond ik leuk, Village of the Damned en Body Bags ook nog wel. Voor de rest...mweh... Vampires 1 en 2 vond ik beide een snoozfest, The Ward was crap en The Fog vond ik ook niet eng of spannend. De Escape films, They Live en Starman heb ik nog nooit gezien...

Kijk er enorm naar uit deze vanavond op het grote doek te zien.

First Contact: The Thing (1982) - Kino Rotterdam - kinorotterdam.nl

In z'n genre zeer goed. Film op zich vind ik niet zo bijzonder..

Gezien op het grote doek in KINO en de print eh digitale scan zag er prima uit. 4,0* blijft staan: de film sleept nogal in het midden en het einde is wat afgeraffeld maar de special effects zijn nog steeds geniaal.

Deze film haalt het m.i. niet bij Predator (1987) (onlangs ook in KINO gezien als onderdeel van hetzelfde programma). Predator kent een betere spanningsopbouw, one liners en finale. Er zat niet zo veel humor in The Thing maar deze scene was toch wel erg grappig :

The Thing (1982) Tied to this F... couch - YouTube

Genieten op het grote scherm. Wat mij betreft een van de meest vakkundig uitgewerkte concepten in de filmhistorie. De combinatie van setting, spanning, uitgangspunt, personages, soundtrack en gore maken het ongeëvenaard in het genre.

Bélon toch

Met Predator vermaak ik mij ook meer dan met The Thing. Toch is The Thing de betere film. Ik heb dat best vaak met films.

Nog raar om die 2 films überhaupt met elkaar te vergelijken, totaal andere insteek. Enige overeenkomst is dat het beide onder sci-fi kan worden geschaard.

..toch niet bepaald de enige overeenkomst. Maar natuurlijk zijn het heel verschillende films.

De vergelijking sloeg daarnaast voornamelijk op het programna waarbinnen ze beiden hebben gedraaid.

Uiteindelijk toch maar beoordeeld als een masterpiece.

Weer eens opgezet, en het blijft een klassieker. Met name in het eerste deel van de film lijkt er goed afgekeken bij Alien, zonder dat niveau echt te halen, maar de film wordt duidelijk beter zodra het wezen de bemanning begint aan te vallen en de spanning en onderlinge argwaan stijgen.

De cast is niet fantastisch overigens, en aanvankelijk handelt iedereen op het station wel wat laks. Ook maakt Morricone de score wat oubollig in het eerste deel van de film. Maar dat komt later helemaal goed. Scènes als met de honden in de kennel en de bloedtest zijn echt scènes die je op het puntje van je stoel krijgen. Al vind ik het wel een klein smetje dat MacReady op een gegeven moment echt de man van alle antwoorden is.

De praktische effecten zijn indrukwekkend, ook al is het soms wel wat te pulperig en overdreven ranzig allemaal. Maar op zich is dat ook wel leuk, want een buitenaards wezen dat allerlei vormen aan kan nemen is een vrijbrief voor creatieve vrijheid op dat vlak. 4.0*.

Echt een film die je stil zet als je wat uit de koelkast pakt.
Kijk hem elk jaar zeker een keertje weer, net als de eerste alien.
Geweldige en spannende horror science fiction!
Vind ook dat veel mensen vergelijken met andere film (omdat ze die spannender vonden) dan geen revieuw moeten doen, het gaat om deze film niet een ander.

Fijne film waarbij de sfeer op Antarctica een grote rol speelt. De spanning wordt kundig opgebouwd en het einde is tamelijk vooruitstrevend te noemen. Sowieso enigszins relevant want er schijnt van alles onder het langzaam ontdooiende permafrost tevoorschijn te kunnen komen.

Ben niet zo'n horror liefhebber maar voor deze film maak ik graag een uitzondering.

Wat een geweldige film voor die tijd. Ziet het er allemaal even goed uit? Mwoah...voer voor discussie. Een oud-klasgenoot en fervent horror-fan beweerde de wielen te kunnen zien onder het hoofd dat pootjes krijgt en er als een spin vandoor gaathij was er dan ook niet bijzonder kapot van.
Tja...ik vind wellicht dat je dat in het tijdsbestek van die tijd, 1982, moet zien.

Verder is het een plaatje qua setting, sfeer, muziek en acteerprestaties. Een redelijk simpel verhaal waardoor het geloofwaardig blijft. Natuurlijk kun je de analyse van de beste dokter over hoe deze alien te werk gaat nogal in twijfel trekken. Hij concludeert tijdens het opensnijden alleen al dat het wezen levensvormen overneemt en imiteert. Hoe kan hij dat vaststellen zonder laboratorium als een dergelijke levensvorm onbekend is op aarde?Verder mooie spanning, goed einde en die muziek hé, wat me betreft is die net zo bekend als de tune van Jaws.

Hulde John Carpenter!

Fijn weerzien met deze horrorklassieker.

Ik heb altijd wel een klein zwak gehad voor films waarbij er één iemand is die iets achter houdt terwijl de rest van de groep niet weet wie van hen het is. In deze film wordt dat concept op een geweldige manier uitgewerkt. Wat vooral erg fijn is is dat het onderzoeksteam al vroeg de ernst van de situatie door heeft waardoor ze elkaar steeds minder beginnen te vertrouwen. De personages zijn ook niet naïef, maar het buitenaards wezen is ze simpelweg steeds te slim af. Wel wordt al snel duidelijk dat de bemanning één voor één zal worden afgeslacht totdat Kurt Russell over is. Gelukkig is de manier waarop dat gebeurd erg spannend met de nodige memorabele momenten. Enkel richting het einde worden er een aantal merkwaardige beslissingen genomen door een aantal personages. Sowieso was geen enkel personage echt likeable, waardoor het helaas geen emotionele impact heeft wanneer iemand wordt verorberd door het monster. Zo had ik het meeste medelijden met de wolf. Maar goed, het is ook onmogelijk om zoveel personages grondig uit te werken. Dat zou het tempo waarschijnlijk ook niet ten goede zijn gekomen en laat dat nou net zijn wat deze film zo goed maakt. Vanaf het begin zit je er meteen in en je wordt niet meer losgelaten.

De praktische effecten kunnen natuurlijk niet onbesproken blijven. Wat zien de monsters er fantastisch uit zeg. Meer dan 30 jaar na dato nog altijd even smerig en indrukwekkend als toentertijd. Het design is niet zo gestileerd als bijvoorbeeld de monsters uit Alien(s), maar het feit dat je totaal geen hoogte van deze gedrochten krijgt is juist hun kracht. Jammer dat je dit soort vakmanschap nog maar zelden ziet vandaag de dag. Op cinematografisch gebied valt er ook weinig te klagen. Er zijn genoeg mooie shots te zien en de claustrofobische sfeer is duidelijk voelbaar. Wel had ik iets meer verwacht van de score van Morricone. De main theme is sterk, maar muziek eromheen wist niet echt indruk te maken.

Daarmee kom ik uit op een halfje hoger ten opzichte van de eerste keer dat ik de film zag.

“I dunno what the hell's in there, but it's weird and pissed off, whatever it is.”

The Thing blijft een geweldig horrorklassieker. Het is een angstaanjagende film met een waanzinnig goede spanningsopbouw, en lekker veel gore. Doordat de film plaatsvindt in een onderzoeksbasis op Antarctica krijg je ook een heerlijke claustrofobische sfeer. De alien is ontzettend knap gemaakt, en de makers verdienen een groot compliment voor de inventieve manier waarop het wordt weergegeven.

De alien is smerig en eng, en bij de scene met de hond staan je nekharen recht overeind. Vanaf het moment dat de personages ontdekken dat de alien in ieder van hen kan zitten neemt de paranoia toe en wordt het voor de kijker helemaal genieten geblazen. De bloedtestscène is ijzingwekkend, en de manieren waarop het monster telkens uit het menselijk lichaam komt gaat mij nog lang bijblijven. Het einde is iets te abrupt, maar dat mag de pret niet drukken.

Wat vond je abrupt aan het einde? Ik vind het persoonlijk één van de beste eindes die ik ooit heb gezien.

Ok.

Voor een klassiekerstatus is de film nu duidelijk gemaakt in 1982. Toch is deze film een stuk beter dan zijn remake, vooral omdat de karakters toch wel goed uitgewerkt zijn. Russell speelt vrij iconisch als de dronken held met vlammenwerper.

Carpenter weet een aantal erg leuke scenes te creëren met zijn gekke techniek. Nu zullen de meeste er niet meer van opkijken, maar stiekem was het best leuk om zo te zien. Dat design is toch wel geestig gedaan en is lekker smerig op sommige momenten zo.

Jammer dat de film een aantal keer goed saai is, en het begin had ook wel wat sneller gekund. Door deze saaie momenten bleef de aandacht er niet altijd even goed bij, maar ja. Voor de lollige monsterscenes krijgt de film absoluut een voldoende.

De suspense is prachtig.
En dat dit in de kleine dingetjes.
Het geluid :.
Dinggg.....dinggg....dinggg
En de hond die door de ijzige koude uit de bergen
Komt wandelen op zoek naar leven.
De metamorfose en de special effects zijn
Gewoon creepy goed voor die tijd.
Dit is de periode waarin de special effects eindelijk niet meer houterig poppig lijken maar echt.Maar vooral in deze film.
Er valt niets op aan te merken.
De personages zijn goed uitvergroot en je merkt
Dat er een hechte band is tussen deze groep mensen .Alle personages spelen gewoon goed .
De verhaal opbouw is mooi niet te snel of
te langdradig.
Ik ben erg kritisch maar hier heb ik geen aanmerkingen.
Ik heb deze film al vele malen gezien.
Have a nice Day!

Een Amerikaanse wetenschappelijke expeditie op Antarctica komt er tijdens hun werkzaamheden achter dat ze een buitenaardse parasiet hebben opgenomen die elke organische levensvorm perfect kan imiteren. Omdat de parasiet elke vorm aan kan nemen zou elk lid van de expeditie het 'ding' kunnen zijn.

Wat volgt is een aardige thriller, waarbij het spannend blijft of iemand met de parasiet besmet is of niet. Dat houdt de film gedurende de gehele speelduur interessant. Het verhaal deed me overigens erg denken aan de plot van Alien (1979), met als grootste verschil dat het verhaal zich niet afspeelt op een verre planeet maar 'gewoon' op onze eigen Zuidpool. 3,5*

Een van de grappigste momenten in de film is diegene waar Kurt Russel 'Cheeky bitch' zegt en z'n whiskey glas leegt in de computer voor hem, na een verloren partij schaak tegen deze computer.

'First goddamn week of winter!'

Hij zegt ‘Cheating bitch’, wat nog veel grappiger is.

Ook goed, maar ik versta cheeky....

Herstel: Na nog eens goed geluisterd te hebben inderdaad Cheating Bitch.

Hoe vaker ik The Thing kijk, hoe beter hij wordt.

Het blijft geestig hoe men in 1982 niets van The Thing moest hebben; het publiek bleef thuis en de critici zagen er ook weinig in. Het was een flinke flop die John Carpenter zelfs een klus kostte. Toen ik voor het eerst kennismaakte met de film keek men al iets anders naar The Thing; op de VHS die ik had van The Thing stond groot de slagzin ‘Eén van de beste horrorfilms aller tijden’. Diezelfde zin stond overigens op de VHS van The Howling. Maar waar ik die laatste zeker niet zou bestempelen als één van de beste horrorfilms aller tijden, bij The Thing ben ik het 100% eens met die stelling. The Thing is en blijft een grandioos meesterwerk.

The Thing is enorm krachtig in zijn eenvoud; een groep mannen zit ver van de beschaving, waarna ze te maken krijgen met een bovennatuurlijke indringer. Vooral als de paranoïde toeslaat wordt het machtig interessant; niemand is meer te vertrouwen. De hoofdrolspelers zijn geen typische Hollywoodsterren en er is ook geen ruimte voor een geforceerd liefdesverhaaltje; het zijn een hoop ongeschoren oudere mannen bij elkaar. Kurt Russell inclusief epic baard is wellicht de grootste naam, maar hij wordt niet neergezet als een of andere superheld. De personages in The Thing zijn interessant, kleurrijk, maar vooral enorm geloofwaardig. Vergelijkbaar met wat Ridley Scott een paar jaar eerder deed met Alien.

Sowieso heeft The Thing aardig wat raakvlakken met Alien. Het grote verschil? Waar Alien rond de tweede akte soms ietwat inkakt, is The Thing juist daar op z’n allersterkst. Het hele middenstuk van de film, van de operatie tot de bloedtest is rete-spannend. Met simpele middelen doet John Carpenter het maximale. Maar het is niet alleen maar eenvoud wat de klok slaat, want de special effects - onder meer gecreëerd door de nog maar 22 jaar oude Rob Bottin - zijn bespottelijk creatief en uiterst indrukwekkend. Zelfs vandaag de dag hebben de meeste effecten van The Thing nog niets aan kracht ingeboet. Maar The Thing is veel meer dan alleen fantastische special effects; ook als er puur een paar personages met elkaar praten, zorgt Carpenter dat je op het puntje van je stoel blijft zitten. Elke kijkbeurt weer. Want alles aan The Thing klopt als een bus.

5 sterren.