The Thing (1982)

Nog steeds een leuke retro enge SF/horror 'poppen' film. Goed eind ook.

Klassieker en toch wel veruit de beste John Carpenter, met al zijn veel voorkomende kenmerken: suspense, zelfgemaakte synth soundtrack en een sterke multi culti cast. Opvallend genoeg heeft ook de wereldberoemde Ennio Morricone meegewerkt aan de soundtrack maar daar is amper wat van te horen. Carpenter's duistere synthesizer deuntjes stelen gewoon de show. Een aantal prachtige scenes zoals de "you gotta be fucking kidding me scene" en de fameuze bloedtest waarbij iedereen vastgebonden zit. Baanbrekende praktische effecten die nu enkel achterhaald zijn omdat ze af en toe toch even een cut moesten doen tussen het acteurswerk en de mechanische poppen, waar dat tegenwoordig vloeiend overloopt. Bij deze herziening vielen me dingen op die ik was vergeten zoals het touw waarmee Blair zich op wil knopen en het schip dat gemaakt wordt door The Thing. Ook valt op hoe slim The Thing eigenlijk te werk gaat door paranoia tegen de andere mannen op te wekken. Die paranoia komt misschien niet altijd optimaal uit de verf doordat de mannen wel erg snel elkaar in de haren vliegen, maar Carpenter wilde er tempo in houden, je verveelt je geen seconde.

Ach het zijn toch verschillende films, de een heeft veel meer actie, maar ook een iets hoger cheese gehalte. Bij Predator gaat het om de grootste spierbundels, bij The Thing om de grootste baard. Ik denk dat ik Predator nog net iets vaker herkeken heb omdat ie zo lekker wegkijkt in combinatie met een minstens zo geweldige soundtrack.

Volgende week vrijdag op de Belg.

Oerklassieker onder het horrorgenre die ik tot mijn scha en schande nog nooit eerder zag. Die eighties horror movies hebben steeds iets nostalgisch met die slijmerige latexcreaturen. Wat The thing onderscheidt van de andere films is dat geheimzinnige paranoïale sfeertje dat als een sausje over de film hangt. De afgelegen locatie op de desolate noordpool versterkt dat gevoel alleen maar.

De special effects zijn erg geslaagd. Bij momenten ook wat kolder met die hoofden op spinnenpoten, maar sowieso best vermakelijk. Buiten MacRaedy en Blair waren de andere personages weinig uitgewerkt. Het was al snel duidelijk wie als eetmaal ging dienen. Grootste pluspunten van The thing is het feit dat je als kijker constant met de vragen zit wie er besmet is en wannee het zal toeslaan. Ook het goede open en vermoedelijk negatieve einde is voor mij een pluspunt.

De muziek van Morricone draagt bij tot de ijzige sfeer van The thing en ook de claustrofobische effecten maakten de film in zijn geheel geslaagd. Leuke horror dus en dus zeker bovengemiddeld voor het genre.

Erg fijn om na al die jaren weer eens te zien - hoewel de film volgens mij gigantisch in kracht inboet als je 'm zoals ik niet op het witte doek ziet. Ik wist al min of meer wat er ging komen dus de spanning was er een beetje van af - bij de zoveelste keer Halloween trouwens nooit last van gehad - maar de effecten blijven schitterend. Gek trouwens dat Bottin en Carpenter wél vol op het orgel mochten gaan met de gore en er bij de Friday fims zo drastisch gesnoeid werd.

Een klein beetje opgehoogd naar 4,0*

De horror van Jason heeft meer overeenkomsten met penetratie/sex. Iets waar de preutse amerikaan nog steeds doodsbenauwd voor is. Zie facebook waar je wel allerlei oorlogsbeelden mag plaatsen, maar een ontblote vrouwenborst je op een verbanning komt te staan. Raar volk is het.