The Thing (1982)

Nog steeds een leuke retro enge SF/horror 'poppen' film. Goed eind ook.

Klassieker en toch wel veruit de beste John Carpenter, met al zijn veel voorkomende kenmerken: suspense, zelfgemaakte synth soundtrack en een sterke multi culti cast. Opvallend genoeg heeft ook de wereldberoemde Ennio Morricone meegewerkt aan de soundtrack maar daar is amper wat van te horen. Carpenter's duistere synthesizer deuntjes stelen gewoon de show. Een aantal prachtige scenes zoals de "you gotta be fucking kidding me scene" en de fameuze bloedtest waarbij iedereen vastgebonden zit. Baanbrekende praktische effecten die nu enkel achterhaald zijn omdat ze af en toe toch even een cut moesten doen tussen het acteurswerk en de mechanische poppen, waar dat tegenwoordig vloeiend overloopt. Bij deze herziening vielen me dingen op die ik was vergeten zoals het touw waarmee Blair zich op wil knopen en het schip dat gemaakt wordt door The Thing. Ook valt op hoe slim The Thing eigenlijk te werk gaat door paranoia tegen de andere mannen op te wekken. Die paranoia komt misschien niet altijd optimaal uit de verf doordat de mannen wel erg snel elkaar in de haren vliegen, maar Carpenter wilde er tempo in houden, je verveelt je geen seconde.

Ach het zijn toch verschillende films, de een heeft veel meer actie, maar ook een iets hoger cheese gehalte. Bij Predator gaat het om de grootste spierbundels, bij The Thing om de grootste baard. Ik denk dat ik Predator nog net iets vaker herkeken heb omdat ie zo lekker wegkijkt in combinatie met een minstens zo geweldige soundtrack.

Volgende week vrijdag op de Belg.

Oerklassieker onder het horrorgenre die ik tot mijn scha en schande nog nooit eerder zag. Die eighties horror movies hebben steeds iets nostalgisch met die slijmerige latexcreaturen. Wat The thing onderscheidt van de andere films is dat geheimzinnige paranoïale sfeertje dat als een sausje over de film hangt. De afgelegen locatie op de desolate noordpool versterkt dat gevoel alleen maar.

De special effects zijn erg geslaagd. Bij momenten ook wat kolder met die hoofden op spinnenpoten, maar sowieso best vermakelijk. Buiten MacRaedy en Blair waren de andere personages weinig uitgewerkt. Het was al snel duidelijk wie als eetmaal ging dienen. Grootste pluspunten van The thing is het feit dat je als kijker constant met de vragen zit wie er besmet is en wannee het zal toeslaan. Ook het goede open en vermoedelijk negatieve einde is voor mij een pluspunt.

De muziek van Morricone draagt bij tot de ijzige sfeer van The thing en ook de claustrofobische effecten maakten de film in zijn geheel geslaagd. Leuke horror dus en dus zeker bovengemiddeld voor het genre.

Erg fijn om na al die jaren weer eens te zien - hoewel de film volgens mij gigantisch in kracht inboet als je 'm zoals ik niet op het witte doek ziet. Ik wist al min of meer wat er ging komen dus de spanning was er een beetje van af - bij de zoveelste keer Halloween trouwens nooit last van gehad - maar de effecten blijven schitterend. Gek trouwens dat Bottin en Carpenter wél vol op het orgel mochten gaan met de gore en er bij de Friday fims zo drastisch gesnoeid werd.

Een klein beetje opgehoogd naar 4,0*

De horror van Jason heeft meer overeenkomsten met penetratie/sex. Iets waar de preutse amerikaan nog steeds doodsbenauwd voor is. Zie facebook waar je wel allerlei oorlogsbeelden mag plaatsen, maar een ontblote vrouwenborst je op een verbanning komt te staan. Raar volk is het.

Vet

Een hele dag ijzige wind snoeihard in je gezicht, vingers die lijken af te sterven, met een temperatuur die alweer op -10 staat en ijs en sneeuw bedekt het landschap. Winter staat voor de deur. Wat is er dan mooier om jezelf een goed glas malt in te schenken, een nieuw blok hout op het vuur en deze film te kijken.

Sterker nog : de special effects in de remake van 2011 zijn uitermate teleurstellend tov dit deel .
Ik verkies zoiezo altijd practical make up effecten boven de computer , kijk eens naar films zoals
bv : (Fright night , Day of the dead , return of the living dead) allen jaren 80 films met zeer goede en
creatieve effecten .
Samen met deze film behoren ze wat mij betreft tot het beste grimeur en gore werk uit het genre .

Eén van mijn persoonlijk beste films allertijden...ondertussen misschien al 30 keer gezien...en nog geen enkel bericht vanaf mijn kant?? Dat kan natuurlijk niet.

The Thing van John Carpenter is misschien wel de beste remake ooit gemaakt. Sterker nog, deze versie die trouwer is aan het boek Who Goes There? van John W. Campbell, Jr. dan de originele film, overtreft deze met gemak en niet alleen omdat deze verfilming dichter bij het boek staat.
Alhoewel ik nooit het boek gelezen heb, ben ik ervan overtuigd dat deze film-adaptatie van John Carpenter, wat in elk geval al de beste film is van deze invloedrijke cult-regisseur, ook nog eens één van de beste SF/horror-films is ooit gemaakt: het verhaal, de effecten, de opbouw, de setting, de sfeer, de muziek, de overtuigende acteer-prestaties van iedereen. Deze film heeft het allemaal!

Alleen al het begin is zo ijzersterk en intrigerend, dat eenmaal gegrepen door de mystiek en de onderhuidse dreiging, de film je geen seconde meer loslaat.
De eerste 30 minuten, waarin de Noorse poolhond centraal staat en waarvan je weet dat er iets mis is met het beest (zelfs als je de film voor de eerste keer ziet), is zo onderhuids spannend dat je alleen nog maar verder wilt kijken. En als dan eenmaal de scene in de hondenkennel zich aankondigt, weet je dat het niet meer stuk kan; vanaf dan wordt het alleen maar nog aangrijpender en krankzinniger, als het team van het onderzoeks-station op Antarctica, niet alleen op elkaar zijn aangewezen om het wezen, wat zich als ieder van hen zou kunnen vermommen, op te sporen en te vernietigen, maar tegelijkertijd elkaar voor geen meter kunnen vertrouwen. Wat dus zorgt voor onderlinge spanningen, in een situatie en een setting die e.e.a. alleen nog maar desastreuzer maakt.

De reden waarom The Thing met kop en schouders boven vele genre-genoten uitsteekt, heeft puur te maken met de kwaliteit en het talent wat achter deze film schuilt. En het mooie is dat het ook nog eens een tijdloze klassieker betreft. De effecten bijvoorbeeld alleen al, zijn tot op de dag van vandaag zo overtuigend als het maar zijn kan.
The Thing is per definitie dan ook een aanrader voor iedereen die van uitstekende SF-horror houdt. En daarom dan ook verplichte kost voor degenen die deze film nog niet kennen. Wat ik me nauwelijks kan voorstellen overigens...

Een 5: terecht een meesterwerk!!