The Thing (1982)

Mijn no.4 film, en wat voor 1 deze prent kan mij na dik 25x gezien te hebben nog boeien. Het verhaal is goed en knap bedacht om een groep mensen samen met een creepy ding op Antarctica te laten spelen, Kurt Russell speelt 1 van de hoofdrollen en hij en de rest van de cast spelen erg goed. De muziek is van Ennio Morricone en is zoals al zijn werk erg goed en past helemaal bij de film. En ja dan de effecten, wat zijn die toch immens vet zeg nu na bijna 40 jaar zijn ze nog creepy. Al deze elementen maken deze film tot een klassieker, en voor wie hem nog niet gezien heeft ga hem zien

Gisteren herzien. Vind het een zwaar overrated film en zeker in het rijtje van van John's mindere films. Verhaal is sterk maar niet goed vertaald naar het doek. Als iemand een eng verhaal cinematografisch kan vertellen is het John Carpenter en daarom zo teleurgesteld. De film is echt serieus nergens eng en het einde vind ik ronduit zwak maar vooral laf. Wat je te zien krijgt is een rare kabinetten show van aliens die te lachwekkend zijn en zeker niet griezelen en de special effect heeft de tand des tijds zeker niet doorstaan terwijl Alien (1000x enger) van Ridley Scott drie jaar eerder wel nog steeds staat! Conclusie: ZWAAR OVERRRATED!! 3 sterren omdat ik de combo Kurt & John geweldig vind met als absolute hoogtepunt Big Trouble in Little China.

Zojuist herzien in 4k. Nu was de blu ray van Arrow al prachtig, maar deze 4k presentatie geeft nog net dat beetje extra punch. Het blijft een briljante film met een heerlijke onderhuidse spanning. Ook viel me op hoe goed de soundtrack van Morricone is. En vooral dat de fantastische make up effecten ook in 4k eenvoudig overeind blijven. The Thing blijft een van de beste (horror)films ooit gemaakt.

5*

Wat een heerlijke film is The Thing toch. De film groeit voor mij kijkbeurt per kijkbeurt, dat is in ieder geval zeker. De Antarctische sneeuwsetting is om te beginnen al briljant sfeervol, en levert prachtige beelden op. Een betere afgelegen setting kan je je in dit soort films niet wensen (tenzij dan in de ruimte à la Alien), en het gevoel van isolatie wordt vanaf het begin goed opgebouwd, wat prima bijdraagt aan de spanningsopbouw. Een spanning die enerzijds onderhuids is (voornamelijk in het begin), en anderzijds enorme crescendo's maakt (bijvoorbeeld de scène in het hondenhok en de bloedtest-scène). De hele film is een masterclass in opbouw en spanning, maar die scènes springen er wel echt bovenuit, steengoed. Van mij had de opbouw zelfs nog iets trager mogen zijn, want daar vind ik Carpenter altijd in excelleren, maar de vaart waarin de gebeurtenissen voorbijkomen is evengoed een prima keuze. De praktische effecten zijn perfect, en Carpenter steekt er lekker veel smerige gore in (maar laat eveneens op de juiste momenten dingen over aan de verbeelding). Het is wat plastischer dan (en ja, ik gebruik het maar weer even) een film als Alien, maar dat past perfect bij The Thing.

Kurt Russel zet een memorabel personage neer (moeilijk om te kiezen tussen zijn verschillende Carpenter-rollen, misschien is dit zelfs nog de minst iconische), maar ook de rest van de cast presteert prima. Niet elke figuur krijgt evenveel te doen, en soms is het wat moeilijk om ze allemaal uit elkaar te houden, maar de personages steken gewoon goed in elkaar niettemin. De dreigende tonen van Morricone maken het dan nog compleet, vooral qua sfeer. The Thing schittert dus in vele zaken (en dan met name in sfeer, effecten en spanning), en is absoluut een film die ik nog vele keren opnieuw zal opzetten. 4.5*.

Net als Basto ook de nieuwe 4k uitgave gekeken. Heerlijk hoe de film nog overeind blijft. Het gebruik van echte sets, helicopters maken het verschil en de practical effects zien er ranziger uit dan ooit. Je hebt hierdoor amper het gevoel naar een bijna 40 jaar oude film te kijken. De sfeer, de zenuwslopende score en vooral de no-nonsense aanpak van Carpenter maken the Thing ongeëvenaard. Geen woke ass dingen en overbodig verhaal gedoe. Heerlijk hoe simpel een film maken eigenlijk kan lijken.

Enige wat me nu opviel waren sommige dialogen buiten. Je merkt toch dat de wind niet echt is en dat ze een beetje naar elkaar lopen te schreeuwen. Maar dat is eigenlijk ook het enige dat me opviel.

Heb van the Fog en Escape from New York ook de 4k restauraties binnen en de nieuwe Shout factory collector's edition van Halloween is ook onderweg. Het zijn mooie tijden als je van (de vroege) Carpenter films houdt....

Herzien op een prachtige 4k transfer! Moet zeggen blijft een heerlijke thriller met wat horror momenten. De opbouw is fantastisch de slow drum muziek. De onderlinge verhoudingen met elkaar en de ultieme bloedtest. Bovendien wordt er uitstekend geacteerd. Beetje gek vond ik alleen die spaceshuttle onder de grond. Maar goed voor de rest een ijzersterke film uit 2002 met Windows

Film 4,0

Beeld (4k) 4,5

Geluid 4,5

Extra's 5,0

Frappant hoe deze film gedateerd oogt qua digitale apparatuur, klederdracht en hoeveelheden hoofdhaar en gezichtsbeharing, maar niet qua handeling, spanning en compromisloos onsentimenteel einde. Het totaal geïsoleerde en onveranderlijke oerlandschap is daar mede debet aan, maar vooral komt het toch door de filmstijl en de lucide persoonlijkheid daarachter. Eigenlijk zou dit ook een film uit 2022 die zich in 1982 afspeelt kunnen zijn, hetgeen de tijdloosheid ervan onderstreept. Geen komische of ironische one-liners om de spanning te verlichten (hetgeen in deze film ook ongepast zou zijn), ingetogen muziek die de actiescènes nergens overvleugelt of "overdrijft", en FX die nog steeds onsmakelijk zijn – dat omgekeerde hoofd op reusachtige spinnepoten is wat mij betreft een archetypisch nachtmerriebeeld.

Fijne achtergrond informatie. En hoe het gebrek aan tijdsdruk ervoor zorgde dat The Thing zo’n goede film kon worden. (Bladerunner had ook dat voordeel, al was de reden daar bet anders)

The Original Fan: WHEN THE THING BECAME JOHN CARPENTERS' THE THING - theoriginalfan.blogspot.com

Het boek uit de jaren '30 werd eerder al verfilmd in 1951, waar de aandacht veel meer naar de karakters gaat dan de spanning van een buitenaards wezen. De remake zat er al een tijd aan te komen en kwam er dan toch na het succes van Alien (1979) dat qua thema toch veel gemeen heeft met de film. En door het succes van Halloween (1978) waardoor John Carpenter deze film mocht maken.

The Thing zorgt voor een sfeervolle SF-horror met een geweldige setting, sfeervolle muziek en zeker voor die tijd indrukwekkende special effects van een toen amper 22-jarige Rob Bottin. De film opende in hetzelfde weekend als Blade Runner, maar beiden waren een teleurstelling aan de kassa. Ennio Morricone kreeg voor de muziek van The Thing zelfs een Razzie nominatie. Deel van die muziek heeft hij later gebruikt voor The Hateful Eight, waar hij dan wel een Oscar voor kreeg. De film was zijn tijd blijkbaar vooruit, of het publiek had veel tijd nodig om de film echt te waarderen.

Carpenter is op z'n best in dit genre, denk maar aan films als Halloween, Assault on Precinct 13, Escape from New York, The Fog en Christine. De film is gebouwd op sfeer en toch zit er voldoende vaart in de film. Eén van de beste horrorfilms en nog steeds de moeite om te kijken.

Ik weet nog als de dag van gisteren dat ik als 9-jarig jochie in 1982 naar Simonskoop van Simon van Collem keek en dat er fragmenten werden getoond van The Thing. Ik scheet in m'n broek . Jaren later ben ik een enorm groot fan van de films van John Carpenter geworden en heb ik The Thing inmiddels zo'n 30x gezien. Deze tijdloze film ga ik morgen na 40 jaar in de bioscoop zien bij Pathé Breda. Hoe geweldig is dat!!

Lang geleden dat ik deze horrorfilm nog eens zag. Van in de jaren 80 ergens. Ik wist helemaal niet meer hoe alles verliep, dus herontdekt. De scène met de bloedtest was wel onverwacht schrikken. Een wetenschappelijke basis op de zuidpool krijgt af te rekenen met een heel bijzonder buitenaards organisme. Carpenter is de meester van de sfeer, en dat is niet anders in The Thing. Alles is hier van hoog niveau en niet in het minst de special effects van Rob Bottin die in die periode als het neusje van de zalm golden, maar heden nog steeds erg effectief zijn. Daarnaast verrichten ook de geïsoleerde setting en de belichting wonderen. Het plot is, zoals wel vaker in een Carpenter film, redelijk dun gehouden; de spanning komt er goed in wanneer zowat iedereen mogelijks door het wezen kan overgenomen zijn. Een erg sterke film, voor mij Carpenters fijnste samen met Prince of Darkness.

Heerlijk muziekje, heerlijke sfeer, heerlijke (voor die tijd) special effects…gewoon heerlijk vermakelijke film. Kijken

Of het nostalgie is of gewoon de sfeer die Carpenter creëert, het is een heerlijke film. Geen 'side stories', geen overdreven CGI, geen overbodig sentiment, maar gewoon een heerlijke sciencefiction-horror. Practical effects zorgen ervoor dat het er goor uitziet, en niet (te) nep. Oké, je ziet wel dat de film de tand des tijds niet vlekkeloos doorstaat, maar het sfeertje zorgt voor veel goeds.

Prima acteerwerk, goede karakters en een minimale score die de scènes versterkt. Na veertig(!) jaar eindelijk gezien, en ik ben om; ik moet meer Carpenters zien.

Klasse horror,die voor mij net zo goed is als the shining

De vergelijking gaat plat,maar wel net zo spannend.

5 ster

Als jonge puber zag ik deze film ooit, en met name de reanimatie scene was in mijn geheugen gegrift. Omdat ik later minder van gore ben gaan houden, heb ik deze film sindsdien links laten liggen. Maar vanavond een avond alleen, en ik besloot hem weer eens een kans te geven.

En gelukkig maar. Los van de indrukwekkende gore effecten biedt deze film zoveel meer: een claustrofobische sfeer, geloofwaardige karakters en een mooie setting. Maar vooral een continue spanning die mooi wordt opgebouwd en tot het eind behouden blijft. Zo hoort een horrorfilm gemaakt te zijn.

En die effecten… wat een vakmanschap is dat. Die oude practical effects zien er toch wel heel goor en goed uit. En een mooie minimalistische Morricone op de soundtrack maakt het af.

4,5*

Als klein jochie keek ik naar 'the thing from another world' uit 1951. Op die leeftijd liet de film een diepe indruk achter.

41 Jaar na het uitkomen van "het ding' besloot ik deze film te bekijken.

Na driekwart van de film had ik het wel allemaal gezien. Maar ik heb volgehouden tot aan het einde, wat ik overigens een zwak einde vond.

De film kent enkele spannende momenten. Met name het wantrouwen tussen de mannen wordt fijn uitgewerkt. Al die special effects had voor mij niet gehoefd, op den duur werkt dat teveel op de lachspieren.

De personages in de film zijn minimaal uitgewerkt. Kurt Russel speelt de anti-held. Hij heeft er geen zin an, maar hij moet wel. Zucht. Met een fles drank bij de hand lukt dat dan ook wel.

Het Ding heeft de naam een goeie film te zijn. Ik vond het een tegenvaller. Het is een film die je een keer ziet, maar daarna nooit meer. Daarvoor is de uitwerking te plat. Niet mijn dingetje.

Nou, dat was het weer.

Ik snap de hype niet helemaal eerlijk gezegd. Qua spanning en sfeer is deze film niet onaardig, maar het verhaal is in mijn optiek toch wel extreem mager.

De personages zijn ook oppervlakkig. Je leert niemand echt kennen, wat wellicht ook lastig is met zo’n veelheid aan mensen.

Maar het verhaal is mij toch echt te mager om te begrijpen waarom dit zo’n legendarische film is. Of zie ik bepaalde ethisch dilemma’s over het hoofd waar deze film bol van staat? Mij is het in ieder geval niet opgevallen, en het oog maar wat simpel.

Dankzij de sfeer en de spanning toch een voldoende.