Alien (1979)

De eerste keer dat ik de originele Alien zie, na tal van rip-offs en de meest recente vervolgen. Van de vervolgen is deze ongetwijfeld de beste. Het voelt wat traag aan, zoals gewoonlijk in de jaren '70, maar erg storend was het niet. Ik vond de sfeer nu ook niet erg bijzonder. Practical effects waren wel top alsook de beelden vanuit de ruimte. Op vlak van een aantal beslissingen zijn er zeker een aantal knullige acties zoals zoals het te lang open laten van de deur hoewel dit geen effect had, het 'ding' bleek dood. Ash deed dit wel iets later dicht. De jacht op dit volmaakte wezen is ook niet bepaald goed uitgevoerd. Stanton legt al vlug het loodje en de twee laatste personen (uitgezonderd Riley) verpesten het ook goed. Vervolgens zet Riley het vernietigingsmechanisme aan en iets later wil ze het ongedaan maken. Is dit vrouwenlogica of zat daar iets achter?

Binnenkort maar eens deel 2 bekijken. Er is zeker ruimte voor verbetering.

Beetje simpel verhaal, verder wel een redelijke film.

Gisteren dan eindelijk gezien. Deze stond namelijk al jaren op mijn kijklijst, en nu eindelijk was ie op TV. Prachtige film, vooral in dat tijdsbeeld. De sfeer is zó goed!!! Die rustige spanning. Acteerwerk krijgt een dikke 9. En natuurlijk een paar fenomenale scenes.

Dikke 4*. Wellicht later 4,5*. Ik kijk al uit naar het 2e deel.

Pfff blij dat ik dit niet heb gelezen voor het kijken, graag even in een spoilertag zetten.

Een klassieker die ik nog nooit had gezien.

Production design is uitstekend, wat mooie shots en sfeer oplevert, en zeker het laatste deel van de film als Sigourney Weaver alleen is is sterk, maar het begin was voor mij echt te langdradig. Ook later in de film zitten er stukken waar te lang niet zoveel gebeurt of dingen wat traag gaan. Vond ook de gesprekken en scènes tussen de personages over het algemeen niet heel erg leuk. Überhaupt zijn de meeste personages maar vervelend waardoor de film er eigenlijk wel van opknapt als iedereen dood is.

De effecten en de alien zelf, tja. Veel dingen kunnen anno nu nog wel door de beugel, maar de iconische scène met de alien uit de buik (die ik al wel kende uit parodieën en van horen zeggen) vond ik eigenlijk vooral lachwekkend, net als die melkspuitende android. Die scène vond ik er sowieso een beetje aan de haren bijgesleept qua plot, maar was verder wel een vermakelijk extraatje.

3,5*

Na het spelen van de fantastische survival horror game Alien: Isolation, die erg veel ontwerpen en geluidseffecten uit deze film gebruikte, kreeg ik natuurlijk weer zin om deze te bekijken. Alles is van topnivo.

Het acteerwerk, met name dat van de dames, Lambert (scream queen Veronica Cartwright die ook al zo goed was in Invasion of the Body Snatchers) en Ripley (doorbraak voor Weaver).

De ruimtescenes zijn overtuigend, zeker voor die tijd. De effecten zijn grotendeels gemaakt met simpele middelen, maar ze zijn goed uitgevoerd over het algemeen. De sets zijn prachtig gemaakt en in beeld gebracht. De soundtrack is spaarzaam maar erg sfeervol. Alles ademt een zekere akeligheid uit, inclusief het interieur van de Nostromo en de piepende en krakende computers ervan. Erg aangenaam is het nergens in space. En er zijn meer dreigingen dan de alien, die fantastisch ontworpen is door de kunstenaar HR Giger.

Qua plot steekt Alien uit boven andere horror films door de houding van een groot en ambitieus bedrijf ook erbij te betrekken. En Ridley Scott heeft het verhaal van Alan Dean Foster nagenoeg perfect in beeld gebracht.

De scene waarbij Ripley's slipje 3 maten teveel gekrompen is blijft erg spannend, maar niet omdat de kont van Weaver (er verder zeker goed uitziend) nu zoveel voorstelt. Natuurlijk wordt er tegenwoordig erg moeilijk over gedaan, ook door de overzeloot en veels te serieus geworden James Cameron (klachten over "seksualisatie", met natuurlijk de mythe van "objectificatie", alsof iedereen die er lekker uitziet opeens geen mens meer is in de ogen van degene die er verlekkerd naar kijkt). Maar men vergeet dan dat de scene eigenlijk naakt had gemoeten en dat Weaver er zelf geen problemen mee had. Bovendien moet ze toch echt uitkleden voor ze in winterslaap kan gaan. De scene blijft goed omdat de dreiging van de Alien zeer nabij is.

Toch zijn er wel een paar schoonheidsfoutjes. Vooral rondom Ash en het gevecht daarmee. Het doet onhandig aan en zeker het wurgen met een pornoboekje doet wat vreemd aan (alleen al dat een robot dat als wapen zou gebruiken, en dat die boekjes nu al niet meer bestaan had men kennelijk niet gedacht en natuurlijk past het ook wel een beetje bij het eenzame "truckers in space" bestaan wat men uit wilde beelden). Verder de jump cut als Ash daarna hersteld is (beter was even een shot van Ripley te tonen). Sommige shots zijn net wat te donker of te onduidelijk.

Alien, een sfeervolle film die vooral onder de noemer psychologische horror valt, en ondanks dat er weinig gebeurt, wel bijzonder boeiend is.

Standaard der standaard, ruimteschip krijgt een noodsignaal binnen en besluit poolshoogte te nemen. Een recept voor problemen en ik vraag me dan ook of een dergelijke signaal en verschijnen van een tweede schip wel eens zonder catastrofale afloop is voorgekomen. Wijze les voor alle toekomstige ruimtepioniers, gewoon niet doen. Gewoon door gaan naar je bestemming. De ontdekking en daarop volgende problemen zijn niet van de lucht en pakken zacht gezegd vrij catastrofaal uit.

Waar Alien verder vooral in uitblinkt is stijl en sfeer. Soms moeten dingen in het tijdsbeeld gezien worden zoals de kolderieke wolkjes stoom boven de helmen van de drie die naar buiten gaan en tevens het scherm in de cockpit met de binaire codes. So what? Niemand die dat leest, net als al die knipperende lichtjes bij 'Mother'. Desondanks blijft de grauwe visuele stijl als een paal boven water, en zijn er shots, zowel technisch als sfeerverhogend, om van te watertanden. Voegt daarbij een aantal iconische scènes zoals bv Hurt op de etenstafel, een scene die ik als kind bij toeval eens zag in en film programma, en in shock was na afloop, de ruzie en ontmaskering van Ash, een uitermate passende soundtrack, en het 'kleine' onderbroekje van Weaver, een bewuste keuze van de regisseur heb ik wel eens gelezen, en je het een opvallend haast iconisch gebeuren. In als laatst een prima Weaver en vooral Holm aan te halen.

Een van mijn favoriete films, of top10, zal Alien nooit worden, maar een uitermate goede, bijzondere en boeiende film is het wel.

Is er ooit iemand opgevallen dat de regisseur van deze film de hoofdpersoon eigenlijk zijn eigen naam heeft gegeven maar met een kleine twist. Hij heeft de "d" omgedraaid naar een "p" Ridley wordt dan Ripley

Ook meer dan 40 jaar later blijft dit een indrukwekkende film met een naar mijn mening terechte klassiekerstatus. De alien pops out of belly scène moet een van mijn vroegste herinneringen zijn aan grafische horror. Moet toch wel een van de akeligste dingen zijn die een mens kan overkomen (al is de kans natuurlijk heel klein dat zoiets in het echt zou gebeuren). Het is een film die zeker een trend heeft gezet betreft aliens. en ondanks voornoemde scène is er niet zo erg veel grafische horror in de originele film van de Alien franchise. The Thing duidelijk geïnspireerd op Alien focust zich een pak meer op het grafische. Alien daarentegen is eerder claustrofobisch, mysterieus. De karakters in Alien vind ik uiteindelijk wel wat diverser en interessanter dan The Thing (vrouwloze crew) waar ze eerder worden opgevoerd als slachtvee. Nu goed aan Alien zit er voor mij ook meer nostalgische waarde verbonden dus dat zal ook wel meespelen. Sigourney Weaver als Ripley, groeide uit tot het uithangbord van de franchise. Een sterke vrouw zonder dat ze daarvoor een kick-ass babe moest gaan spelen. Verder is de setting natuurlijk fantastisch alsof je echt mee zit in dat ruimteschip.

Heer hendrik dat dacht ik dus ook na afloop van de film hoezeer Ridley en Ripley met elkaar overeen komen. Inderdaad je moet slechts 1 letter op zijn kop zetten

Geinig gevonden, maar volgens mij zijn de personages uit het originele script van Dan O'Bannon vervangen door personages bedacht door Walter Hill (die aanvankelijk de regie zou doen) en David Giler, waaronder Ellen Ripley. Nog voor Ridley Scott zich ermee mocht bemoeien.

Tenzij dit één van zijn bemoeienissen is

Dit is het script van Walter Hill en David Giler uit 1978. Hierin komt het personage Ripley al voor.

Eerste 15 minuten, in combinatie met de status van deze klassieker, beloofden wel wat. Daarna werd het eigenlijk alleen maar slechter en slechter. Sloom, apathisch, onlogisch.. nee het kon me echt niet bekoren. Waarom zou een parasitaire soort zo moordlustig zijn en zo zijn eigen voortbestaan verhinderen? Waarom geeft niemand een fuck als de eerste crewmember zo goed als afgeschreven is? Waarom doe je panisch over nalatigheid van het quarantaine protocol, maar laat je vervolgens zelf de deur wagenwijd openstaan als je naar dat beest gaat? Waarom is die alien ineens 20 keer zijn eigen formaat zonder iets geconsumeerd te te hebben? Vragen, vragen, vragen.. of nja, eigenlijk ook niet.

Wel vaker met klassiekers heb ik het idee dat het aan mij ligt, omdat ik de film niet goed op waarde kan schatten 40 jaar na dato. In die gevallen onthou ik me vaak van het geven van een score, nu echter niet. Deze rammelt gewoon teveel. 2,0* voor de eerste 15 minuten.

Het ligt toch echt aan jou

Ik heb hem nu eindelijk ook bekeken onder lichte dwang van mijn mama...en zelfs na talloze imitaties en variaties voelt dit toch echt wel nog als een mijlpaal.

De trage opbouw en het feit dat je de helft van de film..tot Ripley de touwtjes strakker in handen neemt..geen protagonist hebt doet echt wonderen voor het verloop van die film. Het is ook dat claustrofobische gevoel van een oud ruimteschip dat kraakt en lekt langs alle kanten waar de personages vast zitten met iets dat op hen jaagt.

De film is erg spaarzaam met het tonen van de Alien, maar laat je nooit vergeten dat hij er is. Koppel dat alles met een paar echt inventieve scares (De alien die plots in de kettingen hangt iemand?) en je hebt een film die ruim veertig jaar later nog steeds veel effectiever en beklemmender is dan veel van wat tegenwoordig uitkomt. Op naar Aliens denk ik nu!!

Ijzersterke film! Ik kreeg echt dat beklemmende idee van ruimte isolatie en daarbij een mysterieus wezen die het allemaal nog 10x spannender maakt! Met als hoogtepunt de beroemde scène waar een baby Xenomorph uit het lichaam van 1 van de bemanning leden komt, schreeuwt en weg rent! Spot on! Zieke effecten voor 1979! Alien is een vooruitstrevende film!

☆4,5

Het was intussen zo'n 7 jaar geleden dat ik Alien voor de eerste en tevens ook laatste keer zag, dus ik vond het onderhand tijd voor een herziening. Destijds gaf ik de film 3.5*, een score waar ik nu met mijn hoofd niet meer bij kan. Wie weet was ik destijds net iets te jong om dit op volle waarde te schatten, want mijn god, wat is dit een meesterwerk van de bovenste plank.

Alien is van het begin tot het einde nagenoeg perfect; ik kan op dit moment wel wat schoonheidsfoutjes opmerken (de crew maakt bijvoorbeeld niet altijd de slimste beslissingen) maar die wegen bij lange na niet op tegen al het goeds dat deze film te bieden heeft. De sfeer is ontzettend goed; Alien roept dat existentiële gevoel van die griezelig lege en zwarte ruimte goed op, evenals dat gevoel dat er van alles slechts in de uithoeken van de ruimte kan zitten dat ons petje te boven gaat. In de pakweg eerste veertig minuten gebeurt er niet zo heel veel, maar de sfeer en toon die Ridley Scott hierin neerzet, en de spanning die langzaamaan stevig opgebouwd wordt, is ongeëvenaard. Vanaf de gruwelijke en iconische scène waarin de alien geboren wordt gaat de spanning alleen maar in crescendo. Ridley Scott weet dit vast te houden tot de laatste minuut, en dat is echt een knappe prestatie. De alien komt amper in beeld, maar dat werkt juist uitermate effectief (net zoals bijvoorbeeld in Jaws): less is more. Er zit amper actie in de film, en ook dat is de juiste keuze. Het is een pure horrorfilm die volledig inzit op spanning en angst voor het onbekende. Sfeer en spanning zijn dus de factoren die deze film grotendeels maken, maar daarbovenop zijn ook de visuele effecten, de cinematografie en de acteerprestaties fantastisch. De planeet waarop ze landen, het claustrofobische interieur van het schip én de alien zelf zien er geweldig uit. Sommige zaken ogen verouderd natuurlijk, maar dat verhoogt enkel het charme. En oké, op het einde is de alien duidelijk een man in een pak, maar daar ga ik de film echt niet op afrekenen. Sigourney Weaver is een echte bad-ass zonder ooit een overpowered Mary Sue te zijn; dit soort stoere heldin is in de veertig jaar na deze film nauwelijks beter nagedaan.

Ik kan hier nog veel over typen, maar moge het duidelijk zijn dat ik hier 2 uur enorm van genoten heb. Ik vermoed ook wel dat je er echt in de juiste gemoedstoestand voor moet zijn; de film is zeker in het eerste uur traag, dus die sfeer en spanningsopbouw moet je kunnen appreciëren, en zoiets is nu eenmaal gevoelsmatig. Ik moet na deze herkijkbeurt concluderen dat het een van de meest sfeervolle, atmosferische en nagelbijtend spannende films is die ik gezien heb. Initieel was ik van plan enkel dit origineel te herbekijken, maar nu heb ik toch ook wel zin gekregen om Aliens en daarna de rest er (nog) eens achteraan te gooien. Deze overtreffen zullen ze niet doen, maar in mijn herinnering was Aliens toch ook echt heel sterk. In ieder geval een welverdiende verhoging naar 5* voor Alien.

Gisteravond heb ik mij prima vermaakt met dit eerste Alien deel. Maar ook niet meer dan dat. Ik vind het persoonlijk geen meesterwerk, maar wel een onderhoudende film. Vreemd genoeg (gezien de reacties van velen), had de film van mij best spannender gemogen. Ik vind Ridley Scott té voorzichtig op het gebied van 'horror'. De scenes vliegen nergens uit de bocht en dat had ik juist bij een film als deze juist wel gezien. De setting is perfect. Ergens in de ruimte, in the middle of nowhere, kon de Alien in mijn ogen nog 10 keer meer de crew het stuipen op het lijf weten te jagen. Nee, Scott houdt zich in. Of dit opzettelijk is of niet, doet er voor mij niet toe. Ik vind het zonde.

De acteerprestaties waren prima. Maar soms wisten ze ook niet te overtuigen bij bepaalde scenes. Ik miste de angst in hun ogen, het geschreeuw, de verontwaardiging en het gemis van een crewmember als die het loodje had gelegd. Het is allemaal wat te nuchter en nonchalant. Terwijl we hier te maken hebben met een zeer gevaarlijke Alien aan boord, die maar op één ding uit is..

Spielberg is veel effectiever geweest met de spanning opbouw van zijn Jaws, maar Scott kon moeilijk de camera op de Alien plaatsen, want dan was het teveel kopie geweest. Zo'n giga haai (nota bene in het water) wist mij meer angst aan te jagen (vooral de laatste 20 minuten van de film), dan een 'losse' Alien in een ruimteschip. Misschien ben ik te negatief, maar dat komt door te hoge verwachtingen. De film kent heus sterke momenten en wist mijn aandacht er prima bij te houden. Ik ben heel, heel benieuwd naar Cameron zijn 'Aliens'. Cameron blijft voor mij een top regisseur, dus kan niet wachten om die op te zetten. Ik heb de blu-ray box aangeschaft, dus ben de komende tijd (na het EK) er lekker zoet mee!

Moeilijk om invloed, effect en succes van deze film te overschatten. Ik zag Alien voor het eerst op video (de thuisvideo-markt kwam toen net op). Sindsdien heb ik de film vele malen opnieuw gezien en, ondanks het feit dat de plot me overbekend is, blijft deze film na jaren toch nog steeds overeind.

Het verhaal is relatief simpel: de bemanning van een ruimteschip ontvangt op de terugweg naar Aarde een noodsignaal van een ruimteschip van onbekende herkomst. Zij gaan op onderzoek uit, waarbij één van hen besmet raakt met een buitenaardse parasiet. In een inmiddels klassiek geworden scène wordt dit wezen ‘geboren’, waarna het in rap tempo de bemanning decimeert.

De reden waarom deze film (terecht) tot de rijen van onvervalste SF/horror klassiekers is toegetreden, is de uitwerking van regisseur Ridley Scott. Samen met Stanley Kubrick en Michael Mann vormt Scott een groep van filmmakers bij wie het stilistische aspect van hun films even zwaar weegt als het inhoudelijke. Scott gebruikte voor Alien het idee van ‘ruimte-truckers’ die met hun schip vracht vervoeren van en naar verschillende zonnestelsels. Vandaar dat hij en production designer Michael Seymour er voor kozen om in- en exterieur van het ruimteschip Nostromo (fans van Joseph Conrad opgelet), kleding, instrumenten, wapens e.d. een verweerde look te geven – iets dat Scott zelf omschreef als ‘used technology’ (George Lucas streefde iets soortgelijks na in Star Wars (1977)).

Voor de vormgeving van het wezen dat de bemanning naar het leven staat werd besloten iets te kiezen dat het publiek de stuipen op het lijf zou jagen, en ook op een geloofwaardige manier voor een buitenaardse levensvorm zou kunnen doorgaan. Hiervoor werd de hulp ingeroepen van H.R. Giger, een Zwitserse kunstenaar wiens werk sterk beïnvloed wordt door biomechanica, een mengvorm van organische, mechanische en erotische kunst. Hij bedacht een wezen dat verschillende ontwikkel- en groeistadia zou doorlopen, en dat eenmaal volwassen een praktisch onoverwinnelijke tegenstander zou blijken – één met een kracht en intelligentie die werkelijk van een andere wereld zouden zijn.

Critici hebben Alien omschreven als ‘een gotische horrorfilm in de ruimte’, waarbij het naargeestige gotische landhuis vervangen is door een ruimteschip. Grotendeels klopt deze vergelijking wel – evenals het feit dat Alien, vanaf het moment dat het wezen verschijnt, werkt als een variant op het ‘tien kleine negertjes’ verhaal, met als twist een Hawksiaanse vrouw (Ellen Ripley – Sigourney Weaver) die het monster uiteindelijk onschadelijk maakt.

Zijn status als moderne klassieker dankt Alien dan ook niet aan zijn originaliteit, maar aan het visionaire gehalte van zijn vormgeving (iets dat Ridley Scott op een nog grotere schaal zou uitvoeren in het eveneens briljante Blade Runner (1982)). Ook de gehele cast geeft prima spel, en dat is zeker in het geval van Weaver geen geringe verdienste: zij speelt hier pas haar tweede filmrol, en wordt desondanks geacht de film voor een groot deel te dragen (waar ze overigens moeiteloos in slaagt). Voeg daarbij het prima camerawerk van DOP Derek Vanlint en een effectieve, onheilspellende score van Jerry Goldsmith, en het resultaat is een film die je gegarandeerd bij blijft.

Ook de tagline van de film – ‘In space no-one can hear you scream’ – is zelden overtroffen.

Al komt die van John Carpenter's The Thing (1982) - 'Man is the warmest place to hide' - wel erg dicht in de buurt.

Mijn no.5 film, en een dijk van een film ook deze heb ik al meer dan 25x gezien en ja hij blijft gewoon vet. Deze sci-fi/horror klassieker heeft een sterk verhaal over een groep astronauten die een noodsignaal krijgt van een planeet. En daar begint de ellende in wat je een kat en muis verhaal mag noemen, de cast met Sigourney Weaver, Tom Skerritt en John Hurt spelen erg goed. En ja de effecten en de Alien zelf, die bedacht is door HG Giger zijn erg knap gedaan en ja ik zeg het vaker maar zie hem in het donker.

Eindelijk weer eens herzien.

Blijft een film in twee delen. Er is het GIger deel en het industrial design, dat nog steeds staat als een huis. Dan is er eigenlijk al de rest, wat met elke kijkbeurt minder wordt.

Acteerwerk is best pover, ook de personages zijn saai. De opbouw duurt veel te lang en de opbouw van de spanning zelf is verre van perfect, dankzij de vaak knullige editing. De soundtrack is ook belange niet duister genoeg. En dan heb je nog de finale, één grote aanfluiting (waar Scott het blijkbaar zelf ook mee eens was, maar een beslissing van de studio).

Deeltje 2 heeft meer Giger en blijft dus makkelijker overeind, dit eerste deel verdient z'n favorietenstatus gewoon niet meer.

Ik kijk soms/zelden/nooit televisie. Teveel gedoe en reclames (waar ik een gezonde afkeer dan wel grondige hekel aan heb..). Ik lees wél de nieuwsberichten zo'n beetje door hier, (grappige reacties en dergelijke zooi) dus dat Prometheus wordt uitgezonden, heb ik niet gemist.

Wat is de juiste volgorde? Vroeg ik me af en zocht dat op.. Dus zodoende.

Nou, het is zoals Terminator, Total Recall en al die soort films, niet mijn ding. Heus niet, op heel wat fijne uitzonderingen na.

Ik zat wel aan het beeld gekluisterd, dat zegt, vind en vond ik, wel genoeg.

Deze film al een aantal keren gezien, maar nu even bewust mijn mening voor Moviemeter.

Het blijft een parel van een film. Zelfs in deze tijd nog goed te vertonen. Op wat oude computers na.

Hierna zijn allerlei soorten alien achtige films gemaakt. Soms erg goed, vaak erg slecht.

Sigourney blijft één van mijn favoriete actrices. Ik hou van 'power' vrouwen. Hier begint ze al flink van zich af te bijten. Heerlijk mens.

De alien komt niet eens vaak in beeld, maar net zoals bij Jaws, het gaat om de sfeer in zijn geheel en die is supereffectief. Gewoon een klassieker ter alle tijden.

Een masterclass in suspense. Zoals 'Alien' (1979) speelt met de claustrofobie van een ruimtestation door de uitstekende set designs en een immersief oog voor detail. Terugdenkend aan de film voel ik opnieuw het gevoel van opgesloten zijn in die ondraaglijke hitte. Steeds de natte T-shirts en zweet dat op voorhoofden parelt, terwijl de aanwezigheid van een buitenaardse indringer voelbaarder wordt. Hier zijn de surrealistische ontwerpen van H.R. Giger (bijna fallisch op een Freudiaanse manier) nog geen platgetreden cliché en voelen ze werkelijk als een unheimische confrontatie met het onbekende. Ook opvallend hoe 'Alien' (1979) haar tijd ver vooruit is met een vrouwelijke protagoniste die haar eigen plek moest bevechten in een mannenbolwerk. Of hoe Ripley's strijd tegen de alien betekenisvoller wordt, omdat ze al zoveel heeft moeten overwinnen om op de plek terecht te komen waar ze zich nu bevindt. Het maakt haar een sterk én een psychologisch gelaagd personage.

Ben een enorm fan van SF Horror en deze film is daar 'The Godfather' van.

De oplopende spanning, de claustrofobische sfeer en de (voor die tijd) geweldige effecten.

Deze film had voor mij nog veel langer mogen duren, heerlijk vermaak.

"In Space No One Can Hear You Scream"

Herziening van mijn nr 1 film die daar mooi mag blijven staan. Ridley Scott in het begin van zijn carrière, er zouden nog klassiekers volgens als Blade Runner, Gladiator en Black Hawk Down. Science-Fiction was in de filmwereld een genre dat nog maar recent zo groot was geworden met titels als Star Wars en Close Encounters of the Third Kind. Hollywood stond niet meteen te springen voor het project, maar omdat SF het goed deed en Ridley Scott met zijn debuutfilm The Duellists succes had werd het toch groen licht. Bovendien is het geen SF als Star Wars maar met een monster. De cast was op zich niet onbekend, maar ook weer niet bekend van grote titels of dan toch van de betere bijrollen. Geen jonge ploeg van tieners, maar iets ouder.

Het is absoluut geen B-film geworden. Ridley Scott moest met de beperkte middelen enorm creatief zijn. En een groot deel van de verdienste is dan wel H.R. Giger, verantwoordelijk voor het artwork. Geen lelijke CGI, maar echte effecten. Iets wat bij zowat alle monsterfilms er al snel niet zo goed uit ziet. Een film als Jaws had al aangetoond dat 'less is more' bij dit genre. Het voordeel van een eerste deel uit wat later een franchise zou worden. Scott neemt de tijd ook om sfeer op te bouwen en tussen de heerlijke muziek ook wat stilte te nemen. En met een cast als dit is het ook niet duidelijk wie de lead is, wie de bijrol. Wie overleeft en wie niet. Het kan echt alle kanten uit.

De aankleding is geweldig. Ik heb enkele jaren terug geluk gehad om deze film in de bioscoop te zien bij een re-release. En de kwaliteit valt meteen op. Zeer mooie sets, oog voor detail en prachtige beelden. De spanning is te snijden, geen drukke bedoening en de Alien is het meest angstaanjagende wezen in de filmgeschiedenis. Dat de film toen al in de prijzen viel, is zeker geen wonder. En voor mij blijft de film mooi op 1 staan als beste film ooit gemaakt.

Dit is toch wel terecht één van de beste SF/Horror klassiekers. Vandaag weer eens een keer opnieuw gekeken voor de, ik weet niet hoeveelste keer, maar het blijft gewoon een super goeie film. Alleen het begin al, wanneer de camera door het ruimteschip gaat. Het is echt prachtig gemaakt, alsof je echt in een ruimteschip bent. Voor een film van 43 jaar oud ziet het er toch wel super goed uit. Elke keer weer blijf ik Alien een prachtig gemaakte film vinden. Het is dan ook niet voor niets dat het nog steeds zo'n goed gewaardeerde film blijft. Ik vind de meeste Alien films ook wel goed, en deze van Ridley Scott blijft een parel.

Ik weet eigenlijk niet meer heel goed hoe en waar ik indertijd dit eerste deel van de Alien serie gezien heb. Misschien thuis op tv, misschien op video. Niet in de bioscoop, dat zou ik nog wel weten - zoals deel twee in ieder geval, al zal dat misschien wel een herhaling geweest zijn ter gelegenheid van het derde deel. Anders kan ik het niet goed in de tijd plaatsen.

Maar terug naar deel een. Op zich is er wel hier en daar wat op aan te merken ondertussen, en de status is zeker deels aan de timing te danken. In die tijd was Alien echt in zowat alle opzichten vernieuwend - en zeker door de rauwe en cynische toon en bijpassend rauwe beelden. Enorm ver verwijderd van de science fiction die we toen op de tv langskregen, dingen als Blake’s 7, Space 1999, Battlestar Galactica. Of films als Star Wars. Vooral goedkope en beperkte producties, behalve dat laatste voorbeeld, en misschien is vooral het veel grotere budget en de weigering om dingen snel goedkoop en simpel te doen wel de doorslag voor het succes van deze film.

En dat blijkt dan meteen wel uit hoeveel films van later direct of indirect zijn ‘geinspireerd door’ of elementen uit plot, stijl of beeld afgekeken of gejat hebben, hoe subtiel misschien ook - maar vanzelf allemaal gefnuikt door het gebrek aan de grootsheid van de visie en de beperkingen die daarbij opgelegd werden. Zo kwam ik laatst iets tegen waarin Milla Jovovich ‘the ultimate queen of kick-ass’ werd genoemd - tsja, een latere generatie, denk ik dan maar. Alle respect voor Milla, maar geen van de films waarin ze gespeeld heeft kwamen maar in de buurt van zo’n rijke visie - of het moet die ene van Winterbottom geweest zijn, maar daarin zong ze een fado in plaats van ass te kicken.

Net zo nietsontziend is het met het monster - ook daarvan was de vormgeving ongekend, met dank aan Giger. Als je de kans krijgt ooit, in de binnenstad van Lyon heb je het Musée Cinéma et Miniature. Daar staat-ie, levensgroot en levensecht, bewegend en met geluid, en ook echt wel een beetje eng. Het voelt niet heel gemakkelijk om daar even rustig onder te staan om een foto te maken (want ja, je mag met je camera binnen daar).

In deel een viel me dan wel ietwat op dat ik de acteurs niet heel erg indrukwekkend vond - terwijl er toch zat bekende namen meedoen. Weaver dan weer wel, maar daar moet ik dan wel bij zeggen dat ik daar nooit helemaal onbevooroordeeld in ben. En net zo met de cinematografie - sommige beelden zijn perfect, iconisch, maar even later lijkt het of je een tv serie uit de 70s zit te kijken. Misschien ook gewoon de tand des tijds weer.

Moeilijk om een waardering in sterren voor uit te spreken. 4 dan maar.

Heel lang geleden voor het laatst gezien. Prachtige productievalues met die duistere settings. Geslaagde om niet te zeggen schitterende fx. Maar al met al had ik verwacht meer omver geblazen te worden. Het heeft eigenlijk weinig substantie en het verbaasde mij dat er bijna niets gebeurde in het eerste anderhalf uur. En zelfs de finale is nog redelijk braaf. Maar uiteindelijk moet je deze film toch ook in z’n tijd zien. En het was zijn tijd zeker vooruit. Ook al vond ik het nooit echt spannend worden, de sfeer zat er toch goed in.

Riley ken ik niet, maar Ripley wel

Hahaha whoops

Mensen die kritiek op het verhaal hebben snappen de film denk ik niet helemaal. Dit is pure suspense, haast tot in perfectie uitgevoerd. Het draait juist om de stille en trage momenten waarbij je denkt wanneer komt hij nou, en dan BAM... er valt iets op de grond. De film doet dat zo goed dat je eigenlijk de hele film op het puntje van je stoel zit. Verder is het een hele visuele film, waarmee ook heel verteld wordt.

Leuk detail is inderdaad dat uiteindelijk Ripley (verbastering van Ridley) overleefd. Is de regisseur Ridley Scott hier uiteindelijk het perfecte organisme? Maar dat zie je natuurlijk ook van mijlenver aankomen, zij is de gene die het meest intelligent is (zo vertrouwt ze de robot bijv al niet) en de enige die de routines wilt opvolgen.

Ik kreeg ook sterke Matrix vibes op sommige momenten. Weet verder niet of The Matrix hier zijn inspiratie uit gehaald heeft of uit andere films, maar zal sowieso veel invloed hebben gehad op andere films.

Enige wat er op aan valt te merken is de crew die eerder uit de jungle lijkt te komen dan uit een science-fiction film. Maar de film komt dan ook uit 1979. Wat acteerwerk betreft spring de film er ook niet per se uit, behalve Sigourney Weaver.

Alien

Deze film had ik een hele lange tijd geleden gezien, Herkende wel bits and pieces, maar eigenlijk te weinig, dus heb hem vandaag nog maar eens bekeken. En hij valt me wat tegen. Dat de film hier bijna 4 sterren krijgt vind ik ongelofelijk.

De film moet het hebben van zijn suspense. De tergend langzame scenes bouwen goed op, maar daarentegen vond ik de visuals ondermaats. Ik heb dat beest amper kunnen zien en als je hem een beetje kan zien is het onder stroboscoopachtige omstandigheden, wat ik als storend ervaar. En van wat ik er van zag, vond hem totaal niet eng.

Verder vond ik sommige beslissingen in de film echt belachelijk. Een voorbeeld, die man die die kat op moest sporen, je weet hoe het eindigt en toch laten ze hem alleen gaan. En de kill scenes waren slecht of amper te zien, mede door de slechte belichting. Wat ik wel tof vond was de plottwist dat Ash een robot bleek te zijn. Ik was dat al vergeten en kwam voor mij dus als een verrassing.

Je moet natuurlijk niet vergeten dat de film uit 1979 komt. Maar ik ken nog een andere film die uit de zeventiger jaren komt en die vond ik toch wel een stukje beter.

Ik houd het eerst bij 3,5 sterren.