Day of the Dead (1985)

Day of the Dead was altijd al mijn favoriet van de oorspronkelijke Romero trilogie. En nu ik de trilogie opnieuw heb gezien, blijf ik nog steeds bij dat standpunt. Je zit er meteen helemaal in, Day of the Dead heeft dan ook een voortreffelijke openingssequentie, waarbij we niet alleen zien dat de wereld zo goed als vergaan is, maar eveneens meteen zien dat de make-up effecten hier van bijzonder hoog niveau zijn. Groot contrast met voorganger Dawn of the Dead; ditmaal geen smurfenschmink, maar hoogstaande make-up en gore. En dat weten de makers ook, want ze laten gedurende de hele film alles in geuren en kleuren zien. De special effects in Day of the Dead staan nog steeds als een huis!

Maar zoals we inmiddels weten is Romero niet enkel geïnteresseerd in slenterende kadavers, maar vooral in de personages. Hij geeft ons een handjevol erg leuke figuren. Sommige zijn weliswaar wandelende stereotypes en subtiel kun je de film niet noemen, maar de clashes tussen de soldaten en de wetenschappers levert spannende momenten op; het zijn de confrontaties tussen Ben en Cooper in Night of the Living Dead in het kwadraad. Joe Pilato is een over de top schreeuwende psycho, maar dat maakt hem tevens enorm memorabel. Sowieso zijn de figuren in Day of the Dead erg memorabel; van de Ierse alcoholist McDermott, de schreeuwlelijk Steel, piloot John en natuurlijk Logan en zijn huisdier Bub. Die laatste is wat mij betreft een fantastische creatie, het moment dat hij het lichaam van Logan vindt is oprecht aandoenlijk. Daarnaast creëert Romero voor het eerst in zijn trilogie een oprecht sterk en interessant vrouwelijk hoofdpersoon met Sarah. Toch van een heel ander kaliber dan Barbara en Francine.

Hoewel elk van de Dead films zich afspeelt op één locatie, Day of the Dead voelt nog het meest claustrofobisch. Was het winkelcentrum in Dawn of the Dead nog ergens een aangename plek, de ondergrondse bunker geeft Day of the Dead een uiterst naargeestige sfeer. De voortdurende dreiging komt vooral door de spanningen onderling en eigenlijk vrij weinig komt van de zombies. Day of the Dead bevat veel scènes met dialoog, vaak intrigerend, maar na 40 minuten ben je langzaamaan wel klaar met het gepraat. Maar dan komt de film ook met een enorm spannende climax, waar iedereen moet rennen voor zijn leven en de hele bunker volloopt met ondoden. Van de drie films bevat Day of the Dead zonder twijfel de spannendste climax. Akkoord, de scare en de cut naar Sarah, John en McDermott op het eiland is ineens erg plotseling. Alsnog voelt de film wel af en is al met al een ijzersterk slot van een uitstekende trilogie. Ergens jammer dat Romero vele jaren later toch nog wat matige sequels uit de mouw moest schudden.

4,5 sterren.

De jongere horrorliefhebbers onder ons zouden zich eens moeten wagen aan deze slashers uit deze tijdperk. Dan zouden ze zich achter de oren krabben met al die remakes. Ik wil niet alle remakes af kraken, maar algemeen ga ik voor de originele. Deel 3 uit de Trilogie. Day of the Dead vond ik iets minder goed, maar zeker het kijken waard. Goede make-up en special effects, maar vond het verhaal minder strak dan zijn voorganger Dawn of the Dead. De remake van Day of the Dead uit 2008 vond ik wel aardig. Waarschijnlijk komt dat door de ervaren horror regiseur Steve Miner.

Met afstand de beste van de 3 films van George Romero. Dat komt vooral door de gave gore-beelden en de 'hoofdrol zombie'.

Een redelijke horror over een wereld waarin enkel nog zombies en her en der nog wat groepjes mensen leven. Ook in deze film die in een soort van serie behoort, is dit het geval. Militairen en onderzoekers wonen in een complex, toegewezen door de overheid en samen omdat de een bescherming behoeft en de andere op zoek is naar een ultieme manier om de zombies te vernietigen of naar de mens zijn pijpen laat dansen.

Dansen doen ze regelmatig in deze film maar anders dan wij weekends in disco's doen. Dansen doen ze hier als de kogels hen om de oren vliegen.

Helaas gaat het onherroepelijk mis, zoals altijd als je verschillende mensen/groepen bijeen zet. Ook in deze "Day of the dead" menen sommigen het beter te weten dan anderen. Waar dat toe kan leiden, zie je in deze film.

Hoe verder in de film hoe "spannender" deze wordt.

Een 6,5.

Ik had deze film nog nooit gezien en nu maar eens besloten deze te kijken. En daar heb ik zeker geen spijt van gehad. Ik had niet verwacht dat ik deze film zo goed zou vinden.

Het sterke punt van de film is de gehele opbouw. Sommigen beweren dat het soms saai wordt, maar dat vond ik eigenlijk niet het geval. De rustige opbouw zorgt ervoor dat je de personages beter leert kennen en dat ze niet zomaar voer zijn voor de zombies. Dit draagt er ook aan bij dat de film op het eind zeer spannend wordt.

Ook de setting vond ik zeer sterk. Dat ondergrondse benauwde, niet wetende wat er boven je precies allemaal afspeelt. De effecten van Tom Savini waren ook weer topwerk!

Dikke 4 sterren voor dit 3e deel in Romero's zombie trilogy.

Ik heb ooit Dawn of the Dead eens gezien maar die kan ik me niet goed meer herinneren.

Night of the Living Dead heb ik nog nooit gezien (shame on me, I know )

Ik ga snel deze 2 ook nog eens checken!

Derde deel van de Romero zombietrilogie. En hoewel vermakelijk, en dat de film niet met de twee anderen te vergelijken is, lijkt de film toch net iets minder dan de anderen.

Anders dan de uitbraken die de groepen in de andere twee films mee maken, is de uitbraak hier al even geleden en wordt er vooral gefocused op het zoeken naar een oplossing. Iets dat niet door iedereen goed begrepen wordt. En vooral de wrijving die ontstaat tussen de mensen die al aanzienlijke tijd, behoorlijk uitzichtloos, tot geestelijke uitputting aan toe, op elkaars lip zitten is best wel boeiend om te zien. Vooral Frankenstein is erg interessant. Veel zombies en spanning komt er niet aan te pas, van zombie/horror lijkt op een gegeven dan ook niet echt sprake. Als zombiefilm schiet Day of the Dead dan ook wel een beetje te kort, tot de pleuris uitbreekt richting het einde, desondanks is het allemaal niet minder interessant.

De cast is nagenoeg onbekend en van de soundtrack krijg je zowaar tranen in de ogen, zo slecht. Veel maakt het niet uit want de speciale effects en make up is in deze prent is wel op zijn best. Daarmee is Day of the Dead een zit die even op gang moet komen, maar na alle problemen tussen de overlevenden en overkomelijke problemen op het einde, is Day of the Dead vermakelijk zeker de moeite waard.

“I'm running this monkey farm now Frankenstein and I wanna know... what the fuck you're doing with my time?”

Na drie pogingen dan toch eindelijk in staat mijn mening eens te typen voor deze film. De film die ik al een geruime week geleden heb gezien, maar ook onder andere dankzij mijn vakantie van afgelopen week waar ik geen tijd en ruimte had deze weg te typen heeft de mening even opzich moeten wachten. Hoewel ik het daarom ook wel graag wat korter wil gaan houden (want er staan nog een paar films meer te wachten), kan ik wel zeggen dat ‘George A. Romero’ met deze film mij erg goed heeft weten te verassen, waarbij ik toch denk dat deze film wel mijn favoriet is uit zijn eerste zombie-trilogie. Een heerlijke film vol met bloed, coole zombie scenes en een fantastische make-up waar de zombies voor die tijd al erg realistisch oogden en ook behoorlijk goor, zo was er bij eentje het hoofd half weg en zag je een open mond waar de tong nog in hing.

Hoewel het verhaal niet altijd even interessant was en de film toch in het midden wat weg kakte heb ik me uitstekend vermaakt met vooral het begin en de ontknoping, toch de films waar de filmwereld en vooral ‘Romero’ nog een beetje experimenteert en uitvogelde hoe nou de beste zombies er uit moeten zien: ook hier weer een kleine look verandering waar de wezens hun blauwe kleur langzamerhand kwijt raken. En uiteraard dat de zombies nog hersenfuncties hebben waardoor eentje zelfs met een wapen overweg kon, weer eens wat anders en zeker vermakelijk om te zien.

4.0*

Het derde deel in Romero's Zombie-trilogie zakt halverwege in tijdens Terry Alexanders overbodige monoloog, bovendien zijn de soldaten zijn te karikaturaal neergezet. Op de andere fronten doet 'Day of the Dead' echter niet onder voor zijn illustere voorgangers. Sterker nog: de make-up en de special effects van Tom Savini zijn aanzienlijk verbeterd en zeker in de finale is er dan ook veel te genieten voor de liefhebbers van extreme gore. Deze keer is de strijd tussen de overlevenden net zo relevant en gevaarlijk als die tegen de zombies, die zich buiten een ondergrondse fabrieksruimte in groten getale verzamelen. Onder leiding van Dr Logan [Richard Liberty] doet een klein groepje wetenschappers experimenten op zombies in een poging ze te 'pacificeren' zodat ze kunnen integreren in de moderne maatschappij. Gezien het enorme numerieke overwicht van de zombies denkt Logan dat het de enige manier is om te kunnen overleven. Zijn gruwelijke experimenten krijgen echter steeds minder steun van een groep militairen die onder leiding van Captain Rhodes [Joe Pilato] proefkonijnen vangen, iets waarbij meerdere soldaten al zijn omgekomen. De spanningen tussen de soldaten en de wetenschappers lopen extreem hoog op, met onvoorziene gevolgen.

Sherman Howard maakt indruk als Bub, een zombie die als een huisdier is vastgeketend in Logans laboratorium. Het idee dat zombies over menselijke instincten beschikken die mogelijk geconditioneerd kunnen worden geeft deze film een uniek uitgangspunt. Liberty balanceert op de grens van waanzin in zijn fraaie rol als Dr "Frankenstein" Logan en dankzij het vakwerk van Savini is zowel de opening als de gruwelijke finale indrukwekkend. Minder goed dan zijn twee voorgangers, maar nog altijd intelligent geschreven en onmisbaar voor liefhebbers van het horrorgenre.

Voor mij persoonlijk de minste film van de drie. Ik vond de combi wetenschap en militairen en het machogehalte dat sommigen tentoonspreidden maar niets, irritant zelfs bij momenten. Maar flapdrollen heb je altijd en overal, ook in een apocalyptische zombiewereld. Ook al kwamen de militairen er in zijn geheel toch vrij eenzijdig uit.

Leuk was wel het personage van dokter Frankenstein met zijn experimenten en onderzoeken, dit om een oplossing te zoeken naar een veiligere wereld. Redelijk wat gore hier, de typische eighties horror darmen en hersenpulp dat de revue passeert. De zombies zagen er overigens prima uit, nou ja, prima ...

Fijn vertier en vermakelijk, alleen bleef ik qua plot een beetje op mijn honger zitten al is dit in dit soort films niet het allerbelangrijkste. Uitstekend werd van Romero die net als de zombies evolueerde als zombie filmregisseur.

Ik vond deze eigenlijk beter dan Dawn of The Dead. Ik weet niet direct waarom maar misschien komt het omdat ik de 2004 versie van Snyder beter vond dan het origineel (of toch in mijn herinnering). Nu komt de dreiging niet alleen van de zombies maar ook van de legercommandant. Verder is ook het onderzoek naar het gedrag van zombies weer origineel. Een rode draad door Romero's film lijkt wel een personage met een zwarte huidskleur. Meestal in horrorfilms gaan ze snel dood (soort van stereotiep lijkt het wel?) maar Romero zorgt in zijn films net dat het sterke mensen zijn met leiderskwaliteiten. Deze film heeft behoorlijk wat speciale figuren en dat maakt het opvallend. Een alcoholist, een roeptoeter Steel, een krankzinnige legercommandant, een bitch, een onethische dokter en ga zo maar door. Ook dit is in feite single location wat ook een wederkerend iets is in Romero's Zombie-trilogie. Het zijn 3 behoorlijke films maar zeker niet mijn favorieten binnen het genre.

George A. Romero's derde zombiefilm is eigenlijk perfect om tijdens Halloween te kijken! Al was het alleen al voor de opening waar je Sarah ziet, zittend in een kamer in de bunker en kijkend naar een kalender met een pompoenveld en waar de het laatste vakje van de maand oktober is afgestreept. Dit wordt gevolgd door een heerlijk jump-scare!

De film is daarnaast ook de meest pessimistische van de drie! De mensheid is zo goed als niet te redden, is niet in staat of bereid met elkaar te communiceren of om compromissen te sluiten. Hij tegen zij, wetenschappers tegen militaire er heerst alleen verdeeldheid en wantrouwen. Waardoor de beschaving faalt! Dit voelt dus pijnlijk relevant aan. En helemaal positief hierdoor ontbreekt ook bijna elk sprankje van humor!

Afgezien van die mistroostige boodschap bezit de film ook de grofste en bloederigste scènes van de trilogie! Ja het talent van SFX-maestro Tom Savini bereikt hier een hoogtepunt. De zombie-effecten zijn ongeëvenaard in de carrière van deze meester, zijn misschien zelfs wel zijn magnum opus! Door de grafische details is het zo'n beetje een natte droom voor de gore-hound!

Het acteerwerk was goed en doordat de personages alle opvallende persoonlijkheden bezitten, zullen ze ook heerlijk botsen! Dit geeft de film iets minder zombie-actie. Maar naar twee films, weer die menigte rottende dode lichamen, mensen te zien achtervolgen, die dan in een ruimte komen vast te zitten en worden opeten was wel voldoende! Voor mij was dit dan ook de meest sfeervolle van George A. Romero's Dead-serie, mede veroorzaakt door gedenkwaardige Carpenter-achtige elektronische synth-soundtrack van John Harrison!

Onlangs heb ik de soundtrack van John Harrison gekocht. Een prachtige dubbelelpee met de vinyl in gele splatter kleur, uitgebracht door Waxwork Records in 2013. Binnen in de klaphoes vind je liner notes van wijlen George A. Romero die zoals te verwachten erg lovend is over de soundtrack. Omschrijft het zelfs als één van de beste scores die hij ooit gehoord heeft en dat hij ermee rondrijdt in de wagen. En ja zelf vind ik het ook een geweldige electro score zoals ze die alleen in de jaren ‘80 konden maken.

Enfin dat is dan ook een reden om de film nog eens op te zetten want al te veel wist ik er nu ook niet meer van.

En ik heb genoten van begin tot eind. De horror zit hem grotendeels - zoals zo vaak in dergelijke films - ook in de manier waarop de survivors met mekaar omspringen. En ja we hebben hier een stel karakters samen. Behalve de psychologische spanning tijdens het gros van de film is er naar het einde toe een fysieke ontlading. Het is te zeggen dat Tom Savini al zijn talent mag aanwenden om het zombieschransfestijn waardig weer te geven.

Leukste moment van de film: wanneer Bub naar de 9e van Beethoven luistert op de walkman. Zo’n cheesy moment maakt het helemaal af.

Regisseur George A. Romero toont zich bekwaam wanneer het aankomt op make-up effecten, want die komen bijzonder indrukwekkend voor de dag. Zeer grafisch en verfrissend gedetailleerd, waardoor het extra zonde is dat het bijna een geheel uur duurt voordat het zombieplezier definitief mag beginnen. De eerste 60 minuten worden besteed aan opbouw en introductie, maar geen van de castleden beschikt over passend acteertalent. Terry Alexander is de enige die een zekere charme kent, maar zijn rol is dermate minuscuul en afgedankt dat het voor de puntenregeling geen effect heeft. De finale is gelukkig spetterend en de actie wordt prettig opgevoerd naarmate deze slotfase vordert, maar de bestempeling met een echte klassiekerstatus had van mij niet gehoeven. Het personage van Joseph Pilato was overigens een ware verschrikking om naar te kijken, echt ongelooflijk dat dit figuur zo'n bekende status heeft weten te bemachtigen.