Dawn of the Dead (1978)

Dawn of the Dead

Daar zijn we weer en ik heb zeker geen spijt van mij keuze om toch maar eens de oudere (eerste) versie van Dawn of the Dead te gaan kijken. Het was mijn idee om eerste Night of the Living Dead (1968) op te zetten. Nu ben ik nog niet ingewijd in de zwart/wit films en wil hier mijn aandacht goed op kunnen richten, wanneer ik tijd en zin heb maar ook vooral concentratie wat ik op het moment mis. Mijn keuze toch om deze toch even iets te wijzigen en aangezien Dawn of the Dead als tweede komt in de George A. Romero reeks en tevens erg vermakelijk. Toch moet ik toegeven dat ik de remake Dawn of the Dead (2004) leuker vond, niet speciaal beter want ze hebben allebij zo z'n dingetjes!

Dawn of the Dead is heerlijk ouderwets waar je gewoon kan zien dat ze het moeten doen met de dingen die ze hebben en- verzinnen waardoor er vaak wel identieke aan zit. Zoals bij Dawn of the Dead: Zombie-Smurfen, heel leuk bedacht en gemaakt waar je, bij de reguliere zombie films vooral hangend vlees ziet omdat, makkelijk gezegd, ze nu meer kunnen dan in '78. Toch erg leuk gebracht en vooral op zo'n manier dat je, je er nier aan stoort!

Dawn of the Dead is in vergelijking met zijn Re-maker totaal niet gelijkwaardig. Ze binden alle twee dan misschien wel het zelfde concept aan de film maar vooral van begin tot eind is de film in veel fronten totaal anders waardoor je het bijna geen Re-make meer durft te noemen. Het enigste wat gelijk aan is, is dat ze alle twee in een winkelcentrum zitten. That's all!

Het verhaal was ook prima. De Zombie apocalypse is uitgebarsten en men probeert te vluchten. Ze komen uiteindelijk in een winkelcentrum terecht waar ze proberen te overleven. Dit gaat ze niet al te makkelijk af en zeker wanneer hun groep kleiner word en er net op dat moment een motorbende komt plunderen is er ietwat paniek.

Toch vond ik de film aan zijn speelduur iets te lang waardoor het wat langdradig werd. Vooral de vele shots met de zombies vond ik na een tijdje wel prima. Die waren er net iets te vaak. Ook de clichématige scene's en keuzes waren er genoeg.

Heb waarschijnlijk er persoonlijk iets meer van verwacht dan daadwerkelijk uitgekomen is en ik deze film toch niet zo speciaal vond, ondanks dat het een klassieker is hij was soms traag maar bleef toch nog wel leuk. Vooral qua bloedgebruik was er geen houden aan. Afijn, prima filmpje maar helaas minder dan verwacht, gebeurd ook eens. Ik weet dat mensen hier niet mee eens zijn maar, ik werd er niet warm of koud van.

3.5*

Zonder deze film was World War Z er nooit geweest. Maar wat deze voor mij boven alle andere zombiefilms doet uitsteken is het satirisch element, hoe het de consumptiemaatschappij op de hak neemt. Dus humor zit er zeker ook veel in. En hoewel ik er in kan komen dat men, zeker vandaag de dag, de blauw geschminkte mannetjes weinig indrukwekkend vindt, zijn ook veel momenten dat wel. Savini is een van de allergrootste vakmensen op dat gebied en dit is toch zijn magnus opus. Maar daar moet je wel oog voor hebben. Persoonlijk doen mij die digitale zombies veel minder. Komt gewoon nauwelijks vskmanschap bij kijken.

Geen idee hoeveel keer ik een van de vier cut-versies van deze Romero reeds heb gezien, ben de tel kwijt maar voor mijn lievelingsgenre blijft het nooit genoeg
Nog eens de Extended versie van 156 min versie opgezet die de combinatie maakt van de lange Romero cut + de European cut van Argento.
Fijn om eens alle ooit verwijderde of niet gebruikte scènes eens te zien maar het uiteindelijke resultaat is echt wat te traag. Echt iets voor de pure fan, de rest raad ik dan eerder de 127 min cut aan

Heb de cannes-versie een tijd terug gezien. Vond die inderdaad een beetje langdradig en heel vreemde audio-overgangen. De Argento-versie ben ik heel nieuwsgierig naar.

Eindelijk na al die jaren...special edition gescoord op dvd,en voor het eerst gezien
Ik heb de lange versie gekeken 139 min.
En ik kan met blijdschap concluderen dat dit inderdaad een van de beste zombie films is.
Wat een fantastische sfeer kent deze film,en lekker veel actie en spanning.
Ik ben zelf fan geworden van zombies door games als Resident Evil 1,en Dead rising 1.
En er is niks lekkerder dan er een goeie film bij te combineren zoals deze Dawn of the Dead

He thoyouknow1980,

Leuk om te horen dat je er blij mee bent.!! . Het 3e deel ''Day of the Dead'' is ook aan te bevelen.

Ha Smallprint84 bedankt voor je reactie en tip
Ik heb de remake van Day of the Dead al liggen,en ik vind die erg goed.
Verder zal ik eens kijken of ik die originele kan scoren op dvd,die lijkt me inderdaad ook tof

Ja, dan kan ik de Arrow release wel aanbevelen voor ''Day''. Is wel zonder NL subs dacht ik

This was an important place in their lives

George A. Romero, het is toch een naam met een zekere allure in het wereldje. Het toffe aan hem vind ik dat hij zijn carrière op dezelfde manier is begonnen als dat hij ze heeft geëindigd, namelijk met een trilogie rond zombies. Ooit wel eens Night of the Living Dead gezien, maar ik vond de tweede trilogie (Land/Diary/Survival) eigenlijk over de gehele lijn al beter dan wat hij in zijn debuut liet zien. Dat is waarschijnlijk vloeken in de kerk, maar ik was al langer van plan om de originele trilogie ook eens een kans te geven. Day of the Dead beviel me een aantal jaar geleden erg goed (mijn hoogst genoteerde Romero) en dan was het nu de beurt aan Dawn.

De remake van Zack Snyder had ik in een ver verleden ook al eens gezien en ik verwachtte hier wat meer van hetzelfde. Alleen is het verschieten wanneer blijkt dat Romero zowaar 2 uur en 20 minuten nodig heeft om zijn film tot een einde te brengen! Je kunt zeggen wat je wilt, maar dat is voor dit soort films simpelweg te lang. Eigenlijk alles dat zich afspeelt voor het moment dat ze in het winkelcentrum terecht komen had van mij geknipt mogen worden. Bovendien kiest Romero er ook nog eens voor om de film een stuk komischer te maken en dat resulteert in onder andere een bende belachelijke bikers (enkel Tom Savini is zoals altijd cool) en zowaar een taartengevecht met zombies... Dit alles wordt dan nog eens ondersteund door een niet al te denderende soundtrack (het lijkt wel alsof Asia Argento het enige deftige is dat vaderlief Dario Argento ooit op de wereld heeft losgelaten) die bij vlagen wel erg misplaatst aanvoelt.

Gelukkig is daar nog Tom Savini. Zijn remake van The Night of the Living Dead is sowieso al heel wat beter dan wat Romero er indertijd van maakte, maar ook hier kan de man zich weer eens goed laten gaan. De speelduur is hier echter ook een doorn in het oog, want in die 140 minuten zijn er eigenlijk maar weinig echt memorabele momenten. Ja, er zijn een paar ontploffende hoofden en een biker die absoluut zijn bloeddruk wilt meten, maar dat zijn maar uitzonderingen in een voor de rest makke film. Sowieso kregen de zombies wel een erg vreemde blauw/grijze kleur, dan deed Savini dat later toch beter. Fijn trouwens dat hij zelf ook nog eventjes komt meedoen, daardoor komt er eens wat pit in de personages aangezien het voor de rest maar huilen met de pet op is.

Day of the Dead wordt om de een of andere reden als minste in de originele trilogie bekeken. Ik snap dat niet, want voor mij is Romero er per film op vooruit gegaan. Night blijft de minste, Dawn is een kleine verbetering en met Day kan hij helemaal losgaan. Twee uur en 20 minuten, wat was hij in hemelsnaam aan het denken..

2.5*

Mja ik snap het wel waarom mensen hier zo gek van zijn. En in het begin was ik ook aan het genieten, vettige zombies die tegen twee km/uur worden afgeknald waarna het (overduidelijke) fake bloed in het rond schiet, in combinatie met een leuk muziekje of twee. Het is allemaal best genietbaar. Maar uiteindelijk kon hij me na meer dan twee uur kijken toch niet écht overtuigen.

Deze horror klassieker gisteren gezien als eerbetoon naar de zondag overleden George A. Romero. Ik heb zelf de 139min versie en het blijft een goeie film, wel vind ik het jammer dat de muziek vaak de overhand heeft en dat is wel jammer. De cast speelt aardig en ook de setting is goed bedacht, de zombies zien er wel ok uit maar dat kun je nu niet vergelijken met recente zombiefilms of series. Ik heb me gisteren prima vermaakt met deze zombie cultfilm.

Terwijl Night of the Living Dead bij een herziening flink in mijn achting is gestegen is dit bij Dawn juist andersom. Het blijft nog altijd een klassieker maar eigenlijk is deze film toch wel erg veel gericht op actie. Er gebeurt heel veel maar eigenlijk zien we nog weinig voortgang in het verhaal nadat de 4 hoofdpersonages hun intrek hebben genomen op een zolderkamertje boven het grote winkelcomplex. Ik heb ook bewust gekozen voor de kortere versie, maar ook die voelde alsnog te lang aan. De zombies zien er inderdaad niet best uit, dan vond ik deze in zijn voorganger toch beter.

de langere versies heb ik nooit gezien ,aar ik vond deze wel behoorlijk sterk al blijft day of the dead mijn favoriete deel

Mijn allereerste zombie-film. Was 14 jaar. Had daarna een schone onderbroek nodig toen.

Jarenlang zag ik Dawn of the Dead als één van de beste zombiefilms aller tijden en sowieso de beste van uit Romero’s trilogie. En daar stond ik niet alleen in, velen vinden Dawn of the Dead Romero’s beste. Maar nu ik de originele trilogie opnieuw heb gezien vond ik Dawn of the Dead veruit de minste van de drie.

Dawn of the Dead opent met een hoop chaos. De situatie wordt daarmee goed neergezet, hoewel ik de eenvoudigere openingssequenties van Night en Day doeltreffender en interessanter vind. Het duurt even voordat onze vier hoofdpersonages hun helikopter pakken en op de vlucht gaan. Vervolgens komen ze in het befaamde winkelcentrum, op veel fronten een ideale locatie. Vervolgens zien we de personages verkennen, plannen en zelfs relaxen. We leren de personages goed kennen, waardoor het extra naar is als Roger uiteindelijk wordt gebeten. Een sterk dramatisch moment is ook als Ken Foree zijn maatje moet neerknallen als deze terugkomt. Het is een mooi hoogtepunt in de film, maar de film gaat daarna nog behoorlijk lang door. Sowieso heeft Dawn of the Dead wel een klein probleem betreft de pacing. Soms is het fijn dat de film de tijd neemt, maar her en der - zeker na Rogers dood - staat de film soms bijna stil.

Dit verandert als voor de derde akte de motorbende binnen komt vallen, maar daar wordt de film alles behalve sterker mee. Ja, er is meer actie en gore, maar deze sequenties zijn vooral ook vrij knullig. Het sterkste moment in de climax is als Flyboy ook wordt gebeten en als zombie op pad gaat richting Peter en Francine. Ook dat bewijst maar weer dat we die motorbende helemaal niet nodig hadden, enkel de vier hoofdpersonages waren sterk zat. Net als in Night of the Living Dead had Romero het prima met enkel die personages kunnen doen - hoewel de rol van Francine het minst interessant is. Daarnaast is de make-up in Dawn of the Dead, ondanks de komst van Tom Savini, ook niet bepaald overtuigend. De meeste zombies hebben wat grijze schmink op hun smoel - dat in de film meer blauw oogt - en het bloed oogt meer als verf.

Desondanks valt er bij Dawn of the Dead nog genoeg te genieten; een toffe locatie, geinige muziek van Goblin, een hele reeks toffe shots, memorabele sequenties en one-liners en vier (met name drie) interessante en sympathieke hoofdfiguren. Maar had niet verwacht dat deze na het herzien van de eerste drie films voor mij als minste van de trilogie uit de bus zou komen.

3,5 sterren.

Tien jaar na Night of the Living Dead komt Romero terug met zombies, die inmiddels hele steden hebben overgenomen. Ten opzichte van het origineel is deze film een stuk vermakelijker, al maken de blauw geschminkte, langzaam vooruit schuifelende zombies maar weinig indruk. Maar het kijkt gewoon lekker weg, hoe de vier zich verschansen in die typisch Amerikaanse mall - de link zombies en mall is natuurlijk ook niet voor niets. Wel een erg passieve rol van de enige vrouw van het gezelschap, die heeft bar weinig te doen. Op het eind komt er nog een grote motorgang aan en kan de make up artist nog even los gaan op ingewanden en andere gore effecten, ook de score van Goblin wordt dan up-tempo, en er volgt een leuke finale. Prima hoofdrol van Foree, de rest was beduidend minder.

Ik vond deze toch een stuk beter dan Night of the Living Dead. 3,5*

George A. Romero vervolgde in 1978 het verhaal van zijn 10 jaar eerder in zwart-wit gefilmde 'The Night Of The Living Dead' met de in kleur geschoten 'Dawn Of The Dead'. Dat betekende dat er geen gesmolten chocola gebruikt kon worden in plaats van bloed en dat de bestelling bij de slager nog verser en groter van omvang moest zijn. 'Dawn Of The Dead' is een perfecte combi van gore, spanning en humor. Het sterke aan deze film is dat het verhaal nog meer dan zijn voorganger aandacht besteed aan de maatschappelijke gevolgen van een grootschalig uitgebroken ziekte (in dit geval de absurde notie van een zombie-plaag). De gekozen setting (een verlaten winkelcentrum) waar alle moderne gemakken van de consumptiemaatschappij voor het oprapen liggen zorgt voor de hilarische achtergrond. Het einde bleef net als bij zijn voorganger uiteraard open. Je wist als B-film-regisseur maar nooit of er ooit nog eens geld voor een opvolger zou komen.

Romero is de godfather van de zombiefilms. Het mag wat meer zijn bij deze film met de nodige actie. Maar de overstap van zwart/wit naar kleur lukt blijkbaar niet goed en zorgt voor slechte effecten. De zombies kennen niet echt dreiging, tenzij omdat ze met zoveel zijn. Een leuke B-film en van invloed op vele opvolgers in het genre, maar het is ondertussen toch wat gedateerd en niet meer dan een guilty cultpleasure.

De jongere horrorliefhebbers onder ons zouden zich eens moeten wagen aan deze slashers uit deze tijdperk. Dan zouden ze zich achter de oren krabben met al die remakes. Ik wil niet alle remakes af kraken, maar algemeen ga ik voor de originele. Voor mij de cultklasieker uit 1979. Heb 3 versies van Dawn of the Dead.

“Every dead body that is not exterminated becomes one of them. It gets up and kills! The people it kills get up and kill!”

Heerlijke over the top zombiefilm. Dawn of the Dead is echt veel te lang en soms valt de film in herhaling, maar het gaat nog steeds om mensen die zombies te slim af moeten zijn en ze op allerlei manieren afslachten. In een winkelcentrum, wat zorgt voor een ijzingwekkende sfeer. Als dan ook de make-up en de effecten er goed uitzien heb je voor de rest niet veel meer nodig voor een vermakelijke filmervaring. Het acteerwerk is degelijk, en de moordpartijen zijn gruwelijk en lekker goor. Zoals ik dit soort films graag zie.