Dawn of the Dead (1978)

Net als velen kreeg ik deze week de vuistdikke 4k blu ray box van Second Sight binnen. Een box met alle drie de versies in 4K, een hele berg extra’s en een boek.

Vandaag de lange ’Cannes-cut’ gekeken.

Wat me opviel is hoe weinig de nadruk ligt op gore. Die is er wel volop, maar Romero schetst vooral een lijkbleek toekomstbeeld, waarbij de Coronapandemie mild afsteekt. In deze tijd is het allemaal best actueel met de instabiele situatie in de USA als bonusfeature.

Maar goed, de aandacht gaat vooral uit naar de bestuurlijke chaos, het ‘menselijk’ gedrag en de survival story van onze vier protagonisten. De keuze om in een groot winkelcentrum te gaan schuilen is een briljante. Zo kan de consumptiemaatschappij geparodieerd worden en biedt het enigszins saaie bestaan toch voldoende leuke situaties om een kleine twee uur te kunnen boeien. De finale met de inval van de motorbende is briljant. Zowel conceptueel als in de uitwerking. Pas de laatste 20 minuten mag het special effects team onder leiding van Savini los gaan. Het leuke is dat Savini ook de motorbende aanvoert en op beide vlakken schittert.

Kortom het was een erg fijne herziening van dit meesterwerk. Hoewel het zeker niet bovenaan mijn wishlist voor 4k stond (fotografie is vrij vlak, haast documantair), zag het er allemaal erg goed en strak uit. Kortom, de box is een absolute aanrader.

Binnenkort de Argento-cut maar eens bekijken.

5*

De beste film van de drie die Romero gemaakt heeft, denk ik. Van hier komt dus de locatie van the shopping mall die we in vele andere zombiefilms en -series terugzien. Het is de ideale locatie om op je positieven te komen, bij te tanken (letterlijk) en je zelfs te ontspannen. Alle wat je elders ontbeert, heb je hier in overvloed, zelfs aan wapens is er geen gebrek. Maar wat voor jou de hemel op aarde blijkt, is dat ook voor een ander ...

Fijn vervolg op de film uit 1968. Bij momenten zelfs komisch hoe het viertal zich gedraagt. Ook grappig hoe er spelletjes gespeeld werden met de zombies, alsof het tikkertje betrof. De zombies waren gewoon te loom. Alleen in een grote massa zijn ze echt gevaarlijk, of wanneer je in het nauw gedreven wordt.

Fijn plotverloop ook met de motorbende en het uitvallen van enkele musketiers. Verder goede actie, prima sfeer en erg vermakelijk. Nergens zakt het echt in. Leuk!

Een maandje later. Tijd voor de Argento Cut.

Ik moet zeggen, eigenlijk bevalt die me nog beter. Ten opzichte van de Cannes versie is er effectief 22 minuten aan expose on onderlinge relaties uitgeknipt. De toon is daarmee grotendeels verschoven van een sociaal commentaar naar straight foreward horror. Ook de soundtrack van Goblin zorgt voor veel meer gevoel van urgentie en spanning. Ik kan wel zeggen dat dit voortaan mijn favoriete versie zal zijn. Ben nu eenmaal meer fan van horror, dan van sociaal drama. Korter is ook bijna altijd beter. Daarbij blijft de satire (zombies en mensen verschillen bar weinig in hun gedrag) ook in Argento’s versie overeind.

When there’s no more room in Hell, the dead will walk the earth

Qua motief en idee echt wel vrij geniaal natuurlijk. Maar de uitwerking redt het niet echt helemaal tegen de tand des tijds - op zo ongeveer alle vlakken. Ook het zombiegenre heeft niet stilgestaan, tegenwoordig hoort daar toch een heleboel meer humor bij. En meer gore, en ietsje overtuigendere zombies. Ondertussen zijn er toch best wel wat films gemaakt waarin het toch allemaal wel wat beter is uitgewerkt, inclusief het hele mall-concept. Nouja, zodra de bikers op komen draven wordt het wel weer ietsje vlotter, en de volstrekte chaos in het begin is geloof ik ook wel ongeevenaard. Verder ook nogal wisselend. De muziek is het ene moment prima, maar ook af en toe als nagels over een schoolbord - ook dat viel vooral op eens de bikers los gaan. Misschien was het budget toen eigenlijk al op, zoiets.

Dit was dan de Argento, en die ik vond al ruim lang genoeg. De andere versies kunnen wel een jaartje of twintig wachten op hun kans.

Rewatch !

Na een lange tijd een herziening ! Toch iets minder goed dan wat ik in mijn gedachte had. De reden is vooral het lange middenstuk waar eigenlijk niet zoveel gebeurt. Ik heb ook de uncut versie gezien van 139 minuten wat uiteindelijk ook wat te lang is. Maar er is natuurlijk heel wat te beleven vooral als de motorbende in het winkelcentrum komt. 7/10

Ik vond het eerder matig. De kleinschaligheid van de eerste film had in feite meer charme. Door de grootte van het winkelcentrum kan je minder spreken van een pure single locatie film. De personages vond ik weinig aanspreken, al probeert men hier een min of meer zelfde samenstelling als in film 1 te gaan. De gore is overduidelijk fake en komt daardoor wel erg cheesy over. De zombies zijn nog steeds zo loom en zwak als maar kan zijn. Ik heb de extended versie bekeken en vond die toch wel echt te lang. 2u20 zoiets voor een zombiefilm en in feite wordt het er ook niet boeiender op eenmaal Roger sterft aan zijn zombieinfectie. Nee, dit viel toch wat tegen. Het zal misschien doorbijten worden om film 3 er nu nog in te gooien.

Bekeken versie : Argento's versie.

Niet uit te zitten. Veel van hetzelfde vooral : beetje duwen en trekken, schieten, weglopen, verschansen. Doe dit nog tien keer over en je hebt Dawn of the Dead. Verschrikkelijk ééntonig allemaal. Dan die blauwe waggelende zombies die zich (te) makkelijk laten afknallen. Geen weerstand, geen spanning. Gelukkig hebben ze dit in recentere zombiefilms intussen verholpen. Wanneer die bikers hun intrede deden werd het niveau dan toch nog eens omhoog getild. Voor een echt goede zombiefilm moet je wat mij betreft bij Fulci's Zombi 2 zijn... Ik zal mijn hoop maar vestigen op Day of the Dead uit 1985 en de remake.

We hebben de 156 minuten (Ultimate Final Cut) bekeken.

"Dawn of the Dead" is misschien wel het beste horrorvervolg aller tijden!

Het is echter gemakkelijk in te zien dat de gebeurtenissen van Dawn direct na Night of the Living Dead (Film, 1968) - MovieMeter.nl lijken plaats te vinden wanneer de helikopter over het landelijke Pennsylvania vliegt.

Het verhaal en zijn verhaallijn zijn er absoluut en ik vind het prachtig om te zien wat Romero's onderliggende boodschap was voor de film; het consumentisme en de connectie met het politiek kapitalisme.

De zombies hebben een geweldige make-up en logge bewegingen, echt goed gedaan door de choreografen die dat allemaal hebben opgezet. Bovendien heeft Tom Savini uitstekend meesterlijk werk geleverd aan de gore-effecten, die ik vandaag in moderne films mis. Als kijker was ik erg gehecht aan de vier hoofdlijnen en hoe ze de tegenspoed in het winkelcentrum het hoofd konden bieden.

Afgezien van de doden die over de aarde lopen, de sfeer is zeer geloofwaardig en heeft een sterk gevoel van angst.

"Dawn of the Dead" is een bijna horror-meesterwerk en een geweldige film in het algemeen.

Een 8 als waardering!

Niet mee eens maar dat is niet erg Bekijk zeker Fulci's Zombi 2 : dat heeft alles wat ik hier miste. Voor jou kan dit alleen maar meevallen. Geen bijna horror maar een volwaardige horror.

Zeer fraaie special effects: een zombiehoofd dat explodeert, het duurt nog geen halve seconde maar is uiterst effectief. Zombies die mensen bijten alsof ze een hap uit een cake nemen, heel mooi gedaan. Zombies die ledematen verscheuren en rustig gaan zitten wegkauwen, het ziet er af en toe heel onsmakelijk uit, ook al weet je dat het nep is. Ook geestig is de grijsblauwige lijkkleur die zombies (toen nog) hadden. Het tempo van de zombies was nog nét iets te traag, en sommige zombies liepen nog met hun armen gestrekt voor zich uit, als een soort spookverschijning.

Maar ondanks dat gedateerde zet Romero een prachtfilm neer waarin hij (onder meer) de Amerikaanse politie te kijk zet (quote politieagent: "..blow all their little Puerto Rican and nigger asses right off!" Werd trouwens vertaald als "Stelletje tuig!), maar de film is vooral een briljante satirische afspiegeling van consumentisme. Zien ze al die zombies lopen door de mall, vraagt zij: "Waarom komen ze hier?" Zegt hij: "Ze volgen hun instinct. Ze weten wat ze vroeger deden. Dit was 'n belangrijke plek voor ze." Dan weer een shot van de zombies, lopend door de mall, als gewone klanten, er is dus niet zo heel veel veranderd. Ook later met die televisie aan- en uitzetten en dan zij: "What have we done to ourselves?" Geniaal hoe Romero dit alles weet om te toveren in film/kunst.

Anarchistische zombiehorror uit de jaren zeventig met coole personages, Ken Foree met name, en een levendige, speelse regie die je zelden nog ziet, zoals het moment dat hij zich van de roltrap af laat glijden, recht op de camera af die beneden staat.

Een echte klassieker in het horrorgenre. Bijzonder dat ik deze nog nooit gezien heb. Wel ooit de remake gezien en die was op zich niet slecht. Toch was ik benieuwd naar het origineel en de uitgelezen kans natuurlijk om deze tijdens de horrorchallenge te gaan bekijken.

Toch viel het allemaal een beetje tegen. Het begin verloopt chaotisch, het oogt allemaal een beetje traag. De zombies zien er wel belachelijk slecht uit, terwijl de gore weer uitstekend is. Toch een lichte terleurstelling.

3.0*

Ik zag zowel de Argento Cut (117 min) als de Cannes versie (139 min). Historiek : de Cannes versie is een soort preview, een eerste draft van wat de film wil vertellen. Het is niet de versie die Romero prefereerde (dat is de 127 min theatrical versie) omdat er geen ritme werd gecreëerd waardoor de film nooit pieken vertoond in drama of actie. De Argento cut is korter, er werden scenes geschrapt (vooral de persoonlijke conflicten) en een Goblin score aan toegevoegd. Hierdoor komt de actie en horror op de voorgrond.

Ik heb beide versies eens naast elkaar gelegd vanaf de sublieme opening (het eerste shot is een bloedrode muur met de camerabeweging naar het vrouwelijke hoofdpersonage dat uit een nachtmerrie lijkt te ontwaken om dan naderhand vast te stellen dat de realiteit nog erger is) tot aan de scene waar ze met de helikopter weg vliegen uit de stad en met de dageraad het winkelcentrum tegemoet gaan. Er zijn dus 2 sequenties voorafgegaan nl de chaos in de studio en de riot in een appartementsgebouw. Argento heeft in de studio sequentie bepaalde momenten geschrapt zoals wanneer een tv producer zijn veiligheidsagent verplicht om te blijven en die gewoon weg gaat. Ook gaat Argento vlugger voorbij aan het feit dat er geen commando posten meer bemand zijn (1 of 2 shots terwijl in de 139 min er een zeer klein verhaallijntje is dat de info op het TV scherm achterhaald is en dus niet veilig voor de burgers). Bij het appartementsblok is vooral het einde van die sequentie die anders is. Bij de 139 min is er nog een aanvulling van een groepje dat probeert met een boot te vluchten wanneer de groep bij de helikopter aankomt. Het ‘ieder voor zich’ principe wordt daar mooi getoond met de vraag of de groep nog sigaretten heeft en negatief antwoord terwijl we zien dat bij het opstijgen er zonder verpinken een sigaret wordt opgestoken.

De 139 min versie is ongetwijfeld dieper in het egoïsme en onkunde van de mens te verkennen waarin volgens Romero de echte oorzaak van de Apocalyps ligt. Had de maatschappij nu georganiseerd te werk gegaan zonder te vallen in ruzies, discussies, meningen en emoties dan hadden de levende doden nooit overwonnen. Maar de 117 min heeft natuurlijk die doem en zet de survival van de personages spannender in beeld.

Welke versie ook, ik blijf dit een schitterende film vinden. Een vlijmscherpe satire op het materialisme en consumptie maatschappij die hoe ouder de film wordt hoe actueler dit lijkt. We blijven nu eenmaal massaal consumeren en deze eeuw kregen we de hulp van de on line shopping. Hoe de 4 protagonisten na een tijd echte shopping gasten worden zowel uit verveling als uit instinct waardoor ze hun vroeger luxe leventje opnieuw kunnen opnemen, vond ik bijzonder geslaagd. Een pessimistische visie over mens en samenleving (egoïsme en stompzinnigheid vieren hoog tij in deze film) dat ik kon waarderen